ฝูเหยาลุกขึ้นมาในสภาพที่กระอักกระอ่วม... สายตามองไปดูเหล่าสหายที่อยู่ในสภาพไร้เรี่ยวแรงเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นปี้เหยา จินจิน ถางเป่า อี้เค้อ อี้ถาง นักรบมังกรทั้งหมด ถูกดูดเกาะมังกรที่มีโดยจอมมาร เหลือเพียงแค่ฝูเหยาผู้ถือครองเกาะมังกรน้ำเท่านั้นที่ยืนอยู่

จอมมาร:เหลือเพียงเจ้าสิน่ะ...

ฝูเหยา:ท่านพ่อ...เหตุใดถึงกลายเป็นเช่นนี้ไปได้

ปี้เหยา:นั้นไม่ใช่ท่านพ่ออีกต่อไปแล้ว...หนีไปส่ะ

ปี้เหยาฝืนลุกขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ถูกจอมมารซัดกระเด็นออกไป...

ฝูเหยา:ท่านพี่...

ฝูเหยาวิ่งจะเข้าไปช่วยจอมมารจึงพุ้งมาจะซัดนาง จินจินจึงเข้ามาขวาง จอมมารจึงบีบคอนางด้วยมือเพียงข้างเดียว...

ฝูเหยา:จินจิน...

จินจิน:หนี....ไป...

จอมมาร:ดูเหมือนพวกเจ้าจะไม่เข้าใจในความตั้งใจของข้าสิน่ะ...หากข้าได้พลังมังกรทั้งหมดก็สามารถนำความสงบมาสู่โลกใบนี้ได้...

จินจินพยายามดิ้น ฝูเหยาจึงวิ่งเข้าไปจะช่วย จอมมารเห็นจึงเหวี่ยงจินจินกระเด็นออกกระแทกกับฝูเหยาล้มลงทั้งคู่

ฝูเหยา:เจ้าไม่เป็นอะไรน่ะ

จินจิน:หนีไปส่ะ...หากพ่อท่านได้เกาะของท่านไปอีกล่ะก็...มีหวัง...

ฝูเหยา:ไม่...ข้าจะไม่หนีอีกแล้ว...

จอมมาร:คงไม่ยอมง่ายๆสิน่ะ

จอมมารจึงกระโดดแล้วควงดาบลงมาหวังจะเสียบฝูเหยา ฝูเหยาในสภาพที่แม้แต่จะขยับยังทำไม่ได้ จินจินจึงพลักนางกระเด็นออกไป จึงทำให้ตัวเองโดนเสียบทะลุที่ตัว..เลือดกระเด็นไปเปอะหน้าของฝูเหยา

ฝูเหยา:......…......

จินจิน:ข้า.........

ฝูเหยา:ม่ายยย!!!!!!!!!!!!!

ฝูเหยาพุ้งเข้าไปด้วยความโกรธปลดปล่อยพลังของมังกรเข้าสู้กับจอมมารด้วยความบ้าคลั่ง...สายฝนโปรยปายลงมาทำให้นางมีพลังมากขึ้น เนื่องจากพลังของเกาะมังกรน้ำจะดูดซับน้ำเพื่อเพิ่มพลังให้ตัวเอง...

จอมมาร:พลังมังกรน้ำชั่งน่าสนใจจริงๆยอมส่ะดีๆหรือยากตายตามนางไป...ก็เลือกเลยมา

ฝูเหยา:ข้าจะ....ข้าจะ....ฆ่าท่านด้วยตัวเอง

จอมมาร:แววตาแบบนี้เข้ามาเลย...ลูกข้า!!!

ทั้ง2สู้กันอย่างสูสีจอมมารถอยรนลงมาบริเวณเหวมรณะ...(ป็นเหวที่ใครได้ตกลงไปไม่มีวันหวนกลับ)

ฝูเหยา:ไม่มีวันที่ข้าจะอภัยให้ท่าน...วิชามังกรน้ำระเบิดคลื่นมังกร.... 

ฝูเหยาหมุนตัวด้วยความเร็วพร้อมคลื่นน้ำมหึมาที่สร้างจากน้ำฝนรวมตัวกันเป็นก้อน...พุ้งเข้าใส่จอมมารเหมือนกับระเบิดขนาดใหญ่...ดังตู้ม!!!

จอมมาร:เข้ามาเลย...ลูกข้า...วิชามังกรกำแพงดินสยบมังกร...

จอมมารเพิ่มพลังไว้ที่ดาบแล้วปักดาบลงพื้นสร้างกำแพงดินที่พุดขึ้นมายืนต้านพลังของฝูเหยาเอาไว้ได้อย่างง่ายดาย

ฝูเหยาพยายามใช้พลังทั้งหมดแต่ทว่ามันยังไม่เพียงพอที่จะเอาชนะผู้ที่ครอบครองเกาะมังกรมากกว่า1เกาะไว้ในตัว 

ฝูเหยา:ไม่จริง...

จอมมมาร:สยบมังกร...

จอมมารพุ้งไปด้วยความเร็วอัดฝูเหยากระเด็นออกไป ฝูเหยาจึงสร้างเกาะมังกรน้ำไว้รอบตัวเพื่อป้องกัน...แต่จอมมารก็พุ้งเข้าไปแล้วใช้มืออีกข้างทุบเกาะมังกรน้ำของฝูเหยามจนแตกออกแล้วคว้าคอของนางไว้ได้

จอมมาร:จับได้สักที...แล้วก็ใช้มืออีกข้างดึงเกาะมังกรน้ำออกมาจนได้สำเร็จ

ฝูเหยาพยายามดิ้น...จึงใช้อีกมือหยิบมีดสั้นแทงไปที่ตัวของจอมมารเข้าอย่างจัง...เเต่ดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรเลย

จอมมาร:ดื้อด้านเสมอเลยน่ะ...ฝูเหยา

จอมมารจึงดึงมีดสั้นที่เสียบคาอกออกจากตัวเองแล้วแทงเข้าที่ท้องของฝูเหยาแทน...

ฝูเหยา:เอื้อก!!!

แล้วก็สบัดฝูเหยาทิ้งไปบริเวณหน้าเหวนอนจมกองเลือดอย่างไร้เรี่ยวแรง....ในขณะที่จอมมารจะรวมเกาะมังกรทั้งหมดเข้าด้วยกัน...ปี้เหยาพี่สาวลูกคนโตก็พุ้งมาจากด้านหลัง แล้วถีบเกาะมังกรน้ำหล่นลงกับพื้น แล้วใช้ดาบเสียบไปที่เท้าจอมมารจากนั้นก็ชิงเกาะมังกรน้ำมาไว้ได้นางจึงถอยรนมาที่หน้าผา บริเวณที่ฝูเหยานอนกระอักเลือดอยู่

ฝูเหยา:ท่านพี่....

ปี้เหยา:ยังไหวช่ายไหม

ฝูเหยา....

ปี้เหยา:ฟังข้าให้ดี...ตอนนี้เกาะนี้สำคัญมากจะปล่อยให้ท่านพ่อได้ไปไม่ได้...

จอมมารหยิบดาบออกแล้วเดินเข้ามาอย่างช้าด้วยความโกรธมาก

ปี้เหยายื้นเกาะมังกรน้ำออกมาหน้าบริเวณปากเหวมรณะ

จอมมาร:อย่าน่ะ....ปี้เหยา เจ้าทำให้พ่อโกรธมากๆตอนนี้

ปี้เหยา:เหวนี้เป็นเหวที่ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่ว่าอะไรที่หล่นลงไปก็ไม่เคยหวนคืน สักพักสุริยุปะราคาก็ครอบดวงอาทิตย์ทองฟ้าเริ่มมืดมิด แล้วข้างล้างเหวก็มีแสงสีขาวประกายขึ้นมา...

ปี้เหยา:นี้สิคำทำนาย...ฝูเหยา

ฝูเหยา:ท่านพี่ พูดอะไร

ปี้เหยา:ข้าเชื้อว่าเจ้าคือคนในคำทำนาย...

ฝูเหยา:หมายความว่าไง...

จอมมารจะเข้ามาปี้เหยาจึงปล่อยเกาะมังกรตกลงไป

จอมมาร:ม่ายยย....

จอมมารโกรธจึงเสียบดาบเข้าที่ท้องของปี้เหยาจนทะลุ

ปี้เหยา:ข้าขอโทด...

จอมมารวิ่งเข้ามา..ปี้เหยาจึงพลักฝูเหยาตกลงไปในเหวลึกนั้น

ฝูเหยา:ท่านพี่ทำไมถึง....ประกายสิทธ์

ฝูเเหยาที่กำลังล่วงหล่นจึงเรียกดาบประกายสิทธ์เพื่อจะได้ดึงกลับขึ้นไปแต่ปี้เหยากลับจับดาบประกายสิทธ์ไว้แน่นแล้วแทงเข้าที่หลังของจอมมารแต่ก็ไม่เป็นผล...จอมมารหันมาด้วยความโกรธดึงดาบประกายสิทธ์ออกจากตัวเองแล้วเสียบเข้าที่ปี้เหยาอีก1ครั้งจนนางสิ้นใจในที่สุด....

ปี้เหยา:อย่าตายน่ะ...ฝูเหยา

ฝูเหยา:ท่านพี่.....ม่ายยยยย

ฝูเหยาก็ล่วงหล่นลงไปในประตูมิติสีขาวนั้น...

ทุกอย่างเหมือนหมุนไปด้วยความเร็วจนสติของนางนั้นค่อยๆหมดไป

   กลับมาที่โลกปัจจุบันประเทศจีนปี2020 มีตำรวจกลุ่มหนึ่งอาวุธครบมือกำลังบุกทลายแก๊งค้ายาเสพติดรายใหญ่ ทั้งสองยิงประทะกันบริเวณท่าเรือ มีตำรวจไม่น้อยที่โดนยิงส่วนพวกโจรก็เช่นกัน จนพวกโจรถอยหล่นเขาไปที่อู่ต่อเรือหัวหน้าชุดจึงสั่งกำลังตำรวจบุกเข้าไปแต่ก็ถูกซุ้มโจมตรีจนมีตำรวจบาดเจ็บเป็นจำนวนมาก

อี้ซาน:ไอ้พวกสาระเลวเอ้ย....

ตำรวจ:สารวัตรเอาไงดีครับ 

อี้ซาน:เรียกกำลังเสริมและพาคนเจ็บออกจากพื้นที่เรียกรถพยาบาลเราจะเข้าไปจัดการพวกมันในโกดังนั้น

จ่า:มีสายจากผอ.ครับ

อี้ซาน:อะไรน่ะตอนนี้ นี่น่ะโอนสายมา...

ผอ:รอจนกว่ากำลังเสริมตะไปถึงอย่าทำอะไรบุ่มบ่าม

อี้ซาน:พวกมันหนีไปทางโกดังนั้น ให้ผมนำกำลังคนบุกเข้าไปจัดการก่อนที่มันจะหนีไปดีกว่าครับ

ผอ:ไม่ได้นี้คือคำสั่งอย่าได้ขัดเข้าใจไหมหัวหน้าชุด....หากนายไมาปฎิบัติตามล่ะก็...

อี้ซานจึงตัดสายไปดื้อๆ

อี้ซาน:พวกนายรอกำลังเสริมอยู่ตรงนี้ส่วนฉันจะเข้าไปเอง

ตำรวจ:สารวัตรแต่ว่า...

อี้ซาน:ยังไงก็ต้องจับไอเวรพวกนั้นให้ได้ เราตามาแก๊งนี้มาเป็นปีแล้ว สั่งคนที่เหลือล้อมท่าเรือนี้ไว้จนกว่ากำลังเสริมจะมาเข้าใจไหม

ตำรวจ:ทราบครับ

แล้วอี้ซานก็เข้าไปในโกดังเพียงลำพัง ในโกดังร้างพวกแก๊งค้ายาพากันซ้อนตัวอยู่ อี้ซานจัดการลูกสมุนทีละคนที่เฝ้าอยู่ไปได้โดยไม่ยาก แต่พอเดินมาสักพักพวกโจรมันก็ปิดประตูทางเข้าทางออกทั้งหมดลง

อี้ซาน:พวกมันไม่ได้คิดจะหนี...หรือว่า ทันใดนั้นลูกสมุนก็เข้ามาเพิ่มเรื่อยๆยิงปืนแลกกระสุนกันจนกระสุนอี้ซานหมด

อี้ซาน:บ้าเอ้ย...นี้หัวหน้าชุดพูด...บ้าเอ้ยยย สัญญาณไม่มีได้ยังไง

หัวหน้าแก้งก็ปรากฎตัวออกมา

หัวหน้า:5555ว่าไงคุณตำรวจเหมือนกระสุนแกจะหมดน่ะแต่ของพวกฉันเหลืออีกเยอะเลยว่ะ555 

อี้ซาน:ไอ้เลว...

แล้วพวกลูกกระจ้อกก็ออกมากันเต็มเหมืินตั้งใจรอเล่นงานอยู่แล้วมีทั้งไม้ มีทั้งกระบองกันทุกคน

หัวหน้าแก้ง:คิดว่าคนอย่างฉันจะหนีหางจุกตูดเพราะตำรวจอย่างพวกแกหรอว่ะ...ไม่มีทางหรอกเว้ย!!!มีคำสั่งมาให้จัดการแกว่ะเพื่อน555

อี้ซาน:คิดว่านี้อยู่ในยุคอดีตหรือไงบ้านเมืองมีกฎหมายคิดหรอว่าจะฆ่าตำรวจแล้วลอยนวนไปได้

หัวหน้าแก้ง:แล้วคิดหรอว่ากฎหมายนั้นจะมีปัญญาเอาผิดแก๊งพวกฉัน...ห่ะ เงินซื้อได้ทุกอย่างและเว่ย คิดดีๆทำไมพวกแกถึงจับฉันไม่ได้ ทำไมทุกครั้งที่จะจับพวกเรากลับหนีได้ตลอด เพราะอะไรรู้ไหมเพราะว่าเราซื้อคนอย่างพวกแกไว้แล้วไง555

อี้ซาน:.....หนอนงั้นหรอ

หัวหน้าแก้ง:เอาล่ะใครจัดการมันได้มีโบนัสเว้ย...

แล้วลูกน้องก็กรูเข้าไปลุมอี้ซานแต่ด้วยสกิลระดับพระเอกเรื่องศิลปะการต่อสู้เขาก็ไม่ได้เป็นลองใคร

แต่ทว่าศัตรูมีจำนวนมากจนเกินไปต่อให้เก่งแค่ไหนก็พลาดได้จนถูกไม้ฟาดไปที่ตัวจนหมดแรง อี้ซานถูกลากตัวมาให้หัวหน้าที่เตรียมมีดไว้หั่นคอ

หัวหน้า:หมดท่าแล้วสิน่ะคุณตำรวจ555

อี้ซาน:ถุย....

อี้ซานถุยน้ำลายใส่หน้าหัวหน้าแก้ง

หัวหน้า:ไอเวรเอ้ยยย...เตะแม่งสักที!!!

แล้วหัวหน้าแก๊งก็เตะอัดหน้าอัดท้องสะยกใหญ่จนอี้ซานกระอักกระอ่วม

อี้ซาน:เด่ว...กำลังเสริมก็มา...แกไม่รอดหรอกไอ้โง่...

หัวหน้าแก๊ง:อะไรน่ะ..เห้ยเอาคลิปให้มันดูสิ

แล้วลูกน้องเอาคลิปในมือถือออกมา เป็นคลิปรถกำลังเสริม3คันถูกรอบโจมตีระหว่างทางจนมีเจ้าหน้าที่ล้มตาย

หัวหน้า:555ดูส่ะให้เต็มตา แกมันก็แค่ไอ้หมาบ้าไล่กัดไปทั่วโดยไม่รู้ว่าใครเป็นใคร

อี้ซาน:ไอ้สารเลว...

หัวหน้าจึงหยิบมีดขึ้นมาแล้วจ่อไปที่หัวอี้ซาน

หัวหน้า:แกมันโง่...คิดว่าจะจับฉันได้งั้นหรอ.ตายสะ!!!

ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าผ่าลงมาดังมากจนทะลุเพดานโกดังแสงสีขาวฟุ้งจนทำให้ทุกคนแสบตา

หัวหน้าแก๊ง:อะไรว่ะนั้น....กำลังเสริมงั้นหรอ

ทุกคนยังงง แล้วแสงสีข้าวก็หายไป

หัวหน้าแก๊ง:ไปดูสิว่ะ...ยืนเชยทำไม

ลูกน้องเดินไปดู ก็เห็นฝูเหยานอนอยู่ 

ลูกน้อง:ลูกพี่ เป็นผู้หญิงนอนอยู่ครับ

หัวหน้าแก๊ง:อะไรน่ะ555กำลังเสริมที่ว่าเป็นผู้หญิงหรอว่ะ...เห้ย! ไปลากตัวมาดิ

ลูกสมุนจึงเดินไปจะจับตัวฝูเหยา ฝูเหยารู้สึกตัวขึ้นด้วยความตกใจจึงหักข้อมือชายคนนั้น แล้วถีบกระเด็นออกมาทำเอาทุกคนงงไปพร้อมๆกันสายตาทุกคนกว่า20กว่าคนจ้องไปที่นาง ฝูเหยาอยู่ในชุดเดิมสีดำมือข้างนึงคุ้มไปที่ท้องบาดแผลที่ถูกแทง

ฝูเหยาพยายามมองไปให้ทั่ว นางยังคงสับสนจนไม่รู้จะพูดอะไรแล้วก็มองไปกลุ่มชายฉกรรณ์

ฝูเหยา:นี้มัน...ที่ไหน....