NovelToon NovelToon

รวมเรื่องสั้นที่เรียงร้อยด้วยผู้คน

1.ห้องนํ้าและอินเตอร์​เน็ต

ณ​ ห้องอาบนํ้าที่ไว้ชำระล้างกายที่เต็มไปด้วยสิ่งสกปรก​ ข้างโถส้วมที่ไว้ทิ้งสิ่งเน่าเหม็นของร่างกายมีร่างอันเปลือยเปล่าของเด็กสาวนั่งเล่นสิ่งที่เรียกว่ามือถือพรางนํ้าตาที่ไหลหลั่งอาบใบหน้า​ สายตาจับจ้องไปยังมือถือเพื่อมองหาความสนุกใจผ่อนคลาย​จิตจากเรื่องที่โหดร้ายของครอบครัว​ ก่อนที่เด็กสาวจักมานั่งหลั่งนํ้าตานั้น​ เด็กสาวได้มีการทะเลาะกับครอบครัวในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง​ อย่างเช่น​ ครานี้คุณลุงของเธอมาเยี่ยมเยือนครอบครัว​ที่ไม่ได้พบหน้ากันนาน​ เด็กสาวไม่ได้ใส่ใจอะไรมากจนถึงยามเย็น​ เธอนั่งเล่นสิ่งที่เรียกว่ามือถือเช่นดั่งทถกวันแต่เวลานั้น​ น้องชายวัย​ 5 ขวบของเธอวิ่งเข้ามาในห้องพรางตะโกนและหลั่งนํ้าตาแห่งความหวาดกลัว​ เด็กสาวรีบเข้าไปหาน้องพรางถามว่าเกิดอะไร​ ผู้เป็นน้องได้ตอบกลับด้วยใบหน้าที่สั่นกลัว​ "คุณลุง! คุณลุงเขาจะแกล้งผม! และคุณปู่ก็ไม่ยอมช่วยผม!" เด็กชายร้องไห้เสียงที่เอ่ยออกมาสั่นกลัวราวกับเห็นได้ชัด​ ก่อนจะมีร่างของผู้เป็นปู่ดดินมาหาก่อนจะพูดกับเด็กชาย"ลุงเขาไม่ทำอะไรกลานหรอกมาสิ! มา" คำพูดเพียงนิดเดียวก็ทำให้เด็กชายร้องไห้โว้ยวายด้วยความหวาดกลัวลุงของตน​ ก่อนจะกระโจนเข้าไปกอดพี่สาว​ เด็กหญิงเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ตอบกลับอย่างติดตลกกับปุ่ไป​ "ไม่ต้อนรับ​ๆๆ!" พลางเอามืออันเรียวบางปิดประตูเพื่อไม่ให้ผู้เป็นปู่และอาเข้ามากลั่นแกล้งน้องชายของตน​ "เห็นไหมพี่ไล่พวกเขาไปแล้วนะ​" สองพี่น้องพูดคุยด้วยความดีใจแต่ทว่าเรื่องไม่ได้จบแค่นั้น​ ปู่ได้นำเรื่องราวไปบอกกับผู้เป็นพ่อของเด็กสาวและเด็กชาย​ ผ่านพ้นไปไม่ถึงนาที​ พ่อของเด็กสาวรีบเข้ามาในห้องพร้อมตะโกนด่าลูกสาว​ "มึงไปพูดแบบนั้นกับปู่ได้ไง!​ ปู่มึงเลี้ยงมึงมาดีขนาดนี้ยังจะไล่แบบนั้นอีก! ไอเด็กเหี้ย! มึงนี้มันจริงๆเลย!" คำพูดอันยาวเหยียด​ถูกพูดออกมาจากปากผู้เป็นพ่อ​ เด็กสาวไม่ได้พูดอะไรเพียงพยักหน้า​ก่อนที่ผู้เป็นพ่อจะเอ่ย​เพิ่ม​ "ดีแค่ไหนแล้วที่มึงมีบ้าน! ปู่มึงเป็นเจ้าของบ้านนะ! ดีแค่ไหนที่เขาไม่ไล่มึง!! ปู่ทำดีขนาดนี้แล้ว! มึงยังไม่สำนึกบุญคุณ! มึงจะไปไหนก็ไป!! " เมื่อจบประโยคนั้นเด็กสาวไม่ได้ตอบอะไรมีเพรยงผู้เป็นพ่อที่เดินจากไปด้วยอารมณ์​หงุดหงิด​ ณ​ ตอนนี้ที่ห้องนํ้า​ ที่เด็กสาวมานั่งอยู่ข้างโถ่ส้วมอันมีกลิ่นเหม็นแต่ทว่าเธอกลับรู้สึกว่าที่แห่งนี้คือที่ๆปลอดภัยที่สุด​ สายตาอันจับจ้องที่มือถือเพื่อมองดูว่าโลกแห่งอินเตอร์​เน็ต​มีอะไรที่สามารถทำให้จิตใจของเธอดีขึ้น​ การเปิดเพลงฟังหรือเล่นเกมออนไลน์​เพื่อคลายเครียด​ก็เป็นตัวช่วยที่ดี​ เมื่อเลือกเพลงได้เด็กสาวก็ได้บรรจงปลายนิ้วมือลงบนมือถือ​ และพิมม์ข้อความมากมายที่มันอยู่ในใจลงบนโลกอินเตอร์​เน็ต​ เมื่อความในใจถูกระบายออกจนหมดนั้นก็เป็นเรื่องที่น่ายินดีเหมือนกับการยกภูเขาออกจากอก​ ในโลกออนไลน์​ต่างมีผู้คนมาให้กำลังใจเด็กสาวแต่เมื่อมีฝ่ายให้กำลังใจก็ต้องมีฝ่ายที่ด่าทอเช่นกัน​ แต่เด็กสาวไม่สนใจ​ เธอหันไปมองใบมีดโกนหนวดก่อนจะดึงเอาเหล็กที่แสนคมกริบออกมา​ ก่อนจะมองไปยังมัน เหล็กแสบคมกริบจนสามารถฆ่าคนตายได้​ เธอคิดดีแล้วที่จะลงมือทำมัน​ ก่อนจะจับใบมีดอย่่างถนัดมือและค่อยๆกรีดลงที่คออย่างช้าๆ​ ถึงแม้จะเจ็บปวดมากเพียงใดแต่มือนั้นก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดก่อนที่ใบมีดจะตัดเข้าสู่จุดสำคัญเด็กสาวได้เอ่ยคำพูดขึ้น​

..."ขอโทษนะน้องพี่"...

...ฉึบ!!...

เสียงของใบมีดที่ตัดเข้าเส้นเลือดและหลอดลมหายใจดังขึ้น​ ร่างอัน​เปลือยเปล่า​ได้ล้มลงก่อนที่มือที่ถือ​ มือถือนั้นจะตกลงอย่างช้าๆ​ สภาพของเด็กสาวในตอนนี้ช่างเป็นภาพที่น่าทึ่งที่เด็กเพียง​ 14​ ปีต้องมาจบชีวิตในสภาพที่อนาถา​ในสภาพเปลือย​เปล่าเพียงเพราะสิ่งที่เรียกว่า

..." ครอบครัว"...

.......

.......

.......

...^^^.^^^...

.......

ฮัลโหลสวัสดี​ค๊าบแอดไก่เอง! นี้เป็นนิยาย​ "รวมเรื่องสั้นของคนอยากตาย" ​ นะค๊าบเป็นเรื่องที่อ้างอิงมาจากเรื่องจริง! ยังไงก็ขอฝากติดตามด้วยนะ! 💓🙏😊

ยังไม่ได้แก้คำผิด*

2.ความรักช่างน่ากลัว

..."ฮึก.. ฮือ.."...

เสียง​สะอึก​อื้นของเด็กสาววัย​ 16​ ดังขึ้นในห้องนอนที่มีสีชมพูอ่อนชวนให้รู้สึกถึงความสดใสแต่ทว่าเจ้าของห้องนั้นกลับมีความรู้สึกที่เศร้าโศก​มากกว่าอารมณ์​ด้านบวก​

..."ฮึก.. ทะ.. ทำไม.. ทำไมนายถึงทิ้งฉัน.. ฮึก.."...

เหตุผลของการร้องไห้อย่างทรมานใจนั้นคิดไม่ยาก​ ในวัยหนุ่มสาวก็คงไม่พ้นเรื่องของ​ 'ความรัก' ใบหน้าที่เปียกเปื้อนไปด้วยนํ้าตาแห่งความเสียใจและคับแค้นต่อความรักอันมอดไหม้​ เครื่องสำอางที่ถูกแต่งอย่างประณีต​ด้วยความชื้นบานกลับกลายเป็นสีดำที่แปลกเปื้อนไปทั่วใบหน้า

..."ถ้ารู้อย่างนี้.. ฉัน.. ฉันคงไม่รักนายแต่แรง! ไอสารเลว!!"...

...เพล้ง!...

แจกันดอกไม้แสนสวยถูกปาทิ้งลงด้วยความโกรธและแรงแค้น​ ดอกกุหลาบที่คนรักเป็นคนมอบให้ด้วยความรักและห่วงใยกลับแตกหัก​

..."กรี้ดดดด-! ยัยนั้นดีกว่าฉันตรงไหน! ทำไมนายถึงไม่เลือกฉัน!! เราคบกันมา​ 2 ปีแล้วนะ!!! "...

เสียงกรีดร้องด้วยความทรมาน​ใจดังขึ้นราวกับเสียงคำรามของสายฟ้าที่ฝ่าลงมาอย่างรุนแรง​ ยางมันผมสีแดงเข้มถูกดึงออกด้วยความหงุดหงิด​ เส้นผมสีดำประกายนํ้าตาลที่ถูกพันธนาการ​ไว้ได้คลายออกสง่า​

..." ฮึก.. บ้าที่สุด!! ทำไม! ทำไมฉันถึงโง่ไปหลงรักผู้ชายสารเลวแบบนั้น..."...

เมื่อนึกถึงผู้ขายคนนั้นถ้อยคำที่เคยพูดให้ได้ยินก็ปรากฏ​ขึ้นในหัว

...' เรารักเธอนะ.. และจะรักตลอดไป​ '...

...' เธอชอบดอกกุหลาบใช่ไหม​ เราซื้อมาให้นะ '...

...' เราก็มีแต่เธอคนเดียวแหละจะไม่มีวันนอกใจเด็ดขาด​ '...

คำพูดที่เคยพูดออกมาจากปากของคนที่รักที่สุดในตอนนี้นั้นกลับกลายเป็นเกลียดที่สุด

..."รักหรอ.จะมีแค่ฉันคนเดียวงั้นหรอ.. กรี้ดดดดดด-!"...

..." ผู้ชายสารเลว! แกมันโกหก!! ไหนบอกจะมีแค่ฉัน! แล้วอีนั้นมันเป็นใคร!!"...

...ตุบ...

มือถือล่วงหล่นจากมือของหญิงสาวก่อนจะเผยให้เห็นแชทบ้างอย่าง​ บทสนทนาของชายหญิงที่เคยเป็นคู่รัก

..."ฉันรักเธอนะ​ [เอ่ยชื่อ]"...

..."โกหก! แล้วอีนางนังคือใคร! "...

..." ก็แค่เพื่อน! ฉันก็มีแค่เธอคนเดียว! "...

..." หยุดตอแหลเถอะ[เอ่ยชื่อ]!! คนเขารู้กันทั้ง รร.แล้ว! ว่านายกับนางนังรักกัน!!"...

..."[เอ่ยชื่อ]!! เธอเชื่อจริงๆหรอมันก็แค่ข่าวลือ!"...

..."ข่าวลือบ้าบอ!! ในแชทที่นายคุยกับยัยนั้น!!-"...

..." นี้เธอไม่เชื่อใจฉันหรอ! "...

..."แล้วทำไมฉันต้องเชื่อใจคนที่หักหลังฉันด้วยละ... "...

..."นายบอกว่ารักฉัน.. แต่นายกลับไปยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น... นายมันโคตรเลวเลย!! "...

..." ไปตายซะ! ไอสารเลว!! "...

...พึ่บ!...

......[บทสนทนาจบลง]......

บทสนทนาที่รุนแรงได้จบลง​ แต่หญิงสาวกลับยังร้องไห้เช่นเดิม​ และตอนนี้ในมืออันเรียวยาวนั้นกำลังถือยาบ้างอย่างในมือ​

..." ฮึก.. ให้ตายเถอะ.. ฉันมันอ่อนแอ.. "...

เมื่อสิ้นเสียงยาในมือนั้นก็ถูกกรองเข้าปากจนหมด

...อึก...

...ตุบ!...

กล่องยาอันวางเปล่าถูกปล่อยลงกระแทกกับพื้น​

ร่างกายอันไร้เรี่ยวแรงค่อยๆล้มลงนอนลงบนเตียง

...ดวงตาเริ่มลับหายไปพร้อมกับความริดสุดท้าย...

...' ถ้าเป็นไปได้ก็อยากเข้มแข็ง​บ้างนะแต่คงไม่มีวันนั้นแล้วละ​ ​'​...

..." ความรักมันช่างน่ากลัวจริงๆ​"...

...จบ...

3.รักไม่ครอบครอง

..."ความรักไม่จำเป็นต้องครอบครอง​ เพียงแค่ได้เชยชม​มันก็มีความสุข"...

ปู่เคยพูดกับฉันในวัยเด็ก ตอนนั้นฉันยังไม่เข้าใจความหมายของมันจนฉันอายุ​ 18 ตอนนี้ฉันอยู่มัธยมศึกษา​ปีที่​ 6 เป็นชีวิตตอนปลายของมัธยมที่ใกล้จะก้าวสู่ช่วงของผู้ใหญ่​ ฉันแอบชอบเพื่อนห้องเดียวกัน​ เขาเป็นคนที่น่ารักและใสซื่อแต่บ้างทีก็ทำตัวฉลาด​ มีผู้หญิง​หลายคนหมายปองเขา​ และฉันก็เป็นหนึ่งในนั้น​ แต่การที่จะได้เขามาดูเหมือนเป็นเรื่องที่ยากเกินกว่าที่ฉันจะทำได้​ เพื่อนสนิทของฉันเองก็ชอบเขาด้วย​ เพราะงั้นโอกาสที่ฉันจะได้เป็นแฟนกับเขามันเป็นศูนย์​ แต่ถึงยังไงฉันก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด​ ฉันเริ่มตามจีบผู้ชายคนนั้นและเพืือนฉันเองก็ตามจีบเช่นกัน​ จนกระทั่งวันวาเลนไทน์​มาถึง​ ฉันจึงจะนำช็อกโกแลต​ที่ทำด้วยตัวเองไปมอบให้เขาพร้อมสารภาพความรู้สึกในใจทั้งหมด

......ณ​ บนดานฟ้าของโรงเรียน......

ฉันมาหาเขาเผื่อจะมอบช็อกโกแลต​ใหเแต่ดูเหมือนมันจะสายไปซะแล้ว​ เพื่อนสนิทของฉันได้อยู่ตรงนั้น​ ตรงที่ๆฉันควรอยู่​ หล่อนมอบช็อกโกแลต​ที่ทำเองให้กับเขา​ ฉันเห็นรอยยิ้มของเขาที่ยิ้มอย่างอบอุ่น​ รอยยิ้มที่ฉันอยากจะเห็นและอยากครอบครอง​ เขารับช็อกโกแลต​จากเพื่อนสนิทฉันก่อนจะเอ่ยคำพูดที่ฉันอยากจะได้ยินมากที่สุด

..."ตกลง​"...

เพียงคำพูดสั้นๆ​ กับทำให้หัวใจของฉันแตกสลาย​ ฉันมองทั้งคู่กอดกันอยู่ที่หลังประตู​ นํ้าตาของฉันไหลรินอย่างเชื่อมช้า​ ฉันแทบไม่สามารถร้องหรือเอ่ยคำใดๆออกมาได้เลย​ ฉันรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้น​จนกระทั่ง

...ผ่านไป​ 5 วัน...

ฉันเห็นเพื่อนสนิทของฉันเดินจับมือกับผู้ชายคนนั้นทั้งสองดูมีความสุขมาก​ ฉันจึงได้ครุ่นคิดขึ้น

...ถ้าเขาอยู่กับฉันเขาจะมีความสุขไหม...

...ฉันจะดูแลเขาได้ดีกว่าเธอไหม...

...ฉันจะรักเขาได้มากกว่าเธอรึเปล่า...

...เขาจะยิ้มได้อย่างมีความสุขรึเปล่า...

...คำถามมากมายโถมเข้าสู่ความคิดของฉันราวกับมหาสมุทร​ที่ซัดโถมเข้ามาอย่างไม่มีสิ้นสุด...

...หรือจริงๆแล้ว...

..."ฉันไม่ควรครอบครอง"...

..."แต่ควรเชยชมกันแน่"...

..."ฉันเห็นเขามีความสุข"...

..."แต่ฉันกลับไม่เสียใจซะงั้น"...

..."ที่ได้เห็นรอยยิ้มของเขา"...

...ตอนนี้ฉันอายุ​ 38​ แล้วฉันได้มีครอบครัว​มีสามีที่ดี​ มีลูกสาวที่น่ารัก​ ฉันมีความสุขกับครอบครัว​ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะคนึงหาถึงรักแรกในวัยเรียน​ ถึงแม้จะไม่รักเช่น​ วันวานแต่ความรู้สึกคนึงหากลับยังคงเยือนอยู่ในห้วงของความรู้สึก...

...ต่อให้ผ่านมานานแค่ไหน...

...ฉันก็ยังคงคิดเรื่องนั้นซํ้าๆ...

..."รักไม่จำเป็นต้องครอบครอง​ เพียงแค่เชยชมก็พอ"...

...จบ...

ผู้เขียน​ : ฮัลโหล​ลลลลล​ ไม่ได้มาเขียนเรื่องนี้นานเลยอะคิกๆ​ คงเพราะไม่รู้จะนำเรื่องอะไรมาเขียนเป็นเรื่องราวน่ะสิT^T​

เรื่องทั้งหมดนำมาจากเค้าโครงเรื่อง​จริงนะจ้ะ!!!!

...จบ...

เนื่องจากนี่ไม่ใช่ธุระของแอด! แอดเลยจะนั้งนับ 1 ถึง 1,000!!! เริ่ม!

01,02,03,04,05,06,07,08,09,10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,20,21,22,23,24,25,26,27,28,29,30,31,32,33,34,35,36,37,38,39,40,41,42,43,44,45,46,47,48,49,50,51,52,53,54,55,56,57,58,59,60,61,62,63,64,65,66,67,68,69,70,71,72,73,74,75,76,77,78,79,80,81,82,83,84,85,86,87,88,89,90,91,92,93,94,95,96,97,98,99,100,101,102,103,104,105,106,107,108,109,110,111,112,113,114,115,116,117,118,119,120,121,122,123,124,125,126,127,128,129,130,131,132,133,134,135,136,137,138,139,140,141,142,143,144,145,146,147,148,149,150,151,152,153,154,155,156,157,158,159,160,161,162,163,164,165,166,167,168,169,170,171,172,173,174,175,176,177,178,179,180,181,182,183,184,185,186,187,188,189,190,191,192,193,194,195,196,197,198,199,200,201,202,203,204,205,206,207,208,209,210,211,212,213,214,215,216,217,218,219,220,221,222,223,224,225,226,227,228,229,230,231,232,233,234,235,236,237,238,239,240,241,242,243,244,245,246,247,248,249,250,251,252,253,254,255,256,257,258,259,260,261,262,263,264,265,266,267,268,269,270,271,272,273,274,275,276,277,278,279,280,281,282,283,284,285,286,287,288,289,290,291,292,293,294,295,296,297,298,299,300,301,302,303,304,305,306,307,308,309,310,311,312,313,134,315,316,317,318,319,320,321,322,323,324,325,326,327,328,329,330,331,332,333,334,335,336,337,338,339,340,341,342,343,344,345,346,347,348,349,350,351,352,353,354,355,356,357,358,359,360,361,362,363,364,365,366,367,368,369,370,371,372,373,374,375,376,377,378,379,380,381,382,383,384,385,386,387,388,389,390,391,392,393,394,395,396,397,398,399,400,401,402,403,404,405,406,407,408,409,410,411,412,413,415,416,417,418,419,420,421,422,423,424,425,426,427,428,429,430,431,432,433,434,435,436,437,438,439,440,441,442,443,444,445,446,447,448,439,450,451,452,453,454,455,456,457,458,459,460,461,462,463,464,465,466,467,468,469,470,471,472,473,474,575,476,477,478,479,480,481,482,483,484,485,486,487,488,489,490,491,492,493,494,495,496,497,498,499,500,501,502,503,504,505,506,507,508,509,510,511,512,513,514,515,516,517,518,519,520,521,522,523,524,525,526,527,528,529,530,531,532,533,534,535,536,537,538,539,540,541,542,543,544,545,546,547,548,549,550,551,552,553,554,555,556,557,558,559,560,561,562,563,564,565,566,567,568,569,570,571,572,573,574,575,576,577,578,579,580,581,582,583,584,585,586,587,588,589,590,591,592,593,594,595,596,597,598,599,600,601,602,603,604,605,607,608,609,610,611,612,613,614,615,616,617,618,619,620,621,622,623,624,625,626,627,628,629,630,631,632,633,634,635,636,637,638,639,640,641,642,643,644,645,646,647,648,649,650,651,652,653,654,655,656,657,658,659,660,661,662,663,664,665,666,667,668,669,670,671,672,673,674,675,676,677,678,679,680,681,682,683,684,685,686,687,688,689,690,691,692,693,694,695,696,697,698,699,700,701,702,703,704,705,706,707,708,709,710,711,712,713,714,715,716,717,718,719,720,721,722,723,724,725,726,727,728,729,730,731,732,733,734,735,736,738,739,740,741,742,743,744,745,746,747,748,749,750,751,752,753,754,755,756,757,758,759,760,761,762,763,764,765,766,767,768,769,780,781,782,783,784,785,788,789,790,791,792,793,794,795,796,797,798,799,800,801,802,803,804,805,806,807,808,809,810,811,812,813,814,815,816,817,818,819,820,821,822,823,824,825,826,827,828,829,830,831,832,833,834,835,836,837,838,839,840,841,842,843,844,845,846,847,848,849,850,851,852,853,854,854,855,856,857,858,859,860,861,862,863,864,865,866,867,868,869,870,871,872,873,874,875,876,877,878,879,880,881,882,883,884,885,886,887,888,889,890,891,892,893,894,895,896,897,898,899,900,901,902,903,904,905,906,907,908,909,910,911,912,913,914,915,916,917,918,919,920,921,922,923,924,925,926,927,928,929,930,931,932,933,934,935,936,937,938,939,940,941,942,943,944,945,946,947,948,949,950,951,952,953,954,955,956,957,958,959,960,961,962,963,964,965,966,967,968,969,970,971,972,973,974,975,976,977,978,979,980,981,982,983,984,985,986,987,988,989,990,991,992,993,994,995,996,997,998,999, 1000 ขอให้มีแต่ความสุข

เนื่องจากนี่ไม่ใช่ธุระของผม ผมเลยจะนั้งนับ 1 ถึง 1,000

01,02,03,04,05,06,07,08,09,10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,20,21,22,23,24,25,26,27,28,29,30,31,32,33,34,35,36,37,38,39,40,41,42,43,44,45,46,47,48,49,50,51,52,53,54,55,56,57,58,59,60,61,62,63,64,65,66,67,68,69,70,71,72,73,74,75,76,77,78,79,80,81,82,83,84,85,86,87,88,89,90,91,92,93,94,95,96,97,98,99,100,101,102,103,104,105,106,107,108,109,110,111,112,113,114,115,116,117,118,119,120,121,122,123,124,125,126,127,128,129,130,131,132,133,134,135,136,137,138,139,140,141,142,143,144,145,146,147,148,149,150,151,152,153,154,155,156,157,158,159,160,161,162,163,164,165,166,167,168,169,170,171,172,173,174,175,176,177,178,179,180,181,182,183,184,185,186,187,188,189,190,191,192,193,194,195,196,197,198,199,200,201,202,203,204,205,206,207,208,209,210,211,212,213,214,215,216,217,218,219,220,221,222,223,224,225,226,227,228,229,230,231,232,233,234,235,236,237,238,239,240,241,242,243,244,245,246,247,248,249,250,251,252,253,254,255,256,257,258,259,260,261,262,263,264,265,266,267,268,269,270,271,272,273,274,275,276,277,278,279,280,281,282,283,284,285,286,287,288,289,290,291,292,293,294,295,296,297,298,299,300,301,302,303,304,305,306,307,308,309,310,311,312,313,134,315,316,317,318,319,320,321,322,323,324,325,326,327,328,329,330,331,332,333,334,335,336,337,338,339,340,341,342,343,344,345,346,347,348,349,350,351,352,353,354,355,356,357,358,359,360,361,362,363,364,365,366,367,368,369,370,371,372,373,374,375,376,377,378,379,380,381,382,383,384,385,386,387,388,389,390,391,392,393,394,395,396,397,398,399,400,401,402,403,404,405,406,407,408,409,410,411,412,413,415,416,417,418,419,420,421,422,423,424,425,426,427,428,429,430,431,432,433,434,435,436,437,438,439,440,441,442,443,444,445,446,447,448,439,450,451,452,453,454,455,456,457,458,459,460,461,462,463,464,465,466,467,468,469,470,471,472,473,474,575,476,477,478,479,480,481,482,483,484,485,486,487,488,489,490,491,492,493,494,495,496,497,498,499,500,501,502,503,504,505,506,507,508,509,510,511,512,513,514,515,516,517,518,519,520,521,522,523,524,525,526,527,528,529,530,531,532,533,534,535,536,537,538,539,540,541,542,543,544,545,546,547,548,549,550,551,552,553,554,555,556,557,558,559,560,561,562,563,564,565,566,567,568,569,570,571,572,573,574,575,576,577,578,579,580,581,582,583,584,585,586,587,588,589,590,591,592,593,594,595,596,597,598,599,600,601,602,603,604,605,607,608,609,610,611,612,613,614,615,616,617,618,619,620,621,622,623,624,625,626,627,628,629,630,631,632,633,634,635,636,637,638,639,640,641,642,643,644,645,646,647,648,649,650,651,652,653,654,655,656,657,658,659,660,661,662,663,664,665,666,667,668,669,670,671,672,673,674,675,676,677,678,679,680,681,682,683,684,685,686,687,688,689,690,691,692,693,694,695,696,697,698,699,700,701,702,703,704,705,706,707,708,709,710,711,712,713,714,715,716,717,718,719,720,721,722,723,724,725,726,727,728,729,730,731,732,733,734,735,736,738,739,740,741,742,743,744,745,746,747,748,749,750,751,752,753,754,755,756,757,758,759,760,761,762,763,764,765,766,767,768,769,780,781,782,783,784,785,788,789,790,791,792,793,794,795,796,797,798,799,800,801,802,803,804,805,806,807,808,809,810,811,812,813,814,815,816,817,818,819,820,821,822,823,824,825,826,827,828,829,830,831,832,833,834,835,836,837,838,839,840,841,842,843,844,845,846,847,848,849,850,851,852,853,854,854,855,856,857,858,859,860,861,862,863,864,865,866,867,868,869,870,871,872,873,874,875,876,877,878,879,880,881,882,883,884,885,886,887,888,889,890,891,892,893,894,895,896,897,898,899,900,901,902,903,904,905,906,907,908,909,910,911,912,913,914,915,916,917,918,919,920,921,922,923,924,925,926,927,928,929,930,931,932,933,934,935,936,937,938,939,940,941,942,943,944,945,946,947,948,949,950,951,952,953,954,955,956,957,958,959,960,961,962,963,964,965,966,967,968,969,970,971,972,973,974,975,976,977,978,979,980,981,982,983,984,985,986,987,988,989,990,991,992,993,994,995,996,997,998,999, 1000 ขอให้มีแต่ความสุข

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!