ในวันที่ค่ำคืนปกติ

นารูโตะก็ใช้ชีวิตปกติกินราเมงอย่างเอร็ดอร่อย และ เข้านอนตามปกติ

"อึก"

ขนตายาวสีฟ้าเส้นผมสีเหลืองทองอร่าม ร่างขาวบางเล็กน่าถนุถนอม ใบหน้าสวยปนน่ารัก กำลังนอนอยู่บนพื้นใต้ต้นไม้แถวๆโคโนฮะ

(ทำไมในห้องแดดแรงขนาดนี้เนี่ย...)

และแล้วร่างบางก็ได้ลืมตาขึ้นพร้อมความตกใจที่ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน

"ฉันจำได้ว่าฉันนอนในห้องนี่ แล้วฉันมาอยู่นี่ได้ยังไงเนี่ย..."

ว่าแล้วร่างบางก็มองรอบๆ

(ที่นี่เหมือนโคโนฮะเมื่อก่อนเลย...นี่คงเป็นฝันสินะ งั้นเดินเล่นหน่อยละกัน)

ว่าแล้วร่างบางก็เดินไปที่หมู่บ้านโคโนฮะ..........แต่ร่างบางดันสดุดหินล้ม

"โอ้ยยยยย หินนี่เกะกะชะมัน"

"............."

"ทำไมในความฝันถึงต้องเจ็บด้วยล่ะ"

"ถ้านี่เป็นความฝัน......ไม่จริงน่านี่ไม่ใช่ความฝันหรอ"

ว่าแล้ว นารูโตะก็ได้วิ่งไปที่โคโนฮะด้วยความที่ไม่อยากเชื่อ แต่ก็ต้องตกใจกับภาพตรงหน้า มันคือโคโนฮะเมื่อก่อน ทุกอย่างเหมือนเดิมนารูโตะเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเขาหันไปเจอตัวเองในกระจก เค้าแถบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ดวงตากลมโตสีฟ้าน้ำทะเล หน้าตาสวยและน่ารัก ผิวขาว นุ่ม และเส้นผมสีทองยาวสลวย เค้ายืนมองตัวเองด้วยความอึ่ง

(นี่ฉันหรอเนี่ย...)

ว่าแล้วอยู่ๆก็มีนินจามาหานารูโตะแล้วบอกว่าโฮคาเงะต้องการพบตัว ในระหว่างการจะไปเจอโฮคาเงะนารูโตะก็ได้คิดหาวิธีเอาตัวรอดต่างๆนานา เอิ่ม...หมายถึงวิธีตอบคำถามอ่ะนะ....

ก๊อก ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นและได้ยินคำอนุญาติให้เข้าไป

ทันทีที่ประตูเปิดนารูโตะแถบอยากร้องออกมาเมื่อเห็นหน้าโฮคาเงะรุ่น3 หรือปู่คาเงะของเค้า นารูโตะมีสายตายที่คิดถึงคนตรงหน้าแผ่ออกมา แต่ก็ต้องเก็บอารมณ์ไว้

"เธอเข้ามาที่โคโนฮะโดยที่ไม่มีใครเห็นได้ไง"ปู่คาเงะถาม

"มะ .....ฉันไม่รู้ ฉันจำ อะไรไม่ได้.."นารูโตะกล่าว

"เธอมาจากไหน"ปู่คาเงะถาม

"ไม่รู้ ฉันจำได้แค่ชื่อตัวเอง"

(คงไม่ถูกจับได้นะว่าโกหก...)

"แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ"

" นามิคาเสะ นานาโกะ"

ทันทีที่เธอพูดชื่อตัวเองออกมา ในห้องนั้นได้เงียบลงทันที เงียบจนน่าอึดอันเงียบจน ได้ยินเสียงหายใจชัดเจน..........

รอตอนต่อไปนะ!!

รักนะนักอ่านที่น่ารัก

- ไม่ว่าโลกนี่จะมีสิ่งน่ารักมากมาย แต่อยากให้เทอรู้ว่าเทอน่ารักที่สุด (นักเขียนอยากเขียนอะไรแบบนี้มานานละ555)

หลังจากที่นานาโกะบอกชื่อกับโฮคาเงะนั้นก็ผ่านมาได้2วันแล้ว ตัวนานาโกะนั้นถูกฝากไว้กับครูคาคาชิ(ชั่วคราว)ก่อนที่เอกสารของเธอจะทำเสร็จ

นานาโกะไม่อยากจะเชื่อที่ตัวเองย้อนอดีตมา เธอคิดว่าตัวเองย้อนอดีตมาได้ยังไง แล้วเกิดอะไรขึ้นมันสับสนงุนงงกับเธอมาก

หลังผ่านมาได้2วันเธอเริ่มทำใจได้และตัดสินใจจะช่วยทุกคนที่เธอรัก ทั้งซาสึเกะที่ได้หนีออกจากหมู่บ้าน ทั้งปู่คาเงะที่ถูกฆ่า และอื่นๆ เธอจะยับยั้งสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้น!

ว่าแล้วเธอก็เดินไปทำอาหารเพราะเมื่อวานพึ่งยืมครัวครูคาคาชิมา (ที่จริงตั้งแต่ที่เธอมาก็กินแต่ราเมงตลอดเลย)

"ที่จริงราเมงคือของโปรดฉันกินเท่าไหร่ก็ไม่มีวันเบื่อหรอก..."

เมื่อวานนี้คาคาชิได้พูดกับนานาโกะว่า

"นานาโกะเธอกินแต่ราเมงไม่เบื่อบ้างหรอ..."

วันนี้นานาโกะได้ทำ ปลาทะเลย่างเกลือ กับซุปมิโซะใส่มะเขือยาว และไข่เจียว

หลังจากที่คาคาชิตื่นมาเค้าก็ต้องตกใจเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ทำอาหารเก่งมาก

(ที่จริงคาคาชิทำอาหารไม่เก่ง อย่าให้เค้าได้จับอุปกรณ์ทำครัว ไม่งั้นครัวพังแน่ๆ)

หลังจากที่นานาโกะเห็นคาคาชิเธอก็ยิ้มรับพร้อมพูดว่า

"ตื่นแล้วหรอคะ คุณคาคาชิ .."นานาโกะ

"ที่จริงฉันอยากทำเมนูอื่นด้วยแต่ในตู้เย็นมีแค่นี้อะค่ะ"นานาโกะ

"ปลาย่างเกลือ ซุปมิโซะ"คาคาชิ

"ใช่ค่ะ ของชอบหรอคะ"นานาโกะถาม

" อ่า อืม"คาคาชิ พูด

(นานาโกะรู้อยู่แล้วว่าคาคาชิชอบอะไร เพราะเธอคือนารูโตะลูกศิษย์ของคาคาชิ)

"ถ้าเป็นของชอบก็กินเยอะๆนะคะ มีให้เติมอีกเยอะเลย"นานาโกะ

"อืม"คาคาชิ

"เอ่อคุณคาคาชิ ฉันออกไปหาซื้อของมาทำอาหารนะคะ"นานาโกะ

"อืม แต่ฉันต้องไปด้วยนะ"คาคาชิ

หลังจากทานข้าวเสร็จนานสักพักก็ได้เวลาไปซื้อของมาทำอาหารเย็น ทั้งสองเลือกวัตถุดิบอยู่

จู่ๆจิไรยะก็ปรากฎตัวต่อหน้าทั้ง2คน

จน นานาโกะเผอลุดปากว่า

"อะไรเนี้ยตาเซียนลามก! ตกใจหมดเลย!!"นานาโกะ

"นี่มีเรื่องจะคุยด้วย มาด้วยกันหน่อย"จิไรยะ

"ทั้งสองคน รู้จักกันหรอครับ?"คาคาชิ

"อ่า ค่ะ...."

"......"

" ผมคงให้เธอไปไหนไกลไม่ได้ เพราะมันเป็นหน้าที่ งั้นให้คุยกันในระยะที่ผมมองเห็นได้ไหมครับ"

"โอเค"จิไรยะ

หลังจากที่นานาโกะและจิไรยะเดินไปไกลจากคาคาชิในระยะที่คาคาชิมองเห็น

"ไง นารูโตะ ฉันนึกว่านายจะโวยวายหลังจากที่มาที่นี่สะอีก"จิไรยะ

"เกิดอะไรขึ้น ตาเซียนลามก"

" ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากที่ฉันไม่ได้เจอนายนาน ก็ว่าจะไปทำให้ตกใจ แต่พอไปหานายดันมีหลุมดำดูดนายและฉันเข้าไปนะสิ"จิไรยะ

"แล้วทำไมตาเซียนลามกถึงได้อยู่ร่างเดิม แล้วฉันดันเป็นผู้หญิงหล่ะ!!"นานาโกะ

"เรื่องนี่ฉันยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีเบาะแสก็บอกกันด้วยนะนารูโตะ"จิไรยะ

"ไว้ใจได้ เดี๋ยวรีบ บอกเลย"นานาโกะ

"ตอนนี้ฉันมีชื่อว่า นามิคาเสะ นานาโกะ ช่วยยืนยันตัวตนชั้น ให้ชัดเจนขึ้นอีกหน่อย ตาเซียนลามก"นานาโกะ

"ได้งั้นนายเป็นหลานมินาโตะนะ เวลาพูถึงมินาโตะให้เรียกมินาโตะว่า คุณอามินาโตะนะ ห้ามเผอเรียกมินาโตะว่าพ่อหล่ะ นารูโตะ"จิไรยะพูดเตือน

"เข้าใจแล้วน่า"นานาโกะ

"งั้นกลับไปหาคาคาชิกันดีกว่า เดี๋ยวฉันอธิบายให้หมอนั้นฟังเอง"จิไรยะ

"อืม"นานาโกะ

"นี่..ตาเซียนลามกหนังสือที่เซียนลามกเขียนมันติดมากับฉันด้วยอ่ะ.....ติดมาด้วยทุกเล่มเลยด้วย....เอาคืนไหม..."นานาโกะ

"แหม๋ นานาโกะจังงงงงง ไหนบอกไม่สนุกทำไมถึงซื้อทุกเล่มเลยหล่ะ"จิไรยะ

"ที่แท้นายก็ชอบหนังสือที่ฉันเขียนใช่ไหมหล่ะ แต่ปากแข็งบอกไม่สนุก"จิไรยะ

"ไม่ใช่ซะหน่อย!!!"นานาโกะ

"ฮ่าฮ่าฮ่า"จิไรยะ

"รีบไป กันเถอะ นานาโกะจัง"จิไรยะ

หลังจากนั้นนานาโกะก็เดินฮึดฮัดตามจิไรยะไปหาคาคาชิ

"คุยกันเสร็จแล้วหรอครับ..."คาคาชิ

"คุยเสร็จแล้วหล่ะ"จิไรยะ

"ทั้งสองคนเป็นอะไรกันหรอครับ"คาคาชิ

"นานาโกะเป็นลูกศิษย์ฉันหน่ะ 55ถึงจะไม่ได้บอกใครก็เถอะ"จิไรยะ

"เอ่อแล้วทำไมเธอถึงบอกว่าจำอะไรไม่ได้ล่ะครับ?"คาคาชิ

" คือฉันทำให้เธอความจำเสื่อมชั่วคราวนะ"จิไรยะ

"แต่ตอนนี้เธอจำทุกอย่างได้หมดแล้ว งั้นฉันไปคุยกับท่านรุ่นสามก่อนนะ ฝากดูแลเธอด้วยล่ะ"จิไรยะ

"ครับ"คาคาชิ

และเเล้วทั้งสองก็เดินกลับบ้าน

"เอ่อ....คุณคาคาชิชอบอ่านนิยายของจิไรยะหรอคะ"นานาโกะ

" อ่า ใช่"คาคาชิ

"คือถ้าไม่รังเกียจ เอานี่ไปอ่านไหมคะ คือว่าฉันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ฉันมี อะจึ๋ยสวรรค์รำไร อะจึ๋ยตกสวรรค์ อะจึ๋ยสวรรค์ระทม และก็ อะจึ๋ยแท็คติก.....ฉันเข้าไม่ถึงน่ะค่ะ.."

"เธอให้จริงๆหรอเนี้ย จะไม่เอาคืนใช่ไหมนานาโกะจัง"คาคาชิ

" เอาไปได้เลยค่ะฉันไม่ค่อยอ่านแนวนี้ "นานาโกะ

และแล้วคาคาชิก็ได้รับหนังสือทั้งหมดไป ในหัวคาคาชิตอนได้หนังสือคือ.......

( ว้าว นานาโกะจัง เธอชั่งเป็นคนที่ดีจริงๆ ไม่สิเธอคือนางฟ้าตัวน้อยที่จิตใจดีมาก)ในหัวคาคาชิตอนได้หนังสือ..

ที่จริงนานาโกะรู้ดีว่าคาคาชิชอบหนังสือของตาเซียนลามก แต่เธอไม่คิดว่าครูคาคาชิจะดีใจที่ได้หนังสือขนาดนี้..

ตัดมาวันที่เข้าเรียน...