ระดับพลังปราณ

อาณาจักรผู้ริเริ่ม

1.กายา(1-9)

2.รวมปราณ(1-9)

3.หลอมปราณ(1-9)

4.แก่นปราณ(1-9)

อาณาจักรวิวัฒน์(มีทัณฑ์สวรรค์ทุกการเลื่อนระดับขั้นย่อยและระดับขั้นใหญ่)

1.ปราณวิญญาน(1-9)

2.ตัดวิญญาน(1-9)

3.มหาวิญญาน(1-9)

4.ทลายวิญญาน (1-9)(มารสวรรค์,โอรสสวรรค์,เฉินปิน)

อาณาจักรเซียน(ยังไม่มีข้อมูลแน่ชัด)

.....

ระดับสัตว์อสูรจะมีตั้งแต่ระดับ1-8 เรียงตามระดับพลังปราณเลยเช่น

สัตว์อสูรจะมีระดับขั้นตามนี้

ขั้นที่ 1 มีความแข็งแกร่งเท่า(กายา)

ขั้นที่ 2 มีความแข็งแกร่งเท่า(รวมปราณ)

..

ส่วนขั้นอื่นก็จะเหมือนกันประมาณนี้

ขั้นที่ 5 มีความแข็งแกร่ง(ปราณวิญญาณ)

ขั้นที่ 6 มีความแข็งแกร่ง(ตัดวิญญาณ)

..

ส่วนอุปกรณ์หรืออาวุธเวทย์มนต์ก็ได้

จะมีระดับตามนี้

อาวุธปฐพี(1-2)

อาวุธนภา(3-4)

อาวุธวิญญาณ(5-6)

อาวุธสวรรค์(7-8)

ส่วนโอสถจะมีตั้งแต่ ระดับที่ 1-8 เช่นกัน

โอสถปฐพี(1-2)

โอสถนภา(3-4)

โอสถวิญญาณ(5-6)

โอสถสวรรค์(7-8)

วิชาการต่อสู้หรือระดับวิชา ก็เรียงระดับ 1-8 เช่นกัน

วิชาปฐพี(1-2)

วิชานภา(3-4)

วิชาวิญญาณ(5-6)

วิชาสวรรค์(7-8)

ในขั้นแต่ล่ะขั้นจะมีระดับตํ่า-กลาง-สูง

ระดับปฐพีระดับ1 ตํ่า

ระดับปฐพีระดับ1 กลาง

....

ระดับวิญญาณระดับ5 ตํ่า

ระดับวิญญาณระดับ5 กลาง

ฝากกดใจและกดติดตามให้ด้วยนะครับ

เช้าวันจันทร์ที่สดใส ท้องฟ้าปลอดโปร่งแดดไม่แรงและมีเมฆเล็กน้อย

วันนี้เป็นวันที่ทุกคนต้องตื่นไปโรงเรียนกัน

'น่าเบื่อจังเลยนะ'

ชายหนุ่มผมดำยาวปิดหน้าที่ทำให้คนไม่สามารถมองเห็นได้ชัดเท่าไหร่ว่าหน้าเขาเป็นเช่นไร

เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูโรงเรียน เขาก็เดินเข้าไปด้วยท่าทีเบื่อหน่ายเช่นเคย

'หื้ม วันนี้แปลกแฮะ ไม่เห็นอาจารย์มายืนที่หน้าโรงเรียนเลย'

เขาคิดก่อนจะเลิกสนใจไป ยังไงก็ไม่เกี่ยวกับเขาอยู่แล้ว

ชายหนุ่มที่กำลังเดินอยู่คิด

ส่วนชายคนนี้ก็คือ เซน นักเรียนแสนธรรมดาและแทบจะเป็นคนที่ไร้ตัวตนเลยก็ว่าได้ แม้แต่ในชั้นเรียนเองก็ตามและไม่ว่าจะเรื่องเรียนหรือกีฬาก็ออกมาในเกณฑ์มาตรฐานแทบทั้งสิ้น

ครอบครัวของเขานั้นมีอยู่4คน ประกอบด้วย แม่ เขาและก็พี่สาวทั้งสองคน แม้ตอนเด็กพวกเขาจะสนิทกันมากแต่ไม่รู้ทำไม พอโตขึ้นพวกเธอทั้งสองก็เริ่มตีตัวออกห่าง

"เฮ้อ อยากดูวันพีชจังนะ แต่เสียดายโลกนี้ไม่มีวันพีช"

เซนบ่น แต่เดี๋ยวนะ ทำไมถึงบอกว่าโลกนี้ไม่มีวันพีชล่ะ? ใช่แล้วล่ะ เซนนั้นไม่ใช่คนของโลกนี้ แต่เป็นคนที่กลับชาติมาเกิดและเข้ามาอาศัยในร่างนี้ได้ไม่กี่เดือนก่อนเท่านั้นเอง

แม้ว่าโลกนี้จะมีเทคโนโลยีที่ทันสมัยกว่าโลกก่อนของเขามากแต่ทว่าสื่อบันเทิงกลับน้อยนิดจนน่าใจหาย นั้นทำให้โอตาคุอย่างเขาแทบจะลงแดงตายไปวันๆ

แต่ก็โชคดีที่สมองของเขามันพิเศษที่สามารถจำลองภาพต่างๆได้ราวกับได้ไปอยู่ที่นั้นและทำสิ่งต่างๆตามที่คิดจริงๆ

'เป็นปลื้มซ่ะจริง'

แกร๊กๆ

เสียงช็อตของลำโพงโรงเรียนดังขึ้น เรียกความสนใจของเขาและนักเรียนแถวนั้นได้เป็นอย่างดี

"ประกาศ ขอเชิญให้นักเรียนทุกคนมารวมกันที่หอประชุมโรงเรียนโดยเร็ว"

เสียงประกาศดังขึ้นอีกสองสามครั้งก่อนจะเงียบไป

(ไปทำอะไรวะ มึงรู้ป๊ะ)

(จะไปรู้ได้ไงล่ะ กุก็มากับมึง ไปถึงก็รู้เองแหละ)

(ขออย่างเดียว อย่าเกี่ยวกับการสอบก็พอ)

เสียงพูดของนักเรียนบริเวณโดยรอบดังขึ้น

'ดีเลย แบบนี้ก็ไปแอบหลับในหอประชุมดีกว่า ง่วงชิบ เมื่อคืนไม่น่าโต้รุ่งเลยเรา'

เขาคิดก่อนจะหันหน้าไปทางหอประชุมและเดินไปด้วยท่าทีเรียบเชย

เห็นเขาทำตัวนิ่งๆงี้ คนอื่นก็คงคิดว่าเขาเป็นพวกขี้แอ๊คล่ะสิ้ ถ้าผมจะยินนี้จะตะโกนใส่เลยว่า "แม่นแล้ว" เอาจริงก็ไม่ได้ทำเพราะแอ๊คหรอก มันแค่ไม่รู้จะทำสีหน้ายังไง นิสัยนี้เป็นมาตั้งแต่โลกก่อนแล้ว เพราะงั้นนี้จึงเป็นเอกลักษณ์ของเขาเลยก็ว่าได้เรื่องความหน้านิ่งนี้

พอมาถึงหอประชุมก็เห็นคนอยู่เต็มไปหมด เขาก็รีบเดินเข้าไปเลือกที่นั่งเป็นแถวหลังสุดที่ไม่เป็นจุดเด่นเพื่อจะได้แอบงีบหลับได้โดยไม่มีใครเห็น

'หื้ม ทำไมเก้าอี้ถึงดูดีงี้วะ เห็นปกติใช้แต่เก้าอี้พลาสติกธรรมดา สงใสครั้งนี้จะงานใหญ่แฮะ'

เขานั้งลงก่อนจะมองเก้าอี้ดีๆก็พบกับเลขเขียนกำกับไว้ด้วย แต่ก็เลิกสนใจไป

.

"สวัสดีนักเรียนทุกคน พวกเรามาจากบริษัทนิว โรงเรียนนี้ได้ถูกรับเลือกให้เข้ารับการทดสอบเครื่องอ่านความทรงจำได้ครับ"

"ถ้าใครที่อยากจะแสดงความทรงจำสุดเจ๋งของทุกท่านให้คนทั่วโลกชมก็เชิญขึ้นมาได้เลยนะครับ"

เสียงพิธีการประกาศขึ้นมา

(เอาจริงดิ้ โรงเรียนเราเนี่ยนะ)

(โคตรเจ๋ง แบบนี้ต้องโชว์การเล่นปิงปองสุดเจ๋งให้ทุกชมแล้ว)

(อย่างนายอ่ะนะเจ๋ง ขำ)

(มีแค่พวกดาวโรงเรียนเท่านั้นแหละที่จะถูกเลือกไป)

เซนที่นั่งฟังอยู่พอรู้ว่าเป็นอะไรก็เลิกสนใจไปก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นการถ่ายทอดสดที่โรงเรียนเขาอยู่เต็มไปหมด

'ก็นะ โลกนี้ไม่มีสื่อบันเทิงอะไรเลยหนิ แถมความอยากรู้อยากเห็นของมนุษย์มันก็สุดยอดอยูแล้ว'

การถ่ายทอดสดครั้งนี้มีผู้ชมเข้าไปแล้ว200กว่าล้านคน มันสามารถพลิกหน้าประวัติศาสตร์การถ่ายทอดสดได้เลยกับจำนวนคนขนาดนี้ถ้าอยู่ในโลกเก่าเขาล่ะนะ

เพราะด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยที่ทำให้คนที่ป่วยจนเสียชีวิตนั้นแทบจะไม่มีเลย ยกเว้นเรื่องอายุขัยที่ช่วยไม่ได้เท่านั้น

เพราะงั้นโลกในตอนนี้จริงนี้จำนวนคนอยู่มากๆเลยยังไงล่ะ

"เอาหล่ะครับ งั้นก็ขอเชิญ คนที่อยากทดสอบขึ้นมาเลยครับ"

ถึงพิธีกรจะพูดแบบนั้นแต่ความจริงแล้วพวกเขาได้คัดตัวคนที่จะได้ขึ้นไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พวกดาวโรงเรียนทั้งหลายที่จะช่วยเป็นหน้าเป็นตาแก่โรงเรียนทั้งหลาย

[อู่ว การเตะของเขาช่างเชียบคมจริงๆ]

[แบบนี้ได้เข้าสโมสรดีๆในอนาคตแน่]

[สาวสวยคนนี้อย่างกับเน็ตไอดอลเลยว่าไหม?]

[ถ้าขาดเหลือเรื่องเงินทักมาได้เลยนะแม่หนู]

[ไปไกลๆเลยไอ้เฒ่าหัวงู]

[+1]

"เอาหล่ะครับ งั้นก็ขอเชิญคุณ อาเรียขึ้นมาทดสอบเลยครับ"

พูดเสร็จ สาวสวยผมยาวสีขาวสะลวยก็ลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เครื่องทดสอบทันที ทันทีที่อาเรียเดินไปก็ราวกับสะกดให้ทุกคนแทบหยุดลมหายใจ เพราะหญิงสาวที่ทุกคนเห็นไม่ต่างจากนางฟ้าเลยยังไงล่ะ

(คุณอาเรียยังสวยเหมือนเคยเลยนะ)

(คุณอาเรีย! โปรดคบกับผมด้วยเถอะครับ!!)

[นางฟ้า]

[เชี้ย ฉันไม่เคยเจอใครที่สวยขนาดนี้มาก่อนเลยวะ]

[นี้มัน รักแรกพบ]

*[ -- ] ความคิดเห็นในแชท

*( -- ) คนอื่นพูดแสดงความเห็น

*" -- " พระเอกหรือตัวละครส่วนสำคัญพูด

ภาพที่ฉายเป็นเพียงกิจวัตรประจำของเธอกับครอบครัวที่แสนอบอุ่นธรรมดา

ตอนเช้าเธอก็เดินทางไปโรงเรียนกับสาวสวยอีกคนที่คาดว่าน่าจะเป็นพี่สาวของเธอก็ได้ ก่อนจะได้ไป เธอก็มองไปที่ภายในตัวบ้านผ่านประตู ก็พบกับเด็กชายแสนมืดมน และแถมจืดจางกำลังเดินออกมาเช่นกัน และเขาคนนั้นก็คือเซน

เธอทำราวกับเขาไร้ตัวตนก่อนจะเดินออกไปกับสาวอีกคนทันที

"พี่อลิซ ไปกันเถอะ"

"อื้ม ไปโรงเรียนกันเถอะ"

.

[ผู้ชายคนนั้นคือใคร ทำไมถึงอยู่บ้านกับพวกเธอ?]

[น้องชายของอาเรียรึเปล่า]

[ว่าแต่ทำไมถึงได้ทำตัวเย็นชาใส่กันอย่างงั้นล่ะ]

(คุณอาเรียมีน้องชายด้วยเหรอ)

(ใช่แล้วล่ะ เขาอยู่ห้องกับฉันเอง เป็นเงียบๆ แต่บางทีก็ทำตัวน่าขนลุก ฉันก็เลยไม่อยากจะเข้าใกล้น่ะ)

.

หลังจากนั้นก็เป็นภาพการเรียนอย่างขยันขันแข็งของเธอก่อนจะจบไป

ส่วนคนต่อไปคือ อลิซ พี่สาวอีกคนของเขา

ความทรงจำของเธอคือฉากที่เธอจัดการกับอันธพาลเพื่อช่วยเด็กสาวคนนึงเอาไว้

(อ้ายยย คุณอลิซเท่สุดๆ)

(ขนาดเป็นผู้หญิงฉันยังหลง)

[เธอสวยไม่ต่างจากอาเรียเลย]

[จริง]

.

"เอ่อ ท่านครับ คนที่เราคัดเลือกมาทดสอบหมดแล้วครับ แต่ว่าแบตเตอรี่ของเครื่องดููความทรงจำยังเหลือ20นาที เอายังไงดีครับ"

นักวิทยาศาสตร์ถามหัวหน้าของเขา

"อืม งั้นก็สุ่มไปเลยแล้วกัน"

"ได้ครับ"

นักวิทยาศาสตร์ได้ยินแบบนั้นก็ได้เดินไปคุยกับพิธีกรว่าจะทำการสุ่มเลือกไปเลย

"เอาหล่ะครับ ตอนนี้ยังเหลืออีก20นาทีที่เครื่องทำงานอยู่ งั้นเราจะทำสุ่มเลือกจากหมายเลขที่อยู่ตามเก้าอี้ของทุกท่านนะครับ"

"ผู้โชคดีคือหมายเลข 346 ครับ"

พอสิ้นเสียงพิธีกร ผู้คนโดยรอบก็มองที่เก้าอี้ตนเองพอดูแล้วไม่ใช่ก็มองหาว่าใครที่ได้จนไปจบที่ชายที่นั่งด้านหลังสุด

เซนที่รู้สึกตัวเพราะตะกี้งับหลับไปแปบนึง

"เอาหล่ะครับ เราขอเฉยคุณขึ้นมาทดสอบเลยนะครับ"

พิธีกรพูดพร้อมกับชี้มาทางเซน

อาเรียกับอลิซก็มองมาทางเขาเช่นกัน

เซนที่รู้ตัวว่าได้ถูกเลือกก็ได้ลุกขึ้นและเดินไปที่เครื่องทดสอบทันที

'พอมองใกล้ๆแล้วให้ความรู้สึกคล้ายโรงศพแก้วเลยนะ'

เขาคิด ก่อนจะนอนลงไป

"เอาหล่ะครับ เราจะให้ยาไปทานนะครับ มันจะช่วยให้สมองปลอดโปร่ง และทำให้นอนหลับได้อย่างปลอดภัย"

เซนได้ยินก็เพียงพยักหน้าโดนไม่ได้ใส่ใจอะไร

.

[อะไรของมัน ทำตัวเย็นชาคิดว่าเท่รึไงวะ]

[อย่าไปว่าเขาสิ เม้นบน]

[จริง ขี้เก๊กวะ สมแล้วที่คุณอาเรียนและคุณอลิซไม่สนใจมัน]

.

หลังจากทานยาเขาก็คิด

'ระบบการทำงานมันจะเป็นยังไงนะ อือ ช่างเถอะ ฝันต่อจากก่อนหน้านี้แล้วกัน'

ก่อนหน้านี้เขากำลังหลับและกำลังเพลิดเพลินไปกับความทรงจำอันแสนพิศดารของตนเองอยู่ดีๆก็โดนเรียก แม้งจะรู้สึกอารมณ์เสียที่โดนขัดไปบ้างก็เถอะ

'ช่างมัน นอนเลยดีกว่า'

.

ซ่า ซ่า

เสียงฝนที่ตกกระทบกับพื้นดังขึ้น

ได้มีชายหนุ่มถือร่มและมองไปด้านหน้าด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย

"อ่า เจ็บใจจริงๆ"

เขากัดฟันพูดขึ้นด้วยท่าทีเจ็บใจ

ก่อนจะทรุดตัวไปที่ข้างกำแพงแถวนั้น และมือก็กำไปที่หน้าอกด้วยท่าทีเจ็บปวด

"ฉันจะต้องกลับไปและจัดการมัน"

.

[5555 มันคิดว่าเท่เหรอวะแบบนั้น]

[โคตรพระเอกเลยค้าบบบพี่ ]

[กี่ป๋องล่ะครับเนี่ยกาวเนี่ย ของยี่ห้อทีจะได้รู้ว่ารุ่นไหนมันทำให้พี่หลอนได้ขนาดนี้]

(555ดูมันดิ้เพื่อน)

(โคตรขำ)

เสียงหัวเราะดังสนั่นทั่วห้องประชุมแม้แต่ครูบางคนที่ดูอยู่ก็หลุดขำออกมา

แต่แล้วภาพต่อมาก็ทำให้ทุกคนแทบอยู่นิ่ง

.

เซนได้ลุกขึ้นยืนก่อนจะเรียกกระบี่สีดำสนิทออกมาจากความว่างเปล่า ก่อนจะฟันไปที่เบื้องหน้าจนเกิดเป็นรอยแตกร้าว เมื่อมองไปด้านในก็พบกับความมืดมิด

เซนได้เดินเข้าไปด้านในเมื่อทะลุอีกฝาก ชุดที่เขาสวมใส่ก็เปลี่ยนไปเป็นชุดจีน ราวกับจอมยุทธ แต่ทว่าด้วยสื่อบันเทิงยังไม่แพร่หลาย เรื่องราวของจอมยุทธจึงไม่ค่อยเป็นที่รู้สึก

ภาพเบื้องหน้าของเขาคือบ้านเมืองและตึกสูงตามปกติแต่ทว่าที่นี้กลับไม่มีผู้คนแม้แต่น้อย ราวกับว่านี้เป็นโลกคู่ขนานที่ไร้ผู้คนยังไงยังงั้น

ด้วยท่าทีที่เปลี่ยนไปของเซน รังสีความองอาจและความหยิ่งผยองได้แพร่ออกมารอบตัวของเขาอย่างเด่นชัด ราวกับเขาไม่เห็นหัวของใครเลยแม้แต่น้อย แต่ก็มีกลิ่นอายของความสงบนิ่งเช่นกัน

เมื่อผมของเซนถูกเปิดออกก็ทำให้รู้ว่าใบหน้าของเขานั้นหล่อเหลาเพียงใด แม้แต่ดาราชายที่หล่อระดับโลกก็สู้เขาแทบไม่ได้

คนที่ดูการทดสอบต่างตกตะลึง ส่วนสาวๆที่มองอยูก็มีแสดงท่าทีเขิลอายออกมาเมื่อมองมาที่ใบหน้าของเซนในตอนนี้

.

[นะนี้มันบ้าอะไรกัน ทำอยู่ๆเขาถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้]

[ฉันว่านายหลงประเด็นนะ นายควรจะสนใจว่าเขาใช้กระบี่ฟันจนอากาศแตกร้าวแบบนั้นได้ยังไงมากกว่า]

[นี้มันเรื่องเหนือธรรมชาติอะไรกันเนี่ย]

[หรือนี้จะเป็นความคิดของเขา?]

[+1เลย ฉันว่าอาจจะใช่ก็ได้]

เสียงถกเถียงกันในแชทไลน์สดและก็เสียงพูดคุยกันในหอประชุมดังขึ้นไม่ขาดสาย เมื่อพบกับเรื่องเหนือธรรมชาติที่พวกเขาไม่เคยพบเห็นมาก่อน

'นายเป็นใครกันแน่'

อาเรียมองไปที่หน้าเซนในหน้าจอ