ท่านพ่อ: ที่รัก ข้ากลับมาเเล้ว

ท่านเเม่: มาเเล้วหรือค่ะ ท่านพี่

ท่านพ่อ: //เดินมาดูลูกในห้อง

ท่านพ่อ: ลูกเราใกล้คลอดเเล้ว ข้าตื่นเต้นมาก เจ้าละ?

ท่านเเม่ : ข้าก็ตื่นเต้นเช่นเดียวกัน

                                                                             (5เดือนผ่านไป ตัดไปตอนที่นางคลอดเลย)

ท่านเเม่ : อึก อ้าาาาา

หมอตำเเย: อดทนหน่อยนะค่ะ คุรหญิง อ่าว! เบ้ง

ท่านเเม่ : อ้ากกกก //ผั้ว

หมอตำเเย: ออกมาเเล้ว

ท่านพ่อ:ได้เพศอะไรหรือท่านหมอ

หมอตำเเย:ได้เพศหญิง

ท่านพ่อ: !! เอามันไปฆ๋าทิ้ง ข้าต้องการลุกผู้ชาย

ท่านเเม่: อย่าเลยท่านพี่ ลูกของท่ากับข้านะ

ท่านพ่อ: ข้ามิสน เอามันไปฆ๋าทิ้งซะ

ทวด: หยุด

ท่านพ่อ: ท่านพ่อ...

ทวด: เดียวข้าเลี้ยงเด็กคนนี้เอง

ท่านพ่อ: ข้ามิต้องลำบากท่านหรอก ข้าเลี้ยงเองก็ได้ขอรับ

ทวด: ข้าจะคอยดู

                                                          (10ปีให้หลัง)

                                                   (หนูน้อยสุโคโนะก็เติบใหญ่ กลยเป็นเด้กน้อยสุดน่ารักเเละสวยสง่า)

สุโคโนะ: ท่านเเม่ข้อหิวจังเลย

ทวด: เเม่เจ้ามิอยู่ เจ้าอยากกินอะไรเหล่า หลานเอย

สุโคโนะ: ข้าวผัดค่ะปู่ทวด

ทวด:ได้ รอปู่ตรงนี้ละ

                                                           (12นาทีผ่านไป)

ทวด: //เดินมา

ทวด: อะ //วางจานข้าวลง

สุโคโนะ: ขอบคุรค่ะปู่ //ตักข้าวมากิน

ท่านเเม่: มาเเล้ว

สุโคโนะ: เย้ //วิ่งไปกอด

ทวด: อืม

ท่านพ่อ: ท่านพ่อครับ ข้าขอพรหน่อยครับ

ทวด: จะไปไหนเหล่า

ท่านพ่อ: ไปออกศึกที่ต่างเมืองขอรับ

ทวด: งั้นขอให้โชคดีบะกัน ไม่ตายง่ายนะ เพื่อลุกเมีย

ท่านพ่อ:ครับ งั้นข้าขอลา

ท่านพ่อ://เดินเข้าไปกอดท่านเมีย

ท่านเเม่://รับกอด

ท่านพ่อ: พี่ไปก่อนนะน้องพี่

ท่านเเม่: 😥ค่ะท่านพี่ //ร้องไห้

ท่านพ่อ: //เดินออกบ้านไป

สุโคโนะ: ท่านเเม่ //เดินเข้าไปกอด

ท่านเเม่: //รับกอด

สุโคโนะ: ไม่ร้องนะท่านเเม่

ท่านเเม่: จ๋ะ

ทวด: เดียวท่านพ่อเจ้าก็กลับมา

ท่านเเม่: ใช่ลูก

สุโคโนะ: okค่ะท่านเเม่

                                                                   (20ปีให้หลัง สุโคโนะได้เติบโตจนเป็นสาวสวยสาวงาม)

คุณชายชานหมาง: ท่านเเม่ครับ ข้ามาสู่ขอสุโคโนะครับ

ท่านเเม่: อีก3วันเเม่จะตอบนะจ๋ะ

คุณชายชานหมาง: ขอรับ

ท่านเเม่: เด็กๆ ส่งเเขก

ข้ารับใช้: ค่ะนายหญิง

สุโคโนะ: นั้นใครหรอค่ะท่านเเม่

ท่านเเม่: ขอที่จะมาสู่ขอเจ้าอย่างไรละ

สุโคโนะ: ข้ามิเอา

ท่านพ่อ: ต้องเอา!

ท่านพ่อ: นั้นลูกเพื่อนพ่อ

ท่านเเม่: ใช่ลูก

สุโคโนะ: เเต่ข้ามิชอบเขา

ท่านเเม่: กลับไปคิดดูดีๆนะลูก

ท่านพ่อ: ลองไปกินข้าวกับเขาก่อนนะลูก

สุโคโนะ: ก็ได้ค่ะ

(ตอนต่อไปจะทำให้เหมือนนิยายมากขึ้น เเต่ตอนนี้ เเอดขอวอมก่อนนะค้าบ จะทำให้ยาวขึ้นด้วย!)

คุณชายชานหมาง: สวัสดีสุโคโนะ

สุโคโนะ: ค่ะนายท่าน

คุณชายชานหมาง: เห้ย ไอพวกไพร่ไปเอาชามาดิรอไร

ไพร่: ค ค่ะนายท่าน😥😓

คุณชายชางหมาน: //ถีบไพร่ด้วยความเมา

หะห๊ะ!!! นี้หรอคุณชายที่ชาวบ้านนับถือเพราะว่ามีความเรียบร้อยไม่จริงใช่ไหม ภาพตรงหน้าข้า เพียงเพราะสุราจอกเดียวเท่านั้นหรือ ?!

สุโคโนะ: ข้าขอลากลับ //คำนับ

คุณชายชานหมาง: //คำรับนับ

สุโคโนะ: ไป กลับ

คุณชายชานหมาง: ไป ส่งเเขกเด็กๆ

 สุโคโนะ: ไม่น่าเชื่อเนาะ ว่าคุณชายที่ชาวบ้านกล่าวขานว่าเป็นผุ้ดี พอดื่มสุราเห็นความจริงเลย สันดานภายในลึกๆ

คนรับใช้: ใช่ค่ะนายหญิง

                                                              (เมื่อกลับมาถึงบ้าน)

ท่านพ่อ: อ่าว ทำไมกลับมาเร็วจังอะลูก

สุโคโนะ: คุณชายเขาเมาเเล้วน่ากลัวมากเลยค่ะท่านพ่อท่านเเม่

ท่านพ่อ: เเต่งๆไปเถอะหนา เงินสินสอดได้เยอะมาก พอกินพอใช้ได้เลยนะลูก

ท่านเเม่: ใช้ลูก

สุโคโนะ: ก็หนูไม่เเต่งไง

ท่านพ่อ: ไม่ได้ต้องเเต่ง! ข้ามั่นให้เเล้ว

สุโคโนะ: ท่านพ่อ!//ตะคอก

ท่านพ่อ: //เดินเข้าไปตบหน้า

สุโคโนะ: ทะ ท่านพ่อ!//ร้องไห้

ท่านพ่อ: ออกไป!

สุโคโนะ: //วิ่งเข้าห้องไป

 ฮืออออ😭😭 ไม่น่าเชื่อ น่าเชื่อ ท่านพ่อจะตบข้า😭 ทำไมท่านต้องโกรธขนาดนั้น ท่านเเม่ก็ไม่ห้าม เหหมือนข้าเป้นตัวหาเงินเลยย 😭  ทั้งชีวิต ท่านพ่อก็เคยทำเพื่อข้าเลย ทำเพื่อผลประโยชน์ล้วนๆ😭

ทวด: //เดินเข้ามา

ทวด: ดูรูปนี้สิ รูปตอนที่พ่อของทวดของทวดวาดขึ้นมา มันมีปริศนาอยู่ รีบเเก้ไขให้ได้ละ หรืออาจะมีภาพต่อก็ได้ รีบหาก่อนสายเกินไป

ทวด: //เดินจากไปพร้อมทิ้งรูป

เอ๊ะ ฉันได้คลานไปยิบดูรูป นี้มันรูปอะไรกันนะ ทำไมซามูไรผุ้นั้นต้องถือดาบ บ้านหลังนี้ก้มีดาบเเบบนี้อยู้ด้วย

ทวด: //หลังจากเดินไปก็กล่าวรำพึงรำพันว่า ประวัติศาสตร์จะซ่ำรอยเเล้วสินะ หลานเราต้องตายเเน่ๆเลย ต้องให้หลานเราเรียนดาบไว้อย่างลับๆ

สุโคโนะ: เอ๋ ดาบนี้มีคำสลักว่า "ปราบทิ" ทิอะไรหนา ข้าอ่านมิออก เลย

ระหว่างนั้น! ฝนก็ตก

สุโคโนะ: เอ๊ะ ทำไมฝนตกเหล่า วันนี้ท้องฟ้าเเจ่มใสนิ

เเละเเล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น! ฟ้าได้ผ่าตรงโรงศพคนในตระกูลของสุโคโนะ คือโรงศพของทวดของซามูไรทุกตระกุล นางามาชิโกะ อุสามากิ!

ทวด: ไม่นะ!//สตั๊นเล็กน้อย พร้อมวิ่งไปกราบไว้โรงศพ

ทวด: พวกเจ้ารีบมาขอขมาท่านนางามาชิโกะเร็ว

ท่านพ่อ: ครับท่านพ่อ

ท่านเเม่: ค่ะพ่อ

สุโคโนะ: ค่ะท่านปุ่

ข้ารับใช้ทั้งหมด: ค่ะนายท่าน

ทวด: พวกลูกทำอะไรผิดไปอย่างงั้นรึ

ทวด: หรือว่า?! คำสาปได้กลับมาทำงานเเล้ว!!

ทวด: รีบเอาคัมภีร์เทวดามาเเล้ว

ทวด: ไปเชิณพระมาด้วย เร็ว!

                                                           ...

เจอกันพรุ่งนี้ค้าบ มาอ่านเจอๆน้าาาา ให้กำลังใจเเอดด้วยการอ่าน+คอมเม้นน้า