\~ผับตามผัวกลับบ้าน

ตื้ด\~ เสียงเพลงในผับที่เปิดเสียงดังมีผู้คนที่มาเที่ยวเต้นโยกย้ายกันมากมากจนแน่นมีทั้งโซนข้างล่างโซนvipโซนvvipโซนที่มีไว้สำหรับเจ้าของผับแหละเหล่าเพื่อนฝูงมี เสียงหนึ่งทักทายขึ้นมื้อเดินมาถึงโซนส่วนตัว"ไงวะไงโนผับมึงคนแม่งเยอะทุกวันเลยวะ"ฟิวพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาถึง

"มันแน่อยู่แล้วผับกูมันดีใครๆก็ต้องอยากมาป่ะ"

"มึงนี่แม่ง มีเวลามาผับน้อเป็นทั้งหมอทั้งเจ้าของโรงพยาบาลแล้วแม่งยังมีผับอีกเอาเวลาไหนนอนครับเพื่อน"ฟิวพูดแซว

"ก็เพราะไม่มีนี่แหละกูถึงให้พวกมึงมาช่วยให้น้องกูแม่งก็ไม่เอาบอกว่าไม่ชอบทางนี้"โนบ่นกับเพื่อน

แล้วก็มีเสียงคนมาเพิ่ม"ไง...ครับไอ้สุดหล่อ..แต่น้อยกว่ากู" เจว่าผู้มาใหม่พูดขึ้นเจว่าเป็นประธานบริษัทรถยนต์รายใหญ่ของประเทศร่วมหนุ่นกันกับไอ้ฟิว "หล่อน้อยพ่อง"ผมด่ามันกลับไป

"เป็นไงมาไงไอ้พ่อประธานหน้าม้อถึงมาผับกูได้"

"กูคิดถึงมึงไงครับไอ้หมอเพื่อนรัก"มันทำท่าจะเดินเข้ามากอดผมแต่ผมยกตีนห้ามมันไว้ก่อน

"หยุดเลยมึง "มันก็ทำหน้าอ้อนส้นตีนใส่ผม

"ไอ้ฟิว ปล่อยกูทำงานคนเดียวหนีมาเที่ยวนะมึงจนกูคิดว่าทุกวันนี้กูแม่ไม่มีหุ้นส่วนละ"ไอ้เจว่ามันด่าไอ้ฟิว"แฮร่ ..... นิดหนึ่งครับพ่อผมก็หาความสุขใส่ตัวเองบ้าง"มันเองบอกไอ้เจว่า

"เอาละไหนๆก็อยุ่ครบละจัดหนักมั้ยมึง"เจว่าเอ่ยชวนขึ้น"ไม่วะพรุ่งนี้กูมีเข้าเวรแต่เช้า"ผมตอบกลับมันไปเพราะพรุ่งนี้ผมมีตรวจคนไข้แต่เช้าไม่อยากให้เสียชื่อหมอโน

"เออๆ....งั้นมึงก็นั่งมองไปก็แล้วกัน"แล้วพวกมันสองตัวก็นั่งกินเหล้าไปสักพักผมก็รู้สึกเหมือนจะปวดฉี่เพราะกินน้ำเยอะเกินไป"เดี๋ยวกูมานะไปเข้าห้องน้ำแปบ"แล้วผมก็เดินออกมาจนถึงห้องน้ำเห็นผู้ชายคนหนึ่งหน้าหวานอย่างกับผู้หญิงยืนสั่งลูกน้อง" หามันให้พบอย่าให้มันหนีไปได้"

"ครับนาย" ผมยืนมองชายหน้าหวานคนนั้นสั่งลูกน้องอย่างจิงจังทาทางน่าจะเป็นพวกมีอำนาจอยู่เหมือนกันแต่หน้าแม่งโครตหวานเลยถ้าบอกว่าเป็นผู้หญิงผมก็เชื่อจากนั้นผมไม่ได้สนใจอะไรผมเข้าห้องน้ำเสร็จก็กลับมาหาพวกเพื่อนผมต่อ

อีกฝั่ง\~

"ไม่เจอเลยครับนาย"บอดี้การ์ดบอกกับเจ้านาย

"โธ่เว้ย....หนีไปจนได้ตามหามันให้เจอ"คิมหัน

บอกกับลูกน้องเขาและลูกน้องกำลังตามหาพวกที่โกงเงินเขาไปขณะที่เจรจาซื้อของกันก็โดนเชิดเงินหนีไปต่อหน้าต่อตาเขาตามมาจนมาถึงผับ

"นายครับเจอตัวมันแล้วครับ"เข้มลูกน้องคนสนินพูดขึ้นพร้อมกับเดินจับคนๆหนึ่งมา

"ดี.....เอามันไปขั่งไว้ที่โกดัง"คิมหันสั่งลูกน้องแล้วรถหรูก็วิ่งออกจากผับไป

โซนvvip\~

ผมนั่งคิดถึงแต่หน้าไอ้หนุ่มหน้าหวานคนนั้นแม่งถ้าเป็นผู้หญิงเนี่ยคงเสร็จเสืออย่าเขาแล้วแหละผมได้แต่นั่งนึกเสียดาย

วันต่อมา

ผมมาทำงานที่โรงพยาบาลเหมือนทุกวันพอมาถึงผมยิ้มทักทายหมอเพื่อนร่วมงานและพยาบาลที่หน้าเคาน์เตอร์จากนั้นก็เดินไปห้องทำงานแล้วผมนั่งทำวานไปได้สักพักก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

\~ก๊อกๆ \~

"หมอโนค่ะ"พยาบาลสาวเอ่ยขึ้นเธอคือพยาบาลหน้าห้องทำงานผมและยังเป็นคู่นอนของผมอีกด้วย

"มีอะไรหรอครับ"ผมถามขึ้นแต่ดูจากท่าทางของเธอผมน่าจะได้ได้แล้วแหละและเธอก็เดินมานั่งบนตักผมแล้วเอามือคล้องคอผม

"นิดคิดถึงหมอโมจังค่ะ"จากนั้นเธอก็จูบลงบนปากผมผมยอมให้เธอจูบแต่โดยดี\~อื้ม\~เราสองคนจูบกันอย่างดุเดือดจากนั้นเธอก็เอามือมาจับที่เบ้ากางเกงของผมแบ้วก็ดึงมังกรยักษ์ของผมออกมารููดจึ้นรูดลง"ซี๊ด\~อ๊าาา"เสียงผมครางเมื่อเธอรูดขึ้นลงอย่างเร็ว

ผมดูดและขยำหน้าออกของเธอเพื่อคลายความเสียว"อ๊าาา\~หมอโนนิดเสียวอ๊าาา"จากนั้นผมก็จับตัวเธอนั้งบนโต๊ะทำงานแล้วก็เข้าไปจูบเธออย่าดุเดือดแล้วก็เลือนมือไปที่ลิ้นชักหาถุงยางมาใส่ที่เจ้ามังกรยักษ์ของผม

ในขณะที่ผมดูลำจูบเธออย่างนั้นและผมก็ได้ละจูบเธอมาจับท่อนยักษ์ของผมใส่เข้าไปในรูสวาทของเธอ"อ๊าาา\~"เสียงเธอคราง "ซี๊ด....อ๊า"

เวลาผ่านไปเราสองคนก็เสร็จผมลุกขึ้นมาจัดแจกเสื้อผ้าส่วนเธอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็ออกไปผมก็เช็ดน้ำของเธอที่ไหลมาเปื้อนบนโต๊ะแล้วก็นั่งทำงานแล้วก็ออกตรวจคนไข้ต่อ

\~โกดัง\~

"บอกมาใครเป็นคนสั่งให้มึงทำ" เข้มตะโกนเสียงดังถามคนที่ถูกหมัดอยู่โดยมีคิมกันนั่งดูเหตุการณ์

\~เงียบ\~ไม่เสียเสียงติบจากคนที่ถูกถาม "เอาไงดีครับนายมันไม่ยอมพูด"เข้มเอ่ยถามผู้เป็นนาย

"ซ้อมมันจนกว่ามันจะพูด" คิมหันสั่งเข้ม

จู่ๆก็มีเสียงถีบประตูดังขึ้น\~ ปั้ง\~แล้วก็มีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมกับถือปืน " ใครทำอะไรน้องกู"

ชายคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับพร้อมกับยิงปืนเข้มที่เห็นเหตุการณ์รีบวิ่งไปปกป้องผู้เป็นนาย"คุณคิดหัน"แล้วก็พาคิดหันมาหลบหลังกล่องใหญ่และสองฝั่งก็ยิงกันอย่างดุเดือดและคิดหันกำลังลุกขึ้นยิงก็ถูกชายชายคนหนึ่งยิง

"ไปเว้ยกับ"แล้วคนพวกนั้นก็ออกไป

"เอ้ย! นาย" เข้าที่เห็นผู้เป็นนายถูกยงก็รีบวิ่งมาทันที

"นายเป็นไรมากมั้ยครับ"เข้มถามด้วยความตกใจ

" ไม่เป็นไรแค่ถากๆที่แขน"คิมหันตอบกลับไปเพราะแผลแค่นี้ไม่ทำมห้เขารู้สึกเจ็บหรอกเขาเคยเจ็บมาหนักกว่านี้ก็มี

"เอารถออก"เข้มหันไปสั่งกับลูกน้อง

โรงพยาบาล

ผมเดินเข้ามาที่ห้องทำแผลเพราะพยาบาลไปเรียกผมบอกว่ามีคนไข้บาดเจ็บมพอผมเดินมาถึงก็เห็นคนหน้าหวานตรงหร้าพรางนึกคิดได้ว่าเขาคือคนที่เจอมื้อคืนนี่หน่าผมก็เดิรเข้าไปทำแผลให้แล้วก็ชักประวัติ

"คนไข้ขื่อไรครับ"ผมถามคนตรงหน้า

"คิมหันต์ นิวาพาณิชย์" เขาตอบกลับผมด้วยเสียงนิ่งๆ

"คนไข้ไปทำอะไรมาครับ"

"โดนยิง" เธอก็ตอบผมกลับมาเสียงนิ่งๆ

"แล้\~...."เลิกถามแล้วรีบทำแผลสักที

เธอบอกผมด้วยสีหน้าโกรธ ผมก็เงียบแล้วทำแผลให้เธอเสร็จ "คนไข้ไปรับยานะครับ"

จากนั้นผมก็มองตามหลังของคิมหันต์ออกไป "ชื่อคิมหันต์อย่างงั้นหรอหึ....น่ารักวะนิ่งๆเงียบๆพูดน้อยชอบ"ผมนั่งยิ้มคนเดียว

"เราคงได้เจอกันอีกแน่คิมหันต์" ผมพูดกับตัวเองเพราะไรงั้นหรอเพราะเธอต้องมาตัดไหมผมเขียนใบนัดให้เธอพร้อมกับยาที่เธอไปรับแล้วนะสิ

คฤหาสน์นิวาพาณิชย์

"โธ่เว้ย! มันหนีไปจนได้งานนี้ฉันขาดทุดยับแน่" คิมหันโมโหเมือมาถืองบ้านของตัวเองแล้วก็เดิยออกจากบ้าน

"นายจะไปไหนครับ" เข้มเอ่ยถามเมื่อเห็นผู้เป็นนายเดินไปที่รถสปอร์ตคันโปรดของตัว

" จะไปเที่ยวผับ มีไรโทรก็โทรหาฉันดูบ้านให้ดีเผื่อมันย้อนกลับมาลอบกัดเรา" คิมหันสังมือขวาคนสนิทเสร็จก็ขับรถมุ่งหน้าไปที่ผับ

\~เสียงเพลง\~

ผมออกเวรแล้วก็มุ่งน่ามาที่ผับเพื่อที่จะเคลียบัญชีแล้วก็มาดื่มกับไอ้สองตัวนั้นเพราะพรุ่งนี้ผมว่างเลยจะจัดสาวสักหน่อยแต่ผมเดินมาถึงตาก็เหลือบไปมาเฟียหนุ่มสุดมาดแต่ดันมาพลาดท่ามีอะไรกับคุณหมอเจ้าชู้ "กูบอกว่ากูไม่ได้เป็นเมียมึงไง"เห็นคิมหันต์คน"ยังไม่หายแล้วมานั่งกินเหล้าหรอวะ"แล้วนี่ผมจะหัวเสียทำมัยวะเนี่ย

ผมนั่งทำบัญชีไปได้สักพักไอ้เพืาอนผมสองตัวก็เดินมา " ไงมึง..น้องๆรองแล้ว" ไอ้ฟิวที่พูดกับผมเมื่อมันเดินมาถึงมันจองเด็กมาไว้เพราะคืนนี้ผมจะเอาสักคนให้ได้

ผมขึ้นมานั่งโซนประจำโดยที่มีเพื้อผมสองตัวและมีสาวๆสองคนให้ผมกับไอ้ฟิวไอ้เจว่ามันขอบายครั่งนี้มันว่ามันทำงานเหนื่อยขอกินแค่เหล้าก็พอ

พอผมนั่งกินไปสักพักก็เรอ่มเคลียคลอกับเด็กของตัวเอง "เดี๋ยวไปรอพี่ที่ห้องนะคะคนดีเดียวพี่ตามไป" ผมบอกเด็กของผมไปรอที่ห้องเพื่อจะไปทำเรื่องอย่างว่าผมนั่งต่อไปได้สักพักผมก็มองไปยังโต๊ะหัวมุมที่คิมหันต์นั่งอยู่คนเดียวแล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินถือแก้วเข้ามาให้คิมหันต์แล้วก็เดินออกไป

ผมนั่งดูสักพักก็เริ่มเห็นอาการของคิมหันต์ไม่ดีแล้วเห็นวิ่งไปที่ห้องน้ำผมจึงตามไปเพราะเป็นห่วงอย่างน้องเธอก็เป็นคนไข้ของผม

พอผมไปถึงเห็นอาการของคิดกันร้อนรนไม่ดีนักผมจึงเดินเข้าไปจักตัวเธอเพื่อจะดูอาการแต่เธอกระโจมเข้ามาจูบผมทำเอาผมตกใจ

\~อื้ม\~ เสียครางของคิมหัน

ผมผลักจูบออกแล้วตั้งสติได้ก็ถามไป " คิมหันต์เป็นไรมั้ย"เธอไม่ตอบผมแต่กลับดึงตัวผมเข้าไปจูบอีกครั้งแต่ครั้งนี้มากว่าครั้งที่แล้ว

\~อื้ม\~ "ช่วยหน่อยไม่ไหวแล้ว"เธอพูดออกมาพร้อมเสียงสั่นผมน่าจะเดาออกแล้วว่าเธอน่าจะโดนยาน่าจะเป็นผู้หญิงคนมื้อกี้แน่ๆ

"ช่วยหน่อย"

ตอนนี้ผมก็เริ่มมีอารมณ์แล้วสิทำให้ผมลืมเด็กที่รอผมอยู่บนห้องไปเลย

"งั้นไปต่อที่ห้องผมละกัน" ผมพูดจบก็จูงมือเธอมาขึ้นรถมุ่งหน้าไปที่คอนโดผมอย่างทันที

พอถึงห้องผมคิมหันต์ก็พุ่งเข้าจูบผมอย่างเร็วโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัวจากนั้นเธอก็เริ่มถอดเสื้อผ้าตัวเองจนเหลือแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวแล้วจึงหันมาถอดเสื้อผ้าผมต่อผมจูบเธอต่ำลงมาจนถึงเนินอกของเธอผมดูดเม็ดแตงโมสีแดงพร้อมกับขยี้ทำให้เธอเผลอครางออกมา

\~อ๊าาาาา\~

จากนั้นเธอก็เอามือมารูดที่ท่อนเอ็นของผมที่แข็งโด่รูดขึ้นรูดลงอยู่อย่างนั้น

" อ๊าาาา...คิมหันต์เสียวมากทำเร็วๆหน่อยจะเสร็จแล้ว" ผมบอกเธอเพราะเธอทำให้ผมเสียวจนใกล้จะแตกแล้วแล้วเธอก็ชัดอยู่ห้าหกครั้งผมก็พุ่งน้ำสีขาวออกมาเต็มมือเธอ

ผมชักท่อนเอ็นของผมเพราะว่ามันกลับมาตั้งโด่อีกครั้ง \~อื้ออ\~ "ใส่เข้ามาเลยไม่ไหวแล้ว" เธอครางพร้อมกับบอกกับผม

"เธอสัญญามั้ยว่าถ้าฉันใส่เข้าไปแล้วตอนตื่นขึ้นมาจะไม่ว่าฉัน"ผมถามเธอออกไปด้วยความแน่ใจ

"\~อื้มมมมม\~ เธอตอบผม

จากนั้นเราก็ร่วมรักกันจนถึงเช้าแล้วเธอก็สลบไป

คิมหันต์

ผมตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลียผมมองไปรอบๆห้องนี่มันไม่ใช่ห้องผมนิแล้วเตียงนี้ก็ไม่ใช่ของผมด้วยคนข้างๆผมเริ่มผลิกตัวแล้วนี่ใครกันทำมัยผมถึงได้มาอยู่กับเขาได้ผมก้มลงมาดูตัวเองเสื้อผ้าก็ไม่ได้ใส่

เวรละนี่กูเสียซิงหรอวะเนี่ยผมก็หันไปมองคนที่นอนข้างผมอีกรอบเหี้ยนี้มันไอ้หมอที่ทำแผลให้มื้อวานนี้นี่หว่าผมรีบใส่เสื้อผ้าแล้วรีบออกจากห้องนั้นมาทันทีโดยที่ไม่คนที่นอนหลับอยู่ไม่รู้ตัว

พอผมกลับมาถึงบ้านผมก็รีบเดินเข้าไปทันที่เข้มทักผมผมก็ไม่ได้ตอบแล้วเดินผ่านไปอย่างเร็วแล้วขึ้นห้องผมก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื่อผ้าเพื่อจะไปทำงานปกติ

ถ้าถามว่าผมเสียใจมั้ยบอกเลยว่าไม่ยังไงมันก็ผ่านมาแล้วยังไงผมก็เป็นคนเริ่มก่อนถึงจะจำได้นิดๆก็เหอะ

คอนโดโน

ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่ผมคนเขาแล้วยังไม่ได้คุยกับเธอเลยว่าจะเอาไงต่อกับเรื่องของเราผมก็รู้สึกดีนะ

เหมือนผมจะเริ่มชอบเธอขึ้นมาแล้วแหละผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาไอ้เจว่าเพื่อให้มันสืบหาประวัติของคิมหันต์ให้ ถึงผมเป็นหมอแต่ก็ไม่ได้รู้ทุกอย่าง

วันนี้ผมไม่ได้เข้าเวรพอตกค่ำผมก็ไปที่ผมเหมือนเดิม

"อ่ะ...ที่มึงให้หา" ไอ้เจว่ามันยื่นซองสีน้ำตาลมาให้ผม

" มึงให้กูสืบทำมัยวะ" มันถามผมด้วยความสงสัย

" ว่าที่แฟนกูเอง" ผมบอกมันไปแบบนั้นก็จริงผมจะตามจีบคิมหันต์

"ห๊ะ...มึงชอบผู้ชายตั้งแต่ตอนเมื่อไหร่วะ"

"เมื่อคืน" ผมยิ้มแล้วพูดตอบมัน

"เมื่อคืน...อย่าบอกนะว่า"

"เออ อย่างที่มึงคิดแหละ"

"แล้วเด็กที่รอมึงมื้อคืนละวะ"

"ไม่ได้เอา" ก็เพราะคิหันนี้แหละนำให้กูไม่ได้เอาผมคินในใจ

"งั้นกูกลับก่อนนะ" ไอ้เจว่ามันพูดขึ้น

"วันนี้ไม่ดื่มหรอวะ"ผมถามมันกลับเพราะปกติมันมาดื่มที่ผับของผมทุกวัน

"ไม่วะมีธุระ" ผมรุ้สึกแปลกวันนี้ไอ้หิวก็ไม่มามันทะเลาะกันหรอวะแต่ผมไม่สนใจหรอกเอาเวลาไปนั่งคิดวิธีจีบคิมหันต์ดีกว่าเยอะ

ผมหยิบโทรศัพท์มาเลื่อนดูใบนัดของคิดหันวันไหนนะ อีตั้งอาทิตย์หนึ่งเลยหรอถึงจะได้เจอกันคิดถึงแย่เลย ไม่น่าเขียนใบนัดนานเลยผมได้แต่นั่งโทษตัวเอง

"คิมสินค้าล็อตนี้สำคัญกับเรามากห้ามทำพลาดเด็ดขาด" เสียงทรงพลเอ๋ยบอกลูกชาย

"เข้าใจแล้วครับ" คิมหันต์ตอบกลับผู้เป็นพ่อด้วยความมั่นใจ

"แกรู้ใช่มั้ยถ้าแกทำพลาดจะเกิดอะไรขึ้นฉันไม่เอาแกไว้แน่" พูดพร้อมชี้หน้าลูกชายแล้วเดินออกไป

คิมหันต์เป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลเขาเชื่อฟังคำสั่งของพ่อเพราะว่าพ่อชอบคอยบังคับเขาแต่เด็กทำให้เขาไม่กล้ามีีปากเสียงได้แต่ก้มหน้าทำตามคำสั่งถึงเขาจะได้ขึ้นเป็นหัวหน้ามาเฟียแทนพ่อก็ตาม

"เข้มเข้ามาฉันฉันที" คิมหันต์กดโทรศัพท์หามือขวาคนสนิท

"นายครับ" เข้มเดินเข้ามาในห้องทำงานของคิมหันต์

"ไปสืบประวัติคู้ข้าของเราในครั้งนี้มาให้ฉันให้เร็วที่สุด"

"ครับนาย" เข้มรับคำสั่งแล้วเดินจากไปแล้วคิมหันต์ก็นั่งทำงานต่อ