๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

คำเตือน"เนื้อหาในเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่ขวัญอ่อน ตกใจง่ายหรือผู้ที่มีอายุต่ำกว่า13ปี

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

มิกะสาวน้อยชั้นม.3กำลังเกินกลับบ้านด้วยความเบื่อขณะที่เดินกลับบ้านสายตาของเธอเหลือบไปเห็นศาลเจ้าเก่าข้างทางที่ดูยังไงก็ไม่น่ามีคนมาขอพรแต่เธอเดินเข้าไปข้างในศาลเจ้าแล้วพูดว่า"ท่านเทพเจ้าคะหนูขอให้หนูสอบติดโรงเรียนใหญ่ที่หนูอยากเข้าด้วยเถอะนะคะ"สิ้นเสียงของมิกะก็มีลมพัดแรงเป็นลมพัดที่เย็นยะเยือกมิกะได้แต่คิดในใจว่าคำขอพรของเธอน่าจะเป็นจริงหลังจากนั้นมิกะก็เดินกลับบ้านพอถึงบ้านมิกะได้ยินเสีงมีคนเปิดนำ้ในห้องนำ้ทิ้งไว้ทั้งๆที่ไม่มีใครอยู่บ้าน"หรือพ่อจะกลับมาจากโตเกียวแล้วเอ้แต่ว่าพ่อบอกว่าจะกลับเดือนหน้านี่นาพ่อเพื่งไปเมื่อเช้านี้นี่เอง"มิกะคิดด้วยความสงสัยแต่มิกะก็ได้ลืมความสงสัยนั้นขณะที่เสียงโทรศัพท์ดังขั้น"มิกะนี่พ่อเองนะพ่อคงจะไม่ได้กลับไปที่บ้านซัก2เดือนนะพอดีคุณย่าไม่สบายต้องผ่าตัดงั้นแค่นี้ก่อนนะลูก"พ่อโทรมาหามิกะพอมิกะอาบนำ้เสร็จเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นแต่มิกะไม่ได้สนใจเพราะนึกว่าเด็กๆมาแกล้งแต่เสียงเคาะประตูยังไม่หยุดมิกะกลัวมากเพราะเสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อยๆผ่านไป20นาทีเสียงก็เงียบลงหลังจากนั้นมิกะก็เข้านอนระหว่างที่เธอกำลังเคลิ้มหลับเธอได้ยินเสียงเหมือนมีคนมาขอพรที่ศาลเจ้าเสียงที่ได้ยินนั้นเป็นเสียงคนจำนวนมากแห่มาขอพรกันเป็นเสียงที่ดังมากจนมิกะนอนไม้หลับจนถึงเช้ามิกะลุกขึ้นมาเข้าห้องนำ้ระหว่างที่กำลังแปรงฟันมิกะได้ยินเสียงเคาะประตูพอมิกะแปรงฟันเสร็จก็ออกไปดูก็ไม่พบใครตอนนั้นมิกะใจสั่นมากระหว่างทางไปโรงเรียนมิกะได้แวะขอขมาที่ศาลเจ้าแล้วเดินทางไปโรงเรียนต่อหลังจากนั้นมิกะก็ไม่เจออะไรอีกเลย.

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

คำเตือน"เนื้อหาในเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่ขวัญอ่อน ตกใจง่ายหรือผู้ที่มีอายุต่ำกว่า13ปี

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐"เอ่ออคือว่าเราชอบเธออะเป็นแฟนกันไหม"โชจิบอกชอบมายุ"เรากลัวเธอจะนอกใจเรา"มายุตอบกลับ"*เรา**สัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งเธอเราจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย*"โชจิบอก"ก็ได้"มายุตอบกลับหลังจากนั้นทั้งสองคนก็เป็นแฟนกัน"นี่ๆมายุเธอคบกับโชจิแล้วหรอ"นามิถามด้วยความสงสัย"อื้อคบกันแล้ว"มายุตอบกลับด้วยความเขิน"แล้วเค้าบอกว่าเค้าจะอยู่กับฉันจนวันตายเลยนะน่ารักที่สุดเลยยยย"มายุพูดต่อแต่ดูเหมือนว่าสีหน้าของนามิจะไม่ค่อยดีมายุจึงถามว่าไม่สบายหรอ"เธอไม่เคยได้ยินหรอเค้าบอกกันว่าถ้าพูดว่าจะอยู่ด้วยกันจนวันตายถ้าเกิดว่าอีกคนนึงตายวิญญาณจะตามนะ"สีหน้าของมายุดูกังวล"ไร้สาระถ้าเธอพูดเรื่องนี้อีกนะชั้นจะฟ้องครู"แล้วมายุก็เดินออกไปทิ้งไว้ให้นามินั่งงงอยู่คนเดียวระหว่างทางที่มายุเดินมาโรงเรียนตอนเช้านามิก็รีบวิ่งมาหา"นี่ๆมายุรู้ไหมว่าเมื่อคืนโชจิเสียแล้วนะ"นามิพูดด้วยความกลัว"ละ ละ แล้วเป็นไปได้ยังไงอะก็เมื่อวานยังกินข้าวด้วยกันอยู่เลย"มายุพูดด้วยความเสียใจ"ก็เมื่อคืนหนะโชจิออกไปเล่นกับพวกเด็กแว้นแล้วรถมอเตอร์ไซค์ก็เสียหลักพุ่งชนเสาไฟฟ้า"วินาทีที่นามิพูดจบมายุก็นั่งรองไห้อยู่ที่หน้าโรงเรียน2วันต่อมาขณะที่มายุเดินกลับบ้านก็มีคนมาสกิดไหล่พอมายุหันไปก็ไม่มีใครมีแต่ความว่างเปล่ามายุเลยตะโกนออกไปด้วยความรำคาญ"นี่จะแกล้งกันก็หัดนึกถึงใจคนโดนบ้างมันรำคาญนะ"ทันใดนั้นก็มีเสียงลอยมากับลมว่า"จำชั้นไม่ได้หรอ"มายุคิดว่าตัวเองหูฝาดพอกลับถึงอพาร์ทเม้นท์มายุก็เข้าห้องไปเก็บของแล้วขึ้นไปบนดาดฟ้าเอาดอกกุหลาบไปวางไว้บนระเบียงแล้วนึกถึงโชจิทันใดนั้นก็มีเสียงอยู่ข้างๆหูว่า"จำชั้นได้ไหม"มายุเลยหันไปพบกับโชจิยืนอยู่ตรงหน้าแล้วพูดว่า"เราจะอยู่ด้วยกันจนวันตาย"

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

คำเตือน"เนื้อหาในเรื่องนี้ไม่เหมาะกับผู้ที่ขวัญอ่อน ตกใจง่ายหรือผู้ที่มีอายุต่ำกว่า13ปี

๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐๐

"พ่อคะหนูอยากได้เตียงไม้สีขาวอันนี้ค่ะ"ชาคาริเด็กสาวชั้นป.4บอกพ่อ"มันราคาเท่าไหร่ล่ะ"พ่อถามชาคาริ"มันแค่350เองนะคะ"ชาคาริพูด"พ่อว่ามันดูถูกผิดปกตินะลูก"พ่อบอกชาคาริ"ก็หนูอยากได้นี่คะอีกอย่างมันก็ถูกดีไม่ใช่หรอคะ"ชาคาริยกเหตุผลมาบอกพ่อ"ก็ได้ก็ได้ถ้าลูกอยากได้พ่อก็จะซื้อให้"ระหว่างทางกลับบ้านชาคาริได้แต่คิดว่าที่พ่อพูดว่าถูกผิดปกตินี่หมายความว่ายังไงจึงตัดสินใจถามพ่อ"พ่อคะพ่อคะที่พ่อพูดว่าถูกผิดปกตินี่คืออะไรหรอคะ"แล้วพ่อก็ตอบกลับชาคาริว่า"สิ่งของบางสิ่งที่มันถูกเกินกว่าที่มันจะเป็นมักเป็นของที่มีเจ้าของติดมาด้วย"พอพ่อพูดจบชาคาริก็ยังสงสัยอีก"แล้วเจ้าของของเตียงนี้คือใครหรอคะ"พ่อไม่พูดได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาขับรถพอถึงบ้านชาคาริก็เห่อเตียงใหม่มากจัดเตียงด้วยตุ็กตาเต็มไปหมดพ่อเรียกชาคาริออกไปกินข้าวชาคาริก็พูดว่า"วันนี้มีข้าวกี่จานคะ"พ่อสงสัยจึงถามว่า"ก็มี2จานไงลูกจะเอา3จานหรอ"พ่อถามด้วยความสงสัย"ไม่ใช่ค่ะหนูจะให้พี่เค้ากินด้วย"ชาคาริพูด"พี่ไหน"พ่อถามแบบหน้าซีดๆ"ก็พี่ผู้หญิงคนที่ใส่เสื้อสีขาวที่นั่งอยู่บนเตียงไงคะ"หลังจากนั้นพ่อก็เรียกชาคาริมาคุย"ลูกรู้ไหมพี่สาวคนนั้นที่ลูกเห็นเค้าเป็นเจ้าของเตียงที่พ่อซื้อให้ลูกนั่นแหละ"ชาคาริดูดีใจที่มีพี่สาว"ก็ดีหนะสิคะหนูจะได้มีเพื่อน"ก่อนจะเข้านอนพ่อบอกชาคาริว่า"ถ้าพี่เค้าชวนไปไหนห้ามไปห้ามตอบรับห้ามลืมตาเด็ดขาด"ชาคาริตอบรับพ่อก่อนจะเข้านอน"ไปที่สวนสาธารณะกันไหมไปด้วยกันไหมหรือจะไปที่สระว่ายนำ้ล่ะ"เสียงพี่สาวที่ชาคาริเห็นแต่ชาคาริจำคำที่พ่อบอกได้จึงไม่ลืมตาเช้าวันต่อมาชาคาริบอกพ่อว่า"พ่อคะหนูไม่อยากได้เตียงนี้แล้วค่ะเราเอาไปขายคืนได้ไหมคะ"ชาคาริบอก"ได้สิหลังจากนี้พ่อจะซื้อเตียงดีๆให้ลูกนอนนะ