ถวิลหา โฮเต็ล (โรงแรมนี้ไม่รับคนเป็น)
EP.001
ฉันรีบวิ่งไปคว้ากระเป๋าก่อนจะวิ่งไปเปิดประตูห้อง
รินนา (นางเอก)
สวัสดีค่ะป้าน้อย
ป้าน้อยที่กำลังลอยไปมาหน้าเคาน์เตอร์ทักทายฉันทันทีที่เข้ามา
ป้าน้อยเป็นวิญญาณที่อาศัยอยู่ที่นี่มานาน น่าจะตั้งแต่แรกที่มีโรงแรม
ป้าน้อยมีลักษณะที่ไม่ตายตัวบางวันก็เป็นควันดำๆ บางวันก็ควันจางๆแทบมองไม่เห็น
แต่ป้าเขาก็ยังสามารถหยิบจับสิ่งของได้
ตำแหน่งของป้าเขาคือป้าแม่บ้านของโรงแรม
ส่วนฉันทำงานเป็นพนักงานต้อนรับของโรงแรมและเป็นพนักงานที่เรียกได้ว่าเบ๊จิปาถะของคุณสกล ทำมาตั้งแต่อายุ 17-18 จนตอนนี้ฉันอายุ 28 ปีแล้ว
ที่บ้านของฉันรับหน้าที่เป็นพนักงานของที่นี้กันมารุ่นสู่รุ่น
โดยแลกกับความเจริญรุ่งเรืองของธุรกิจที่บ้านที่ทำบริษัทอสังหาริมทรัพย์
บ้านฉันรวยมากติดอันดับ 1-10 ของเศรษฐีที่รวยที่สุดในประเทศ
แต่ฉันทำไมถึงได้มาทำงานที่นี่นะเหลอเป็นข้อแลกเปลี่ยนยังไงล่ะ
ที่บ้านฉันมีลูก 2 คน พี่ชายฉันได้ไปบริหารบริษัท
ส่วนฉันก็มีหน้าที่มาดูแลโรงแรมและรับใช้คุณสกล
ต้องทำแบบนี้ต่อไปชั่วลูกหลานเหลน
เพื่อให้วงตระกูลรุ่งเรือง
แต่มันก็ต้องแลกกับความเป็นมนุษย์ของฉันเริ่มที่จะหายไป
รินนา (นางเอก)
จ๊ะ เดี๋ยวฝากดูหน้าฟร้อนด้วยนะป้า
ป้าน้อย
เวลานี้ไม่มีแขกมาหลอก
ฉันขึ้นลิฟท์ไปยังชั้นที่ไม่มีอยู่บนแป้นตัวเลขของลิฟท์
มันต้องกดรหัสที่ปุ่มตัวเลข
1 3 เป็นเลขที่ใครก็ทราบดี ว่าเป็นเลขอาถรรพ์
7 เป็นเลขที่แทนบาปทั้ง 7
6 เป็นเลขที่เขาเชื่อกันว่าเป็นเลขของซาตาน
ประตูลิฟต์เปิดออกก็เห็นเป็นเพียงห้องมืดๆที่แสนจะกว้างใหญ่
แค่ประตูลิฟท์เปิดปุ๊บเขาก็เขวี้ยงอะๆไรมาตรงหน้าฉันปั๊บ
เสียงของคุณสกลที่พูดผ่านความมืดมิดออกมา
รินนา (นางเอก)
มันคือพลั่ว
เป็นพลั่วเก่าๆที่น่าจะผ่านสงครามมา ทั้งสกปรกและมีคราบสนิม แถมน่าจะพึ่งไปขุดดินมาด้วย
คุณสกล
เอาไปคืนเขาหน่อยฉันยืมมา
ฉันได้แต่คิดในหัวก่อนจะหยิบพลั่วนั้นมาถือ และกดลิฟท์เพื่อไปยังห้อง 74
ฝากอีก 1 ผลงานไว้ในอ้อมใจด้วยนะครับผม
EP002
ฉันเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าห้อง 74
ฉันลืมบอกไปสินะว่าทุกห้องจะเปลี่ยนไปตามแบบของผู้อยู่อาศัย
และประตูคลังเคาน์เตอร์ที่ฉันทำงานสามารถเปิดไปยังที่ไหนก็ได้ชั่งสะดวกสบาย ยกเว้นเวลา 18.00 น. ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน ถ้าเดินผ่านประตูจะโดนส่งมายังที่โรงแรมทันที
เป็นการบังคับมาทำงานแบบสุดๆ ฉันไม่มีวันหยุดและเวลาเข้างานคือ 18.00 น. - 06.00 น.
เป็นการใช้แรงงานเยี่ยงทาสจริงๆ
รินนา (นางเอก)
มีใครอยู่มั้ย
ก่อนจะเดินถือพลั่วเดินไปตามทางที่ดูเหมือนจะเป็นทางเดินเข้าออกระหว่างที่นี้และโรงแรม
ฉันเดินมาเลื่อยๆ จนเห็นเป็นบ้านหลังเล็กๆที่ตั้งอยู่กลางป่า
รินนา (นางเอก)
มีคนอยู่มั้ยค่ะ
ประตูเปิดออกจะเป็นชายหนุ่มในชุดผ้ากันเปื้อน
รินนา (นางเอก)
พอดีคุณสกลให้เอาพลั่วมาคืนคุณค่ะ
??
ขอบคุณมากนะครับ เชิญเข้ามาก่อนสิครับ
รินนา (นางเอก)
ไม่เป็นไรค่ะ
เขาพูดนำเสียงแบบบังคับใส่ฉัน จนฉันยังตกใจ
ฉันก้าวเข้ามาในบ้านก็ต้องตกใจ
ฉันเอามือปิดจมูกทันที แถมกลิ่นยังชวนอ้วก
เพราะสภาพด้านในนั้นสุดจะบรรยาย
ในบ้านนั้นโดนฉาบไปด้วยสีแดงทั้งหลัง แต่ไม่ได้จากสี แต่มันคือเลือด
แถมที่พนังนั้นโดยปกติคงเป็นหัวสัตว์ที่โดนแขวน
แต่นี่กลับกลายเป็นหัวของคนที่โดนแขวนไว้นับสิบบนพนังบ้าน
เขาบอกก่อนจะเดินหายเข้าครัวไป
เก้าอี้ที่ฉันนั่งนั้นก็แทบจะนั่งไม่ลง เพราะจากที่ฉันสังเกตุมันคงทำมาจากหนังของมนุษย์แน่นอน
รินนา (นางเอก)
คุณสกลแกล้งฉันสินะ
เขาวางแก้วกาแฟลงตรงหน้าฉัน
รินนา (นางเอก)
กาแฟเวลานี้เหลอค่ะ เดี๋ยวน่าจะนอนไม่หลับ
??
ปกติคุณทำงานตอนกลางคืนนี่ครับ
เขาพูดก่อนจะนั่งลงจ้องหน้าฉัน
รินนา (นางเอก)
555 ฉันลืมไปได้ยังไง
ฉันค่อยๆเลื่อนมือที่สั่นเทาไปจับแก้วกาแฟ
ที่แก้วนั้นมีลอยนิ้วมือที่เปื้อนเลือดจับอยู่ทั้งบริเวณแก้วและที่วางแก้ว ส่วนช้อนชนกาแฟนั้น เป็นนิ้วที่น่าจะเป็นนิ้วชี้ของคนที่ยังดูสดใหม่อยู่
คนตรงหน้าหยิบนิ้วนั้นลงไปคนในกาแฟ
และอยู่ๆก็ทีลูกตาลอยขึ้นมาให้ฉันได้เห็นมัน
??
น่าจะเข้าที่แล้วเชิญดื่มได้เลยครับ
รินนา (นางเอก)
ขะ ขอบคุณค่ะ
จิบไปได้นิดก็ต้องพ่นออกมา จนเต็มหน้าคนตรงหน้า
รินนา (นางเอก)
ไหนบอกกาแฟนี้ค่ะ
รินนา (นางเอก)
นี้มันเลือด
เขาตอบด้วยหน้าตายแต่ปากยังคงยิ้มและเอามือเช็ดคราบเลือดบนหน้าก่อนที่จะเลียมือของตัวเองจนสะอาด
รินนา (นางเอก)
ฉันจะกลับแล้ว
??
ผมยังไม่ได้เอาของให้คุณสกลเลย
เขาพูดก่อนจะเดินหายเข้าไปในครัวอีกครั้ง
EP003
รินนา (นางเอก)
เข้าไปนานจัง
ฉันนั่งรอตาคนนั้นอยู่นาน จนทนไม่ไหวและลุกออกจากเก้าอี้เพื่อตรงไปยังประตู
สภาพเขาตอนนี้เปอะเปื่อนไปด้วยเลือดทั้งตัว อย่างกับคนไปอาบน้ำมาแต่เขาไม่ได้ใช้น้ำแต่เหมือนจะเป็นเลือด
รินนา (นางเอก)
ฉันว่าฉันออกมานานแล้วเดี๋ยวจะโดนว่า
??
นี่ครับของที่จะฝากไปให้
ฉันเม้มปากแนนมองคนตรงหน้า
รินนา (นางเอก)
ใครๆก็ตกใจมั้ยค่ะ
รินนา (นางเอก)
ถ้ายื่นมาแบบนี้
ก่อนจะเดินไปหยิบจานมาใส่ให้ฉัน
รินนา (นางเอก)
จะให้ฉันถือไปทั้งแบบนี้หรือค่ะ
ฉันรับจานมาก่อนจะขอตัวกลับ
ฉันเดินออกมาจากห้อง 74 และตรงดิ่งไปหาคุณสกลที่ห้องเขาทันที
ป้าน้อยที่ทะลุเข้ามาในลิฟท์ถามฉัน
รินนา (นางเอก)
เอาของไปคืนให้คุณสกลมาค่ะ
รินนา (นางเอก)
เขาบอกของฝาก
ป้าน้อย
ถือระวังๆล่ะ เดี๋ยวเจอพวกตัวอื่นมาแย่งเอา
ฉันถือจานอย่างระวังที่สุดจนประตูลิฟท์เปิดออก
พอประตูลิฟท์เปิดออกเขาก็ถามขึ้นมาทันทีในความมืดนั้น
รินนา (นางเอก)
ไหนบอกให้ไปคืนอย่างเดียว
รินนา (นางเอก)
แล้วนี้อะไร
คุณสกล
ฉันไปตามหาพลั่วสุดที่รักของเขามาให้
รินนา (นางเอก)
เอาวางไว้ไหนฉันจะไปแล้ว
ตรงหน้าปรากฏเป็นทางเดินที่มีคบไฟจุดเป็นแสงส่องนำทางไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ท่ามกลางความมืด
เขาหยิบเอาหัวใจดวงนั้นไปก่อนที่จะ
ปากของชายหนุ่มขยายใหญ่ขึ้นจนทำให้เห็นฟันนับร้อยภายในปากก่อนที่ลิ้นจะตวัดเอาหัวใจดวงนั้นลงท้องไป
คุณสกล
เธอจะมองฉันอีกนานมั้ย
ก่อนที่เขาจะเอามือเช็ดปากที่เลอะเลือด และเอามือนั้นมาดูดเลียเลือดพวกนั้นจนหมด
เขาจ้องมาที่ฉัน ก่อนจะยิ้มมุมปาก
เขาบอกกับตัวเอง แต่ฉันใจหายหมด
รินนา (นางเอก)
ฉันขอตัวนะคะ
อยู่ต่อเดี๋ยวเปลี่ยนใจฉันจะกลายเป็นอาหารซะเอง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
