มหาพิภพซอมบี้แลนด์
chapter I
แจ้ง:
คำพูด
การกระทำ=บรรยาย,รูปภาพ,gif
(คิดในใจ)
ระบบ=«»
มายา รู้จักกันในฐานะโปรแกรมเมอร์ที่ถูกใช้งานเยี่ยงทาส
เพราะเผลอไผลไปกับผลประโยชน์ที่ดีเกินไป
ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำอย่างนี้ไง!
มายา
เฮ้อ~ไม่อยากจะเชื่อว่าไอ้เว--หัวหน้าจะให้เขียนโปรเจคนี่ให้เสร็จรุ่งเช้า ทั้งๆที่พึ่งเริ่มทำเมื่อวันก่อนเองเเท้ๆ
มายา
(ทั้งที่ตัวเองเป็นคนรับงานมาเองแท้ๆแต่กลับโยนงานมาเนี่ยนะ)
มายา
(แล้วจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่กัน เอาเถอะ เพราะยังไงก่อนถึงตอนเช้าก็ไม่เสร็จอยู่ดี)
เธอได้แต่ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับการพลาดเซ็นสัญญากับบริษัทเฮงซวยนี้
มายา
อะไรกันเนี่ย!?อุตส่าห์ทำได้ถึงครึ่งแล้วนะ ไวรัสหรอ!?
Create an avatar
[No] or [Yes]
มายา
(อะไรอีกเนี่ย?ยิ่งยุ่งๆอยู่นะ)
แต่ไม่ว่ามายาจะกดตรงไหนหรือชัตดาวน์คอมพิวเตอร์ก็ไม่สามารถดับหน้าจอนี้ได้เลย
มายา
โธ่เว้ย! ไม่รู้ด้วยเเล้วนะ
«เลือกลักษณะ:
สีดวงตา
สีผม
อายุ
สวัสดิการ
พลังพิเศษ
ประเภทอาวุธ»
มายา
(...คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง)
มายา
คงเป็นพวกแฮกเกอร์ป่วนระบบล่ะมั้ง
มายา
(ยังไงซะ ทำไปก็ไม่เสร็จอยู่ดี)
«เลือกลักษณะ:
สีดวงตา › สีฟ้า
สีผม › สีกรม
อายุ › 17
สวัสดิการ › ไอเทมบ๊อกซ์
พลังพิเศษ(เริ่มต้น) › สัญชาตญาณเอาตัวรอด
ประเภทอาวุธ › ปืน »
«แจ้ง อวตาร์ที่ตรงกับลักษณะดังกล่าว»
«ยินดีต้อนรับมาสเตอร์สู่มหาพิภพซอมบี้เเลนด์»
มายา
มะ เมื่อกี้ว่ายังไงนะ!?
มายา
เดี๋ยวสิ!เมื่อกี้บอกว่ามหาพิภพซอมบี้แล---
เสียงกรีดร้องของมายาเมื่อร่างของมายาโปร่งแสงและถูกดูดเขาไปยังคอมพิวเตอร์ที่เธอคิดว่าแฮกเกอร์โอตาคุมาป่วนเธอแหงๆ
«ดำเนินการเสร็จสิ้น...ขอให้ท่านเดินทางปลอดภัย»
ภูตสีนิลคือนามปากกาในสมัยที่มายาเป็นเด็กม.ต้นและแต่งนิยายเป็นงานอดิเรก ไม่เผยตัวตนไร้สังกัด
chapter II
|สัญญาณที่สองเตือนก่อนหายนะ|
มายา โซล
เจ็บนะเว้ย ส่งดีๆไม่เป็นหรอ?
มายา โซล
(ยังไม่ได้เคลียร์เรื่องพากันมาที่นี่โดยที่ฉันยังไม่เตรียมใจเลยนะ)
มายา โซล
ท้องฟ้านี่มัน...สัญญาณครั้งที่สองของโลกาวินาศนี่!
มายา โซล
(ในวันนี้เป็นวันที่คนทั้งโลกจะเข้าสู่การหลับไหล)
มายา โซล
จะได้ตื่นขึ้นมารึเปล่า นั่นคือโชคของแต่ละคน
มายา โซล
ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วกลายเป็นคนปกติก็ดีไป
มายา โซล
กลายเป็นSPก็ดีเหมือนกัน
มายา โซล
โชคร้ายที่สุดก็กลายเป็นซอมบี้(Z)ล่ะนะ
มายา โซล
(คงอีกซัก5นาทีก่อนทุกคนจะถูกชัตดาวน์)
มายา โซล
แล้วฉันทำอะไรได้บ้างเนี่ย เฮ้อ~
มายา โซล
(หลุดพ้นจากการเป็นทาสแต่ต้องมาวิ่งเอาชีวิตรอดต่อเนี่ยนะ)
«ระบบเป็นผู้ช่วยของท่านจะทำหน้าที่แนะนำมาสเตอร์»
«โปรดถามสิ่งที่ท่านอยากรู้»
มายา โซล
ฉันจะไม่ถามว่าทำไมถึงมาที่นี่ เพราะฉันก็เบื่อๆอยู่พอดี การมาที่นี่คงเป็นโชคชะตาอะไรซักอย่างของฉัน
มายา โซล
เพราะฉันรู้ตัวดี ว่าการมาที่นี่คงเกี่ยวกับการที่ฉันมองเห็นโลกใบนี้
มายา โซล
แล้วเรียบเรียงขึ้นเป็นนิยายที่ฉันเขียน
«สิ่งที่กล่าวมาถูกต้องทุกอย่างมาสเตอร์»
มายา โซล
สิ่งที่ฉันอยากจะถามคือ
มายา โซล
ฉันสามารถอยู่ที่นี่ได้นานเท่าไหร่
«แจ้ง มาสเตอร์สามารถอยู่ได้เท่าที่ต้องการ ระบบเป็นตัวช่วยเรื่องการแนะนำและอธิบายสิ่งต่างๆ หรือแลกเปลี่ยนบางสิ่งเป็นไอเทมก็ได้»
มายา โซล
แล้วการแลกมีเงื่อนไขยังไง?
«อธิบาย สิ่งที่เท่าเทียมหรือก็คือคริสตัลในหัวของซอมบี้แต่ล่ะระดับ»
«ท่านสามารถระบุได้เลยว่าต้องการอะไร แล้วระบบจะนำไอเทมที่มีค่าเทียบเท่าคริสตัลของมาสเตอร์ขึ้นให้ท่าน»
«นี่สิ่งที่ระบบให้เป็นของขวัญต้อนรับให้มาสเตอร์»
«อธิบาย จอยเกมส์สามารถขึ้นค่าต่างๆที่เป็นข้อมูลของมาสเตอร์ได้ และจะเก็บคริสตัลเองอัตโนมัติ และไอเทมที่สามารถซื้อได้ก็จะปรากฎในนั้นเช่นกัน»
มายา โซล
คำถามสุดท้าย...จุดจบของฉันและที่แก่งนี้จะดีหรือเลวร้าย?
มายา โซล
นั่นสินะ ถามอะไรของฉันเนี่ย หึ
มายา โซล
แล้วนี่ไม่คิดจะมีของขวัญเป็นอาวุธเริ่มต้นบ้างหรอ
«ระบบใจดีให้ไอเทมปืนธรรมดา1กระบอก กระสุน3แม็กกาซีน»
เสียงแจ้งเตือนในจอยเกมส์เรียกความสนใจของมายาได้เป็นอย่างดี
มายา โซล
ถึงจะเป็นปืนธรรมดาๆแต่ก็ดีกว่าไม่มีล่ะนะ
มายา โซล
แต่...ปืนมันไม่เก็บเสียงสุดท้ายก็ไม่มีประโยชน์นี่หว่า!?
chapter III
มายา โซล
บ้าจริง! มาทำไมกันนักหนาวะ!
«แนะนำให้หยุดใช้ปืนและเร่งความเร็วต่อไป»
เธอกล่าวอย่างอารมณ์เสียพลางเหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้นเต็มที่
สักพักก็พ้นจากฝูงคลื่นซอมบี้หลักร้อยมาได้ เธอตัดสินใจจอดรถพักข้างป่าห่างจากโกดังเก็บไฟฟ้านอกเมือง
ย้อนไปเล็กน้อยก่อนเธอจะออกนอกเมือง
มายา โซล
นี่ก็เช้าแล้วก็น่าจะมีคนตื่นแล้วล่ะมั้งป่านนี้
เสียงไซเรนรถพยาบาลดังไม่หยุด การจราจรติดขัด ความโกลาหลบ้าคลั่งเกิดขึ้นภายในเมืองหลังคำพูดของมายาไปแค่1นาทีเท่านั้น
มายา โซล
เวรล่ะ ลืมซะสนิทว่าจะออกจากที่นี่ยังไง
มายา โซล
(ในเมื่อโกลาหลขนาดนี้ก็ยากที่จะออกจากเมือง)
มายา โซล
ลืมเรื่องสำคัญๆอย่างนี้ได้ยังไงนะ!
มายา โซล
(คงต้องรออีกหน่อย)
มายา โซล
รอให้มันเงียบไปก่อนค่อยออกจากเมืองน่าจะปลอดภัยกว่าช่วงชุลมุนแบบนี้
มายา โซล
(เสี่ยงต่อการมีภาระมาเพิ่มถ้าเดินทางตอนนี้)
มายา โซล
ระบบขอเส้นทางออกจากเมืองนี้ที่ใกล้ที่สุดที
«ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ 30กิโลเมตร บ้านหลังสีขาวหลังคาสีฟ้าข้างบ้านมีรถสภาพดีใช้เดินทางต่อได้ ขึ้นทางด่วนE โค้งค่อนข้างอันตรายจึงปลอดคน เหมาะแก่การเลี่ยงผู้ติดเชื้อ ระวังการส่งเสียงเพราะจะทำให้เสียงก้องได้ยินถึง500เมตร»
มายา โซล
ฉันควรรอดให้ได้จากตรงนี้ก่อนไหม
มายา โซล
แล้วฉันอยู่ตรงไหนเนี่ย?
มายา โซล
(เหมือนจะเป็นบ้านเช่าสองชั้นห่างจากถนนใหญ่25เมตร)
«แจ้ง ระบบขอเเนะนำว่าอย่าให้พวกมันเห็นจะดีกว่า»
หลังได้ยินคำเตือนเธอนั่งหลบหลังหน้าต่างด้วยใจหวิวๆไม่รู้ว่าเพราะตกใจหรือตื่นเต้นกันแน่
มายา โซล
(ลืมไปเลยว่ามันมองเห็นได้ชัดในตอนกลางคืน!)
พอรุ่งเช้าเธอจึงเดินทางออกจากตัวเมืองตามที่ได้ได้จัดเตรียมเส้นทางไว้
จนสุดท้ายขึ้นทางด่วน ระบบเตือนเรื่องเสียงมาแล้วก็จริง แต่เสียงรถก็เกี่ยวด้วยเรอะ!
มายา โซล
ไม่เห็นบอกเลยว่าเสียงรถก็ด้วยอ่ะ!
«ระบบบอกว่าเสียง หรือก็คือเสียง'ทุกชนิด'»
หลังจากหลุดจากวงซอมบี้แล้ว มายาเปิดดูคริสตัลที่เธอสามารถยิงโดนพวกมันตอนหลบหนีมาได้
มายา โซล
ได้มา4ก้อนสีเหลืองเข้ม 9 ก้อนสีเหลืองอ่อนไม่คุ้มค่าเหนื่อยเมื่อกี้เลยนะ
มายา โซล
แต่ก็ดีกว่าสีเหลืองอ่อนล้วน ถ้าเป็นแบบนั้นเขาเรียกโคตรขาดทุน
มายา โซล
แล้วแบบนี้แลกอะไรได้บ้างล่ะ?
«ตอบ ระบบขึ้นไอเทมไว้ในจอยเกมส์เรียบร้อยเชิญเลือกซื้อ»
มายา โซล
ก็คิดไว้อยู่แล้วว่าต้องได้แค่นี้แหละนะ ฮะๆ
มายา โซล
แบบพลังเวทรักษากับรักษาตัวเองหรอ?
«แจ้ง แบบพลังเวท4ก้อนเหลืองเข้มกับ7ก้อนเหลืองอ่อน»
«แบบรักษาตัวเอง4ก้อนเหลืองเข้ม 9ก้อนเหลืองอ่อน»
«ระดับต่ำทั้งคู่ สามารถอัพเกรดได้ตามหินที่มี»
มายา โซล
โอเค เอาแบบพลังเวทรักษาแล้วกัน น่าจะมีประโยชน์ต่อการสร้างบุญคุณไว้ต่อรองล่ะนะ
«ยืนยัน...แลกไอเทมเรียบร้อย»
มายา โซล
แล้วเป้าหมายต่อไปคือเมืองไหนต่อดีล่ะ
มายา โซล
ขอเป็นที่เหมาะๆสำหรับปักฐานด้วยนะ
มายา โซล
ฐานทึ่มีแค่ฉันน่ะนะ...
«คำตอบ เมืองA เดินทางอีก800กิโลเมตร»
มายา โซล
...นานอยู่นะสำหรับสถานการณ์แบบนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
