ตำนานปรมาจารย์แห่งดินแดนเซียน
หลุดโลก
คนเขียนคือเรา
( )คือการกระทำ
# คือตะโกน
//คือการกระทำ
คนเขียนคือเรา
ไปแล้วน้าาาา
คนเขียนคือเรา
บอกแค่นี้แหละ
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
เห้อ.......
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
กลับบ้านดีกว่า
บีเวอร์กำลังจะกลับบ้านหลังจากทำงานเสร็จ
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
(อืม....ในเฟสมีคนโพสต์ไรบ้างนะ
คนเขียนคือเรา
เราพยายามหาภาพประกอบแล้วน้าาาาาาา
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
(ฟรีฟาย??)
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
(เล่นบ้างดีกว่า)
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
(แตกหนึ่งสวยพี่สวย)
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
หือ!?!?!?
ต๋าหง(พระเอก)
เกิดไรขึ้นเนี่ย
ต๋าหง(พระเอก)
หายใจไม่ออกเลย
สิ่งที่บีเวอร์เห็นคือ........
ต๋าหง(พระเอก)
เชือกรัดคอฉันอยู่
ต๋าหง(พระเอก)
นี่ที่ไหนเนี่ย
ต๋าหง(พระเอก)
//มองตัวเองในกระจก
ต๋าหง(พระเอก)
ฉันจำได้ว่าฉันโดนรถชนตายไปแล้วนี่
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
อึก
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
นี่ฉันต้องมาตายตรงนี้หรอเนี่ย
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
ฉันยังไม่ได้ตามฝันของตัวเองเลย
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
ฮือ...ฮือ
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
อึก
ต๋าหง(พระเอก)
นี่ฉันเข้ามาในร่างของคนอื่นเหมือนในการ์ตูนเลย
ต๋าหง(พระเอก)
อ้ากกกกกก!!!!!!!!!
ต๋าหง(พระเอก)
ปวดหัวโว้ยยยยย
ต๋าหง(ตอนเด็ก)
ท่านพ่อครับ
ต๋าหง(ตอนเด็ก)
ท่านแม่ครับ
ต๋าหง(ตอนเด็ก)
ท่านพ่อท่านแม่หายไปไหนครับ
ต๋าหง(ตอนเด็ก)
พ่อครับแม่ครับ
ต๋าหง(ตอนเด็ก)
พ่อครับแม่ครับกลับมาหาผมเถอะครับ
ต๋าหง(พระเอก)
นี่คือความทรงจำของร่างนี้หรอ
ชาวบ้าน
ที่บอกว่าพ่อแม่หายตัวไป
ชาวบ้าน
เห็นเขาบอกว่าเจ้าเด็กนั่นเผาบ้านตัวเองเพื่อให้พ่อแม่ตาย
ชาวบ้าน
แล้วยังบอกอีกว่าเจ้าเด็กนั่นมันเป็นปีศาจ
ต๋าหง(พระเอก)
น่าสงสารชะมัดเลยเจ้าของร่างนี้
ต๋าหง(พระเอก)
เห้อ........
คนเขียนคือเรา
จบแล้วน้าาาาา
คนเขียนคือเรา
เรามีการ์ตูนอีกเรื่องนึงฝากติดตามหน่อยนะ
คนเขียนคือเรา
ฝากติดตามหน่อยนะบายยยยยย
ดินแดนเซียน
ต๋าหง(พระเอก)
สรุปที่นี่คือที่ไหนนะ
ต๋าหง(พระเอก)
ดูแล้วเหมือนกับชนบทหรืออะไรสักอย่าง
พวกนักเลง
เห้ยมีเงินเท่าไหร่ส่งมาให้หมด
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ฉันไม่มีเงินหรอกปล่อยฉันไปเถอะนะ
พวกนักเลง
เห้ยกระทืบมัน!!!
ต๋าหง(พระเอก)
พอได้แล้ว!!!!
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ได้โปรดช่วยข้าด้วย
พวกนักเลง
เห้ย!!! มีอะไรวะ
พวกนักเลง
อยากโดนกระทืบเหรอ
ต๋าหง(พระเอก)
(ในโลกนั้นฉันฝึกศิลปะป้องกันตัวมาบ้าง. คงจะสู้มันได้อยู่)
ต๋าหงจัดการพวกนักเลงจนหมอบ
ต๋าหง(พระเอก)
หนีไปตอนที่ฉันยังให้โอกาศอยู่
พวกนักเลง
เห้ย!!!พวกเราถอยก่อน
ต๋าหง(พระเอก)
นายไม่เป็นไรใช่ไหม
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ขอบคุณครับ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ผม จงไป๋ ครับ
ต๋าหง(พระเอก)
เอ่อผม........
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
คุณคงชื่อ ต๋าหงสินะครับ
ต๋าหง(พระเอก)
เอ๋......อะครับ
ต๋าหง(พระเอก)
คุณมาจากไหนหรอครับ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
คุยแบบธรรมดาเถอะครับ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
อื้มแบบนั้นแหละ ต๋าหง
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ผมมาจากหมู่บ้านข้างๆครับ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ชื่อเสียงของคุณไปถึงนั่นเลยละครับ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เขาบอกว่าคุณเป็นปีศาจ
ต๋าหง(พระเอก)
อืม....ก็แค่ข่าวลือมั่วซั่วนะ
ต๋าหง(พระเอก)
แต่ฉันจำอะไรไม่ได้เลยนายอธิบายเกี่ยวกับที่นี่ให้หน่อยได้ไหม
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เอ๋.......
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
นายความจำเสื่อมหรอ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เข้าใจละ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวฉันบอกให้ที่นี่คือที่ไหน
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ที่นี่คือดินแดนเซียน
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ส่วนเจ้าเป็นปรมจารย์เซียน
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ที่มีความสามารถมาก
ต๋าหง(พระเอก)
ไปพักที่บ้านฉันก่อนไหม
ต๋าหง(พระเอก)
มันร้อนมากเลย
ต๋าหง(พระเอก)
คือว่าฉันมีอะไรจะบอกนายน่ะ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
อะไรหรอ
ต๋าหง(พระเอก)
คือความจริงแล้ว.......
ต๋าหงเล่าทุกอย่างให้จงไป๋ฟัง
บลาๆ.......................
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
หา......
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
จริงหรอ
คนเขียนคือเรา
จบแย้วน้าาาาาา
คนเขียนคือเรา
เราอยากรู้ว่าทำไมคนอ่านน้อยจัง
คนเขียนคือเรา
มันไม่สนุกหรอ
คนเขียนคือเรา
อ่านไม่กี่คนเอง
คนเขียนคือเรา
แค่29คนน้อยเลยง่าาาาา
คนเขียนคือเรา
อ่านเราหน่อยนะ
คนเขียนคือเรา
ดูสิน้อยมากเลย
ต๋าหง(พระเอก)
คนเขียนงอนเดินไปนู้นแล้ว
ต๋าหง(พระเอก)
เราไปง้อแปปป
ต๋าหง
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
คุณพูดจริงหรอ
ต๋าหง(พระเอก)
ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
แล้วทำไมคุณถึงมั่นใจว่าต๋าหงเป็นคนดีละ
ต๋าหง(พระเอก)
มันมีความทรงจำบางส่วนของร่างนี้เข้ามาในหัวของฉัน
ต๋าหง(พระเอก)
ฉันก็เลยเข้าใจว่าร่างนี้นะถูกใส่ร้าย
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
อืม.....
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ผมเข้าใจละ
ต๋าหง(พระเอก)
ว่าแต่......
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ครับ????
ต๋าหง(พระเอก)
นายบอกว่าร่างนี้เป็นเซียนที่เก่งถูกมะ
ต๋าหง(พระเอก)
ฉันใช้วิชาเซียนไม่เป็นนะ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เอ่อจริงด้วย!!!
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ข้าพอมีวิชาเซียนติดตัวมาบ้าง
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เดี๋ยวข้าสอนท่านเอง
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
อันดับแรกให้นายตั้งสติตั้งสมาธิ
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
เป็นอะไรนะ
ต๋าหง(พระเอก)
ปวดหัวมากเลย
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ต๋าหง!!!!
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
อึก......
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
อืม
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
นี่ฉันมาอยู่ที่ไหนเนี่ยทำไมมืดจัง
จงไป๋(เพื่อนพระเอก)
ต๋าหง!!!ตื่นสิ
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
โอ๊ยยยยหูจะแตกแล้วโว้ยยยยยย
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
นายเป็นใค-ต๋าหง!!!!!!
ต๋าหง(พระเอก)
อืม.....ใช่ฉันคือต๋าหง
ต๋าหง(พระเอก)
ฉันไม่รู้ทำไมฉันฆ่าตัวตายแล้วนายถึงมาอยู่ในร่างของฉันได้
บีเวอร์(พระเอกโลกก่อน)
ไม่รู้สิ
คนเขียนคือเรา
คือเราไม่ว่างอะ
คนเขียนคือเรา
แม่ให้เรียนออนไลน์T~T
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
