ในคืนวันหนึ่งมีชายหญิงคู่หนึ่งกำลังสนองความต้องการทางเพศให้กันอย่างเร่าร้อนโดยที่พวกเขาไม่รู้ว่าจะทำให้มีเด็กเกิดมาอย่างอัศจรรย์เด็กคนนั้นเกิดมาโดยที่ไม่ใช่ความต้องการของบิดาและมารดาของเขาเลย

เด็กคนนั้นถูกกระทำเหมือนกับว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆของครอบครัวไม่ถูกให้ความรักไม่ให้พบเจอใครไม่แม้แต่กระทั่งให้ออกมาสูดอากาศข้างนอกเด็กคนนั้นได้แต่นั่งหมกมุ่นอยู่แต่ในห้องของตัวเองตลอดเวลา

ซึ่งในห้องของเด็กคนนั้นเป็นเพียงห้องเล็กๆกับเตียงนอนที่ชำรุดไม่มีอะไรเป็นพิเศษเด็กคนนั้นมีนามว่า ฮาเดส...

"โครก~~~ห..หิวจังตอนไหนท่านแม่จะเอาข้าวมาให้ข้าเสียที"

เสียงท้องร้องดังขึ้นทำให้เกิดความหิวออกมาอย่างว่าไม่ได้จากที่ไม่ได้กินเป็นเวลานานปกติท่านแม่ของฮาเดสจะนำอาหารมาให้สัปดาห์ละสองครั้งเนื่องจากติดงานเป็นอย่างมากจึงไม่มีโอกาสนำอาหารมาให้

แต่ฮาเดสเป็นเด็กชายที่ตอนนี้ก็อายุ10ขวบแล้วก็เริ่มชินเพราะว่าตั้งแต่เขาเกิดมาก็ไม่ได้กินอาหารอย่างสมใจเขาเลยแต่เขาก็มีสัดส่วนครบเหมือนกับเด็กทั่วไปเพราะว่าเขาไม่ใช่เพียงมนุษย์ธรรมดา

ฮาเดสเกิดจากความผิดพลาดของปีศาจกับมนุษย์...มารดาของฮาเดสเป็นปีศาจสาวที่ถูกสั่งให้ออกมานอกเมืองเพื่อมาทำภารกิจทำให้มาพบรักกับชายผู้หนึ่งที่เป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาและชายผู้นั้นก็รักกับสาวคนนั้นเช่นกัน

ชายผู้นั้นไม่รู้ว่าหญิงสาวที่ตนรักไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา

แต่เป็นถึงปีศาจที่ค่อยจะจับกินมนุษย์ตอนไหนก็ได้แต่ด้วยความที่ทั้งสองตกหลุมรักกันจึงไม่สามารถที่จะทำร้ายกันได้

หญิงสาวคนนั้นมีนามว่า ลูซิเฟอ เป็นมารดาของฮาเดสและบิดาของฮาเดสมีนามว่า แบรนเดอ เนื่องจากฮาเดสเป็นลูกของนางปีศาจกับมนุษย์ทำให้ฮาเดสเป็นคนเดียวที่แตกต่างจากปีศาจทั่วไป

เพราะเป็นความผิดพลาดของลูซิเฟอทำให้ฮาเดสได้รับเชื้อของมนุษย์มาครึ่งหนึ่งอธิบายได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ"ครึ่งปีศาจครึ่งมนุษย์"

"ก็อก ก็อก ก็อก ...."

"ท่านแม่เอาอาหารมาให้แล้วสินะ"

ฮาเดสรีบลุกออกจากเตียงด้วยความรวดเร็วเพราะความหิวโหยเป็นอย่างมากแต่กว่าจะถึงประตูท่านแม่ของฮาเดสก็ได้หายไปเสียแล้วแต่ฮาเดสรู้ดีว่านี้เป็นมารดาของตนแน่ๆเพราะนอกจากครอบครัวของตนแล้วก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเขาอยู่ที่นี่...

ตอนนี้ฮาเดสได้ทานอาหารจนสามารถระงับความหิวของตนเองได้แล้วถึงแม้ว่าจะยังไม่อิ่มก็เถอะแต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้ทานอะไรเลยเขาคิดแบบนั้นจนตอนนี้เขาอายุครบ18ปีแล้ว

แต่เขาก็ยังไม่เคยเห็นหน้าท่านแม่ของเขาเลยสักครั้งเช่นเดียวกันเขาก็ยังไม่สามารถออกมาสูดอากาศข้างนอกและพบเจอกับใครได้เลย..

"ฮึก..ฮึก ตอนไหนข้าจะได้ออกไปข้างนอกเสียทีเหตุใด..ฮึก ต้องขังข้าไว้เช่นนี้ ฮือ"

ถึงแม้ว่าฮาเดสจะอยู่แต่ในห้องนั้นเป็นเวลานานแต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกเสียใจอะไรเลยเขาก็อยากจะออกไปข้างนอกสักครั้งเหมือนกันแต่เขาไม่รู้ว่าจะออกไปยังไงเพราะประตูถูกผนึกไว้ตั้งแต่เกิดแล้ว

และเพราะเขาก็ไม่เคยเห็นหน้าคนให้กำเนิดเขาเลยสักครั้งจึงต้องทนอยู่คนเดียวตั้งแต่อายุ10ขวบตอนที่ฮาเดสเพิ่งเกิดมาก็ถูกทอดทิ้งจากผู้เป็นบิดาและมารดาของเขาไปแล้วแต่เขากลับไม่รู้เลยเขาคิดมาตลอดว่าเอสโทเพลเป็นแม่แท้ๆของเขา

คนที่เลี้ยงดูเขามาจนเขาต้องมาอยู่คนเดียวตอน10ปีคือแม่เลี้ยงของฮาเดสซึ่งเธอมีนามว่า เอสโทเพล เธอคนนี้เลี้ยงดูฮาเดสตั้งแต่ยังเป็นทารกจนอายุถึง8ปีและสาเหตุที่ฮาเดสต้องมาอยู่คนเดียวตอนอายุ9-10ขวบเพราะว่า

เอสโทเพลแม่เลี้ยงของเขาถูกขู่จากใครคนหนึ่งทำให้ฮาเดสต้องอยู่คนเดียวแต่ทว่าคนที่ขู่เอสโทเพลนั้นไม่ได้หวังร้ายแต่อย่างใดเพราะสาเหตุที่ต้องปล่อยให้ฮาเดสอยู่แต่ในห้องและไม่ให้ออกไปพบเจอใครเลย

ก็เพียงเพราะปกป้องไม่ให้ปีศาจตนอื่นๆมารังแกฮาเดสและเพื่อตัวของฮาเดสเองเพราะถ้าเขาได้ออกไปจากบ้านหลังนี้และได้ใช้ชีวิตเหมือนคนปกติจะทำให้เป็นอันตรายต่อเขาเอง

การที่เขาต้องกินอาหารไม่เต็มอิ่มและการที่ถูกสั่งให้ออกไปไหนไม่ได้ก็เพื่อระงับพลังอันรุนแรงของเขาด้วยเช่นกัน..

"ข้าอยากจะรู้เหลือเกินว่าถ้าหากข้าใช้พลังของตนเองหลบหนีออกจากที่นี้จะเป็นอย่างไร"

แน่นอนว่าฮาเดสรู้ว่าตัวเองไม่ใช่เพียงมนุษย์ธรรมดาแต่เป็นถึงปีศาจจึงตั้งมั่นกับตัวเองอีกครั้งหนึ่งเขาไม่รีรอหลังจากพูดจบเขาก็เริ่มรวบรวมพลังของเขาเองให้เยอะที่สุดเท่าที่มี

ด้วยการนั่งสมาธิทำให้พลังที่ไหลวนเวียนอยู่ภายในร่างกายของเขามารวบตัวกันที่ฝ่ามือของเขาเองถึงจะเป็นปีศาจลูกครึ่งแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีพลัง..

ฮาเดสนั่งทำสมาธิอยู่หลายชั่วโมงจนในที่สุดเขาก็สามารถรวบรวมพลังของเขาทั้งหมดได้ฮาเดสดีใจเป็นอย่างมากที่ตนเองทำสำเร็จจึงเริ่มใส่พลังไปที่ประตู

เพื่อให้ประตูปลดผนึกออก...ถึงแม้ว่าตอนที่ฮาเดสยังเด็กจะไม่สามารถทำอะไรได้แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่ทำอะไรเลยเขามั่นฝึกฝนพลังอยู่ตลอดมาทำให้เขาสามารถใช้พลังได้อย่างสบายๆ

ถึงฮาเดสจะไม่รู้ตัวว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆของเอสโทเพลแต่เขาก็เชื่อจนสุดใจว่าเอสโทเพลคือแม่แท้ๆของเขาเพราะถ้าไม่ใช่แม่แท้ๆของเขาคงจะปล่อยให้เขาต้องอยู่คนเดียวไปตลอด

ฮาเดสจำความทรงจำตอนเด็กๆได้จึงเชื่อจนสนิทใจว่าก็มีแต่เอสโทเพลเท่านั้นที่เลี้ยงดูเขามาตั้งแต่ยังเด็กถึงแม้ว่าตอนฮาเดสอายุ9-10ขวบจะอยู่คนเดียวก็เถอะ

แต่อย่างน้อยเอสโทเพลก็นำอาหารมาให้อยู่เสมอมาทำให้ฮาเดสไม่รู้สึกว่าอยู่คนเดียวแต่ที่เขามั่นใจว่าจะสามารถเปิดประตูนี้ได้เพราะเขารู้ว้าเอสโทเพลไปทำงานตอนกลางวันเสมอมา

และรู้ว่าจะกลับมาตอน5ทุ่มเสมอนี้จึงเป็นโอกาสดีของเขาเลยเขานับ1ถึง3แล้วก็เริ่มใส่พลังไปที่ประตูจนพลังจองเขาเกือบถึงขีดสุดและแล้วก็เหมือนมีปาฏิหาริย์เกิดขึ้น...

"ป..เปิดออกแล้วประตูเปิดออกแล้ว"

เมื่อมีแสงสว่างกระทบตาไม่ต้องบอกเขาก็รู้ได้ทันทีว่ามีสิ่งใดสิ่งหนึ่งเปิดออกเขาดีใจสุดขีดในที่สุดฮาเดสก็จะได้ออกไปดูโลกภายนอกและได้พบเจอผู้คนแล้ว

แต่แล้วมันก็ไม่เป็นอย่างที่คิดเมื่อเห็นแม่เลี้ยงของเขายืนอยู่ตรงหน้า

"ม..แม่"

เสียงของฮาเดสสั่นระริกเมื่อเห็นแม่เลี้ยงของเขาอยู่ตรงหน้าฮาเดสลืมไปอีกสิ่งหนึ่งนั้นก็คือถ้าหากเป็นวันที่มีแดดมากเอสโทเพลจะไม่ไปทำงานเนื่องจากแสงแดดมีผลกระทบต่อเขาด้วย

เพราะเอสโทเพลเป็นปีศาจระดับต่ำจึงทำให้มีผลต่อแสงแดดมากๆแต่ถ้าเป็นแสงแดดที่ไม่ร้อนเกินหรือสว่างเกินไปก็สามารถทนได้

ห้องของฮาเดสเป็นห้องเล็กๆไม่มีหน้าต่างแต่ว่าก็มีรูเล็กๆที่ทำให้เขารู้ว่าเช้าหรือค่ำได้แต่รูเล็กๆนั้นก็ไม่ได้ช่วยให้ฮาเดสเห็นสภาพภายนอกเลยนั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฮาเดสรวบรวมพลังเพื่อจะออกมาข้างนอกให้ได้..