ณ. โรงแรมแห่งหนึ่งมีหญิงสาวคนนึงกำลังเช็คอินค่า ห้องอยู่ซึ่งหญิงสาวคนนั้นมีชื่อว่า"บลูเบลล์" เป็นหญิงสาวที่น่ารักและสวยมากซึ่งน่าสนใจต่อหลายๆคนที่เดิน

ผ่านไปมา"บลูเบลล์อายุจะ20แล้วละ"คืนนี้บลูเบลล์ต้องนอนที่โรงแรมนี้ไปก่อนเพราะตอนนี้มันก็มืดค่ำแล้ว

....

ณ ตอนเช้าบลูเบลล์ลืมตาขึ้นแล้วหันไปยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อดูเวลาตอนนี้ 08:45 บลูเบลล์ตาโตด้วยความตกใจว่าวันนี้ตัวเองตื่นสายแต่ก็ไม่ได้ไปไหนอยู่ดี "จู่ๆมีเสียงคนเคาะประตูดังคน ก๊อกๆ!!"

บลูเบลล์เลยลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ประตูหน้าห้อง... แต่เธอต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นว่ามีผู้ชายตัวสูงอยู่ตรงหน้าเธอเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบว่าเป็นพี่เจโรม ...เจโรมมองเธอนิ่งๆจ้องไม่หยุดแล้วบลูเบลล์ก็ยกมือขึ้นไหว้เพื่อสวัสดีเจโรม

: "พี่เจโรมสวัสดีค่ะ"

พี่เขาดูเย็นชาและน่ากลัวอ่าา╥﹏╥

: อืม....

: พี่เจโรมมีอะไรรึเปล่าค่ะ?

: แม่ฉันและพ่อแม่เธอให้ฉันมาดูแลเธอ.

: บลูเบลล์ดูแลตัวเองได้ค่ะ

: เธอแน่ใจหรอ? "ว่าดูแลตัวเองได้"

เจโรมเดินไปไกล้ๆบลูเบลล์จนเธอชิดกับผนังแล้วก้มหน้าลงไปแล้วกัดแก้มเธอ'บลูเบลล์ที่รู้สึกเจ็บก็ผลักเจโรมออกและพูดว่า : พี่เจโรมอย่ามาทำแบบนี้กับบลูเบลล์นะบลูเบลล์เจ็บ เจโรมไม่พูดอะไรได้แต่ยืนมองหญิงสาวแล้วเดินไปที่หน้าประตูแล้วพูดขึ้นว่า

: พรุ่งนี้เช้าฉันจะมารับเธอไปซื้อของฉันจะมารอเธอประมาณ 08:20 ห้ามเกินเวลาที่ฉันกำหนดเพราะฉันไม่ชอบคนไม่ตรงต่อเวลา

: เข้าใจมั้ย?

: ค่ะ "พี่เจโรมจะบลูเบลล์พาไปซื้ออะไรหรอคะ

: ของใช้ทำเป็นของเธอ...

: ละ........

: อย่าถามมาก อย่าลืมที่ฉันนัดด้วยละ...

เจโรมเดินออกไปเหลือแต่บลูเบลล์ที่กำลังคิดว่าจะทำยังไงเมื่อต้องมาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายที่ไม่เคยสนิทกัน

สวัสดีค่ะนี่เป็นเรื่องแรกที่เค้าแต่งนะคะถ้ามีคำใดผิดพลาดหรือมีสิ่งใดที่ไม่โอเคบอกกันได้นะคะเค้าแต่งไม่ค่อยเป็นหรอกนะคะแต่ว่าจะพยายามไม่ให้มันดูแปลกละกันนะคะ เค้าจะมาต่อเรื่อยๆ ทุกวันเวลา 20:30 นะคะถ้าบางวันอาจมา15:45 - 16:55 นะคะ

🤍✌🧸

เช้าวันต่อมา..

บลูเบลล์ตื่นขึ้นมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูเวลาตอนนี้เวลา 07:10 บลูเบลล์วางโทรศัพท์ลงบนที่นอนแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อจะอาบน้ำ.....

07:15

บลูเบลล์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วเดินออกไปเพื่อจะทำอาหารทาน บลูเบลล์เป็นคนทำอาหารทานเองตลอดและก็อร่อยด้วย วันนี้บลูเบลล์เลือกที่จะทำเป็นข้าวต้มหมูสับ แน่นอนว่าต้องอร่อยมากแน่ๆ

07:55

เสียงประตูดังขึ้นเมื่อมีคนเปิดประตูเข้าบลูเบลล์เลยรีบออกมาดูว่าเป็นใคร ร่างบางต้องหยุดชะงัก!เมื่อเห็นเจโมนั่งอยู่ที่โซฟาพร้อมถือไอแพดในมือเขา เจโรมหันมามองบลูเบลล์ด้วยสายตาเรียบเฉย

: พี่เจโรมมาเร็วจังคะ

: ฉันไม่อยากให้เธอรอ

: งั้นไปตอนนี้เลยมั้ย?

: ไปตอนนี้เลยค่ะ

: อืม...

เจโรมเดินไปที่ชั้นวางรองเท้าแล้วเลือกรองเท้าให้บลูเบลล์เป็นรองเท้าผ้าใบที่ดูทำให้สบายเท้าละไม่ปวดเท้าเจโรมยื่นให้บลูเบลล์ บลูเบลล์ยิ้มให้เขาแล้วหยิบมาใส่อย่างสบายๆ

: เสร็จแล้วค่ะ

: งั้นไปกัน มา..

เจโรมยื่นมือไปหาบลูเบลล์เพื่อแสดงถึงการต้องการจับมือบลูเบลล์ยืนมือรับไปอย่างง่าย เธอดูฟังคำสั่งและสิ่งที่บอกอย่างง่ายดาย ทั้งคู่เดินไปที่รถตู้คันสีดำด้วยและขึ้นไปบนรถ..

: พี่เจโรมทำอะไรหรอคะ

: ทำงาน..

: เราจะไปกันที่ไหนหรอคะ

: ห้างLK

.

.

.

ณ. ห้างLK ทั้งคู่ต่างพากันไปเลือกซื้อของบลูเบลล์ต้องการที่จะซื้อชุดใหม่ซึ่งเจโรมก็พาไปบลูเบลล์เดินไปเลือกชุดเดรสชุดนึงแล้วไปลองที่ห้องลองเสื้อเธอเูชอบชุดนี้เธอเดินออกมาให้เจโรมดูเจโรมถึงต้องมองตาค้างเพราะเธอดูสวยและเซ็กซี่มาก

: เธอชอบชุดนี้หรอ?

: ใช่ค่ะ ดูสวยดีพี่เจโรมคิดว่ามันเข้ากับบลูเบลล์มั้ยคะ

: ดูเข้ากับเธอดีมันดูสวยและ.....ดูดี

: งั้นบลูเบลล์เอาชุดนี้

: มะรืนนี้มีงานเลี้ยงที่บริษัทใหญ่ของคุณลุงภานุฉันอยากให้เธอไปเป็นเพื่อนฉันได้มั้ย?

: เอ่อ......

: ไม่ได้ไม่เป็นไร

: ได้ค่ะ บลูเบลล์จะไปเป็นเพื่อนพี่เจโรมเอง

: งั้นเราไปลองชุดกัน

: ค่ะ

ณ. ร้านชุดราตรีแสนสวยเจโรมและหญิงเดินเข้ามาก็มีพนักงานต้อนรับอย่างดีและแนะนำชุดให้

: ชุดสีดำตัวนั้นดูสวยจังค่ะ

: ชุดตัวนี้สั่งตัดทำเป็นพิเศษเลยนะคะ

: ฉันว่าเธอเอาไปลองใส่แล้วมาให้ฉันดูหน่อยซิ

: ค่ะ

3นาทีผ่านไป....

บลูเบลล์เดินออกมาพร้อมกับชุดเดรสยาวสีดำแล้วก้าวมาหาเจโรมที่กำลังลองสูทสีดำอยู่เมื่อเจโรมหันหลังมาก็พบว่าหญิงสาวลองชุดเสร็จแล้วเจโรมถึงกับตกตะลึงในความสวยของบลูเบลล์

: ชุดนี้เหมาะกับเธอดีนิดูสวยดี

: ขอบคุณค่ะ จะว่าไปพี่เจโรมก็ดูหล่อมากกว่าปกติขึ้นนะคะ

: ขอบคุณครับ...

: พี่เจโรมพูดเพราะแล้วดูหล่อจังเลยคะ

: งั้นเธอเอาชุดนั้นใช่มั้

: ค่ะ

: ไปจ่ายเงินกัน

เจโรมยื่นมือไปหาบลูเบลล์ บลูเบลล์ยื่นรับมือ เดินไปจ่ายเงินด้วยกัน

หลังจากจ่ายเงินเสร็จ..ทั้งคู่ก็เดินหาร้านอาหาร

: อยากกินอะไร ?

: บลูเบลล์อยากกินของหวานค่ะ

: ไม่ได้ เธอต้องกินข้าวก่อน

: แต่บลูเบลล์อยากกินของหวานอะ

: บลูเบลล์ เจโรมกดเสียงต่ำเรียกเธอ

: งั้นบลูเบลล์กินข้าวผัดทะเลก็ได้ค่ะ

: อืม... กินที่ร้านหรือซื้อไปกินที่ห้อง ?

: ซื้อไปกินที่ห้องค่ะ

: อืม...

เจโรมจูงมือบลูเบลล์ไปที่ร้านอาหาร แล้วซื้อของกินมาเพียบด้วย หลังจากทั้งคู่ซื้อของเสร็จก็ขึ้นรถกลับไปที่ห้องของบลูเบลล์

: อะ เจโรมเอาข้าวผัดที่ใส่จานพร้อมเวฟแล้ววางลงบนโต๊ะข้างหน้าบลูเบลล์อย่างเบาๆ

: ขอบคุณค่ะ .พร้อมกับยิ้มให้เขา

ทานอาหารเสร็จบลูเบลล์ก็ไปอาบน้ำ แต่ตัวพร้อมที่จะเข้านอนแล้ว

: พี่เจโรมทำไมยังไม่กลับหรอคะ

: มืดแล้วถ้ากลับไปตอนนี้คงจะไม่คืนนี้ฉันต้องค้างที่นี่ล่ะสิ

: เอ่ออ......

: ทำไมหรอ หรือว่าฉันจะค้างที่นี่ไม่ได้ ?

: ได้ค่ะ แล้วพี่เจโรมจะนอนไหนล่ะ

: นอนห้องเธอ...

บ้าบอ อร้ายยยพี่เจโรมจะนอนห้องเดียวกันกับเราไม่ได้นะฉันคงเขินตายคาเตียงแน่ ม่ายยยนะ แต่ก็เราเถอะถือว่าเรามีบุญที่ได้นอนกับคนหล่ออออออ

: ได้ค่ะ พี่เจโรมไปอาบน้ำก่อนมั้ยคะ

: อืม..

: ว่าแต่พี่เจโรมจะเอาชุดไหนเปลี่ยนหรอคะ

: ที่รถน่าจะมี..

เจโรมสั่งให้ลูกน้องเอาชุดขึ้นมาให้และไอแพดของเขาพร้อมของใช้ส่วนตัว เอามาซะเกือบครบเหมือนตั้งใจจะค้างไว้เลยย

: งั้นบลูเบลล์ไปนอนก่อนนะคะ

: ครับ ฝันดีครับ

: ฝันดีค่ะ

บ้าาานะ พี่เจโรมพูดเพราะกับเราาาาา อ้ากกก!!

เขาดูหล่อเหลาขึ้นมาดูเป็นสุภาพบุรุษเลยอะเวอร์นะเขาบอกฝันดีอีกด้วยแน่นอนว่าฝันดีจริงแน่เลยย

4 นาทีผ่านไป..

เจโรมเดินออกมาจากห้องน้ำพร้องกับกางเกงแค่ชิ้นเดียวในร่างกายเขาเผยร่างกายออกเหลือแค่กางเกงชิ้นเดียว บลูเบลล์มองชายหนุ่มที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำและเดินตรงมาที่เตียง

: ยังไม่นอน?

: นอนไม่หลับค่ะ

: ทำไมไม่ปิดไฟด้วย?

: ขี้เกียจลุกค่ะ

ชายหนุ่มเดินไปปิดไฟแล้วกลับมาที่เตียงเพื่อที่จะนอน

: มืดจังเลยค่ะ

: กลัว?

: บลูเบลล์กลัวความมืดค่ะ

: ทุกวันเธอนอนยัง? เปิดไฟนอน?

บลูเบลล์พยักหน้าตอบกลับเธอกลัวความมืดมาตั้งแต่เด็กแล้วทุกวันที่เธอนอนก็จะเปิดไฟทิ้งไว้ยันเช้า

: เธอไม่ต้องกลัวหรอกฉันจักอดเธอไว้เธอจะได้สบายใจขึ้น

: ค่ะบลูเบลล์ขอกอดพี่เจโรมไว้ได้มั้ยคะ

: ได้สิ อนุญาติให้กอดได้ตลอด

: ขอบคุณค่ะ･ᴗ･

ในค่ำนี้ที่ทั้งคู่นอนกอดกัน ยามราตรีของคืนนี้ช่างอบอุ่น