ทำไมเขาต้องทำฉันแบบนี้ด้วย ความทุกข์ของฉันทั้งหมดมาจากเขา ตั้งแต่เด็กจนโต

ถ้าทำแบบนี้ทำไมไม่ให้นายน์ตายเลยละ

!!เกลียดนายน์ขนาดนี้!!

นายน์ นันท์นพิน เปรมธาราโชติ

น้องสาวผู้หลงรักพี่ชายไม่แท้ของตน

ไม่! เธอต้องอยู่เพื่อชดใช้แทนแม่ของเธอ!

และจำไว้ด้วยว่าเธอเป็นของฉัน เธอไม่มีสิทธิอะไรทั้งนั้น!

มินยุนกิ

พี่ชายคนละพ่อคนละแม่ ที่มีจิตใจเย็นชา โหดเหี้ยมต่อนางเอก

พี่ยังอยู่นะ นายน์ เข้มแข็งเข้าไว้นะ

คิมนัมจุน

รุ่นพี่รหัสสุดอบอุ่นของนายน์

พี่นายน์! ทำอะไรอยู่เหรอครับ อย่าร้องไห้สิครับ หึๆๆ

จอนจองกุก

รุ่นนน้องจอมป่วนก๊วน คอยสร้างสรรค์ขยันก่อเรื่องปวดหัวให้กับนายน์

ผมชอบคุณครับ คุณนายน์ นี้ดอกไม้ของผม

คิมแทฮยอง

มาเฟียลูกครึ่งเกาหลี-ไทย ผู้ทำธุระกิจสีเทาต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นบ่อนพนัน ผับบาร์ และธุระก็ปล่อยกู้กินดอกเบี้ยราคาแสนแพง

เพื่อนสนิทสามคนของมินยุนกิ

สมควรแล้วที่เขาไม่เอามึง มึงทำกับเค้าระดับนี้แล้ว เป็นกูก็ขอบาย ไม่รอให้มึงรู้สึกหรอก

คิมซอกจิน

เพื่อนสนิทจอมตะกละ และลูกเจ้าของบริษัทรถยนต์ขนาดใหญ่ชื่อดังของเกาหลี

จริงเลย กูก็ขอบายเช่นกันทำเรื่องระยำไว้ขนาดนี้

จองโฮซอก

เพื่อนสนิทของยูนกิปากจัด พูดไม่คิด และหลานชายเจ้าของโรงพยาบาลใหญ่ในเกาหลีแห่งหนึ่ง

ใช่ ผมเป็นคนใจดี แต่เจอแบบนี้ก็โกรธไม่ให้อภัยเหมือนกัน

ปาร์คจีมิน

หนุ่ม รุ่นน้องของมินยุนกิ และปัจจุบันนักร้อง ชื่อดังของเกาหลี ใจเย็นรักรุ่นพี่

ยุนกิ:นี่พวกมึงไม่คิดจะเข้าข้างกูสักคนเหรอ

ทั้งสามคน:เอ่อ/ใช่/ใช่ครับ

ยุนกิ:......

เพื่อนสนิทนางเอก

มันทำอะไรไว้อีกหว่ะ อีพี่ต่างพ่อต่างแม่สาระเลวนั้น ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวก็จัดการให้!

มิ้น มินตรา

ลูกสาวหนึ่งในผู้บริหารบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชื่อดังของไทย นิสัยบ้าดีเดือด ร้ายสุดโต่ง

เฮ้ย มีอะไรช่วยได้ตลอดเลยนะเว้ย

เดี๋ยวช่วยแฉเรื่องเลวๆของพี่แกให้

แจน จิรัฎฐ์

นักคอมพิวเตอร์ ร้ายมาดนิ่มๆและจอมปากแฉ

โอเค เดี๋ยวเค้าจะหาผัวให้แกเอง ตัวเองไม่ต้องห่วง

ริชชี่ช่าช่าช่า

เพื่อนกระเทย รักเพื่อนบ้าชาย และปากจัดจ้าน

แกต้องไม่นิ่ง แกต้องโมโห! ฉันจะต้องชนะแกให้ได้!! อีนายน์!!!! กรี๊ด!!

ฟ้าใส

นางร้ายจอมแสแสร้ง ผู้ต้องการทำลายทุกๆอย่างของนางเอก

เจอกันในตอนแรกสวัสดีค่ะ👋

คุณคิดว่าผู้ชายที่ชอบคือใคร

แต่สำหรับฉันคนที่ฉันชอบ

ไม่สิแอบรักข้างเดียวมาตลอด คือพี่ชายที่ได้จากงานแต่งงานระหว่างแม่กับพ่อของเขา

ใช่ ฉันแอบหลงรัก..พี่ชายตัวเอง

แต่ว่าพี่ชายของฉันกลับเกลียดฉันยิ่งกว่าอะไรดี

ราวกับว่าฉันไปทำอะไรให้แต่ชาติปางก่อนกับเขา

ณ บ้าน

"ตึกตึกตึก ควับ ควับ หญิงสาวผมยาวกลางหลังตรงในห้องนอน  กำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยชุดนักศึกษากระโปรงจีบยาวเลยเข่า เสื้อกระดุมที่ติดเรียบร้อยไร้เปิดอกโชว์ส่วนเว้า ในกระจกสะท้อน

อื้มดี! "เธอเอ่ยเสียงหวานใสพูดรอยยิ้มที่ตรวจความเรียบร้อยชุดสะอาดตาไร้ตำนิยับเยิน"

ตึกตึกตึกตึก

"อรุณสวัสดีค่า~ คุณพ่อ~" เสียงเดินจนลงจากบันไดพบชายหนุ่มหน้าเหี่ยวหย่น

อ้าว มาแล้วเหรอเจ้าหญิงของพ่อ~  เสียงผู้สูงอายุนั่งอ่านดูมือถือวางลงทันทีและอ้าแขนกอด

"ค่า~" เธอพูดเสียงสองด้วยความร่าเริงพร้อมสวมกอดตอบ

"วันนี้มาสวยเหมือนเดิม" เสียง

"ขอบคุณค่ะ"

เธอชื่อ นายน์ นันท์นพิน เปรมธาราโชติ เธอเป็นลูกสาวคนของนางนันทนีย์ภรรยาคนที่2 ตำแหน่งนายหญิงของนายแฮยู มิน เจ้าของมหาลัยเอกชนชื่อดังในเกาหลี

“มาแล้วๆ"

"วันนี้มีต้มยำกุ้งและขนม"

เสียงสาวอ้วนท่วมหน้าเหี่ยวหย่นมากับแม่บ้านเสริฟอาหาร

นันทนีย์ เปรมธาราโชติ ภรรยาที่สอง จากการแต่งงาน แต่เธอเป็นถึงเจ้าร้านทองในย่านเยาวราช มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนขยันทำงานจนถึงมัดใจชายเกาหลีไฮโซคนนี้  

"เย้ ต้มยำกุ้ง~!" หญิงสาวยิ้มดีใจทันทีเมื่อแม่บ้านเสริฟมาถึงที่บนโต๊ะ

จากนั้นพวกเขาสามคนนั่งทานอย่างสนุกสนาน ตามภาษาพ่อแม่ลูกอย่างอบอุ่น ทั้งที่พวกเขาไม่ได้เกี่ยวพันทางสายเลือด มีเพียงแค่การแต่งงานตามกฎหมาย แต่ด้วยความจริงใจสนิทรู้จักคุ้นเคยกันมาเป็นยี่สิบกว่าปี ทำให้พวกเขาเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์มากจนเป็นแบบอย่าง

"วันนี้มีทำงานนอกจากมหาลัยมั้ย" เสียงแฮยูถามสาวหน้าหวานนายน์ที่กำลังกินข้าวมุมมามจนแก้มเลอะ

"งั่มๆ อึก!"

"ไม่มีค่ะ วันนี้มีแค่เรียนช่วงเช้า" นาย์นเคี้ยวข้าวกลืนลวคอก่อนตอบยิ้ม

"กินให้มันดีๆหน่อยสิ เราเป็นสาวเป็นแส่นะ นายน์" นันทนีย์ติลูกสาวคนเดียวของเธอที่หน้าหวานสวยแบบไทยแต่นิสัยกลับตรงกันข้าม

"ค่ะ" นายน์ทำหน้าบึ้งเล็กน้อย

"หึๆ ลูกสาวของพ่อน่ารักจริง" แฮยูเอ่ยยิ้มชมลูกสาวสุดน่ารัก

และพวกเขาพูดแซวๆด้วยความอบอุ่นเช่นเดิม

"ตึกตึกตึก"

"55555555"

"หึๆๆ"

"ครืน ตึก" จู่ๆบรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันทีเมื่อมีผู้ชายหนุ่มผิวขาวหน้าหวานพร้อมสูทวีดำสนิทดินลงมาเห็นสามพ่อแม่ลูกสนิมสนมทำหน้าแพร่รังสีอำมหิตสุดน่ากลัวไปทั่วโต๊ะทานอาหาราร

"!!!!!!" นายน์เมื่อเห็นก็รู้สึกเกรงทุกครั้งเมื่อชายคนนี้มา

"มาแล้วหรอยุนกิ ลงมาทานด้วยกันสิ เนี้ยแม่ทำขนมกับอาหารไว้แล้ว" นันทนีย์เอ่ยเรียกชยหนุ่มหน้าหวานด้วยความสดใสร่าเริงเป็นมิตร 

ใช่เขาคือ มินยุนกิ

"ฉันเป็นลูกแกตอนไหน ฉันไม่มีแม่ แม่ฉันจากไปแล้ว ไอ้เมียน้อย" น้ำเสียงเยือกเย็นวาจาไร้ความเรียบร้อยและสายตาดูถูกดูแคลนใส่นันทนีย์

"......"

"พูดดีๆหน่อย นี่ภรรยาฉัน" แฮยูที่นั่งหน้าสุดเห็นลูกชายตัวดีของเขาพูดจาไม่ให้เกียรติก็ติทันที

"นั้นภรรยาพ่อไม่ใช่ภรรยาผม  แถมนั้นมันเมียน้อย" แต่ลูกชายตัวดีของเขายังเถียงกลับชายเป็นพ่อแท้ๆ อย่างเขา 

"..........." พ่อแท้ๆอย่างแฮยูชักหน้าไม่พอใจขึ้น

ไม่เป็นไรหรอกคะ คุณ

บรรยากาศตอนนี้จากเฮฮาสนุกสนานเป็นตึงเครียดขั้นหนักหลังชายหนุ่มผิวขาวงานดีลงมาเรียบร้อย

"เออ....ครืน อะ..อรุณสวัสดีค่ะ พี่ยุนกิ" นายน์ลุกยืนขึ้นก้มหัวทักทายเป็นภาษาเกาหลีและหันมายิ้ม

"เงียบปากไป"

"ใครสั่งให้พูด"

"แม่ไม่สั่งสอนเรื่องมารยาทรึไง" ชายหน้าหวานนอกจากจะไม่รับไหว้ยัวหันมาพูดจาหยาบคายใส่นายน์น้องสาวเพียวเดัยวของเขา

".........." นายน์หน้าช็อกถอดสีชัดเจน

"เดี๋ยวเถอะพูดจาดีๆกับน้องหน่อยสิ! นี่น้องสาวแกน่ะ" แฮยูเปลี่ยนโหมดเสียงเข้มพูดดุกับนลูกชายแท้ๆ

"นั้นลูกสาวสุดที่รักของพ่อนี่"

"ไม่ใช่กับผม" เขาตอบหน้าเย็นชาวาจาไม่ให้เกียรติกระทั่งพ่ออย่างเขา

"นี่แก" ใบหน้าสีแดงสายตาของมองลูกชายคนเดียวอย่างมินยุนกิ

"เอิ่ม ไม่เป็นไรหรอกคะ คุณพ่อ นายน์ไม่ถือสา" นายน์จับแขนแฮยูและพูดห้ามด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มไม่เป็นไร

ทางแฮยูเห็นสีหน้าลูกสาวสุดที่รักทำหน้าไม่เป็นจึงตัดใจไม่เอาความลูกชายตัวดีของเขา

"ตอแหล" เขาพูดด่าเป็นภาษาเกาหลีใส่นายน์พึมพัม 

"หึ" เธอยิ้มขานรับตอบ

(เฮ้อ) ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มเธอถอดหายใจเพียงในใจเพราะคนที่เธอแอบรักด่าเธอยังงไงละ

"........" เขาไม่ตอบมีเพียงเลื่อนเก้าอี้ตรงข้ามที่นั่งของนายน์

(เฮ้อ) ภายใต้ใบหน้ายิ้มแย้มเธอถอดหายใจเพียงในใจเพราะคนที่เธอแอบรักเชาข้างเดียว มาตั้งแต่เด็กๆ แถมมินซ้ำเพิ่งเจอกันก็จะ

อ่ะ จริงสิ เดี๋ยวแกส่งนายน์ไปมหาลัยหน่อย 

ไม่! ทำไมผมต้องไปด้วย... ยังพูดไม่ทันถึงหนึ่งซิมีเสียงคัดค้านปฏิเสธของยุยกิออกมา

"......."

"เอ่อ... ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพ่อ เดี๋ยวนายน์ขับรถไปเอง" นายน์ที่เห็นพ่อช็อกก็ตอบไม่เป็นไรพูดด้วยรอยยิ้ม

"มีปัญญารึไง" เสียงจากโต๊ะคนตรงข้ามพูดแทรก

"หึ มีค่ะ" นายน์หันกลับมายิ้มอีกครั้งก่อนจะตอบเหมือนเยอะเย้ยเขา 

"หึ น้ำหน้าอย่างเธอ ไม่มีทางหรอก.."

"ครั้งก่อนยังขอให้ฉันช่วยอยู่เลย" ยุนกิหัวเราะในลำคอก่อนจะพูดจาเชิงสายตาดูถูก

"นั้นมันเมื่อ5 ปีก่อนแล้วคะ" ทางเธอก็ตอบโต้กลับเช่นกันไม่ยอมให้อีกฝ่ายดูถูก

"........." อีกฝ่ายอย่างมินยุนกินิ่งอีกครั้งหลังถูกตอบโต้

จากนั้นบรรกาศของการทานทุกคนไม่มีใครพูดแต่อย่างนั่งทานเงียบทั้งๆพร้อมหน้าพร้อมตาในรอบหนึ่งปี

หลังทานเสร็จ

"ตึกตึกตึกตึกตึกตึก"เดิน

"ตึกตึกตึกตึกตึก"เดินตาม

"หมับ จะไปไหน" ยุนกิคว้ามือนายน์ในระหว่างเดินค้นกระเป๋าอยู่

"ไปมหาลัย" นายน์ตอบเสียงนิ่งๆ

"เดี๋ยวขับไปส่ง" ยุนก็บอก

"ไม่ค่ะ นายน์ไปเอง" นายน์ปฏิเสธยุนกิที่จับมือด้วยเสียงแข็ง

"บอกว่าไปส่งก็ไปส่ง" กึก เสียงแข็งสายตากร้าว ชายตรงหน้าออกแรงบีบข้อมือเล็กๆ ของนายน์

"อึก!" นายน์ทำหน้าเจ็บปวดเล็กน้อยเมื่อมือผิวขาวหนาออกแรงบีบแขน

"ปล่อย นายน์"

"หึ" ยุนกิหัวเราะนำคอ

"อ่ะ" นายน์ถูกอีกฝ่ายดึงบังคับให้ขึ้นรถ"

ในระหว่างขับรถทั้งต่างฝ่ายต่างเงียบใส่กัน

"ทำไมถึงไม่เถียงเหมือนอยู่กับพ่อฉันล่ะ"

ยุนกิเห็นหน้าของนายน์ในระหว่างขับรถนิ่งเงียบพูดว่าเสียดยั่วโมโห

...........

"หรือว่ากลัวฉันอยู่กันสองต่อสอง" ยุนกิพูดจาเหยียดดูถูกต่อ

"แล้วแต่พี่จะคิดสิ" นายน์ที่นิ่งเงียบไปนานเธอตอบโต้แต่ไม่มองอีกฝ่ายที่ขับรถอยู่ มองกระจกรถแทน

ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบไม่พูดอะไร

จริงแล้วนายน์ไม่อยากเป็นคนหัดขึ้นเสียงใส่คนที่ตนรักหรอกนะ แต่เพื่อปกป้องไม่ยอมให้อีกฝ่ายที่ชอบทำร้ายเธอตั้งแต่เด็กอยู่ฝ่ายเดียว

ก็แค่นั้น

ตัดมาที่มหาลัย

#จบตอนแรก#

#ถ้าชอบก็อย่าลืมกดไลค์ กดติดตามนะ"

"ถึงแล้ว!"

"ลงไป" ยุนกิเมื่อถึงสถานที่ที่มหาลัยของนายน์ก็สั่งไล่ลงจากรถที่ไม่นุ่มนวล

"ค่ะ" นายน์ขานรับใบหน้านิ่งๆ และเตรียมตัวแบกกระเป๋าจะลงไป

"เดี๋ยวก่อน" หมับ!  ยุนกิใช้มือหนาจับแขนนายน์ ห้ามพูด 

"อะไรอีกคะ พี่ยุนกิ"นายน์ปล่อยด้ามจับประตูรถลงก่อนหันไปถามสีหน้าเรียบนิ่ง

"เธออย่าคิดว่าพ่อฉันคิดเข้าข้างเธอ แล้วฉันจ-----Rr Rr"ยุนกิไม่ทันพูดอะไรมีเสียงโทรที่ใดสักแห่งดังขึ้นมา

"????"ทั้งคู่ทำหน้างงสงสัย

นายน์ใช้มืออีกข้างตรวจค้นดูพบว่าไม่ใช่เสียงโทรของเธแ

Rr...Rr Rr แต่เสียงมือถือนั้นกลับเป็นเจ้าของรถ

ยุนกิใช้มือด้านที่จับพวงมาลัยค้นหยิบมือถือที่กางเกงด้านซ้าย ในระหว่างที่มือด้านขวาจับข้อมือนายน์ไว้แน่น

Jina

📞

สายที่โทรเข้าเป็นชื่อของสาวคนๆหนึ่งภาษาอังกฤษ

"อย่าส่งเสียงดัง แม้แต่เสียงเล็กเชียวล่ะ"

"ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่!" ยุนกิในระหว่างที่จับแขนนายน์ เขาพูดปล่อยรังสีอำมหิตใส่

ติ๊ด

 "ค่ะ~"

"มีอะไรถึงมาหาพี่คะ?" ยุนกิใช้มือกดรับสาย และเอ่ยเป็นเสียงที่หวานละมุม ภาษาเกาหลีจนน่าขนลุก

"หนูคิดถึงพี่อ่ะ ตอนนี้หนูอยู่ที่สนามบิน "

"พี่มารับหนูที่สนามบินได้ไหม~📞"  เสียงผู้หญิงวัยสี่สิบต้นๆเล็ดลอดออกจากมือถือยุนกิ เป็นเสียงที่หวานใสภาษาเกาหลี

"ควับ เฮ่อ!" นายน์ที่ได้ยินก็ทำหน้าถอดหันไปทางอื่นหายใจอารมณ์เสียเบาๆ 

"ชิ้ง "กึก! ยุนกิที่ได้เห็นเสียงถอดหายใจคนข้างๆ ก็หันมาและออกแรงบีบข้อมือที่จับอีกฝ่ายเจ็บ

"อึก!" อีกฝ่ายที่รู้ว่าโดนบีบก็ทำหน้าเจ็บปวด

"ได้ค่ะ เดี๋ยวจะไปรับ~"

 ควับ นายน์หันไปเจ้าของที่บีบข้อมือเธอเมื่อครู่นี้สายตาที่เอาเรื่อง

"โอเค แค่นี่นะ~" ยุนกิยิ้มขึ้นหลังตอบกลับเสียงหญิงสาววัยรุ่น

ติ๊ด ยุนกิวางสายลง"

"ฉันบอกใช่ไหมอย่าส่งเสียงดัง!"

"เสียงดังทำไม!"

ยุนกิที่วางสายหันไปคุยเสียงตะคอกกับคนข้างๆด้วยสายตาที่เอาเรื่อง

"แล้วทำไม! นายน์แค่ถอดหายใจไม่ได้งั้นหรอ!!" อีกฝ่ายโต้ตอบและทำสายตาพร้อมเอาเรื่องเช่นเดียวกัน

"ใช่! "

"แค่เธอถอดหายใจ แล้วเสียงลอดเข้าหูจีนา จีนาก็คิดฉันนอกใจมีผู้หญิงพอดีซิ"

"ทั้งที่ฉันไม่มีอะไร กับโดยเฉพาะผู้หญิงชั้นต่ำ มีแม่เป็นเมียน้อย!อย่างเธอ!" ยุนกิหันไปตะคอกเสียงดังในรถ

"แล้วพี่ยุนกิให้นายน์ทำยังไง!"

"จะให้นายน์กลั้นจนขาดอากาศหายใจตายเหรอ!" ทางนายน์ที่ฟังไม่เข้าหูก็โมโหตะคอกประชดประชันใส่อีกฝ่าย

"เอ่อ!!"

"แล้วรีบไปตายเลยนะ"

"กลั้นใจจนตายไปตอนนี้เลย!!"

"เกะกะลูกตา!!"ทางยูนกิตะโกนไล่นายน์หญิงสาวพูดคุยไปตาย โดยไม่สนความรู้สึกคนฟัง ว่ารู้สึกยังไง ทำอย่างกับว่าเขาไม่มีหัวใจ

แปล๊บ ก้อนเนื้อด้านซ้ายของนายน์ปวดเร้าขึ้นมาอีกขั้น เมื่อฟังคำก้นด่าไม่คิดของคนที่รัก

"........."บรรกาศในรถเริ่มอึกอัดอีกครั้งทั้งสองฝ่ายต่างไม่พูดอะไรออกมา มีเพียงนั่งเงียบกัน

"ปึก" เสียงปล่อยมือหนาของหนุ่มยุนกิ จากมือเล็กหญิงสาวนั่งข้างๆอย่างนายน์ที่แรงตามอารมณ์ของตัวเอง

นายน์ที่ถูกปล่อยให้กระแทกชนกับ แต่เธอไม่ร้องออกมา เพราะสิ่งที่เจ็บกว่าถูกกระแทกก็คือหัวใจเธอเอง

"ตอนเย็นนี้ พี่ยุนกิไม่ต้องมารับนายน์"นายน์เอ่ยปากขึ้นมา

"นายน์จะบอกให้คนขับรถที่บ้านมารับนายน์"​ ​​​​​​นายน์เบนใบหน้าที่ปวดร้าวไปทางอื่นในระหว่างพูดเสียงยุนกิเครือเล็กน้อย

"สวัสดีค่ะ พี่ยุนกิ"นายน์ยกมือไหว้แบบไทยกับยุนกิหลังพูดเสร็จ

"ปึก ตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึก" หลังนายน์พูดเสร็จไม่รอช้า เธอเปิดประตูลงจากรถและเดินด้วยความช้าๆ

ทางฝั่งของเจ้าของที่มาสั่งจับจ้องสาวที่เดินจากรถไปเมื่อสักครู่นี้ เขาจ้องสายตาโกรธเกลียดราวกับอยากจะฆ่าให้ตายเสียตรงนี้       

กึก บรืน เขาจับคันเร่งและซิ่งมุ่งหน้าไปยังเป้าหมายรถ

ตัดมาทางนายน์ 

"ตึกตึก"

"ตึก" หลังจากที่เจ้าของรถสีดำหรูขับออกไปนายน์ที่กำลังเดินอยู่ได้หยุดลง

(เจ็บชะมัดเลย ที่พี่ยุนกิไปกับผู้หญิง แถมยังพูด..หวานละมุนนั้นอีก) ภายในใจของนายน์มันได้ปวดร้าวขึ้นเมื่อยุนกิ ที่รักของเธอ พูดจาหวานกับหญิงอื่นละมุมละมอม ซึ่งเธอไม่เคยได้รับจากเขาเลยซักครั้งเดียว

ทั้งๆที่เธอทำดีมาตลอดเลื่อยมา แต่ไม่เคยได้รับสิ่งนั้น

น้ำตาใสปริ่มๆออกมาบนใบหน้า เพราะเกิดความน้อยใจ

"อย่าร้องไห้สิ

"แกจะมาร้องไห้ตอนนี้ไม่ได้"

 นายน์ได้เอ่ยเตือนตัวเองภายในใจว่าอย่าร้อง

"ฮึ่บ"นายน์ใช้แรงฮึดกลั้นไม่ให้ไหลเอาไว้ทัน 

"ผ่าง! ตึก"

และเปลี่ยนจังหวะก้าวเดินอ้อยอิ่งเป็นท่าเดินที่มั่นใจ ตรงไปข้างหน้า

"ตึกตึกตึกตึกตึกตึกตึก"

ตัดมาที่ทางมหาลัย

"ตึกตึกตึก ผ่าง" เมื่อนายน์เดินมาถึงเข้ารั่วมหาลัย สายตาของคนในมหาลัยจับจ้องมาที่เธอในทันทีราวกับนัดกันมา

——————————————————————

#จบเรียบร้อยตอนที่ 2 เป็นไงบ้าง กับความแรงของคุณพี่ยุนกิ คอมเม้นมาได้นะ

เจอกันตอนหน้า อย่าลืมกดหัวใจ กดชอบ

ตัวอย่าง

"อ้าว นายน์"เสียงผู้ชายเข้ามาทักจากด้านหลังด้วยเสียงธรรมดาอุ่น

" ควับ " นายน์หันไปตามเสียงเอ่ยเรียกเป็นภาษาเกาหลี