เมียแต่ง
บท ๑
กลางดึก | 0 0 : 0 5 น . |
เดวิด |พระเอก|
กลับห้องไปซะ
ซาลาเปา |นายเอก|
โอ๊ย!.ล้ม
ซาลาเปา |นายเอก|
อึก ฮึก.ลุกขึ้น
ซาลาเปา |นายเอก|
.ฝืนเดินออกจากห้องไป
เดวิด |พระเอก|
.หยิบโทรศัพท์
เดวิด |พระเอก|
มาหาฉันเดี๋ยวนี้
ซาลาเปา |นายเอก|
โอ๊ย! อึก ฮึก
เปาร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด
ร่างกายเจ็บปวดและแสบไปหมด
ศึกเมื่อครู่ทำเขาหลอนไปตลอดชีวิต
ซาลาเปา |นายเอก|
ขอร้องล่ะ
ซาลาเปา |นายเอก|
อย่าเกิดมานะ.ลูบท้อง
ซาลาเปา |นายเอก|
หรือถ้าอยากจะเกิดมา
ซาลาเปา |นายเอก|
ก็ขอให้พ้นสามเดือนก่อน
ซาลาเปา |นายเอก|
.เช็ดน้ำตา
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ผมคิมหันต์ครับ
อาชา |คนสนิทนายเอก|
ผมอาชาครับ
นายให้พวกเรามาคอยดูแลคุณเปา
ให้เราเป็นคนสนิทคอยอารักขาครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
พวกนายไปเถอะ
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
เอ่อ...
อาชา |คนสนิทนายเอก|
นายกำชับมา...
อาชา |คนสนิทนายเอก|
เอ่อ...
ซาลาเปา |นายเอก|
รีบพูดเถอะ
ซาลาเปา |นายเอก|
ฉันอยากพักผ่อน
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
นายสั่งห้าม
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ไม่ให้คุณเปากินยา
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
หรือฉีดยาคุมเด็ดขาด
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ถ้าขัดคำสั่ง
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
นายจะ...
ซาลาเปา |นายเอก|
มีอะไรอีกหรือเปล่า
อาชา |คนสนิทนายเอก|
นายสั่งอีกว่า
อาชา |คนสนิทนายเอก|
ให้คุณเปาไปหาทุกวัน
อาชา |คนสนิทนายเอก|
ตลอดทั้งอาทิตย์
ซาลาเปา |นายเอก|
เข้าใจแล้ว.กำผ้าปูนนอน
ราตรีสวัสดิ์ครับ.เดินออกจากห้อง
น้ำตาที่แทบจะไหลออกมาเป็นเลือด
ซาลาเปา |นายเอก|
ทำไม อึก ฮึก
ซาลาเปา |นายเอก|
อึก ต้องเป็นฉันด้วย ฮึก
เขาไปทำเวรทำกรรมกับใครไว้
ทำไมต้องถูกบังคับให้แต่งงาน
ซาลาเปา |นายเอก|
ได้โปรดช่วยผมด้วย
บท ๒
ซาลาเปา |นายเอก|
อะ อรุณสวัสดิ์
ซาลาเปา |นายเอก|
ทำไมมาอยู่ตรงนี้ล่ะ?
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
พวกเราต้องดูแลคุณเปา
อาชา |คนสนิทนายเอก|
แบบยี่สิบสี่ครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
ยืนอยู่หน้าห้อง
ซาลาเปา |นายเอก|
มาตั้งแต่เมื่อคืน...?
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
เราไม่อยากทำให้อึดอัด
อาชา |คนสนิทนายเอก|
แต่เราขัดนายไม่ได้ครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
ฉันเข้าใจ
ซาลาเปา |นายเอก|
ฉันอยากกินข้าวแล้ว
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
นายตื่น 7 โมงครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
เกี่ยวอะไรกับฉัน
อาชา |คนสนิทนายเอก|
ต้องรอทานข้าวพร้อมนาย
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ไปนั่งเล่นก่อนมั้ยครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
มีที่ไหนให้นั่งบ้าง
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ห้องสมุด
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
สวนดอกไม้คฤหาสน์
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ศาลาริมน้ำ
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
บ้านพักตรงน้ำตก
อาชา |คนสนิทนายเอก|
แต่ไกลหน่อยนะครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
ศาลาริมน้ำแล้วกัน
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ครับ.เดินนำ
อาชา |คนสนิทนายเอก|
ผมจะไปเอาของว่างมาให้
ซาลาเปา |นายเอก|
นั่งได้ใช่มั้ย
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ได้สิครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
เขาจะไม่ว่าใช่หรือเปล่า
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ไม่แน่นอนครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
.เดินไปนั่ง
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
นายสร้างที่นี่ก็เพื่อรอ...
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
อะ อรุณสวัสดิ์
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
คะ ครับนาย.ก้มหัว
ซาลาเปา |นายเอก|
อรุณสวัสดิ์.ไม่มองหน้า
ซาลาเปา |นายเอก|
ไหนตื่น 7 โมง.คิดในใจ
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
.ถอยออกไป
อาชา |คนสนิทนายเอก|
ของว่าง...
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
.ฉุดแขน
อาชา |คนสนิทนายเอก|
เอ่อ...
เดวิด |พระเอก|
แล้วเอามาวางตรงนี้.ชี้
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
ครับนาย
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
.ยกโต๊ะ
อาชา |คนสนิทนายเอก|
.ว่างขนมกับกาแฟ
ซาลาเปา |นายเอก|
อึดอัด.คิดในใจ
ซาลาเปา |นายเอก|
มานั่งจ้องอยู่ได้.พึมพำ
เดวิด |พระเอก|
อายุเท่าไหร่
เดวิด |พระเอก|
ยังเรียนอยู่?
เดวิด |พระเอก|
หางเสียง.ดุ
เดวิด |พระเอก|
เรียนที่ไหน
ซาลาเปา |นายเอก|
คณะบริหาร ปี3
เดวิด |พระเอก|
รู้จักโดมินิคหรือเปล่า?
ซาลาเปา |นายเอก|
ก็พอจะรู้จัก
ซาลาเปา |นายเอก|
เขาดังในม.มาก
เดวิด |พระเอก|
เขาเป็นน้องฉัน
ซาลาเปา |นายเอก|
.มองหน้าเดวิด
ซาลาเปา |นายเอก|
เหมือนเปี๊ยบ.คิดในใจ
เดวิด |พระเอก|
เขาไม่ค่อยกลับบ้าน
เดวิด |พระเอก|
ถ้าเดือดร้อนก็บอกเขาได้
ซาลาเปา |นายเอก|
ฉะ...ผมไม่สนิท
ซาลาเปา |นายเอก|
เขาเข้าถึงยาก
ซาลาเปา |นายเอก|
มีแต่สาวๆ รุมล้อม
เดวิด |พระเอก|
บอกว่าเป็นพี่สะใภ้
เดวิด |พระเอก|
ถ้าไม่ช่วยก็เหลือทน
ซาลาเปา |นายเอก|
ใครอยากเป็น.พึมพำ
เจคอบ |บอดี้การ์ด|
นายครับ
เดวิด |พระเอก|
อะไร.ปลายตามอง
เจคอบ |บอดี้การ์ด|
เตรียมอาหารเสร็จแล้ว
ซาลาเปา |นายเอก|
ผมไม่หิว...
เดวิด |พระเอก|
ฉันเชื่อว่าเธอไม่หิว
เดวิด |พระเอก|
แต่กฎบ้านนี้มีอยู่
เดวิด |พระเอก|
ถามคิมกับชาเอา
เดวิด |พระเอก|
แต่ตอนนี้ต้องไปกินข้าว
ซาลาเปา |นายเอก|
ก็ได้...ครับ
บท ๓
เดวิด |พระเอก|
ทำไมอาหารมีชุดเดียว
เดวิด |พระเอก|
ไม่เห็นหรือไง?
เดวิด |พระเอก|
ว่ามีคนเพิ่มมา?
เมด : ปกติ เอ่อ... นายท่าน
เมด : มะ ไม่ทานอาหารร่วมกับใคร
เมด : ดะ ดิฉันจึง มะ ไม่ได้เตรียม
เดวิด |พระเอก|
อย่ามาตัดสินใจแทนฉัน!
เดวิด |พระเอก|
ถ้าไม่รู้ก็ถาม!
เดวิด |พระเอก|
ไม่มีปากกันหรือไง!
เมด : ยะ อย่าฆ่าดิฉันเลย อึก ฮึก
เมด : ดิฉันผิดไปแล้ว ฮื่อออ.ก้มกราบ
เจได |บอดี้การ์ด|
.กระชากแขน
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
คุณเปาครับ
อาชา |คนสนิทนายเอก|
อย่ายุ่งจะดีกว่าครับ
ซาลาเปา |นายเอก|
จะให้ยืนดูเฉย ๆ ได้ไง
ซาลาเปา |นายเอก|
คนเรามีผิดพลาดกันได้
ซาลาเปา |นายเอก|
ไม่เห็นต้องฆ่าแกงกันเลย
เดวิด |พระเอก|
ฉันเข้าใจที่เธอพูด
เดวิด |พระเอก|
ฉันขอถามเธอหน่อย
ซาลาเปา |นายเอก|
ถามอะไร...ครับ
เดวิด |พระเอก|
ถ้าหากเธอสงสัย
เดวิด |พระเอก|
เธอจะตัดสินใจเอง
เดวิด |พระเอก|
หรือเธอจะถาม
เดวิด |พระเอก|
คนที่ให้คำตอบเธอได้?
ซาลาเปา |นายเอก|
ผมก็ต้องถามอยู่แล้ว
ซาลาเปา |นายเอก|
แต่อันนี้มันไม่เหมือนกัน
ซาลาเปา |นายเอก|
เธอก็พูดอยู่
ซาลาเปา |นายเอก|
ว่าปกติแล้วเนี่ย
ซาลาเปา |นายเอก|
คุณไม่ทานข้าวกับใคร
ซาลาเปา |นายเอก|
ขนาดตัวผมเอง
ซาลาเปา |นายเอก|
ยังคิดไม่ถึงเลย
ซาลาเปา |นายเอก|
ว่าคุณจะให้ผมร่วมโต๊ะ
ซาลาเปา |นายเอก|
การที่เธอจะติดสินใจทำ
ซาลาเปา |นายเอก|
มันก็ไม่ผิดอะไรนี่ครับ
เดวิด |พระเอก|
ทำไมฉันต้องไม่ร่วมโต๊ะ
เดวิด |พระเอก|
กับภรรยาตัวเอง?
เดวิด |พระเอก|
หักเงินเดือนสามเดือน
ซาลาเปา |นายเอก|
ทำไมต้องหัก...
เดวิด |พระเอก|
หรือจะให้ฉันฆ่า?
เดวิด |พระเอก|
ไปเตรียมอาหารมา
เดวิด |พระเอก|
.นั่งเก้าอี้หัวโต๊ะ
คิมหันต์ |คนสนิทนายเอก|
.เดินมาเลื้อนเก้าอี้
อาชา |คนสนิทนายเอก|
เชิญครับคุณเปา.ผายมือ
ซาลาเปา |นายเอก|
ขอบใจ.เดินมานั่ง
มือสาวเมดสั่นระริกเหงื่อชุ่มไปทั้งกาย
ซาลาเปา |นายเอก|
ขอบคุณ.ยิ้ม
ซาลาเปา |นายเอก|
ไม่เป็นไรครับ
เดวิด |พระเอก|
อย่าคุยตอนกินข้าว.ดุ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
