เวลา 04:50 น.

ณ ย่านแห่งหนึ่ง ที่ซึ่งมีร้านต่างๆมากมายทั้งร้านอาหาร และร้านเสื้อผ้า แต่ในเวลานี้นั้นยังเป็นเวลาเช้ามืด ซึ่งร้านต่างๆมันก็ยังไม่ได้เปิด ในเวลานี้จึงเหมาะที่จะเป็นเวลาในการจัดการวิญญาณต่างๆ

เสียงฝีเท้านั้นดังขึ้น พร้อมกับเสียงระเบิดที่ดังมาจากทางหน้าปากซอย ร่างของชายหนุ่มลอยกระเด็นเข้ามาภายในซอยนั้น

บนร่างของเขานั้นเต็มไปด้วยบาดแผลจากการต่อสู้ แต่เขาก็ยังคงมีสติอยู่ จึงรีบตั้งสติ แล้วลุกขึ้นยืน เขากวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อหาอาวุธกระบองของตน ซึ่งมันตกอยู่ที่บริเวณริมฟุตบาทตรงหน้าปากซอย ใต้ป้ายโฆษณา ซึ่งที่จุดนั้นมันก็มีควันฟุ้งอยู่

“ เชี้ยเอ๊ย แม่ง ทำไมต้องตกตรงนั้น หัดตกด้านหลังกูหน่อยไม่ได้รึไงวะ ”

เท้าขนาดใหญ่ก้าวออกมาจากภายในควันนั้น มันเหยียบไปที่กระบองของเขา ทำให้มันหักเป็นสองท่อนไป แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังใช้ได้อยู่ เจ้าวิญญาณอาขาตขนาดใหญ่ตนนั้นได้วิ่งพุ่งตรงเข้าไปทางชายหนุ่ม

เขาจึงใช้จังหวะที่มันพุ่งตรงเข้ามาหาตน ในการรีบวิ่งสวนทางไป เขาสไลด์ตัวลอดใต้หว่างขาของมันไป เมื่อพ้นระยะมาแล้ว เขาจึงรีบลุกแล้ววิ่งต่อเพื่อไปหยิบกระบองที่เป็นสองท่อนของเขา แต่เขาก็โดนเจ้าวิญญาณดึงตัวไว้ มันเหวี่ยงเขาเข้าไปในอาคารด้านข้างอย่างแรง

ชายหนุ่มกระอักเลือดออกมาในขณะที่พยายามจะลุกขึ้นยืน... ในตอนนี้เขานั้นแทบจะไม่มีแรงเหลือแล้ว อันเป็นผลซึ่งมาจากการต่อสู้กับวิญญาณระดับ 5 ที่ยืดเยื้อนานหลายชั่วโมง แต่ถึงอย่างนั้น แม้เขาจะหมดแรงแล้ว แต่เจ้าวิญญาณนั้นยังแข็งแกร่งเหมือนเดิม

แต่ในความโชคร้ายก็ยังคงมีความโชคดีเหลืออยู่ เสียงปืนดังขึ้นมาจากทางด้านหน้าซอย กระสุนจากปืนกระบอกนั้นไม่ใช่กระสุนปกติแต่คือกระสุนอาคม มันสร้างความเสียหายให้เจ้าวิญญาณตนนั้นได้ เสียงปืนนั้นได้ดังขึ้นอีกรอบ และคราวนี้มันก็ถูกยิงเข้ามาที่บริเวณศีรษะของวิญญาณตนนั้น ทำให้มันสลายหายไปทันที

“ ไม่!!... ”

ชายหนุ่มที่พยุงตัวเองขึ้นมายืนได้แล้ว ค่อยๆเดินไปมองดูที่บริเวณปากซอย เขาพบเข้ากับชายหนุ่มในชุดสูทสีดำ ที่ถือปืน อันซึ่งเป็นเจ้าของเสียงปืนก่อนหน้านี้

“ อย่าทำหน้าผิดหวังแบบนั้นสิ... โอ๊ต ”

มือปืนในชุดสูทคนนั้นได้เอ่ยขึ้น พลางหันหน้าไปมองชายหนุ่มเจ้าของชื่อที่กระโดดลงมาจากชั้นสองของตึกที่เขาถูกเหวี่ยงเข้าไป ชื่อของชายหนุ่มก็คือโอ๊ตนั่นเอง

“ แต่ที่รุ่นพี่ทำไปมัน... ไม่ใช่วิธีของผม ”

เขาเอ่ยขึ้นขณะที่พนมมือทั้งสองข้างขึ้นมา ก่อนที่เขาจะสวดเพื่อส่งดวงวิญญาณดวงนั้นให้ไปสู่สุคติ ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่ายังไงมันก็ไปสู่สุคติอยู่แล้วแน่ๆ

“ ไม่เห็นต้องโกรธกันเลยนี่... แล้วแกจะสวดทำไม วิญญาณมันไปสู่สุคติตั้งแต่โดนฉันประทานกระสุนให้แล้วนะ ”

“ ผมก็แค่... สวดส่งดวงวิญญาณเฉยๆ มันดูแปลกเหรอ? ”

“ เออ ก็แปลกสำหรับพี่อ่ะน้องเอ๊ย ”

“ ครับ... ”

“ นี่กำลังคิดว่าฉันเองก็ดูแปลกใช่ไหมล่ะ ”

“ ผมคิดว่ารุ่นพี่ดู ไม่ปกติมากกว่าครับ ”

“ มันก็ความหมายเดียวกันไม่ใช่รึไง!? ”

“ แต่ยังไงก็ ขอบคุณที่ช่วยผมครับ ”

“ เออ ไม่เป็นไร ”

โอ๊ตเอ่ยขอบคุณออกไป พร้อมกับเดินไปหยิบกระบองของตนขึ้นมาเพื่อตรวจสอบ

“ เป็นไง ไอ้นั่นมันยัง... เอ่อ ใช้ได้ไหม? ”

“ ก็ยังใช้ได้ครับ แค่อาจจะต้องเปลี่ยนวิธีใช้ จากกระบองเป็น กระบองสองท่อนแทน ”

“ นายใช้เป็นเหรอ? ”

“ คงไม่ยากมากหรอกครับ ”

กระบองสองท่อนในมือของโอ๊ตนั้นสลายหายไปเอง เป็นเพราะเขานั้นไม่ได้ใช้แล้ว มันจึงหายไป แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากที่เกิดเหตุ รุ่นพี่ก็ทักขึ้น

“ เห้ยโอ๊ต!... ไหนๆตอนนี้ก็เช้า แล้ว ไปหาอะไรกินกันไหม ตอนนี้น่าจะมีร้านอาหารเปิดแล้วมั้ง ”

“ ตอนนี้เหรอครับ? ”

“ ก็เออสิ คิดว่าฉันชวนตอนนี้แล้วไปกินตอนเย็นรึไง!? ”

“ ก็ได้ครับ ”

ทันทีที่ทั้งสองคนพูดคุยกันจบแล้ว พวกเขาก็เดินออกจากซอยนั้นไป พร้อมกับจุดที่เสียหายจากการต่อสู้มันก็ได้ฟื้นฟูกลับสู้สภาพปกติโดยทันที

“ รุ่นพี่... ผมว่าวิญญาณตนนั้น ”

“ ทำไม นายคิดว่านั่นวิญญาณอะไร? ”

“ ผมคิดว่ามันเป็นวิญญาณเด็กน่ะ คือมัน ก็อธิบายยาก ”

“ แล้วนายจะไปใส่ใจมันทำไมล่ะโอ๊ต ช่างมันเถอะ ไปกันได้แล้ว ”

“ ครับรุ่นพี่... ”

เมื่อทั้งสองเดินมาถึงหน้าปากซอย ประตูมิติก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทั้งสองคน รุ่นพี่จึงเปิดเข้าไป โอ๊ตก็เดินตามเข้าไปด้วย ทั้งคู่นั้นไปโผล่ที่หน้าร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นร้านอาหารตามสั่ง ที่แม่ค้านั้นกำลังเตรียมร้านอยู่

“ มาเร็วไปหน่อยแฮะ ”

รุ่นพี่เอ่ยออกมา และหันหน้าไปทางโอ๊ต โอ๊ตจึงตอบกลับไปว่า

“ แล้วจะรีบมาทำไมเล่า!! ”

“ โทษนะ ”

แต่ในระหว่างที่ทั้งคู่กำลังยืนคุยกันอยู่ บรรยากาศรอบตัวของพวกเขามันก็เปลี่ยนไป จากบรรยากาศสดใส กลายเป็นมืดหม่น

“ อะไรกัน! ”

“ นี่มัน... อาคมสะกดเขตเหรอครับรุ่นพี่ ”

โอ๊ตที่เห็นบรรยากาศแบบนี้ จึงพยายามตีความให้ถูก จนเขานึกไปถึงเวทมนตร์อาคมระดับสูงอย่าง อาคมสะกดเขต ซึ่งจะเป็นการปิดล้อมศัตรูไว้ในอาณาเขตจำกัด และผู้ใช้ก็จะสามารถควบคุมได้เต็มที่ แต่มันก็ใช้พลังกายและพลังใจ และพลังอาคม พลังวิญญาณเยอะมาก ถึงจะใช้ได้ จึงถูกตั้งให้เป็นอาคมระดับสูง

เสียงฝีเท้าดังขึ้น ก่อนที่จะเงียบไป เงาของหญิงสาวปรากฏขึ้นเหนือหัวของโอ๊ต แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมอง กลับไม่พบใคร แต่มันก็ทำให้เขาได้เห็นว่ามีพระอาทิตย์อยู่ในจุดที่เหนือศีรษะเขาพอดี และมันกำลังจะเกิดสุริยุปราคา

เสียงฝีเท้าดังขึ้น ก่อนที่จะเงียบไป เงาของหญิงสาวปรากฏขึ้นเหนือหัวของโอ๊ต แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นไปมอง กลับไม่พบใคร แต่มันก็ทำให้เขาได้เห็นว่ามีพระอาทิตย์อยู่ในจุดที่เหนือศีรษะเขาพอดี และมันกำลังจะเกิดสุริยุปราคา

“ ได้ไง... สุริยุปราคาตอนตีห้าครึ่งเนี่ยนะ ”

โอ๊ตเอ่ยออกมาพลางๆ ขณะที่กำลังยืนมองสุริยุปราคา แต่ในตอนนั้น เขาก็โดนอะไรบางอย่างกระแทกเข้าจังๆที่เอวข้างซ้าย จนทำให้เขากระเด็นไปไกลประมาณนึง และเมื่อเขาหันกลับไปมอง ณ จุดเดิมนั้น

เขาก็พบเข้ากับวิญญาณอาฆาตระดับ 8 ซึ่งเขาไม่เคยสู้ด้วยมาก่อน และมันยังเป็นระดับที่เกือบจะสูงที่สุดแล้ว เขากวาดสายตามองไปรอบๆ เพื่อหารุ่นพี่ และก็พบเขายืนอยู่บนหลังคาตึกแถวนั้น โดยที่รุ่นพี่ทำท่าทางเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

“ ถ้าให้ลองตามที่คิดดูจริงๆ ”

รุ่นพี่พูดออกมาพลางๆ ขณะที่ยกมือไปทางเขตสิ้นสุดของอาณาเขตอาคม ก่อนที่มันจะมีแสงสีแดงเปล่งสว่างออกมาจากมือเขา และมีปืนพกประจำตัวของเขาปรากฏออกมาตามลำดับ

ทันทีที่ปืนปรากฏออกมา เขาก็เหนี่ยวไกทันที ก่อนที่จะมีกระสุนสีแดงพุ่งออกไปจากปลายกระบอกปืน ไปทางเขตสิ้นสุดของอาณาเขต แต่ทันทีที่ทั้งสองสิ่งสัมผัสกันมันก็เกิดระเบิดขึ้น ทำให้มีควันออกมาจากในจุดนั้นจนมองไม่เห็นว่าการโจมตีได้ผลรึเปล่า แต่แล้ว เมื่อควันหายไป เขาก็พบว่าการโจมตีของเขามันไม่ได้ผล

“ กระสุนของรุ่นพี่ก็เจาะไม่เข้าเหรอ!? ”

โอ๊ตเอ่ยออกมาด้วยความตกใจ เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมา แต่ก็พบว่ามันไม่มีสัญญาณเลย ทำให้ไม่สามารถติดต่อใครได้ แต่จู่ๆเขาก็นึกได้ ว่าในการเปิดอาณาเขต ผู้ใช้งานจะต้องอยู่ในอาณาเขตด้วยเหมือนกัน และยิ่งเปิดไว้นาน มันก็ยิ่งดูดกลืนพลังชีวิตของผู้ใช้เรื่อยๆด้วย

“ จริงสิ ถ้างั้น... มันก็ต้องอยู่ในนี้เหมือนกั- ”

ในตอนนั้นเองเขาก็ถูกเคลื่อนย้ายไปยังภายนอกอาณาเขตพร้อมกับตัวของรุ่นพี่

และเมื่อเขาหันไปทางด้านหลังของตัวเอง ก็พบกับชายหนุ่มในเสื้อกันหนาวสีเหลืองนั่งดื่มน้ำเปล่าอยู่ ทันทีที่ชายหนุ่มคนนั้นดื่มน้ำหมด เขาก็โยนขวดน้ำนั้นใส่โอ๊ต แต่โอ๊ตก็รับไว้ได้

“ โยนขวดใส่กันเป็นการทักทายเหรอ? ”

“ อุตส่าห์ช่วยออกมาทั้งที อย่าบ่นน่า ”

ชายหนุ่มเถียงกลับโอ๊ตไป ก่อนที่จะลุกขึ้นยืน และเดินเข้าไปดึงขวดน้ำออกมาจากมือของโอ๊ต

“ ในนั้นมันเกิดอะไรขึ้น? ”

เขาเอ่ยออกมา ขณะที่หันหน้ากลับไปหาโอ๊ต แต่โอ๊ตไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาเพียงแต่เงียบ แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็รู้คำตอบอยู่แล้ว จึงไม่ได้ถามเพิ่ม

“ ขอบใจที่ช่วยกูละกัน กานต์ ”

“ เออ ”

ระหว่างที่ทั้งสองคนยืนคุยกัน รุ่นพี่ที่ยืนมองอยู่ก็สัมผัสได้ถึงจิตสังหารมาจากที่ไหนสักแห่ง ก่อนที่จะมีแท่งเหล็กพุ่งเข้ามาปักเข้าที่หลังของรุ่นพี่บริเวณอกข้างขวา

“ .... พลาดไปนิดแฮะ~ ”

หญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยออกมา ขณะที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ไกลๆจากบนดาดฟ้าตึก เธอยกมือขึ้นไปบนฟ้า ก่อนที่จะมีแท่งเหล็กอาคมปรากฏมาบนมือของเธอ

“ ตายซะไอ้พวกเวร!!! ”

เธอง้างแขนก่อนที่จะขว้างแท่งเหล็กนั้นไปทางที่พวกโอ๊ตยืนอยู่อย่างสุดแรง แต่ว่าแท่งเหล็กนั้นมันกลับแทงทะลุไปที่แท่งเหล็กอีกอันที่จู่ๆก็มาโผล่ตรงนั้นแทน

“ ไม่ใช่แค่รุ่นพี่ที่รู้ถึงจิตสังหารหรอก ”

กานต์เอ่ยออกมา ก่อนที่จะเค้นพลังวิญญาณในตัวออกมาจนมีเหมือนออร่าออกมารอบตัวของเขา ก่อนที่จะมีแท่งเหล็กโผล่มาที่มือของขวาของเขา พร้อมกับปืนแบบเดียวกันกับรุ่นพี่ที่มือซ้าย รุ่นพี่จึงทักไปว่า

“ เฮ้ย... ขโมยอาวุธฉันไปเหรอ? ”

“ ขอยืมหน่อยครับ ”

ทันทีที่กานต์พูดจบ เขาก็หายตัวไปจากจุดนั้นทันที ทางโอ๊ตเองก็รีบวิ่งเข้าไปดูอาการของรุ่นพี่ แต่เมื่อถึงก็พบว่าแผลหายไปแล้ว

“ แค่นี้ฆ่าฉันไม่ตายหรอก ”

“ แต่ก็เกือบนะครับ ถ้ามันแทงไปทางซ้ายกว่านี้หน่อยคงไม่ได้นอนพูดอยู่ตรงนี้แน่ ”

“ เออว่ะ ”

ที่แผลของรุ่นพี่นั้นหาย เป็นเพราะเขาใช้อาคมรักษาบาดแผล มันสามารถใช้ได้ ถ้าผู้ใช้นั้นไม่ได้รับบาดเจ็บในจุดตาย

กานต์โผล่มาบนดาดฟ้าของตึกแห่งหนึ่ง ในจุดที่เขาอยู่สามารถมองเห็นหญิงสาวที่แอบมองอยู่ได้ชัดเจน เขายกปืนขึ้นมา หันปลายกระบอกปืนไปทางหญิงสาว

“ นั่น... ไม่เนียนเลย ”

ทันทีที่เขาเหนี่ยวไก ลูกกระสุนอาคมก็ถูกยิงออกไป แต่ทว่า กระสุนนั้นมันกลับสะท้อนกลับมาทางกานต์ แต่เขาก็เคลื่อนย้ายตัวเองหลบกระสุนได้ โดยที่มันยังไม่ได้สัมผัสกับตัวของหญิงสาวเลย

“ ถ้าเมื่อกี้ไม่วาร์ปหลบคงได้ตายแน่... แล้วทำไมถึงยิงไม่เข้าล่ะ!? ”

ในทางฝั่งของโอ๊ต เขาพยุงตัวรุ่นพี่ขึ้นมา แล้วพาไปนั่งพิงกำแพงไว้

“ อยู่ตรงนี้ก่อนนะครับ... เดี๋ยวกานต์มันก็จัดการได้แล้ว ”

โอ๊ตพูดพลางเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้า และพบว่าพระอาทิตย์ยังขึ้นมาไม่ถึงกลางหัวเขาเลยด้วยซ้ำ ’ งั้นสินะ จริงด้วยสิ ภายในอาณาเขตอาคมจะมีภูมิทัศน์ต่างไปจากปกติ ’

ในขณะที่เขากำลังยืนครุ่นคิดอยู่นั้น ร่างของกานต์ก็ลอยมาตกข้างๆเขา จนเกิดควันฟุ้งขึ้น โอ๊ตจึงรีบเข้าไปดูกานต์ ก่อนที่จะพบว่าที่ท้องของกานต์นั้นมีแท่งเหล็กอาคมปักอยู่

“ เป็นไรมั้ย? ”

“ สภาพงี้... เออ สบายดี ”

” โอเค สบายดี ”

“ พ่อมึ*สิ กูประชด ”

“ แล้วไอ้นั่นมันทำอะไรได้บ้าง ”

“ มันปล่อยแท่งเหล็กอาคมออกมาจากร่างกายได้ โคตรเหนือมนุษย์ มนุษย์ทำได้ด้วยเหรอ ”

“ ขนาดตัวมึงเองยังเทเลพอร์ตตัวเองกับสิ่งของได้เลย อย่าบ่น ”

“ ขอโทษครับพี่ ”

“ เดี๋ยวกูจัดการเอง ”

“ ไม่ไหวหรอก มึงไม่มีอาคมหนิ ”

“ ต้องไหวดิ ”

เมื่อพูดจบ โอ๊ตก็เสกกระบองสองท่อนออกมา โดยที่เขาเรียกมันออกมาแค่อันเดียวในมือขวา เขาหันไปมองกานต์ก่อนที่จะวิ่งตรงเข้าไปทางที่หญิงสาวอยู่

ทางหญิงสาวก็ปล่อยแท่งเหล็กอาคมออกไปโดยหวังจะใช้มันโจมตีโอ๊ต แต่ตัวของโอ๊ตเองก็จับแท่งเหล็กนั่นไว้ด้วยมือซ้าย ก่อนที่จะขว้างมันกลับไปทางหญิงสาว แต่เพราะเป็นข้างที่เขาไม่ถนัด มันจึงพลาดเป้า แถมยังไปไม่ถึงอีกด้วย

“ อย่าโชว์อะไรโง่ๆแบบนั้นสิ ”

หญิงสาวที่ยืนมองอยู่นั้นได้พูดออกมาพลางขำเล็กน้อย แต่ในจังหวะนั้น ตัวของโอ๊ตก็มาโผล่ที่ด้านหลังของเธอ โดยฝีมือของกานต์ ก่อนที่เธอจะโดนกระบองฟาดเขาที่หัวซีกขวาเต็มๆ

แต่เธอก็ยังคงมีสติอยู่แม้จะโดนกระบองฟาดหัวไปแล้วก็ตาม โอ๊ตที่เห็นว่าเธอยังมีสติอยู่จึงรีบถอยออกห่างจากเธอ พร้อมกับเค้นพลังงานวิญญาณออกมาเพื่อปกคลุมร่างกายของเขาเอง

“ ไอ้เวรตะไล... บังอาจมาทุบหัวกันได้ ”

“ ไม่ตายดีแน่แก!!!! ไอ้เวร!!!! ”

หญิงสาวหันไปทางของโอ๊ต ก่อนที่จะเรียกแท่งเหล็กออกมารอบตัวของเธอ โดยที่มันหันปลายออก และหมุนไปรอบตัวของเธอ

“ ดันไปทำเจ๊แกโกรธซะได้... ”

แท่งเหล็กหลายสิบแท่งพุ่งมาทางที่เขาอยู่ เขาสามารถหลบและปัดป้องบางส่วนออกไปได้ แต่ก็ไม่พ้นที่จะโดนแท่งเหล็กแทงทะลุไหล่ซ้าย ทำให้เขาหล่นลงจากดาดฟ้าตึกที่อยู่