คำเตือน (ฉบับย่อ)

ตัวละครและเนื้อเรื่องเป็นมีเค้าโครงจากเรื่องจริงเพียงเล็กน้อย ตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม กรุณาใช้วิจารณญาณในการอ่านและไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง

**sexual content, profnity, dirty talk, violence, coercion

แนะนำตัวละคร (หลัก)

อิม

ไกด์มือสมัครเล่นวัย 36 ปี รักครอบครัว มีลูกสาว 2 คน มีงานประจำเป็นพนักงานโรงงาน แต่พลาดพลั้งเพราะแชร์ล้มจนทำให้เป็นหนี้กองโต

ชารอน (ฉายา เจ้าแม่)

แม่เลี้ยงเดี่ยววัย 33 ปี ครองตัวเป็นโสด มีลูกชาย 2 คน อาชีพหลักคือนายหน้าขายหวย เป็นหุ้นส่วนโรงแรม ร้านอาหารหลายแห่งทั่วประเทศ มีคอนโดหลายแห่งในย่านดังและทั่วปริมณฑล

เรื่องย่อ

ชารอน แม่เลี้ยงเดี่ยวอีโก้สูงค้ำคอที่มีเงินใช้ไม่ขาดสายจากการเป็นนายหน้าขายหวยเจอกลุ่มชวนเที่ยวในเฟสบุ๊กและเข้าร่วมเที่ยวกับทริปของ "อิมพาเที่ยว" แต่เธอกลับไม่ยอมจ่ายค่าทริปง่ายๆและอ้างเอาค่าทริปมาขู่ให้อิมที่เป็นไกด์ยอมตามใจเธอ สุดท้ายทั้งคู่ก็เลยเถิดไปจนถึงขั้นมีอะไรกัน ในคืนนั้นชารอนเห็นข้อความจากเจ้าหนี้ในมือถือของอิมโดยบังเอิญก็เลยใช้เงินมาเป็นข้อเสนอให้อิมนอนกับเธอและตามใจเธอโดยแลกกับการชดใช้หนี้ให้ทุกบาททุกสตางค์ ในตอนแรกอิมไม่ยอมรับข้อเสนอ แต่เจ้าหนี้แต่ละรายก็ตามทวงจนเธอหมุนเงินไม่ทัน สุดท้ายก็เลยต้องยอมขายวิญญาณให้กับซาตานเพื่อความสุขสบายของคนในครอบครัว

หมายเหตุ

เรื่องนี้มีฉบับนิยายแชทในเวปเขียว (รอร) ไปตามอ่านกันได้น้าาา ชื่อเรื่อง Just an Escort (ไม่ได้มีแค่คู่เดียว)

ชี้แจง

บางทีแต่งจบตอนแล้วแต่ต้องรอการตรวจสอบจากระบบทำให้อาจอัปช้าบ้าง บางครั้งก็ถูกปฏิเสธ เพราะระบบแจ้งเนื้อหาติดเรทมากเกินไป (ซึ่งอันที่จริงก็ไม่ได้ติดเรทขนาดน้านนน) ทำให้ต้องแก้ไขและส่งใหม่หลายครั้ง

*แนบภาพ

ตามภาพ หากไม่ผ่านการตรวจสอบ ก็จะไม่สามารถอัปลงแอปได้

นอกจากนี้ยังมีอีกหลายตอนที่ไม่ผ่านนน ได้แก่พาร์ทชารอน ตอนที่อิมภาพตัดไป ชื่อตอน "เกินบรรยาย" และพาร์ทชารอนกับอิมตั้งแต่ช่วงที่อิมไปต่างจังหวัดจนกลับมาจัดทัวร์ใหม่อีกรอบ

แอปไม่ยอมให้ผ่านสักที เลยต้องตัดส่วนนึงออกไป ส่วนที่เหลือ...ถ้าอยากอ่านไปตามอ่านในแอปเขียวนะครัช ขออภัยในความไม่สะดวกค้าบผมม

ตอนนี้ยังคงพิจารณาว่าจะทำอย่างไรต่อไปกับปัญหานี้

ตอนไหนที่แก้แล้วยังอัปไม่ได้อีก ก็จะไปลงไว้ในแอปเขียว (รอร เวปนี้เวปอะไรคงรู้กันเนอะ) เพราะในนั้นไม่ต้องผ่านการตรวจสอบเนื้อหาก่อน 🤪

ยังไงก็ติดตามกันได้นะครัช ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะครัชช~

รวมตอนที่มีฉบับเต็มในเวปเขียว

- ฝืนหรือเต็มใจ (Eleven)

- เกินบรรยาย (Eleven)

- Got the Thrill (Thirteen)

- Blame it on me (Thirteen)

- New Rules (Nineteen)

- Try and Move (Nineteen)

- It's not easy for you (Twenty-Five)

[Im's Part]

วันนี้ฉันพาลูกทัวร์มาเที่ยวที่เชียงคานเต็มหนึ่งคันรถตู้ โดยทริปนี้มีสมาชิกใหม่เพิ่มมาสองคนคือคุณหลินที่เป็นคนรู้จักกับคุณยู และคุณชารอนที่ติดตามมาจากในเฟส

คุณหลินเป็นคนคุยง่าย ไม่เคยสร้างปัญหาอะไร ตรงต่อเวลาและมีน้ำใจ ซึ่งต่างจากคุณชารอนที่เป็นประเด็นให้คนในรถพูดคุยกันได้ตลอดตั้งแต่ยังไม่ทันได้เจอหน้ากัน ทั้งสเตตัสในไลน์ที่ทำเอาคนอดสงสัยไม่ได้ว่าเป็นใครมาจากไหน ทั้งชื่อที่เธอใช้ในเฟสบุ๊ค อาชีพของเธอ รวมถึงนิสัยของเธอด้วย

คุณชารอนเป็นนายหน้าขายหวย ทั้งหวยรัฐบาล หวยใต้ดิน หวยฮานอย หวยลาวและอื่นๆ ซึ่งเป็นที่ถูกใจของคุณนีที่เป็นสมาชิกเก่าแก่ของเราเป็นอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกัน นิสัยของคุณชารอนก็ทำให้คุณนีทักแชทส่วนตัวมาบ่นกับฉันตลอดทั้งวัน

ไม่ใช่แค่คุณนีที่มีปัญหากับคุณชารอน แม้แต่พี่บอสที่เป็นคนขับรถตู้ก็ฟ้องฉันว่าตอนไปรับคุณชารอนตอนเที่ยงคืน เขาโทรไปหาคุณชารอนเพื่อถามว่ารออยู่ตรงไหน แต่กลับถูกคุณชารอนตัดสายทิ้งทั้งๆ ที่ยังคุยกันไม่รู้เรื่อง

ในที่เที่ยวที่แรกที่เราไป คุณชารอนก็แยกตัวไปซื้อของโดยไม่บอกคนอื่นจนทำให้ลูกทัวร์ต้องเสียเวลารอเธออยู่นาน จนสุดท้ายก็ทำให้ตารางเวลาเที่ยวคลาดเคลื่อนไปหมด

ในช่วงเย็น เรานัดเวลาเจอกันที่ฟร้อนท์ของโรงแรมเพื่อเช่ารถท้องถิ่นให้พาไปเที่ยวถนนคนเดิน แต่พอถึงเวลา คุณชารอนก็ไม่มาสักที ฉันลองโทรไปหาก็โทรไม่ติด ก็เลยให้ลูกทัวร์คนอื่นๆ ขึ้นรถไปกันก่อน

หลังจากที่ส่งลูกทัวร์คนอื่นๆ ขึ้นรถไปถนนคนเดิน ฉันก็ไปที่ฟร้อนท์เพื่อขอให้เขาช่วยโทรไปที่ห้องของคุณชารอน แต่ทางฟร้อนท์บอกว่าไม่มีคนรับสาย ฉันรู้สึกกังวลว่าเธออาจเป็นอะไรไปก็ได้ ก็เลยขอคีย์การ์ดสำรองและไปหาเธอที่ห้อง

พอมาถึงหน้าห้องของคุณชารอน ฉันก็ใช้คีย์การ์ดเปิดประตูเข้าห้องได้อย่างง่ายดาย ไม่นึกเลยว่าเธอจะไม่ได้ล็อกห้องข้างในไว้อีกชั้น อันตรายมากเลยจริงๆ

ฉันก้าวเท้าเดินเข้ามาในห้องอย่างระแวดระวัง ในใจก็กังวลว่าเธอจะเข้าใจผิดคิดว่าฉันเข้ามาขโมยของในห้องเธอ แต่พอยิ่งเดินไปใกล้เตียงนอนและเห็นเสื้อผ้าที่คุณชารอนใส่วันนี้กระจายอยู่ที่พื้นทีละชิ้นๆ ความกังวลในใจฉันก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความประหม่า

เป็นผู้หญิงเหมือนกันแท้ๆ แต่ทำไมพอเห็นชั้นในของเธอแล้วถึงได้รู้สึกเขินจนต้องรีบเบือนหน้าหนีก็ไม่รู้

พอมาถึงเตียง ฉันก็ค่อยๆ เงยหน้ากวาดสายตามองอย่างระวังเพราะกลัวจะเห็นเธอตอนเปลือย แต่เหมือนว่าฉันจะคิดมากไปเอง เพราะเธอก็แค่นอนตะแคงห่มผ้าอยู่บนเตียง

ฉันยืนนิ่งอยู่นาน สุดท้ายถึงได้รวบรวมความกล้าและเดินเข้าไปเขย่าตัวของเธอจากด้านหลัง ไม่นานนักคุณชารอนก็ค่อยๆ ลืมตา กอบกุมผ้าห่มมาไว้แนบอกและลุกขึ้นนั่งพร้อมดึงที่อุดหูออก จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงที่งัวเงีย

"พี่อิม เข้ามาได้ไงคะ"

"คืออิม...เข้ามาปลุกคุณน่ะค่ะ ตอนนี้ถึงเวลานัดแล้ว อิมโทรเข้าห้องแล้วแต่โทรไม่ติด ก็เลย..."

ใครจะไปนึกว่าเธอจะนอนเปลือยอยู่จริงๆ ขนาดมีผ้าห่มปิดเรือนร่างอยู่ แต่แค่มองเห็นผิวตรงหัวไหล่กับไหปลาร้าก็ทำให้ฉันที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันยังรู้สึกเขินจนใจเต้นรัว

"อ๋อ พอดีว่าชาใส่ที่อุดหูไว้...แล้วตอนนี้เหลือแค่ชาคนเดียวเหรอคะ"

"เหลือแค่เราค่ะ คนอื่นไปรอที่ถนนคนเดินกันหมดแล้ว"

"วันนี้พี่อิมจะใส่ชุดนี้ไปเหรอคะ"

"คะ?"

"พี่จะใส่เสื้อยืดกับกางเกงวอร์มเหรอคะ"

"ค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"มาเที่ยวทั้งที ทำไมไม่แต่งตัวสวยๆ พี่อิมน่าจะขนาดตัวพอๆ กับชา เดี๋ยวชาให้ลองเสื้อนะคะ"

"เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณรีบแต่งตัวเถอะค่ะ"

"ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ เดี๋ยวชาเลือกชุดสวยๆ ให้"

พูดจบคุณชารอนก็จับผ้าห่มไว้แน่นและลุกขึ้นเดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำที่อยู่ในตู้เสื้อผ้าออกมา

"ดะ เดี๋ยวอิมออกไปรอข้างนอกดีกว่า คุณจะได้สะดวก"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ"

คุณชารอนพูดพลางหันหลังให้ฉัน เอาผ้าห่มมาพันเอวไว้หลวมๆ จากนั้นก็ใส่เสื้อคลุมอาบน้ำอย่างไร้กังวล

"นั่งรอที่เตียงก่อนก็ได้ค่ะ เดี๋ยวชาเลือกเสื้อมาให้"

"เอ่อ ค่ะ..."

ฉันก้มหน้าเดินมานั่งปลายเตียงของของคุณชารอนอย่างว่าง่ายและนั่งตัวเกร็งเพราะความประหม่า

"พี่อิมชอบสีอะไรคะ"

"สะ สีฟ้าค่ะ"

"ชามีสีฟ้าอยู่พอดีเลย...ลองเอาไปเปลี่ยนในห้องน้ำดูสิคะ"

พอฉันหันหน้าไปตามเสียง ถึงได้รู้ว่าคุณชารอนยืนอยู่ใกล้ฉันมากขนาดนี้ นี่ก็แค่ชุดคลุมอาบน้ำธรรมดาๆ ทำไมเธอใส่แล้วถึงได้ดูหรูหรามีระดับขนาดนี้นะ

"พี่อิม มองอะไรคะ"

"ปะ เปล่าค่ะ"

"งั้นก็ลองไปเปลี่ยนในห้องน้ำสิคะ ไม่งั้นชาไม่จ่ายค่าทริปนะ"

"อ่า ค่ะๆ"

ฉันพูดพลางรับเสื้อมาจากมือของคุณชารอนและเดินเข้าไปลองเสื้อในห้องน้ำของเธอ 

เสื้อที่คุณชารอนให้ฉันลองเป็นเสื้อที่วัยรุ่นกำลังฮิตใส่กัน ไม่รู้เขาเรียกว่าอะไร ไอ้เสื้อที่จะเข้าห้องน้ำทีก็ต้องถอดหมดทั้งตัวแบบนี้...สรุปก็คือเสื้อตัวนี้ไม่ใช่สไตล์ฉันเลยสักนิด ถึงจะสวยดีแต่คงไม่เหมาะกับฉัน แต่ฉันก็คิดในทางบวกว่าแค่ลองใส่ให้ดูคงไม่เป็นไร

"พี่อิม เป็นไงคะ ใส่ได้รึเปล่า"

"ค่ะ ที่คงไม่เหมาะกับอิมเท่าไหร่ คุณ..."

"ไม่ค่ะ พี่ต้องใส่ ไม่งั้นชาไม่จ่ายค่าทริปจริงๆ นะคะ"

"...ก็ได้ค่ะ"

เอะอะก็ขู่จะไม่จ่ายค่าทริป ทำแบบนี้แล้วฉันจะกล้าขัดใจได้ยังไง สุดท้ายฉันก็เลยต้องยอมใส่เสื้อที่คุณชารอนเพิ่งให้มา

พอดูให้ดี เสื้อที่ฉันกับคุณชารอนใส่เป็นเสื้อสไตล์เดียวกันที่แทบจะเหมือนกันเปี๊ยบ ต่างกันแค่สี แต่ดูยังไงชุดแบบนี้ก็เหมาะกับคนหน้าตาน่ารักอย่างคุณชารอนมากกว่าคนหน้าบ้านๆ อย่างฉัน...

"พี่อิม พี่อิมคะ"

"คะ..."

"จะไปกันเลยมั้ยคะ"

"ค่ะๆ"

พอถึงถนนคนเดิน ฉันก็เดินตามติดคุณชารอนตลอดเวลาเพื่อเลี่ยงไม่ให้เธอเดินเตร็ดเตร่ลืมเวลาจนขัดใจคุณนีอีก แต่สุดท้าย ก่อนถึงเวลานัดเจอกันเพื่อกลับโรงแรม คุณชารอนก็หนีฉันไปเข้าเซเว่นไปซื้อเครื่องดื่มตอนที่ฉันต่อคิวซื้อหมูยอนึ่งเจ้าดังให้เธอ 

ฉันพาคุณชารอนมาถึงทางเข้าถนนคนเดินที่นัดเจอกับลูกทัวร์คนอื่นๆ ตรงเวลาที่นัดเจอกันอย่างฉิวเฉียดพอดี ทำให้ครั้งนี้คุณนีไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจ

หลังจากที่แยกย้ายกันขึ้นห้อง ฉันก็สอบถามความสมัครใจของลูกทัวร์ว่ามีใครอยากตักบาตรในวันพรุ่งนี้บ้าง ผลคือมีแค่คุณชารอน คุณหลินและคุณทรายที่จะไปตักบาตรในวันพรุ่งนี้

พอตกลงเรื่องตักบาตรกันเสร็จ ฉันก็นัดเวลาทานข้าวเช้าในกลุ่ม แต่คุณชารอนก็ตัดบทชวนลูกทัวร์คนอื่นๆ มาห้องเธอเพื่อดื่มและเล่นไพ่ด้วยกัน แถมยังบังคับให้ฉันไปร่วมวงโดยเอาค่าทริปมาขู่

นี่มันไม่ใช่เจ้าแม่แล้ว...ยากูซ่าชัดๆ

ปีนี้ฉันตั้งปณิธานไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับหวย แชร์ลูกโซ่และการพนันแล้วแท้ๆ แต่ในเดือนสุดท้ายของปีนี้ฉันก็ต้องจำใจไปมั่วสุมอบายมุขจนได้

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก็บอกน้องพลอยที่นอนร่วมห้องกับฉันว่าจะรีบกลับมา เธอจะได้ไม่ต้องอยู่รอเปิดประตูห้องให้ฉันกลางดึก จากนั้นถึงได้เดินไปที่ห้องเบอร์ 324 ของคุณชารอน

ที่ห้องของคุณชารอน มีเพียงคุณนีซึ่งเป็นเซียนในเรื่องนี้ คุณทรายที่หลงผิดคิดว่าเป็นบอร์ดเกมอะไรสักอย่าง คุณชารอนที่เป็นเจ้ามือและฉันที่ถูกบังคับให้มาร่วมวงด้วย

คุณทรายที่เป็นมือใหม่ก็เล่นไม่เป็นตามคาด เธอแพ้เกมจนต้องดื่มเบียร์ไปหลายกระป๋องและสุดท้ายก็ขอตัวกลับห้องไปก่อน ทำให้ในตอนนี้เหลือคนที่ยังมีสติครบถ้วนอยู่แค่สามคน

ในตอนที่เล่นอีแก่กินน้ำกันอย่างสนุกสนาน คุณนีที่อยากรู้อยากเห็นก็ถามคุณชารอนว่าทำไมถึงใช้ชื่อเฟสบุ๊คว่าเจ้าแม่ คุณชารอนเจ้าตัวก็เผยว่า "เจ้าแม่" ไม่ได้เป็นชื่อที่เธอตั้งขึ้นเอง แต่เป็นฉายาที่ลูกค้าของเธอตั้งให้เพราะเธอมักจะเอาเลขเด็ดมาแบ่งปันให้กลุ่มลูกค้าและถูกหวยหลายงวดติดต่อกัน

พอคุณนีได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกมีความหวังและขอเข้ากลุ่มลูกค้าของคุณเจ้าแม่ชารอนด้วย หลังจากได้เข้ากลุ่ม พวกเราก็เล่นกันอีกหลายตา เหมือนกับว่าเซียนไพ่อย่างคุณนีจะแพ้เจ้าแม่ตัวจริงอย่างคุณชารอน

เราสามคนจะผลัดกันแพ้และดื่มกันไปเยอะ แต่คนที่ชนะมากที่สุดก็คือคุณชารอน นั่นทำให้เธอเป็นคนที่มีสติมากที่สุดในกลุ่มพวกเราสามคน

"เมาแล้วใช่มั้ยคะ กลับห้องก่อนมั้ยเอ่ย"

"อือ กลับแล้วก็ได้ เซ็งจริงๆ"

"กลับไหวรึเปล่าคะท่านประธาน"

"เดี๋ยวโทรเรียกให้ซีมารับกลับห้องก็ได้"

"งั้นก็ไปดีมาดีนะคะ"

พอคุณนีพูดจบ คุณชารอนพูดพลางก็ช่วยพยุงคุณนีให้ลุกขึ้นพร้อมไปส่งถึงหน้าประตูห้อง เรื่องเอาใจลูกค้าต้องยกให้เธอจริงๆ ไม่นึกเลยว่าจะไวกว่าฉันอีก เธอคงมองออกเหมือนกันว่าคุณนีกระเป๋าหนักและหูเบามากแค่ไหน

หลังจากที่คุณนีออกจากห้องไป คุณชารอนก็ล็อกประตูห้องและเดินตรงมาหาฉันที่เริ่มมึนหัวจนตอนนี้หน้าก็คงจะแดงไปหมดแล้ว

ในตอนที่ฉันนั่งเหม่ออยู่คุณหลินก็ส่งข้อความมาบอกว่าคุณทรายอาจไปตักบาตรด้วยไม่ได้แล้ว ฉันเลยเงยหน้าขึ้นมาถามคุณชารอนที่กำลังยืนยืดเส้นยืดสายอยู่

"พรุ่งนี้คุณทรายไปตักบาตรด้วยไม่ไหวแล้ว คุณยังอยากไปอยู่มั้ยคะ"

"ไม่ไปแล้วก็ได้ค่ะ ชายังไงก็ได้"

พอได้ยินแบบนี้ ฉันก็พยักหน้าหงึกๆ และพิมพ์ตอบกลับไปว่าทางนี้ก็ไม่น่าไหวแล้วเหมือนกัน 

"แล้วพี่อิมจะกลับเลยมั้ย หรืออยากอยู่เล่นกับชาก่อน"

มึนหัวจัง ตาลายจนเห็นหน้าคุณชารอนสามคนแล้ว

"ว่าไงคะ ทำไมไม่ตอบเลย เมาแล้วเหรอ"

"พี่...เอ่อ อิม..."

"เรียกพี่ก็ได้ค่ะ เอาที่พี่สะดวกเลย"

ตอนนี้ฉันสมองเบลอไปหมด ปวดหัวอย่างบอกไม่ถูก มันไม่ได้ทรมานมากแต่ก็ปวดรำคาญจนอยากหลับไปซะให้รู้แล้วรู้รอด

"อิมเมาแล้ว ขอตัวกลับก่อนนะคะ"

ฉันรวบรวมสติและลุกขึ้นยืนอย่างมึนงง แต่สุดท้ายก็เสียการทรงตัวจนเซเข้าไปหาคุณชารอนที่ยังยืนอยู่ตรงนั้น

"ขอโทษค่ะ..."

"พี่อิมตัวเล็กกว่าที่ชาคิดไว้เยอะเลย เอวก็บางซะขนาดนี้ พี่กินเยอะๆ หน่อยสิคะ"

ไม่รู้ทำไมแค่คุณชารอนสัมผัสเอวของฉันที่อยู่ใต้เสื้อนอน ฉันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก มือของเธอนุ่มมากจนฉันเผลอเหลือบตาไปมองมือของเธอและลูบหลังมือของเธอเบาๆ

สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือคุณชารอนใช้มืออีกข้างจับหน้าของฉันไว้และก้มลงมาจูบ...

พอฉันลืมตาขึ้นมาอีกทีก็พบว่าฉันนอนเปลือยกายอยู่ในอ้อมกอดของคุณชารอน นี่มันเลยเถิดไปกันใหญ่แล้ว...ไม่นึกเลยว่าแค่เบียร์ไม่กี่กระป๋องจะทำให้ฉันเมาได้ขนาดนี้

หลังจากที่ตั้งสติได้ ฉันก็ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าและทิ้งข้อความไว้ในแชทของคุณชารอนว่าจะกลับห้องก่อนและเตือนให้เธอลงมากินข้าวเช้าของโรงแรมภายในแปดโมง

ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสามครึ่ง ดีที่ฉันหยิบคีย์การ์ดออกมาด้วยและน้องพลอยไม่ได้ล็อกห้องชั้นในไว้ ฉันก็เลยเข้าห้องไปได้อย่างง่ายดาย

อยากให้ทั้งหมดนี่เป็นแค่ฝันจังเลย แค่วันเดียว...ฉันก็ทำผิดศีลไปสามข้อแล้ว แย่จริงๆ

[Sharon's Part]

วันนี้พอเที่ยวกันเสร็จ ฉันก็ชวนลูกทัวร์คนอื่นมาเล่นอีแก่กินน้ำกันที่ห้องของฉัน ถึงจะมีกันแค่สี่คน แถมยังมีมือใหม่อีกคน แต่พวกเราเล่นกันอยู่หลายตาอยู่หลาย จนสุดท้ายผู้ชนะตัวจริงก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นฉันคนนี้นี่แหละ

หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายกลับห้องตัวเอง ในตอนนี้ในห้องก็เหลือแค่ฉันกับพี่อิม

ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า ฉันรู้สึกว่าพี่อิมดูเกร็งๆ เหมือนไม่กล้าอยู่กับฉันสองต่อสอง ทำอย่างกับว่ากลัวฉันจะทำอะไรมิดีมิร้าย แต่ก็นะ...ฉันไม่บังคับขืนใจใครหรอก นอกซะจากเธอจะสมยอมเอง

ในตอนที่พี่อิมขอตัวกลับห้อง เธอก็เสียหลักจนเซมาทางฉัน แต่ก็โชคดีที่ฉันรับตัวเธอไว้ทัน

พี่อิมตัวเล็กกว่าที่ฉันคิดเอาไว้เยอะมาก เอวก็บางและเล็กมาก...รู้ตัวอีกทีฉันก็เผลอล้วงมือเข้าไปลูบเอวของเธอซะแล้ว

"พี่อิมตัวเล็กกว่าที่ชาคิดไว้เยอะเลย เอวก็บางซะขนาดนี้ พี่กินเยอะๆ หน่อยสิคะ"

ฉันรีบพูดออกมาเพื่อเบี่ยงประเด็น แต่สีหน้าของเธอกลับดูพึงพอใจกับสัมผัสของฉัน แถมยังเอามือมาลูบมือของฉันอีก

ฉันมองเห็นทุกอย่างและจำรายละเอียดได้อย่างดี พี่อิมในตอนนี้หน้าแดงก่ำ ตาหวานเยิ้ม ปากสีอมชมพูน่าจูบ ต่อให้ไม่ใช่ผู้ชาย ใครได้เห็นแบบนี้ก็คงหักห้ามใจตัวเองไม่อยู่หรอก...ฉันเองก็ห้ามใจตัวเองไม่อยู่เหมือนกัน

ฉันใช้มืออีกข้างจับแก้มของเธอไว้และก้มหน้าลงไปเล็กน้อยเพื่อมอบจูบให้กับเธอ

ไม่นานนักร่างเล็กในอ้อมกอดฉันก็ยกมือขึ้นมาจิกเสื้อบริเวณหน้าอกของฉันพร้อมกับร้องครางอยู่ในลำคอเบาๆ

'น่าเอากว่าเดิมอีก ให้ตายเถอะ'

"พี่อิม ขอโทษนะคะ"

"อะไร อื้ออ"

ฉันอุ้มเธอไปวางตรงกลางเตียงและจูบให้หนักหน่วงกว่าเดิม ไม่ว่าอะไรก็หยุดฉันในตอนนี้ไม่ได้แล้ว

"อื้อออ ชา...คุณชารอน"

พอฉันซุกไซร้ซอกคอ พี่อิมก็ร้องครางพร้อมกับเด้งตัวขึ้นมาอย่างเสียวซ่านอยู่หลายครั้ง ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนน่าเอาขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ

"อาา อย่ากัด อื้ออ..."

ยิ่งฉันขบเม้มคอของพี่อิมแรงขึ้น พี่อิมก็กอดรัดและจิกแผ่นหลังฉันอย่างรุนแรงมากขึ้น

"จะทำเมื่อไหร่...ไม่ไหว ทนไม่ไหวแล้ว"

"พี่อิม ชาไม่มีเจล ถ้าเจ็บก็บอกนะคะ"

"เจล? เจลอะไร อาา..."

ฉันไม่ตอบ แต่ถอดกางเกงนอนของพี่อิม จับขาเธอให้แยกออกพร้อมจับเอวบางของเธอเอาไว้และยื่นหน้าเข้าไปเลียกลีบบางที่เต็มไปด้วยของเหลวใสรสหวานของเธอ

"อื้อออ..."

ผ่านไปสักพัก ฉันก็ใช้นิ้วแหวกกลีบบางของพี่อิมและสอดแทรกลิ้นเข้าไปในตัวของเธอจนสุดโคนลิ้นจนทำให้เธอร้องครางออกมาเสียงดังลั่น 

"ชา ช้าหน่อย...อาาาา"

ยิ่งเห็นพี่อิมกระเด้งเอวรับจังหวะที่ฉันมอบให้ ฉันก็ยิ่งตวัดปลายลิ้นให้รุนแรงกว่าเดิม

"ไม่ไหวแล้ว อึกก"

พูดจบ น้ำรสหวานอุ่นๆ ก็ไหลเยิ้มออกมาสัมผัสปลายลิ้นของฉัน

หลังจากที่ลิ้มรสน้ำหวานจนพอใจ ฉันก็ชันตัวขึ้นมาถอดเสื้อนอนของพี่อิมพลางพูดแหย่เธออย่างติดตลก

"พี่เสร็จแล้วเหรอคะ ชายังไม่ได้ทำอะไรมากเลย"

"เหนื่อย...เหนื่อยจัง"

"ให้พักเหนื่อยแค่นาทีเดียวนะคะ"

"ไม่ ต่อเลยสิ"

"พี่รู้ตัวรึเปล่าคะว่าพูดอะ..."

ฉันยังไม่ทันพูดจบประโยค พี่อิมก็ดึงฉันเข้าไปจูบและพลิกมาเป็นฝ่ายที่อยู่ด้านบน ฉันเลยโอบคอของเธอและปล่อยให้ตัวเองเป็นฝ่ายโดนจูบบ้าง

พี่อิมตัวเบามาก แถมยังจูบเก่งอีก ฉันนี่โชคดีจริงๆ

"พี่อิม...มาต่อกันเถอะค่ะ"

หลังจากนั้นฉันก็พลิกตัวกลับมาเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนและสอดแทรกนิ้วมือของฉันเข้าไปในตัวของร่างเล็กใต้ร่างฉันช้าๆ เพราะกลัวเธอจะเจ็บ แต่เหมือนว่าฉันจะคิดผิดเพราะพี่อิมไม่ได้ร้องครางออกมาหรือแสดงท่าทีเจ็บปวดเลย

"นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของพี่สินะคะ ถ้างั้น..."

'ไม่นึกเลยว่าคุณอิมที่ดูไร้เดียงสาคนนี้จะมีประสบการณ์เรื่องอย่างว่ามาแล้ว แต่รับรองได้เลย ชาจะทำให้พี่ฟินจนลืมผู้ชายทั้งโลกเลยค่ะ'

พอฉันคิดได้แบบนี้ก็เพิ่มนิ้วเข้าไปอีกหนึ่งนิ้วและกระแทกเข้าไปให้เร็วกว่าเดิม

"อึกก จุก...เบาหน่อยไม่ได้เหรอ"

"แรงเกินไปเหรอคะ ประมาณนี้โอเคมั้ย"

"อื้ออ สะ...เสือ"

"ห้ะ"

"อึกก..."

'แม่ง เมื่อกี้นี้ยังครางชื่อกูอยู่เลย พอเอาแรงเข้าหน่อยดันครางชื่อผัวเก่าซะงั้น น่าโมโหชิบ'

"พี่อิม...พี่พูดชื่อคนอื่นตอนอยู่กับชา ชาไม่ยอมง่ายๆ หรอกนะคะ"

"จะทำอะไร อ๊าาา"

พอฉันยกขาข้างซ้ายของเธอมาพาดไหล่และกระหน่ำแทงลงไปให้ลึกกว่าเดิม พี่อิมก็ร้องโอดครวญออกมาเสียงดังลั่นห้อง แต่ฉันก็เชื่อว่าเสียงฝนตกฟ้าร้องข้างนอกดังมากกว่า ฉันเลยไม่กังวลว่าเสียงจะดังจนห้องข้างๆ ได้ยิน

"แบบนี้พอจะสู้ผัวเก่าพี่ได้บ้างมั้ยคะ"

"ฮึกก เจ็บ...พอแล้ว"

"จะให้หยุดจริงเหรอคะ พี่ยังตอดนิ้วชาอยู่เลย"

ถึงจะเห็นใจในฐานะคนที่เคยเจอประสบการณ์เดียวกันมา แต่ฉันก็ยังเคืองมากอยู่ดี ต่อให้เป็นแม่พระใจบุญขนาดไหน ถ้าเอากันอยู่แล้วอีกคนครางชื่อคนอื่นออกมา เป็นใครก็ต้องวีนแตกกันทั้งนั้น

"เป็นไงคะ เริ่มชินรึยัง พอไม่ขยับ ก็ไม่เจ็บแล้วใช่มั้ยคะ"

"อื้ม..."

"งั้นต่อเลยนะคะ"

พูดจบ ฉันก็ขยับนิ้วมือที่อยู่ในตัวของพี่อิมช้าๆ และค่อยๆ เพิ่มความเร็วกับความถี่มากขึ้นเรื่อยๆ

"อึกกก"

"เป็นไงคะ ชอบใช่มั้ย"

ฉันพูดพลางเอาขาของเธอลงมาจากไหล่ อุ้มเธอมานั่งตักและให้เธอพิงไหล่ข้างซ้ายของฉัน จากนั้นก็ใช้มือข้างซ้ายที่ว่างอยู่บีบหน้าอกของเธอไปพลางจนเธอดิ้นไปมาเล็กน้อย

"อื้อออ"

"ชอบก็ครางออกมาสิคะ จะอัดอั้นเอาไว้ทำไม"

"ใกล้ ใกล้แล้ว...เร็วกว่านี้อีกสิ"

พอได้ยินแบบนี้ฉันก็เกร็งปลายนิ้วมือข้างขวาและขยับไปมาเป็นวงกลมเหมือนกับกำลังกวนอะไรบางอย่างอยู่ในตัวของเธอ

"อ๊ะ...อ๊าาา"

ไม่นานหลังจากนั้น ฉันก็พาพี่อิมถึงฝั่งฝันอีกครั้ง แต่คราวนี้เธอกระเด้งตัวและจิกข่วนแผ่นหลังของฉันจนรู้สึกแสบสะท้านไปทั้งหลัง ดูท่าฉันคงจะใส่เสื้อเปิดหลังไปเที่ยวทะเลไม่ได้อีกพักใหญ่

หลังจากที่พี่อิมปลดปล่อยออกมา เธอก็ผล็อยหลับไปดื้อๆ

"พี่อิม...หลับแล้วเหรอคะ"

"....."

พอเห็นว่าพี่อิมหลับไปแล้ว ฉันก็อุ้มเธอมานอนข้างๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเพื่อถอดเสื้อผ้าออกและขึ้นเตียงเตรียมตัวนอน

"อืออ หนาว..."

จู่ๆ ร่างเล็กที่นอนหลับอยู่ข้างฉันก็บ่นว่าหนาวและเขยิบเข้ามานอนซุกหน้าอกของฉัน

"เหนื่อยเลยนะคะ คุณไกด์คนเก่ง"

ฉันลูบหัวของเธอเบาๆ จากนั้นก็หลับตามเธอไปเพราะความเหนื่อยล้า