สวัสดี ฉันใหม่กับสิ่งนี้ ฉันขอโทษล่วงหน้าหากมีการสะกดผิดและไม่เข้าใจดี

เรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรัก เวทมนตร์ นิยาย ฯลฯ

N/L: สวัสดี ฉันชื่อเลียม ฉันอายุ 19 ปี ฉันเป็นนักเรียน ฉันยังเป็นหนึ่งในบริษัทอันดับหนึ่งของโลก ฉันเป็นนักเลงที่น่ากลัวที่สุดในประเทศ ฉันเป็นเกย์ด้วย

N/L: เมื่อฉันยังเด็ก แม่ของฉัน ถ้าเธอทำกับฉันไม่ดี ไม่เคยรักฉันเลย แต่มันเป็นสิ่งที่เธอเปลี่ยนไม่ได้ ทุกวัน เธอทุบตีฉันและปฏิบัติกับฉันเหมือนคนรับใช้ และทั้งหมดเพราะฉันเป็นลูก ของคนรักที่ทำให้เธอตกหลุมรักแล้วทิ้งเธอไป ท้องกับฉันทั้งๆ ที่เธอไม่สามารถมีบุตรได้ ตามที่แพทย์บอก เธอตั้งท้องกับคนรักของเธอ ซึ่งทำให้สามีของเธอโกรธมากตั้งแต่เขา นอกใจ

N/L: เมื่อเขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเริ่มพูดสิ่งที่เจ็บปวดกับเธอมาก และหนึ่งในนั้นคือเขาจะทิ้งเธอไว้บนถนน ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ต้องการตั้งแต่ฉันยังเกิด ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจทำข้อตกลงกับสามีของเธอว่าเธอมีฉันเพียงคนเดียวจนกระทั่งฉันอายุ 2 ขวบและจากที่นั่นเธอก็ส่งฉันไปรับเลี้ยงเด็กกำพร้าซึ่งไม่สำคัญกับสามีมากนักซึ่งเธอยอมรับโดยปราศจาก กำลังคิด

N/L: ในช่วงเวลานั้นชีวิตฉันตกนรก พ่อแม่ของฉันแค่ทำร้ายฉัน พวกเขาบอกฉันว่าพวกเขาเกลียดฉันมากแค่ไหน บางอย่างที่ฉันไม่เข้าใจในตอนนั้น ฉันแค่ขอความคุ้มครองจากแม่ ความเสน่หา ความรู้สึกรักจากแม่ สิ่งที่ไม่มีวันเกิดขึ้น

N/L: เมื่อพวกเขาทิ้งฉันไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ฉันคิดว่าทุกอย่างจะแตกต่างออกไป จนในที่สุดฉันก็จะมีเพื่อนหรือคนที่รักฉัน แต่ทุกอย่างกลับตรงกันข้าม เมื่อพวกเขามาถึง ทุกคนมองมาที่ฉันแปลก ๆ ฉันคิดว่ามันเป็นจินตนาการของฉันเพราะทุกสิ่งที่ฉันประสบแม้จะอายุยังน้อย ฉันจำมันได้ทั้งหมด เป็นสิ่งที่พ่อแม่ของฉันไม่เคยตระหนักถึงความสามารถของฉัน ฉันเริ่มพูดอย่างชัดเจนที่ อายุ 3 ขวบ สิ่งที่หลายคนประหลาดใจและพ่อแม่ของฉันก็ผิดหวัง แต่มันเป็นสิ่งที่ฉันไม่ได้ให้ความสำคัญมากนักเพราะฉันแค่อยากให้ใครซักคนบอกฉันว่าพวกเขารักฉัน แต่นั่นไม่เคยเกิดขึ้น

เราดำเนินเรื่องต่อ ขออภัยสำหรับการสะกดผิด ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน.

N/L: ตอนนั้นเองที่ฉันตัดสินใจไม่พูดหลังจากอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ถูกตี หิวโหย และเป็นคนที่อ่อนแอที่สุด ฉันพูดไม่ได้ ฉันเงียบ แยกออกจากหลายสิ่งมันเพิ่งเกิดขึ้น ในห้องของฉันและบางครั้งฉันไม่กินฉันเริ่มได้ยินเสียงในหัวของฉันบางอย่างที่ไม่ทำให้ฉันประหลาดใจอีกต่อไปเพราะฉันคิดว่าฉันเป็นคนประหลาดแล้วที่ อายุสามขวบไม่มีเด็กพูดชัดเจนและคิดว่าเป็นผู้ใหญ่ราวกับว่าเป็นคนอายุ 20 ปีหรือมากกว่านั้น

N/L: เมื่อเสียงนั้นปรากฏขึ้น ก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดและเพียงคนเดียวของฉัน ฉันบ้า ฉันจะบอกว่าโรคจิตมาก แต่เราไม่เคยทำอะไรต่อหน้าใคร เพราะเราเริ่มฆ่าคน เหยื่อรายแรกคือพ่อของ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและทุกอย่าง เพราะบางทีอาจล่วงละเมิดทางเพศเรา บางอย่างที่วันรุ่งขึ้นเราจะให้เขาจ่าย และมันก็เป็นเลือด ไม่มีใครรู้ว่าเราฆ่าเขาและทุกอย่างขึ้นอยู่กับข้อเท็จจริงที่ว่าเป็นอุบัติเหตุ

N/L: นั่นคือสาเหตุที่เราเริ่มหายไปจากทุกคนที่รบกวนฉัน จนกระทั่งเราจุดไฟเผาสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่มีเด็กเหลืออยู่เพียง 10 คน และทุกคนก็แปลกใจที่มีเพียงเด็ก 10 คนเท่านั้นที่ไม่เคยยุ่งกับฉัน และถ้าฉันรู้ว่าพวกเขาจะพูดว่า "เพราะคุณฆ่าเด็ก" แต่ฉันเตือนพวกเขาว่าฉันเป็นคนหนึ่งด้วยก็ไม่เป็นไร หลังจากวันนั้น ฉันก็หนีไปใช้ชีวิตอยู่ตามถนนเป็นเวลาหลายเดือน จนกระทั่งได้พบกับใครบางคนที่เอาหลังคาคลุมศีรษะให้ฉัน ซึ่งฉันสามารถอยู่ได้โดยไม่ต้องกังวล

N/L: แต่ไม่มีอะไรที่เป็นสีชมพู เพราะเป็นแบบนี้ก็ต้องยอมจ่าย และมันคงไม่ใช่วิธีที่ดีที่สุด คนที่รับฉันไว้ดูแลฉันอย่างดีมาตลอด 13 ปี ซึ่งเขาสอนฉันหลายสิ่งหลายอย่างว่าเขาเป็นนักเลงและ ทุกคนกลัวมาก แต่เมื่ออายุได้ 13 ปี เขาเริ่มมีพฤติกรรมแปลก ๆ กับฉัน มันพิเศษกว่านั้น ฉันจำได้ดี ราวกับว่ามันเป็นเมื่อวาน

N/L: วันนั้น การทำร้ายฉัน ทำลายความไว้วางใจทั้งหมดที่มีในตัวเขา ทำให้ฉันเจ็บปวดมาก ทำให้ฉันเข้าใจว่าฉันจะอยู่คนเดียวเสมอ และเข้าใจว่าถ้าพวกเขาอยู่กับฉัน มันก็เพื่อผลประโยชน์เท่านั้น.

เราดำเนินเรื่องต่อ ขออภัยสำหรับการสะกดผิด ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน.

N/L : ก็เป็นแบบนี้ทุกวัน โดนด่า ทุบตี แต่ที่แปลกคือแม้ทุกคนจะไม่เชื่อ หลายครั้งที่เขาทำจนไม่รู้สึกเจ็บแล้ว ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย ก็ตายไปแล้วในบางสิ่งที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ตั้งแต่ฉันเกิดมา ฉันได้รับแต่การทารุณกรรม และถึงแม้เพื่อนโรคจิตของฉันจะเป็นชื่อของเขา เสียงในหัวของฉันบอกว่าเราควรฆ่าเขา ฉันจะไม่อนุญาตอีกต่อไป ฉันแค่ เพิกเฉยต่อเขา สิ่งที่รบกวนจิตใจเขามากเพราะว่าข้าพเจ้ากำลังทุกข์ทรมาน จึงจะพูด แต่มันไม่เป็นความจริง

N/L : แค่ไม่รู้สึกอะไรแล้ว รู้สึกไม่มีชีวิตชีวาแล้ว ไม่รู้สึกเป็นคนแล้ว แค่อยากไปไกลๆ ให้ไกล และพอพูดให้ไกลก็หมายถึงความสงบที่ตายไป นำมาซึ่งสิ่งที่คนโรคจิตไม่ชอบทั้งๆ ที่ฆ่าคน เขาเจ็บปวดกับความจริงที่ว่า ฉันกำลังประสบกับบางสิ่งที่ฉันไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้

N/L: วันหนึ่งฉันตื่นมาเจอสิ่งแปลก ๆ ขยับไม่ได้ รู้สึกขาหรือแขนไม่ได้ และที่แปลกที่สุดคือเห็นร่างกายเคลื่อนไหวและพูดในลักษณะที่ต่างออกไป ทำให้ฉันถามคนโรคจิตว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งที่เขาตอบว่าเขายึดร่างของฉันและต้องการฆ่าคนที่ทำร้ายฉันและคราวนี้เขาไม่สามารถทำอะไรได้เป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้เพราะทุกอย่างมืดลง

N/L: เมื่อฉันตื่นขึ้น ทุกคนประหลาดใจที่ฉันยังมีชีวิตอยู่เพราะบ้านถูกไฟไหม้และชายคนนั้นติดอยู่ในนั้นจนทำให้เขาตาย ตอนนี้ในฐานะลูกชายของเขาและเป็นทายาทเพียงคนเดียว ฉันก็กลายเป็นเจ้าของมาเฟียที่มีอำนาจมากที่สุดและ ไม่เพียงแต่บริษัทของเขาที่โด่งดังมากจนทำให้เป็นเศรษฐีเงินล้านที่สุดในประเทศและเขาอายุต่ำกว่า 18 ปี แน่นอนฉันลืมบอกเขาว่าผู้ชายคนนั้นรับเลี้ยงฉันแต่มันไม่ใช่ เรื่อง. ทุกคนเคารพฉันเพราะฉันได้รับการเคารพจากทุกคน ตอนนี้ฉันแค่ต้องหาที่อยู่และเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง แต่ฉันยังคงเงียบและรอบางสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นเพื่อให้รู้สึกมีชีวิตชีวา ฉันตายอยู่ข้างใน ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์