ก๊อก ก๊อกๆ ก๊อกๆ   อื้อห์...

ขิมตื่นได้แล้วลูกวันนี้ไปโรงเรียนวันแรกนะจะไปสายไม่ได้นะ ตื่นละก็ไปอาบน้ำได้แล้ว เร็วเข้า  

ค่ะคุณแม่  โอ๊ย ขี้เกียจชะมัดเลยอ่ะ ไม่อยากไปเลย ฉันในสภาพที่ต้องตื่นเพราะเสียงปลุกจากคุณแม่สุดที่รักฉันนั่นเอง และใช่วันนี้คือวันที่ฉันไม่อยากให้มันมาถึงคือ วันเปิดเทอมนั่นเองค่ะทุกคน!!!!!! 

หื้อ ขี้เกียจกว่านี้คงไม่มีอีกแล้ว หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันก็ลงไปทานข้าวพร้อมคุณแม่ที่รอฉันอยู่     เอ๊ะ ลืมแนะนำตัวเองไปเลยค่าทุกคน แหะๆ สวัสดีทุกคนนะคะ ดิฉัน ชื่อ นางสาว ศิริภัทร อิ่มดี ชื่อเล่นขิมนะคะ อายุ18ปีละค่า ปัจจุบันศึกษาอยู่ชั้น ม.6 โรงเรียนนานาชาตินั่นเองค่า ฉันมีเพื่อนสนิทในกลุ่มมีฉัน ยัยส้มโอ กับเค้ก3คน เรา3คนสนิทกันตั้งแต่ม.ต้นละค่ะ ยังจำวีรกรรมสุดแสบได้ดีทีเดียวล่ะ555

ขิมลงมาทานข้าวได้แล้วลูก ค่ะคุณแม่ 

เมื่อถึงโรงเรียน:   นี่ยัยขิมปิดเทอมไปแกดูผอมลงแน่ะ แหงล่ะเปิดเทอมทั้งทีต้องหุ่นดีหน่อยสิยะ 

จ้าาาา แม่คนเพอร์เฟค  ละนี่ยัยเค้กไม่มาโรงเรียนรึไง มันไม่สบายน่ะ เอาละพึ่งจะเปิดเทอมไม่สบายซะละ ไว้ตอนเย็นไปเยี่ยมมันละกันเนอะ 

ป๊ะ ขึ้นห้องเรียนกัน  ฉันกับยัยส้มโอ เรียนสายเดียวกันนะคะ สายวิทย์คณิตนั่นแหละค่ะ เรียนหนักมาก ขอบตาอินเดียเลยล่ะ5555    ดิ๊งด่อง: ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว ไปหาไรกินกัน ขิมวันนี้กินไรดีอ่ะ อืมมม....

ฉันอยากกินข้าวกระเพราอ่ะที่โรงอาหารน่าจะมีแหละ โอเคงั้นไป  

พอกินเสร็จก็จะลุกไปขึ้นห้องแต่จู่ๆ 

โอ๊ย เป็นไรมากรึป่าวขิม โอ๊ยเจ็บจัง หยุดเดี๋ยวนี้นะ อะไรชายคนนนี้พูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยที่ชนฉัน โอ้มายก๊อด เกิดมาไม่เคยเจอเลยค่า หน้าตาดีซะปล่าว ชิ!!!! นี่นายชนฉันนะ ละไงอ่ะ เขาพูดขึ้นมาด้วยสีหน้านิ่งอีกครั้ง นายทำฉันล้ม ขอโทษสักคำไม่ได้รึไง ละทำไมต้องขอโทษ ฉันเริ่มจะโมโหละเกิดมาไม่เคยเจอคนแบบนี้ นายนี่มัน บ้าที่สุด แล้วเขาก็กระตุกยิ้มที่มุมปาก พร้อมเอ่ยขึ้นว่า ขอบคุณ โหยย!!! กวนสุดๆไปเลยอ่ะ หื้มมม เกิดมาไม่เคยโมโหใครขนาดนี้มาก่อนเลย

ลืมตาตื่นมาในเช้าที่ไม่ค่อยจะสดใสเท่าไหร่ 

เพราะเหตุจากเกิดเมื่อวานนั่นเองค่ะ ลุกขึ้นมาปวดขามากเลย   หึย!!!!นึกละเคืองขอให้เจออีกสักทีเถอะแม่จะตีให้ยับ ป.ล พูดไปงั้นแหละ ไม่มีแรงสู้เขา(´;︵;`)   เมื่อถึงโรงเรียน: เอ๊ะ!! นั่นมันผู้ชายคนเมื่อวานนี่นา ไปดีกว่าเหม็นขี้หน้า ฉันพึมพำเบาๆ แต่จู่ๆ นี่เธอหยุด ในใจเต้นแรง หันขวับไปมอง โป๊ะเช๊ะ นั่นไงๆเอาแล้วขิมเอ๊ย หาเรื่องใส่ตัว ทำไงดีๆ เหงื่อตกละ 

โอเคพยายามตั้งสติ ว่าไงมีไรกับฉันรึปล่าว เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ ปล่าวนี่ ทีนี่เขาจ้องมาตาเขม็งเลยทุกคน!!! ฉันให้โอกาสเธอพูดอีกครั้ง พูดมา ป๊ะ ปล่าวนี่⊙﹏⊙ อย่าให้ได้ยินเสียงอันน่าสยองของเธออีกล่ะ หึ้ย ไอ้ปลาหมึก ไอ้ๆ....ชิ! ไปดีกว่า 

เมื่อตกเย็น :คุณแม่ข๋า(. ❛ ᴗ ❛.)ขิมหิวข้าวแล้วค่ะ

อ้ะ นี่ไงลูก ของโปรดหนูเลยนะ ต้มแซ่บ ค่ะคุณแม่ หลังจากทานข้าวเสร็จฉันก็เข้านอนเป็นอันเสร็จสรรพ  

วันนี้ไปไหนดีน๊า วันหยุดที่สดใส(☆▽☆)

อืมมม.. ไปเยี่ยมยัยเค้กดีกว่า แต่ก่อนจะไปขอซื้อของไปฝากมันละกันเดี๋ยวมันน้อยใจอีก 

บ้านเค้ก: ดิ๊งด่อง ดิ๊งด่อง 

มาแล้วๆ หน้าโทรมๆของยัยเค้กโผล่ออกมาทันทีหลังจากที่ได้กดกริ่งไป เป็นไงบ้างอ่ะ ก็ดีขึ้นละอ่ะ 

เข้าบ้านกันก่อนข้างนอกมันร้อน ไม่ชวนส้มโอมาด้วยล่ะ มันทำงานยังไม่เสร็จอ่ะ อ๋อโอเคๆ ใช่สิวันนี้ซื้อของมาฝากด้วยน่ะ เอามาๆ หุ้ย แกนี่รู้ใจจริงๆ  เอาสิกินเลยๆ โอเคกินเลยน่ะ(◔‿◔)  เค้ก อ๊ะ เสียงใครกัน

โอ๊ะ นี่นายอีกแล้วหรอ ใช่ทำไม นายมามีธุระอะไรมิทราบ!!! ก็ป่าว พอดีทีธุระนิดหน่อย อ่าแล้วช่วยหลีกทางให้หน่อย แล้วเขาก็เดินชนไหล่ฉันไป หึนายมาทำอะไรที่นี่ต้องสืบให้ได้ แล้วฉันก็เดินตามหลังไปดุ่มๆ

แล้วเขาก็เดินไปหาหม่ามี๊ สวัสดีครับคุณน้า เอ้าเจมส์

มาได้ไงเนี่ยลูก เอ๊ะ นายนี่มันชื่อเจมส์ ไม่ใช่นายปลาหมึกหรอหรอ นึกละขำ คริๆ~ มาๆมานั่งกับน้าก่อน ครับคุณน้า ในขณะที่ฉันแอบฟังเขาพูดคุยกัน แม่ก็มองมาแล้วเรียกทันที

ขิมลูก(⁠ ⁠/⁠^⁠ω⁠^⁠)⁠/⁠♪⁠♪ ว่าไงคะคุณแม่ แหะๆ ลูกไปยืนทำไมที่หลังต้นเสาน่ะลูก เอ้ามานี่มาทำความรู้จักกับพี่เจมส์เขาก่อน ชิ ไม่อยากไปเลย ได้แต่บ่นพึมพำ ไปนั่งแต่โดยดี

เวลา12:00

"เจมส์มาทานข้าวกับน้าก่อนกลับสิลูก" นายนั่นมองหน้าฉันแล้วเหมือนคิดอะไรบางอย่าง ส่วนฉันน่ะเหรอ เชิดหน้าใส่เลยจ้า

//^^//

เอ่อ คือ"ผมมีธุระต่อน่ะครับ" หึ นัดสาวๆล่ะสิไม่ว่า¯⁠\⁠_⁠(⁠ ͠⁠°⁠ ͟⁠ʖ⁠ ⁠°͠⁠ ⁠)⁠_⁠/⁠¯" เอ้าหรอ แต่นานๆมาทีนะลูก" สุดท้ายแม่ก็เกลี้ยกล่อมจนนายนั่นกินข้าวด้วย หื้มมม!!!

ไม่นานแม่บ้านก็เอาอาหารน่าตาน่ากินมาเสริฟถึงที่

กลิ่นหอมกรุ่น โชยแตะจมูก โครกๆ~~ อุ้ย ท้องบ้านี่

ไม่เก็บอาการจริงๆ

จู่ความคิดชั่นหยุดไปเมื่อนายปลาหมึกมายืนข้างหลังฉัน นี่!!! อุ้ย ตกใจหมด

มีอะไรมิทราบ..... "หิวก็ไปกินซะนะ เดี๋ยวได้หิวตายพอดี "เออน่าเดี๋ยวไปเอง ไม่ต้องมายุ่ง "

ฉันละอยากจะให้แม่ได้มาเห็นธาตุแท้ของนายนี่จริงๆว่ามันโหดร้ายแค่ไหน แต่ได้แค่คิดล่ะ เพราะฉันไม่มีทางทำไรเขาได้อยู่ละ

5ชั่วโมงต่อมา น่าเบื่อจังวันนี้ขี้เกียจออกไปข้างนอกจัง

นอนดีกว่า จู่ๆ เอ๊ะ "นี่ฉันจะกลับบ้านแล้วนะ"

"เอ่อ....กลับก็กลับสิจะมาบอกฉันทำไม " แค่บอกให้รู้

เผื่อเธอจะตามฉัน นี่ๆไอ้.....หึ้ยย อยากจะด่าแทบแย่

อ้อละอีกอย่าง "ขอเบอร์ติดต่อหน่อย เผื่อมีธุระ"

นี่ฉันจะมีธุระอะไรกับนายอีก " แน่นอนว่าต้องมีฉนั้นเอา"

มา อืมเคๆ " xxxxxxxx90"

หลังจากนั้นมาฉันก็ไม่เจอเขามาเกือบอาทิตย์แน่ะ

อ๊ะ ไม่สิจะพูดถึงเขาทำไม

ต่อมา ณ โรงเรียนนานาชาติ

ตุ๊บ โอ๊ะ!!!! ว๊าย...จู่ๆเสียงหอยหลอดก็ดังแปร๊ดออกมาแก่วหูแทบแตก ต่อมา .... "นี่ยัยบ้าแกมาเดินชนฉันทำไมห้ะ"" เอ่อ...คือ ขอโทษนะคะไม่ได้ตั้งใจค่ะ "ไม่ดูตาม้าตาเรือ "ถามจริงมาจากไหนเนี่ยห้ะ" รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร

(⁠ ⁠╹⁠▽⁠╹⁠ ⁠)

"หึ..หลังจากที่ฟังยัยนี่สันธยายมาซักพักฉันก็เริ่มมีน้ำโหละสิ่ "คนอะไรขอโทษแล้วยังไม่พอแบบนี้ต้องโดนแม่ฟาดซะละ "นี่ฉันก็อยากจะบอกว่าคนอ่ะไรไร้ความเป็นมนุษย์ นี่ใช่คนรึป่าวเนี่ย ถามหน่อยเถอะ

{^•~\}

อ้อละที่ถามมาว่าฉันมาจากไหนใช่มั้ย ก็อยากจะบอกสักหน่อยนะว่า ฉันมาจากตระกูล "เตชวรณกุล"ย่ะ "

โปรดเอาคำนี้ยัดใส่สมองก่อนนะคะ" หึ เห็นมั้ย ยัยนี่ตาถลนเลยล่ะ ว่าไงล่ะ

หื้ม" เป็นไง ตระกูลใหญ่พอที่จะให้เธอมาขอโทษฉันไหม "ฮ่าฮ่าๆๆๆๆ ยัยนี่หัวเราะอะไร

จริงๆแล้วก็อยากจะบอกนะว่า "ฉันก็มีระดับพอๆกับเธอนัานแหละย่ะ ฮ่าๆๆๆยัยโง่" ไปล่ะบ๊ายย~~ತ⁠_⁠ತ