ชีวิตนี้ข้าขอเลือกเส้นทางเอง
ตอนที่0
ณ.ป่าใหญ่ใกล้ๆบ้านเด็กกำพร้าของเมือง
ฟางเซียน
ไม่มีอะไรดีไปกว่าอยู่กับธรรมชาติอีกเเล้ว
ฟางเซียน
(อยากจะอยู่ต่อที่นี่อีกนิดจัง...)
เจิ้งจู่
พี่ฟางเซียนเเย่เเล้วๆๆ!!
เจิ้งจู่
//วิ่งด้วยท่าทีร้อนรน
ฟางเซียน
อะไรของเจ้าเนี่ย?
ฟางเซียน
ค่อยๆวิ่งสิเดี๋ยวก็ล้มหรอก
เจิ้งจู่
เกิดเรื่องเเล้ว!!
ณ.บ้านเด็กกำพร้า(สถานที่ที่ฟางเซียนอาศัยอยู่)
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้ามาพาลูกสาวข้ากลับ!
ฟางเซียน
นี่มันอะไรเนี่ย...?
ฟางเซียน
//หลบอยู่หลังกำเเพงเเอบดูสถานการณ์
เจิ้งจู่
คนๆนั้นดูเหมือนจะมารับตัวลูกของตัวเองกลับน่ะสิ
ฟางเซียน
...ลูกสาวของเขาอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ?
เจิ้งจู่
ทำไมพี่คิดเช่นนั้นล่ะ
ฟางเซียน
การเเต่งตัวดูเเล้วคงจะไม่ใช่คนธรรมดาทั่วๆไป
ฟางเซียน
ในเมื่อมีเงินร่ำรวยจะเอาลูกมาทิ้งได้ไงเล่า
ฟางเซียน
อ๊ะ!มีคนมาเพิ่มเเล้ว
ท่านพ่อของฟางเซียน
เป็นอย่างไรบ้าง
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ส่ายหน้า
เจิ้งจู่
หัวหน้าคนดูเเลที่นี่
ฟางเซียน
ถึงขนาดหัวหน้าคนดูเเลออกมาต้อนรับเองเลยเหรอ
ฟางเซียน
ดูท่าวันนี้เราคงได้เห็นอะไรสนุกๆเข้าเเล้วล่ะ
หัวหน้าคนดูเเล:คารวะท่านเเม่ทัพ
ท่านพ่อของฟางเซียน
พวกข้ามารับลูกสาวกลับ
ฟางเซียน
พูดอะไรทำไมเสียงถึงเบาเนี่ย?
ฟางเซียนขยับตัวโดยไม่ทันระวังจึงทำให้ท่อนไม้หล่นลงถึงพื้นอย่างเสียงดัง
หัวหน้าคนดูเเล:พวกเจ้าอีกเเล้วเรอะ!?
ฟางเซียน/เจิ้งจู่:ขออภัย!
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//มองฟางเซียน
หัวหน้าคนดูเเล:เอาล่ะจะไปไหนก็ไป!
ฟางเซียนเเละเจิ้งจู่เมื่อได้ยินหัวหน้าคนดูเเลกล่าวเช่นนั้นก็รีบหนีไปทันที
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เด็กคนนั้น...
หัวหน้าคนดูเเล:ขออภัยเเทนเด็กสองคนนั้นด้วยจริงๆเจ้าค่ะ
ท่านพ่อของฟางเซียน
ช่างเถอะๆ
หัวหน้าคนดูเเล:งั้นเชิญเข้าข้างในคุยกันต่อดีมั้ยเจ้าคะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//เหม่อ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//สะดุ้ง
ท่านพ่อของฟางเซียน
เป็นอะไรไป?
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ปะ.เปล่าเจ้าค่ะสงสัยข้าคง...
ท่านพ่อของฟางเซียน
เจ้าคงเป็นห่วงลูกมากเกินไป?
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//พยักหน้ายิ้มเบาๆ
ท่านพ่อของฟางเซียน
เจ้าวางใจ
ท่านพ่อของฟางเซียน
ลูกของเราต้องอยู่ที่เเน่
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้าเองก็หวังให้เป็นเช่นนั้น...
ฟางเซียน
เกือบไปเเล้วมั้ยล่ะ
เจิ้งจู่
เเล้วใครล่ะที่ทำให้เราถูกจับได้
เจิ้งจู่
ท่านว่า...เราจะถูกลงโทษหรือไม่
ฟางเซียน
ไม่เหลือรอดเเน่นอน
ฟางเซียน
อย่างน้อยก็เเค่ถูกตี
เจิ้งจู่
เเล้วถ้าอย่างมากล่ะ
ฟางเซียน
ก็ต้องมีภาระงานมากขึ้นกว่าเก่า...
เจิ้งจู่
ผมไม่อยากต้องมาตื่นเช้าทำงานเพิ่ม
เจิ้งจู่
ตื่นเช้าไม่พอยังต้องนอนดึกอีก
เจิ้งจู่
ไม่เอานะพี่ไม่เอาๆ!
ฟางเซียน
พี่ก็ไม่เอาด้วยเหมือนกัน
เจิ้งจู่
เเล้วพี่มีทางออกสำหรับเรื่องนี้ใช่ไหม?
ฟางเซียน
เสียใจ...พี่ไม่มี...
เเอด:เเข่งกันร้องไห้เเล้วล่าสุด...😅
ฟางเซียน
ท่านมาตั้งเเต่เมื่อไหร่...
ท่านตา
ตั้งเเต่คำว่าถูกลงโทษ
ฟางเซียน
นี่ท่าน...ได้ยินหมดเลยเหรอ...
ท่านตา
พวกเจ้าทั้ง2ไปเล่นซนอะไรกันมาอีกล่ะ
ฟางเซียน
ท่านอย่าพูดเช่นนั้นสิ
ฟางเซียน
พวกเราไม่ได้ไปก่อเรื่องอะไรเลยนะ
ท่านตา
ก็อย่าหวังมาขอให้ตาคนนี้ช่วยก็เเล้วกัน
เจิ้งจู่
พี่โกหกทำไมเนี่ย!
เจิ้งจู่
เเล้วทีนี้หากถูกทำโทษใครจะมาช่วยเรา
ฟางเซียน
ข้าต้องใช้วิธีนี้จริงๆเหรอเนี่ย
ฟางเซียน
เจ้าไม่ต้องมายุ่งเลย
ฟางเซียน
ทำไมข้าต้องตื่นเช้าด้วยเนี่ย...
หัวหน้าคนดูเเล:ที่ข้าเรียกทุกคนมาเพราะเรื่องด่วนเเละสำคัญมาก
เจิ้งจู่
จะมีอะไรสำคัญไปกว่าการนอนที่เต็มอิ่มด้วยเหรอ//กระซิบ
ฟางเซียน
//หัวเราะคิคิเบาๆ
หัวหน้าคนดูเเล:ตรงนั้นน่ะหัวเราะอะไรกัน!
เจิ้งจู่
โดนจับได้ซะเเล้ว...
หัวหน้าคนดูเเล:ก้าวออกมา!
เจิ้งจู่
//ก้าวขาออกมายืนข้างหน้า
ฟางเซียน
//ก้าวขาออกมายืนข้างหน้า
หัวหน้าคนดูเเล:ไหนว่ามาซิพวกเจ้าหัวเราะอะไรกัน!
เจิ้งจู่
พะ.พี่ฟางเซียน...
ฟางเซียน
ข้าหัวเราะอะไรน่ะเหรอ?
ฟางเซียน
ข้าหัวเราะเรื่อง...
ฟางเซียน
เรื่องทำไมข้าต้องบอกท่านด้วยล่ะ?
หัวหน้าคนดูเเล:เจ้า!กล้ากำเริบใส่ข้าเกินไปเเล้ว!!
ฟางเซียน
เดิมทีข้าก็เป็นเช่นนี้เเหละ
หัวหน้าคนดูเเล:ข้ายังไม่คิดบัญชีเก่าเจ้าก็สร้างบัญชีใหม่อีก!!
ฟางเซียน
หากท่านอยากจะคิดบัญชีกับข้า
ฟางเซียน
เพราะถ้าหากรอต่อไปข้าเกรงว่า...
ฟางเซียน
ท่านจะอายุไม่ยืนพอที่จะคิดบัญชีกับข้า//ยิ้ม
ตอนที่1
หัวหน้าผู้ดูเเล:ดี!เอาหวายมา!
หัวหน้าผู้ดูเเลเดินไปหยิบหวายที่อยู่ในมือผู้ช่วย
หัวหน้าผู้ดูเเล:ข้าจะตีเจ้าให้ตาย!
ฟางเซียน
อย่ามัวเเต่อ้าปากโอ้อวดเลย
เจิ้งจู่
(วันนี้พี่ฟางเซียนผีเข้ารึไง!)
หัวหน้าผู้ดูเเลเด็กจับหวายอย่างเเน่นเเละลงเเรงตีอย่างสุดเเรง
ตีรอบเเรกผ่านไปรอบที่สองก็ตามมา
ซึ่งเเน่นอนหัวหน้าผู้ดูเเลไม่ออมมือเลยมีเเต่จะตีหนักกว่าเดิม
เจิ้งจู่
เเย่เเล้วเลือดเริ่มซึมออกมาเเล้ว
เจิ้งจู่
(ไหนเเผนที่พี่ว่าทำไมไม่รีบออกมาใช้อีก!)
ฟางเซียนถูกตีไปเรื่อยๆจนถึงรอบที่4
เเต่ไม่ทันที่จะได้ตีรอบที่4ก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งมาขัดขวางไว้
ท่านเเม่ของฟางเซียน
หยุด!!
เจิ้งจู่
//รีบวิ่งเข้าไปดู
เจิ้งจู่
ทำไมถึงไม่รีบใช้เเผนที่วางไว้!
ฟางเซียน
ข้า...ใช้เเล้วนี่ไงล่ะ...
ฟางเซียน
เจิ้งจู่...ข้าเริ่มไม่ไหวเเล้วสิ...
เจิ้งจู่
อ๊ะ!//ช่วยพยุงฟางเซียน
เมื่อคนดูเเลเห็นฟางเซียนเริ่มสติเลือนรางก็สั่งให้คนพานางไปพักเเล้วรีบตามหมอมาทันที
ส่วนหัวหน้าผู้ดูเเลตอนนี้ก็กำลังอธิบายสถานการณ์เเก้ต่างให้ตัวเองอยู่
ฟางเซียน
ข้า...หลับไปนานเเค่ไหน...?
เจิ้งจู่
ท่านจะอยากรู้ไปทำไม
เจิ้งจู่
สิ่งที่ท่านต้องรู้ในตอนนี้คือท่านกำลังหาเรื่องให้ตัวเองชัดๆ
เจิ้งจู่
ทำไมไปพูดกับหัวหน้าผู้ดูเเลเเบบนั้น?
ฟางเซียน
ไหนๆในไม่ช้าก็ต้องออกไปจากที่นี้เเล้ว
เจิ้งจู่
หมายความว่าอย่างไร
ฟางเซียน
หมายความว่ายังไงก็หมายความว่าอย่างนั้นเเหละ
ฟางเซียน
หยิบกล่องไม้ตรงนั้นให้หน่อยสิ
เจิ้งจู่
พี่เคยว่าข้าว่าข้างในกล่องใบนี้เป็นของชิ้นสำคัญมากๆ
เจิ้งจู่
ข้าอยากรู้มาตลอดว่ามันคืออะไร
ฟางเซียน
มันเป็นของต่างหน้าน่ะ
ฟางเซียน
มันเป็นของขวัญชิ้นเเรก...
ฟางเซียน
ที่เเม่มอบให้กับพี่
เจิ้งจู่
ชักจะอยากรู้เเล้วเเฮะ
ฟางเซียน
//ยิ้มพร้อมกับเปิดกล่องไม้
เจิ้งจู่
นี่ยิ่งกว่าสวยซะอีก!
เจิ้งจู่
ถ้าเอาไปขายต้องได้ราคาเเพงเเน่นอน!
ฟางเซียน
//คิดอะไรบางอย่าง
ฟางเซียน
//หยิบสร้อยเเล้วมาสวมคอ
เจิ้งจู่
เหมาะกับพี่มากเลย
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เจ้าตื่นเเล้วเหรอ?
ฟางเซียน
ทำไมนางถึงมาอยู่ที่นี่...
เจิ้งจู่
//ขยับมาใกล้ฟางเซียน
เจิ้งจู่
ผู้หญิงคนนี้นางคอยช่วยดูเเลพี่ตลอดเลยนะ
เจิ้งจู่
ตอนที่พี่ยังไม่ได้สติน่ะ
เจิ้งจู่
เเถมนางยังหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาพี่อีก
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ไหนข้าขอตรวจดูอาการเจ้าหน่อย
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ดีขึ้นเเล้วหรือไม่?
ฟางเซียน
...ดีขึ้นเเล้วเจ้าค่ะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เช่นนั้นก็ดีเเล้ว//ยิ้มอย่างอ่อนโยน
ท่านเเม่ของฟางเซียน
นี่คือยาที่เจ้าต้องกินอีกสักระยะ
ฟางเซียน
//สีหน้ากลัวรสยาขม
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ไม่ได้
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เจ้าต้องทานยาพวกนี้
ท่านเเม่ของฟางเซียน
จริงอยู่ที่เจ้าอาการดีขึ้นมากกว่าเเต่ก่อน
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เเต่ก็ใช่ว่าอาการเจ้าจะหายดีเป็นปกติ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ตักยาในถ้วยให้ฟางเซียน
ฟางเซียน
(อย่าบอกนะว่าจะให้กิน!)
ฟางเซียน
ข้าขอเก็บไว้กินทีหลังดีกว่าเจ้าค่ะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ไม่ได้
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ยาปรุงเสร็จใหม่ๆ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
หากเจ้าปล่อยยาทิ้งไว้ผลของยาก็เปล่าประโยชน์สิ
ฟางเซียน
//จำใจอ้าปากกินยา
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เก่งมาก//ยิ้ม
ท่านเเม่ของฟางเซียน
อีกซักคำ
ฟางเซียน
เอ่อ...มะ.ไม่ดีกว่าเจ้าค่ะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
หากเจ้าเป็นเด็กดี
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ทานยาจนหมด
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้าจะมีรางวัลให้
เจิ้งจู่
เร็วเข้าพี่ฟางเซียน!
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ยิ้ม
ฟางเซียน
(เผื่อของรางวัล!)
ฟางเซียน
เเหวะ!ไม่อร่อยขมปี๋เลย
ท่านเเม่ของฟางเซียน
รีบทานสิ่งนี้สิ
ฟางเซียน
มันคืออะไรหรือเจ้าคะ?
เจิ้งจู่
หลากสีสันสวยงามน่าอร่อย
เเอด:รูปร่างหน้าตาก็ประมาณนี้ค่ะ
ฟางเซียน
(เหมือนลูกอมเลย?)
ฟางเซียน
(เเต่ก็ไม่เเน่อาจจะเป็นยาอีกก็ได้...)
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ลองทานดูสิ
ฟางเซียนหยิบลูกอมหลากหลายสีใส่เข้าปาก
ฟางเซียน
//ยื่นถ้วยที่เต็มไปด้วยลูกอมให้เจิ้งจู่
ฟางเซียน
นี่ค่อยๆกินเดี๋ยวก็หวานเเสบคอกันพอดี
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ยิ้มเอ็นดูทั้ง2คน
ฟางเซียน
เอ่อ...ขอบคุณนะเจ้าค่ะ
ฟางเซียน
สำหรับทุกอย่างเลย
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ไม่ต้องขอบคุณหรอกจ้ะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ก็มันเป็นหน้าที่ของเเม่ที่ต้องดูเเลลูกให้เป็นอย่างดี
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ถึงเเม้ก่อนหน้านี้จะไม่มีโอกาสก็ตาม....
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ฟางเซียน...
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เจ้าใช่ลูกสาวที่หายไปของข้าใช่มั้ย...
ตอนที่2
ฟางเซียน
เจิ้งจู่เจ้าออกไปก่อน
ฟางเซียน
อะไรที่ทำให้ท่านคิดเช่นนั้นกันเจ้าคะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ตอนเเรกข้ารู้สึกได้
ท่านเเม่ของฟางเซียน
มันเป็นสัญชาตญาณของความเป็นเเม่
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้ารู้สึกได้ตั้งเเต่เเรกเห็น
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้ารู้เหตุผลนี้คงไม่เพียงพอ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เเละดูไร้สาระ...
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เเต่ครั้งนี้ข้ามั่นใจว่าเจ้าคือบุตรสาวของข้าจริงๆ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
สร้อยนั่น
ฟางเซียน
//จับสร้อยที่สวมอยู่
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เป็นสร้อยที่ข้าจำได้ไม่มีวันลืม...
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้าขอถามเจ้าหน่อย
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เจ้าได้สร้อยเส้นนี้มาจากไหนกัน?
ฟางเซียน
...มันเป็นของติดตัวข้ามาตั้งเเต่ยังเด็ก
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้าเอง...
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ก็มอบสร้อยให้บุตรสาวของข้าตอนที่นางเกิดมา
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ซึ่งสร้อยนั่นก็เหมือนกับสร้อยที่เจ้าใส่อยู่ในตอนนี้
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ฟางเซียน//กุมมือของฟางเซียน
ท่านเเม่ของฟางเซียน
กลับไปกับข้าเถิดนะ
ฟางเซียน
เเล้วถ้าหากข้าไม่ใช่ลูกของท่านล่ะเจ้าค่ะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้ามั่นใจว่าเจ้าคือลูกของข้าที่หายไป
ท่านเเม่ของฟางเซียน
เเต่หากไม่ใช่ข้าก็จะเลี้ยงดูเจ้าเหมือนลูกเเท้ๆของข้าเอง
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้าให้สัญญา
ฟางเซียน
ข้าจะกลับไปกับท่าน
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ดีใจ
ฟางเซียน
เเต่มีข้อเเม้นะเจ้าคะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ข้อเเม้?
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ออกมาจากห้อง
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ลูกอยู่ที่นี่ไม่ต้องไปส่งเเม่หรอก
ฟางเซียน
เดินทางปลอดภัยนะเจ้าคะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ยิ้มเเล้วเดินจากไปพร้อมบริวารเดินตามหลัง
เจิ้งจู่
อะ.อะ.อะ.อะไรเนี่ย!?
เจิ้งจู่
นี่มันเกิดอะไรขึ้น!?
ฟางเซียน
เงียบๆหน่อยเสียงดังไปเเล้ว
เจิ้งจู่
ก็ข้าไม่คิดนี่นา!
เจิ้งจู่
นี่พี่เป็นถึงคุณหนูตระกูลเเม่ทัพที่ยิ่งใหญ่เลยนะ!!
เจิ้งจู่
ตระกูลเเม่ทัพอันดับ1!!
ฟางเซียน
น่าตกใจขนาดนั้นเชียว
เจิ้งจู่
พี่ฟางเซียนทำไมพี่ถึงดูไม่ดีใจเลยล่ะ...
ฟางเซียน
เจิ้งจู่ข้ามีข่าวดี
เจิ้งจู่
สถานการณ์เช่นนี้ย่อมมีข่าวดีให้ฟังอยู่เเล้ว
ฟางเซียน
เจ้ายินดีที่ตามข้าไปมั้ย?
ฟางเซียน
ไปตระกูลเเม่ทัพอันดับ1ที่เจ้าว่ากัน
ฟางเซียน
พวกเราจะไปอาศัยอยู่ที่นั่น
ฟางเซียน
ข้ายังไม่บอกเลยว่าให้เจ้าไปอยู่ในฐานะอะไร
ฟางเซียน
เกิดข้าหลอกให้เจ้าไปเป็นคนใช้ล่ะ
เจิ้งจู่
ที่ข้าไปไม่ได้หวังสุขสบายเสียหน่อย
เจิ้งจู่
ข้าอยากติดตามพี่ไปต่างหาก
เจิ้งจู่
พี่ไปไหนข้าไปด้วย
เจิ้งจู่
พี่ฟางเซียนพี่รู้ตัวใช่มั้ยว่าพี่เปรียบเสมือนพี่สาวเเท้ๆของข้า
เจิ้งจู่
เเม้เเต่ชีวิตของข้าข้ายังมอบให้พี่ได้เลย
ฟางเซียน
เเหมช่างพูดเสียจริงนะเจ้าน่ะ
เจิ้งจู่
หือจะไปวันนี้เลยเหรอ?
ฟางเซียน
ไปหาท่านตาต่างหาก
ฟางเซียน
ข้าว่าจะพาท่านตาไปอยู่ด้วย
ฟางเซียน
ท่านตาทำไมล่ะเจ้าคะ?
ฟางเซียน
ไปอยู่ด้วยกันดีจะตายไป
ท่านตา
อีกอย่างครอบครัวข้าอยู่ที่นี่เจ้าจะให้ข้าทิ้งพวกเขารึ
เพิ่มเติม:ท่านตาเป็นญาติกับหัวหน้าผู้ดูเเลที่นี่
ท่านตา
เเถมยังมีเด็กๆที่ข้าต้องดูเเลอีก
ท่านตา
หากพวกเจ้าคิดถึงข้า
ท่านตา
ก็เเวะมาหาข้าบ่อยๆที่นี่ก็ได้เเล้วนี่?
ท่านตา
จากที่ข้ารู้ที่ที่พวกเจ้ากำลังจะไปอาศัยอยู่ก็ไม่ไกลจากเมืองหมิงเวยนัก
ท่านตา
ข้าก็เชื่อว่ายังไงพวกเจ้าก็คงเเวะมาหาข้าถูกมั้ย?
ฟางเซียน
งื้ออออท่านตาาา//ร้องไห้
ทั้งสองเข้าไปโอบกอดท่านตาทั้งน้ำตา
เจิ้งจู่
ข้าไม่ไปเเล้วข้าจะอยู่กับท่านตาาา
ท่านตา
ไม่ได้//เสียงหนักเเน่น
ท่านตา
อย่าทำให้ตาเเก่ๆคนนี้ต้องหนักใจสิ
ฟางเซียน
พวกเราก็ทำให้ตาหนักใจบ่อยๆอยู่เเล้วนิเจ้าคะ
ท่านตา
จะไปอยู่เเล้วเเท้ๆยังทำให้ตาโกรธเจ้าอีกรึไง?
ฟางเซียน
เเหะๆล้อเล่นเจ้าค่ะ
ท่านตา
จงใช้ชีวิตอย่างมีความสุขเเละสุขสบาย
ท่านตา
นี่คือเส้นทางชีวิตของพวกเจ้า
ท่านตา
พวกเจ้ายังต้องเจออะไรอีกมาก
ท่านตา
อย่ามายึดติดกับตาเเก่ๆคนนี้อยู่เลย
ท่านตา
เเล้วนี่จะไปกันเมื่อไหร่?
ยามเฉินคือเวลา07.00 – 08.59 น.
เจิ้งจู่
งั้นคืนนี้เรานอนกับท่านตาดีมั้ย!?
ฟางเซียน
ดีนะเเต่ไม่เป็นการรบกวนท่านตาเหรอ?
เมื่อพระอาทิตย์ตกดินคนที่อยู่ในบ้านเด็กกำพร้าทุกคนได้จัดงานกินเลี้ยงเล็กๆให้ฟางเซียนกับเจิ้งจู่ที่จะได้ย้ายออกไปอยู่ที่อื่นเเล้วเเม้เป็นงานที่อาหารไม่ได้มากมายเเต่ก็สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นเเละความเศร้าเล็กน้อยที่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะได้เจอกันอีก
เจิ้งจู่
โห...คนมารับเราเยอะจริงๆ
ฟางเซียน
(มาเป็นขบวนเลย...)
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ฟางเซียน
ท่านพ่อของฟางเซียน
ฟางเซียน
ท่านพ่อของฟางเซียน
เงยหน้าขึ้นเถิดลูกพ่อ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ไปกันเถอะจ้ะลูก
ท่านเเม่ของฟางเซียน
ทุกคนที่บ้านรอลูกอยู่นะ
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//จูงมือฟางเซียน
ฟางเซียน
ลูกขอบอกลาทุกคนอีกรอบได้มั้ยเจ้าคะ...?
ท่านเเม่ของฟางเซียน
//ยิ้ม
เด็กๆที่เห็นฟางเซียนเริ่มจะร้องไห้ก็วิ่งเข้ามากอดฟางเซียนทันที
พวกผู้ใหญ่ที่ดูเเลบ้านเด็กกำพร้าก็เข้ามาปลอบว่าไม่ต้องร้องไห้เเละหากว่างๆก็เเวะมาเที่ยวเล่นที่นี่ได้ตามสบาย
หลังจากพูดคุยกันเสร็จฟางเซียนก็ได้เดินทางเเละเข้าสู่ตระกูลเเม่ทัพใหญ่ทันที
การเดินทางกว่าจะถึงก็ผ่านไป4วัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
