...เมื่อคนที่เกิดอาการบ้าคลั่งตลอดเวลา...

ที่มีใครกล้ายุ้งกับของขวัญทางใจชิ้นสุดท้ายที่ครอบครัวมอบ ให้ก่อนจะเสียชีวิตจากตนกับคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นซากสัตว์ วิญญาณร้ายที่เจอเรื่องราวชีวิตมาอย่างเจ็บปวดทราม จะเกิดอะไรขึ้นหากสองคนนี้ต้องมาร่วมมือกันปกป้องราษฎร เผ่าพันธุ์เงือกและตามหาบุคคลที่เกี่ยวข้องกับคดีของพวกเขา จนทำให้ดอรีถูกกัดบริวารพร้อมตำรวจเฝ้าทั้งในและนอกอยู่ที่บ้านของตนส่วนไซทีก็โดนพักการทำงานนานถึงแปดศตวรรษ

นามปากกา ผืนฟ้าอันเป็นนิรันดร์

... ตอนที่หนึ่ง บ้าคลั่ง...

ณ โรงเรียนทหารอากาศแห่งหนึ่งของโลก

ห้องทำงานผู้บังคับบังชาการหนึ่งในทั่วประเทศ หญิงสาวคนหนึ่ง

กำลังไล่ดึงสายไฟและคอมพิวเตอร์ของพวกเขาอย่างบ้าครั่ง

ไม่มีสิ้นสุดเหมือนกำลังตามหาอะไรบางอย่างที่เป็นของตน ' ใครก็ได้รีบไปเรียกอาจารย์มาเร็ว ไม่งั้นคอมพิวเตอร์ได้พังหมดแน่ '

' โอเคๆๆ '

' ส่วนคนที่เหลือเข้าไปช่วยพาคนที่นั่งอยู่ที่นั่นออกมาเร็ว '

' ก็ช่วยอยู่นี่ไง ตาไม่เห็นหรือไง คุณหัวหน้าหน่วยพระอาทิตย์ '

' เออ ตาฉันไม่เห็นเองละ รีบช่วยคนก่อนเถอะ '

' เออๆๆ ส่วนคนที่ยืนอึ้งเป็นก้อนหินนะ รีบพาคนของที่นี่ลงไปที่สนามด่วย '

' ครับ รุ่นพี่ '

' ดอรี แกใจเย็นก่อนได้ไหม ตอนนี้แกเป็นอะไร หากไม่สบายก็ครวกลับไปพักที่ห้องสิ ไม่ใช่พอไม่สบอารมณ์

อะไรก็มาทำลายข้าวของพวกนี้ตลอด '

'แกพูดเหมือนฉันผิดอยู่คนเดียวอย่างนั่นละ ถ้าไม่มีใครมายุ้งกับของของฉัน คิดว่าฉันอยากมาที่นี่นักหรือไงกัน ''

'ขอโทษจ้า แกตามหาของของแกเพราะมีคนไปขโมย เดียวฉันให้หน่วยของฉันและหน่อยของภูเขาช่วยกันตามหาแล้วนำมาคือให้โดยเร็วที่สุด แต่ตอนนี้แกต้องใจเย็นก่อน โอเคนะ ดอรี '

'อืม แต่ต้องพาหน่อยฉันไปด้วย ไม่อย่างนั่นฉันก็จะหาเดียวแบบนี้ละ'

'ไม่จ้าไม่ต้อง ฉันพาหน่วยแกไปด้วยก็ได้ ตอนนี้แกก็กลับไปพักเถอะ '

'อืม ได้ต้องตามให้เจอนะ ลูน '

' จ้าๆๆ คุณหัวหน้าหน่วยท้องทะเล'

'ไม่แปลกใจที่ทำไมคุณดอรีถึงได้นั่งอยู่ตำแหน่งหัวหน้าหน่อยได้แบบนี้มานานกว่าใคร ถ้าไม่รวมเหตุการณ์ที่เกิดอยู่ตอนนี้ผมว่าทุกอย่างถือว่าดีหมด'

'คำชมหรอนั่น คุณน้อง '

'ใช่แล้วแถมเป็นคำชมที่โอเคสุดด้วย'

'เข้าข้างตัวเองซะจริง'

... ...

...^^^ตอนที่สอง ตามหาของแทนใจ^^^...

ห้องเก็บเอกสารของทหารอากาศเมื่อผู้ดูแลเข้ามาจักทำความสะอาด ก็ตกใจเป็นอย่างมากเพราะ สมุด กระดาษ

เอกสาร หนังสือ ที่เก็บไว้อย่างมีระเบียง กำลังกระจายอยู่กลางอากาศทั่วห้องพอเห็นตัวคนการทำเท่านั่นละถึงกับอึ้งเลย

' หัวหน้าหน่วยท้องทะเล คุณกำลังกระทำความผิดที่มาบุกรุกสถานที่ที่เป็นของกองทัพอากาศนะครับ รู้ตัวบางไหมว่าคุณเลยเขตแดนระหว่างของทั้งสองกองทัพครับ '

' นายไม่รู้อะไร ก็อย่ามาขว้างทางฉัน '

' ถึงอย่างนั่นก็เถอะ แต่คุณกำลังทำความผิดอยู่นะครับ '

' ใช่ ฉันกำลังทำความผิด เพราะเป็นกองทัพอากาศของพวกนายนั่นละที่กล้ามาขโมยของของฉันถึงถิ่นของฉัน หากคนของพวกนายไม่มายุ้งกับฉันก่อน

คิดว่าฉันอยากมาที่นี่มากนักหรอ ไอ้กองทัพอากาศงี่เง่าที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ครอบครัวของฉันตายหมดทุกคน หากเมื่อเดือนนั่นคนของพวกนาย

ไม่กุเรื่องสร้างเรื่องใส่ร้ายครอบครัวของฉันจนถูกประหารทุกคน คิดหรอว่าฉันจักตกอยู่ในสภาพแบบนี้มาตลอดหลายเดือน'

' ผมไม่รู้เรื่องอะไรกับเรื่องนั่นเลยนะครับ '

' คอยดูเถอะ ฉันเก็บข้อมูลหลักฐานและพยานครบเมื่อไร พวกนายทุกคนที่เกี่ยวกับเหตุการณ์ครอบครัวของฉันไม่รอดแน่ '

' คุณ- '

'รุ่นพี่ อยู่ห้องนี้ใช่จริงๆๆด้วย มาให้ผมลงโทษเลยนะครับ ผมจะลงโทษรุ่นพี่ให้สมที่เล่นงานผมเลยครับ '

' ไอหมาบ้ากัดไม่ปล่อยซะจริง คุณปืนขว้างไว้ที ฉันจะออกทางประตูหลัง '

' ครับ ครับ แล้วเรื่องเมื่อครู่ละครับ '

'เดียว ฉันคุยกับท่านผู้นำกองทัพของพวกนายเอง '

' ครับ ครับ'

' รุ่นพี่กลัวคนอื่นด้วยหรอเนี่ย '

' ฉันไม่ได้กลัว แค่สถานที่ไม่เหมาะกับการต่อสู้ก็เท่านั่นละ แล้วจะโยนใส่ฉันทำไหม ไม้มันไม่ใช่เบาๆๆนะ คุณไซที '

'แล้วไงครับ ถึงยังไงผมก็ไม่ขอโทษรุ่นพี่หรอกนะครับ'

'คุณไซที พูดเหมือนเคยขอโทษฉันเลยนะ รู้แบบนี้จับล่ามโซ่ไว้ที่เกาะมุนิซะยังจักดีกว่า ฉันไม่น่าพาตัวคุณไซทีมาด้วยเลย '

'แล้วใครขอให้รุ่นพี่พาผมมาด้วยละครับ '

'จักใครซะอีกก็ลุงฉลามของคุณไซทีนั่นละขอให้คุณมาด้วย'

...ตอนที่สาม ร้านขนมปังดาวทะเล...

' อย่าเอาลุงของผมเป็นข้ออ้างไปหน่อยเลย รุ่นพี่แค่อยากมาล้างแค้นให้ครอบครัวของรุ่นพี่ก็เท่านั้นเอง'

' คิดยังไงก็ช่างละกัน ฉันไปละไว้เจอละกันบาย '

' รุ่นพี่- '

' หัวหน้าหน่วยจู่โจม คุณอย่าลืมนะคุณก็กระทำความผิดเช่นหัวหน้าหน่อยท้องทะเลเหมือนกัน เพราะงั้นไม่ว่าเพราะเหตุผลใดคุณต้องไปกับผมเพื่อจบเรื่องวันนี้นะครับ '

'ไปพบคนเดียว ตอนนี้ผมต้องไปจบเรื่องระหว่างผมและรุ่นพี่ให้ได้วันนี้ให้ได้ ไม่งั้นอย่าหวังเลยผมว่าจะกลับมาที่กองทัพอากาศเลย '

' แต่ยังไงคุณก็ต้องไปกับผม -! '

'ถือว่าจูบนี้คือคำสัญญาจากผมละกัน ไว้เจอกันใหม่ครับคุณปืน '

'เป็นจูบที่ห่วยแตกมาก เขาคงเกิดเพิ่งเคยจูบกับคนอื่นสินะ ช่างเป็นพวกทหารเรือรบที่จูบแย่สุดของกองทัพเลยสินะ ' ณ ร้านขนมปัง แถบชายแดน ร้านชื่อดังของโลก

' ก่อเรื่องมาอีกแล้วสิท่า ไหนบอกมาหน่อยสิว่ารอบนี้คือที่ไหนกัน '

' โรงเรียนทหารอากาศ กองทัพของคุณนํ้านั่นละจ้า แต่ครั้งนี้ไปตามเอาของที่ถูกขโมยจากถิ่นของฉันคือมาได้แล้ว '

' คงไม่ได้บุกรุกเข้าถล่มใช่ไหมนั่น '

' ก็ไม่เชิงหรอก แค่ครั่งนิดหน่อย '

' เธอเล่นพาคนโรคจิตมาด้วยแบบนี้เราว่าไม่ใช่แล้วละ '

'หื้อ คนโรคจิตหรอ '

' ข้างหลังเธอนะ- '

'แค่กๆๆ เป็นบ้าอะไรเนี่ย แฮ่กๆๆ ทำร้ายกันชัดๆๆ '

'เปล่นะครับ เขาเรียกว่าลงโทษต่างหากละครับ รุ่นพี่ '

' ลงบ้านแกสิเลือดไหลแอบเป็นทางแล้วเนี่ย อีกอย่างไม่มีใครเขาใช้ประตูที่ทำมาจากแก้ว100%มาไล่ฟาดไล่แท่งคนอื่นเขาอย่างหมาบ้าเหมือนแกหรอก '

'ก็รุ่นพี่หาเรื่องผมก่อนเองนะครับ แถมไม่เคลียร์ก่อนมาอีกด้วย '

'ได้ เรื่องระหว่างแกกับฉัน เอากันให้ตายไปกันข้างเลย '

' เราเรียกรถพยาบาลเอาให้ไหม เลือดเธอเต็มร้านเราแล้วนะ แถมเธอก็ได้แผลลึกมากด้วย '

'คุณนํ้า ใช่เวลามาเป็นห่วงและเรียกร้องค่าชดเฉยจากกันไหมเนี่ย คุณกลับบ้านไปเถอะ อีกสักพักฉันจักการให้เอง '

'เธอระวังตัวด้วยละกัน ดอรี '

'อืม บายจ้า คุณนํ้า'

...ตอนที่สี่ กลิ่นเลือดต่างกัน...

'คิดจะสู้กันก็ต้องใช้อาวุธสิครับ รุ่นพี่'

'คนอย่างฉันถึงแม้ไม่มีอาวุธติดตัว ก็สามารถเอาชนะแกได้เหมือนกันนั้นละ '

'งั้นผมก็ขอให้รุ่นพี่ไม่เก่งแต่ปากละกันครับ '

' หึ ฉันหรือแก เดียวก็ได้เห็นกัน '

' ครับ ว่าแต่ตัดแขนเสื้อมามัดที่หัวไว้แบบนัน คิดว่าจะห้ามได้นานแค่ไหนกันนะ '

' เรื่องของฉัน แกจะยุ้งไปทำไหม'

'ไม่ยุ้งแต่ลงมือได้สินะครับรุ่นพี่ ' ' รุ่นพี่ ดอรี ไซที คุณสองคนหยุดสู้กัน แล้วรีบกลับขึ้นเรือได้แล้ว

เปลี่ยนแผนพวกเราจะกลับเกาะเย็นนี้เลย

คุณสองคนรีบไปเก็บของได้แล้ว อีกครึ่งชั่วโมงมารวมตัวกันบนเรือ '

'แค่กๆๆ ฉันรู้ก่อนพวกนายอีก ไม่ต้องมาทำเป็นออกคำสั่งหน่อยเลย

อยู่แค่ทีมสี่อย่ามาทำเป็นเก่งกับฉัน '

'รุ่นพี่ ดอรี คุณก็ครวทำตามคนอื่นบางเถอะครับ '

' ถ้ากรุ๊ปของนายเหมือนกับฉัน ฉันจะคิดดูอีกทีละกัน ฉันกลับก่อนละกัน ส่วนแกไซที แกคงเห็นฉันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกองทัพเลยคิดจะกำจัดกันสิท่า

ฉันบอกเลยว่าเเกได้ใจมากเกินไปแล้ว เกิดหลังฉันไม่กี่ปีคิดว่าฉันจะอ่อนข้อให้หรือไงกัน ที่ฉันพาแกมาด้วยเพราะอยากให้หายจากอาการบ้าๆๆของแก

ไม่ใช่ให้แกมาสร้างเรื่องเป็นเพื่อนฉัน กุแช เข้ามาพยุงฉันลุกขึ้นที '