สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่ผ่านทางมา ขอให้ทุกท่านสนุกสุขสมกับนิยายเรื่อง แล้วพบกันในโลกแห่งจินตนาการ

จุดเริ่มต้น

ในวันที่xxเดือนxxปี2071 ได้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ ผู้คนกว่าครึ่งทั่วทุกมุมโลกเกิดการกลายพันธุ์ และได้รับพลังเหนือธรรมชาติ จนความเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้น

ผู้คนเหลานี้บางคนมีพลังที่จะสามารถแหวกผืนน้ำ ผ่าอากาสหรือแม้แต่กลายเป็นสิ่งที่ยากจะจินตนาการณ์

ส่วนสิ่งมีชีวิตอื่นๆนั้นก็ล้วนมีการเปลี่ยนแปลงสัตว์มากมายกลายป็นสัตว์อสูรร้ายหลายสายพันธุ์ บ้างมีเกราะแข็งเหมือนเหล็กกล้า บ้างสูงใหญ่เหมือนขุนเขาขนาดย่อมๆ พืชพันธุ์บางส่วนกลายเป็นพืชปีศาจดุร้ายแฝงไปด้วยความลี้ลับมากมาย มนุษย์จึงต้องดิ้นรนที่จะมีชีวิตรอดให้ได้บนโลกอันโหดร้าย

และในปี2081 10ปีหลังจากเกิดการเปลี่ยนแปลงเหล่าผู้กุมอำนาจทั่วโลกได้จับมือกันเพื่อจัดระเบียบให้โลกกลับสู่สมดุลอีกครั้ง โดยมีผู้ที่กุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ กลุ่มราชันย์ เหล่าผู้นำมวลมนุษยชาติในยุคสมัยแห่ง‘พลัง’

.

.

.

.

.

วันที่xเดือนxปี2121

‘ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ!!!’เสียงนาฬิกาดิจิตอล สีเทาที่ตั้งอยู่ตรงหัวเตียงดังขึ้น ทำให้ชายที่นอนหลับอย่างสบายอยู่บนเตียงเริ่มขยับ

“งืม~.....”ผู้ที่นอนอยู่เริ่มขยับแขนเพื่อปิดนาฬิกาอย่างเคยชิน

‘ปิ๊บ!!......’หลังเสียงขอนาฬิกาหยุดลง ภายใต้ผ้าห่มผืนหนาก็เริ่มมีการขยับ

“....”ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมาจากริมฝีปากของผู้ที่กำลังลุกขึ้นจากเตียงนอน

“‘ดึ๊ง ดึ่ง ดึ๊ง!!!’หน้าจอโทรสัพมือถือที่วางอยู่บนหัวเตียงสว่างขึ้น ทำให้มือหนาต้องเอื้อมหยิบก่อนที่จะกดรับสาย

“มีไร”มีเพียงคำพูดสั้นๆ ถึงปลายสาย

“เอ็งตื่นยังวะไอ้นะ”เสียงปลายสายตอบกลับ

“แล้วนี้เอ็งคุยกับน้องพ่อเอ็งอยู่เหรอครับ”น้ำเสียงนิ่งง่วนตอบกลับ

“อ้าวไอ้นี่ก็แค่ถามป่าววะ....”ปลายสายพูดน้ำเสียงสั่นๆ

“แค่นี้นะ จะอาบน้ำ ติ๊ด!”ไม่รอให้ปลายสายตอบ นิ้วมือหนาก็กดวางสายไปแล้ว ก่อนร่างสูงจะเดินออกไปพร้อมผ้าขนหนูผืนกนาในมือ

10นาทีต่อมา

“แกร๊ก”ประตูห้องน้ำเปิดออก ร่างสูงก้าวเดินออกมาชนะ หรือ นาย ชัยชนะ จตุรเทพ เจ้าของรางสูงผมสีดำสนิทเช่นเดียวกับดวงตาสีนิลคู่นัั้น

“ดึ๊ง ดึ่ง ดึ๊ง”โทรศัพท์มือถือส่งเสียงอีกครั้ง หลังออกจากห้องน้ำได้ไม่กี่ก้าว พร้อมชื่อที่สว่างอยู่บนหน้าจอ ชื่อที่เขาคุ้นเคยดี และเพิ่งจะวางสายไป‘สิบทิศ’ เพื่อนสนิทของเขา

“ไอ้นะ!! เอ็งตัดสายข้าอีกแล้วนะ แล้วนี้ข้าโทรไปตั้งกี่สายแล้วทำไมเอ็งเพิ่งจะรับ”ปลายสายบ่นยาวเหยียดน้ำเสียงเง้างอน

“ไปอาบน้ำมา มีไร?”ชนะตอบง่วนไร้ท่าทีสนใจ

“เปล่าข้าก็แค่จะมา...”สิบทิศส่งเสียงพูดคล้ายจะร่ายยาวก่อนจะโดนขัด“งั้นข้าว่างละ”

“เห้ย!! เดียวก่อนเว้ย..ข้าละยอมเอ็งจริงๆเห้อ”เสียงถอนหายใจยาวดังผ่านโทรศัพท์

“ข้าจะมาชวนเอ็งไปสมัครสอบที่ ‘TheWhich’ เอ็งก็เล็งที่นั่นอยู่ใช่มั้ยละ”คำบอกเล่ามาพร้อมคำถามที่ทำให้คนรับถึงกับยกคิ้วสูง

“วันนี้?”ชนะถาม

“เดี๋ยวอีกครึ่งชั่วโมงข้าจะไปรับเอ็ง โอเคนะบาย..”ตี๊ด สิบทิศบอกก่อนจะตัดสายไปดูเหมือนอีกฝ่ายจะตื่นเต้นไม่น้อยเลย

“เห้อ~ จะมาก็มาจะไปก็ไปนี้เราคบกับมันมาได้ยังไงตั้งนานกันนะ”ชนะบ่นอุบอิบ แล้วรีบเดินไปยังตู้เสื้อผ้า วันนี้เขาคงไม่ได้กินข้าวเช้าอย่างสงบแล้วสิ

12:00

รถเก๋งคันสีแดงแปร๊ดแสบตามุ่งเข้าสู้รั้วของสถาบันฝึกสอนผู้มีพลัง The Which หนึ่งในสถาบันฝึกสอนผู้มีพลังชั้นแนวหน้าของโลก ในแต่ละปีมีผู้สมัครเข้าสอบเพื่อจะเป็นนักเรียนของเดอะวิช มากมาย แต่ผู้ที่ได้รับเลือกให้ศึกษาที่นี้นั้นกลับน้อยกว่าจำนวนผู้สอบมากแต่ถึงอย่างนั้นเดอะวิช ก็ได้สร้างเหล่าผู้แข็งแกร่งและเชี่ยวชาญในด้านต่างๆ ออกมาไม่ขาดสายในแต่ละรุ่น ทำให้สถาบันแห่งนี้เป็นเป้าหมายของชายหนุ่มและหญิงสาวผู้มีพลังหลายๆคน

หลังจากเข้ามาภายในสถาบัน สองหนุ่มถึงกับตกตะลึง สองฝั่งถนนมีอาคารสถาปัตยกรรมรูปทรงแปลกตา สถาปัตยกรรมที่นี่ล้วนเป็นอาคารสูงสีขาว หลังคาสีน้ำเงินเข้มเป็นเอกลักษณ์

“อลังการเรือหายเลยเว้ย!!”สิบทิศหลุดอุทาน สองมือบังคับพวงมาลัยเพื่อนำรถไปจอด

“ใหญ่กว่าบ้านเอ็งอีกไอ้ทิศ”ชนะหันไปพูดกับเพื่อนข้างๆสีหน้าอึ้งๆ

ตัวสิบทิศนั้นเป็นถึงลูกนักธุระกิจใหญ่ ผู้มีอิทธิพลขับเคลื่อนเศรษฐกิจระดับประเทศ ตระกูลเศรษฐกิจรุ่งโรงของสิบทิศนั้นมีคฤหาส

หลังใหญ่โต มีเนื้อที่กว่า1,000ไร่เป็นของตัวเอง แต่เมื่อเทียบกับที่นี่แล้ว คงเป็นแค่สนามเด็กเล่นในโรงเรียนใหญ่โตเท่านั้นเอง

#คอมเม้นได้นะครับ

ตอนที่2

“ที่นี่สินะ สถานที่รับสมัคร/เงียบชะมัด”สองหนุ่มพูดขึ้น ขณะยืนอยู่หน้าอาคารทรงครึ่งวงกลมคล้ายโดมขนาดใหญ่ตั้งอยู่

“อย่างกับสนามกีฬา”สิบทิศพูดดวงตาส่องประกายเมื่อมองมัน

“ไปเถอะ จะได้รีบกลับ หิวแล้ว”ชนะพูดขณะเดินนำเข้าไปภายในอาคาร ดูเหมือนเขาจะไร้ความประหม่าแม้แต่น้อย

ภายในตัวอาคารรับสมัครสอบเป็นพื้นที่โล่งกว้างไม่ได้อึดอัดหรืออัดแน่นไปด้วยผู้คน

มีชุดโต๊ะเก้าอี้สีขาววางอยู่กลางห้องเพียงสามชุดแต่ที่น่าแปลกใจ คือบนเก้าอี้ของโต๊ะแต่ละตัวนั้นมีชายชุดขาวสะอาดคนหนึ่งนั่งอยู่ และยังหน้าตาเหมือนกันทั้งสามคน

“เอ่อ....นี่?”สิบทิศชี้ไปทางโต๊ะรับสมัครแล้วหันมาหาเพื่อนของเขาเป็นเชิงคำถาม

“พลังแยกร่างละมั้ง”ชนะตอบแบบขอไปทีพร้อมกับเดินเข้าไปที่โต๊ะริมซ้ายสุด

“สวัสดีครับ ผมมาสมัครสอบ”ชนะพูดขึ้น ชายคนนั้นเงยหน้ามองเขาแล้วเผยยิ้มดูเป็นมิตร

“เชิญเสียบการ์ดประจำตัวได้เลยครับ”พูดพรางผายมือไปที่เครื่องมือทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่วางอยู่บนโต๊ะ ชนะนำการ์ดบางอย่างขึ้นมาเสียบเข้าไปในเครื่อง มันคือการ์ดประจำตัวเป็นสิ่งที่ใช้ยืนยันตัวตนของคนในยุคนี้ ไม่ต่างอะไรกับบัตรประจำตัวประชาชนของคนยุคก่อนมากนัก

ตี๊ด!!เสียงแหลมยาวของเครื่องเริ่มดังพร้อมการ์ที่ค่อยๆเลื่อนออก ชนะหยิบการ์ดประจำตัวที่เลื่อนออกจากเครื่องแสกนพร้อมทั้งกล่าวถามคนตรงหน้า

“แค่นี้เหรือครับ?”เขาถามเจ้าหน้าที่รับสมัคร

“ครับแค่นี้แหละ”เขาตอบใบหน้าเป็นมิตร

“ผมถามอะไรหน่อยได้มั้ย”ชนะมองลึกเข้าไปในดวงตาสังเกตุปฏิกริยาของอีกฝ่าย

“ถ้าสามารถตอบได้ผมจะตอบครับ”เจ้าหน้าที่คนนั้นตอบไร้ท่าทางลำบากใจ

“ทำไมคนที่มาสมัครถึงน้อยขนาดนี้ละครับ”ชนะถามพรางกวาดสายตาไปยังโต๊ะรับสมัครตัวอื่น แต่ละแถวมีคนต่อคิวรอรับสมัครไม่ถึง5คน นี้เหรอสถาบันที่ได้ชื่อว่าเป็นยอมสถาบัน

“ปีนี้ทางสถาบันเปิดให้สมัครผ่านทางเว็บไซต์ของเราได้ครับ คุณคงไม่รู้ ^_^ ”เจ้าหน้าที่ตอบพร้อมรอยยิ้มที่ยากจะเข้าใจ

“....”

13:00

หลังจากการสมัครสอบเสร็จสิ้นทั้งคู่ก็รีบออกจากสถาบันพุ่งตรงไปยังห้างสรรพสินค้าใกล้ๆด้วยความรวดเร็ว

“เอ็งจะกินไร?”ชนะหันไปถามเพื่อนทันทีที่ถึงห้าง

“ร้านนั้นเป็นไง”นิ้วยาวชี้ไปยังทิศทางที่มีร้านเนื้อย่างเจ้าดังตั้งอยู่ ดวงตาของสิบทิศส่องประกายคล้ายจะบอกว่าอันนี้แหละๆ

“อืม เอ็งเลี้ยง”ชนะตอบก่อนจะเดินน้ำเข้าไปพร้อมเสียงโวยวายที่ตามไล่หลังไปติดๆ“เดี๋ยวดิ ข้าอุส่าขับรับไปรับแล้วนี้ข้าต้องเลี้ยงเอ็งอีกเหรอ”

หลังจากได้นั่งสวาปามเนื้อย่างแสนอร่อยถึงหนึ่งชั่วโมง สองหนุ่มก็ไม่รอช้ารีบก้าวขึ้นรถ กินเสร็จก็ต้องรีบไปนอนนี่แหละความสุขของชีวิต

บรื้น!! รถเก๋งคันโตขับเคลื่อนไปตามถนนด้วยความเร็ว พร้อมคนทั้งสองที่นั่งบนรถอย่างสบายใจ

โครม!! เสียงสนั่นดังขึ้นเมื่ออยู่ๆก็มีบางอย่างลอยเข้าชนด้านหน้ารถอย่างจัง

“อะไรอีกว่ะ/เชี่ยไรว่ะเนี่ย”สองหนุ่มอุทานดูเหมือนจะมีอะไรมาขัดความสุขของพวกเขาซะแล้ว

“ข้าลงไปดูเอง เอ็งเอารถไปจอดข้างทางก่อน”

ชนะหันไปสั่งเพื่อนก่อนจะรีบลงจากรถ เนื่องจากตรงนี้เป็นเขตุถนนใหญ่แม้จะไม่มีรถแล่นผ่านมากนักแต่ก็ไม่คุ้มที่จะจอดขวางถนน

“นี่มัน..”สิ่งที่เขาเจอหลังลงจากรถคือร่างสะบักสะบอมของชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่ง ที่หน้าแปลกคือชายคนนั้นสวมอยู่ในชุดสีดำยาวแบบจีนโบราณดูแปลกตา

“แค๊กๆ!”ผู้บาดเจ็บส่งเสียงไอผ่านลำคอพร้อมทั้งประคองร่างขึ้นยืน

“นี้คุณเป็นไรมั้ย”ชนะถาม

“อ่า นึกว่าจะได้ไปเฝ้าองค์เฮ็กเซียนซะแล้วสิ”

ชายชุดดำพึมพัม พร้อมทั้งทำท่าจะเดินจากไป

“เฮ็ก..เฮ็กเซียนเหรอ ใครละนั่น”ชนะทำหน้างงก่อนจะโง่งมยิ่งขึ้นเมื่อมีเสียงกัมปนาทดังขึ้น

ตู้มมมมมม!!!!

ตอนที่3

ตู้มมมม!!! เกิดการระเบิดดังสนั่นหวันไหวไปทั่ว พื้นที่บริเวณโดยรอบเกิดรอยแตกร้าวหลายจุด

เบื้องหน้าของชนะมีร่างของสิบทิศที่ในมือมีวัตถุแผ่นบางใหญ่ ที่มีลักษณะใสเหมือนแก้วถืออยู่ นี่คือพลังของสิบทิศ‘พลังแห่งโล่’

สิบทิศกำลังยกโล่แผ่นบางในมือปะทะเข้ากับหมัดสีดำของชายร่างใหญ่ที่จู่ๆก็โผล่ออกมา

“เมื่อกี๊มันหมัดระเบิดเหรอรุนแรงใช้ได้แฮะ”ชนะยกยิ้มท่าทางไม่ทุกร้อน พร้อมทำท่าจะลุกขึ้น แต่โดนสิบทิศหยุดเอาไว้

“ไอ้นะข้าขอ”สิบทิศหันมาพูดสั้นๆก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้อีกครั้ง ถือว่าเป็นการออกกำลังกายหลังอาหารก็ดีไม่น้อย

“ระเบิดปะทะโล่เหรอ หึ ไอ้ทิศถ้าแพ้ข้าไม่ลากเอ็งกลับบ้านนะเว้ย”ชนะตะโกนหยอกล้อเพื่อนของตนที่ตอนนี้เหมือนกับเปลี่ยนเป็นอีกคน ก็อย่าว่าแหละตอนสู้ก็ต้องจริงจังสักหน่อยจริงมั้ย

“ข้านี้แหละจะไม่พาเอ็งกลับ ไอ้เพื่อนปากปีจอ” วูบบบ! ปรากฏโล่แผ่นกลมใสกลางอากาศ ตู้ม!!

เสียงระเบิดดังสนั่นเมื่อโล่ของสิบทิศปะทะเข้ากับหมัดของศัตรูร่างใหญ่ตรงหน้า

“ต้องฆ่าให้หมด”มันกล่าวเสียงเบา ตู้มๆ ตู้ม!! ตู้ม!! ชายร่างใหญ่รัวหมัดกลายเป็นพายุห่าระเบิดเข้าใส่สิบทิศ

สิบทิศไม่ยอมน้อยหน้า โล่ในมือสิบทิศกลายเป็นสีเหลืองก่อนจะหวดเข้าปะทะการโจมตีของอีกฝ่าย

ตู้ม!!แรงระเบิดทั้งหมดถูกโล่ของสิบทิศดูดเข้าไปจนหมด ทำเอาชายร่างใหญ่ตกตะลึงลาน

“นั่นมันอะไร?”

“ ไม่ได้แอ้มพี่หรอก ขอเอาคืนบ้างละนะตาลุง”สิบทิศไม่พูดเปล่าสองมือขว้างโล่ที่เปลี่ยนเป็นสีแดงใส่คนตรงหน้า

ตู้มมมมม!!!!! เกิดระเบิดอย่างรุนแรงพร้อมทั้งร่างใหญ่โตที่ล้มลง ตุบ!!

“ฮ่าๆๆๆๆๆ เป็นไงรสชาติระเบิดของแกที่ปรุงโดยเชฟสิบทิศ คงจะอร่อยน่าดู”สิบทิศพูดติดตลกเมื่อมองไปยังร่างดำมอดของอีกฝ่าย

“ไอ้ทิศระวังตัว”ชนะตะโกนบอก เมื่อสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่ดูอึมครึมขึ้นรอบตัวคนทั้งสอง โดยเฉพาะชายร่างใหญ่

ย๊าคคคค!!!!ร่างใหญ่โตลุกพรวดขึ้นพร้อมคำรามออกมาอย่าคุ้มคลั่ง

ตู้มๆ ตู้มๆตุ้มๆ ตู้มๆๆๆๆๆ!!!!!เกิดระเบิดดังกึกก้อง เหมือนห่าฝนระเบิดกระหน่ำใส่สิบทิศ

“ต้องรีบช่วย....เจ้านั่นคือบอมเป็นนักฆ่ามีชื่อ แค๊กๆ”ร่างหนุ่มชุดแปลกที่ถูกโจมตีก่อนหน้าพูดขึ้น

“หมอนั่นที่เอาจริงน่ากลัวกว่านักฆ่าอะไรนั่นอีกนะจะบอกให้”ชนะยิ้มพรางจับจ้องมองไปยังกลุ่มควันที่กำลังโหมรุนแรง

“เอาละ!! คราวนี้แหละเอ็งม่องแน่”สิบทิศตะโกนก้องพร้อมทั้งโล่ในมือที่เปลี่ยนเป็นสีแดงอีกครั้ง

ตู้ม!!!!!!! เสียงระเบิดดังสนั่น

เมื่อหมัดปะทะเข้ากับโล่ ด้วยแรงระเบิดทำให้พื้นที่โดยรอบแตกร้าวเป็นระยางคล้ายใยแมงมุม เกิดหลุมลึกกว่า2เมตรบริเวณจุดปะทะ

ภายใต้กลุ่มควันมีเพียงร่างของสิบทิศเท่านั้นที่ยืนหยัดอยู่ ชายหนุ่มท้าวสะเอว มองไปยังร่างที่นอนแน่นิ่งอยู่ก้นหลุม

“โห ทนไฟด้วยแงะ แต่คงจะช้ำในน่าดู ฮ่า ฮ่า ฮ่า”สิบทิศหัวเราะร่า เมื่อเห็นร่างในหลุม เสื้อผ้าถูกระเบิดทำลายเป็นจุล ร่างกายบิดงอจากการระเบิดแต่ไร้ริ้วรอบไหม้ไฟแม้สักแห่ง

วี้วอๆ วี้วอ!!!เสียงไซเรนดังขึ้นตากที่ไกลๆทำเอาชายทั้งสามต้องหันมอง

“สงสัยคงได้เปลี่ยนที่นอนกันแล้วมั้ง”ชนะพูดสีหน้าเซ็งๆก่อนจะตบไปที่หน้าผากเบาๆ“เห้อ~มันต้องเข้าอีหรอบนี้ทุกทีสินะ”ชนะบ่นอุบพร้อมสายตายสั่นไหวของชายหนุ่มชุดจีน และท่าทางขอไปทีของเพื่อนรัก

“รู้งี้รีบกลับก็ดี เห้อ~”