พ่อเลี้ยงสุดซึนกับลูกเลี้ยงสุดขี้อ้อน!
ตอนที่ 1
ณ โรงเเรมฯชื่อดังแห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง
ออร์แกน
อ้ะอ๊ะ แฮ่ก...จะเสร็จ อึก
นีวานย์
อืม มีธุระต้องไปทำต่อ
ออร์แกน
ผมจะถามไม่ได้เลยเหรอ /ยิ้ม
นีวานย์
ไม่ต้องยุ่งหรอก ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉัน
ขณะที่นีวานย์กำลังรอลิฟต์ขึ้นมาก็ได้มีสายโทรศัพท์เข้า
ฮัส •เลขา•
📞บอสคะ คือมีคนจะขอพบน่ะค่ะตอนนี้สะดวกมั้ยคะ
นีวานย์
📞ใครเหรอครับ ตอนนี้ผมกำลังจะเข้าไปบริษัทพอดีน่ะ
ฮัส •เลขา•
📞เขาบอกว่าเขาชื่อ--
สายในโทรศัพท์เงียบไปสักพักนึงก่อนที่จะมีเสียงพูดดังขึ้น
🗣️ : พอจะจำผมได้บ้างรึยังครับ
🗣️ : ทำไมเงียบไปละครับ ตอนนี้ผมกลับมาหาพ่อแล้วนะ
🗣️ : ผมไปอยู่ที่นั่นตั้งนาน คิดถึงพ่อแทบแย่แน่ะ
🗣️ : ไว้เจอกันนะครับผมจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ♡
เรียวเฮย์
นี่มือถือของคุณครับ /ยื่น
ฮัส •เลขา•
คุณเรียวเฮย์เป็นลูกของบอสเหรอคะ?
เรียวเฮย์
เป็นลูกเลี้ยงเฉยๆน่ะครับ /ยิ้ม
ฮัส •เลขา•
อ๋อ! งั้นสินะคะ
เรียวเฮย์
ทำไมคุณดูตกใจแบบนั้นล่ะครับ มีอะไรรึเปล่า...?
ฮัส •เลขา•
อะฮ่าฮ่า ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คือดิฉันรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย เพราะปกติบอสไม่ค่อยบอกเรื่องส่วนตัวกับใคร
ฮัส •เลขา•
ดิฉันเลยไม่รู้เรื่องที่เขามีลูกเลี้ยงน่ะค่ะ
ฮัส •เลขา•
อ๋อ แล้วก็ต้องขอโทษนะคะที่ตอนแรกไล่คุณเรียวเฮย์ไปแบบนั้น /ก้มหัว
เรียวเฮย์
ฮ่ะๆ ไม่เป็นไรครับ
เรียวเฮย์
อืม คุณ... /อ่านป้ายที่ห้อยตรงคอ
เรียวเฮย์
เลขาพ่อของผมสินะครับ
นีวานย์
( ...ทำไมมันรู้สึกอึดอัดแปลกๆ )
ในตอนที่นีวานย์พยายามทำให้ตัวเองนอนหลับและไม่ลืมตาขึ้นมานั้น จู่ๆก็ได้ยินคนกระซิบที่ข้างๆหูมันขนลุกอย่างบอกไม่ถูก แต่นีวานย์ก็ไม่มีท่าทีตกใจอะไร
เพราะเขาคิดว่าแค่หูฝาดไม่มีอะไร เขาพยายามข่มตาให้หลับหลายครั้งแต่ก็ยังรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก
เขาเลยตัดสินใจ...ลืมตาขึ้น
เรียวเฮย์
อือ พ่อ...ครับ /หลับ
นีวานย์
แกเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง /จ้อง
เรียวเฮย์
ก็...ระ ระเบียงมันเปิดอยู่นิครับ ผมเลยปีนเข้ามาก่อนที่พ่อจะมา
เรียวเฮย์
เมื่อวานนี้ฝนตกด้วย พ่อจะใจร้ายปล่อยให้ผมตากฝนข้างนอกงั้นเหรอครับ
นีวานย์
แต่ยังไงแกก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามา!
เรียวเฮย์
เกินไปแล้ว /พึมพำ
เรียวเฮย์
แล้วพ่อคิดถึงผมมั้ยครับ!
นีวานย์
ไม่ ฉันจะคิดถึงแกทำซากอะไร
นีวานย์
แล้วแกรู้ทางบ้านฉันได้ยังไง ไหนจะรู้ที่อยู่บริษัทของฉันอีก
เรียวเฮย์
ไม่เห็นจะยากเลยนิครับ ทางบ้านของพ่อผมจำได้อยู่แล้ว
เรียวเฮย์
...ส่วนทางบริษัทของพ่อก็ไล่ถามคนแถวนี้
นีวานย์
แกนี่มัน /จับขมับตัวเอง
นีวานย์
ฉันจะให้อยู่แค่วันนี้เท่านั้น
นีวานย์
ส่วนพรุ่งนี้แกก็ขนของออกไปให้หมด อย่าให้เหลือแม้แต่ชิ้นเดียว
นีวานย์
ฉันไม่ให้แกอยู่ที่นี่แน่
นีวานย์
ดูจากการแต่งตัวของแกก็น่าจะมีเงินไม่น้อย ออกไปหาโรงเเรมอยู่สะ
นีวานย์
ถ้าเงินหมดค่อยกลับมาหาฉัน
เรียวเฮย์
ผมหิวจังเลย มีอะไรกินบ้างครับเนี่ย /ลุกขึ้น
เรียวเฮย์
ไม่ได้กลับมาตั้งนานแน่ะ
นีวานย์
...นี่แกได้ฟังที่ฉันพูดมั้ย
เรียวเฮย์ได้ทำการเปิดเอาผ้าขนหนูจากตู้เสื้อผ้าก่อนจะเดินไปเข้าห้องนํ้า
เรียวเฮย์
พ่อครับฝากทำอาหารให้ผมทีนะ
" ตึง " พูดจบเรียวเฮย์ก็ปิดประตูห้องนํ้าทันที
นีวานย์
เหอะ ใครจะทำให้แก!?
นีวานย์
ฮึ่ม โตแล้วยังจะเป็นไอ้ลูกหมาเวรเหมือนเดิม /พึมพำ
ตอนที่ 2
เรียวเฮย์
( บ้านของพ่อ...ทำไมมันดูไม่เล็กลงเลยนะ ฉันยังตัวไม่ใหญ่พออีกสีนะ )
เรียวเฮย์
หืม นี่มัน... /มองแผ่นโน๊ตที่แปะกับโต๊ะ
📝 : ข้าวฉันทำไว้ให้ในครัวแล้วจะกินก็ไปหยิบเอง มีอะไรก็โทรมา
089 ### ####
ฮัส •เลขา•
บอสคะ เอกสารที่ต้องเซ็นวันนี้ค่ะ /วาง
นีวานย์
คุณเป็นคนบอกทางบ้านผมให้กับเรียวเฮย์ใช่มั้ยครับ
ฮัส •เลขา•
เปล่านะคะบอส คะ...คือคุณเรียวเฮย์ไม่ได้ถามอะไรดิฉันเลยค่ะ
ฮัส •เลขา•
อ้อ บอสคะคือฉันมีเรื่องจะถามน่ะค่ะ
ฮัส •เลขา•
เมื่อวานคุณเรียวเฮย์บอกว่าเขาเป็นลูกเลี้ยงของคุณ มันคือ...เรื่องจริงใช่มั้ยคะ
ฮัส •เลขา•
...งั้นดิฉันขอตัวก่อนนะคะ
นักเรียนฯ
อึก! กะ กูยอมแล้ว กูขอโทษ!!
" ปัก!! " เสียงรองเท้าเตะไปที่หน้าของอีกคนอย่างรุนแรง
ศิวะ
...ไอ้ห่านี่ กูเคยบอกไปแล้วไงอย่ามากวนส้นตีนกู
ศิวะ
สมใจมึงแล้ว ได้แดกตีนแทนข้าว...เป็นไง? อร่อยมั้ย
ศิวะ
เออ ไสหัวไปดิจะอยู่ทำเหี้ยไร
พวกเพื่อนรีบพยุงคนที่นั่งอยู่กับพื้นออกไป ดูจากสถานการณ์ถ้าเขาไม่รีบออกไปเขาได้ตายจริงๆแน่
ทุกคนในโรงอาหารก็ต่างมองมาที่เขาและเอาแต่ซุบซิบนินทาจนได้มีเสียงพูดขึ้นทำเอาทุกคนในนั้นแทบสดุ้ง
ศิวะ
มองหาประแสอะไรกันครับ /จ้อง
ศิวะ
พวกมึงไม่มีอะไรทำกันรึไงวะ...?
🗣️ : พวกเราไปกันเถอะ ดูท่าจะไม่ดีแล้วแหละ
🗣️อะ อืม...อย่าไปสนใจเลยเดี๋ยวจะโดนดีไปด้วย
ศิวะเห็นยายตัวเองนอนสลบอยู่ที่พื้นเจ้าตัวเห็นดังนั้นเลยตกใจวิ่งไปดูทันที
ศิวะ
ตื่นสิครับยาย! ยายเป็นอะไรครับ
ศิวะ
( ตัวร้อนมาก ยายไม่สบายงั้นเหรอ...? )
ศิวะ
( เมื่อเช้ายังเห็นเต้นแอโรบิคอยู่เลยนี่ ไม่มีทางที่ยายจะป่วย... )
ศิวะตัดสินใจอุ้มผู้เป็นยายไปนอนที่โซฟาก่อนจะหาผ้ามาเช็ดตัว
ศิวะ
...ขอร้องละครับ อย่าเป็นอะไรเลยนะยาย
ศิวะ
ฮึก ขอร้องละครับ /ฟุบลงที่แขนของยาย
ในขณะที่ศิวะฟุบลงที่แขนของยายสักพักนั้นก็ได้มีมือที่แสนจะอบอุ่นยื่นมาลูบหัวของศิวะอย่างเบาๆ
วิภา •ยายของศิวะ•
ยายแค่หลับไปเอง ไม่เป็นอะไรนะ
วิภา •ยายของศิวะ•
ดูสิ ทำไมถึงร้องไห้แบบนี้ละหึหลานเอ้ย /ลูบหัว
ศิวะ
โกหกชัดๆ ไม่เชื่อหรอกว่าแค่หลับไปแบบนั้น
ศิวะ
ฮึก! ยายจะโกหกผมทำไม!! /เข้าไปกอด
ศิวะ
ต้องอยู่กับผมไปนานๆ! ผมไม่อนุญาตให้ยายป่วย อึก หะ...ห้ามเลยนะครับ!
ศิวะ
...ถ้ายายไม่อยู่แล้วผมจะทำยังไง ฮึก ผม...
วิภา •ยายของศิวะ•
เข้าใจแล้วๆ /ลูบหลัง
วิภา •ยายของศิวะ•
เห้อ เจ้าเด็กนี่ขี้แงจริงเลย
ศิวะ
อึก ฮึก...ผม ผมไม่ได้ร้องสัก ฮึก หน่อย /กอดแน่น
ศิวะ
อย่าลืมกินยาที่ผมเตรียมไว้ให้หมดด้วยนะ /ใส่เสื้อ
ศิวะ
แล้วก็กินให้ตรงเวลาด้วยล่ะ
วิภา •ยายของศิวะ•
จ้าๆ เข้าใจแล้ว
วิภา •ยายของศิวะ•
รีบไปทำงานได้แล้ว ถ้าเกิดสายขึ้นมาเดี๋ยวก็โดนเจ้านายดุสะหรอก
ศิวะ
...ยายอยู่ได้ใช่มั้ย ไม่ให้ผมอยู่ด้วยจริงนะ
วิภา •ยายของศิวะ•
ฮึ่ม ที่ผ่านมายายก็อยู่ของยายได้
วิภา •ยายของศิวะ•
รีบไปทำงานสะสิ
วิภา •ยายของศิวะ•
อย่าลืมเอาข้าวที่ยายทำไว้ไปกินที่นั่นด้วยละ แล้วก็เอาไปแบ่งเพื่อนๆด้วย
ศิวะ
งั้นผมไปก่อนนะแล้วจะรีบกลับมา
วิภา •ยายของศิวะ•
ตั้งใจทำงานอย่าเหลวไหล
ศิวะ
คร้าบๆ เข้าใจแล้วครับคุณยาย~~
วิภา •ยายของศิวะ•
จ่ะ /ยิ้ม
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
