⚠️คำเตือน เนื้อหามีคำหยาบคาย

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!!!

คฤหาสน์ อย่าทำอะไรครอบครัวผมเลย จะเอาผมไปฆ่าไปแกงไปสับก็เชิญ ผมยอมหมด ขอแค่ปล่อยเมียกับลูกผมไป

"คุณคะ ถ้าคุณตายฉันก็จะตายด้วย"

หยุดพล่ามเพ้อเจ้อไร้สาระได้ละ พวกกูต้องการเงินจากพวกมึง ไม่ได้ต้องการดูละครน้ำเน่า

กูให้เวลามึงอีกเดือน ถ้ามึงไม่มีให้ ก็เอาอี

นับดาว ไปขัดดอกนายกู

ถ้าลูกมึงถูกใจนายกู นายกูอาจจะยกหนี้ให้มึงก็ได้ ใครจะไปรู้ อีกหนึ่งเดือนพวกกูจะมาหามึง

"พ่อคะ เป็นไรไหมคะ" น้ำตาของนับดาวก็ไหล

"พ่อไม่เป็นไรลูก"

"คุณเหลือหนี้อีกเท่าไหร่ถ้าล้าน2ล้านฉันจะไปยืม คุณหญิงให้ก่อน"

"มันไม่ใช่แค่นั้นหน่ะสิ่ 100ล้าน"

"ห้ะ!! " นับดาวและคุณแม่พูดพร้อมกัน

"ฉันบอกคุณแล้วใช่ไหม ว่าอย่าไปเล่นพนัน"

"ฉันบอกแล้วใช่ไหม"

ก่อนวันทวงหนี้ หนึ่งวัน

เพื่อพ่อและแม่ได้มีชีวิตอยู่ต่อฉันต้องไปสิ่นะ

"ฮรึก" ไม่เอาไม่ร้องสิ่ตัดสินใจแล้วหนิ่

เขียนจดหมาย

พ่อกับแม่ไม่ต้องเป็นห่วงหนูนะ ลืมลูกคนนี้ไปเลยก็ได้ สิ่งเดียวที่หนูอยากจะขอพ่อกับแม่

คือดูแลตัวเองไม่ต้องห่วงหนูนะ นับดาว.

คฤหาสน์ตระกูลคิม

เดินเข้าไปสิ่มัวชักช้าอยู่ได้

"ขอฉันทำใจหน่อยไม่ได้หรือไง"

อีนี่เดะกูตบปากแม่ง

"มัวลีลาอยู่ได้เอานางนั่นเข้ามา"

ครับนาย

เอาเข้าไป นั่งลงสิ่

"รู้แล้ว"

พ่อแม่เธอคงเอาเธอมาแลกกับหนี้สิ่นะ แต่หนี้

บ้านเธอตั้งร้อยล้าน แค่เอาเธอมาแลกเธอคิดว่ามันคุ้มหรอ

"ระหว่างที่ฉันอยู่กับคุณฉันจะพยายามทำตัวให้มีประโยชน์ จะพยายามหารายได้มาคืนให้"

"ได้โปรด"

ได้สิ่ ถ้าเธอคิดว่าจะทำได้ฉันจะให้โอกาสเธอดู

"ขอบคุณ "

เอาหล่ะได้เวลาเช็คสภาพว่าคุ้มกับการให้ขัดดอกรึป่าว แก้ผ้าออกสิ่

นับดาวถอดเสื้อผ้าบนตัวออก ปรากฏเรือนร่างที่ขาวผ่องดังลูกคุณหนู ริมฝีปากสีแดง ตัวมีกลิ่นหอมเจือจางของดอกไม้

"ดูพอหรือยัง"

อืมก็ดีนะแต่ก็ไม่เท่าไหร่ ดูเรียบๆอย่างเธอ หาได้ทั่วไป

ออกไปได้ละ พาเธอไปขังเอาไว้ในห้องใต้ดิน

ครับนายท่าน

ห้องใต้ดิน

รอนายมาหา ถ้าแกทำตัวไม่ดีอาจจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกเลยก็ได้นะ

"ฉันเข้าใจแล้ว"

⚠️คำเตือนมีคำหยาบ มีเรื่อง18+

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!!!

#เนื้อหาเป็นเนื้อหาสมมุติกรุณาถอดจิตอ่าน

นอนอยู่ในห้องแคบๆที่ทั้งอับทั้งชื้น ชีวิตฉันไม่เคยต้องมานอนที่แบบนี้มาก่อน

แถมยังไม่รู้ว่าจะตายอยู่ที่นี่หรือป่าว

ตอนกลางดึก นายภาคิน ก็เข้ามาหาฉันทั้งตัวมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์

"มานี่สิ่สาวน้อยมาให้ฉันจุ๊บซะดีๆ"

คุณเมามากเลยนะคะฉันว่าคุณกับไปก่อนดีกว่าค่ะ

"หุบปากฉันบอกให้แกมานี่"

โดนกระชากผมไปอย่างแรง พูดดีๆไม่ฟังใช่ไหม งั้นต้องเจอ

เขาจับแขนฉันมัดไว้ที่หัวเตียง แล้วข่มขืนฉัน อย่างไร้ความเมตตาปราณี

คืนนี้เป็นคืนที่ทรมานที่สุดสำหรับฉัน ฉันต้องมาเสียความบริสุทธิ์ให้ไอ้เปรตนี่ แถมมันยังไม่ถนอมครั้งแรกของฉันอีก

ฉันจะค่อยๆสะสมความแค้นนี้ไว้ มีโอกาสเมื่อไหร่ฉันฆ่าแกแน่

ตอนเช้า

เธออยู่ที่นี่ทำตัวดีๆหล่ะ ครั้งหน้าฉันจะมาหาใหม่

"ค่ะ"ฉันตอบรับแบบไม่ค่อยสบอารมณ์

ดี ถ้าเธอทำตัวดีฉันอาจจะให้ไปอยู่เห็นเดือนเห็นตะวัน

"จริงหรอคะ"

อืม เขาพูดแล้วทำสายตาเย็นชาใส่ฉัน

ด้านบน

นายท่านตระกูลท่านศิระ ส่งข่าวมาว่า ถ้าท่านยังไม่รีบแต่งงานกับคุณหนู เจนจิรา พวกเขาจะไม่ยก

เขตุของ พวกเขาให้ท่านควบคุมอีก

ก็ลองดูสิ่ถ้าพวกมัน กล้าลองดีกับฉัน ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมด

ครับนายท่าน

ธุรกิจเดินหน้าไปถึงไหนแล้ว

ดีครับ ต่างชาติให้มูลค่ามหาศาลเลยครับ

ดีหามาเยอะๆถ้าแกทำเงินให้ฉันได้เยอะ พวกแกก็จะรวยไปด้วย

ครับนายท่าน

บรื้นนนน เสียงรถคุณหนูเจนจิรามาจอดหน้าคฤหาสน์

"พี่ภาคิน.."

ไงเจน

หล่อนเดินเข้าไปควงแขนภาคินอย่างไว

"วันนี้เจนอยากไปชอปปิ้งจังเลยค่ะพี่"

วันนี้พี่ไม่ว่าง พี่ต้องไปพบท่านคิง

"ทำไมเดี๋ยวนี้ท่านคิงเรียกพี่ไปบ่อยจังคะ"

มันไม่ใช่เรื่องของเด็ก

"คุณพ่อบอกจะขยายอาณาเขตไปแถบทางใต้ค่ะ"

ขยายทำไม นั่นมัน เขตท่านอาสิงโต

"ไม่รู้เหมือนกันค่ะ"

เธอกับไปได้ละ วันนี้พี่ไม่ว่าง

"ก็ได้ค่ะ" ทำเสียงหงอยๆแล้วเดินซึมๆออกไป

ห้องทำงาน

นายท่านเหมือนคุณศิระ เขาอยากท้าทายเขตทางใต้

หึอยู่เขตเหนือ ดีๆไม่ชอบ ชอบมีปัญหา หวังว่าจะไม่เอาชื่อฉันไม่อ้างในการเล่นเกมนี้นะ

.

.

.

.

**อธิบายสักนิด

ท่านคิง** คือหัวหน้าใหญ่สุดของพรรคไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริง (ตอนพระเอกไปพบต้องคุยผ่านจอคอมพิวเตอร์)

ภาคิน มีอาณาเขตควบคุมภาคกลาง

ศิระ ควบคุมภาคเหนือ

สิงโต ควบคุมภาคใต้

แหม่ม ควบคุมภาคอีสาน

ตี 2 ผู้ชายคนนั้นเขาก็มาหาฉันอีกครั้งในสภาพที่มีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์เช่นเคย

เขาล้มตัวลงที่เตียงของฉันแล้วหลับไปเลย แบบไม่พูดไม่จาอะไรกับฉันสักคำ

บางทีฉันก็คิดนะว่าทำไมเขาถึงไม่ไปนอนในห้องตัวเองดีๆ มานอนห้องใต้ดินทำไม

แต่เวลาเขานอนอยู่นิ่งสภาพเขาคือโอเคเลย

หน้าตาที่หล่อเหลา หุ่นล่ำบึก แต่เสียดายมีหมาอยู่ในปากมากไปหน่อย

ตอนนี้ฉันก็ยังกับนางทาส อายุแค่18 แทนที่จะได้ต่อมหาลัยชื่อดัง ต้องมาติดแหงกอยู่ในห้องนี้

ฉันถอดรองเท้าแล้วเอาน้ำมาเช็ดตัวให้เขา

ฉันเช็ดไปที่ช่วงคอเขาอยู่ๆเขาก็สดุ้งแล้วจับแขนฉันไว้

เธอทำอะไรของเธอ

"ฉันแค่เช็ดตัวให้ไม่ได้จะทำร้ายนายนะ"

ในสภาพเขาที่งัวเงีย เขาก็ไม่ฟังอะไร แล้วดึงมือฉันและตัวฉันก็โดนดึงล้มไปนอนอยู่กับเขาด้วย

เขากอดฉันแน่น แล้วร้องไห้ แต่เอ๊ะเขาจะร้องไห้ทำไม

ฉันเอามือไปลูบหลังของเขา อย่าร้องนะๆ

ผมคิดถึงคุณน้ำผึ้ง กับมาหาผมก่อนอย่าทิ้งผมไว้คนเดียว

ผมไม่เหลือใครอีกแล้ว

โอ๋ๆๆนายมีฉันไงฉันจะดูแลนายเองนะ

แล้วเสียงภาคินก็เงียบไปเขาหลับไปแล้ว

แล้วน้ำผึ้งคือใครหล่ะ ฉันจะไปตามหาหล่อนให้นายได้ยังไง

โอ้ยยปวดหัวโว้ยย ออกไปได้ต้องไปสืบหน่อยแล้ว

ระหว่างคิดไปคิดมาฉันก็เผลอหลับไปจนถึงเช้า

เขานั่งอยู่ปลายเตียงแล้วถามกับฉันว่า

เธออายุเท่าไหร่

18ค่ะ

เธอจะเรียนต่อไหม

ได้หรอคะ

ฉันก็ไม่อยากขัดขวางอนาคตใครหรอกนะ

"ฉันอยากเรียนต่อค่ะ"

จะเรียนอะไรหล่ะ

"อืมมมคหกรรมศาสตร์ค่ะ"

จะเรียนทำอาหารหรอ

"ใช่ค่ะ ความฝันฉันชื่อเปิดร้านเบเกอรี่มีชีวิตแบบเรียบง่ายค่ะ"

หึฝันหวานซะจริง ได้ถ้างั้น พรุ่งนี้ไปสมัครเลย

เธอขึ้นไปด้านบนได้ละนะ ฉันให้คนจัดห้อง

ไว้แล้ว

"ขอบคุณมากค่ะ"

นี่โทรศัพท์ โน๊ตบุ๊ค เอาไปใช้เธอติดต่อคนอื่นได้ แต่อย่าเกินขอบเขต เพราะยังไงตอนนี้เธอก็เป็นเด็กของฉันอยู่

"อื้ออ ขอบคุณมากๆๆจริง"

เขาเดินออกจากห้องไปวันนี้ท่าทีเขาดูเปลี่ยนไป ดูนุ่มนวลขึ้น หรืออาจจะเป็นนิสัยที่แท้จริงของเขาก็ได้

เก็บของไปอยู่ชั้นบนดีกว่าต้องไปสืบเรื่องน้ำผึ้งด้วย