...เนื้อเรื่อง...

ในห้องเรียนที่เต็มไปด้วยเด็กนักเรียนที่กำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานก่อนจะเผยให้เห็นเด็กหนุ่มที่มีนามว่าไทเลอร์ หลายครั้งที่เค้าพยายามแยกตัวออกมาดูหนังสือแนว Dracula vampire ผีดิบ แต่กลับกันเพื่อนในห้องมองเค้าเป็นตัวประหลาดเพียงเพราะความชอบที่เค้าไม่เหมือนใคร

"อ่านเรื่องพวกประวัติศาสตร์ของโลกยังมีสาระกว่าอ่านเรื่องแวมไพร์อะไรแบบนี้นะไทเลอร์"

ก่อนทั้งห้องจะรุมหัวเราะและประนามเค้าว่าเป็นตัวประหลาดแล้วพากันมองเหยียดไทเลอร์

"หึ เพียงแค่ชอบอะไรที่ไม่เหมือนกันก็เป็นตัวประหลาด ปัญญาอ่อน"

"นิ๊!"

ก่อนไทเลอร์จะยิ้มมุมปากแล้วเก็บหนังสือออกจากห้องเรียนพร้อมกระเป๋าที่เค้าเก็บออกจากห้องด้วย โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาจากตัวอะไรบางอย่างมองเค้าตลอดไม่ห่างตาแม้แต่นิดเดียว

...—...

อะแฮ่มๆ สวัสดีครับ ผมชื่อไทเลอร์ ตอนนี้ผมอยู่ชั้นมอ3 ผมเป็นคนที่ชอบพวกแวมไพร์มากๆ เรียกว่าเสพติดเลยก็ได้ครับ ตลอดทั้งวันผมเอาแต่ค้นคว้าหาข้อมูลเกี่ยวกับแวมไพร์

มารู้ตัวอีกที เพื่อนชี้ผมและทุกคนก็มองผมเป็นตัวประหลาดเพียงเพราะผมชอบเรื่องที่ผมสนใจ ก็แปลกเหมือนกันนะครับ ว่าทำไม ผมจะเล่าเรื่องของผมให้ฟัง ตั้งแต่ต้นจนจบ รวมทั้งเรื่องของดีแลนด์ คู่หูแวมไพร์ของผม..

ย้อนไปเมื่อ200ปีที่แล้ว ในปี1734

แวมไพร์เป็นความเชื่อของชาวยุโรปในยุคกลาง ในปีนั้นผู้คนคงหวาดกลัวเรื่องผีดิบในสุสาน ก่อนจะมีนักล่าแวมไพร์ได้เกิดขึ้นมาและฆ่าพวกมันทิ้ง

ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับ ว่าไม้กางเขนจะทำร้ายแวมไพร์ได้ และน้ำมนต์ มันดูน่าตลกดีนะครับแต่ชั่งเถอะ เข้าเรื่องเลยดีกว่า

...—...

หลังจากที่ไทเลอร์เดินออกจากห้องเรียนแล้ว เค้าไม่รอช้าที่จะหยิบสเก็ตบอร์ดและมุ่งหน้าไปที่ภูเขาหลังโรงเรียน ที่ประจำของไทเลอร์

"วันนี้ไม่มีข่าวเกี่ยวกับแวมไพร์เลย"..

ไทเลอร์บ่นอยากดูเรื่องแวมไพร์และอื่นๆเกี่ยวกับผีดิบของทางยุโรป ในช่วงที่เค้าไถสเก็ตของเค้าอยู่นั้น หางตาของไทเลอร์ก็ได้หันไปเจอกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มใหญ่ แถมพวกเค้ายังมีผิวกายที่ขาวจนดูเกินมนุษย์ เหมือนผีดิบที่พึ่งออกจากสุสานยังไงยังงั้น ก่อนสายตาไทเลอร์จะไปสบตาที่ผู้ชายคนหนึ่งในกลุ่มเด็กวัยรุ่น ก่อนชายคนนั้นจะยิ้มออกมา ไทเลอร์รู้สึกแปลกๆกับรอยยิ้มนั้นสักพัก โดยที่ไม่ได้คิดอะไรและมุ่งตรงไปที่ภูเขาลูกใหญ่หลังโรงเรียน

"เห้อ ดันไปสบตากับคนในกลุ่มนั้นจนได้ แต่ไม่มีใครคุ้นหน้าเลย ไม่เคยเห็นเด็กกลุ่มนี้ในเมืองเลยนะ"

ไทเลอร์รู้สึกแปลกใจขึ้นมานิดหน่อย เพราะในกลุ่มนั้นไม่มีใครที่คุ้นหน้าเลย แถมชุดนักเรียนและโลโก้ก็ไม่คุ้นเลย ในเขตนี้ก็มีแค่2โรงเรียนที่ไทเลอร์คุ้น เค้านั่งที่ไม้หินอ่อนและกินแซนวิชที่เค้าพึ่งซื้อก่อนเข้าโรงเรียนออกมาทาน และอ่านหนังสือแวมไพร์ใหม่ที่เค้าพึ่งได้ไปซื้อมา

ไทเลอร์นั่งอ่านคนเดียวไปสักพักโดยที่ไม่ทันสังเกตนาฬิกาว่าตอนนี้กำลังทุ่ม1 เค้าอ่านเพลินจนลืมดูสิ่งรอบข้างไปด้วย รู้ตัวอีกทีก็มีใครไม่รู้มาสะกิดที่ไหล่ข้างขวาของไทเลอร์ ด้วยความที่เค้าไม่ทันได้ตั้งตัวก็ร้องตะโกนโวยวาย พร้อมหันไปหาสิ่งที่มาสะกิดตัวเค้า จนได้เจอผู้ชายคนหนึ่งที่เค้ารู้สึกคุ้นหน้าเมื่อเที่ยงที่แล้ว ที่เค้าขี่สเก็ตมาแล้วไปสบตาเข้ากับคนในกลุ่ม