เกิดใหม่ครั้งนี้ รักของฉันมันชั่งรันทด
ว้าวสุดยอดจริงๆ
ฉันชื่อมิเชลล์ อายุ20 ทุกๆวันฉันต้องอยู่คนเดียว ฉันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดในชีวิตของฉันมีความหวังว่าอยากมีแฟนสักคนเพราะตั้งเเต่โตมาฉันก็อยู่คนเดียวมาตลอด ฉันถอนหายใจพร้อมกับมองไปที่วิวตรงหน้าต่าง แต่แล้วจู่ ก็มีลมกระโชก
พัดตัวฉันตกลงมา
มิเชลล์
ฉันจะมาตายตอนอายุ20ไม่ได้ ฉันยังอยากมีแฟนสักคนฉันไม่อยากอยู่คนเดียวแบบนี้ ฮืออออ :(
มิเชลล์
//ฮืออ นี่ฉันตายแล้วหรอ
อลิซ
//ฉันชื่ออลิซนะ เมื่อกี้ฉันพลาดใช้พลังของฉันไป แล้วมันเกิดการผิดพลาด ฉันขอโทษนะะ...
มิเชลล์
//มอง แล้วพูดขึ้นว่า เธอจะชดใช้ยังไง ฉันมาตายโดยไร้สาเหตุ แถมฉันยังไม่ได้มีแฟนสักคนเลย
อลิซ
//ยิ้มอย่างหน้าจืดๆ นั้นเอาอย่างนี้ฉันจะส่งเธอไปอยู่ในอีกโลก ให้เธอได้มีแฟนสักคนให้ได้
มิเชลล์
//ห๊ะะะ จริงหรออ
และแล้วก็มีแสงสว่างพุงมาที่ตัวมิเชลล์ วิ้งงงงงงง
งดงามเหลือเกินน
มิเชลล์เธอได้ลืมตาแล้วมองไปรอบๆตัวเธอเอง
ที่นี่สำหรับเธอมันยิ่งกว่าในฝัน ทั้งกลิ่นดอกไม้ที่หอมอบอวล เสียงน้ำที่ไหลผ่าน ยิ่งฟังยิ่งหลงไหล
อลิซ
นี่เธออออออ //จิ้มที่ตัวมิเชลล์
อลิซ
//ลองไปลองตัวเองในน้ำดูสิ พอใจกับร่างใหม่ไหม555
มิเชลล์อึ้งไปชั่วขณะ เธอไม่อยากจะเชื่อสายตัวเองว่านี่คือร่างใหม่ของเธออ
อลิซ
//เดินมาใกล้ๆ ตั้งเเต่นี้ต่อไปเธอชื่อโคย่า เป็นเทพธิดาที่มีพลังวิเศษคือช่วยชีวิตคนได้ แต่เธอก็จะเสียพลังไปเยอะห้ามใช้พลังนี่สุ่มสี่สุ่มห้าละ ขอให้เธอหาแฟนไวๆนะ สู้ๆ
โคย่า
//หันมา อืมมฉันเข้าใจแล้ว
อลิซ
//ยิ้มแล้วหายตัวไป ฟิ้ววว
โคย่า
//ร่างใหม่ของฉันสวยเหลือเกิน ครั้งนี้แหละฉันจะต้องความรักสักครั้งให้ได้
และแล้วโคย่าก็ได้ลองเดินเล่นในป่าแห่งนี้ดู เธอพบฉันมากมาย และเหล่าทูตตัวน้อยๆ แถมเหล่าดอกไม้ ต้นไม้สามารถพูดกับตัวเธอเองได้
เหล่าทูตต่างพาโคย่าไปที่พักของเธออ เพราะทูตเหล่านี้ถือว่าโคย่าคือเทพธิดาผู้ปกป้องป่าผืนนี้
โคย่า
//อย่าตะลึง ว้าวที่นี่สวยเหลือเกิน สวยกว่าที่อยู่ในโลกเดิมอีก โคย่าเริ่มที่จะชอบที่นี่มากขึ้น
ทูต1
//จูงมือ ท่านโคย่า ชอบไหม ข้ากับเพื่อนๆช่วยกันสร้างที่นี่เพื่อท่าน
โคย่า
//มองแล้วก็ลูบหัวของทูตทั้ง3 ฉันชอบมากๆเลยแหละ นี่มันวิเศษไปเลย
ทั้งทูตและโคย่าต่างใช้เวลาคุยกัน เที่ยวเล่น กิน จนเหนื่อย หลังจากที่โคย่าอยู่ได้สักพักเธอก็ในใจว่า ที่นี่ไม่มีเมืองอื่นรึป่าผืนอื่นบ้างเลยหรอ เธอจึงถามกับทูตทั้ง3ทันที
โคย่า
//เรียกทั้ง3มานั่งใกล้ๆ แล้วพูดว่าข้าก็อยู่แต่ในนี่นานแล้วนะ พวกเจ้าช่วยพาข้าไปเที่ยวข้างนอกป่าบ้างได้ไหม
ทูตทั้ง3ต่างพยักหน้าแล้วยิ้ม
ทันพาโคย่าไปที่ประตูแห่งหนึ่ง เพื่อจะพาเธอออกไปเที่ยวข้างนอก
โคย่า
ว้าว งดงามจริงๆ เหลือเชื่อเกินไปแล้วนะ
จากนั้นทั้ง4คนก็หายตัวไปในหมอกควัน ฟิ้งงงงง
เรื่องราวในอดีต
ทั้ง4คน ได้มาเจอปราสาทแห่งหนึ่ง
โคย่า
//ยิ้ม งดงามจริงๆเลยย
ทูต2
//รีบพูด อย่าพึ่งรีบเข้าไปนะ เราต้องเปลี่ยนชุดของเราก่อน เดี๋ยวคนพวกนั้นจะสงสัยว่าเราเป็นทูต
ทูตทั้ง3 ได้เปลี่ยนชุดของตัวเอง โคย่ามองทูตทั้ง3อย่างเอ็นดู เพราะพวกเธอเหมือนเด็กน้อยมากๆ
โคย่า
//ยิ้ม นั้นตาฉันเปลี่ยนชุดบ้างละนะ
ุเหล่าทูตต่างมองโคย่าด้วยความสุข กลิ่นตัวของโคย่าหอมยิ่งกว่าดอกไม้ รอยยิ้มของเธอเหมือนมนต์สะกด ทำให้เหล่าทูตหยุดมองไม่ได้
ทูต1
//กอด กลิ่นตัวโคย่าหอมยิ่งกว่าดอกไม้เสียอีก
ทูต2
//จับมือ งดงามไม่มีที่สิ้นสุด
ทูต3
//เขิน รอยยิ้มเหมือนมนต์สะกด
โคย่า
//เขินอาย ไปกันได้แล้วน้า
ทั้ง4คนเข้าไปในปราสาท ทุกสายตามองมาที่พวกเธอ เพราะโคย่าเธอสวยเหลือเกิน เหล่าทูตก็น่าเอ็นดู
แต่พวกเธอสนใจที่จะเดินไปหาของกินที่ล่อหน้าล่อตาพวกเธออยู่
โคย่า
//แก้มตุย อืมมอาอร่อยย
ทูต1
//กิน ขนมนี่หอมหวานจริงๆ
ทูต2
//ดื่ม น้ำนี่สดชื่นมากๆเลยย
ทูต3
//เขินอาย อืออร่อยจริงๆด้วย น่าเอากลับไปที่บ้านของพวกเราจริงๆ
ทั้ง4คนหัวเราะอย่างมีความสุข
แต่แล้วก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาทักโคย่า
แฟรงก์
//ทักทาย ท่านหญิงงดงามเหลือเกิน ข้าอยากรู้จักนามของท่านได้หรือไม่
โคย่ามองไปที่ทูต พร้อมกับคิดในใจว่านี่เรามั่วแต่ทำอย่างอื่น จนลืมที่จะหาแฟนหรอเนี้ยยย แต่ทูตทั้ง3รับรู้ถึงความคิดของโคย่าจึบยิ้มแล้วบอกผ่านความคิดมาให้โคย่าคุยกับผู้ชายคนนี้ได้เลย เพราะครั้งนึงผู้ชายคนนี่เลยช่วยชีวิตทูตทั้ง3ไว้
โคย่า
//ยิ้ม ข้าชื่อโคย่า แล้วท่านละ
แฟรงก์
//จับมือแล้วจูบ ข้าชื่อแฟรงก์ เป็นเจ้าชายเมืองนี่
แฟรงก์
//ยิ้ม ข้าขอพาท่านไปเดินเล่นได้ไหม
โคย่าบายๆเหล่าทูตก็จะจากไปกะแฟรงก์ เหล่าทูตก็ยิ้มตอบกลับ
แฟรงก์
//มองหน้า ข้าอยากพาท่านไปที่หนึ่ง
โคย่า
//มองอย่างสงสัย ที่ไหนหรอ
แฟรงก์
//ยิ้มมุมปาก เดี๋ยวท่านก็รู้
แฟรงก์พาโคย่าเดินไปเรื่อยผ่านป่าที่มีหิ่งห้อยสวยงาม
โคย่า
//มองอย่างไม่ละสายตา หิ่งห้อยพวกนี้งดงามกว่าที่ฉันคิด
แฟรงก์
//ยิ้ม ที่นี่แค่ทางผ่าน แต่ที่ข้าจะพาท่านไป งดงามกว่านี้เสียอีก
แฟรงก์กับโคย่าเดินมาได้สักพักก็เจอกับสถานที่หนึ่ง โคย่าไม่อยากจะเชื่อสายตาว่านี่คือความจริง
แฟรงก์
ข้ากับเจ้าพบกันที่นี่ครั้งแรก
ในขณะที่โคย่ากำลังคิด ก็ได้มีความทรงจำนึงแทรกเข้ามา เมื่อครั้งที่แฟรงก์ยังเด็กเขาเคยจะจมน้ำครั้งนึงแต่ได้โคย่าช่วยไว้ โดยการจูบที่ปากเพื่อเพิ่มพลังชีวิตของแฟรงก์ แต่ตอนที่เธอจูบเขานั้น แฟรงก์ได้ตื่นมาเห็นพอดี เขาหวั่นไหว หน้าแดง พอโคย่าเห็นแฟรงก์ตื่นก็จะรีบจากไป แต่แฟรงก์จับมือแล้วพูดว่าเป็นเพื่อนกับข้าได้ไหม ตั้งเเต่นั้นมาทั้งสองก็คอยมาเล่นมาคุยกันที่นี่ตลอด
แต่แล้ววันหนึ่ง คู่หมั้นของแฟรงก์เธอดันมาพบเขาจึงได้นำเรื่องไปให้พ่อของแฟรงก์ พ่อของแฟรงก์เขาไม่เคยชอบพวกเทพธิดาเพราะตอนที่เเม่ของแฟรงก์เสีย เขาอ้อนวอนทุกอย่างแต่ก็ไม่มีเทพธิดาองค์ไหนมา เลยทำให้เป็นปมเกลียด
ทั้งสองจึงมาพบกันครั้งสุดท้ายเพื่อบอกลา แต่พ่อของแฟรงก์กลับใช้ ธนูที่มีเวทมนตร์ดำยิงใส่โคย่า ทำให้เธอเสียความทรงจำตั้งแต่นั้นมา
โคย่า
//ร้องไห้ นี่โคย่าเธอคงทุกข์มากเลยสินะ ที่ต้องเสียความทรงจำเกี่ยวกับเพื่อนไป
แฟรงก์
//ลูบหัว อย่าร้องไห้เลยนะคนดี ครั้งดีข้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อีก แม้ต้องแลกด้วยชีวิต
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
