†ภารกิจของฆาตกร:)†
—พบเจอฆาตกรตัวเป็นๆ—
ณ มหาลัยบูคุชิยะหลังเลิกเรียน
ซาโตะ
ฮ่าววว~ งานเยอะเป็นบ้า
เคไลน์
นี่เราก็ใกล้จะจบปี4แล้วนะ จารย์สั่งงานเหมือนไม่อยากให้จบ
โอเมระ
จารย์อยากให้เราอยู่ต่อแหละกูว่านะ
ซาโตะ
ผมอยากบอกว่าเบื่ออาจารย์คับ
เบจิตะ
แถมยังสั่งงานโปรเจคใหญ่อีก
ซาโตะ
พน.วันหยุดแล้วไงมึง นอนได้เต็มที่
เคไลน์
มันนอนเต็มที่อยู่แล้วไม่รู้หรอคับ
โอเมระ
เออพวกมึงคืนนี้ออกไปสำรวจอีกป่ะ
เบจิตะ
คราวนี้ที่ไหนของมึงอีกล่ะ
โอเมระ
ก็ที่หมู่บ้านร้างอ่ะ อยู่ไม่ไกลจากม.นี่เอง
เคไลน์
มึงคงไม่ไปใช่ไหมซาโตะ
เบจิตะ
ไม่พ้นที่จะสนใจสถานที่ลึกลับ
ซาโตะ
หมู่บ้านร้างยังไม่เคยไปเลยน้าา~
โอเมระ
กูน่ะ ไปอยู่แล้วเพราะกูเป็นคนชวนนิ่!
ซาโตะ
คนอื่นล่ะ//มองหน้าทุกคน
เวนอม
ไปกันครบแก๊งขนาดนี้กูก็ต้องไปอยู่แล้ว
ซาโตะ
ทีนี้ก็มานัดเจอกันที่บ้านไอเมระหกโมง
เคไลน์
ได้ๆ//ขี่รถกลับบ้าน
เบจิตะ
เออๆเจอกัน//ขึ้นมอไซค์
โอเมระ
เห้ยไอเบจิไปส่งกูหน่อยดิ รถกูเข้าอู่อ่ะ
เบจิตะ
เออได้ๆเดี๋ยวแวะไปส่ง
โอเมระ
แต้ง!//ซ้อนท้ายมอไซค์เบจิตะ
ซาโตะ
ไปมึงกลับกันเถอะ//จับมือเวนอม
เคไลน์
ไปเถอะกูอยากเห็นแล้ว
โอเมระ
ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วล่ะนะ
เบจิตะ
มามึงรถกูนี่ บอกทางกูด้วย
เคไลน์
ไอซาโตะไม่ขี่มอไซค์มา?
ซาโตะ
กูไปกับไอเวนอมเนี่ยแหละดีแล้ว
เคไลน์
อุปกรณ์ป้องกันตัวไรต่อไรมีนะทุกคน
เคไลน์
เผื่อเจออะไรไม่คาดคิด
เบจิตะ
จะเจออะไรไม่คาดคิดได้อีกว้า~
โอเมระ
ก็ไม่แน่หรอกน้าเบจิ
จากนั้นเหล่าหนุ่มๆทั้ง5คนก็ได้ขี่รถมอเตอร์ไซค์ไปยังหมู่บ้านร้างเป้าหมายของพวกเขา โดยที่โอเมระนั่งซ้อนท้ายเบจิตะคอยบอกทาง รถตามมาติดๆด้วยเคไลน์ และรถของเวนอมที่ซาโตะซ้อนท้ายไปด้วย
เบจิตะ
มองไม่เห็นทางแล้วมึง
โอเมระ
มึงๆหาที่จอดก่อนดีกว่าว่ะ
ซาโตะ
นี่ๆตรงหน้าบ้านหลังนี้ละกัน
มอเตอร์ไซค์ทั้งสามคันก็ได้จอดตรงหน้าบ้านหลังหนึ่ง
พวกเขาลงจากรถมาไม่นานนัก ก็ได้รับลมหนาวแบบไม่เคยหนาวมาก่อน
เคไลน์
มึงกูรู้สึกแปลกๆว่ะ//ถูแขนไปมา
โอเมระ
กูว่ากูก็คิดเหมือนมึงB2
ซาโตะ
บรรยากาศวังเวงจัง//ถูแขนไปมา
เวนอม
เหมือนได้กลิ่นเลือดป่ะ//สูดดมกลิ่น
เวนอม
กลิ่นเลือดมาจากตรงไหนซักที่
เคไลน์
มีใครเคยเข้ามาที่นี่ไหมอ่ะเมระ
โอเมระ
เหมือนจะมีหลายคนแล้วนะ
โอเมระ
ได้ยินมาคร่าวๆว่าวัยรุ่นหลายคนเข้ามาสำรวจพื้นที่ที่นี่ แล้วก็ไม่เห็นมีใครได้กลับไปบ้านสักคน
ซาโตะ
งั้นเราก็มาสืบที่นี่กันดีกว่า ว่าที่นี่มีอะไรกันแน่
เวนอม
ล่าสุดพวกเราไม่ได้มาสำรวจอย่างเดียวแล้ว
เคไลน์
เชื่อกูสิว่าสักพักแม่งต้องได้ล่าท้าผีอ่ะ
ซาโตะ
มาพวกมึง แยกกันดูคนละฝั่ง
ซาโตะ
เมระเคไลน์ไปฝั่งซ้ายซอยแรก
ซาโตะ
เวนอมกับเบจิไปฝั่งขวาซอยแรกข้างหน้า
ซาโตะ
ส่วนกูจะไปซอยถัดไปฝั่งทางซ้ายเอง
ซาโตะ
เอาน่า กูไม่ค่อยกลัวไรอยู่แล้ววางใจได้
เวนอม
ถ้าสัญญาณไม่มีก็ใช้วอมาเลย
โอเมระ
เริ่มการสำรวจได้เลย!~
ทุกคนต่างแยกย้ายไปสำรวจพื้นที่ที่ตัวเองต้องเดินไป ไฟฉายที่พกกันมาทุกคนตอนนี้ได้หยิบออกมาใช้ส่องทางเดินข้างหน้าของพวกเขาแล้ว
ที่ต้องใช้ไฟฉายส่องก็คงไม่แปลกอะไร ทางเดินข้างหน้าพวกเขาที่ดูมืดมนมากแถมยังมีหมอกขาวโพลนมาบังอีกต่างหาก เลยทำให้พวกเขาต้องเดินกันอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวว่าจะเหยียบหรือเจออะไรเข้า
ซาโตะ
บ้านดูค่อนข้างเก่านะ
ซาโตะ
แถมต้นไม้ก็แห้งตายเหลือแต่กิ่งไม้
ซาโตะ
(อยากรู้จังว่ากี่ปีแล้วนะ)
อ่า...มีผู้มาเยือนอีกแล้วหรอเนี่ย~
ซาโตะ
อย่าพูดมากเถอะน่า โผล่ออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะนายซ่อนอยู่ที่ไหน!
ซาโตะ
(เสียงจากด้านบนนิ่ อยู่ไหนกันว่ะ)
ซาโตะไล่สายตามองหาเสียงปริศนาพลางใช้ไฟฉายชี้ไปทุกๆจุดที่เขามอง
นายนี่ชักจะน่าสนใจซะแล้วสิ~
ซาโตะ
อะไรกัน//มองมีดที่ปักพื้นดิน
เสียงเหมือนคนกระโดดลงมาจากต้นไม้ด้านขวาของซาโตะ ทำให้เจ้าตัวต้องหันไปมองผู้ที่กระโดดลงมา
โชโกยะ
หึหึหึไม่รอให้เพื่อนนายมาตรงนี้กันให้หมดก่อนล่ะ
เบจิตะ
ซาโตะ!//วิ่งมาพร้อมเวนอม
โอเมระ
แฮ่ก!ๆมึงเป็นไรป่าว
เคไลน์
ไม่รอกูบ้างเลย//วิ่งมา
เหล่าเพื่อนๆของซาโตะตกอยู่ในความเงียบ เมื่อได้สะดุดตามองเข้ากับคนที่ยืนอยู่กับเพื่อนของตน
โดยที่เขากำลังมองมาด้วยความแสยะยิ้มโรคจิตอย่างกับคนบ้า ทำเอาพวกเขาลอบกลืนน้ำลายไปหนึ่งเอื้อกใหญ่
เคไลน์
พูดดีๆหน่อยสิมึง//ตีศอกเบจิตะเล็กน้อย
โชโกยะ
อ๋าา~ มากันครบแล้วสินะ
โชโกยะ
หึหึหึ ฉันขอแนะนำตัวนิดหน่อยนะ
โชโกยะ
ฉันชื่อโชโกยะ อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาหลายปีแล้ว
โชโกยะ
และฉันกำลังรอเหยื่อที่อยากให้เล่นภารกิจของฉันอยู่
เวนอม
ภารกิจไรไม่สน กูอยากกลับบ้าน
โชโกยะ
ลืมบอกไปๆๆประตูหน้าหมู่บ้านถูกล็อคเรียบร้อยแล้ว😏
โชโกยะ
ดูหน้าพวกนายตอนนี้สิ!
โชโกยะ
เหมือนเป็นสีหน้าแห่งความสิ้นหวังที่สุดเลยล่ะ55555555
โชโกยะ
หึหึหึฉันจะบอกไว้ก่อนว่าพวกนายไท่มีวันได้ออกจากที่นี่เด็ดขาด
ซาโตะ
ไม่มีวันที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไปหรอกน่า!!
ซาโตะ
มันต้องมีวิธีที่ออกจากที่นี่สิ!
โชโกยะ
ก็มีอยู่วิธีเดียวล่ะน้า~
เบจิตะ
บอกมานะ ไม่งั้นเชือดทิ้งแน่//ควักมีดออกมาจากกระเป๋า
โชโกยะ
หึ!//ควักดาบออกมาจากปลอกใส่ด้านหลัง
เวนอม
//ดึงเบจิตะถอยมาเบาๆ
โอเมระ
จะบอกมาได้รึยังเล่าว่าต้องทำยังไงพวกเราถึงออกไปจากที่นี่ได้น่ะ!
โชโกยะ
พวกนายต้องทำภารกิจที่ฉันมอบให้สำเร็จ
โชโกยะ
มีทั้งหมด5ภารกิจด้วยกัน
ซาโตะ
อ่อแค่5ภารกิจใช่ไหมชิวๆอยู่แล้ว
โชโกยะ
แต่ว่าแต่ภารกิจนั้นทั้งน่ากลัวและยากด้วยนะครับ~😏
เคไลน์
แล้วภารกิจแรกให้ทำไรล่ะ
เวนอม
ทำไมไม่บอกมาตอนนี้ซะเลยล่ะ
โชโกยะ
ฉันอยากให้พวกนายได้พักผ่อนก่อนดีกว่า
โชโกยะ
อ้อเรื่องเสื้อผ้าน่ะฉันเตรียมไว้ให้แล้ว อยู่บ้านหมายเลข214
โชโกยะ
ฉันค่อยมาบอกภารกิจให้กับพวกนายทีหลังพรุ่งนี้เช้า
ซาโตะ
ภารกิจแต่ละอันนี่ใช้เวลาไม่จำกัดรึป่าว
โชโกยะ
จะเรียกว่าไม่จำกัดดีไหมนะ
เบจิตะ
อย่าบอกนะว่าแม่งจำกัดเวลาให้อีกอ่ะ
โอเมระ
โอ้ยยยกูเกลียดการจับเวลา
โชโกยะ
ภารกิจทั้งห้าภารกิจ ต้องเสร็จภายในสามเดือนนี้
โชโกยะ
ถ้าไม่เสร็จ"ตาย"แน่ๆ//กดเสียงต่ำ
โชโกยะได้เดินผ่านซาโตะไป แต่ก่อนจะไปนั้น เขาได้แอบกระซิบข้างหูใส่ซาโตะบางอย่าง
โชโกยะ
นายน่ะน่าสนใจมากเลยนะ~//กระซิบข้างหูซาโตะ
ซาโตะ
อ๊ากกส์!//จับท้ายทอย
เวนอม
เหมือนมันจะเอาดาบกรีดที่ท้ายทอยมึงนะ
เคไลน์
มันกระซิบไรใส่มึงวะ
เวนอม
เดี๋ยวกูทำแผลให้ ไปที่พักก่อน
—ภารกิจแรกตามหาขวดเลือด—
เบจิตะ
แล้วไอ้คนเมื่อกี้นั่นมันเป็นใครกันแน่วะ
ซาโตะ
กูว่าเป็นฆาตกรโรคจิต
ซาโตะ
สังเกตจากดาบที่ดูผ่านการฆ่าฟันมานานแล้ว
เคไลน์
อืม กูก็คิดอย่างนั้นเพราะเมื่อกี้น่ะกูกับเมระเจอซากศพคนตายด้วย
โอเมระ
แถมเหม็นมากด้วย ดูเหมือนว่าจะตายมานานแล้ว
เบจิตะ
ฝั่งกูก็เห็นรอยเลือดเต็มไปหมด
เคไลน์
งั้นเราไปบ้านพักก่อนไหมตามที่เจ้านั่นบอกน่ะ//กำลังเดินไป
โอเมระ
แล้วมึงจะเดินไปให้เสียเวลาไง๊
ซาโตะ
มอไซค์พวกเรายังอยู่ไหมวะ
เวนอม
//ส่องไฟฉายไปด้านหลัง
ซาโตะ
งั้นไปเอารถเรามาดีกว่าเถอะ
แล้วเหล่าแก๊งหนุ่มๆทั้ง5ก็ได้เดินไปเอารถของตัวเองขับไปยังบ้านพักหมายเลข214ตามที่เจ้าฆาตกรบอก เมืาอถึงที่หมายทุกคนก็แยกย้ายทำธุระของตัวเองพร้อมหาที่นอนกัน แล้วเตรียมตัวสำหรับภารกิจแรกในรุ่งเช้า
โอเมระ
มึงเมื่อไหร่มันจะมาวะ
เคไลน์
เออดิ่ กูอยากรีบทำภารกิจแล้วเนี่ย
เวนอม
ฮ่าววว~ ทางนี้ก็ไม่ต่างกัน
โชโกยะ
มีคนถามหากูอยู่หรอหื้ม
ซาโตะ
กูว่ากูก็ล็อคประตูไว้นะเมื่อคืน มึงเข้ามาได้ไง
โชโกยะ
แล้วคิดว่ากูไม่มีกุญแจสำรองหรอ😏
โชโกยะพูดพลางชูพวงกุญแจหลายดอกขึ้นมาแล้วหมุนเล่นบนนิ้วมือ พร้อมเผยรอยยิ้มแสยะให้คนตรงหน้าเห็น
เวนอม
งั้นแสดงว่ามึงมีกุญแจของบ้านทุกหลัง
โชโกยะ
ถูกต้องแล้วล่ะ~ เวนอม😏
ซาโตะ
นี่หรือว่ามึงสืบประวัติพวกกูทั้งหมดน่ะ!
โชโกยะ
เป็นปกติที่กูจะสืบประวัติของเหยื่อตัวเอง😏
โชโกยะ
อย่างเช่นเวนอม//ชี้เวนอม
โชโกยะใช้มือข้างที่ถือพวงกุญแจชี้ไปที่เจ้าของขื่อที่ตนเรียก พร้อมกับกอดอกแล้วยิ้มมุมปากออกมา
โชโกยะ
เป็นคนค่อนข้างเย็นชา ชอบนอนเป็นพิเศษแต่ก็มีเซนส์ที่ดี คาดเดาได้ถูกแทบทุกอย่าง
โชโกยะ
ส่วน...เบจิตะ//ชี้เบจิ
โชโกยะ
เป็นคนห้าวๆชอบใช้กำลังแล้วยังปากดีด้วย แต่ว่าเหมือนจะไม่ค่อยถูกกับเพื่อนในกลุ่มอย่างเวนอมซะด้วย~😏
เบจิตะ
(ชิ่!)//เบือนหน้าหนี
โชโกยะ
ส่วน...เคไลน์//ชี้เคไลน์
โชโกยะ
เป็นคนที่เป็นห่วงเพื่อนมากๆ จะคอยเช็คความเรียบร้อยให้เพื่อนเสมอแถมเป็นคนรักษาแผลให้เพื่อนซะส่วนใหญ่ด้วย
โชโกยะ
แล้วก็...โอเมระ//ชี้เมระ
โชโกยะ
เป็นคนที่ใจเย็นที่สุดในกลุ่มพวกนี้ เป็นคนชอบความท้าทายมักจะชวนเพื่อนไปเสมอแล้วก็ขี้กลัวด้วย
โชโกยะ
แล้วก็คนสุดท้าย...ซาโตะ//ชี้ซาโตะ
โชโกยะ
เป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวอะไร มีความเป็นผู้นำในตัวสนใจสิ่งลี้ลับต่างๆแถมไม่ได้ดีแต่ปาก
โชโกยะ
แต่อยากรู้จังว่า...//เดินไปใกล้ซาโตะ
โชโกยะ
ตอนนี้มึงน่ะเริ่มกลัวกูรึยัง😏//ลูบกรอบหน้าซาโตะ
ซาโตะ
คิดว่ากูจะกลัวมึงหรอ😏
เคไลน์
โทษนะมึงจะบอกภารกิจแรกได้ยัง
โชโกยะ
ภารกิจแรกก็คือตามหาขวดเลือด
โอเมระ
เอ่อ...แล้วเราต้องหากี่ขวดล่ะ
โชโกยะ
กูซ่อนไว้สามขวด แต่กูจะตั้งกฎไว้ก่อนว่า...
โชโกยะ
กูจะจับคู่พวกมึงต้องมีคนนึงที่ไปหาขวดเลือดนั้นคนเดียว😏
เคไลน์
เดี๋ยว...นี่มึงจะทำอะไร
โชโกยะ
ก็เขียนตัวเลขบนข้อมือให้ไง แต่เจ็บนิดเดียวนะ
ว่าจบโชโกยะก็ดึงข้อมือทุกคนมากรีดเป็นตัวเลขอย่างรวดเร็วไมาให้เขาได้ตั้งตัว เกิดเสียงร้องที่บ่งบอกว่าเจ็บ เลือดสีแดงสดเริ่มไหลลงตามแรงโน้มถ่วงของโลกจำนวนมาก
ดูเหมือนเขาจะกรีดลึกไปนะ~ :)
ซาโตะ
งั้นของกูก็เลขสามคนเดียวอ่ะดิ่
โชโกยะ
อ๋าาา~ ซาโตะจะต้องไปหาขวดเลือดคนเดียวนะ
ซาโตะ
เหมือนอยากท้าทายกูมากสินะ
เคไลน์
แล้วเราจะหาที่ไหน ไม่มีคำใบ้รึไง
โชโกยะ
อ้อขวดเลือดทุกขวดน่ะอยู่ฝั่งทางขวาทั้งแถบของหมู่บ้าน
โชโกยะ
คำใบ้ของมึงสองคนคือ แสงที่สว่างที่สุดและเต็มไปด้วยเลือด//มองเบจิกับเมระ
โชโกยะ
คู่มึงก็...จุดที่สูงที่สุดกับไม้กางเขน
โชโกยะ
จุดที่แคบที่สุดและเล็กที่สุด
โอเมระ
โอ้โห่~ ยากๆทั้งนั้น
โชโกยะ
ขอให้โชคดีนะ//หันหลัง
โชโกยะ
อ้อลืมบอกไป//หันกลับมา
โชโกยะ
ห้ามใช้มอไซค์ขับหาล่ะ
ซาโตะ
เราออกไปตามหากันเลยเถอะ
เคไลน์
อื้ม ระวังตัวด้วยโดยเฉพาะนายซาโตะ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โอเมระ
เดินมาจนจะสุดหมู่บ้านแล้วเนี่ย
เบจิตะ
แสงสว่างอยู่ไหนวะ ไม่เห็นมีเลยสักนิด
เบจิตะ
คอยดูนะถ้ากูมีไฟแช็คแล้วเจอแสงสว่างนั่นเมื่อไหร่ก็ตะเผาทิ้งแม่ง
โอเมระ
หื้มเดี๋ยวๆมึง!//ดึงแขนเบจิ
โอเมระ
เหมือนกูเจอแล้วว่ะ นั่นใช่ป่ะ//ชี้ไปช่องทางแคบ
โอเมระพูดพร้อมกับนิ้วชี้ไปที่ช่องทางแคบๆที่มีแสงสว่างสีเหลืองเล็ดลอดออกมาจากไกลๆ
โอเมระ
พอมึงบ่นปุ๊ปแม่งเจอปั๊ปเลยว่ะ
เบจิตะ
งั้นรียไปเถอะมึง//ดึงมือเมระวิ่งไป
โอเมระ
เห้ยๆอย่างวิ่งทางมันก็แคบนะเห้ย!
ด้วยความเร่งรีบของเบจิตะจึงคว้ามือโอเมระวิ่งไปโดยทีู่้โดนคว้ามือไม่ทันได้พร้อมวิ่งเลย พอมาถึงจุดหมายก็พบกับถ้ำขนาดใหญ่ที่สว่างไปทั่วถ้ำ แต่ก็ตามคำใบ้ที่ไอ้ฆาตกรให้มา มันเต็มไปด้วยเลือดที่กระเซ็นจำนวนมากอยู่ทั่วบริเวณภายในถ้ำ มีอุปกรณ์สังหารมากมายหลากหลายชนิดที่มันมาจากไหนไม่รู้
โอเมระ
เอ่อ...ทำไมมันเยอะแบบนี้วะ
เบจิตะ
ไม่คิดว่าอาวุธใช้ฆ่ามันจะเยอะขนาดนี้
โอเมระ
กูว่าเรารีบหารีบไปกันเถอะ
เบจิตะ
เออๆถ้าตัวไรให้วิ่งออกไปเลยนะ
โอเมระ
เออๆๆจะพูดให้เป็นลางทำไมเล่า
ทั้งสองคนได้แยกย้ายตามหาขวดเลือดตามภารกิจที่ได้มา หาทั้งมุมซอกๆต่างของถ้ำไม่ว่าจะข้างบนหรือข้างล่าง
โอเมระ
ขวดเลือดจ๋าาาอยู่ไหนเอ่ย~
โอเมระ
เห้ยเจอแล้วอยู่ตรงนี้นี่เอง//ย่อลง
โอเมระ
//ถกแขนเสื้อขึ้นแล้วล้วงมือหยิบขวดเลือด
โอเมระ
อ่า...ได้แล้วมึง!//ชูขวดเลือด
เบจิตะ
เจอแล้วหรอ!//วิ่งมาหา
โอเมระ
ใช่ ได้แล้วขวดเลือดขวดแรก
เบจิตะ
มันหาได้ง่ายอย่างนี้เลยหรอ หึ!
โชโกยะ
ว้าวๆ~เจอขวดแรกแล้ว//โผล่มาหน้าถ้ำ
โชโกยะ
เจอแล้วก็จริง แต่...
โชโกยะ
ต้องหนีออกจากตรงนี้ให้ได้ก่อน//ควักมีดออกมา
โชโกยะ
ต้องมีคนนึงที่ยอมให้เลือดกับกูที่ต้องเก็บไว้ใช้ครั้งหน้า
เบจิตะ
นี่หรือว่า...นี่คือเลือดคนก่อนหรอ!//มองขวดเลือดบนมือเมระ
โชโกยะ
5555555ใช่แล้วล่ะๆ~
โชโกยะ
ว่าไงใครจะยอมอยู่ที่นี่ให้เลือดกูก่อน
โอเมระ
แล้วมันต้องอยู่ที่นี่อีกนานแค่ไหนอ่ะ!
โชโกยะ
จนกว่าเลือดในขวดจะเต็ม
โชโกยะ
ซึ่งก็ใช้เวลาประมาณ...//นับนิ้ว
เบจิตะ
เอาเถอะ ถ้าเป็นมึงที่ขี้กลัวด้วยมีหวังตายก่อน
เบจิตะ
กูไหวกูแข็งแรงดีมึงก็รู้
โอเมระ
...เอางั้นก็ได้กูจะมาช่วยมึง
โชโกยะ
แต่ก่อนที่จะช่วยเพื่อนมึงเนี่ย~
โชโกยะ
มึงต้องหนีจากกูให้รอดก่อน
โชโกยะ
กูให้เวลานับ1-5แล้ววิ่งออกไปจากที่นี่ให้ไกลที่สุด
โอเมระ
ให้กูวิ่งหรอ โอเคเล้ย~
โชโกยะ
ส่วนเบจิตะ//ถีบเบจิ
โชโกยะ
นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ
เบจิตะ
บอกให้กูนั่งดีๆก็ได้ไหมอีเวร
เมื่อเจ้าฆาตกรพูดออกมาแบบไม่ทันตั้งตัว โอเมระก็รีบสับตีนวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดทันที
เมื่อกล่าวเลข5เสร็จ โชโกยะก็รับออกตัววิ่งทันทีไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้เหยื่ออย่างเบจิตะนั่งรอ
โอเมระ
เสียงเท้าวิ่ง มาแล้วหรอ
โชโกยะ
วิ่งเร็วดีนี่!!//แสยะยิ้ม
โอเมระ
ไป แฮ่กๆ..ต้องไปให้ไกลที่สุด
โอเมระ
(ต้องหาที่หลบแล้วทางไกลขนาดนี้ มีหวังล้มโดนฆ่าแน่)
โชโกยะ
เริ่มออกห่างเรื่อยๆแล้วหรอ
โชโกยะ
หึ! แต่แรงกูยังเหลืออยู่
โอเมระ
(ข้างหน้าเหมือนจะมีมุมซ่อน กูจำได้ว่ามีถังขยะถังใหญ่อยู่)
โอเมระ
(ขอแอบหน่อยละกัน)//วิ่งเข้ามุมซ่อนหลังถังขยะ
โอเมระ
(ไอ้สัสโคตรเหม็น)//มือปิดจมูก
โชโกยะ
หืม~ หายไปแล้วหรอ//หยุดวิ่งค่อยๆเดินดู
ตอนนี้โอเมระได้ตัวสั่นไปทั้งตัว ทั้งลุ้นและกลัวว่าเขาจะโดนเจอไหม เขาพยายามหายใจให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้ฆาตกรโรคจิตนั้นได้ยินเสียงลมหายใจของเขา
โชโกยะ
หึ...รอดตัวไปนะ//เดินกลับไป
โอเมระ
(รอดแล้ว กูรอดแล้วใช่ไหม)
โอเมระ
แต่ยังไงกูต้องหาวิธีช่วยไอเบจิออกมา
โอเมระ
กลัวว่าไอ้โชโกยะนั่นไม่ยอมปล่อยตัวมาง่ายๆแน่
โชโกยะ
เพื่อนมึงรอดไปได้นะ
โชโกยะ
ดีนิ่ที่เลือกที่จะยอมอยู่ที่นี่ก่อน
โชโกยะ
เพื่อนคนนั้นน่ะได้ข่าวว่าเคยเป็นนักวิ่งมาก่อนด้วย รอดตัวไปนะ😏
โชโกยะ
หืม~ พร้อมจะเสียเลือดให้แล้วหรอ
เบจิตะ
รีบๆทำให้เสร็จๆเถอะน่า
เบจิตะ
เห็นบอกว่าหลายวันไม่ใช่รึไง ที่จะให้เลือดนั่นเต็มขวดน่ะ
โชโกยะ
กล้าดี! ตามกูมานี่//เดินนำ
โชโกยะ
//หยิบเชือกบนผนังมา
เบจิตะ
เดี๋ยว...มึงจะมัดกูหรอ
โชโกยะ
ก็ใช่ไง เผื่อมึงตุกติกทำอะไรกูไม่ไว้ชีวิตเลยนะ~//แสยะยิ้ม
โชโกยะทำการใช้เชือกพันทนาการไว้ที่ข้อมือของเบจิตะผูกติดกับขาโต๊ะที่เบจิตะนั้นนั่งอยู่แย่างแน่นตึง
เบจิตะ
อึก! มัดแน่นจังวะ//พึมพัม
โชโกยะ
อยู่ตรงนี้ไว้ก่อนล่ะ
โชโกยะ
กูขอไปหาเพื่อนมึงคนอื่นๆก่อน แล้วกูจะกลับมา😏
—คนที่สำคัญที่สุด—
เคไลน์
สองคนนั้นเหมือนจะเจอแล้วนะ
เคไลน์
แล้วของเราคือคำใบ้ไรนะ
เวนอม
จุดที่สูงที่สุดกับไม้กางเขน
เคไลน์
ไม้กางเขนมันเป็นความหมายอะไรได้บ้างวะมึง
เวนอม
ที่กูนึกได้ตอนนี้อย่างแรกคือ...
เวนอม
ไม่แน่ในหมู่บ้านนี้อาจจะมีสุสานอยู่ก็ได้
เคไลน์
มึงกำลังหมายถึงฝั่งทางขวานี้จะมีสุสานอยู่น่ะหรอ
เคไลน์
แต่เรายังไม่เห็นเลยนะ
เวนอม
กูว่ามันน่าจะอยู่ลึกข้างในนู่นนะ
เวนอม
ดูจากคู่ของเบจิที่พึ่งรีบวิ่งเข้าไป ทางนั้นต้องอยู่ลึกมากแน่ๆ
เคไลน์
ไม่ใช่ว่ามันใจร้อนหรอ
เวนอม
ถ้าทางมันสั้นขนาดนั้นแล้วมันจะวิ่งทำไมเล่า
เคไลน์
ลองใช้สัญชาติญาณในการคาดเดาของมึงสิ
เคไลน์
ที่ผ่านมามึงก็เดาถูกตรงมากเลยนะ
จากนั้นเวนอมก็ใช้สัญชาติญาณของตัวเองนำทางไป แล้วคอยจูงมือเคไลน์เดินไปด้วย
เวนอม
กูว่านี่แหละคือสุสาน
เวนอม
ถ้าเกิดไอเมระมาที่นี่ได้กลัวจนตัวสั่นแน่
เคไลน์
เอ้ะ!เดี๋ยว...นั่นใช่ไม้กางเขนป่ะ//ชี้ไม้กางเขน
เมื่อเคไลน์เหลือบไปเห็นไม้กางเขนที่อยู่บนหอคอยสูงที่กลางสุสานแห่งนั้น ก็ได้ชี้ไปให้เพื่อนของตนหันไปดู
เคไลน์
งั้นแสดงว่า ขวดเลือดอาจจะอยู่ในหอคอยนั้น
ทั้งสองคนได้มุ่งหน้าเดินเข้าไปในหอคอยสูง ข้างในมีพวกของปรุงยาต่างๆ ทั้งส่วนผสม หลอดแก้ว ต่างๆนาๆ มีบรรไดวนที่ขึ้นไปยังชั้นบนสุด ถ้านับจากสายตาตัวเองที่มองขึ้นไป คงมีทั้งหมด5-6ชั้นได้
การตามหาขวดเลือดของพวกเขาได้เริ่มขึ้น ไม่นอมคลาดสายตาไปแม้แต่ของเล็กๆน้อยๆที่ดูไม่มีอะไร
เวนอม
นี่ก็ชั้นห้าแล้วนะ ยังไม่เจอเลยอ่ะ
เคไลน์
เอาเถอะ ยังไงก็ต้องมีอย่างที่มึงพูดแหละ
เคไลน์
เหลือชั้นหกอีกชั้นนึงไปกัน//เดินขึ้นชั้นหก
เวนอม
เมื่อไหร่กูจะได้นอน//เดินขึ้นชั้นหก
ทั้งสองคนได้มองจ้องขวดเลือดสีแดงสดตั้งวางอยู่ ที่ถูกครอบไว้ด้วยกระจกเงาวับ
เคไลน์
กูจะลองดูละกัน//เดินไปเปิดที่ครอบกระจก
เวนอม
เดี๋ยวมึง!!//กระชากเคไลน์ออกมา
เวนอม
มีคนแอบมองอยู่จริงด้วย
โชโกยะ
โธ่ๆรู้ทันอีกแล้วอ่าา~//กระโดดหน้าต่างเข้ามา
โชโกยะ
คิดว่าจะได้ง่ายๆงั้นเชียว
เคไลน์
กูถามจริง คราวนี้มึงมาทำไม
เคไลน์
แล้วไอกระสุนปืนเมื่อกี้น่ะ มึงเป็นคนยิงใช่ไหม!
โชโกยะ
แกล้งเหยื่อน่าสนุกออก
เวนอม
มึงทำแบบนี้กับทุกคนป่ะเนี่ย
โชโกยะ
ถูกต้องแล้วล่ะเวนอม
โชโกยะ
แล้วตอนนี้ไอเบจิตะก็โดนไปแล้วหนึ่งคน//แสยะยิ้ม
เคไลน์
นี่มึงทำไรเบจิ โชโกยะ
โชโกยะ
ตอนนี้ยังไม่ได้ทำไรหรอก
โชโกยะ
เพื่อนมึงน่ะยอมเสียสละที่จะยังอยู่ในนั้นเพื่อให้เลือดกับกูเก็บไปใช้ครั้งต่อไป
เคไลน์
ให้เลือดเก็บไปใช้....
เวนอม
(ให้..เลือด..เก็บ...ไปใช้)
เคไลน์
หรือว่าไร!//มองเวนอม
เวนอม
เลือดที่เก็บไปใช้ครั้งต่อไป อย่าบอกนะว่าเลือดในขวดนั้นก็มาจากคนก่อนน่ะ!
เคไลน์
แล้วเพื่อนกูโดนไปยัง!
โชโกยะ
ตอนนี้ยังหรอก นั่งรอกูทรมานอยู่
โชโกยะ
แล้วตรงนี้ก็จะต้องมีคนนึงที่เสียสละให้เลือดกับกูเช่นเดียวกันกับเพื่อนมึง😏
เคไลน์
อีกอย่างนะที่กูเลือกเสียสละเองเพราะว่ามึงณ ตอนนี้น่ะ
เคไลน์
เป็นคนที่สำคัญที่สุดแล้วเว้ย//ตบบ่าเวนอม
เคไลน์
สัญชาติญาณกับเซนส์ของมึงน่ะช่วยเพื่อนๆได้
เคไลน์
เพราะฉะนั้นกูอยากให้มึงกลับไปช่วยคนอื่น แล้วค่อยกลับมาช่วยกู
เวนอม
นานแค่ไหนกูก็จะกลับมาช่วยมึงให้ได้
โชโกยะ
กล่าวลากันเสร็จรึยังล่ะ//กอดอกพิงกำแพง
เวนอม
แล้วใช้เวลาเท่าไหร่สำหรับเลือดที่มึงต้องการ
โชโกยะ
ก็...จนกว่าจะเต็มขวดอ่ะนะ
โชโกยะ
ใช้เวลาเกือบอาทิตย์ได้ล่ะ
โชโกยะ
แต่ถ้าเพื่อนมึงทนไม่ไหวหรือขัดขืนกูล่ะก็...
โชโกยะ
อ้อ แล้วก็เอาขวดนี่ไป//หยิบขวดเลือดโยนให้เวนอม
โชโกยะ
ส่วนเคไลน์//ดึงเคไลน์มานั่งเก้าอี้แล้วใช้เชือกมัด
โชโกยะ
แต่ว่ามึงก็ต้องหนีกูให้ได้ก่อนนะ😏//หยิบสไนเปอร์จากข้างๆ
โชโกยะ
กูจะนับ1-10ถ้ากูยิงมึงโดนมึงต้องอยู่กับที่
โชโกยะ
แล้วก็~ ยอมให้กูยิงมึงตายซะ//แสยะยิ้ม
เวนอม
!!(ชิบหายละ...หน้าต่าง!)
เมื่อเวนอมคิดได้นั้นก็กระโดดไปยังระเบียงหน้าต่างของหอคอย แล้วใช้ผ้าข้างๆตัวมัดเข้ากับรั้วระเบียง และสไลด์ตัวเกาะผ้าลงไปอย่างรวดเร็ว
โชโกยะ
อยู่ไหนน้าา~//เล็งสไนเปอร์
เวนอม
แฮ่กๆ แฮ่กๆ(10รึยังวะ)
เวนอม
//รีบวิ่งไปซ่อนใต้ป้ายหลุมศพ
โชโกยะ
รอดตัวไปนะ//เก็บสไนเปอร์
เวนอม
แล้วกูกล้าาหลบหลังป้ายหลัมศพได้ไงวะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
