‘ข้อ 1 ปาณาติปาตาเวรมณี ละเว้นจากการฆ่าสัตว์

ข้อ 2 อทินนาทานาเวรมณี ละเว้นจากการลักขโมย

ข้อ 3 กาเมสุมิสฉาจาราเวรมณี ละเว้นจากการประพฤติผิดในกาม

ข้อ 4 มุสาวาทาเวรมณี ละเว้นจากการพูดปดงดเท็จ

ข้อ 5 สุราเมรยมัฌชปะมาทัตถานาเวรมณี ละเว้นจากการดื่มสุราเมรัยและของมึนเมาทุกชนิด’

“ศีล 5 เปรียบเสมือนข้อปฏิบัติของมนุษย์แต่เจ้าพวกนั่นมักจะทำไม่ได้ เพราะอะไรรู้ไหม

เพราะการยับยั้งชั่งใจของพวกมนุษย์นั้นอ่อนยิ่งนัก

เวลามีอะไรมากระตุ้นจิตใจของเจ้าพวกนั้นก็จะมีความโลภ

ความต้องการที่อยากได้จนบางครั้งทำร้ายผู้อื่นโดยที่ไม่ตั้งใจหรืออาจจะตั้งใจ”

“เพราะแบบนี้สินะที่มนุษย์จึงได้ขึ้นชื่อว่าสัตว์ที่ไม่รู้จักพอหรือสัตว์แห่งความโลภ”

“หรือที่เรียกกันว่า สัตว์แห่งกิเลส”

“โลย์กี

พวกเราสงสัยอ่ะว่าทำไมคนดีถึงตายเร็ว แล้วทำไมคนชั่วถึงมีชีวิตที่สุขสบาย”

“เรื่องแบบนี้มันยากที่จะตอบนะ

ชีวิตมนุษย์เวลาที่จะดับก็ดับ ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น

แม้ในวันนี้อาจสุขสบายแต่ในวันข้างหน้าเคราะห์ใหญ่อาจรอเขาอยู่ แม้จะช้าแต่มันก็มาและอาจจะหนักด้วย”

"นี่คุยอะไรกันอ่ะฉันกับใบ้พึ่งไปรับวิญญาณมา"

“ใช่ คุยอะไรกันอ่ะเห็นเครียดกัน”

“บาปกรรมของมนุษย์”

“บาปกรรมของมนุษย์”

สิ้นเสียงคำตอบของโลย์กีกับศิลา

ก็ทำให้ใบ้กับวินมีสีหน้าสงสัยว่าคุยกันเรื่องนี้ทำไมเครียดกันแต่ก็ธรรมดาที่จะเครียดเพราะมนุษย์อะ

มันน่าปวดหัวกว่าสัตว์อื่นอีก

“โอ้ย อะไรว่ะแค่ขอเงินแค่นี้จะเป็นจะตาย แม่งเอ้ยกูไม่เอาก็ได้ว่ะ” ชายหนุ่มร่างใหญ่บ่นตะโกนด่าเมียตัวเอง

“ผัวเหี้ย วันๆไม่ทำห่าเหี้ยอะไรเลย ชาติหมามีดีแค่ขอเงินเมีย

สันขวานเอ้ยรู้งี้กูไม่น่าแย่งอีนั่นมาเลย" หญิงสาวใบหน้าซูมโทรมก็ด่าสวนผู้เป็นสามีไป

ภาพการทะเลาะเหล่านี้ล้วนอยู่ในสายตาของผู้เป็นลูกน้อยที่นั่งร้องไห้ทุกครั้งยามพ่อแม่ที่ทะเลาะกัน

“เฮ้ย!!”

“ตะโกนทำไมเนี่ย"

“ก็บ้านที่เรามาสำรวจนะสิสาดน้ำมา"

“วิน ฟังฉันนะแกเป็นยมทูต เป็นวิญญาณ แค่น้ำเอง"

“เออเนอะ ลืม แหะๆ แต่ถึงไม่เปียกทำไมมันเหม็นอ่ะ กลิ่นเหมือน  ... กลิ่น... ฉะฉี่ กลิ่นฉี่จริงๆด้วย”

“ซวยเนอะ เป็นยมทูตทั้งทีมาทำงานวันแรกก็โดนอาบฉี่ซะแล้ว” ใบ้เอ่ยแซววินอย่างขำๆ

“อย่าพูดสิ เอะเดี่ยวนะ เด็กนั้นเหมือนเห็นพวกเราเลย"

วินพูดพร้อมกับพลางมองเด็กที่อยู่

“เด็กคนไหน" ใบ้เอ่ยถามวินด้วยความสงสัย

“คนนั้นไง ที่อยู่บนคอผู้หญิงที่สาดน้ำมาใส่เราอ่ะ"

“วิน นั้นวิญญาณ วิญญาณเด็ก ดูเหมือนว่าไม่ได้มีแค่ตนเดียวนะ"

ศิลาเอ่ยบอกกับวิน

“ศิลาขอขี่หลังได้ไหม เรากลัว เด็กเยอะกลัว" ใบ้เอ่ยบอกศิลาอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ได้ๆ มาสิ"

“เฮ้ยศิลา นั่นไม่ใช่ใบ้"

“ทำไมจะ—เฮ้ยไม่ใช่จริงด้วย

แล้วใบ้ไปไหนเมื้อกี้ยังอยู่ข้างๆ เราเลย เร็วจริงๆ"

“หนูลูก หนูเป็นใครครับทำไมต้องมาทำแบบนี้กับพวกพี่ด้วยหล่ะครับ

ไม่กลัวหรอ หื้ม...”

“ผมแค่อยากมีเพื่อนใหม่ พวกเราแค่เหงากันมาก ไปไหนก็ไม่ได้อยู่ได้แค่ในบริเวณเขตนี้”

“ตะหนูที่นี้เขาทำแท้งกันหรอครับ" วินถามวิญญาณของเด็กน้อยผู้ชายตรงหน้า

ส่วนศิลาที่ได้ยินคำถามของวินนั้นก็อึ้ง

“วิน" ศิลาเอ่ยเรียกวินเสียงดุ

“ไม่ครับ แต่เขาชอบเอาศพมาทิ้งไว้ที่ป่าช้าหลังวัดครับ"

เด็กน้อยตอบคำถามของวินอย่างตรงไปตรงมา

“อ่า อย่างนี้นี่เอง ถึงว่าทำไมมีวิญญาณเด็กอยู่เยอะ อาจเป็นเพราะบริเวณนี้เป็นเขตชุมชนแถมไม่ค่อยมีหน่วยงานไหนเข้ามาดูแลและอีกอย่างส่วนใหญ่ในพื้นที่นี้มีแต่คนสูงอายุ

คนป่วย ส่วนพวกวัยรุ่นหรือพวกวัยทำงานบางคนก็ไปอยู่ในพื้นที่เขตเมืองนานๆ ถึงจะกลับบ้านมาเยี่ยมหรือบางคนอาจจะไปมีครอบครัวแล้วก็ขาดการติดต่อไปเลย

ตามที่เราสังเกตพื้นที่แล้วก็อ่านความทรงจำของบางคนนะ"

แง๊น แง๊น แง๊นนนนนน

ทันทีที่ใบ้พูดจบก็มีเสียงบิดรถมอเตอร์ไซดังขึ้น

“วิน ศิลา เราขอลากวิญญาณเจ้านั่นได้ไหม มันตั้งแต่เมื่อกี้เเล้วนะที่เราไปสำรวจพื้นที่

แถมยังมีคนแช่งให้ไปตายอีก เราขอลากมันไปได้ไหม”

“ใบ้ใจเย็นมันยังไม่ถึงเวลาเอาเวลามาทำงานตรงนี้ก่อนเถอะค่อยไปคิดเรื่องอื่น” ศิลาเอ่ยปลอบใบ้เพื่อไม่ให้ใบ้ใจร้อนจนไปลากวิญญาณนักบิดมาลงนรก

“ใบ้แกไปสำรวจพื้นที่ต่อ เราว่ามันอาจจะมีมากกว่านี้ก็ได้

ส่วนวินแยกไปสำรวจพื้นที่ใกล้ของชุมชนนี้ ส่วนเราจะไปที่วัดที่มีศพเด็ก แล้วเดี่ยวอีก

5 ชั่วโมงมาพบกันที่ป่าช้าหลังวัดที่มีศพเด็กอยู่”

“อ่า โอเคร”

เมื่อตกลงวางแผนกันเรียบร้อยยมทูตทั้งสามก็แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน

ทางด้านศิลา

“อ่า ว่าแล้วเชียวว่าคงไม่มีแค่ศพเด็กแน่”

ทางด้านวิน

“อ่ามีหลายแห่งเลยนะที่ทำแท้งเถื่อน หึ มีคนใหญ่คนโตมาเกี่ยวข้องด้วย

น่าสนุกแหะ”

ทางด้านใบ้

“โอะกลิ่นแรงจัง กลิ่นมนต์ดำ สมัยนี้ยังมีอีกหรอเนี่ย ถ้าเป็นแบบนี้เราเล่นด้วยได้สินะ

เจ้ามนุยษ์”

ป่าช้าหลังวัด

เวลา 21.30 น.

“ไงรอนานไหม แล้วใบ้มารึยัง” วินเอ่ยถามศิลาทันทีที่เห็นว่าศิลานั้นมารออยู่ก่อน

“ใบ้ยังไม่มา หวังว่าคงไม่ไปทำอะไรนอกเหนือจากคำสั่งนะ”

“ฉันว่าใบ้มันทำแน่”

“เหม็นความรัก”

“ใบ้อยู่ไหนอ่ะ ได้ยินแต่เสียง” วินเอ่ยถามเมื่อได้ยินเสียงของเพื่อนสาว

“นี่ไงบนไหล่ศิลา” ใบ้เอ่ยตอบวิน

“ไหนว่ะ ใบ— กรี้ดดดดด อยะ-อย่าบอกนะว่า” วินกรี้ดลั่นออกมาเมื่อเห็นใบ้ที่เกาะอยู่บนไหล่ศิลา

“ใช่แล้ว น่ารักป่ะ”

“แสบแกก็ไปแกล้งวิน รู้ทั้งรู้ว่าวินมันกลัวแมลงสาบ 5555” ศิลาเอ่ยดุใบ้ พร้อมกับขำท่าทีของวิน

“ก็วินเวลากลัวน่ารักออก ฮ่าๆๆ”

“ก็จริงนะ ฮ่าๆๆ”

“นี่พวกบ้าหยุดหัวเราะกันได้แล้ว ใบ้กลับร่างเดิมเลย ไม่งั้นเราโกรธ” วินพูดจบก็ถอนหายใจพร้อมเชอะใส่ทั้งสองคน

ใบ้ที่เห็นท่าทีของวินก็กลับคืนร่างเดิมพร้อมกับเดินไปหาวิน

ศิลาที่เห็นใบ้เริ่มเดินไปหาวินตนก็เดินไปเช่นกัน จนทั้งสองยืนระนาบข้างซ้ายขวาของวิน

“ฟอด ฟอด”

“นี่พวกเธอนี่มัน เฮ้อมาทำงานกันได้แล้วเลิกเล่น” วินเอ่ยเสียงดุเพื่อนทั้งสองเพราะเขินที่ทั้งสองมาหอมแก้มตน

“สรุปข้อมูลที่สำรวจอีกรอบนะ ในพื้นที่นี้มีบ้านที่ทำไสยศาสตร์มนต์ดำ

ผู้หญิงที่ท้องอยู่มักจะตายท้องกลม และยังมีพวกศพไร้ญาติ นอกจากนี้เรายังไม่พบศพเด็กที่ผ่านการทำแท้ง

ส่วนบริเวณนอกพื้นที่พบคลินิกที่เปิดให้ทำแท้งแต่เป็นการทำแท้งเถื่อนประมาณ 5 แห่ง

โดยมีคนใหญ่คนโตอยู่เบื้องหลัง นอกจากนี้ยังมีการฆาตกรรมอำพรางศพแต่คดีไม่คืบหน้า” ศิลาสรุปข้อมูลที่ได้มาจากทั้งสองอย่างคร่าวๆ

“นี่เราจะมารับวิญญาณไม่ใช่หรอ แล้วทำไมต้องมาหาข้อมูลพวกที่ด้วยล่ะ"

ใบ้เอ่ยถามเพื่อนทั้งสองเพราะตนนั้นสงสัยว่าทำไมต้องมาหาหรือสำรวจข้อมูลพวกนี้

“จริงๆ แล้วพวกเราก็แค่มารับวิญญาณนะ

แต่ติดตรงที่ว่าวิญญาณที่มารับคือเด็กพวกนั้น ซึ่งก่อนหน้านี้เจ้าวินดันไปตกลงกับวิญญาณเด็กไว้ว่าจะช่วยคนในพื้นที่นี้

เพราะมีแค่คนในพื้นที่นี้ที่มักจะทำบุญให้พวกเขา" ศิลาเอ่ยตอบใบ้อย่างจริงจังเพราะเขาก็เห็นด้วยกับวิน

“ใบ้ วิญญาณในพื้นที่นี้มีมากกว่าที่เธอคิดนะ

และพวกเขาก็พร้อมที่จะไปกับเราแต่ไปไม่ได้เพราะมีมนุษย์บางคนกักขังพวกเขาอยู่” วินเอ่ยบอกใบ้

“อ่าถ้านั้นเรา---”

“แกหยุดเลยแสบ ถ้าให้แกจัดการโดยไม่ปรึกษาเดี่ยวก็โดนท่านยมลงโทษอีกหรอก"

วินเอ่ยดุใบ้เพราะกลัวจะเป็นเรื่องจนโดนลงโทษอีก

“ชิ อย่างงั้นก็ได้ นึกว่าจะได้สนุกแล้วเชียว วัยรุ่นเซ็ง" ใบ้เอ่ยอย่างเซ็งๆ

“นี่ ดูนั้นก่อน" ศิลาเอ่ยบอกพร้อมชี้นิ้วไปยังเหตุการณข้างหน้า

“อะไร" ใบ้กับวินเอ่ยพร้อมกัน

“เชี่ยนี่มันศพเด็กนี่ทำไมมันเยอะกว่าที่เราเห็นวิญญาณเด็กอีกล่ะ"

วินเอ่ยถามอย่างตกใจที่เห็นจำนวนศพ

“มากกว่าที่เราคิด แต่ก็พอจะรู้นะว่าทำไมวิญญาณถึงน้อยกว่าศพ

ก็ที่บ้านที่มีมนต์ดำนั้นมีกุมารอยู่หลายตนเลย แล้วก็มีวิญญาณคนท้องด้วย แล้วก็ยังมีวิญญาณอาฆาตอีก

และศพที่เราเห็นก็ไม่ได้มีแค่ศพเด็ก” พูดจบใบ้ก็เดินตรงไปที่ซ่อนศพ

เมื่อถึงที่มีศพใบ้ก็พยายามลื้อค้นศพและก็พบกับศพของ

“ศพของคนท้องที่ตายท้องกลม” ใบ้เอ่ยพร้อมกับชี้ศพตายท้องกลมที่โดนศพเด็กทับให้เพื่อนทั้งสองดู

“แกรู้ได้ไงว่าจะมีศพคนท้องอยู่” วินเอ่ยถามใบ้อย่างสงสัย

“เราลืมบอกข้อมูลสำคัญสินะว่าชุมชนนี้

เป็นชุมชนอำพรางศพ”

“!!” ทันทีที่ใบ้พูดจบก็สร้างความตกใจให้กับวินและศิลา

“พวกเราจะช่วยได้ไหม พวกเราเป็นแค่วิญญาณที่เป็นยมทูตและอีกอย่างพวกเราก็เข้าไปยุ่งเกี่ยวได้ไม่เต็มที่"

ใบ้พูดต่อตามที่ตนนั้นลังเลว่าจะช่วยวิญญาณเหล่านี้ได้ไหม

“ถ้าวิญญาณเรายังไม่แตกสลายเราก็ช่วยวิญญาณเหล่านี้ได้"

“โลย์กี นายมาตั้งแต่ตอนไหน" ศิลาเอ่ยถามทันทีที่โลย์กีเอ่ยจบ

“ก็นานพอสมควร มนุษย์พวกนั้นอันตรายกว่าที่คิดนะแต่ก็นั้นแหละยิ่งมนุษย์พวกนั้นมีกิเลสยิ่งเยอะเท่าไหร่ฉันสามารถแทรกซึมเข้าไปลงโทษได้

หน้าที่การลงโทษมนุษย์พวกนั้นฉันจัดการได้ส่วนเรื่องในชุมชนนี้พวกนายเป็นคนจัดการแล้วกัน

ฉันไปล่ะ"

“เฮ้ย เดี่ยว ไม่ทันว่ะมาไวไปไวจริงๆ"

วินพูดบ่นทันทีหลังจากที่โลย์กีหายไป

“สรุปคือโลย์กีจะจัดการพวกนอกชุมชน แล้วให้เราจัดการในชุมชนใช่ม่ะ"

ใบ้เอ่ยถามเพื่อนทั้งสองอย่างสงสัย

“คงใช่มั่ง เรื่องจัดการมนุษย์คงต้องให้เป็นหน้าที่ของโลย์กีดีที่สุด

กิเลสต้องจัดการด้วยกิเลส ส่วนพวกเราก็คงจัดการกับหมอผีบ้านั่น และก็ส่งวิญญาณทั้งหลายไปที่ประตูนรกเพื่อส่งไปยังที่ที่สมควร

มาทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดเถอะ" ศิลาเอ่ยบอกเพื่อนทั้งสองพร้อมทั้งให้กำลังใจเพราะดูเหมือนภารกิจนี้อาจจะเหนื่อยกว่าที่คิดอีก

“เฮ้อมนุษย์นี่หนอ น่ารำคาญจริงๆ เหนื่อยอีกแล้วนะงานนี้” ใบ้เอ่ยอย่างเซ็งๆ

“ว่าแต่ใบ้ตอนที่สำรวจในชุมชนแก่ได้สำรวจบ้านหมอผีนั่นไหม"

วินเอ่ยถามใบ้เพราะนึกขึ้นได้ว่าใบ้นั่นทำหน้าที่สำรวจพื้นที่ในชุมชน

“ก็ได้สำรวจนะแต่ไม่ได้สำรวจแบบระเอียด”

“ลองบอกมาหน่อย แล้วพรุ่งค่อยไปสืบอีก”

“อ่า รอบๆบ้านหมอผีนั่นมีกลิ่นวิญญาณอยู่เยอะเลยนะมีทั้งวิญญาณอาฆาตวิญญาณที่ถูกกักขัง

ตอนที่อยู่ใกล้บ้านนั่นมีแต่กลิ่นมนต์ดำ กลิ่นแรงมากจนเราแสบจมูกอ่ะ อ่ออีกอย่างหนึ่งบ้านหลังนั่นอยู่บริเวณใกล้แม่น้ำ

อีกด้านนึงมีป่ารกแต่ไม่ถึงกับรกมาก และที่สำคัญในแม่น้ำกับในป่านั้นมีหม้อขังวิญญาณอยู่

และเหมือนจะเป็นพวกวิญญาณที่มีความอาฆาตแค้นสูงและมีพลังมากจนเจ้าหมอผีนั่นควบคุมไม่อยู่จนต้องขังเอาไว้

เราสำรวจมาได้ประมาณนี้อ่ะเพราะเข้าใกล้ไปกว่านั้นไม่ได้ กลิ่นมันแรงมากแต่ถ้าเป็นพวกนายคงเข้าไปได้

ส่วนเราคาดว่าน่าจะอยู่ได้แค่รอบๆ บ้าน" ใบ้เอ่ยตามที่ตนนั้นรู้เพราะตอนที่ไปสำรวจนั่นเขาเหมือนจะสูญเสียการควบคุมไปนิดหน่อย

“อาจเป็นเพราะใบ้พึ่งมาเป็นยมทูตได้ไม่นานเลยยังปรับตัวไม่ค่อยได้” ศิลาเอ่ยขึ้นทันทีที่ใบ้พูดจบ

“แต่ก็นะพวกเราเองก็พึ่งเป็นยมทูตก่อนใบ้ได้ไม่นานเหมือนกัน"

วินเอ่ยขึ้น

“อ่าแล้วทีนี้จะเอาไง" ใบ้เอ่ยขึ้นอย่างเซ็งๆ

หลังจากที่ได้ยินเพื่อนทั้งสองพูด

“มึงเห็นอย่างที่กูเห็นใช่ป่ะ"

“เออกูเห็น ว่าแต่นั่นผีใช่ป่ะมึง"

“คนมั่งไอ้สัส ก็เห็นอยู่ว่าพวกแม่งหายตัวได้

ว่าแต่พวกมันจะไปไหนกันว่ะ"

“กูจะไปรู้กับผีมึงหรอไอ้สัส"

เสียงของเด็กวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งพูดคุยกันหลังจากที่พวกเขาแอบมองคนสามคนคุยกัน

แล้วจู่ๆก็พากันหายตัวไป

“มองอะไรกันหรอ" น้ำเสียงเย็นๆ จนน่าขนลุกเอ่ยถามจากด้านหลังของกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังพูดคุยเรื่องผีกันอยู่

“เสียงใครว่ะ" หนึ่งในกลุ่มวัยรุ่นตะโกนดังลั่นหลังจากที่ได้ยินเสียงปริศนาที่ดังขึ้น

“มึงเป็นไรว่ะอยู่ดีๆ ตะโกนไอ้ห่า"

เป็นอีกคนในกลุ่นที่เอ่ยบ่นเพื่อนตัวเอง

“แม่งพวกมึงไม่ได้ยินหรอว่ะ สัสเสียงเมื่อกี้ดังข้างไอ้มิกเลยนะ"

“มึงอย่าหลอนไอ้ห่าดิว กูอยู่ข้างไอ้มิกยังไม่ได้ยินเสียงเหี้ยอะไรเลย”

“มึงหลอนยาป่ะไอ้สัสดิว แม่งพวกกูห้ามแล้วว่าอย่าอัดยาเยอะ

ไอ้สัสเป็นไงหลอนเลยไอ้เหี้ย" มิกเอ่ยด่าเพื่อนตัวเอง

“กูไม่ได้หลอนไอ้สัสกูได้ยินจริงๆ นะไอ้บิ๊ก

ไอ้มิก"

“ไอ้ห่ามิก!! มึงหยุดไอ้สัส

เดี๋ยวกูจัดการเอง ไหนไอ้หน้าไหนมึงออกมา ออกมาไอ้สัส" บิ๊กเอ่ยห้ามมิกเมื่อเห็นว่ามิกกำลังง้างหมัดต่อยดิว

แล้วก็ตะโกนท้าทายเพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่ดิวพูดนั้นจริงหรือหลอน

“อุ้ย ถึงขนาดตะโกนเรียกเลยหรอ น่าสนุกจัง

ฮ่าๆๆ" น้ำเสียงที่ฟังดูน่าขนลุกนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้เสียงนั้นไม่ได้เลือกแค่คนเดียว

ทันทีที่ทั้งสามนั้นได้ยินเสียงปริศนาต่างก็หันหลังชนกัน

พร้อมกับกวาดสายตาไปทั่วเพื่อดูว่าเสียงที่ดังขึ้นนั้นดังมาจากทางไหน