Intro

"อืม อ่าาอ๊ะ อ๊ะอ่า พี่เท็กเเรงอีกค่ะ"

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นภายในห้องเก็บของบ้านของ"โช"นักธุรกิจหนุ่มที่รวยที่สุดในเมืองตอนนี้

"อืมม อ่า"

เท็กซัส หนุ่มเพย์บอย สอบเร่งความเร็วเมื่อได้ยินเสียงอ้อนวอนของหญิงสาวตรงหน้า

"อ่ะๆ มีมี่จะถึงเเล้วค่ะ"

"อ่า พี่ก็ใกล้เเล้ว..อ่า "

มีมี่ เธอเป็นคนรับใช้ของบ้านหลังนี้เเละมีความสัมพันธ์กับเท็กซัสมาหลายวันเเล้ว ย้ำว่าหลายวันไม่ใช่หลายปี ซึ่งก็ไม่ใช่เรื่องเเปลกหรือใหญ่โตอะไรสำหรับคนที่รู้เห็น

ก็นะ ไม่ว่าเขาจะเล่นกับคนใช้ที่นี่สักกี่คนในบ้าน โชก็ไม่ได้มาสนใจอยู่เเล้ว เพราะคนอย่างโชน่ะไม่ชอบมีปัญหาให้ตามเเก้ เลยไม่เคยยุ่งกับคนใช้บ้านตัวเองทั้งที่บางคนสวยสุดๆ คงกลัวจะโดนเอานินทานั่นเเหละ ไม่ใช่ว่าโชทำอะไรไม่ได้ถ้าโดนนินทาขึ้นมาจริงๆ เเต่สำหรับโชเเล้วคนตายเท่านั่นที่พูดไม่ได้ ถ้ามีคนนินทามากๆเข้าที่นี่ได้กลายเป็นสุสานเเทนบ้านคนเเน่ เเต่ถึงโชจะโหดขนาดนี้ ก็รักพรรคพวกสุดๆเหมือนกัน

taxus:

ผมว่าน้อยครั้งแหละที่จะมีเหตุผลดีๆที่จะเข้ามาบ้านของเฮียโช(เหตุผลที่ว่าคือจะมาชวนไปกินเหล้า55)

ปังๆๆๆๆๆ (เสียงทุบประตูดังขึ้นอย่างรัวและแรง)

"ชิท!"

ผมที่กำลังใกล้ถึงประตูสวรรค์สบถออกมาอย่างเหลืออด ให้ตายเถอะจะเคาะหาวิมานไรวะประตูสวรรค์ปิดก่อนจะทำไง เวรจริง

ผมยังดำเนินกิจกรรมกับน้องมีมี่ต่อ โดยที่ไม่สนใจเสียงเคาะประตูแต่อย่างใด

ปังๆๆๆๆๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้งนี้มันแรงขึ้นกว่าเดิมมากก่อนจะมีเสียงเเทรกตะโกนตามมาด้วย

"ไอ้เ...ี้ยเท็ก มึงออกมาเร็วๆเลยเว้ย ด่วน!"

ชายหนุ่มถึงกับแสดงสีหน้าหงุดหงิดออกมากับเสียงของเจ้าของบ้านที่ตะโกนลอดผ่านบานประตู

เท็กซัส เจ้าของใบหน้าเทพบุตรจุติ เเละเจ้าของรูปร่างสูงโปร่งซิกเเพ็คเเน่นดั่งงานปั้นจิตรกรรมชั้นเอกของพระเจ้า หยุดดำเนินกิจกรรมที่ทำอยู่ทันที

เขาค่อยๆจัดแจงเครื่องแต่งกายเเม้จะไม่เรียบร้อยนัก ก่อนจะเปิดประตูออกไปด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ

"เฮีย!เป็นอะไรเนี่ย!"ผมถามเฮียโชเจ้าของบ้าน ที่ตอนนี้ดูตื่นตระหนกเเปลกๆ

"แม่มดมาเว้ย มึงรีบเเต่งตัวดีๆเลยเเล้วออกมาด่วน" โชพูดออกมาเเบบนั้นยิ่่งทำให้ผมไม่เข้าใจไปกันใหญ่

"แม่มดเชี่ยอะไรของเฮียวะ"เฮียเเม่งดูเฮลี่พอตเตอร์เเล้วเมาประสาทหลอนชัวร์

"เออน่ามึงรีบเเต่งตัวดีๆเหอะ"

"อะโลโมล่า"

"ห้ะ มึงพูดไรเนี่ย"

"คาถาปลดล็อคประตู เฮียเปิดประตุไม่ได้ก็ใช้คาถาปลดกลอนดิ ไม่เห็นต้องเคาะรัวขนาดนี้ มันตกใจนะเฮีย"

"กูจริงจังไอ่เท็ก อย่ามาล้อกูเล่น กูไม่ใช่เพื่อนเล่น"

"ก็พ่อมดเเม่มดไรเฮียอ่ะ ดูเฮลี่พอตเตอร์มากละมาประสาทหลอนกับผมเนี่ย บอกเเล้วให้เบายาหน่อยเฮียอ่ะ เล่นวะผมค้างเลย"

ตึก ..ตึก ...ตึก.. เสียงรองเท้าส้นสูงของใครบางคนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

"สวัสดี น้องชาย:)"

การมาของหญิงสาวทำให้เจ้าของบ้านกับคนรับใช้ตกใจไม่น้อย

หญิงสาวในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวปลดกระดุมพอเห็นหน้าอกที่เซ็กซี่น่ามองเล็กน้อย กางเกงสีดำยาวเข้ารูปทำให้เห็นรูปร่างงามชัดเจน ใบหน้าโฉบเฉี่ยวดูเป็นผู้หญิงร้ายๆทว่ายังคงไว้ซึ่งความสง่าเเละน่ารักในตัว

ยูราเจ้าของเรือนร่างเเละใบหน้างามมองจิกไปที่มีมี่เเละเท็กซัสสลับกันไปมาด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

มีมี่ที่ตอนนี้ยังใส่เสื้อผ้าไม่เรียบหน้าถอดสีขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

"ฉันไม่อยู่ซะนาน อะไรๆมันก็ดูเปลี่ยนไปหมดเลยสินะ" เธอเชิดหน้าพูด

เฮียโชเจ้าของบ้านไม่สิตอนนี้ถูกลดตำเเหน่งเป็นน้องชายเจ้าของบ้านไปเเล้ว เพราะเจ้าของตัวจริงยืนอยู่ตรงหน้าพวกผม ถึงกลับเหงื่อแตกพลักพลัก

"ถ้าฉันยังเห็นผู้หญิงคนนี้ทำงานอยู่ที่บ้านของฉัน ภายใน 2-3 วันนี้แล้วหล่ะก็.. ได้เห็นดีกันแน่! เอะ ไม่สิภายใน3 2 1"ยูราทำถ้านับนิ้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบจนคนฟังขนลุกไปตามๆกัน

เฮียโชรีบสะบัดมือไล่มีมี่ที่ยืนอยู่ทันที มีมี่เธอก็วิ่งออกไปอย่างว่าง่าย ไม่มีการขอร้องอ้นวอนคนไล่เธอออกเลยสักนิด ซึ่งผิดวิสัยคนใช้ทั่วไป เเต่ผมเคยได้ยินจากน้องเเตงโมเด็กผมอีคนที่ทำตำเเหน่งคนใช้ที่นี่เหมือนกันบอกผมว่า คำสั่งเจ้าของบ้านตัวจริงคือ ประกาสิทธิ์ ต้องทำตามอย่างเดียวเท่านั้น ผมคิดว่าระบบเผด็จการเหอะ เเต่ผมพูเดอะไรไม่ได้เหมือนกันเพราะบ้านคนอื่น เเล้วที่ยังมีคนอยากมาทำงานที่บ้านนี้มากมายคงเป็นเพราะเงินเดือนที่มากกว่าที่อื่นถึง4เท่านี่เเหละ

ผมมองหน้าเฮียโชด้วยความงุนงงปกติแล้วเฮียไม่ใช่คนกลัวอะไรง่ายๆโดยเฉพาะคนยิ่งยากไปใหญ่ แต่ดูท่าจะกลัวผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่น้อย

เธอปรายตาไปมองมาที่ผมที่กำลังยืนงงหน้าเหวออยู่

"ที่นี่มันบ้านไม่ใช่โรงแรม ถ้าอยากผสมพันธุ์ก็กรุณาเลือกที่เลือกทางด้วย"เธอพูดออกมาด้วยความเหยียดหยาม ก่อนจะมองค้อนไปที่เฮียโช

"เเล้วนี่อะไรโช จ้างแม่บ้านหรือกะหรี่ สอบตกการบริหารคนอย่างสิ้นเชิง ถ้าอยากจ้างคนเเบบนี้ก็ทำธุรกิจซ่องโสเภนียังดีกว่า คงได้กำไรงามๆมาให้ฉันได้ชม"

"แม่งปากดีว่ะ" ผมเผลอสบถออกมาเบาๆ ทว่าหญิงสาวกลับได้ยินมันอย่างชัดเจน

เฮียโช หันมามองค้อนผมอย่างเอาเรื่อง "เงียบเลยไอ่เท็ก!" เฮียโชกระซิบปราม

ดวงตาโฉบเฉี่ยวของเธอเหลือบมาหาผมอีกครั้ง

"โชนั่นเพื่อนหรอ?" เธอถามโช นี่เเกล้งจำผมไม่ได้หรือเป็นพวกสมองปลาทอง

"ช..ใช่พี่ เอ่อ พี่หิวหรือยังพอดีผมให้คนจัดอาหารของโปรดพี่ไว้เยอะเลย"ง่ะ เฮียโชเปลี่ยนเรื่องเฉยเลยอ่ะ พี่ยูราก็เหมือนจะจำผมไม่ได้ เเต่จะว่าไปตอนนี้ก็ไม่อยากให้จำได้เท่าไหร่เพราะผมกับพี่ยูราก็ไม่ค่อยจะถูกกันสักเท่าไหร่

"ไม่มีสัมมาคารวะ"ยูราไม่สนใจเฮียโชพูดเธอหันกลับมาเเขวะผม พ่อเเม่ผมยังไม่เคยว่าเเบบนี้เลยอ่ะ

ผมมองตาเธอเเบบพร้อมจะกระโดดกัดหูเธอได้ทุกเมื่อ ชักเหลืออดเเล้วว่ะ

ผมทำท่าเอาเรื่องเธอ แต่ถูกสายตาของโชปรามไว้ก่อน

"โช ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก"พี่ยูราเลิกสนใจผม เธอเมินผมไปเลยหันไปพูดกับเฮียโช

ก่อนจะเดินออกไปจากบริเวณนั้นไปที่ห้องทำงานทันที พร้อมทั้งโชที่ตามหลังมาติดๆ

ส่วนผมเห็นสถานการณ์ไม่ดีก็เลือกที่จะกลับบ้านก่อนดีกว่าไม่อยากความซวยมาหวยออกที่ผม

เหอะ! ทำไมผมจะจำพี่ยูราพี่สาวของเฮียไม่ได้ ถึงเธอจะดูสวยขึ้นผิดหูผิดตาจนเกือบจำไม่ได้ก็ตามเเต่คำพูดเเละเเววตาที่เหยียดหยามผม ผมจำมันได้ชัดเจน ผู้หญิงคนนี้เคยดูถูกผมสารพัด เเถมยังบอกให้โชเลิกคบกับผมอยู่บ่อยครั้งตั้งเเต่สมัยมัธยม บงการชีวิตคนอื่นเป็นกิจวัตร เเถมยังทำวีรกรรมไว้อีกเยอะ ผมทั้งซวยธุรกิจเจ๋งเพราะเธอมาก่อน เเถมยังอีกหลายๆเรื่องที่พูดวันนี้ก็ไม่จบ

...'ไปเรียนถึงเมืองนอก กลับมาก็ไม่ได้ทำให้ความปากดีมันลดลงเลยสินะ'ผมได้เเต่คิดเเบบนี้ เเต่ก็ไม่เคยทำอะไรได้เลยขนาดเฮียยังกลัวผมจะทำไรได้ ...

ทั้งที่ผม ไม่เคยทำอะไรให้เเท้ๆ ไม่ว่ายูราจะด่าผม หรือเเม้เเต่ทำอนาคตเขาพังไม่เป็นท่ากับเรื่องไม่เป็นเรื่อง ผมก็ไม่เคยเอาเรื่องเธอหรือเเค้นเคืองเธอเลย อาจจะเพราะเห็นเเก่หน้าเฮียโชที่เป็นทั้งรุ่นพี่เเละเพื่อนที่ดีก็ได้ ผมก็พอรู้ว่าที่โชรวยเเละเรียนจบ มีธุรกิจเป็นของตัวเองใหญ่โต ก็เป็นเพราะพี่ยูรานี่เเหละถ้าไม่มีพี่ยูราเฮียโชอาจจะไม่ได้เนียนหนังสือด้วยซ้ำ อย่างน้อยผู้หญิงคนนี้ก็รักน้องชายมาก เเม้จะกดดันน้องตัวเองเกินไปในบางครั้งก็ตาม บางทีก็ไม่รู้ว่าจะจงเกลียดจงชังอะไรผมนักหนา ทำอย่างกับว่าผมเอามีดกระหน่ำเเทงท้องพ่อเธอ68เเผลพร้อมด้วยกระซวกไส้พ่อนางออกมางั้นเเหละ

นี่มันดูไม่เมคเซนส์เอาซะเลยว่างั้นไม๊

Yura:

สวัสดีฉันยูรา อายุ28ปี

ชีวิตฉันก็ไม่ได้รวยมาตั้งแต่เกิดหรอกนะ

อายุ8ปี ต้องทำงานไม่มีเงินเรียนหนังสือเพราะพ่อกับแม่ต้องส่งน้องชายเรียน

อายุ10ปี พ่อกับแม่ทิ้งฉันกับน้องชายไป

อายุ13 เริ่มทำธุรกิจส่วนตัวด้วยตัวเองบวกกับเล่นหุ้นไปด้วย เงินที่ได้มาก็เอามาส่งน้องชายเรียน

อายุ14 ฉันประสบความสำเร็จจากการเล่นหุ้นและเงินที่ได้เอาไปลงทุนเรื่องอสังหาริมทรัพย์

อายุ15 เพราะไม่ได้เรียนหนังสือจึงไม่มีวุฒิการศึกษา จึงต้องศึกษาด้วยตนเองมาตลอดและบริหารธุรกิจของตัวเองในฐานะประธานบริษัทจากเล็กๆจนใหญ่โต

อายุ23ใช้เงินส่งตัวเองเรียนเมืองนอกโดยซื้อวุฒิการศึกษาของโรงเรียนเพื่อส่งตัวเองเรียนต่อมหาวิทยาลัย

เรียนไปก็บริหารบริษัทไปด้วย จนทุกวันนี้บริษัทของฉันกลายเป็นบริษัทตลาดหุ้นและอสังหาริมทรัพย์อันดับ 1 ของประเทศ

เงินทุนส่วนหนึ่งฉันยกให้น้องชายเพื่อนำไปเปิดบริษัทเป็นของตนเอง แต่ก็ไม่เถียงนะว่าน้องชายฉันก็ไม่ธรรมดาเหมือนกัน เขาสามารถจะเปิดบริษัทเกี่ยวกับสาธารณสุขแพทย์และเวชกรรมได้ดีเลยทีเดียว

เเต่ก็ไม่รู้เมื่อไหร่เจ้าเด็กคนนี้จะโตสักทีเอาเเต่เล่นจนเสียคน จะคบใครก็ไม่เลือกสักนิด เพื่อนในกลุ่มเเต่ละคนธรรมดาซะที่ไหน

เมื่อมาถึงห้องทำงานฉันหย่นตัวลงบนเก้าอี้สีดำสนิทที่ไม่ได้นั่งมานาน ครั้งสุดท้ายก็ก่อนไปเรียน มันยังคงสภาพเดิมรวมทั้งห้องทำงานนี้ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยน

"เหมือนพี่จะเคยบอกแล้วว่าให้เลิกคบกับ..."ฉันจำชื่อไม่ค่อยได้เเต่จำได้สนิทใจว่าเคยบอกให้โชเลิกคบกับคนเเบบนั้นไปเเล้วหลายครั้ง

"เท็กซัส"โชพูดชื่อของเด็กหนุ่มนั่น

"นั่นเเหละ มันจะทำให้นายเสียคน"

"เท็กซัสมันไม่ใช่คนไม่ดีหรอกพี่"โชเถียง

"ฟาดคนรับใช้บ้านเราตั้งแต่ตัวเองอายุ 18 จนถึงทุกวันนี้ก็ยังไม่เลิก นี่เรียกว่าเป็นคนดีหรอ" มีคนใช้กี่คนกี่คนก็โดนเท็กซัสฟาดหมดอย่าว่าเเต่คนใช้นะ เเม้เเต่เพื่อนผู้หญิงของฉันไอ่เด็กนั่นก็ไม่เคยเว้น ผู้ชายที่สำส่อนเช้าชู้ขนาดนี้มันเรียกว่าคนได้ด้วยหรอ

"แต่นอกจากเรื่องผู้หญิงมันก็ไม่มีอะไรเสียหายเลยนะ"โชน้องชายฉันยังคงเถียงสุดใจ

"ฉันตรวจสอบบัญชีก่อนจะเข้ามาแล้ว ช่วงนี้นายใช้เงินไปกลับการซื้อความสุขค่อนข้างมากนะ"

เห็นจากสมุดบัญชีก็รู้เลยว่า โชว์ไปเที่ยวสถานบันเทิงทุกวันและเสียเงินให้กับที่นั่นเป็นจำนวนไม่น้อย ซึ่งเจ้าของสถานบันเทิงก็คือพ่อหนุ่มจอมเสเพลเท็กซัสนั่นแหละ

"แต่ผมยังไม่ได้ใช้เงินของบ้านหรือของพี่เลยนะ"

"เงินมันมาได้ก็หมดได้ถ้านายเอาแต่เที่ยวอยู่แบบนี้ บริษัทมันจะเจ๊งเมื่อไหร่ก็ได้"

อันที่จริงฉันก็พอรู้อยู่หรอกว่าโชไม่ได้ใช้เงินที่ได้มาจากฉันแต่เป็นเงินที่มาจากธุรกิจของตัวเองทั้งนั้น แต่มันก็ยังน่าเป็นห่วงอยู่ดี เพราะยังไงการเอาไปผลาญกับเรื่องไม่เป็นเรื่องมันก็ไม่ใช่เรื่องดีนี่จริงไหม

"งั้นวันนี้อยู่ทำงานที่โรงพยาบาลตัวเองบ้าง พรุ่งนี้มารายงานด้วยว่ามีปัญหาอะไร จะเเก้ไขยังไง กำไรเท่าไหร่ขาดทุนเท่าไหร่ ขอย้อนหลัง3ปี"

"โห!พี่ยูรา"โชบ่นอุบหน้าหงิกงอเป็นปลาทูในเข่งที่เพื่อนเน่าเเล้วตัวเองกำลังจะเน่าตามก่อนจะสบัดก้นใส่ฉันเตรียมจะออกจากห้อง

"เดี๋ยว!ตอนออกไปเเล้วฝากเรียกเลขาเรย์ด้วย"

"อ่า ครับ"โชทำเสียงอ่อย

สิ้นการสนทนาโชก็เดินออกจากห้องไป

ก่อนจะมีเสียงตอบรับจากเรย์ขาเรย์หน้าห้อง

เเกร็ก!

"คุณยูราเรียกผมมีเรื่องอะไรหรอเปล่าครับ"

"อ่อ จะขอดูเอกสารผลการเรียนของดินหน่อยน่ะ"

"อ่อ ได้ครับ"

ดิน เป็นผู้ชายที่อายุเท่ากับน้องชายฉัน เขาเคยเป็นเพื่อนที่ดีกับน้องฉัน เเละก็เป็นเด็กดีของฉันเหมือนกัน

เขาทะเลาะกับโชเรื่องอะไรสักอย่างเเต่กับฉันยังคงคุยเป็นปกติ เราติดต่อหากันมาตลอด ฉันเป็นคนส่งดินเรียน เเละออกค่าใช้จ่ายส่วนตัวให้ ก็นะฉันวางเเผนไว้ว่าถ้าเรียนจบ ฉันจะสารภาพรักกับเขา อันที่จริงเราคุยกันก็เหมือนคนรักกันมานานเเล้ว อาจจะไม่ต้องสารภาพก็ได้ เอาเป็นว่าฉันเเพลนไว้ว่าเรียนจบจะเเต่งงานกับดิน ฉันป่าวมโนเองนะ ดินกับฉันเราคุยๆกันมา7ปีเเล้ว ป่าวชอบเขาฝ่ายเดียวด้วย

ครืด~ครืดดด~

โทรศัพท์ดังขึ้นท่ามกลางความคิดมโนภาพของฉัน📳 (ปลายสาย-ดิน)

ดิน: พี่ยูรา~ ไหงกลับมาไม่บอกผม

ยูรา: ก็กะจะมาเซอร์ไพรส์ไง

ดิน: ผมก็ว่าติดต่อไม่ได้เป็นวันเลย เป็นห่วงเเทบเเย่

ยูรา: โทษทีนะตอนนั้นน่าจะอยู่บนเครื่อง ว่าเเต่ดินอยู่ไหนเนี่ย

ดิน: ผมอยู่ห้องครับ

ยูรา: ให้พี่ไปหาไม๊

ดิน: เออ...ได้ครับ ห้องเดิมนะ ผมเก็บกวาดห้องก่อนนะ พี่จะมาตอนไหน

ยูรา: งั้นเย็นนี้ไปหานะ

ดิน: ครับ

...คอนโดyy...

...ห้องของดิน..

กริ๊งๆ ๆ ฉันกดกริ่งเรียกเจ้าของห้อง

เเอ๊ดด ~

"เอ้า! พี่ยูรา ผมยังเเต่งตัวไม่เสร็จเลย ทำไมพี่มาเร็วจัง"

ดินออกมาเปิดประตูทั้งที่ตัวเองยังเเต่งตัวไม่เสร็จ เขาเปลือยท่อนบนเเละพันผ้าเช็ดตัวไว้หมิ่นเม่ เส้นผมสีน้ำตาลเเดงเปียกชุ่มด้วยน้ำ หยดลงมาบนกาย รูปร่างของดินดูล้ำสันขึ้นเเละโตขึ้นมากกว่า4ปีก่อนมาก

"เอ้าพี่ยูรา ไม่เขามาหล่ะ ยืนไมหน้าประตู"

"อ..อ่อ ก็ไม่เเต่งตัวให้เสร็จก่อนหรอ "

"ไม่เป็นไรพี่ เคยเเก้ผ้าอาบน้ำกันมา เเต่เด็กอายไรกัน"

"ดิน พี่ว่าเราโตเเล้วนะ เเล้วเราก็ไม่ได้รู้จักกันมาตั้งเเต่เเดกขนาดเเก้ผ้าอาบน้ำด้วย"

"เข้ามาเถอะพี่ เดี๋ยวพี่นั่งโซฟาละผมเเต่งตัวในห้องน้ำ"

       "อ่อ เอางั้นก็ได้"

ฉันเดินเขาห้องดินไป กลิ่นผู้ชายกับกลิ่นน้ำหอมปนกันอยู่จนเเอบรู้สึกมึนๆ

จะว่าไงดีหล่ะ รสนิยมน้ำหอมของดินมันก็หรูดีนะเเต่ไม่ถูกกับฉันเท่าไหร่ มันออกจะเลี่ยนๆสำหรับฉัน หรือบางทีฉันอาจจะเเก่ไปวัยรุ่นอาจจะชอบอะไรเเบบนี้หรือเปล่า

"เสร็จเเล้วครับ "

"อ่อ "

เขาพูดหลังเเต่งตัวเสร็จ ก่อนจะพาตัวเองมานั่งโซฟาข้างฉัน

"พี่ยูรา กินอะไรยังครับ ผมต้มบะหมี่ให้กินไม๊"ดินยังคงมีเเววตาออดอ้อนเหมืแนเดิมไม่เคยเปลี่ยน น่ารักเป็นบ้า>\< เเต่เดี๋ยวนะฉันให้เงินค่าขนมดินไม่น้อยเลยนะ อยากทำเป็นหนังเกาหลีพากินบะหมี่หรือไง

"หะ! ทำไมกินบะหมี่หล่ะ"

"555ผมไม่มีตังเลี้ยงข้าวพี่หรอกนะ ไม่ได้เก็บเลย ถ้ารู้ว่าจะมาจะได้เก็บไว้เลี้ยง"

"ถึงกับต้องกินอาหารที่มันมีโซเดียมเยอะขนาดนั้นเลยหรอ ปกติดินกินเเบบนี้หรอ?"

"โห ว่าละ ว่าไม่กิน งั้นเดี๋ยวผมทำงานพาสไทม์มาเลี้ยงข้าวพี่สักมื้อดีกว่า"

"เดี๋ยวนะ.. ตังค์ที่ให้ค่าใช้จ่ายส่วนตัวไม่พอหรอ?"ฉันว่ามันรวมๆก็สร้างตึกได้8ชั้นละนะ

"พออะไรกันพี่ ก็จ่ายค่านั่นค่านี่ ช่วงนี้เรียนใกล้จบทางวิทยาลัยก็เรียกเก็บค่าสอบ ไหนจะอุปกรณ์การเรียนนั่นนี่อีก"

"ก็ไม่เอาบิลมาเบิกพี่หล่ะพี่ก็ให้เรย์จัดการให้อยู่"

"อะไรทำเองได้ก็ต้องทำสิ จะขอพี่อย่างเดียว เดี๋ยวจะกลายเป็นเเมงดาน้า"

ดินทำท่าเเมงดาเลื้อยไปมา พรางขำ

"อ่อ งั้นวันนี้ไปกินข้าวข้างนอกไม๊ พี่เลี้ยง"

"จริงหรอครับ รักพี่ยูราที่สุด"

ฟอด~ เขาหอมเเก้มฉันทำหน้าตาดีใจเหมือนเด็กน้อย โอ้ย น่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ฉันไม่หลงได้ไงหล่ะ เขิล..

"พี่ยูราครับ ผมอ้อนอีกอย่างได้ไม๊"

ดินเอาหัวมาคลอเคลียไหล่ฉัน ทำตาปริบๆ

"ว่าไง?"

"ช่วงนี้ผมใกล้ฝึกงานเเล้วมันไกลจากวิทยาลัยมากเลย ผมกู้ตังพี่ซื้อรถสักคันได้ไม๊ มือ2ก็ได้"

"อ่อ..นั่นสินะฉันลืมคิดเลย "

" 🥺''

"ไม่ต้องทำตาหวานเลย ว่างวันไหนไปดูรถก็ได้ ไม่ต้องมือ2หรอกก็ซื้อมือ1ไป"

"ไม่เอาอ่ะ กู้พี่เยอะไม่มีคืน"

"ไม่เป็นไร ไม่ต้องคืนหรอก ถือซะว่าเป็นของขวัญเรียนจบ "

"(*∆*)ขอบคุณคร้าบบ พี่ยูราใจดีจัง ไม่อยากออกไปเเล้ว ผมอยู่กับพี่ในนี้นานๆได้ไม๊🥰"

"ชิ เด็กขี้อ้อน"ฉันบ่นอุบ

"งั้นสั่งของมากินไม๊ครับ "ดินเสนอ

"เอางั้นก็ได้"

บรรยากาศห้องดินก็ไม่ได้เเย่ไอ่ที่เเย่คือกลิ่นน้ำหอมนี้เเหละถ้าบอกให้ดินเปลี่ยนดินจะโกรธฉันไม๊นะ

"พี่ยูรา.."ดินเรียกฉันเบาๆท่ามกลางความเงียบใบหน้านวลของดินเริ่มเข้าใกล้ฉันเรื่อยๆ จนใจมันเต้นไม่เป็นจังหวะ ตึกตักๆ

"จูบได้ไม๊ครับ"

"หะ0_0" ฉันตกใจกับคำพูดเขา

บ้าน่าถ้าถึงขั้นขอจูบฉันคงไม่จำเป็นต้องสารภาพรักเเล้วเเหละ เด็กนี่หนิ เเต่ยังไม่ได้ตั้งตัวเลยอ่ะ เมื่อเย็นกินไรไปบ้างเนี่ย ถ้าอยู่ๆจูบขึ้นมาเเล้วได้กลิ่นซอสพริกไทยดำจะทำไงอ่ะ โอ้ย ไม่ได้เตรียมตัวอ่าาา

"ได้ไม๊ครับ.." ดินอ้อนหนักกว่าเก่า ฉันเเพ้เด็กขี้อ้อนนะ

"อื้ม.."สิ้นเสียงดินก็เคลื่อนตัวมาประกบริมฝีปากฉันทันที เเละบดขยี้มันก่อนจะสอดใส่ลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปาก ถึงจะกังวลเรื่องซอสพริกไทยดำก็เถอะเเต่จังหวะนี้คงไม่มีอารมณ์มาพูดว่า 'พี่ครับพริกไทยดำหอมจัง'อะไรเเบบนี้ป่ะ ถ้าดินพูดนะฉันได้เอาหัวตัวเองทิ่มลงบ่อน้ำเน่าที่ไม่ได้ใช้งานมาตั้งเเต่สมัยพ่อเเม่ยังเด็กดีกว่า โอ้ยฉันโดนจูบอยู่นะเฮ้ย คิดอะไรเนี่ย เเต่จะว่าไปจังหวะการกระทำเขามันทำให้ฉันค่อนข้างตอบสนองยาก มันก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน มันรู้สึกดีเเต่ก็ไม่ได้รู้สึกฟิน เอ่อ..ฉันคงอ่อนประสบการณ์เกินไป จนตามเขาไม่ทัน ฉันพยายามจะปล่อยทุกอย่างไปตามความต้องการของดินไม่คิดเรื่องอื่นเเต่มันก็เหมืแนเดิม

ครืด~ครืน~~(เสียงโทรศัพท์ดัง)

"อื้ออ ดิน"ฉันผละเขาออกทันที่ที่รู้สึกถึงการสั่นของโทรศัพท์ตัวเอง ดินชักสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เเต่ปกติดินไม่ค่อยจะเเสดงออกว่าไม่พอใจฉันนะ เเต่ช่างเหอะโทรศัพท์สำคัญกว่า เกิดโรงงานระเบิด ไฟซ็อต ตลาดหุ้นปิด ได้เเก้ปัญหาอีกยาวเเน่

"โห~โทรศัพท์สำคัญกว่าผมซะงั้น"ดินบ่น

"โทษนะ..เผื่อมีงานสำคัญ"

ฉันกดรับสายทันทีเมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นเลขาของตัวเอง

"ว่าไงเรย์"

"อ่อ เข้าใจเเล้วจะไปเดี๋ยวนี้ "

ตาโชสร้างเรื่องอีกเเล้ว บอกให้ทำงาน ดันจ้างใครไม่รู้ไปนั่งเก้าอี้บริหาร ตัวเองหนีเที่ยวซะงั้น สงสัยจะได้เห็นดีกันก็วันนี้เเหละ

ฉันลุกพรวดจากโซฟา

"พี่~ไปไหน"

"อ่อ โทษนะพี่มีธุรด่วน"

ฉันวางตังไว้ให้ดินประมาน5000

"เอาไปซื้อข้าวนะ อย่ากินเเต่บะหมี่ เเล้วก็วันไหนว่างโทรนัดกับเลขาเรย์ไปดูรถด้วยกันนะ"

"อืออ ก็ได้ครับ"

"อย่าทำหน้าน้อยใจสิคะ"

"คร้าบ ขับรถดีๆนะครับ พี่ยูราของผม"

"จ่ะ ^__^ไปนะ"

ฉันเดินออกจากประตูทันที เสียดายก็เสียดายหรอกนานๆจะเจอกันกับดิน เเถมกำลังเข้าได้เข้าเข็ม ชิ

— ไอ่น้องตัวยุ่ง เจอดีเเน่—

_เล่นมาขัดจังหว่ะพี่สาวคนนี้_

texas :

KC pub

"อ้าวเฮียโช ทำไมวันนี้มาช้าจัง"ผมทัก

"มึงแหละตัวดีเลย"

"เอ้าผมผิดอะไรเนี่ย?"

เฮียโชทำหน้าเซ็งๆแล้วมองคาดโทษผม

"ก็กูบอกแล้วว่าให้มึงรีบออกมาๆ เเม่มดมาเห็นมึงอยู่บ้านกูเเถมยังเอากับคนใช้กูอีก กูเลยซวยเลยเนี่ย"

"พี่สาวเฮีย แม่ง..น่ารำคาญว่ะ" ตั้งแต่สมัยวัยรุ่นจนถึงทุกวันนี้ พี่ของเฮียโชก็ไม่เคยมองผมในแง่ดีเลยสักครั้งมีแต่จะดูถูกเหยียดหยามกันตลอด

"เฮ้ยๆนั่นพี่กูนะมึง"เฮียโชปราม

ไอ่คุณเฮียโชก็แปลก ไม่อยากให้ใครว่าพี่ตัวเอง แต่ก็เรียกพี่ตัวเองว่าแม่มด

"เอ่อว่าเเต่.. ไอ้เท็กวันนี้ไม่เรียกสาวมาหรอวะ"

เฮียโชถามเพราะปกติแล้วผมมักจะเรียกสาวๆมานั่งข้างๆอยู่เสมอไม่เคยขาด

"วันนี้ผมมาล่า เลยไม่ได้เรียกเด็กที่ร้านตัวเองมานั่งด้วย "

"เออ แต่ก็เรียกมาเผื่อกูหน่อยแล้วกัน"

"โห เฮียไม่เบื่อจริงดิ มีแต่คนเดิมๆ"

"วันนี้กูขี้เกียจหาว่ะ เด็กร้านมึงไม่ค่อยปากมากดีกูชอบ เอามาเหอะกี่คนก็จ่าย"

"อ่ะๆแล้วแต่เฮียเลย"

ผมเรียกพนักงานสาวในร้าน 2 คนมาคอยดูแลเฮียโช ส่วนผมก็เดินออกไปหาเหยื่อของค่ำคืนนี้ หิวโซเต็มทีเเล้ว เมื่อเช้ายังไม่ถึงสวรรค์ดันโดนขัดซะได้

ผมเดินลงมาจากโซนvipชั้น2 ลงด้านล่างซึ่งเป็นโซนธรรมดาของpub

ขณะเดินอ่อยเหยื่อ ผมก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายมาจากด้านหน้าประตูทางเข้าผับ

"เกิดอะไรขึ้น!"ผมถามการ์ดที่เฝ้าทางเข้า

"พอดีคุณผู้หญิงคนนี้จะเข้าไปนะครับ"

ผมมองไปทางผู้หญิงที่การ์ดผมบอก

"อ้อ~ นึกว่าใครพี่ยูรานี่เอง"ผมทัก

ฝฝ"บอกการ์ดนายเลยนะ ให้ฉันเข้าไปเดี๋ยวนี้"

เธอพยายามดึงดันจะเข้ามาในผับของผม ก็ไม่ใช่ว่าเธอทำอะไรผิดหรอกแต่บอดี้การ์ดที่ตามหลังเธอมานี่สิดันพกอาวุธครบมือขนาดนั้นถ้าการ์ดผมให้เข้ามา ก็คงได้มีคนโดนไล่ออกแน่ๆ

"พี่จะเข้าไปก็ได้ แต่บอดี้การ์ดพี่ก็ต้องอยู่ข้างนอก"ผมบอก

"ทำไมฉันต้องทำตาม"เธอเถียง

"ก็ที่นี่มันร้านของผม พี่ก็ควรให้เกียรติเจ้าของร้านด้วย"

"งั้นก็ไปตามโชออกมา"

"โห่พี่! ผมไม่ใช่คนรับใช้พี่ป่ะ"ผมตอบ

"ฉันไม่อยากพูดซ้ำนะ ไป-ตาม-โช-ออกมา"

"ผู้หญิงอะไรโครตใจร้ายเลยอ่ะ เฮียเขาก็มีความสุขอยู่ดีๆแท้ๆ"

"ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรอ?"เธอเริ่มตะคอกใส่ผม

"เฮียเขาเป็นน้องพี่จริงป่ะเนี่ย ทำไมพี่คอยแต่ขัดขวางความสุขของเขา"

"ในเมื่อโชยังทำงานไม่เสร็จเขาก็ควรกลับไปทำงานต่อ มันเป็นความรับผิดชอบ คนอย่างนายคงไม่เข้าใจสินะความ-รับ-ผิด-ชอบน่ะ"

"นี่มันเวลาไหนแล้วคร้าบ..ยังจะให้ทำงานอีก"

"เลือกมาจะให้ฉันเข้าไปหรือจะตามโชออกมา นับ1-3หรือจะต้องทำเเบบเดิม"

—ผู้หญิงอะไรเอาแต่ใจชิบ—

"ก็บอกอยู่ว่าผมไม่ได้ห้ามพี่เข้า เเต่ ..."

ผมมองไปทางบอดี้การ์ดของยูราบอกเป็นนัยต์ว่าที่ไม่ให้เข้าเพราะพวกนั้นต่างหาก

"อีกอย่างตึกนี้ผมซื้อเเล้วไม่ได้เช่า พี่จะทำอะไรได้อีก จะซื้อตึกเเล้วไล่ผมอีกหรอ ผมขายเเพงนะ"

"เออ งั้นก็ให้ฉันเข้าไปจบ "

เธอบอกทางกระแทกเท้าเข้าไปในผับของผมโดยให้บอดี้การ์ดยืนรออยู่ด้านนอก

"หยุดเลย!หยุดเลย!!ออกมานี่ก่อนเลย"

ผมดึงเเขนเสื้อเธอออกมา

"อะไรอีกล่ะ!"

ผมมองเธอหัวจรดเท้า คิดว่าตำรวจรับจ้าง

"เสื้อเชิ้ตสีขาว สูทสีดำ กางเกงขายาวรองเท้าคัชชู มัดผมหางม้า ขืนให้พี่เข้าไปแบบนี้คนข้างในก็ได้ตกใจตายคิดว่าตำรวจมาจับ"ผมชี้ตามตัวเธอเเล้วพูด

"มีอะไรต้องกลัว ถ้าผับนายไม่ได้ผิดกฎหมาย"เอ้ายังเเขวะมาได้

"มันก็ไม่มีอะไรต้องกลัวหรอก แต่พี่ต้องเข้าใจนะคำว่าธุรกิจสีเทา มันก็ไม่ได้มีอะไรแน่นอนหรอก"

เธอเหมือนจะเข้าใจ ถ้าคนทำธุรกิจเเบบเธอไม่เข้าใจก็โง่กว่าควายชนโต๊ะเเล้ว

เฮ้อ~ เธอพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ

"น่ารำคาญ!"

เธอพูดก่อนจะถอดสูทสีดำของตัวเองยื่นให้ผมเหลือไว้เพียงแต่เสื้อเชิ้ตสีขาว ปลดกระดุม 2 เม็ดบนเผยให้เห็นเนินอกและเสื้อชั้นในสีดำลายลูกไม้หมิ่นเม่ ปล่อยชายเสื้อ 1 ข้าง ก่อนจะรูดยางมัดผมตัวเองออกเเล้วสะบัดผมแรงๆจนผมลอนน้ำตาลของเธอสยายยาว กลิ่นแชมพูของเธอหอมฟุ้งกระจายมาเตะจมูกผมให้ตายเถอะ แม่งโคตรXเลยว่ะ ท่านี้เเม่งได้บอกเลย ใจเต้นเลยครับผม

ถ้าเป็นผู้หญิงทั่วไปนะ ผมไม่มีทางปล่อยให้รอดมาได้ตั้งนานขนาดนี้หรอก นี่นอกจากจะปากร้ายขี้ดูถูกยังจะเป็นพี่สาวเพื่อน คิดภาพผู้หญิงคนนี้อยู่ใต้ร่างไม่ออกเลยจริงๆ เอ๊ะ เเต่ถ้าอยู่บนร่างก็ไม่เเน่

อยู่ๆผมก็คิดภาพเธอกำลังขย่มผมอยู่ อาาา ฟินนน เฮ้ยไม่ๆ ผมสะบัดหน้าเเรงๆไล่ความคิดบ้าๆออกไป

"พอใจยัง!"เธอพูดหลังผมหลุดจากมโนภาพบ้าๆ

"....."ผมเงียบก่อนจะทำท่าสำรวจ อันที่จริงผมสำรวจเเล้วเเค่อยากมองนานๆโดยเฉพาะเนินอกขาวๆนั่นที่นานๆจะเปิดเยอะขนาดนี้

"เข้าไปได้แล้วใช่ม่ะ"เธอทำท่ากวน

ผมพยักหน้าเบาๆก่อนที่เธอจะเดินเข้าไป

พี่ยูราไม่รอให้ผมบอกว่าเฮียโชอยู่ตรงไหนก็เดินขึ้นไปโซน VIP ทันทีเหมือนเธอรู้อยู่แล้วว่าระดับโชไม่น่าจะอยู่ในโซนธรรมดา โดยมีผม ตามมาติดๆ

"กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะโช!"เธอเขามาดึงเเขนเฮียโช เฮียถึงกับสะดุ้งเฮือกตาโตเป็นไข่ห่านหน้าวัด

"เมียหรอคะเฮีย ไม่เห็นเคยบอกว่ามี"

หญิงสาวที่นั่งอยู่บนตักโชหันไปพูดกับโชมือก็ลูบหลายแผงอกเขา

"เป็นพี่สาวค่ะ เเต่ประเด็นคือ ฉันคุยกับน้องฉันเเต่เธอพูดเเทรก ไม่มีมารยาท"

ผมมองเด็กร้านผม2คนเปรยๆว่าให้ลุกออกไปด่วน หญิงสาวสอง2จึงทำตามด้วยท่าทางหงุดหงิดกับคำพูดของยูรา

"พี่มาได้ไงอ่ะ"

"ไอ่ลูกน้องที่นายให้มันนั่งทำงานเเทนมันเล่นพาผู้หญิงมาเอาในห้องซะเปิดเผยขนาดนั้น ไม่รู้เลยมั้งว่าทั้งวันเเกไม่ได้เขาบริษัทเลย"

"เอาน่าให้เฮียมาผ่อนคลายบ้างเหอะ"ผมเเทรก

"ไม่ต้องมายุ่ง ได้กำไรจากโชเท่าไหร่เเล้วหล่ะถึงเข้าข้างขนาดนี้"

"พี่อย่าพูดงั้นกับมันดิ มันเพื่อนผมนะ"โชร้องห้ามเมื่อเห็นพี่ตัวเองดูถูกเพื่อน

"คนเป็นเพื่อนเขาไม่คบที่ผลประโยชน์หรอกนะ" เธอพูดอีก

"นี่! พี่ ผมทำไรให้นักหนา ถามจริง!" ผมเริ่มเหลืออดกับคำพูดดูถูกของเธอแล้ว

คิดได้ไงผมคบเฮียด้วยผลประโยชน์เนี่ยนะ

"ดูก็รู้เเล้วไม่ใช่หรอว่า ไม่ใช่คนดี"เธอดูถูกผมไม่หยุด

"ถามจริ๊ง!ปากดีเเบบนี้ โตมาได้ไงเนี่ย"

"โชดู ขนาดมันพูดกับผู้ใหญ่นะ"เธอชี้ให้โชดู

"เออๆกลับก็ได้ เลิกทะเลาะกันเถอะ ลำคาญ"

เฮียก็ดูจะทนไม่ไหวเเล้วเหมือนกัน

เอาจริงนะผมก็ไม่เคยไปทำไรพี่เเก เมื่อก่อนผมเคยเปิดผับตอนอายุ20 ปี พาเพื่อนมาตี้ ได้ไม่ถึงเดือน พี่เเกรู้ ก็เล่นมาซื้อตึกที่ผมเปิด เเล้วไล่ที่ซะงั้น รอบนี้ถ้าผมไม่ใช่เจ้าของตึกก็คงทำไปเเล้วเหมือนกัน

—เเม่มดอะไร นางมารชัดๆ —

ผมไม่ได้คาดโทษเธอนะเพราะเห็นเเกเฮียโช ตอนนี้ผมก็ไม่ได้ขาดอะไร เงินทองก็มี ธุรกิจก็มีหลายที่ เลยไม่อยากเอาเรื่องเก่าๆมาใส่ใจ

เเต่เรื่องปากเนี่ย มันเเก้ไม่หายเลยสินะ

—ไม่รู้กรรมอะไรต้องมาเจอกันอีก—

เเม่งเล่นเอาซะหมดอารมณ์ร่านเลย เหอะ!

—————————

จากผู้เขียน

ฝากติดตาม

เรื่องของไวน์ในSo bad รักร้าย ด้วยนะคะ

เรื่องของโช So bad ตรวนรัก (ระหว่างดำเนินงาน)

เรื่องของมาคัสSo bad รักต้องฉุด(ระหว่างดำเนินการ)