พยัคฆ์ร้ายกับคุณชายคนนั้น
I
ไรท์
เปิดใหม่อีกแล้ว แล้ว แล้ว แล้ว แล้ว แล้ว แล้ว~
ไรท์
พอดีไปอ่านมังฮวาแอ็คชั่นแฟนตาซี โชเน็น เรื่องนึงที่พระเอกโดนอุ้มท่าเจ้าหญิงบ่อย"นิดนึง"แล้วเกิดคิดพร็อตนิยายขึ้นมาได้
ไรท์
กลัวจะลืมไปก่อนก็มาแต่งเลยสิคะ
//การกระทำ
/ความรู้สึก/
(คิดในใจ)
<พูดผ่านอุปกรณ์สื่อสาร>
-เสียงประกอบฉาก-
'เสียงที่เกิดจากการกระทำ'
"เน้นคำ"
(ครู)
เอาล่ะ วันนี้ก็เอาไว้เพียงเท่านี้
(ครู)
(นี่เขาหลับอยู่งั้นหรอ)
นักเรียนเริ่มจับกลุ่มและพูดคุยกัน
หนุ่มหน้ามนผมสีน้ำตาล ใบหน้าของเขามีกระ สวมแว่นหนาเตอะราวกับพวกเนิร์ดแต่ไม่ใช่
เมื่ออยู่ท่ามกลางฝูงชนเขาดูธรรมดามาก(หน้าตา)
ใครจะรู้ เมื่อเขาถอดแว่นและลบรอยกระปลอมๆนั่นออก....
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
นี่! แร็กนาร์
[แร็กนาร์]
อะ อ้ะ..! //สะดุ้งตื่น
[แร็กนาร์]
//รีบควานหาแว่นมาสวม
[แร็กนาร์]
มีอะไรหรอครับ?
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
มาโรงเรียนแล้วทำไมถึงเอาแต่นอนล่ะ?
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ช่างเถอะ
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ตาของนาย?
[แร็กนาร์]
อื้ม แร็กนาร์ไม่เป็นไร
[แร็กนาร์]
ไม่ได้เห็นอะไร ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก...
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
งั้นหรอ ดีใจที่ได้ยินแบบนั้นนะ...
[แร็กนาร์]
อือ... //ยืนมองแผงผลไม้ด้วยความยุ่งยาก
factor.
เธอว่าพนักงานพาร์ทไทม์คนใหม่เป็นไงบ้าง?
factor.
คนที่ว่านั่นหรอ? โอ้ย~งานดีมาก..
(อมนุษย์)
ทั้วหมดเป็น280คอลครับ
(คอล คือ ค่าเงินที่ไรท์ตั้งขึ้นมามั่วๆ)
[แร็กนาร์]
//รีบหันไปทางอื่น
เมื่อเขาเลือกของมาที่เคาน์เตอร์
เขาพยายามที่จะไม่มองพนักงานตรงหน้า
แม้ว่าเขาจะสวมแว่นหนาเตอะจนแทบมองไม่เห็นเองก็ตาม
(อมนุษย์)
//กำลังจะยื่นมือไปหยิบ
[แร็กนาร์]
//วางเงินลงบนเคาน์เตอร์
เหตุการณ์อย่าง"แตะมืออย่างบังเอิญ"ลบออกไปได้เลยเมื่อเขาไม่เปิดโอกาส
[แร็กนาร์]
//รีบหยิบของ.เดินออกไปอย่างเร่งรีบ
ดวงตาของพนักงานสว่างวาบด้วยแสงสีแดง
(อมนุษย์)
เจอแล้ว...//พึมพัม
เขาออกมาจากร้านสะดวกซื้อที่มีพนักงานแปลกมนุษย์และมีเพียงเขาที่มองเห็นรูปร่างที่แท้จริงของพวกมัน
[แร็กนาร์]
(เริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ...)
[แร็กนาร์]
(ที่เรามองเห็นสิ่งมีชีวิตที่แฝงตัวอยู่อาศัยท่ามกลางมนุษย์...)
อยู่ๆเขาก็รู้สึกขนลุกและรีบเร่งฝีเท้า(วิ่ง)กลับบ้าน
เชื่อเถอะว่าบ้านหลังนี้เขาอยู่คนเดียว
ก็ผู้ปกครองชั่วคราวของเขาดันหนีตามผู้ชายไปฮ่องกงเมื่อหลายปีก่อนแล้วน่ะสิ
[แร็กนาร์]
//เข้าบ้าน.ปิดประตู
ฝูงแมว3ตัวเดินเรียงกันออกมาต้อนรับเขา
เขาอุ้มแมวอ้วนตัวนึงขึ้นมาและเดินนำไปที่ห้องๆนึง
ห้องนี้กว้างมาก ดูราวกับสนามเด็กเล่นขนาดย่อม
ผนังห้องสีขาวประตูสีขาวเต็มไปด้วยกระจกใสและผ้าม่านสีขาว
มีเปียโนสีขาวตัวใหญ่วางอยู่มุมนึง
ประตูกระจกและผ้าม่านถูกเปิดไว้
อีกมุมมีบ้านและคอนโดแมวธีมสีขาว พรมผืนใหญ่หนานุ่มสีขาวและเก้าอี้สีขาวเบาะนุ่ม
อีกมุมเป็นเตียงและฝูกนอนสีขาวใหญ่นุ่มที่ไม่เป็นระเบียบแต่ดูเรียบร้อยอย่างลงตัว ข้างๆยังมีตู้เย็นขนาดไม่ใหญ่มากสีขาวสะอาด ไว้ใส่เครื่องดื่มและขนมหวานบางส่วน
และอีกมุมสุดท้ายเป็นโซฟากำมะหยี่สีขาว โต๊ะเล็ก ทีวีจอใหญ่ ข้างๆยังมีโต๊ะคอมและอุปกรณ์ITอีกหลายๆอย่าง และตู้หนังสืออีก4-5หลัง
กลางห้องยังมีพรมผืนใหญ่สีเทาอ่อนที่ไม่หนามากแต่นุ่ม ผืนใหญ่มาก ขนาดผู้ชายตัวโตนอนเรียงกันนับ10คนก็ยังได้
(หารูปที่ต้องการไม่ได้ก็บรรยายยาวหน่อยอะนะ.../ไรท์)
ในบ้าน(คฤหาสน์)หลังใหญ่นี้มีคนอยู่เพียงคนเดียวและแมวจร3ตัวที่เขาเก็บมาเลี้ยง
ส่วนใหญ่เขาจะใช้เวลาอยู่ในห้องนี้ แทบจะไม่ขึ้นชั้น2เลย แม้ว่าจะมีห้องนอนของตัวเองอยู่แล้วก็ตาม
[แร็กนาร์]
จ้าๆ //วางกระเป๋า
[แร็กนาร์]
//เอาของไปจัดใส่ตู้เย็น
[แร็กนาร์]
//หยิบกระป๋องอาหารแมวออกมาเปิด
[แร็กนาร์]
แร็กนาร์ไปอาบน้ำก่อนนะ
(แมว)
เมี้ยว//ยกหัวตอบรับ.ก้มหน้ากินต่อ
มีห้องน้ำใหญ่อยู่ข้างๆกับห้องนี้
เขาก็แค่เปิดประตูออกไปและเข้าประตูอีกบาน
เขาใช้เวลาในการอาบน้ำไม่นานนัก
ใบหน้าไร้การแต่งเติมและรอยกระปลอมๆก็ถูกลบออก และถอดวิกผมออกเผยผมที่ยาวของเขา
II
[แร็กนาร์]
//เดินเข้ามาในห้อง
(แมว)
เมี้ยว เมี้ยว~//เดินมาคลอเคลีย
[แร็กนาร์]
วันนี้จะเล่นอะไรกันดี?
[แร็กนาร์]
//รับทรศ.ยกขึ้นแนบหู
[แร็กนาร์]
<แร็กนาร์พูดครับ>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<อึก แร็กนาร์...>
[แร็กนาร์]
<เกิดอะไรขึ้น? เมลร้องไห้หรอ?>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<ฮือ..มาหาหน่อยได้ไหม?>
[แร็กนาร์]
<ได้ครับ ตอนนี้เมลอยู่ไหน? >
[แร็กนาร์]
<ทำไมมีเสียงดังขนาดนี้>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<_____>
[แร็กนาร์]
<ได้ครับ เมลรอผมอยู่ทีืนั่นนะ>
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
<อือ..>
[แร็กนาร์]
แร็กนาร์ต้องออกไปข้างนอก
[แร็กนาร์]
อือ..มืดแล้วนี่นา//มองหน้าต่างกระจก
[แร็กนาร์]
2ทุ่มแล้วนี่นา
[แร็กนาร์]
แต่เมลต้องการใครสักคนในตอนนี้นะ
[แร็กนาร์]
เมลดีกับแร็กนาร์มาตลอดเลย...
[แร็กนาร์]
อื้อ จะรีบกลับมานะ
[แร็กนาร์]
//เปิดทีวีไว้ให้
ด้วยความเร่งรีบ ทำให้เขาไม่ทันฉุกคิดเรื่องชุดของเขาในตอนนี้หยิบแว่นหนาๆและออกจากบ้านไปทั้งอย่างนั้น
ร่างโปร่งของเด็กหนุ่มผมยาวใส่เสื้อผ้าบางๆออกมาวิ่งตอนกลางคืนแบบนี้เรียกความสนใจผู้คนที่สัญจรได้ดี
โดยเฉพาะใบหน้าเนียนใส ผิวสีขาวน้ำนมและกลิ่นหอมที่โชยออกมาให้ได้สูดดมเมื่อเขาวิ่งผ่านใครไป
แม้ว่าจะมีแว่นเลนส์หนาบนใบหน้า กระทบกับแสงสีในเมืองยามกลางคืนทำให้เรืองแสงและไม่มีใครเห็นดวงตาของเขาแต่แค่นั้นก็ดูดีมากแล้ว
พนักงานที่ยืนอยู่ข้างหน้ารีบหยุดเขาทันที
factor.
เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าครับ?
[แร็กนาร์]
ผมมาหาเพื่อนน่ะ
factor.
อ่อครับ //มองอีกฝ่ายขึ้นลง
factor.
ระวังตัวด้วยนะครับ
[แร็กนาร์]
ครับ? //ตอบรับอย่างงุนงง
เสียงดนตรี แสงสีและบรรยากาศอันเร่าร้อนจากผู้คนมากมายในผับแห่งนี้ทำให้เด็กหนุ่มผู้อ่อนต่อโลกทำตัวไม่ถูก
สังเกตเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยของเพื่อนสนิทในโรงเรียนก็รีบเดินไปหาทันที
เขาไม่ได้รู้ตัวเลยว่าผู้คนมากมายกำลังให้ความสนใจกับเขา มากกว่าสาวๆบนเวทีเสียอีก
ใบหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยคราบน้ำตา
และเมคอัพบนใบหน้าของเธอค่อนข้าง..เละ
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
แร็กนาร์?
[แร็กนาร์]
เมล! เกิดอะไรขึ้น!?
[แร็กนาร์]
เมลร้องไห้ทำไม?!
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
แร็กนาร์..ฮือ!//กอด
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ทำไม..
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ฉันไม่ดีตรงไหน
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ฮือ..รุ่นพี่ถึงทิ้งฉันไป.อึก
แร็กนาร์ตกอยู่ในสภาวะมึนงง
ยืนลูบหลังปลอบเพื่อนสนิทของเขาสักพัก
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
อึก..//ผละกอด.เช็ดน้ำตา
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ขอบคุณนะแร็กนาร์
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
นั่งก่อนสิ //เลื่อนเก้าอี้ออกมาให้
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//นั่งข้างๆ
คือทั้ง2นั่งที่เคาน์เตอร์ที่มีพนักงานชงเหล้าให้อยู่นะ
(บาร์เทนเดอร์)
อกหักหรอครับ?
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
อือ..
(บาร์เทนเดอร์)
อย่าไปใส่ใจเลยนะครับ
(บาร์เทนเดอร์)
สักวันคุณก็จะพบเจอผู้ชายที่ดีกว่าแน่นอน
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//ยิ้ม
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
นั่นสินะ ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลกสักหน่อย
(บาร์เทนเดอร์)
รับอะไรเพิ่มไหมครับ?
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ขอวิสกี้
(บาร์เทนเดอร์)
แล้วคุณผู้ชายท่านนี้? //มอง
แร็กนาร์รู้สึกแปลกๆกับสายตาของพนักงานที่มองมา
ทันใดนั้นก็มีเสียงขัดขึ้นมาทำเอาทั้ง2คนชะงัก
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
เอานมให้เขาสักแก้ว
คนที่นั่งถัดไปข้างๆก็มองมาอย่างสงสัยแต่ก็ไม่มาก
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ทำไม? ไม่มีหรอ?
(บาร์เทนเดอร์)
เอ่อ..เดี๋ยวผมไปดูให้นะครับ
บาร์เทนเดอร์คนนั้นพูดเสร็จก็วิ่งเข้าประตูหลังเคาน์เตอร์ไป
และไม่นานก็กลับออกมาพร้อมนม1ขวด
เขาเทใส่แก้วและยื่นไปวางไว้ให้ตรงหน้าเขา
จากแก้วเหล้าสู่แก้วนมไปตามเสต็ป
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ชนหน่อย //ยกแก้วขึ้น
[แร็กนาร์]
...//ยกแก้วไปชนอย่างเกร็ง
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//ยกดื่มรวดเดียว
-???-
มาผับบาร์แต่กลับดื่มนมเนี่ยนะ
III
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ไหว...
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
//เซไปชนต้นไม้
[แร็กนาร์]
เมล! //รีบไปพยุง
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ฉานม่ายเปงงรายย
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
ดึ๊ก~เลี้ยว~ กลับบบ้านเถ๊อะ~
[แร็กนาร์]
แร็กนาร์ไปส่งดีกว่า
สุดท้ายแร็กนาร์ก็ไปส่งหญิงสาวถึงคอนโด
จากนั้นก็ไม่ต้องห่วงอะไรเพราะเจ้าตัวมีรูมเมทอยู่
[แร็กนาร์]
งั้นแร็กนาร์กลับก่อนนะ
เมล(เพื่อนร่วมชั้น)
อื้อออ ~ ระวางตัว...
สายลมอ่อนๆยามวิกาลพัดโชย ทำให้เขาหนาว
[แร็กนาร์]
//กอดอก.ลูบแขน
[แร็กนาร์]
แร็กนาร์ควรโบกแท็กซี่สักคัน...
เพราะเดิมทีตั้งใจที่จะอยู่เล่นกับแมวที่บ้าน หลังจากอาบน้ำเขาจึงสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวบางที่บางมากๆ กับกางเกงขาสั้นสีครีมเลยเข่าขึ้นนึดนึง
[แร็กนาร์]
//ก้มหน้า.เดินเร็วขึ้น
เขาไม่สังเกตุทางให้ดีจึงไม่เห็นเงาคน3-4คนเดินเข้ามาใกล้
ทั้งพวกเขายังใส่ฮูดสีดำคลุมหัวทั้งหมด
แว่นเลนส์หนาของเขาตกไปที่พื้น
[แร็กนาร์]
ขอโทษครับ //ก้ม.กำลังจะหยิบแว่น
[แร็กนาร์]
อ้ะ..//เงยหน้า
[แร็กนาร์]
ข ขอบคุณครับ //เอื้อมมือไปหยิบแว่นจากมืออฝ.
มือหนาของอีกคนก็จับข้อมือของเขา
[แร็กนาร์]
อ่ะ..! //ตกใจ.สะบัดข้อมือสุดแรง
(อมนุษย์)
นี่ //เอาหมวกลง
ใบหน้าของอีกฝ่ายนั้นเป็นสีเขียว
มีเกร็ด3เกร็ดสีเขียวบนหน้าผาก
[แร็กนาร์]
ผ ผมไม่รู้ว่าคุณพูดเรื่องอะไร..
(อมนุษย์)
:) หืม? ไม่เห็นหรอ?
[แร็กนาร์]
...//หันหลังวิ่ง
(อมนุษย์)
อย่าทำอะไรไร้สาระน่า...//ยื่นมือออกไป
นิ้วของเขามีลูกตาปรากฏขึ้นทั้ง3คู่ ปาก และนิ้วที่กลายเป็นงูก็พุ่งเข้าหาเด็กหนุ่ม
ตัวงูทั้ง3นั้นไม่ใหญ่มากแต่ลำตัวที่ยื่นออกจากนิ้วนั้นยาวมาก
ฝังเขี้ยวของมันที่ขาอ่อนด้านขวา ซี่โครงด้านขวา และต้นคอด้านขวาของเด็กหนุ่มอย่างทันที
งูเมื่อกัดและฝังพิษเสร็จก็ปล่อยและหดกลับไปที่นิ้วของชายคนนั้น
[แร็กนาร์]
อัก..!//ล้มลงกับพื้น
[แร็กนาร์]
อึก..แคก..ๆ แครก!!//กุมคอ+หัวใจ
[แร็กนาร์]
แคก แคก...!อัก..แฮกๆ //หายใจหอบถี่
(อมนุษย์)
ฉันมั่นใจว่าใช้พิษอ่อนที่สุดแล้ว
(อมนุษย์)
มันจะใช้เวลาอย่างน้อย30-50นาทีก่อนที่จะถึงหัวใจของแก
ความรู้สึกแปลกๆบางอย่างเริ่มกัดกร่อนสติของเขาจนพร่าเรือน
(อมนุษย์)
ระหว่างนั้นจะมีอาการ"ความต้องการขีดสุด"เหมือนกับพวกสัตว์ที่ต้องการผสมพันธุ์
(อมนุษย์)
//นั่งยองๆตรงหน้า
(อมนุษย์)
แกนี่สวยนะ //เชยคางอฝ.
(อมนุษย์)
เรามาเล่นกันสักหน่อยก่อนที่แกจะตายดีไหม? //แสยะยิ้ม
(อมนุษย์)
หรือไม่ก็จงเผยตัวตนที่แท้จริงของแกออกมา!!!
สัตว์สี่ขาตัวมหึมา ส่งเสียงคำรามอันดุร้าย มีลวดลายสีดำ
[แร็กนาร์]
(จะตายอยู่แล้วทำไมถึงนึกถึงเสือล่ะ?)
[แร็กนาร์]
(สัตว์ที่แร็กนาร์ชอบ..คือแมวต่างหาก....)
และในที่สุดสติสัมปชัญญะของเขาก็ดับไป
______________________________
เกิดการระเบิดขึ้นตรงที่ๆพวกเขาอยู่
ชายหน้างูกระโดดออกไปและอีก2-3คนก็หลบออกไปคนละทาง
(อมนุษย์)
มันคือเรื่องจริง!
(อมนุษย์)
เทคนิคโบราณที่ซ่อนอยู่ในร่างกายมนุษย์..
ชายหนุ่มร่างกายกำยำ ผมสีบอร์นทอง มีขีดสีดำบนใบหน้าเขา ในอ้อมแขนยังมีร่างโปร่งบางของเด็กหนุ่มอีกคน
(อมนุษย์)
ตั้งแต่เขาใช้ร่างมนุษย์เป็นเปลือก ไม่มีทางที่ใครจะหาเขาเจอได้เลย!
(อมนุษย์)
ในที่สุดฉันก็พบมันแล้ว!
[__]
ฉันเป็นหนี้เธอแล้ว..เจ้าหนู
[__]
ขออภัยที่ทำให้เธอได้รับความเจ็บปวดขนาดนี้ //วางลงอย่างเบามือ
[__]
ขอโทษที่ต้องขอเช่นนี้แต่ช่วยรอฉันสักหน่อย
คนสวมฮูดสีดำอีก2-3คนก็พุ่งมาทันที
(อมนุษย์)
แม้ว่ามันจะเป็นเสือแต่มันก็พึ่งตื่น!
(อมนุษย์)
พลังของมันไม่ฟื้นฟูกลับมาในเร็ววันนี้หรอก!
[__]
กล้าดียังไงมารังแกเจ้าสาวของข้า!
ไรท์
เป็นพระเอกที่มั่นหน้ามากค่ะ 👍
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!