ตึก ตึก

เสียงฝีเท้าในยามราตรีดังขึ้นเป็นจังหวะการเดิน เรือนผมสยายยาวสีดำขลับเงางามเครื่องไหวตามแรงลมที่ปะทะ ท่ามกลางบรรยากาศในตอนกลางคืนที่เงียบสงัดเธอยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆแม้ในมือยังคงถือโทรศัพท์แบรนด์ดังที่ฉายภาพวาดเครื่องไหวเรื่องนึงอยู่ มันคือ อนิเมะ หรือที่เด็กๆเรียกว่า การ์ตูน

kimetsu no yaiba เรื่องที่ใช้สายตาสีนิลจับจ้องอยู่ตอนนี้ ฉากดอกไม้ฟุจิสีม่วงที่เบ่งบาน..

เหมือนดอกไม้ที่พ่อแม่ของเธอพาไปชมในงานเทศกาลเลย..น่าเสียดายที่ไม่ได้ไปด้วยกันอีกแล้วตั้งแต่วันนั้น

"อีกเดี๋ยวก็ลืมไปเองหน่า" พูดปลอบใจตัวเองเบาๆในความเงียบนี้ ใช้ หลังจากวันนั้นพ่อกับแม่ก็ล้มป่วยอย่างไม่ทราบสาเหตุ และสุดท้าย...

ก็เสียชีวิตในที่สุด

เเหมะ แหมะ

หยดน้ำตาที่ไม่คิดว่าจะไหล กลับไหลออกมาอย่างกับเขื่อนแตกรีบยกแขนเสื้อเช็ดน้ำตาลวกๆ คิดว่าในใจว่า ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็หายไปเอง..น...น่าอายชะมัด เหมือนคนบ้าเลย อยู่ๆก็ร้องไห้แบบนี้...

กริ๊ง!

เสียงเหมือนกระดิ่งดังขึ้น หยุดความคิดเธอชั่วขณะ มันดังมาจากโทรศัพท์ที่ถืออยู่ตอนนี้ หน้าจอที่เคยฉายภาพเรื่องราวของตัวละครตัวนึงเปลี่ยนเป็นสีดำสนิด ข้อความบ้างอย่างปรากฏขึ้นหลังจากเป็นสีดำทั้งหมด...

'ขอแสดงความยินดี'

ข้อความนั้นเป็นสีแดงฉานยินดี? มีอะไรที่น่ายินดีกัน

'คุณได้รับเลือก...'

ข้อความต่อไปปรากฏขึ้นทันที่เมื่ออ่านข้อความก้อนหน้าเสร็จ

'คุณได้รับเลือก...จากผู้คุมชะตา' นี่มันอะไรกันเนี้ย? โทรศัพท์โดนแฮ็กงั้นหรอ?

วาบ!

ชั่วพริบตาแสงสีขาวขนาดใหญ่แยงเข้าตาจนต้องหรี่ตาลง ด้วยนึงเห็นร่างเงาลางๆของผู้หญิงคนนึงในชุดสีขาวบริสุทธิ์และเธอ...กำลังยิ้ม

"ค...ใครน่ะ" พูดออกไปอย่างลืมตัว ยกแขนขึ้นบังแสงสว่างสีขาวที่ยังไม่หายไป

'ขอให้โชคดี...'ผู้หญิงคนนั้นพูดก่อนจะหันหลังเดินจากไปในเเสงที่แสบตานั่น

"โชคดีอะไร?! เดี๋ยวอย่าพึ่งไป!— อ..เอ๊ะ!"ไม่ทันได้พูดจบประโยคแสงดันกล่าวดับวูบลง ป่าอันมืดมิดปรากฏสู่สายตา เบื้องหน้าคือบันไดทางขึ้นที่ไกลสุดลูกหูลูกตา โดยรอบข้างคือ ดอกฟุจิสีม่วงสดตลอดทาง

ฉากคุ้นๆ?

[ ยินดีที่ได้รู้จัก โฮสต์ ]

"ว๊าย!" สะดุ้งตัวโยน จ้องเขม็งไปที่ลูกแก้วสีใส่ขนาดเท่ากำมือที่ลอยไปลอยมาอยู่ตรงหน้า ม..มาตอนไหนเนี้ย! " ต..ตัวอะไรคะ?.." เอ่ยถามไปด้วยความสุภาพ แล้วใช้นิ้วจิ้มไปที่มันอย่างกล้าๆกลัวๆ

[ ฉันได้รับหน้าที่ในการชี้แนะแนวทางในการใช้ชีวิต ในโลกนี้ของคุณ ชื่อของฉันคือ AI04 ]

ชี้แนะแนว ทางในการใช้ชีวิตในโลกนี้? แปลว่านี่ไม่ใช่โลกของฉันงั้นหรอ?

"จ..จ่ะ ฉันฮิคารินะ.."จะว่าไปเสียงมันคลับคล้ายคลับคลากับหุ่นยนต์ในหนังไซไฟยังไงยังงั้น" ที่นี่"

[ kimetsu no yaiba ]

"อนิเมะ? มันเกี่ยวอะไรด้วยล่ะ—เดี๋ยวนะ ดอกฟุจิ? ที่นี่เหมือนฉากที่ทันจิโร่กำลังเข้าคัดเลือกร้อบสุดท้ายเลย!"

[ใช้แล้วที่นี่คือโลกของอนิเมะอย่าง kimetsu no yaiba ค่ะ]

"เอ๋!?"

ส..สุดยอด!

———————————

วาตานาเบะ ฮิคาริ

อายุ 17 ปี ส่วนสูง/ น้ำหนัก 156/40 นิสัย รักสงบ ไม่ค่อยพูด เด๋อ ขี้บ่น ขี้เล่น ชอบของน่ารักๆ ของกิน...