ใต้อาคารเรียนคณะวิศวะ

เสียงผู้คนมากมายพูดหยอกล้อกันไปมา โวกแวกโวยวายตามประสาวัยรุ่น เช่นเดียวกับกลุ่มผมครับ สวัสดีครับผมอิงฟ้าครับ เรียนวิศวะปี3 แต่เรียกผมแค่อิงดีกว่าครับ เพราะชื่อมันชั่งผู้หญิ๊งผู้หญิง ผมเคยถามแม่ว่าทำไมตั้งชื่อผมเหมือนผู้หญิงเลย แม่ให้เหตุผลแค่ว่า อยากให้คล้องกับพี่สาว พี่ผมชื่ออิงดาว นั้นแหละครับไม่มีอะไรมาก ผมมาแนะนำเดอะแก๊งของผมดีกว่าครับ

๐ คนแรกหนิงครับมันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่ม สวย ถึก แรง ที่บอกว่าแรงนี่เรื่องฝีปากครับ นักเจรจาจบด้วยฝ่ายตรงข้ามเถียงไม่ออกหรือไม่ก็ตบตี

๐ คนที่สองไอ้ต้า กวนตีนไปทั่ว แล้วก็นำตีนมาด้วยเช่นกันครับ นักวางระเบิด ไม่ใช่แบบระเบิดบึ้มนะ คือไปวางระเบิดในดงตีนใครก็ไม่รู้มาให้คนในกลุ่ม

๐ คนที่สามไอ้ทิวครับ เพลย์บอย ผู้หญิงเข้าหาตลอดไม่ว่าหน้าเก่าหน้าใหม่มันไม่เกลี่ยงสักนิด นักล่าหญิงอันดับสองของกลุ่ม อันดับหนึ่งจะเป็นใครได้ถ้าไม่ใช่ไอ้คนสุดท้ายของกลุ่ม

๐ คนสุดท้ายมันคือไอ้ซัน มันคือเพื่อนสนิทผมตั้งแต่เด็กๆนู้น มันหล่อครับต้องยอมรับเลย มีผู้หญิงเข้าหามันเยอะทั้งเก่าทั้งใหม่ แต่มันเลือกควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า ไม่มีการควงซ้ำสอง มันให้เหตุผลว่าเบื่อคคำเดียวครับ ใช่มันเบื่อ!!

ผมโครตอิจฉาหุ่นมันเลยกล้ามเป็นมัดๆร่างกายโครตกำยำ ผิดกับผมพยายามเล่นให้กล้ามมันขึ้น มันก็ขึ้นครับขึ้นนิดเดียวเอง เรื่องอย่างว่าสำหรับผมนานๆทีจะมี แต่ถ้ามีผมต้องควบสองครับเพราะคนเดียวเอาผมไม่อยู่ เพื่อนในกลุ่มต่างพากันพูดว่า ผมโครตน่าทะนุทะนอม แต่รู้นิสัยรู้รสนิยมเรื่องเซ็กช่างคนละทางกับหน้าตาผมมาก

"หนิงมึงอ่านอะไรอยู่ว่ะ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้ชักจะบ้านะมึงเนี่ย"เสียงไอ้ทิวชะง้อหน้าไปถามหนิง

"ไม่เสือกสิ" หนิงมันเงยหน้าจากโทรศัพท์แล้วหนิงมันก็ก้มหน้าต่อ

"ไรว่ะ ชิกูแค่ถาม"

"รึว่ามึงคุยกับผู้ชาย หนิงไหนมาสแกนดิ" ว่าเสร็จไอ้ต้ามันก็กระโจนไปแย่งโทรศัพท์ไอ้หนิงมา ผมเองก็สงสัยครับเพราะหนิงมันไม่เอาใครจริงๆ มีผู้ชายมากหน้าหลายตามาจีบเยอะมันไม่เอา บอกยังไม่ใช่ แต่ครั้งนี่มันเล่นสนใจแต่โทรศัพท์แล้วก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

"ไอ้ต้า!! ไอ้สัดเอามา กูบอกเอาคืนมา" หนิงมันตาแข็งใส่ไอ้ตาพร้อมลุกขึ้นจะแย่งคืน

"ไม่ กูต้องรู้ว่าเพื่อนกูมันคุยกับใคร กูจะช่วยสแกนให้"ไอ้ต้ามันหันหลบหนิงไปมา

"มีอะไรกันว่ะไอ้ต้า แล้วมึงไปแย่งโทรศัพท์หนิงมันเพื่อ เดะมันก็แดกหัวมึงหรอก" ไอ้ซันมันเดินมานั่งข้างผมแล้วหันมาทางผมเชิงถาม

"ไอ้ต้ามันสงสัยว่าหนิงมันจะมีแฟนเลยจะสแกนให้ ไม่สิเสือกใช่ มันกำลังเสือก" ผมพูดเสร็จไอ้ซันไอ้ทิวก็พากันขำลั่นนทั้งโต๊ะ สักพักหนิงมันเดินมานั่งตรงข้ามผมข้างไอ้ทิวสงสัยขี้เกียจแย่งแล้วมั่ง

"แม่ง กูไม่ได้คุยกับใครทั้งนั้นแหละ กูอ่านนิยายไอ้ห่าขัดความสุขกูกำลังเข้าได้เข้าเข็มเลย" หนิงมันว่าอย่าหงุดหงิด

"เออว่ะ มันอ่านนิยายจริงๆ แต่เชี่ย หนิงมันอ่านอะไรเนี่ย นี่มันชายชายไม่ใช่หรอว่ะ" พวกผมหันหน้ามองหนิงกันเป็นตาเดียว

"จริงหรอว่ะ ไหนๆมาดูดิ" ไอ้ทิวหันไปคว้าโทรศัพท์จากไอ้ต้า

'อึก อ่าา พี่ดะ ดิว อ่าส์'

'อืม คนดี อ่า'

ปึกๆ พั่บๆ

'อึก ไม่ อ่า ไหวแล้ว อ่า'

'พร้อมกันนะคนดีของพี่ อืม'

"หยุดไอ้ห่าทิว กูฟังต่อไม่ไหว" ไอ้ซันมันห้ามไอ้ทิวอ่านต่อ

"ทำไมว่ะไอ้ซัน" ไอ้ต้าว่าอย่าหงุดหงิด

"เออ กูกำลังมัน" หนิงว่าด้วยท่าทีหงุดไม่ต่างไอ้ต้า

"มึงเหยียดเพศ?" ทิวถามอย่างสงสัย ถึงตัวเขาจะไม่ได้ร่วมรักกับเพศเดียวกันแต่ก็ไม่ได้ไม่ชอบ เขาเฉยๆมากกว่า เรื่องรักๆใคร่ๆอนาคตเขาเองก็ไม่รู้จะเจอรักแบบไหนจากเพศไหนเขาเองก็ไม่รู้ได้

"ป่าว กูแค่.. ชั่งมันเถอะ" ซันมันตอบปัดๆ

"อะไรของมึงว่ะ" พวกมันพากันพูดอย่างเซ็งๆ

"เห้ย พวกมึงได้เวลาเรียนของอาจารย์แม่แล้วว่ะ ไปเถอะเข้าสายเดี๋ยวโดนเล่นเอา" ผมก้มมองนาฬิกาเห็นว่าใกล้ได้เวลาเรียนเลยบอกพวกมัน

"เออว่ะๆ เร็วๆลุกๆ" หนิงมันแย่งโทรศัพท์คืนแล้วเร่งพวกผม

พวกผมพากันวิ่งไปที่ห้องเรียน ว้าวมาทันครับ ฮ่าๆๆ พวกผมพากันไปนั่งประจำที่ของใครของมันเราจะนั่งเกือบหลังห้อง ผมนั่งข้างไอ้ซันครับ ส่วนไอ้สามคนมันนั่งแถวหน้าผม ถึงพวกผมดูไม่เอาไหนแต่พวกผมก็พากันเรียนนะครับ เราจะช่วยกันสอนช่วยกันติว ใครถนัดใครเก่งวิชาไหนก็ช่วยกันไป

.

.

.

{15:23 น.}

"โห่ โครตเมื่อยอ่ะ" ไอ้ทิวมันลุกขึ้นบิดตัว ตอนนี้เลิกคลาสสุดท้ายแล้ว เหลือนักศึกษาอีกไม่กี่คนที่อยู่ในห้อง

"เออพวกมึง กูว่าเราไปหาเหล้าแดกกันดีไหมนานๆทีเราได้แดกกันครบกลุ่ม" หนิงมันพูดขึ้น

"เอาดิๆ ไปนะโว้ยไอ้ อิง !" ไอ้ต้ามันหันมาหาผม

"เออ กูไปมึงละซัน" ผมหันไปถามคนข้างๆ

"แหม่ๆ เป็นคำถามที่รู้คำตอบในใจดี มึงไปไหนมันก็ไป มันไปไหนมึงก็ไปป่ะว่ะ" ไอ้ทิวมันว่าอย่างขำๆ

"หึ ยกเว้นตอนมันไปเอาหญิง" ผมตอบไปแบบขำๆเช่นกัน

"มึงพูดแบบนี่มึงอยากไปดูมันเอาหญิงหรอ อืมม... หรืออยากให้บนเตียงเป็นมึงแทน" ไอ้ต้ามันทิ้งระเบิดเสร็จกก็วิ่งไปทันที

"เดี๋ยวไอ้เหี้ยต้า มึงมัน!!! โอ๊ยไม่รู้จะด่ายังไง" ผมพูดด้วยความหัวร้อน มันชอบแซวผมครับ

"มึงควรชินได้แล้วอิง ฮ่าๆ" ทิวมันเก็บของเสร็จก็เดินออกไปตามด้วยหนิง

"ชิ"

"หื้มม เป็นอะไรหรือมึงอยากเป็นแบบที่ไอ้ต้าพูด" ไอ้ซันมันเดินมากระซิบข้างหูผม ขนผมลุกเกลี้ยวเลย

"เล่นไรของมึงเนี่ย ไปๆกลับคอนโดจะได้อาบน้ำอาบท่า" ผมเบี่ยงตัวออกห่างจากมัน

"ทำไมหูแดง?" ผมกำลังก้าวขาเดินต่อถึงกับหยุดกับที่แล้วเอามือจับหู

"ฮ่าๆๆ กูแกล้งมึงเล่น" ผมหันไปมองมันตาขวาง เห็นมันขำไม่หยุดเลยชูนิ้วกลางให้มันแล้ววิ่งหนีมัน ไอ้บ้าเอยแล้วทำไมกูต้องรู้สึกประม่าด้วยเนี่ย

ติ๊ง~

หนิงเจ๊ใหญ่: 2ทุ่มเจอกันที่ร้านเฮียเก้า อย่าสายนะกูขอ!

ต้าคนดีของเพื่อน: รับทราบ กูเปรี้ยวปากแล้ว

ทิวหล่อที่สุด: ได้ๆ กูจะไปหาสาวๆกลับบ้านสักคน

ไงกูซัน: เค เจอกัน

อ่านแล้ว4 อืม เจอกัน :อิง แค่ อิง!

[พาร์ซัน]

"หึ น่ารัก"ผมมองอิงมันวิ่งหน้าแดงออกไปไม่รู้ว่าโกรธหรือเขินกันแน่ ฮ่าๆ เห้ย! แล้วกูจะชมอิงมันว่าน่ารักทำไมว่ะ กูนี่ชักจะบ้าแล้วนะเนี้ย สวัสดีครับผมซันครับ ผมกับอิงเราสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็กๆ เราผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะแยะ เราสนิทกันถึงขั้นสามารถถูหลังให้กันได้ อาบน้ำด้วยกันได้ แรกๆก็อาบกันปกติแหละครับพอหลังๆมาผมนึกอยากแกล้งมัน เราเลยไม่ค่อยได้อาบด้วยกัน ครอบครัวเราสองคนโห่ค่อนข้างสนิทกันเลย เราสองคนสามารถเดินเข้าออกทั้งบ้านผมและบ้านมันได้สบายๆ อยากจะนอนก็นอนได้เลย ผมกับมันเรียกพ่อแม่ทั้งสองฝ่ายว่าพ่อแม่เลย ไม่มีการเรียกคุณน้าคุณอาแบบเพื่อนๆที่เวลาไปเยี่ยมบ้านแล้วเรียกแทนกันแบบนั้น

ผมเดินออกจากตัวอาคารเรียนมาที่ลานจอดรถ มันคงโกรธผมแหละครับไม่น่าแกล้งมันเลย ปกติถ้ามันรอได้มันก็จะรอขับรถไปพร้อมกัน แต่ตอนนี้ผมไม่เห็นรถมันเลยสงสัยจะโกธรที่ผมแชวมันมั้ง ผมกับมันพักอยู่ระแวกใกล้ๆกันเราชอบขับรถกลับพร้อมกันถ้ามีโอกาส กลับดีกว่าวันนี้ผมกะว่าจะพาสาวมาคอนโดสักคน หึ เรื่องแบบนี้มันไม่เข้าใครออกใครหรอกว่าไหม

{18:11 น.}

ซ่า ซ่าๆ

เสียงน้ำจากฝักบัวไหลผ่านชายร่างกายกำยำ ที่ยืนชำระร่างกายอยู่ มือหนายกมือสางผมแบบลวงๆเป็นการล้างฟองบนหัว เมื่อชำระล้างทุกอย่างออกหมดร่างสูงคว้ามือหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้หมิ่มๆจะหลุดแล่ไม่หลุดแล่เดินออกจากห้องน้ำ

ครืดๆ~~

"ใครมันโทรมาว่ะ ยังไม่ถึงเวลานัดเลยจะรีบโทรมาเพื่อ" ผมเหลือบมองนาฬิกาบนผนังเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู อืม อิง มีอะไรถึงรีบโทรมา ติ๊ด

"ว่าไงมึงมีอะไรรีบโทรมา ยังไม่ถึงเวลานัดเลย" ผมถามมัน

[ป่าว กูจะบอกให้มึงมารับกูไปด้วยรถยางรั่วว่ะไปเหยียบตะปูที่ไหนมาก็ไม่รู้ดอกใหญ่สัด] มันว่าปนหงุดหงิด

"อืม รอกูแปปกูขอแต่งตัวก่อน"

[เออกูรอข้างล่างนี่แหละขี้เกียจขึ้นห้อง]

"เคๆ" ติ๊ด~ ผมวางสายจากมันก็รีบแต่งตัวออกไปรับมันทันที

[คอนโดที่อิงฟ้าอยู่]

ผมมาจอดหน้าคอนโดมันไม่นานก็เห็นมันเดินออกมา มันเดินมาเปิดประตูด้านข้างคนขับแล้วเข้ามานั่งปิดประตูรถดังปัง

"ไอ้อิงฟ้า! รถกูเบาๆหน่อยดิ!"ผมว่ามันอย่างหงุดหงิด ก็ดูมันปิดลูกรักผมสะเสียงดังลั่น

"เออ โทษๆกูไม่ได้ตั้งใจก็เผลอมือไปหน่อย" มันตอบอย่างรู้สึกผิดเพราะไม่ได้ตั้งใจ เอาเถอะเรื่องแค่นี้

"เออ ชั่งมันเถอะแค่นี้ แต่คราวหลังดีๆกับลูกรักกูด้วย"

"รู้แล้วคร้าบบบ" อิงมันหันไปด้านซ้ายกะจะดึงสายเข็มขัดนิรภัย กึก กึก เสียงมันดึงสายเข็มขัดสองสามที่ไม่ยอมออกเลยหันมาหาผม "ไอ้ซันลูกมึงเป็นอะไรเนี่ย ดึงแม้งไม่ออก" มันว่าเสร็จก็ออกแรงดึงอีกครั้ง

"เดี๋ยวกูจัดการเองเดี๋ยวลูกกูพังหมดพอดี" ผมกลัวว่ามันจะพังเลยปลดเข็ดตัวเองออกแล้วเอี่ยวตัวไปหามัน ผมเอามือพยายามดึงทีสองทีก็หลุดออกมาได้เลยจัดการคาดล็อคให้มันเสร็จสรรพผมยังอยู่ในท่าเดิมเลยทำให้ ใบหน้าเราสองคนใกล้กันมากจนลมหายใจแทบจะปะทะกันอยู่แล้ว ผมเผลอไล่สายตาไปยังริมฝีปากมัน ปากมันเล็กสีเหมือนลูกพีชน่าสัมผัสด้วยปากผมมาก ผมเลื่อนสายตาขึ้นผ่านจมูกที่ได้รูปเข้ากับหน้าของมันดี มาจบตรงดวงตาแล้วขนตาที่ยาวเป็นแพร นัยตาเราสองคนประสานกัน ดั่งต้องมนต์สะกด ผมค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าใกล้มันทีละนิด เช่นเดียวกับมันที่หลับตาพริ้มเหมือนรออะไรสักอย่าง ที่จะเกิดขึ้นในเสี้ยววินาทีข้างหน้า และแล้วริมฝีปากผมก็ทาบบนริมฝีปากมัน ผมค่อยๆจูบย้ำๆแบบเนิบๆมันเองก็โต้ตอบเช่นกัน จนมันทำให้ผมต้องการมากกว่านี้เลยสอดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของมัน ควานเกี้ยวลิ้นมันไปมาตอนแรกมันพยายยามหลบลิ้นผมแต่ไม่นานก็โต้ตอบกลับ

"อืม อื้อ" เสียงครางอื้ออึงในลำคอของทั้งสองสองเสียงดังขึ้นเป็นละลอก ในขณะที่ทั้งสองที่กำลังเคลิ้บเคลิ้มอยู่นั้นต้องหยุดการกระทำลงเพราะเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ ร่างสูงพละหน้าออกนิดหนึ่งเส้นใยใสยืดออกมาแล้วขาดออกจากกัน จ้องตากันสักแปปร่างสูงจึงโน้วหน้าไปเลียริมฝีปากเล็กช้าๆเนิบๆจนคนที่ถูกกระทำตัวชาวาบอ่อนละทวยเลยทีเดียว แต่ทั้งสองต้องดึงสติกลับมาเพราะโทรศัพท์ยังคงดังอยู่ เขาสองคนต่างพากันเก็บความหงุดหงิดที่ถูกขัดขวางไว้ในใจ

"มีอะไรว่ะไอ้ต้า" ผมกรอกเสียงใส่ปลายสายอย่างหงุดหงิด

"เอ่อ แค่จะบอกว่ากูกับไอ้หนิงมาถึงแล้ว " มันพูดเสร็จเล่นทำผมหงุดหงิดกว่าเก่า เรื่องแค่นี้เอง

"แค่นี้เองจะบอกกูเพื่อ? กูไม่ไปผิดเวลาหรอก"

"ไรแว้ แค่นี้ทำเป็นหงุดหงิด รึกูขัดจังหวะอะไรมึง หรือว่ามึงกำลังมีอะไรกับเด็กๆของมึงอยู่ ได้ไงว่ะรีบมาเลยค่อยมาหาที่ร้านก็ได้และ--"ยังไม่ทันที่ไอ้ตัาพูดจบผมก็กดวางแล้วหันหน้าไปมองไอ้คนที่นั่งข้างๆ ตอนนี้หน้ามันแดงเป็นลูกตำรึงเพราะมันได้ยินทุกอย่างที่ไอ้ต้าพูด เพราะก่อนหน้านั้นผมเปิดเพลงฟังเชื่อมบลูทูธกับรถไว้ อิงมันได้แต่นั่งนิ่งผมนี่อดแกล้งมันไม่ได้จริงๆ

"ทำไมหน้าแดง" เป็นคำถามเดียวกับเมื่อเช้า และก็เป็นแบบเมื่อเช้าเลยครับมันรีบเอามือจับหน้าทันที

"อะ เอ่ออกูร้อนอ่ะ รถมึงร้อนมากสัดเร่งแอร์ดิ"มันว่าแบบแถ่ๆร้อนบ้านมึงสิเย็นไม่รู้จะเย็นยังไงแล้ว

"หึ หรอ" มันหันหน้าหนีออกไปทางหน้าต่าง ผมเลยขับรถออกจากคอนโดมันไปยังร้านเฮียเก้าที่หนิงมันนัดไว้ ตลอดทางเราสองคนแทบไม่คุยกันแต่บรรยาการก็ไม่ได้อึดอ้ด ผมขับมาจอดหน้าร้านเฮียเก้า เราต่างคนต่างเดินลงจากรถเข้าไปในร้านพร้อมกัน ร้านเฮียเก้าหรือพี่เก้ารุ่นพี่ของพวกผมนั้นเอง ร้านเหล้าแกจะเป็นร้านนั่งชิวมีนักร้องมาร้องสร้างบรรยากาศให้น่านั่ง ผมกับอิงเดินไปโซนด้านในเห็นไอ้ต้าโบกไม้โบกมืออยู่ เราสองคนเดินเข้าไปโซฟาที่ว่างนั่งข้างกัน

"ไอ้ทิวอ่ะ ยังไม่มาอีกหรอ" อิงมันถามไอ้หนิง

"กูจะโทรหามัน-"หนิงยังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงไอ้ทิวดังลั่นเดินมาที่โต๊ะ

"Hi my friend" ไอ้ทิวมันเดินเสียงร่าเริงมาเลย

"ไม่ต้องมามายฟงมายเฟรนด์เลยสัด มาเกือบสาย"หนิงมันว่า

"อะไรกูมาทันเหอะ เหลือตั้งอีกหนึ่งนาที" ไอ้ทิวมันตอบเสร็จก็นั่งลงหัวโต๊ะ

"มาๆๆแดกเหล้ากันดีว่า กูเปรี้ยวปากแล้ว " เสียงไอ้ต้ากระดี้กระด้า สั่งเหล้าสั่งกับแกล้มมาพร้อม หลังจากได้เหล้ามาเป็นที่เรียบร้อยพวกผมก็ไม่รอช้าลงมือชงกันคนละแก้วเลย เรานั่งกินไปสักพัก

"หนิงมึงทำไมแดกช้าจังพวกกูแดกไปหลายแก้วแล้วมึงยังสองแก้วเอง และนั้นมึงทำอะไรอยู่เล่นอยู่ได้โทรศัพท์อ่ะวางลง เลย ชวนพวกกูมาแดกเองแท้ๆ เสือกไม่ยอมแดกเล่นอยู่ได้" อิงมันว่าหนิง ก็จริงเป็นคนชวนมาแล้วมาเล่นแต่โทรศัพท์

"เออน่าจะจบแล้ว อีกแปป "หนิงมันพูดโดยไม่เงยหน้าขึ้น "มาๆไอ้ต้าชงมา กูอ่านจบแล้ว"หนิงมันยืนแก้วเหล้าให้ไอ้ต้าชง

"อย่าบอกนะที่มึงอ่านเมื่อเช้า"ไอ้ทิวถาม

"เออ" หนิงมันกระดกเหล้าเข้าปาก

"มันสนุกหรอว่ะชายกับชายเนี่ย" ไอ้อิงถาม ผมหันไปมองอิงที่ถาม ผมเองก็อยากรู้ว่ามันจะสนุกหรอผู้ชายกับผู้ชาย

"โครตแซ่บพริก10เม็ดก็สู้ไม่ได้"มันว่าอยากออกรส อะไรจะขนาดนั้นเพื่อนกูชักจะหนัก ผมเผลอหันไปมองไอ้อิง อยู่ดีๆผมก็นึกถึงเหตุการณ์ใต้คอนโดไอ้อิงมัน ภาพที่เราสองคนแลกลิ้นกันเข้ามาในสมอง มันทำให้ผมเลียริมปากโดยไม่ตั้งใจ

"เป็นอะไรไอ้ซัน เลียปากทำไม" ไอ้ทิวถาม

"กูรู้สึกปากแห้งนิดๆว่ะเลยเผลอเลียปาก"ผมแถ่มันไปเรื่อย

"นี่งั้นก็แดกเหล้าไป"ไอ้ต้ามันบอก

[จบพาร์ทซัน]

[พาร์ทหนิง]

เราหันไปมองซันพอดีตามที่ไอ้ทิวมันทัก เราไล่สายตามองตามที่ไอ้ซันมองอยู่ก็ไปเจออิง ซันมันมองอิงอยู่หื้ม มองแล้วเลียริมฝีปากด้วย มันยังไงกันแน่นะ ปากมึงไม่น่าแห้งหรอกเพราะมึงแดกเหล้าติดต่อกันขนาดนั้นไม่น่าจะแห้งง่ายๆ ฮั่นแน่ รู้สึกเหมือนจะมีอะไรน่าตื่นเต้นแล้วสิ

[จบพาร์ทหนิง]

.

.

หลังจากที่ทุกคนกินเหล้าไปได้นานพอสมควร ก็ถึงเวลาแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน

"พอๆพวกมึงกลับได้แล้วดึกแล้ว" ผมบอกพวกมันเพราะต้องขับรถกลับบ้านกัน หันไปมองไอ้อิงคอเริ่มพับแล้ว ผมหันไปมองไอ้คนนั่งหัวโต๊ะก็เจอไอ้ทิวมันนั่งนัวเนี้ยผู้หญิงที่มาขอชนแก้วด้วย ส่วนไอ้สองคนไม่ต้องดูถึงหนิงมันจะหลับอยู่แล้วส่วนไอ้ต้าเลื้อยไปแล้วครับมือก็ถือแก้วเหล้าไว้

"อีก อึก นิดไม่ได้หราาา~" ไอ้ต้าถามเสียงล่อแล่ ไม่น่ารอดเพื่อนกู

"ไอ้ซันกูไปก่อนนะ กูจะไปต่อกับน้องเชอร์รี่" ไอ้ทิวมันลุกขึ้นพร้อมน้องเชอร์รี่มือก็ลูบไปมาตามเนื้อตัวน้องเข้า แล้วก็พากันเดินออกไป

"แล้วกูจะเก็บศพพวกนี้หมดไหมเนี่ย" ผมมองพวกมันทีละคน เฮ้อ ถอนหายใจออกมายาวๆ

"ไงไอ้ซัน" ผมหันไปมองตามเสียงคนที่เรียก

"อ้าวพี่เก้าสวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่เขา พอผมสวัสดีเสร็จไอ้พวกนี่มันได้ยินก็ยังมือไหว้ตาม

"สะ อึก สวัสดีคร้าบบบบ~//สวัสดีครับ//สาวัดดีค่ะ พี่ อึกเก้า" สามเสียงประสานกัน มือไม้แต่ละคนไม่ได้ไหว้ถูกจุดเลย ไอ้ต้านี่หนักเลย ยกมือขึ้นเหนือหัวเลยครับ

"โห่ พวกมึงเล่นแดกกันขนาดนี้เลยหรอ พรุ่งนี้ไม่มีเรียนไง"

"มีพี่ แต่เรียนบ่าย" ผมตอบพี่เก้า ดีนะพรุ่งนี้มีเรียนบ่ายคงพอมีเวลาทำให้พวกมันส่างได้บ้าง

"และมึงจะเอากลับหมดหรอว่ะ รถมึงนั่งได้แค่สองคนไม่ใช่หรอ เอางี้ให้มันมานอนบ้านกู แนนจะได้มีเพื่อนนอนกูคงไม่ได้กลับบ้าน กลับเช้าทีเดียวเลยต้องเครียร์บัญชีที่ร้าน"พี่เก้าบอก พี่แนนเป็นแฟนพี่เก้าพวกเราสนิทกันพอสมควรมีอะไรก็ช่วยๆกันมาตลอด

"เอาแบบนั้นก็ได้พี่ ผมฝากพวกมันด้วย" ผมเดินไปพยุงไอ้อิงขึ้น "เดี๋ยวผมพาไอ้อิงกลับคอนโดก่อนนะพี่สวัสดีครับไปไอ้อิงกลับกัน" ผมพยุงมันไม่ถนัดเลยอุ้มแม้งเลย เป็นครั้งแรกครับที่ผมได้อุ้มมันปกติแค่พยุง พึ่งรู้ว่าตัวมันเบามาก หึ ดีจะได้อุ้มได้สบายๆหน่อย

"เออๆขับรถดีๆละมึง" ผมเดินออกจากร้านมาที่รถเปิดประตูทุลักทุเลนิดหน่อยแต่ก็เปิดประตูพามันเข้าไปนั่งได้ ผมขับรถมาคอนโดผมขับขี้เกียจขับไปคอนโดมัน ผมอุ้มมันลงจากรถเดินเข้าลิฟต์ขึ้นไปชั้นบนสุดพามันเข้าห้องวางมันลงบนเตียง ผมมองมันที่กำลังหลับอยู่สักพักแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จผมใส่แค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวเดินไปมาที่เตียงพร้อมกะละมังใส่น้ำกับผ้าผืนเล็ก

หลังจากเหตุการณ์วันนั้น นี่ก็ผ่านมาสามอาทิตย์ผมกับมันไม่ได้อะไรกัน ผมไม่ได้โกรธมันเพราะตัวผมเองก็หลงระเริงอารมณ์ไปกับมันด้วย ถือว่าเจ๊ากันครับ ผมก็ใช้ชีวิตเหมือนเดิม มันเองก็ควงคนนู้นคนนี้ไม่ซ้ำหน้าเหมือนเดิมเช่นกันครับ ผมต้องใส่เสื้อคอเต่าไปเรียนเกือบอาทิตย์เดินขาถางไปหลายวัน ส่วนไอ้ตัวดีอ่ะหรอแอบขำผมครับ เหอะมึงไม่ใช่กูนี่หว่า

"เอออิงกูมีอะไรจะถามว่ะ แต่เอ่อ แต่ถ้าลำบากใจที่จะตอบไม่ต้องตอบกูก็ได้นะมึง"หนิงลังเลที่จะถาม ตอนนี้เราสองคนอยู่ใต้อาคารเรียนรอไอ้พวกที่เหลือยังไม่เห็นหัวพวกมันสักคน

"ถามมาสิ กูตอบหมดแหละ" ผมยกขวดน้ำขึ้นมาดื่ม

"เอ่อ เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้วมึงเอ่อ มึงโดนใครแทงข้างหลังมาใช่ไหมว่ะ" พรืด น้ำจากปากผมกระจายเต็มโต๊ะ

"คำถามมึงนี่ ตรงเกินไปหนิง"ผมเอามือเช็ดน้ำที่มุมปาก

"แล้วมันจริงไหม กูไม่โง่แบบพวกมันหรอก เชื่อที่มึงหลอกว่ามึงจะตกบันไดจริงๆเพราะท่าทางมันไม่น่าใช่" มันจ้องหน้าผมเพื่อต้องการคำตอบ

"อืม ใช่"

ปัง!

"กูว่าแล้ว เซ้นต์กูยังใช้งานได้อยู่" มันเอามือตบโต๊ะดังลั่น

"เบาๆก็ได้ไอ้หนิง แล้วมึงก็ไม่ต้องไปบอกใครเขาละ" ผมเอามือปิดปากมัน มันพยัคหน้าหงึกๆผมเลยเอามือออก

"กูจะเหยียบไว้ ไว้ฟินคนเดียวเลย" ประโยคหลังมันพูดเบาจนฟังไม่รู้เรื่อง แต่ก็ชั่งมันเถอะไม่น่ามีอะไร

"เออแล้วพวกมันยังไม่มาอีกหรอว่ะ ช้าชิปหาย" ผมก้มมองนาฬิกานี่มันใกล้ถึงเวลาเรียนแล้วนะเนี้ย

"กูว่าพวกมันนี้ตายยากเชี่ยๆ พูดปุบมาปับ" หนิงมันชี้ไปหน้าอาคารเรียน ผมมองตามก็เจอไอ้ทิวกับไอ้ต้าเดินมาแค่สองคนและก็เถียงอะไรกันไม่รู้เข้ามานั่งที่โต๊ะ

"อ่ะไม่เชื่อมึงถามไอ้อิงดู" ไอ้ต้ามันพูดกับไอ้ทิวแล้วหันมาหาผม

"เดี๋ยวมึงคุยอะไรกัน แล้วทำไมเอากูไปเกี่ยวด้วย" ผมมองพวกมันสองคนอย่างงงๆ

"ก็ไอ้ต้าอะดิ มันบอกว่ามึงรู้เรื่องที่ไอ้ซันมีคู่หมั้นนานแล้วแต่ไม่ยอมบอกเพื่อน"ทิวมันบอก

"คู่หมั้น?" ผมทวนคำถามมัน

"มึงไม่รู้หรอว่ะ" ไอ้ทิวมันเลิกคิ้วขึ้นเชิงถามผม

"อืม กูไม่เห็นรู้เรื่องอะไรเลย"ผมตอบพวกมันตามความจริง

"ได้ไงว่ะ มึงเพื่อนสนิทมันเลยนะเว้ยมีอะไรมันต้องบอกมึงคนแรกดิว่ะ" หนิงมันพูด

"มึงก็รู้แล้วหรอ"ผมถามมัน

"กูรู้พร้อมไอ้ทิวเมื่อวานไอ้ต้าบอก กูคิดว่ามึงรู้แล้วเลยกะจะมาถามมึงดู เพราะไอ้ซันมันไม่พูดหรอก ถ้ามันพูดมันพูดไปนานแล้ว แต่มึงเองก็ดันไม่รู้"หนิงตอบ

"เออกูไม่รู้มันไม่เห็นพูดอะไรให้กูฟังเลย ไอ้ต้าแล้วมึงรู้มาจากไหนว่ะ" ทำไมเรื่องสำคัญแบบนี้มันไม่เห็นบอกผมเลย ความรู้สึกจุกอกนี้มันคืออะไร มันเป็นความรู้สึกโกรธหรอ น้อยใจหรอ มันคืออะไรผมเองก็อธิบายไม่ได้เหมือนกัน

"รู้เมื่อสองสามวันที่แล้ว กูเผลอไปได้ยินมันคุยโทรศัพท์ว่าคู่หมั้นอะไรสักอย่างนี้แหละ กูเลยสงสัยคู่หมั้นใครเลยแอบฟังต่อจนรู้เรื่องว่ามันมีคู่หมั้นแล้ว"ไอ้ต้ามันเองก็พึ่งรู้ไม่นานมานี้

"พวกมึงสงสัยอะไรก็ถามเจ้าตัวมันดีกว่ามันมานู้นแล้ว"ทิวมันบอก พวกผมก็มองตามสายตามันจนเจอไอ้ซันเดินลวงกระเป๋ากางเกงเข้ามานั่งที่โต๊ะ

"มีอะไรว่ะ ทำไมมองหน้ากูแบบนั้นกัน"มันถาม

"มึงมีคู่หมั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่เห็นบอกพวกกูเลยสักคำถ้ากูไม่เสือกไปได้ยินมึงคุยโทรศัพท์กูคงไม่รู้"ไอ้ต้าเป็นเปิดประเด็นก่อนใครเพื่อนในขณะที่พวกผมจ้องหน้าไอ้ซันคล้ายตำรวจเข็นความคนร้าย

"นี่มึงแอบฟังกูคุยหรอว่ะ" ไอ้ซันมันถาม

"มึงก็ตอบมาสิว่ะ"พวกมันสามคนประสานเสียงอย่างกับนัดกันมา ส่วนผมได้แต่นั่งนิ่งรอฟังมันตอบ

"เออกูมีคู่หมั้นแล้ว กูเองก็รู้มาไม่นานนี้เอง พวกมึงก็รู้ว่าช่วงนี่ใกล้สอบเราต่างอ่านต่างติวหนังสือกัน กูจะมีเวลาบอกอะไรพวกมึงล่ะ" ก็จริงอย่างมันบอกช่วงนี่พวกเราเอาแต่อ่านหนังสือกัน

"แล้วใครคือคู่หมั้นมึง แล้วจะหมั้นเมื่อไหร่"ไอ้ต้ารัวคำถามถามมัน

"ชื่อเนยเป็นลูกของเพื่อนพ่อกู รอยพวกท่านหมั้นหมายให้กูตั้งแต่เด็กๆบอกว่ากูโตจะจับกูหมั้น แต่ไม่รู้กำหนดเมื่อไหร่ เรียนจบค่อยแต่งงานกัน"ซันมันอธิบายให้พวกผมฟัง

"อ่อเข้าใจแหละ แต่เดี๋ยวพวกมึงได้เวลาเรียนแล้ว!"เสียงหนิงมันดังขึ้น พวกผมพากันสะดุ้งที่มันตะโกนมองไปรอบๆก็ไม่เห็นใครแล้ว ตายแน่ๆคราวนี้ พวกผมพากันวิ่งไปที่ห้องเรียน และนั้นก็มาไม่ทันอยู่ดีครับเรามาเลทสองนาทีโดนหักไปคนละสองคะแนนตามระเรียบ พวกผมเดินหน้าจ๋อยมานั่งที่

"มึงโกรธกูรึป่าวที่ไม่ได้บอกว่ากูมีคู่หมั้นแล้ว" มันถามผมเบาๆพอได้ยินแค่สองคน

"ไม่หรอกช่วงนี้ยุ่งกูเข้าใจมึง"ผมตามมันตามตรง

"เย็นนี้แม่กูชวนมึงไปกินข้าวที่บ้าน ท่านบอกคิดถึงมึงช่วงนี้ไม่ได้เจอมึงเลย"

"เออๆ กูก็คิดถึงกับข้าวฝีมือแม่มึงเหมือนกัน" นึกแล้วผมกลืนน้ำลงคอดัง อึก เปรี้ยวปากมาเลย

"เห็นแก่กินนะมึงเนี่ย"มันว่าอย่างขำๆแล้วเอวมือมาจิ้มพุงผม

"ชิ กูแค่จะไปฝากท้องบ้านมึงแค่นี้เองไม่ได้หรอ" ผมปัดมือมันที่จิ้มพุงผมอยู่

"กูแค่แกล้งมึงเล่นน่า กินไปเถอะแต่มึงควบคุมการกินบ้างก็ดี พุงออกแล้วเนี่ยดูดิเหมือนแม่หมูเลย"ไม่ว่าเปล่ามันยังเอามือมาจิ้มพุงผมจับแขนจับขาผมไปทั่ว

"แม่หมูบ้าบออะไรของมึง พอๆเรียนๆ" ผมบอกปัดๆมันไป เพราะถ้าไม่บอกมันก็ลุ่มล่ามกับผมไม่หยุด

.

.

[เลิกเรียน]

"ไปอิงกลับบ้านกัน"ซันหันมาหาผม

"พูดเหมือนไปคันเดียวกันแหละ กูเอารถมา"

"เออว่ะกูลืมคิดว่ามึงมากับกู"ไอ้ซันมันยกมึงเกาหัวหัวเราะแก้เก้อ

"รถมันก็มีจะมากับมึงทำไมประสาท"ไอ้ต้ามันพูดกับไอ้ซัน

"แหม่ไอ้ต้ามึงก็น่าจะรู้ มันชอบมาด้วยกันออกจะบ่อยซันมันจะสับสนก็ไม่ผิดหรอก"ทิวมันพูดขณะที่มันก้มเก็บของที่โต๊ะ

"งั้นกูไปก่อนแล้วกัน เจอกันที่บ้านกูเลย"ไอ้ซันบอกแล้วหยิบกระเป๋าเดินออกไป ตามด้วยไอ้ต้าไอ้ทิวผมหันไปมองหนิง ที่กำลังยืนหันหลังนิ่งเหืเหมือนคนคิดอะไรอยู่

"หนิงมึงไม่กลับบ้านไง"

เงียบ

"หนิง!"

เงียบ ผมเลยเดินไปสะกิดมัน

"หนิงมึงเป็นอะไรปะ-เห้ยมึงกำเดาไหล เห้ยๆมึงเป็นอะไรไปห้องพยาบาลไหม" หนิงมันสะดุ้งแล้วหันหลังกลับมาเสื้อนักศึกษาของมันเปรอะไปด้วยเลือดกำเดา

"ไม่ต้องๆ กูคิดอะไรไปเรื่อยน่ะกลับเถอะๆ"มันยกมือขึ้นคล้ายบอกไม่เป็นไรจริงๆ อะไรของมึงว่ะคิดอะไรจนกำเดาไหน

"ไม่แน่นะ งั้นกลับบ้านได้แล้ว"ผมมองมันอย่างลังเล กลัวมันจะไปเป็นลมเป็นแล้งเอา

"สบายมากมึงไปกลับบ้าน"แล้วมันก็เดินยิ้มออกไป จริงอย่างที่ไอ้ต้ากับไอ้ทิวมันชอบพูดว่าหนิงมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ หรือผมจะจับมันไปหาหมอดีครับ ผมเดินเกาหัวออกจากอาคารเรียนไปที่รถ

ตลอดทางที่ผมขับรถนึกถึงแต่อาหารเยอะแยะเต็มหัวไปหมได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ ผมขับเข้ามาที่โรงจอดรถบ้านมัน ลงจากรถเดินไปหน้าประตูบ้านก็เจอคู่ชายหญิงที่ดูยังไงก็ไม่แก่ลงเลยสักนิดเธอคือแม่ดาว ชายที่ยืนข้างๆก็คือพ่อเสือ เป็นพ่อแม่ของไอ้ซันนั้นเอง

"สวัสดีครับแม่ดาว สวัสดีครับพ่อเสือ" ผมเดินเข้าไปยกมือไหว้ท่าน

"ไหนมาให้แม่กอดหน่อยสิอิงฟ้าลูกแม่"ท่านอ้าแขนรอรับผมทันที ผมไม่รอช้าเดินเข้าไปกอดท่านเช่นกัน

"อะแฮ่ม นี่คุณมาให้ผมกอดมั่งสิผมก็คิดถึงเจ้าอิงเหมือนกันนะ" พ่อเสือว่าอย่างขำๆเดินเข้ามาลูบหัวผม ผมก็ยิ้มตอบท่านสองคน พ่อแม่ไอ้ซันก็เหมือนพ่อแม่ผมครับ ท่านทั้งสองอบอุ่นมากตั้งแต่เด็กๆจนถึงตอนนี้ท่านก็ยังเหมือนเดิม

"แหม่ๆ ใช่สิผมมันไม่ใช่ลูกพ่อกับแม่หนิ เชอะ!" ไอ้ซันมันเดินมาทำน้ำเสียงเคืองๆใส่เราสามคน

"มาชงมาเชอะ ไปๆกินข้าวกันน้องเนยรอแย่แล้ว"แม่ดาวพูดจบก็พาผมเดินไปที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะอาหารมีอาหารเยอะแยะไปหมดมีของโปรดผมเยอะเลย และก็จริงอย่างที่แม่ดาวพูดมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งรอเราอยู่ แต่เดี๋ยวนะชื่อเนยหรอ? ก็คู่หมั้นไอ้ซันอ่ะดิ ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรต่อแม่ดาวก็จับผมไปนั่งข้างท่านแล้วไอ้ซันไปนั่งข้างเนย

"อิงลูกคนนี้น้องเนยเป็นคู่หมั้นของเจ้าซันมัน ทำความรู้จักกันไว้นะ"แม่ดาวแนะนำให้ผมรู้จัก

"หนูเนย นี่อิงเพื่อนสนิทเจ้าซัน"

"สวัสดีเนย ยินดีที่ได้รู้จัก" ผมยิ้มนิดๆให้เธอ

"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันอิง" เนยยิ้มตอบผม เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กน่ารักมาก ยิ้มง่าย ดูเป็นกันเอง

"มาๆเรามากินข้าวกันดีกว่าพ่อหิวแล้ว"พ่อเสือพูดเสร็จพวกเราก็ลงมือทานข้าวกิน คุยนู้นคุยนี้ไปเรื่อย บ้านนี้ไม่ถือสาอะไรครับกินไปคุยไปสนุกดีบ้านผมก็เหมือนกันจะชอบเอาเรื่องระหว่างวันมาแชร์กันว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นบ้างทำนองนี้

"อ่ะอิงของโปรดมึง"ซันมันตักผัดหน่อไม้ฝรั่งใส่กุ้งมาให้ผม

"เอาใจแต่เพื่อน ตักให้หนูเนยบ้างสิลูก"แม่ดาวบอกไอ้ซัน

"เนยชอบทานอะไรคะ เดี๋ยวพี่ตักให้"

"ไม่เป็นอะไรค่ะ เนยตักเองได้"เนยหันไปยิ้มให้ไอ้ซัน ผมรู้สึกเจ็บแปลบๆที่อกยังไงไม่รู้ ทำไมแค่เห็นเขาสองคนยิ้มให้กันผมถึงรู้สึกหงุดหงิดแปลกๆ

"ผมขอข้าวเพิ่มครับป้านิด" ผมหันไปบอกป้านิด ป้านิดท่านยิ้มให้ผมแล้วเดินมาตักข้าวให้

"กินเก่งจังเลยลูก จานที่สองแล้ว" ผมหัวเราะแห้งๆให้แม่ดาวสงสัยผมจะโมโหหิวมั่งครับ

"ช่วงนี้มันเอาแต่กินครับแม่ ดูแก้มมันดิพุงมันด้วยเหมือนแม่หมูเลยฮ่าๆ" ผมมองตาขวางใส่มันทันที ใครแม่หมู

"หุ่นกูออกจะเพอร์เฟค จริงไหมแม่ดาว" ผมตอกลับมันไป หันไปอ้อนแม่ดาว

"นี่ตาซันเรียกแบบนั้นได้ไง แต่อิงลูกช่วงนี้หนูอ้วนขึ้นนะ อ้ะไม่ใช่ๆดูมีเนื้อมีหนังขึ้นจริงไหมคุณ" แม่ดาวหันไปหาพ่อเสือ เพื่อหาคนช่วย

"อ่อๆ ใช่แค่ดูมีเนื้อมีหนังขึ้นมานิดหน่อย" พ่อเสือเออๆออๆตามแม่ดาวไป

"จริงหรอครับ" ผมยกมือจับแก้มตัวเองแล้วก็เอามือลงตักข้าวกินต่อก็มันหิวนี่ครับ พวกเรากินเสร็จก็พากันไปนั่งคุยที่ห้องนั่งเล่นต่อ จนเวลาผ่านไปนานผมเลยขอตัวกลับบ้านก่อน

ในระหว่างที่ผมขับรถกลับคอนโด จู่ๆภาพไอ้ซันกับเนยก็แล่นเข้ามาในสมองผมภาพที่สองคนยิ้มใหกันคุยเล่นหยอกล้อกันอย่างสนุก มันทำให้ผมรู้สึกอ้างว้างเจ็บอกด้านซ้ายแปลกๆ ผมต้องดีใจกับเพื่อนรักของผมสิไม่ใช่รู้สึกเจ็บที่ใจแบบนี้ ผมสบัดหัวสองสามทีแล้วขับรถต่อ