เรื่องนี้เป็นเรื่องแรก และเกิดจากการ มโน
เราชื่นชอบเรื่องนี้มากกกก อาจมีปางคำที่เขียนผิด
ี ขอแนะนำตัวตัว
่
...ชื่อ คิลิม...
แฮ็บๆ เสียงหอบ
คิลิม: ข้าต้องมาตายตรงนี้หรอเนี้ย
ไม่ได้เด็ดขาด คิดในใจพรางตกหน้าผา
....
นายท่านเราพบจิ้งจอกตัวหนึ่งตกจากหน้าผาครับ
หืม ?
ดูเหมือนว่านางจะบาดเจ็บนะครับ
คิลิม:อยู่ๆฉันก็ตื่นขึ้นมา แล้วถามว่า พวยท่านคือใคร ด้วยเสียงอันเบา
อสูร: สาวน้องผู้ที่อยู่ตรงหน้าเจ้าคือท่าน นูราลิเฮียง ผู้นำขบวนร้องอสูรยังไงละ
คิลิม: ขบวนร้อยอสูร??
นูราลิเฮียง: เจ้ามีนามว่าอะไร อยากเข้ากลุ่มของข้ารึไม่
คิลิม: คิลิมคือนามของข้า พร้อมตอบรับไปด้วยความเต็มใจ
จากนั้นนูราลิเฮียงได้กล่าวขึ้นมาว่า ดีต่อไปนี้คิลิมจะมาเป็นน้องสาวของข้า มีใครจะค้านหรือไม่
ไม่ขอรับ อสูรทุกตนตอบพร้อมกัน
จากนั้นก็มีอีกาตัวใหญ่บินมาหาข้าแล้วพูดว่า ยินดีต้อนรับสู่ขบวนร้อยอสูรขอรับ ต่อไปนี้ข้าขอเรียกท่านว่าคุนหนูได้รึไม่
ได้สิทำไมจะไม่ได้ ชั้นได้ตอบกลับไป
ทุกวันไม่เคยมีวันที่สงบเลย
ตอนนี้ท่านพี่นูระ ได้ตกหลุมรักหญิงสาวชาวมนุษย์คนหนึ่งด้วยนางมีผมสีดำ ดวงตากลมโตสีดำ
ชั้นเคยเจอเทอครั้งหนึงที่บ้าน ตั้งแต่มีเทอเข้ามาก็มักมีเรื่องที่ทำให้ชั้นกับ ท่านพี่มีเรื่องให้ห่างกันมากขึ้น
อยู่ๆวันหนึ่งมีผู้นำเผ่าอสูรมาขอชั้นว่า
อสูร: คุณหนูได้โปรดจำจัดนางได้รึไม่ มนุษย์กับอสูรอย่างพวกเราอยู่ร่วมกันมิได้ ยิ่งอสูรตนนั้นเป็นผู้นำของพวงเราแล้ว ข้ามิอาจยอมรับได้
แล้วอสูรตนอื่นๆต่างพากันเห็นด้วยแล้ว
ชั้นก็ทำได้แค่พูดว่า ขอข้าคิดดูก่อน
แล้วก็ได้ผ่านมาหลายวัน
จนกระทั่ง เห็นปีศาจ😈 ตนหนึงคิดทำร้ายนาง
ชั้นก็เลยได้ฆ่าปีศาจตนนั้นโดยที่ท่านพี่ไม่รู้ตัว
ก่อนตายปีศาจได้ซาบ ชั้นว่า
ต่อไปนี้เจ้าจะกลายเป็นจิ้งจอก จนกว่าจะได้พบกับนายใหม่ที่เป็นครึ่งมนุษย์ที่เจ้าเกลียดนัก เกรียจหนา
เฮ้ย! จบแล้วซินะ หน้าเกียจซิ้นดี
วันต่อมาผู้นำอสูรตนที่บอกให้ชั้นฆ่านางก็ได้มาอีกครั้ง
พรุ่งนี้ค้อยมาต่อนะ
ผู้นำอสูร ได้ถามเรื่องที่ขอ
ชั้นจึงได้ตอบกลับไปว่า ความรักอยู่ที่ใจมิใช่เผ่าพันธุ์ และอย่าได้คิดร้ายต่อนายหญิงอีกเป็นอันขาด
จากนั้นผู้นำอสูรก็ได้จากไปพร้อมกับบอกว่า แล้วท่านจะเสียใจ
เวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานนักฤดูหนาวก็ได้เข้ามา
ท่านพี่กับข้าก็ยังห่างกันไปอีก ตอนนี้ท่านได้สนใจแต่มนุษย์นางนั้น และตำแหน่งผู้นำอสูร
จนกระทั่งท่านพี่แต่งตั้งนางขึ้นเป็นนายหญิง
ยินดีต้อนรับครับนายหญิง เหล่าอสูรได้กล่าวด้วยสีหน้าที่ไม่เต็มใจมากนัก
ในวันที่หิมะตก ใต้'ต้นซากุระใหญ่ในบ้าน
ท่านพี่ได้เข้าใจผิดว่า ชั้นจะฆ่านายหญิง
วันนั้นชั้นยังจำได้ดีไม่เคยลืม
ท่านพี่ได้แทงดาบที่อกของชั้น
จากนั้น ท่านพี่ได้พูดขึ้นว่า ทำเจ้าไม่หลบดาบ วิชาที่ข้าสอนไปไหนหมด!!
นานแค่ไหนแล้วที่ข้ากับท่านไม่ได้คุยด้วยกัน
ทั้งที่ข้าก็สามารถ หลบคมดาบได้แท้ๆ แต่กับยอมให้ท่านแทง
ท่านพี่ท่านเคยสนใจข้ารึไม่ ชั้นพูดพร้อมน้ำตาที่ไหลอาบแก้ม
หึ เจ้าก็แค่น้องบุญธรรม ถ้าหากข้าไม่ช่วยเจ้า เจ้าคงตายไปนานแล้ว!!
นั้นสินะ ข้าคงตายไปหากไม่มีท่านท่านพี่ ท่านเคยเห็นข้าเป็นน้องรึไม่?
ท่านเคยเสียใจที่แทงข้ารึไม่?
ไม่เคยหากเจ้าคิดทำร้ายคนของข้าแล้ว ท่านพี่ได้ตอบมาด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ....
ขออภัยที่ทำให้ท่านข้องใจ ข้าจะไปแล้วต่อไปนี้เราไม่รู้จักกัน
ได้
ชั้นได้เดินออกมาจากตรงนั้น มีภูตหิมะตนหนึ่งได้เดินมาเจอเข้า
เทอได้บอกชั้นว่า
ภูตหิมะ: คุณหนูเป็นอะไรไปเจ้าค่ะ รีบห้ามเลือดเร็วเจ้าค่ะ
เทอได้พูดด้วยน้ำเสียงทกระวนกระวาย
ไม่มีประโยชน์หรอก ข้าคงอยู่ได้อีกไม่นาน ถ้าข้าไม่อยู่แล้ว ฝากดูแล ท่านพี่ด้วย ต่อไปนี้ก็อย่าได้เรียกข้าว่าคุณหนู เรียกข้าว่าคิลิมก็พอ ข้าดีใจนะที่ได้รู้จักเจ้าหนะ รับปากข้าสิ
เจ้าค่ะข้ารับปากจ
จากนั้นร่างกายของชั้นก็ได้กลายร่างเป็นจิ้งจอก🦊
ตามคำสาปของปีศาจ😈
แล้ววิ่งจากไปในหิมะที่หนาและหนาว
ฝากดูด้วยนะ
เดี๋ยวมาต่อ🎃
ชั้นวิ่งไปพร้อมกับร่างกายที่มีเลือดไหลหยดไปที่หิมะ
แล้วภาพค้อยๆเลือนลาง กับความง่วงนอนที่ไม่อาจละทิ้งได้
.....
ตอนหลับ ชั้นได้ฝันว่าได้เจอกับประตูบานหนึ่ง ที่มีอสูรผ่านไปมา ตรงประตูมี ดอกไม้ที่งดงามมาก
จำได้ว่าน่าจะเป็น ดอก ฮิกังบานะ
ชั้นได้เดินไปที่ประตูแต่อยู่ๆมีอสูรตนหนึ่ง มาปังประตูไม่ให้เข้าไป
อสูรตนนั้นได้กล่าวว่าท่านคงไม่จำเป็นต้องไป ข้ามีเรือนไม้ที่นี้ ท่านอยากพักที่นี้หรือไม่?
ชั้นจึงนึงคิดว่าไม่ได้เสียหายอะไร
แต่ทำไมอสูรตนนั้นต้องทำดีกับชั้นด้วย
ข้าจะเชื่อใจเจ้าได้อย่างไร
แน่นอนว่าข้าไม่ได้ให้ท่านอยู่ฟรี
ท่านต้องเป็นผู้ดูแลที่นี้แทนข้า
จนว่าเจ้านายใหม่ที่เป็นครึ่งมนุษย์ในคำสาปของท่านจะเรียกหา
เจ้ารู้เรื่องนี้
ใช้
คำสาปของท่านออกจะชัดเจนแจ่มแจ้งขนาดนี้
.
.
.
ชั้นได้อยู่กับอสูรตนนั้นเพราะเค้าต้องสอนงานที่จำเป็นต้องรู้
แล้วเค้าก็ได้จากไป ก่อนจากไปเค้าได้พูดกับชั้น
เจ้ามีเรื่องจะถามรึไม่
ข้า.....ข้ามี ที่นี้ใช้ความฝันของข้ารึป่าว
อสูรตนนั้นได้ยิ้มพรางหัวเราะ 555
เจ้าคิดว่าที่นี่เป็นความฝันรึดี
ข้าจะบอกให้ที่นี้นะเป็นดินแดนแห่งความตาย อสูรหรือปีศาจที่ได้ตายไปจะมายังที่แห่งนี้ ต่อไปนี้เจ้าจะเป็นคนดูแลที่นี้แบบจริงๆแล้ว
ข้าต้องไป อยู่ที่นี่เจ้าอาจจะเหงาหน่อย
แต่ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้ อสูรตนนั้นได้ยิ้มให้ข้าแล้วเดินเข้าประตูไป
ตั้งแต่อสูรตนนั้นมอบหน้าที่ให้ข้าก็ไม่รู้ได้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
ไม่อาจรู้ได้ว่ากาลเวลาของโลกกับที่แห่งนี้ตรงกันไหม
แต่ถ้าตรงกันมันได้ผ่านมาแค่1วันที่ข้ามาเท่านั้น
ต่อมาชั้นได้นับเวลาที่มาอีกครั้งนึง นี้ก็ผ่านมาหลายปีแล้วท่านผู้นั้นกับ ภูตหิมะเป็นยังไงบ้างนะ
ทุกคนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
เวลาได้ผ่านไปไม่นานนักชั้นก็ได้ไปจากที่นี้
น่าจะเป็นเพราะได้เจอนายใหม่แล้วแต่พอขึ้นไปกลับกลายเป็นว่า เค้ายังเป็นแค่เด็กที่ซนมากๆ
ชั้นยังไม่เข้าใจทำไมได้เจอนายใหม่แล้วแต่กลับยังคงเป็น🦊อยู่
ชั้นคงยังไม่มีร่างมนุษย์ ตอนนี้คง
ทำได้เพียงดูแลเค้าในร่างจิ้งจอกแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
