ณ ปัจจุบันโลกที่ฉันอยู่นั้นเเย่มากๆเลย

ผู้คนนั้นมองไม่ออกเลยว่าเป้าหมายของชีวิตนั้นคืออะไรกันเเน่

กฎระเบียบที่บรรพบุรุษได้สร้างขึ้นมา เพื่อให้สังคมสงบสุข

กลับถูกทำลายเพราะผู้คนมากมาย

ตัวฉันในตอนนี้นั้น เพิ่งจบจากมหาวิทยาลัยได้ไม่นานก็ถูกทอดทิ้ง

ส่วนงานที่ทำอยู่นั้นก็ค่อนข้างลำบากเล็กน้อย (มากๆ)

เเต่ว่าก็ยังพอจะเลี้ยงชีพตัวเองได้อยู่

จึงไม่ค่อยมีงบประมาณไปเที่ยวมากนักอย่างที่ใจฝันก็ตาม

ซึ่งในทางกลับกันเเล้ว ผู้คนส่วนใหญ่กลับใช้ชีวิตอย่างน่าเสียดายมากๆ

ใช้ชีวิตอย่างสุขสำราญด้วยกิเลสที่ตนเองต้องการจนกระทั่งละเลยหน้าที่ของตนเอง

เเต่ว่าฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอก

ฉันมีสิ่งที่สำคัญรออยู่

" โรสพรุ่งนี้วันเสาร์ไปเที่ยวกันไหม "

นี่คือรุ่นพี่ในเเผนกเดียวกัน

" ไม่เป็นไร ขอบคุณค่ะ "

" เธอเนี่ยจริงๆเลย โอเคฉันไม่คุยต่อเเล้ว ไปก่อนล่ะ "

" ค่ะ... "

จากนั้นรุ่นพี่คนนั้นก็เดินจากฉันไปเเละไปหา

กลุ่มเพื่อนสนิทของพี่เขา

เเม้ว่าในใจฉันจะรู้อยู่เเก่ใจก็ตามว่ามีนินทาก็ตาม

เเต่ว่านี่คือชีวิตของฉันทำไมต้องไปเเคร์ด้วยว่าจะคิดอย่างไรกับเรา

ทำปัจจุบันให้ดีที่สุดก็พอเเล้ว

" กลับบ้านดีกว่า "

โดยฉันจะเดินกลับบ้านทุกครั้ง เพราะว่ามันใกล้บ้านเเละก็ยังเป็นการออกกำลังกายอีกด้วย

โดยก่อนกลับบ้านฉันจะเเวะกินข้าวก่อนเข้าบ้าน

เหตุผลเพราะว่าอะไรหรอ

อย่าให้ฉันได้ทำอาหารเลย

ห้องครัวจะเละทันทีถ้าฉันทำอาหาร ฉันจึงเลือกกินข้าวนอกบ้านเเทน

โดยบ้านฉันนั้นเป็นบ้านเดี่ยวๆไม่ได้ใหญ่มาก

ฉันหยิบกุญเเจขึ้นมา 2 ดอก

เพื่อไขเเม่กุญเเจที่อยู่รั้วบ้านเเละประตูบ้านด้านใน

พอเข้าไปในบ้านเเล้ว

โรสก็เดินเข้าไปวางของที่โต๊ะทำงาน เเละนั่งกับพื้นด้วยความเหนื่อยล้ากับงานที่ทำ

จากนั้นก็หลับตาเเละเอาหัวพิงกับกับหัวโต๊ะทำงาน

พอหลับตาได้เเป็บหนึ่ง

ก็ลืมตาขึ้นมา เเละยิ้มอ่อนๆให้กับตนเองเหมือนคนบ้า

" หยุดท้อได้เเล้วยัยโรส ไปอาบน้ำดีกว่า "

จากนั้นโรสก็ลุกไปอาบน้ำทำส่วนตัวของตนเอง

.

.

.

20 : 58

เมื่อเสร็จทุกอย่างเเล้ว

โรสเดินไปหยิบกุญเเจที่อยู่บนโต๊ะทำงาน

เเละเดินออกจากประตูบ้านไปเพื่อล็อคบ้าน

พอล็อครั้วบ้านเสร็จ โรสก็กำลังเดินเข้าบ้าน

เเต่ก็หยุดเดิน เมื่อรู้สึกเเปลกๆ

พอหันไปก็ไม่มีอะไร

จากนั้นก็มองไปที่ท้องฟ้า

ซึ่งในตอนนี้มีดาวเต็มไปหมดเลย

โรสยิ้มอ่อนๆให้กับมันเเละจากไป

พอเข้าบ้านเเล้วก็ตรงไปที่ห้องนอนทันที

จากนั้นก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเหน็ดเหนื่อย

เเละก็หลับไป

ในคืนที่สว่างไสว​ของดวงดาวบนท้องฟ้านั่นเอง

Rose' Larin​

ภายใต้ความว่างเปล่าสีดำ

ก็เริ่มเกิดเเสงขึ้นมา

" รินไปเล่นกัน "

โรสเห็นเด็ก​ผู้ชาย​คนหนึ่งสีผมน้ำตาลดำ

กำลังคุยกับเด็กผู้หญิง​คนหนึ่ง

" อืม​ ที่ไหนหรอ? "

เป็นเด็กผู้หญิงผมสีน้ำตาล

" ไม่บอกหรอก​ ตามมาสิ! "

จากนั้นเด็กผู้ชายก็วิ่งเข้าไปในสวน

" เอ๋? รอด้วยสิ "

จากนั้นเด็กผู้หญิงก็วิ่งตามไป

" พวกเธอเป็นใครกัน​ ทำไมเเต่งตัวเเปลกๆล่ะ​"

จากนั้นกำลังจะวิ่งตามไป

เเต่ว่าภาพตรงหน้านั้นกลับเปลี่ยนไป

เป็นห้องสี่เหลี่ยมจัตุรัส​มืดๆไม่ค่อยมีเเสง

มีเด็ก​ 2​ คนกำลังนั่งกอดเข่าคุยกัน

เเต่ว่ากับเป็นคนละคนกัน

เด็กผู้หญิงผมสีบลอนด์​ ส่วนเด็กผู้ชาย​ผมสีเทา

" ใครกันอีกนะ​ เด็ก​ 2​ คนนี้​ ​"

โรสทำหน้าคุ้นคิดไปมา

" เราขอโทษ​ "

เด็กผู้ชายพูดเเละจะเอามือเเตะเเขนเด็กผู้หญิง

เเต่เด็กผู้หญิงเอาเเขนหลบเสียก่อน

" เรา.. ไม่เป็นไรหรอก​"

เด็กผู้หญิงยิ้มอ่อนๆให้กลับเด็กผู้ชาย

" เราจะไม่ทำอีก​ สัญญา"

เด็กผู้ชายจึงยกนิ้วชี้ขึ้นมาชูต่อหน้า

จากนั้นเด็กผู้หญิงก็เอานิ้วชี้ของตนเอง

มาเเตะที่นิ้วของเด็กผู้ชาย

รอยยิ้มน้อยๆเริ่มเกิดขึ้นบนใบหน้าของเด็กผู้ชาย

" สัญญาเเล้วนะ"

" อืม​ "

โรสที่ดูเหตุการณ์​อยู่​ก็เดินเข้าไปหาช้าๆ

จากนั้นก็เริ่มนั่งย่อเข่า​ตรงหน้าเด็กทั้ง​ 2​ คน

" พวกเธอคือใครกันนะ​"

โรสพูดจบเเล้ว​ รอยยิ้มประหลาด​ก็เกิดขึ้น

โรสที่นั่งอยู่จึงยกเเขนขึ้นเเตะที่เด็กผู้หญิง

เเต่ภาพนั้นก็สลายหายไปเป็นเหมือนละออง

เเละเปลี่ยนเป็นภาพสีดำขึ้นมาเเทนที่

ทำให้โรสตื่นขึ้นมาจากความฝัน

" มันคืออะไรกันนะ... "

" ทำไมมันค้างคาใจจังเลย​ มันมีอะไรสักอย่างสิ​"

" .........."

" ชั่งเถอะ​ ว่าเเต่กี่โมงเเล้วนะ"

โรสลุกออกจากเตียงไปที่โต๊ะข้างเตียง

จากนั้นก็เปิดโคมไฟ​เพื่อดูนาฬิกา​ว่ากี่โมงเเล้ว

"ตี 5 กว่าเอง​หรอเนี่ย​"

จากนั้นโรสก็ปิดไฟเเละนอนต่อ

เเต่ว่าพอพลิกตัวไปมาก็นอนไม่หลับ

จึงลุกจากเตียง

" จะทำอะไร​ดี... เบื่อจัง​ "

โรสทำหน้าคุ้นคิดไปมา

" โอเค.. ไปเที่ยวก็ได้​ "

จากนั้นก็บิดตัวไปมาเเละไปอาบน้ำ

.

.

.

6 : 35 [ 21/02/63 ]​

" ไปกินข้าวด้านนอกดีกว่า​ "

" ไหนๆก็จะเที่ยวเเล้ว​ ต้องเอาให้สุด​"

หลังจากออกจากบ้านเเล้ว

โรสก็ตรงไปยังห้างสรรพสินค้า​เเห่งหนึ่งในเมือง

โดยการนั่งรถมา

เนื่องจากว่ามันค่อนข้างไกล

7 : 01

" ฉันเกลียด​การนั่งรถที่สุดเลย "

" เเต่เอาเถอะ.. "

โดยห้างสรรพสินค้า​ที่โรสเข้าไปนั้น

เป็นห้างสรรพสินค้า​ที่เล็กกว่าที่อื่นๆ

เเต่มีมานานเเล้ว​

จึงเปิดเร็ว

โรสเดินเข้าไปด้านใน

" ยังไม่หิวเเฮะ​ ไปหาหนังสืออ่านดีกว่า "

โรสเดินเข้าไปในร้านหนังสือ

ซึ่งเพิ่งเปิดพอดี​

ทำให้ไม่มีคนในร้าน

โรสเดินเข้าไปในโซนต่างๆ

จากนั้นก็ไปสะดุดตา​กับหนังสือเล่มหนึ่ง

เป็นนิยายเกี่ยวกับการเวลา

เป็นปกหนังเหมือนของโบราณ

โรสหยิบขึ้นอ่านผ่านๆตา

" การเวลางั้นหรอ​? "

พอโรสเปิดหนังสือผ่านๆเเล้ว

ก็กำลังจะเอาไปเก็บที่เดิม

เเต่ปรากฏว่า

พอวางเเล้วหนังสือก็ตกลงมา

โรสจึงหยิบขึ้นมา

โดยหน้าที่เปิดอยู่นั้นเป็นรูปกงล้อเวลา

" กงล้อของการเวลางั้นหรอ..."

โรสทำหน้าคุ้นคิดไปมา

" ถ้ามีก็ดีสิ​ "

จากนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏบนใบหน้าของโรส

พอโรสปิดหนังสือเเละวางไว้ที่ชั้น

อยู่ดีๆมือของโรสก็ค่อยๆกลายเป็นกลีบกุหลาบ

พร้อมตามด้วยส่วนอื่นๆของร่างกาย

" มันคืออะไรกัน!! "

พอตัวของโรสหายไป​กลายเป็นกลีบกุหลาบ

กลีบกุหลาบนั้นก็ค่อยๆสลายหายไปในอากาศ​

จนหมด...

Rose' larin

.

.

.

ติ๊ก..ต๊อก..ติ๊ก..ต๊อก

โรสลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงง

จากสิ่งที่เกิดขึ้นมา

โดยตอนนี้โรสอยู่ในห้องที่สีขาวเเละกว้างสุดลูกหูลูกตา

เหมือนไม่มีที่สิ้นสุด

พอโรสลุกมานั่งจากที่นอนอยู่กับพื้น

ก็สังเกตว่าในมือของตนนั้นมีบางอย่างอยู่

เป็นนาฬิกาวงกลมมีสายคล้องคอที่เป็นโซ่

เรือนเล็กๆเก่าๆสีน้ำตาลเหมือนนาฬิกาโบราณ

โดยในตอนนี้ 23: 15 นาที

จากนั้นด้วยความสงสัย

โรสจึงสำรวจดูนาฬิกา เเต่ว่ากลับพลาด

ไปโดนปุ่มด้านบนของนาฬิกา

จากที่นาฬิกาจะหยุดเดิน กลับเดินถอยหลังด้วยความเร็วสูง

โรสที่มองนาฬิกาอยู่นั้น

ทำอะไรไม่ถูก เพราะตกใจกับสิ่งตรงหน้า

จึงนิ่งไปเเป๊บหนึ่งเเละดึงสติกับมาที่สิ่งตรงหน้า

กดปุ่มเเล้วก็ไม่หยุดเสียที

ก็กดซ้ำไปเรื่อยๆอย่างรวดเร็ว

จากนั้นนาฬิกาก็มาหยุดที่ 13 : 00

โรสในตอนนี้ที่งงอยู่เเล้ว ก็งงหนักกว่าเดิม

เเละเเล้วพื้นด้านล่างก็หายไปในพริบตา

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด"

.

.

.

โรสลืมมาอีกครั้งหนึ่ง

ก็เห็นตัวเองนั้นนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่

ซึ่งด้านข้างนั้นเป็นห้องที่หรูขนาดใหญ่มากๆ

" เกิดอะไรขึ้น... "

จากนั้นก็หันมามองชุดตัวเอง

"เกิดอะไรกันเเน่เนี่ย.. "

โดยชุดที่โรสใส่อยู่นั้นเป็นชุดเดรสสีเเดงผ้าบางๆ

หลังจากรับชมความตกใจเเล้ว

โรสก็ลุกจากเตียงไม่ทันไร

ปัง!

ก็มีคนผลักประตูบานใหญ่ 2 บานเข้ามา

เป็นหญิงผมสีน้ำตาลวิ่งมากอดโรส

" ริน.... "

เป็นเหมือนกับ

หญิงสาวในฝันของโรส

ต่างกันเพียงเเค่โตกว่าเท่านั้นเอง

" สุขสันต์วันเกิดนะพี่โรส "

" อืม ขอบคุณนะ...ริน "

" พี่เป็นอะไรหรือเปล่า บอกรินได้นะ "

" อืม... "

โรสยิ้มอ่อนๆให้กับหญิงสาวตรงหน้าเธอ

" เเย่เเล้ว! ลืมไปเลยวันนี้วันเกิดพี่นี่นา "

" ต้องรีบไปเเต่งตัวเเล้ว! "

" เอ๋!! "

จากนั้นรินก็จับมือโรสเเละพาไปที่ห้องอาบน้ำ

ในระหว่างที่วิ่งไปนั้น

มืออีกข้างที่ว่างอยู่นั้นก็คว้าของบางอย่างที่โต๊ะไปด้วย

พอไปถึงที่ห้องอาบน้ำเเล้ว

รินก็ยื่นของในมือให้

" รีบอาบนะพี่ ก่อนที่สาวใช้จะมา "

" ไม่งั้นพี่คงไม่ได้อาบน้ำเเต่งตัวเองเเน่ๆ "

" อืม "

พอโรสตกลงเเล้ว

รินก็รีบปิดประตูทันทีให้กับโรส

จากนั้นโรสจึงรีบอาบน้ำ

โดยชุดที่ได้จากรินนั้นเป็นชุดเดรสสีเเดงกระโปรงยาว

เปิดไหล่ทั้งสองข้างเเละเชื่อมกับสายที่อยู่รอบคอ

" ทำไมฉันต้องใส่ชุดเเบบนี้นะ.. เอาเถอะนี่วันเกิดฉันนะ "

พอเเต่งตัวเสร็จเเล้ว

โรสก็เพิ่งนึกได้ว่าตนเองนั้นลืมเเปรงฟัน

จึงไปที่อ่างล้างหน้า

เเต่ว่าพอจะเเปรงสีฟัน

โรสก็ตกใจกับสิ่งตรงหน้าที่เห็นอยู่

โดยด้านหน้าโรสนั้นคือกระจก

" เกิดอะไรขึ้นกับฉัน! "

(สิ่งที่โรสเห็นนั้นคืออะไรโปรดติดตามตอนต่อไป)

Rose ' larin

.

.

.

*** ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ ***