ณ ชนบทแห่งหนึ่งในโลกเวทมนต์

ภายใต้คืนจันทราลับฟ้า

หมอสมุนไพร:เอ้าฮึบ อีกนิดอึบ

ซูริ: อ๊ากกกก อึกก

หมอสมุนไพร:อีกนิด

ทารก:แง๊ เเง๊ แง๊

ซูริ:แม่ขอตั้งชื่อลูกว่า เรเนีย อึกแม่ทนไม่ไหวแล้ว ขอให้ลูกจงรู้ว่า แม่รักลูกสุดหัวใจเรเนียลูกแม่ คริสตัลอันนี้❄️ขอให้มันปกป้องลูกจากภัย แม่จะเฝ้าดูลูกอยู่ห่างๆจากที่ใดที่หนึ่งนะเรเนียจนกว่าแม่จะสลายลาก่อนเรเนียลูกรักของแม่😔

แล้ววันเวลาก็ล่วงเลยไปเป็นเดือนจากเดือนเป็นปี

5 ปีผ่านไป

แม่นม:อย่าออกไปเล่นที่ไกลๆนะเด็กๆมัอันตรายแล้วรีบกลับมานะจะเด็กๆ

พวกเด็กๆรวมถึงเรเนีย:ค่าาา คาบบบ

ขอย้อนหลังนะคะ

หลังจากที่แม่ของเรเนียเสียชีวิตหมอสมุนไพรก็เอาเรเนียมาไว้ที่บ้านเด็กกำพร้า

กลับมาปัจจุบัน

เนริ:เรเนียมาเล่นกานนน

เรเนีย:จะไปเดี๋ยวนี้เเหละ

ผ่านไปสักพักก็เกิดพายุฝนฟ้าคนองจู่ๆจากที่ท้องฟ้าสดใสกลายเป็นสีดำ

แม่นม:เด็กๆกลับมาเข้าบ้านได้เเล้วนะจะ

เนริ:แล้วเรเนียล่ะคะแม่นมเรเนียอยู่ไหน

ข้างนอก

เทพพระเจ้าของนักเวท:หนูน้อยทำอะไรอยู่รีบเข้าบ้านได้เเล้วนะ

เรเนีย:ทำไมหรอคะคุณลุง

เทพพระเจ้าของนักเวท:จะเกิดการต่อสู่ขึ้นยังไงละ

เรเนีย: อืมมมม หรอคะ

เทพพระเจ้าของนักเวท:จะ

ระหว่าการสนทนา

ตูมมมมมม!!! ตูมมมมมมม!!!

เรเนีย:ว๊ากกกก เอเลี่ยนบุกโลกเวทมนต์แล้วง่าาาาาา

เทพพระเจ้าของนักเวท:จริงๆเล้ยยยเด็กเนี่ยยย

เทพพระเจ้าของนักเวท:ท่านเรย์ฝากดูแลเด็กป่วนคนนี้ด้วยเดี๋ยวข้าจะมารับ

เรย์:อืมมม เข้าใจเเล้วเจ้าไปเถอะ

เทพพระเจ้าของนักเวท:ฝากเจ้าด้วยละกันเรย์

5 นาทีผ่านไป

เรเนีย:นายชื่ออะไรหรอ

เรย์:เรย์

เรเนีย:ส่วนหนูชื่อเรเนียอายุ5ขวบ

ผ่านไปสักพัก

เทพพระเจ้าของนักเวท:เป็นไงบ้างตัวเล็กนะทำตัวดีไหมหึ

เรเนีย:ทำตัวดีคะ

เรย์:หึ ทำตัวดี เชื่อเกิ๊นนนจะเด็กน้อย

เรเนีย:ปู่เรย์อย่าพูดคะ

เรย์ คิดในใจ(ยัยเด็กนี่กล้าว่าเราเเก่คอยดูเถอะข้าจะเอาคืนจำไว้) ระหว่างคิดในใจก็จ้องตากันอย่างอาฆาต

[ย้อนไปอมื่อสักพัก ทั้งสองคนทะเลาะกันเพราะอายุเป็นเหตุสังเกตุได้ ชีวิต]

ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะถ้าชอบฝากกดไลค์ กดหัวใจด้วยนะคะ

ต่อจากตอนที่แล้ว

เรย์:ตอนนี้เธอก็รู้ความลับของสงครามแล้วสินะ งั้นก็พาเจ้าตัวน้อยนี้ไปเข้าเฝ้าท่านพ่อเลยเเล้วกัน🤔

เทพเจ้าของนักเวท:ได้สิ

ณ แดนสวรรค์

เรเนีย //ตื่นเต้นอยู่//

เทพแห่งสรรพเทวา:เรย์มีอะไรรึเจ้าจึงมานี่รึ

เทพเจ้าของนักเวท:มีเหตุเกิดขอรับท่านพ่อ

เรเนีย: อรุณสวัสดิ์คะ

เทพแห่งสรรพเทวา: พ่ออยาก ให้ พวกเจ้า สองคนแต่งงานกันเพื่อ คง ความสัมพันธ์ระหว่าง เผ่าพันธุ์ ให้ยังคง ดี ต่อไป

เรย์:ก็ดีเหมือนกัน รอให้ยัยเด็กนี้โตก่อนแล้วกัน

เรย์: คิดเหมือนกัน ไหมครับ คุณภรรยา

เรเนีย:ใครภรรยาพี่กันคะ

เรย์:หึ. กวนได้ใจรอให้ถึงวันแต่งงานของเราก่อนเถอะจะเเกล้งให้หนำใจเลยล่ะที่รัก

เทพแห่งสรรพเทวา: งั้นให้เธอ ไปพักที่เรือนกุหลาบแก้ว ของเจ้าแล้วกันเรย์

เรย์:ขอรับท่านพ่อ

เรย์: ตามสามีในอนาคตเธอมาสิสาวน้อย

ณ เรือนกุหลาบเเก้ว

เรย์: ได้พักสักที

คนรับใช้คนสนิทของเรย์ เชนนิน: นายท่านเรย์นายหญิงก่อเรื่อง

เรย์:เรื่องอะไรหรอเชนนิน

เชนนิน:ปีนต้นไม้ เผาครัว

เรย์:กักบริเวณเธอสะ

เชนนิน:ขอรับนายท่าน

อีกฝั่งหนึ่ง

เรเนีย:เอะ คายยย อ่ะ

พาซีส:เธอคือใครหรอสาวน้อย

เรเนีย: หนูชื่อเรเนีย เป็นว่าที่พระชายา ของเรย์คะ เเล้วคุณละคะ

พาซีส:ข้าชื่อ พาซีส เรีกว่า ชีน ก็ได้

เรเนีย:แล้วคุณทำอะไรอยู่หรอคะ

พาซีส:วาดรูปอยากลองวาดดูดีไหม

เรเนีย:คะ หนูอยากลองวาด

ผ่านไปสัพัก

เรเนีย:เสร็จเเล้ว เสร็จสักที

ภาพของเรเนีย

ภาพของพาซีส

เรเนีย:ของ พี่สวยมากๆเลย

เรย์:เรเนียกลับได้เเล้ว

เรเนีย:บ๊าย บ๊ายพี่พาซีส

พาซีส:ไม่ต้องบอกลาหลอก ยังไงเดี๋ยวพวกเราก็เจอกันอีก

เรย์:นี่เธอเป็นเด็กอายุ5ขวบจริงจริงรึเปล่าเนี้ย

เช้าวันต่อมา🌅

//เรเนียกอดเรย์ไม่ปล่อย//

เรย์: นี่เธอตื่นได้แล้วเช้าแล้วนะ

เรเนีย: ขออีกแป๊บนึงค่ะ

14:00นบนสวรรค์

♨️♨️♨️♨️♨️♨️

อาบน้ำ

เรย์:ตื่นดีรึยัง

เรเนีย:อืมมมม ไหววว หยู๋วววล้าาาว

ผ่านไป2ชั่วโมง

ณ ห้องอาหาร

เรเนีย:สามีตักอันนั่นให้หน่อยสิคะ

เรย์:อย่าเรียกคนอื่นว่าสามีนอกจากข้าเข้าใจไหม//อาย//

เรเนีย:เข้าใจเเล้วคะคุณสามี

เชนนิน:นายหญิงท่านพาซีส ฝากสิ่งนี่มาให้ท่านกับนายท่านขอรับเเละอวยพรว่า จงอยู่ด้วยกันจนกว่าจะเเก่เถ้า

เรย์: ......???