ภรรยาใบ้กับสามีตาบอด
จะเเต่งกับนางเท่านั้น
จางฮวน
บุตรชายของข้าโตแล้วหรือนี่
ฮูหยินจาง
เจ้าตาบอดเยี่ยงนี้จักเลือกคู่ครองเองได้อย่างไรกัน
จางเถา
ข้าเลือกไว้เเล้วขอรับ
จางฮวน
ใจเย็นๆก่อนเถิดฮูหยิน
ฮูหยินจาง
ว่าเเต่นางผู้นั้นเป็นใครกันเล่า//คลี่พัดออก พัดลมใส่หน้าอย่างร้อนใจ
จางเถา
ข้าจะเเต่งกับแม่นางเฝิงครับ
ตัวประกอบ
นางใบ้นั่นหรือขอรับ
ฮูหยินจาง
แม่นางเฝิงซือหลิงเป็นแน่
ฮูหยินจาง
แม่ว่านางงดงาม เฉลียวฉลาด มีกริ….
จางฮวน
อ้าวตระกูลฝากก็มีบุตรีแค่สองคนเองมิใช่รึ
ฮูหยินจาง
นี่เจ้า เจ้าจะเเต่งกับนางเเพศยานั่นรึ
จางเถา
ท่านแม่เหตุใดท่านเเม่ถึงว่านางเช่นนั้น
ฮูหยินจาง
ไม่ใช่เพราะมันหรอกรึที่ทำให้เจ้าตาบอด
จางเถา
ไม่ใช่ความผิดของนางนะขอรับ
ฮูหยินจาง
ท่านพี่ท่านปรามลูกสิเจ้าคะ
จางฮวน
ฮูหยินเราห้ามชะตาลิขิตมิได้หรอก
จางเถา
ถ้าท่านพ่อท่านเเม่อนุญาตแล้วข้าจะไปบอกกับนางเดี๋ยวนี้
จางเถา
//ใช้ไม้เท้าเขี่ยพื้นเดินจากไป
ฮูหยินจาง
ไม่ใช่เพราะนางใบ้นั่นรึที่เป็นสาเหตุให้เถาเถาตาบอดตั้งเเต่ตอนนั้น
ฮูหยินจาง
มิหนำซ้ำนางถูกเนรเทศไปอยู่นอกเมือง
ฮูหยินจาง
เพราะนางผลักหลิงๆตกน้ำเกือบเอาชีวิตไม่รอด
จางฮวน
ข้าเองก็เสียใจกับเหตุการณ์ครั้งนั้นไม่ต่างกับเจ้าหรอก
จางฮวน
แต่เรื่องมันผ่านมานานเเล้ว
จางเถา
//ใช้ไม้เท้าเดินเข้ามาในกระท่อม
ยอมดูแลตลอดชีวิต
จางเถา
//จับไม้เท้าเดินเข้ามาในบ้านหลังเล็ก
จางเถา
หมีหมี่เจ้าอยู่ตรงไหน ที่เดิมหรือไม่
เฝิงเยี่ยนหมี่
//หยิบก้อนหิน โยนไปตรงเท้าจางเถา
จางเถา
เจ้าอยู่ตรงนั้นนี่เอง
จางเถา
//เดินไปทางเเรงลมที่นางโยนก้อนหินมา
เฝิงเยี่ยนหมี่
//ลุกขึ้นยืน
เฝิงเยี่ยนหมี่
//เดินไปพยุงเขา
จางเถา
เจ้าจะมาหาข้าทำไมกัน
จางเถา
เจ้านั่งรอข้าอยู่ตรงนั้นก็ได้
เฝิงเยี่ยนหมี่
//ใช้นิ้วจิ้มปากเขา
จางเถา
ข้ายังไม่กินอันใดเลย
จางเถา
//เอามือจับหน้าเยี่ยนหมี่
จางเถา
เจ้าล่ะมีอะไรลงท้องหรือยัง
เฝิงเยี่ยนหมี่
//ส่ายหน้าไปมา
จางเถา
งั้นไปกินกันเถอะเจ้าเตรียมไว้เเล้วใช่หรือไม่
เฝิงเยี่ยนหมี่
//นั่งเก้าอี้ข้างๆ
เฝิงเยี่ยนหมี่
//หยิบชามขึ้นมา
จางเถา
เจ้านี่นะจะป้อนข้าวข้างั้นรึ
()หมายถึง คิดในใจนะเจ้าคะ
เฝิงเยี่ยนหมี่
(ถ้าไม่ใช่เพราะข้าพี่เถาคงไม่ต้องมาลำบากแบบนี้)//ตักข้าวจ่อปาก
จางเถา
เจ้ายังโทษเป็นความผิดของเจ้าอีกอยู่หรือ
เฝิงเยี่ยนหมี่
(ท่านพี่เถามีบุญคุณกับข้าขนาดนี้ ต่อให้ข้าต้องดูแลท่านตลอดชีวิตก็ย่อมได้)//เอาผ้าเช็ดหน้าเช็ดปาก
จางเถา
เจ้าเลิกโทษตัวเองเถอะนะ//จับหน้านาง
จางเถา
วันนี้หมีหมี่ถึงวัยปักปิ่นแล้วมานี่มาเดี๋ยวพี่ปักปิ่นให้เจ้า//เอามือลูบหน้า
เฝิงเยี่ยนหมี่
//น้ำตาคลอ จับมือเขาช่วยเขาปักปิ่นให้
เฝิงเยี่ยนหมี่
(มีแต่พี่เถาที่ไม่เคยลืมวันเกิดของข้า)
นางน้ำตาไหลมองชายหนุ่มอย่างซาบซึ้งใจ
ตัวประกอบ
คุณชายก็เข้าใจเลือกภรรยานะขอรับท่านหมอหลวง
จางฮวน
แม่นางเฝิงเป็นเยี่ยงไรรึ
จางฮวน
สำหรับข้านางก็เป็นหญิงที่ทั้งงามมีคุณธรรม
จางฮวน
ไม่เห็นจะผิดปกติกับหญิงคนไหนเลย
ตัวประกอบ
นางงดงามแล้วไงขอรับ ท่านหมอ ไม่ว่ายังไงนางก็ไม่สมประกอบอยู่ดี
จางฮวน
เจ้าเอาอะไรมาพูดกัน//มองตาเขม็ง
จางฮวน
นางมิมีสิ่งใดที่ไม่สมประกอบงั้นรึ
ตัวประกอบ
เหตุใดจะไม่สมประกอบในเมื่อนางพูดไม่ได้ มิใช่ว่านางเป็นใบ้หรอกหรือ
จางฮวน
นางไม่ได้ป่วยทางร่างกาย ไม่ได้ไม่สมประกอบเพียงเเต่นางป่วยใจต่างหาก
หวังจื่อ
ท่านหมอรู้เยอะเสียจริง
จางฮวน
แล้วเจ้ามาทำอะไรที่นี่
ตัวประกอบ
เจ้าเองก็คงมีชีวิตมิต่างจากพวกนั้นหรอก
จางฮวน
นี่เจ้าพูดดีๆนะ นั่นบุตรชายข้านะ
หวังจื่อ
ข้าก็มาหาจังหวะพาเเม่นางเฝิงขึ้นเตียงอย่างไรเล่า
จางฮวน
นี่เจ้า!!? หยาบช้าที่สุด
ตัวประกอบ
ก็เพราะอยู่ในป่าสินะเจ้าถึงได้ป่าเถื่อนเช่นนี้
หวังจื่อ
เจ้ายังล่าสัตว์เข้าไปหาของในป่าเหมือนกับข้าเจ้ามันก็ไม่ต่างอะไรกับข้าหรอก ฮ่า ฮ่าๆ
หวังจื่อ
//ไม่สนใจเดินเข้าไปในบ้าน
จางเถา
ใครกัน//หันหน้าไปหาเสียงเท้าที่เข้ามาใกล้ๆ
หวังจื่อ
ข้าเองจางเถา//เดินเข้ามาใกล้
หวังจื่อ
วันนี้ข้าจับไก่มาได้ ข้าเลยอยากเอามาแบ่งให้แม่นางเฝิงสักหน่อย
เฝิงเยี่ยนหมี่
//ส่ายหน้าไปมา
หวังจื่อ
กลิ่นตัวของแม่นางเฝิงหอมจริงๆเลย//ทำหน้าตาหื่นๆ
จางเถา
เจ้ามายุ่งกับนางนะ//เเกว่งไม้เท้าไปมา
หวังจื่อ
เฮ้ออ ไม่เป็นไร วันหน้าเจ้าอย่าเผลอเชียวนะจางเถา หึๆ//เดินออกไป
จางฮวน
//ส่ายหน้าไปมาอย่างเวทนา
กลับมามองเห็นอีกครั้ง
จางเถา
ข้าต้องกลับเเล้วล่ะ//เอามือไปจับหน้านาง
จางเถา
เจ้ารอข้านะ ข้าจะมาอยู่กับเจ้า
จางเถา
ข้าจะไม่ให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายเจ้าได้เด็ดขาด
จางฮวน
กระซิบนาง”ข้าจะแอบไปขอเจ้ากับพ่อเจ้าให้นะ”//ยื่นเงินให้นาง1ก้วน
เฝิงเยี่ยนหมี่
//เดินเข้าไปในบ้าน
จางฮวน
เจ้าเเต่งกับนางเเบบเงียบๆดีมั้ย
จางเถา
ข้าเข้าใจท่านขอรับว่าท่านพ่ออาย
จางฮวน
เพียงเเต่เจ้าก็รู้คนในเมืองหลวงเขาจะพูดถึงนางยังไง
จางฮวน
นางเพิ่งถึงวัยปักปิ่นนะ
จางฮวน
ครอบครัวนางยังไม่เหลียวแลนางเลย
จางฮวน
พ่อขอถามเจ้าข้อนึงได้หรือไม่
จางฮวน
ที่เจ้าเเต่งกับนางเพราะเหตุใด
จางเถา
ข้ารักนางขอรับ ข้ารักนางตั้งเเต่ตอนที่พบนางครั้งแรก
จางฮวน
แต่ตอนนั้นเจ้ายังเด็กมากๆเลยนะ
จางฮวน
แล้วนางล่ะรักเจ้าหรือไม่
จางเถา
ข้าไม่สนใจหรอกขอรับ
จางเถา
ข้าแค่อยากปกป้องนางจากคนชั่ว
จางฮวน
สภาพเจ้าอย่างนี้นี่นะ
จางเถา
ท่านพ่ออีกไม่นานข้าก็จะมองเห็นแล้วท่านไม่ต้องห่วงหรอก
จางฮวน
มองเห็นแล้วจะอย่างไร
จางเถา
ข้าตัดสินใจเลือกแล้ว ถ้าไม่ใช่นางข้าก็ไม่แต่ง
จางฮวน
เฮ้ออ ก็ได้ๆ//จูงจางเถาขึ้นรถม้า
จางเถา
พี่ถังรึ//มือควานหาตัว
จางถัง
เจ้าเป็นไงบ้าง//จับมือ
จางถัง
ข้าหาตามาให้เจ้าได้เเล้วนะ
จางฮวน
ถังๆพ่อเคยบอกแล้วไงว่าตาที่เจ้าควักมามันใช้ไม่ได้//เอ็ดใส่จากถัง
จางถัง
แล้วศัตรูคนใดจะมายอมนอนให้ท่านพ่อผ่าเอาตามาเปลี่ยนให้เสี่ยวเถาล่ะขอรับ
จางฮวน
ท่านอ๋องป่วยมานานแล้ว
จางฮวน
จึงอยากมอบตาให้เถาๆได้มีชีวิตที่สดใสอีกครั้ง
จางเถา
ฮะ!!? ท่านพ่อ ข้าไม่เอาหรอก
จางถัง
ข้าว่าท่านอ๋องมิน่าจะยอมให้ท่านพ่อเฉยๆเป็นแน่
จางฮวน
แม่ทัพจางถังต้องแต่งเข้าจวนท่านอ๋อง
จางถัง
ท่านพ่อ ท่านบ้าไปแล้วหรือ
จางถัง
ข้าไม่เอานะ นางนิสัยเเย่มากเลยนะขอรับ
จางฮวน
เจ้าไม่อยากให้น้องชายเจ้ามองเห็นอีกครั้งงั้นรึ
จางเถา
เอ่อ..เหตุใดท่านพี่ไม่ชอบนางกัน//จับไหล่
จางถัง
ข้าไม่อยากเป็นน้องเขยของฝ่าบาทหรอกนะ
จางถัง
ฝ่าบาทต้องกดดันให้ข้ามีทายาทให้พระราชสำนักเป็นแน่
ฮ่องเต้เป็นหมันไม่สามารถมีบุตรได้
จึงชอบกดดันขุนนางที่ได้ตบแต่งกับท่านหญิง
ให้มามีทายทาสืบทอดพระราชบัลลังก์
จางฮวน
เจ้าจะกลัวไปทำไม เชื้อพ่อไม่ทิ้งเเถวหรอกน่า เชื่อข้า
จางฮวน
มิหนำซ้ำยังช่วยให้ฐานะทางบ้านเราดียิ่งขึ้นเสียอีก
ฮูหยินจาง
ครอบครัวเรามีเเต่ได้กับได้ ไม่ได้เสียอันใดเลยสักกะเเดงเดียว
ฮูหยินจาง
เจ้าจะคิดอะไรมากมายเล่า//เดินเข้ามาร่วมบทสนทนา
จางถัง
แต่ข้ามิได้รักนางนะขอรับ
จางฮวน
เอาน่า ถือซะว่าเจ้าทำเพื่อครอบครัว ละกันนะ
จางถัง
เฮ้ออ ข้าจนตรอกแล้วจริงๆ//ถามหายใจยาวๆ
ฮูหยินจาง
เอาน่าเพื่อเเม่นะเสี่ยวถังของแม่//ลูบหัว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
