มหกรรมความเข้าใจผิด(แต่งจบแล้ว)
ต้นเหตุของเรื่อง
ทุกคนเชื่อเรื่องสิ่งที่มองไม่เห็นไหม?
ถึงจะไม่เคยเห็น สัมผัสไม่ได้ แต่ก็ไม่คิดลบหลู่..
และไม่เคยคาดคิดเลยแม้แต่นิดว่า ชาตินี้..ฉันจะได้สัมผัสประสบการณ์นั่นกับตัวเอง
กลุ่มคน
เฮ้!!! เอาเลย ซัดหน้ามันเลยลูกเพ่!!
กลุ่มคน
โว้วววว เจ๋งหวะ ดูไอ้ง่อยนั่นดิ ถึงกับทรงตัวไม่อยู่แล้วหวะ
เพื่อน(จูโกะ)
อึก แฮ่กๆ // โดนซัดไม่ยั้ง
นักเลง(เรน)
เห้ย!! เอาไงวะ มึงยังจะกล้าขัดคำสั่งกูอีกมั้ย?
เพื่อน(จูโกะ)
อึก..// เจ็บ
เพื่อน(จูโกะ)
(แม่มเอ้ย..ไอ้พวกเบ่งอำนาจเอ้ย)
มิเอโกะ
ฉันฟ้องครูใหญ่เรียบร้อยแล้ว พวกนายไม่รอดแน่!!
กลุ่มคน
อ่า...เราไปเรียนกันเถอะหวะ ปะๆๆ
ประกาศ : ขอประชาสัมพันธ์เรียนเชิญ×××มาพบครูที่ห้องปกครองด้วยค่ะ
นักเลง(เรน)
(ยัยนี่.. มึงวอนซะแล้ว)
มิเอโกะ
// ตัวเกร็ง แต่ยังทำหน้านิ่ง
หมอนั่นเดินผ่านพร้อมทิ้งประโยคที่ไม่อยากได้ยิน ให้ฟัง
มิเอโกะ
ก็บอกแล้วไง ว่าให้เพราๆเรื่องจีบสาวบ้าง
มิเอโกะ
ถึง เรส จะเป็นเพื่อนในกลุ่มเรา
มิเอโกะ
แต่อย่าลืมสิ ว่าไอ่เรสก็เป็นน้องสาวแท้ๆ ของไอ้นักเลงหัวไม้นั่น
มิเอโกะ
พูดแล้วก็หงุดหงิด😾
ผมนั่งฟังเพื่อนบ่น เทศนาสั่งสอนจนหูชา นี่เพื่อนหรือแม่วะ?
เพื่อน(จูโกะ)
โอ๊ย!! // โดนตีแขน
มิเอโกะ
มึงคิดว่าขอโทษแค่นี้จะจบรึไงวะ
มิเอโกะ
จูโกะ ไอ่หมอนั่นมันเคยยอมคนที่ไหนกันวะ
มิเอโกะ
ดูท่ากูต้องโดนหนักไม่น้อยแน่ๆ บรึ้ยยย พูดละขนลุก
เพื่อน(จูโกะ)
แกไม่ต้องกลัวอะไรหรอก
เพื่อน(จูโกะ)
ไอ่จูโกะคนนี้จะปกป้องแกเอง!!
เพื่อนสาว(เรส)
ตายแล้วๆๆๆ เป็นไงบ้าง
เพื่อนสาว(เรส)
พี่ชายฉันไม่ได้ทำอะไรพวกแกใช่มั้ยยย แงงง
มิเอโกะ
(เอาละไง เหอะๆ ดูท่ากูต้องไปจองวัดให้ตัวเองแล้ว ไม่เข็ดหลาบจริงๆ)
มิเอโกะ
¯\_( ͠° ͟ʖ °͠ )_/¯
เราสามคนเป็นเพื่อนสนิทกัน
ตั้งแต่ม.ต้นแล้ว และไอ้จูโกะมันก็แอบชอบ เรสมานานแล้วด้วย
ดูท่าไอ่เรสเองก็มีใจให้มันเหมือนกัน ติดอยู่ตรงแค่
พี่ชายมันหวงน้องสาว มากกกกกกกกกกกกก แบบมาก็จริงๆ จำได้ครั้งนึงไปเผาบ้านไอ่จูโกะมัน บอกว่าแค่เตือน
วอท!! ถึงขั้นเผาบ้านบอกแค่เตือน
นี่ถ้าเอาปืนยัดปากมัน คงบอกว่าแค่สั่งสอนละเนอะ😒
แต่ไอ่จูโกะมันไม่ยอมแพ้เว้ย
มันไปขอเรสคบ ต่อหน้าต่อตาคนเป็นพี่
ผลก็ออกมาอย่างที่เห็น ดีนะที่ไม่ได้ถึงกับเรียกปอเต็กตึ๊งมา โถ่ๆๆๆ
ไอ่เราก็สายซัพพอร์ตเพื่อนไง เหอะๆ
มิเอโกะ
. ที่รัก ว่าไงคั้บ
: คือบี๋ค้าบบบ ผมอยากเจอบี๋อาาา เรานัดกันมาเจอหลังโรงเรียนได้มั้ยยย
มิเอโกะ
เอ๋ .. แต่อีกเดี๋ยวก็ได้เวลากลับบ้านแล้วนะ ทำไมต้องนัดไปหลังโรงเรียนด้วยอะ?
สุดท้ายฉันก็มาเจอจนได้สิน่า
มิเอโกะ
เอาหละ ที่รักมีอะไรจะบอกเค้าหรอคั้บ?
แฟนหนุ่ม
คืองี้นะบี๋..คือ...อึก คะเค้าขอโทษนะ!!
มิเอโกะ
อา... ให้ตายสิ หัวฉัน
มิเอโกะ
ไม้หน้าสามเลยหรอ แม่งเอ้ย!! ปวดหมองชิบ
และฉันก็ได้สังเกตเห็นว่าที่ๆฉันอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่บริเวรหลังโรงเรียนอีกต่อไป ..
มิเอโกะ
อึก..//กลืนนำ้ลายอึกใหญ่
มิเอโกะ
มันบ้านร้างในดงป่าชัดๆ
มิเอโกะ
พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วยยย // 🙁💦
Please follow the next episode
'กฏ'
มีตำนานหนึ่ง เล่าขานกันมาว่า
ที่ป่าหลังโรงเรียนแห่งหนึ่ง จะมีบ้านร้างเก่าๆอยู่ที่นั่น
ซึ่งมันก็คงจะเป็นแค่เพียงบ้านเก่าๆหลังหนึ่งที่น่ากลัว ถ้าไม่นับว่ามีบางสิ่งบางอย่างอาศัยอยู่..
หลายครั้งหลายครา ที่ผู้อำนวยการโรงเรียนนั้นสั่งให้ทุบทิ้ง แต่ในวันต่อมาก็จะพบคนงานป่วย นั่งจับไข้หัวโกร๋น สติวิปลาส ปากพร่ำพูดออกมาเพียงประโยคเดียวซ้ำๆ
' กลัวแล้ว...ไม่เอาแล้ว..ไม่ทำแล้ว.. น่ากลัว'
ผู้อำนวยการคนนั้น จึงตัดสินใจเข้าไปดูสถานที่นั่นเอง
มิเอโกะ
แล้วเป็นอย่างไรต่อไปค่ะ?
พี่ชาย(มินเนะ)
ไม่กี่นาทีต่อมา ผู้อำนวยการเดินออกมาจากบ้านหลังนั้น ด้วยอาการที่เกร็ง..ตัวสั่น นิ่งไม่พูดไม่จา
พี่ชาย(มินเนะ)
ก่อนจะประกาศออกไปให้สถานที่แห่งนั้นเป็นที่ต้องห้าม
พี่ชาย(มินเนะ)
แต่เป็นสถานที่ต้องห้ามได้ไม่ถึงปีก็มีเด็กแก๊งนักเรียนเกเรอยากลองของ
พี่ชาย(มินเนะ)
ในแก๊งเป็นเด็กผู้ชาย3 หญิง2 รวมเป็น5คน พวกเขาเข้าไปในบ้านหลังนั้น..
พี่ชาย(มินเนะ)
แต่ในวันต่อมา..กลับหายตัวไป ไม่มีใครพบเห็นแม้นจะแจ้งคนหาย หรือช่วยกันตามหาก็ไม่เจอ
พี่ชาย(มินเนะ)
เข้าไปค้นข้างในบ้านนอกบ้านบริเวณวงกว้างก็ยังไม่เจอจนกระทั่ง 3 วันผ่านไป
พี่ชาย(มินเนะ)
มีข่าวว่าพบเด็กผู้หญิง2คน ในกลุ่มดังกล่าว เดินกลับมาบ้านด้วยสติที่เหม่อลอย
พี่ชาย(มินเนะ)
และไม่สามารถพูดรู้เรื่องได้อีกต่อไป
พี่ชาย(มินเนะ)
อีกคนดวงตาถูกควักออกทั้งสองข้างคาดว่าน่าจะเป็นตัวเขาเองที่ลงมือทำ แต่ยังคงมีชีวิตอยู่
พี่ชาย(มินเนะ)
นอนรักษาตัวที่โรงพยาบาล
พี่ชาย(มินเนะ)
อีกคนนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเช่นกันแต่..ที่ลำคอมีรอยเขียวคล้ำของเชือกเส้นใหญ่ รัดแน่นจนเลือดที่ซึมแห้งกรัง
พี่ชาย(มินเนะ)
เหตุการณ์นี้มีผู้เสียชีวิตหนึ่งคนคือ หัวหน้าของกลุ่มนักเลงเหล่านั้น
พี่ชาย(มินเนะ)
สภาพศพของเขาน่าอนาถมากตามเนื้อตามตัวบิดเบี้ยวเกินกว่าจะเป็นร่างกายมนุษย์
พี่ชาย(มินเนะ)
แขนที่มีกระดูกเสียดแทงออกมา ทั้งศีรษะที่หักงอมาด้านหลัง
พี่ชาย(มินเนะ)
ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีผู้ใดกล้าเข้าไปในสถานที่ต้องห้ามนั้นอีกเลย
มิเอโกะ
โอ๊ย!! พี่มินเนะ พี่แกล้งอะไรของพี่เนี่ย🔥-🔥
พี่ชาย(มินเนะ)
นี่ ยัยเด็กดื้อ เธอก็อย่าคิดจะลองดีเชียว
พี่ชาย(มินเนะ)
ฉันว่านะถ้าเธอได้เข้าไปคงเละกว่าสภาพที่หัวหน้าคนนั้นเจอซะอีก
พี่ชาย(มินเนะ)
โอ๊ย!! // โดนตีแขน
มิเอโกะ
นี่แหนะ!! ไอ้พี่บ้า
มิเอโกะ
ใครมันจะอยากลองวะ
อยู่ที่ไหนยังไม่รู้เลย
มิเอโกะ
ตำนานก็คือตำนานป่ะ?
อย่ามาหลอกให้เด็กกลัวหน่อยเลย ไอ่พี่แก่ แบร่~
พี่ชาย(มินเนะ)
จิ๊ ยัยเด็กดื้อ
ใครจะไปคิด..ว่าฉันจะมาหยุดยืนอยู่จุดนี้..
มิเอโกะ
พี่.. น้องขอโทษนะที่ไม่เคยฟัง แงงงงง;-;
ยิ่งดวงตะวันเริ่มลับขอบฟ้าออกไป ความมืดก็ค่อยๆเข้ามาปกคลุม
ฉันลนมากตอนนี้ แทบจะอยู่ไม่สุขแล้ว!!
มิเอโกะ
ไอ้หมอนั่น!! ฮึ่ย!!
มันรู้ว่าฉันเป็น 'โรคกลัวความมืดขั้นวิกฤต' ทั้งเกลียด ทั้งไม่อยากพบเจอ แถมยังเอาโทรศัพท์ฉันไปอีก ไม่เหลือเชี่ยไรให้เลย..
มิเอโกะ
กูต้องเข้าไปจริงๆหรอวะ..
เพราะภายในบ้านตอนนี้ดูจะมีแสงไฟรำไร ออกมา
แค่ที่เดียว...ในนั้นเป็นเพียงที่เดียวที่มีแสงไฟ!!
ฉันแทบอยากกระชากประตูวิ่งเข้าไปทันทีเพราะรู้สึกว่า เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว
ถึงจะยังไม่แน่ใจเท่าไหร่ก็เหอะ ว่ามันคือสถานที่ ที่เดียวกับตำนานเล่าไว้ไหม
แต่ลึกๆภายในใจฉันมันกลับบอกเตือนตัวเอง ว่าอย่าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า
ไอ้เวร!! ไอ้แฟนสารเลว แ×่งเอ๊ย!!
เห็นเจ้าหนี้ดีกว่ากูหรอวะ!!
กูก็อุตส่าห์คบมึงมาจะ 3 เดือนล่ะ
ทำกันได้เนอะ
ถ้ากูกลับไปได้นะแ×่ง กูจะเอาคืนทบต้นทบดอกเลย!!
ฉันค่อยๆเดินไปที่ประตูช้าๆ
หลังจากไหว้พระรัตนตรัยจบครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้
ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไปฉันก็บังเอิญเห็นกระดาษแผ่นเล็กๆใบนึง
มันถูกเสียบคาไว้ รูประตู มันเก่ามาก ถ้าอาศัยแสงไฟจากด้านในก็ยังพออ่านได้
มิเอโกะ
อื้ม..มีอยู่ไม่กี่ข้อ
ใช่..ไม่กี่ข้อ..แต่ แต่ละข้อยังมีแยกย่อยเป็นของแต่ละคนอีก!!
ฉันค่อยๆ ไล่อ่านกฎของแต่ละคนดู
กฎเหล็กของ '×××โอะ'
- ห้ามสบตา
เขาเป็นคนที่ขี้รำคาญระวังให้ดี
กฎเหล็กของ 'คั×××'
-เป็นมิตรที่สุด
แต่ห้ามพูดถึงรอยเขียวคล้ำที่คอของเขา
กฎเหล็กของ '×××××โตะ'
มีเพียงข้อเดียว นั่นคือ..
*ห้ามสัมผัสโดนกายหยาบเขาเด็ดขาด!
*หากคุณไม่ได้ลบหลู่พวกเขาหรือคิดลองดีกับพวกเขา ยินดีด้วย
คุณสามารถอยู่รอดได้แน่ ยกเว้นแต่พวกเขาคนใดคนนึงจะสนใจคุณ
* ถึงคุณจะไม่ได้คิดลองดี ลบหลู่พวกเขาแต่อย่างใด
' คัคคุง' ก็จะเป็นฝ่ายชวนคุณคุยเอง
และคุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธในการตอบคำถามเขา
รายนั้นเขาเป็นมิตรและขี้เหงา แต่อย่าไปพูดอะไรไม่เข้าหูเขาเข้าหละ เขาอาจจะเปลี่ยนไปน่ากลัวจนคุณคาดไม่ถึง
มิเอโกะ
แล้ว..มันน่ารอดตรงไหนก่อนคะ..☹️
ในที่สุดฉันก็เปิดประตูเข้าไปข้างใน
เพราะฉันไม่ไหวแล้วจริงๆ หายใจไม่ออก รู้สึกเหมือนจะหน้ามืดแล้ว
พอเปิดประตูเข้าไปได้ ฉันก็หมดสติลงทันที
พร้อมๆกับเสียงประตูที่ปิดลง
Please follow the next episode
เพื่อนใหม่
..?
เน่ๆ 'อาย' ยัยมนุษย์คนนี้จะสลบอีกนานไหมวะ
คนที่โดนเรียกหันไปจ้องมองร่างหญิงสาว และไม่ตอบอะไร
..?
นา : อย่ามายุ่งกับฉัน!!
..?
โอ้ย.. ไอ้พวกนี้น่าเบื่อชะมัด
..?
เมื่อไหร่เด็กคนนี้จะฟื้นซักทีเนี่ย!! เบื่อจะแย่อยู่แล้ว
และแล้วการรอของเขาก็เป็นผลสำเร็จ
..?
เฮ้!! เธอตื่นแล้วหรอ 💕
ฉันค่อยๆลืมตาปรับแสงสว่างของดวงตาให้มองเห็นปกติ
..?
ดูท่าเด็กคนนี้จะเพี้ยนนิดๆแฮะ
มิเอโกะ
เห้ย!!!! พวกคุณเป็นใคร!?
'กึก' เสียงเส้นความอดทนบางคนได้ขาดสะบั้นลง
..?
เฮ้..นี่พี่'อายาโตะ' ไม่เห็นต้องโกรธเด็กคนนี้ขนาดนั้นเลย
..?
เธอเพียงตกใจพวกเราเท่านั้น
..?
ฮ่ะๆๆๆ พี่ชายฉันเขาเป็นคนขี้อารมณ์ร้อนหนะ
..?
หวังว่าเธอคงไม่ถือสาใช่ม่ะ//ยืนแขนให้จับ
เอาตามตรงนะ ตอนนี้ฉันงงมากกกกกก
คือเวลาพึ่งตื่นนอนทีไร จะลืมเหตุการณ์ก่อนหน้าทุกที
มิเอโกะ
อา..ขอบคุณค่ะ//จับมือเขาลุกขึ้น
มิเอโกะ
(พี่หน้าตาดีขนาดนี้ มีอะไรให้ต้องกลัวกัน😊)
มิเอโกะ
หืม..ทำไมต้องกลัวคะ พวกพี่ออกจะใจดี
มิเอโกะ
(ถึงอีก2คนจะน่ากลัวไปบ้างแต่ดูทรงก็..ดีแหละ มั้งนะ)
มิเอโกะ
(ว่าแต่ เรามาทำอะไรที่นี่นะ..)
ฉันยืนคิดอยู่นานมาก พยายามทวนความทรงจำ
แต่ก็ยังนึกอะไรไม่ออกอยู่ดี..
คัคคุง
คนที่ชอบหันหลังหน่อยชื่อ'นาโอะ'
ชายคนนั้นเหลือบมองเธอทางหางตา ก่อนจะหันควับกลับไปเช่นเดิม
มิเอโกะ
(เริ่มคุ้นมากขึ้นละ)
คัคคุง
ส่วนคนที่ตะคอกเธอมะกี้ ชื่อ'อายาโตะ'
ฉันเริ่มยืนไม่นิ่ง แต่ก็ทำตัวให้ปกติที่สุด
ขาฉันเริ่มสั่นระริก ขนาดที่ใครเห็นก็จับสังเกตได้
แม่เจ้า!! จำได้ทุกอย่างแล้ว!! ทำไมกุเพิ่งจำนึกขึ้นได้ตอนนี้..!!
ออกไปตอนนี้ดีไหม .. จะตุยเย่ก่อนถึงบ้านหรือเปล่า?
บรรยากาศรอบตัวก่อนหน้าที่ปกติ
บัดนี้ฉันกลับรุ้สึกว่ามันเงียบครึ้มแปลกๆ
อายาโตะ
เหอะ จะบอกว่าพึ่งรู้ตัวรึไง?
มิเอโกะ
(ก็คนมันพึ่งรู้สึกตัวจริงๆนี่วะ!! แงงง ถ้าไม่ใช่ผีนะ จะเถียงให้ดู ☹️)
คัคคุง
เน่~ ไม่เอาน่าอย่าแกล้งเพื่อนใหม่ของฉันสิ
คัคคุง
อายาโตะจะไปทำอะไรก็ไป ไป๊
คัคคุง
ยัยแมวน้อยของฉันยิ่งขี้กลัวอยู่
มิเอโกะ
(ใครแมวน้อยนายยะ!! )
ก็อยากจะพูดออกไปอยู่หรอก☹️..
ฉันเริ่มนึกถึงกฎข้อห้ามขึ้นมา
ดีนะที่รู้ชื่อของแต่ละคนแล้ว
มิเอโกะ
(คนๆนั้น 'คัคคุง' สินะ)
ฉันแอบเหล่มองไปทางคนที่ดูเป็นมิตรที่สุดแล้ว
มิเอโกะ
(ฮื่อออออ ยัยมิเอ อดทนไว้! แกทำได้)
ฉันได้แต่ปลอบตัวเอง เมื่อเหลือบมองไปทางช่องรูเล็กๆสู่ภายนอกยังคงมืดอยู่
โทรศัพท์ก็ไม่มี เวลาเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
คัคคุง
นาโอะ เขาตั้งใจจะผูกมิตรกับเธอหนะ
คัคคุง
เห็นแบบนั้น แต่ใจดีมากๆเลยหละ~
มิเอโกะ
(ฉันเลือกอะไรได้ไหม?😿)
Please follow the next episode
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
