@คฤหาสน์หรูของครอบครัวนามิ
"นามิลูกวันนี้ไม่ไปโรงเรียนเหรอคะ?"ยูกิเอ่ยถามลูกสาวที่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียงนอนสีชมพูพาสเทล
"วันนี้ไม่มีเรียนค่ะ"ยู****มิ****ดันตัวลุกขึ้นนั่งพลางเอ่ยตอบผู้เป็นแม่เสียงหวาน
"ถ้าไม่มีเรียนก็แล้วไปค่ะ จะนอนต่อก็ได้นะคะคุณแม่ไม่ว่าหรอก"คนพูดพูดพลางเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงนุ่มของลูกสาว
"คุณแม่น่ารักที่สุดเล๊ยยยย~"เด็กสาวสวมกอดผู้เป็นแม่เต็มเปรี่ยมไปด้วยความรัก
"ลูกสาวแม่ก็น่ารักที่สุดในโลกเลย"ยูกิก็พูดกับลูกสาวเสียงเล็กเสียงน้อยเช่นกัน
"คุณแม่ขาาาา~"ยูมิเรียกคนเป็นแม่ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนจนคนฟังอดที่จะยิ้มตามไม่ได้
"ขาาาา ว่ายังไงคะคนสวยของแม่"ยูกิถามลูกสาวกลับพลางลูบศรีษะทุยเล็กของลูกสาวอย่างอ่อนโยน
"ตอนนี้หนูอายุสิบแปดแล้วนะคะ...เมื่อไหร่จะให้หนูมีแฟนสักทีคะ?หนูไม่ใช่เด็กๆแล้วนะคะ"ยูมิเอ่ยถามด้วยประโยคยืดยาว
"สิบแปดนี่ถือว่าโตแล้วหรอคะ?คุณแม่ว่ารอให้โตกว่านี้ก่อนดีไหมคะ?"นามิทำหน้ามุ่ยใส่คนเป็นแม่ทันทีเมื่อได้ฟังมารดาพูดจนจบประโยค
"สิบแปดก็โตแล้วนะคะ~"เด็กสาวยังคงไม่ลดละความพยายาม
"แม่บอกว่าให้รอก่อนไงคะ"ยูกิพูดเสียงดุใส่ลูกสาวอย่างลืมตัว
"คุณแม่ใจร้าย ใจร้าย ใจร้าย ใจร้าย"ยูมิพูดขึ้นอย่างเอาแต่ใจก่อนจะล้มตัวนอนลงแล้วหันหลังตะแคงข้างให้ผู้เป็นแม่
"ยูมิคะ"ยูกิเอ่ยเรียกลูกสาวเสียงหวานราวกับเมื่อกี๊ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเธอกับลูกสาว
"ไม่ค่ะ ยูมิไม่อยากฟัง"พูดจบเด็กสาวก็ยกมือเล็กมาปิดใบหูขาวผ่องทั้งสองข้างทันที
"ยูมิ"คนเป็นแม่ก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน เธอนั่งเรียกชื่อลูกสาวอยู่อย่างนั้นจนเด็กสาวทนฟังไม่ไหว
"คุณแม่ออกไปเถอะค่ะ...ยูมิต้องการที่จะพักผ่อน"ยูมิบอกมารดาออกไปแบบนั้นเพียงเพราะไม่อยากจะสนทนากับมารดาต่อ
"เฮ้อออออออออออ"ยูกิแสร้งถอนหายใจใส่ลูกสาวก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไป
ยูกิมองตามหลังผู้เป็นแม่เพียงนิดก่อนจะถอนหายใจออกมาเสียงดังราวกับเบื่อหน่ายกับความเจ้ากี้เจ้าการของมารดา
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
