ห้องนี้คุณผีหล่อ
ตอน 1
แป้ง
ขอโทษนะคะ จะมาขอจองห้องพักอ่ะค่ะ
เจ้าของหอ
โหหนูมาช้าไปไม่กี่นาทีเองอะจ่ะ เพิ่งเต็มเมื่อกี้นี้
แป้ง
[ซวยแต่เช้า เป็นการเริ่มวันที่ยอดเยี่ยม🙂]
แป้ง
ไม่มีเหลือสักห้องเลยหรอคะ หอนี้ใกล้โรงเรียนที่สุดแล้ว
แป้ง
ถ้าหนูไปอยู่หออื่น มีหวังได้ไปโรงเรียนสายทุกวันแน่😔
เจ้าของหอ
เอ่อ….ที่จริงมันก็มีอยู่ห้องนึง แต่ว่า..
แป้ง
หนูเอาห้องนี้แหละค่ะ!
เจ้าของหอ
เอ่อ…หนูแน่ใจหรอ
แป้ง
ค่ะ! หนูเอาห้องนี้แหละค่ะ😁
รีม(พี่สาวแป้ง)
สรุปว่านี่คือได้หอที่อยากได้แล้วใช่มั้ย?
แป้ง
ช่าย~มาลงชื่อจองห้องช้าอะ
แป้ง
เลยเหลืออยู่ห้องเดียว ห้อง 405….
แป้ง
เจ้าของหอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องถามย้ำนักหนาว่าจะอยู่จริงหรอ
รีม(พี่สาวแป้ง)
เฮ้ย~หรือว่า..
รีม(พี่สาวแป้ง)
หรือว่าห้องนั้นจะมี “ผี”
รีม(พี่สาวแป้ง)
โอ้ย~ น้องสาวฉัน
รีม(พี่สาวแป้ง)
จะโดนผีหลอกไหมเนี่ย
แป้ง
โอ้ย! ไม่คุยด้วยแล้ว //วางสาย
?
ก็แค่อยากจะขอความช่วยเหลือนิดหน่อยเอง
?
ชอบตีโพยตีพายว่าเราหลอกอยู่เรื่อย
?
ว่าแต่จะทำยังไงให้เธอเห็นฉันดีนะ🤨
ฉันส่งเสียงภายในใจก่อนจะทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและรีบลากกระเป๋าเดินออกจากห้องทันที
แต่พอก้าวออกมาสมองก็ดันไปคิดถึงความยากลำบากในการมาโรงเรียนหากต้องอยู่หออื่นที่ไกลออกไป
แป้ง
[ฉันไม่อยากตื่นเช้าขนาดนั้นนะ😭]
แป้ง
[ถ้าทำเป็นมองไม่เห็น เขาคงไม่ทำอะไรเราหรอกมั้ง]
แป้ง
[อย่างน้อย เทียบกับผีที่เคยเจอมา เค้าก็ดูไม่น่ากลัวเท่าไหร่]
แป้ง
[เห็นผีมาทั้งชีวิตจะมายอมแพ้เพราะแค่ต้องอยู่กับผีแค่นี้ไม่ได้!!]
พอคิดได้แบบนั้นฉันก็หันหลังกลับไปเปิดประตูห้องเข้าไปอีกครั้ง
ตอน 2
พอคิดได้แบบนั้นฉันก็หันหลังกลับไปเปิดประตูห้องเข้าไปอีกครั้ง
ฉันตกใจแทบหงายหลังเมื่อเปิดประตูเข้ามาเจอกับเจ้าผีหน้าหล่อที่ยืนโบกไม้โบกมืออยู่หน้าประตู
โชคดีที่ยังเก็บอาการไว้ได้
ฉันส่งเสียงกระแอมไปทีนึงก่อนจะเดินผ่านร่างเขาเข้าไปในห้อง
พูดจบทีวีก็ถูกเปิดเองโดยอัตโนมัติ
?
เก่งอะ ปกติมีแต่คนชอบพูดว่าโดนผีหลอก
?
แค่หวังดีเอง…หลอกตรงไหนกัน
ฉันพยายามเมินอีกฝ่ายเดินไปจัดข้าวของเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่ใครจะคิดว่าไอ้เจ้าบ้านี่จะวุ่นวายขนาดนี้
?
ห้องนี้ร้อนนะ เปิดแอร์ดีกว่า
?
วางตรงนี้ไม่เหมาะนะ ตรงนี้ดีกว่า
?
ตรงนี้ที่ฉันนะ อย่าเอามาวาง//ปัดของตก
แป้ง
เหนื่อยชะมัด นอนดีกว่า🥱
ฉันเอื้อมมือไปปิดโคมไฟพร้อมกับทิ้งตัวลงนอน
แป้ง
[ใครใช้ให้เอาหน้าแนบกับโต๊ะกระจกแบบนั้นฟร้ะ]
แป้ง
[โอ้ยยย อยากจะบ้าตาย]
ฉันหันหลังให้เจ้าบ้านั่นก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงไว้
ตอน 3
แปลก ตั้งแต่ตื่นมาฉันไม่เห็นเจ้าผีนั่นเลยแฮะ
ฉันก็ปิดประตูเตรียมเดินไปเรียน
แป้ง
โว้ย! ช่วยโผล่มาดีดีมั่งได้ไหมเนี่ยมันตกใจนะเฟ้ย!!
ฉันสูดหายใจก่อนจะเดินผ่านอีกฝ่ายมา
ฉันรีบเดินหนีไปกดลิฟต์ทันที
ในใจก็ได้แต่ภาวนาให้ลิฟต์มาเร็วๆ
ผีตัวนั้นโผล่มาอยู่ตรงหน้าฉันพร้อมกับทำหน้าจริงจัง
?
ถ้าเธอไม่บอก ฉันจะหักคอเธอจริงๆด้วย!
พอเห็นว่าเค้าทำท่าจะยกมือขึ้นมาบีบคอฉัน
ก็ทำให้ฉันตกใจเดินถอยหลังและล้มลงกับพื้นทันที
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
