“กริ้ดดดดดดด”

“ช่วยด้วยค่ะ!!” “โอ้ยยย” ในค่ำคืนที่มืดมิด เงียบสงบจนได้ยินเสียงสัตว์ต่างกู่เสียงร้อง ได้มีหญิงสาวคนหนึ่งรูปร่างน่าตาค่อนข้างสวย ในตอนนี้ใบหน้าของเธอนั้นเต็มไปด้วยน้ำตาและเสียงขอความช่วยเหลือจากเธอ

โดยมีชายลึกลับที่ค่อยๆปรากฎตัวออกจากเงามืดค่อยๆตามเธอมาพร้อมกับแสยะยิ้ม :)

.

.

.

.

.

.

.

.

รุ่งเช้าวันถัดไป ณ บ้านหลังหนึ่งได้มีชายวัยกลางคน สูงประมาณ 192 ซม.กำลังทานอาหารเช้าอย่างมีความสุข โดยทำเหมือนว่าเรื่องเมื่อคืนไม่เคยเกิดขึ้น

“ ครับคนๆนั้นคือผมเอง ผมชื่อ เหมันต์ หรือ เหม ผมทำงานเป็นพนักงานออฟฟิค หรือมนุษย์เงินเดือนนั้นแหละ ปีนี้ผมก็อายุ 34 ปีได้แล้ว “ กล่าวจบเหมันต์ก็สาวเท้าไปเอากุญแจรถและกระเป๋าทำงาน

.

.

.

.

.

.

.

.

อีกด้านหนึ่งได้มีเด็กหนุ่มวัย 20 ปีกลุ่มหนึ่งกำลังโดนไล่จากอริจองตนเนื่องจากเจ้าตัวได้ไปจีบแฟนสาวของคู่อริเข้า จนกลายเป็นเรื่อง

ตอนนี้เด็กหนุ่มกำลังซ่อนตัวหลังถังขยะใบใหญ่จนกว่าเหล่าคู่อริได้วิ่งผ่านไปจากตรงนั้น เด็กหนุ่มก็ค่อยๆปรากฎตัวออกมา ชายหนุ่มที่มีหน้าตาออกหล่อและสวยในเวลาเดียวกัน ถึงหน้าตาจะออกสวยแต่รูปร่างค่อนข้างใหญ่ สูงสักประมาณ 180 ซม.ได้

เด็กหนุ่มคนนี้ชื่อ เบส เป็นนักศึกษาปี2 คณะสถาปัตย์ เป็นคนค่อนข้างเล่นจนได้เรื่องแต่ถ้าหากเกิดอะไรขึ้นก็สามารถพึ่งพาและไว้ใจได้

.

.

.

.

แฮ่กๆ แฮ่ก!!

“ ไปทำไรมาว่ะไอ้เบส ” เป็นไอ้ดลที่ถามเบสขึ้นมาหลังจากเห็นสภาพของเพื่อนตนเอง

“ หนีไอ้พวกเวรนั้นนะสิว่ะ ” เบสได้ตอบกลับไปและได้แย่งน้ำของเพื่อนอีกคนที่ชื่อ เลย์

“ มึงไปหาเรื่องไรมาอีกว่ะ ถึงได้โดนไล่เหมือนหมา ” เลย์เพื่อนอีกคนได้ถามต่อ

“ เหอะ! แม่ง ก็ผู้หญิงที่กูกำลังจีบนะสิ ” เบสได้เอ่ยขึ้นมา แค่คิดถึงเรื่องของผู้หญิงคนนั้นก็ทำให้อารมณ์เสียแล้ว ทั้งๆที่ตนเองก็เป็นคนใจเย็นในทุกๆเรื่องที่เกิดปัญหา

“ มึงเล่ามาสิ ว่าเกิดไร ” เลย์ที่ได้เห็นดังนั่นจึงเอ่ยถามไป

“ ก็ผู้หญิงที่กูจีบอยู่ดันกลายเป็นแฟนไอ้เวรนั่นไง แถมนังผู้หญิงคนนั้นยังบอกว่ากูพยายามข่มขืนมันอีก ทั้งๆที่กูไม่ได้ทำเขี้ยไรเลย ” เบสได้เล่าเรื่องราวที่มาของการที่ทำให้ตนต้องวิ่งหนีพวกนั้น

“ เออๆ พวกกูรู้แล้ว ใจเย็นมึง ”

“ ใจเย็นน้าา เดียวคืนนี้กูเลี้ยงเหล้า ”

เพื่อนทั้งสองได้ปลอบใจและห้ามไม่ห้ามเบสก่อนที่เรื่องจะบานปลายมากกว่านี้แถมยังชวนไปร้านเหล้า

“ อืม ” เบสขานรับคำเชิญชวนของเพื่อนรักทั้งสอง

.

.

.

.

“เฮ้!! ทางนี้ๆ” ดลผู้เป็นเพื่อนดมื่อเห็นผมกับไอ้เลย์ถึงร้านก็ตะโกนจนคนหันมามอง น่าอายจริงๆแต่ทำไงได้มันเป็นเพื่อนผมนิ

“ไง มึงมานานยัง?” ไอ้เลย์ถามไอ้ดลที่ตอนนี้ยิ้มแป้นจนคิดว่ามันบ้าแล้วมั้ง

“โห้~~ ไม่หรอกมึง~ แค่ครึ่งชั่วโมงเองไม่น๊านน” ไอ้ดล

“งั้นหรอ” โห้~สมกับเป็นไอ้เลย์ดูก็รู้ว่าไอ้ดลมันรอนานจนสั่งเหล้ามาแดกก่อน แต่ทำเป็นไม่รู้ เห้ออ

“ไอ้เบส” ไอ้ดล

“ว่า มีไรว่ะ” ผมตอบกลับทันทีหลังจากไอ้ดลเรียกส่วนไอ้เลย์ก็แดกเอาๆ

“เห็นไม่คุยกับพวกกูนึกว่าเป็นไรสักอีก หรือมึงยังเสียใจที่นังนั้นทำกับมึง” ไอ้ดลถามผมพร้อมกับยัดของบนโต๊ะที่สั่งมายัดเข้าปาก

“เปล่าว่ะ แค่เหนื่อย” ผมตอบปัดๆไป

“เออๆ แต่ตอนนี้ไหนๆก็มาแล้ว ไม่เมาไม่เลิกโว้ยยย!!!” ไอ้ดลตะโกนออกไปพร้อมกับกอดคอไอ้เลย์ที่เมาแล้วแต่ปากบอกว่าไม่เมา

.

.

.

.

.

.

.

อีกด้านหนึ่งของร้านได้มีชายหนุ่มกำลังมองไปทางกลุ่มของเบสด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ถ้าใครเห็นคงคิดว่าบ้าแล้วที่ยิ้มอยู่คนเดียว ในขณะนั้นได้มีหญิงสาวผู้หนึ่งปรากฎตัวขึ้นมาต่อหน้าชายคนนั้น

“ ขอโทษนะค่ะ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมคะ ” หญิงสาวได้ถามชายหนุ่ม

“ เชิญครับ ” ชายหนุ่มได้ขานรับพร้อมกับเขยิบให้หญิงสาวนั่ง

“ เออ...คุณชื่ออะไรหรอคะ ”

“ ฉันชื่อ นฤมล เรียก มลก็ได้นะค่ะ ” หญิงสาวได้แนะนำตนให้อีกฝ่าย

“ ผม เหมันต์ครับ เรียกเหมก็ได้ ” ผมได้ตอบกลับไป

.

.

.

.

.

.

.

เช้าวันถัดไป....

[ เมื่อคืนเวลาประมาณตี 3 ได้มีคนพบเห็นศพหญิงสาว คาดว่าอายุ30ปี ตามตัวร่างกายของผู้ตายคาดว่าอาจถูกทุบตีก่อนที่จะเสียชีวิต และมีรอยกรีดตามตัวและใบหน้าจนไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นใคร ทางตำรวจกำลังสืบหาหลักฐานและได้ออกหมายค้น ให้ค้นบ้านที่อยู่ระยะในที่เกิดเหตุ เพราะคาดว่าคนร้ายอาจจะอาศัยแถวๆที่เกิดเหตุเพื่อหาเป้าหมายหรือเหยื่อรายใหม่ ขอ- ] ปิ๊ป (เสียงปิดโทรทัศน์) อ่าาา เมื่อคืนผมคงเมาหนักจนตอนนี้ผมดันมาอยู่บ้านใครก็ไม่รู้ ส่วนเจ้าของบ้านนะหรอ พอผมตื่นเค้าก็บอกว่าจะไปทำข้าวต้มมาให้ ที่จริงก็เกรงใจแหละแต่คนมันหิวทำไงได้ ตอนนี้เลยทำอะไรฆ่าเวลาก่อนที่ข้าวต้มจะมา เลยเปิดดูข่าวและตามที่เห็นข่าวเกี่ยวกับคนถูกฆ่า เห้ออ

“เป็นอะไร หรือว่าไม่สบายตัว” อ่าา คุณเจ้าของบ้านมาล่ะ

“เปล่าครับ แค่ดูข่าวเมื่อกี้แล้วรู้สึกเซ็งนิดหน่อย” ผมตอบกลับปัดๆไป

“ดูข่าว? ข่าวอะไรหรอ” คุณเจ้าของบ้านถามผมกลับ

“ก็ข่าวเกี่ยวกับคนตายนะ ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก” ผมตอบกลับไปพร้อมกับหยิบข้าวต้มที่คุณเจ้าของบ้านยืนมาให้

“ ออ! ” คุณเจ้าของบ้านขานรับส่วนผมก็ไม่สนอะไรทั้งนั้น ตอนนี้โครตหิวเลย ผมทานข้าวต้มจนหมดเลยหันกลับไปทางคุณเจ้าของบ้านเพราะตอนนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าเขาชื่ออะไร

“นี่คุณ! ชื่ออะไรหรอ?” ผม

“เหมันต์ เรียก เหมก็ได้ ” คุณเหมตอบผมทันควัน

“ ออครับ ผมชื่อเบสนะ ” ผมก็แนะนำตัวให้คุณเหมด้วย เพราะเดี๋ยวจะมองว่าผมไม่มีมารยาททั้งๆที่ถามชื่อคุณเขา

.......

.

.

.

.