ณ เวลา 16:30 นาที
"นี่แกได้ยินข่าวรึยัง"
เสียงผู้หญิงผมสีน้ำตาลดวงตาสีทองตะโกนเรียกเพื่อนของตัวเองอย่างเสียงดัง โดยไม่เกรงใจเพื่อนพนักงานบริษัติที่อยู่รอบข้างตัวเองเลย
"ข่าวไรอ่ะ ไหนเล่าซิ"
"ก็จะข่าวใครได้หล่ะ ยัยเบลไง" ผู้หญิงผมสีน้ำตาลทำท่ากระซิบบอกเพื่อน
"วันนี้ฉันเห็นมันอ่อยผู้จัดการอีกแล้วแหละ"
"นางเบลอ่อยผู้จัดการ!!! " นางเพื่อนที่ได้ยิน อย่านั้นก็อุทานคำที่พึ่งจะได้ยินเมื่อตะกี้นั้นออกมาอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ คนรอบข้างได้ยินอย่างนั้นก็รีบเดินเข้ามามุงถามไถ่ว่าจริงไหมด้วยความตกใจ
"จะไม่จริงได้ไงหล่ะ เห็นมากับตาเลยนะ"
"แหม๋อีนังร่าน หน้าไม่อาย"
ทุกคนพากันรุมด่าเบลโดยที่ยังไม่ได้ฟังคำแก้ตัวของอีกฝ่ายเลยด้วยซ้ำว่าจริงรึเปล่า
"แหม๋ๆ พูดไม่ทันขาดคำ" เพื่อนผู้หญิงเสื้อส้มในกลุ่ม เห็นผู้หญิงคนหนึ่งจึงอดพูดเยอะเย้ยและใช้สายยตาเยียดหยัดไปไม่ เพื่อนในกลุ่มก็ทำทีท่ามึนงงกับคำพูดของเพื่อนเลยหันไปปรากฏพบ ผู้หญิงคนหนึ่งรูปร่างผอมเพรียว หน้าตาจิ้มลิ้มกำลังเดินผ่านกลุ่มเม้ามอยหรรษาอยู่นั้น
"ตายยากจริงๆ" ทุกคนหันไปทางผู้หญิงคนนั้นปรากฏว่าไม่ใช่คนอื่นคนไกลที่ไหนคนนั่นคือเบลและพร้อมใจแบะปากแรงใส่ อย่างไม่ชอบใจ
และบุคคลต้นเรื่องที่บอกว่าเห็นอ่อยผู้จัดการนั้นกำลังเดินไปกลับต้องหยุดชะงักเมื่อพบกับผู้ชายที่มียศสูงกว่าตน
"เบลเลิกงานแล้วหรอ เหนื่อยไหม"
เสียงชายหนุ่มรูปร่างดูดี แผ่ออร่ามาแต่ไกล ได้เอ่ยปากถามหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง
"ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ผู้จักการ"
"เบลวันนี้เธอว่างรึเปล่า
"ทำไมหรอคะ
"พอดีอยากจะชวนไปกินข้าวหน่ะ
"ไม่ว่างค่ะ" ฝ่ายชายทำหน้าดูผิดหวังกับคำตอบที่ตัวเองได้รับ คำตอบที่ไม่คาดหวังว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเองด้วยความที่คิดว่าตัวเองรูปหล่อฐานะการเงินก็ไม่ได้ย่ำแย่แล้วยังไม่เคยมีใครปฏิเสธเขาเลยสักครั้ง
"อืม...งั้นไม่เป็นไรวันหลังแล้วกันนะ" เขาพูดพร้อมยิ้มแห้งๆส่งมาให้ฉัน
เฮอะ ตาผู้จัดการคนนี้อ่อนหัดรึเกินทั้งสกิลการจีบก็อ่อนหัด ถ้าพูดถึงการปกป้องดูแลยิ่งแล้วไปใหญ่
เห้อ...วันนี้เหนื่อยมากแล้วกลับบ้านดีกว่า เลิกงานแล้วไปหาไรกินดีนะ
ณ ทางข้ามทางม้าลาย
วันนี้กินชูชิดีไหมนะหรือกินอาหารตามสั่งดี เอ๊ะไปกินร้านข้าวแกงที่พึ่งเปิดไหม่ดีกว่าได้ยินว่าอร่อย
"เอ๊ะ!" ฉันหันไปก็พบกับป้ายไฟเขียวสำหรับคนให้เดินได้
เดินมาได้ครึ่งถนน กริ่ง...กริ้ง...กริ๊ง!! ใครกันนะ แม่หรอจะขอเงินเหมือนเคยรึเปล่านะแต่เมื่อวันก่อนให้เงินไปตั้งเยอะคงยังไม่กล้ามาขอหลอกมั้ง
"มีไรแม่ ตอนนี้รีบ เดี๋ยวว่างเดี๋ยวโทรกลับนะ"
(นังลูกทรพี!! แกกล้าพูดกับแม่แท้ๆของแกแบบนี้หรอ)
"ใจเย็นแม่ มีเรื่องไรอีกหล่ะ หนูรีบ"
(เอ๊ะ! นังลูกคนนี้)
"แม่เข้าประเด็นเถอะ"
(คือฉันอยากจะขอยืมเงินหน่อย)
"หนูพึ่งให้ไปไม่ใช่หรอ แล้วทำไมไม่ขอลูกรักของแม่หล่ะ"
(น้องพึ่งเข้าวงการดาราน้องยังไม่ค่อยมีเงิน)
"แล้วแม่คิดว่าหนูมีหรอ แล้วแม่เคยรักหนูบ้างไหม"
ความทรงจำเก่าๆกลับเข้ามาในหัวอีกครั้ง แม่จ๋าหนูอยากได้อันนี้
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!