ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน
ทะลุมิติ
ฮื่อๆท่าพี่ท่านตื่นเถอะอย่าทิ้งข้าไป
ซูหลิงหลง
เอะเด็กที่ไหนมาร้องเเถวนี่
ซูหลิงหลง
จำได้ว่าข้ากำลังจะไปที่โรงเเรมเเล้วเกิดลื่นล้มระหว่างทางนางคงอยู่ที่โรงพยาบาลละมั้งถึงมีเสียงร้องของเด็กน้อย
ซูหลิงหลง
พี่สาวของเค้าคงจะเกินเรื่องอยู่ในห้องฉึกเฉินเหมือนนางกะมัง
จูๆนางก็รู้สึกถึงมือเย็นๆที่กอดเเละขย่านางพรางค่อยๆลืมตาขึ้น
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ๆท่าตื่นแล้วหรือข้านึกว่าท่านจะทิ้งข้าไปเสียแล้ว
ป้าจาง
เจ้าพื้นแล้วรึเหตุถึงได้ตกลงไปในแม่น้ำเล่า
ซูหลิงหลง
นางนิ่งอึงงงกับคำถามของเด็กน้อยเเละท่านป้าคนนั้นที่ยืนอยู่ข้างกายของนาง
ซูหลิงหลง
ที่นี่มันที่ไหนกันไมใช้โรงพยาบาลหลอกรึ
นางกล่าวพลางเหลือบตามองโดยรอบพบว่าภายในห้องนี่ทรุดโทรมมากมีเครื่องเรื่อนเก่าๆไม่กี่ชิ้น
ซูหลิงหลง
ที่นี่มันที่ไหนกันเเล้วเด็กน้อยกับท่านป้าคนนี่เป็นใครกัน
ซูหลิงหลง
ไม่ใช้ว่าข้าทะลุมิติมาเหมือนในนิยายที่ตนเองเคยอ่านกะมัง
อยู่ๆภาพต่างๆมากมายปรากฏเข้ามาในหัวของนางมากมาย
ซูหลิงหลง
ที่แท้ข้าข้ามมิติมาจริงๆด้วยเเล้วยังเจ้ามาอยู่ในร่างสาวน้อยอายุ16ที่ยากจนเสียพ่อแม่ไปเมื่อ2ปีก่อนต้องเลี้ยงดูน้องชายที่อายุ10ขวบ
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ๆเหตุใดท่านเอาเเต่นิ่งเงียบเล่า
ซูถานเอ้อ
ท่านป้าท่านดูพี่สาวข้าทร่เทิดว่านางสบายดีหรือไม่
ป้าจาง
หลิงหลงเจ้สไม่สบายตรงไหนหรือเหตุใดจึงยังไม่พูดจา
ทะลุมิต2
ซูหลิงหลง
ออ ข้าไม่เป็นอะไรเเค่หนาวนิดหน่อย
พรางเหลือคามองเด็กน้อยที่ผอมเเห้งสวมเสื้อผ้าที่มีรอยปะชุนมากมาย
เค้าคงจะเป็นน้องชายของเจ้าของร่างเดิมที่ชื่อว่าซูถานเอ้อละมัง
ซูหลิงหลง
พี่ไม่เป็นอะไรแล้วเจ้สหยุดร้องไห่ได้แล้ว
ป้าจาง
เจ้าฝื้นมาก็ดีแล้ววันหลังหากตะไปแถวริมแม่น้ำเจ้สก็ระวังตัวหน่อยเถิด
ป้าจาง
วันนี้ดีที่หลายชายข้าเห็นเจ้าตกลงไปพอดีจึงช้วยไว้ทัน
ซูหลิงหลง
ขอบคุณท่านป้ากับอูโอ่วมากๆนะเจ้าค่ะไม่งั่นข้าคงแย่วันหลังข้าจะระวังเจ้าค่ะ
ป้าจาง
ไม่เป็นไรข้าต้มน้ำขิงกับยาลดไข้ไว้แล้วเจ้าดื่มซักหน่อยเถิด
ซูถานเอ้อ
เดียวข้าไปยกมาให้ท่าพี่รอปะเดียว
ป้าจาง
ข้ากลับก่อนละหากมีอะไรก็ให้ถานเอ้อไปหาข้าที่บ้านนะ
เมื่อท่สนป้าจากไปนางกำลังจัดการกับคาวมคิดของตนเองว่าจะทำอย่างไรต่อไปดี
ครอบครัวของนางยากจนขนาดนี้นางเคยเป็นเจ้าของภัตตาคารสุดหรูชอบชิมและทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจกับต้องมาอยู่ในร่างเด็กสาวตัวเล็กที่อยากจนเเละยังต้องเลี้ยงน้องชายอีกหนึ่งคนนางต้องทำให้ชีวิตการเป็นอยู่ของทั้งสองให้ดีขึ้นให้ได้
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ท่านดื่มยากับน้ำของเถิดข้าจะไปทำกับข้าวให้ท่านกินเอง
ซูหลิงหลง
เดียวพี่ไปทำเองก็ได้เจ้ารอพี่ซักเดียวนะ
ซูถานเอ้อ
ไม่เป็นไรท่านพี่ยังป่วยข้าทำได้
ซูถานเอ้อ
ท่านนอนพักอีกสักหน่อยรอข้านะ
นางกล่าวอย่างจนใจพี่สาวคนนี่จะต้องทำให้เจ้าสุขสบายแน่น้องชายเอ้ย
นางกล่าวพลางยิ่มตามร่างของเด็กชายที่หายลับไป
ลูกผู้ชาย
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ๆท่านตื่นมากอนข้าวเถิดข้าต้มโจ๊กเสร็จแล้ว
ซูหลิงหลง
เสร็จแล้วรึเจ้าทำโจ๊กอะไรให้พี่สาวกินเล่า
ซูถานเอ้อ
โจ๊กข้าวฟ่างไงบ้านของเรามีเเค่นี้
ซูหลิงหลง
ออ จริงสินางจำได้ว่าที่บ้านมีข้าวฟ่างเหลือประมาณหนึ่งชั่งกับข้าวสารนิดหน่อยในถัง
ซูหลิงหลง
อืมฝีมือของเจ้าพแใช้ได้เลย
ซูถานเอ้อ
ข้าก็ทำตามที่ท่านพี่เคยพาทำแย่างไรเล่า
ซูถานเอ้อ
ข้านกินแล้วขอรับ
ซูถานเอ้อ
นี่ก็ดึกแล้วท่านพี่กินเสร็จก็ล่างหน้าเข้านอนเถิดพึ่งจะหายป่วยไม่ควรนอนดึก
ซูถานเอ้อ
อะไร?ที่ว่ารับทราบรึขอรับท่านพี่เหตุใดจึงกล่าววาจาพิกล
ซูถานเอ้อ
มันหมายความว่าอย่างไรรึขอรับ
เด็กชายกล่าวพลางทำสีหน้างงกับสิ่งที่พี่สาวตนกล่าว
ซูหลิงหลง
ก็คือข้ารู้เเล้วอย่างไรเล่า
ซูถานเอ้อ
ออ เป็นเช่นนั้นเอง
ซูถานเอ้อ
วันนี้ท่านพี่นอนที่เตียงเถอะข้าจะปูผ้านอนด้านล่างเอง
ซูหลิงหลง
ไม่ๆนอนด้วนกันนี่แหละเตียงตั้งกว้าง
ซูถานเอ้อ
ท่านพี่ยังไม่หายดีจะได้นอนสบายๆข้สีเป็นลูกผู้ชายนอนอย่างไรก็ได้
ซูหลิงหลง
นอนด้วนกันเถิดที่บ้านของเราไม่ได้มีผ้าห่มมากมายจนาดนั้น
ซูถานเอ้อ
ข้าไม่ห่มก็ได้ท่านพี่ห่มดถิด
ซูหลิงหลง
เด็กน้อยคนนี้นิสัยดีจริงๆพูดง่ายไม่ดื้อ
เจ้าของร้งเก่ารักน้องชายคนนี้มากเพราะเลือกันเเค่สองคนเเล้ว
นางจะต้องดีกับเข้าให้มากๆ
ซูหลิงหลง
เอาเเหละๆเจ้ามานอนกับพี่เถิดนอนเบียดกันจะได้อุ่นๆ
ซูถานเอ้อ
ก็ได้เค้ากลาวพลางปีนขึ้นเตียงเตาที่เริ่มจะเย็นเเล้ว
ซูถานเอ้อ
เตียงของเราเริ่มเย็นแล้วฝืนก็หมดแล้วเราคงต้องนอนใกล้ๆกอดกันเเล้ว
ซูหลิงหลง
กอดก็กอดสิมาๆนอนกันเถอะพรุ่งนี้เราจะขึ้นเขากัน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
