My Love Is A Roommate Friend
แนะนำตัวละคร
มิวสิค มาฐิตา ปรีชาพาณิชย์(นางเอก)
อายุ 25 ปี เป็นคนไทย
เกิดจังหวัด นครศรีธรรมราช
มาทำงานเกาหลี
อาชีพ(ขออุบไว้ก่อน)
ความสามารถพิเศษ แรงเยอะ, เสียงดี(ดัง)
คิมนัมจุน(พระเอก)
อายุ 28 ปี เป็นคนเกาหลีแท้ๆ
อาชีพ:ประธานบริษัท
ความสามารถ พิเศษไอคิว 148
คิมนายุน(เพื่อนนางเอก)
อายุ25 ปี เป็นคนเกาหลีแท้ๆ
อาชีพ:หนึ่งผู้บริหารบริษัท
ความสามารถพิเศษ: พูดภาษาไทย
คังจียึน(นางร้าย)
อายุ 27 ปี คนเกาหลีแท้ๆ
อาชีพ ขายบริการ
ความสามารถพิเศษ โกหกจอมสตอ มารยาหญิง
แอดมิน(ผู้แต่ง)
แค่นี้แหละ
แอดมิน(ผู้แต่ง)
ถ้ามีตัวละครอื่นๆจะแทรกไว้ทีหลัง
แอดมิน(ผู้แต่ง)
แอดมินขี้เกียจเขียนแล้ว
Ep.1 ณ เกาหลี
เรื่องนี้เป็นเรื่องสมมุติขึ้นมา ไม่ได้มีเจตนาทำร้ายศิลปิน
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
มิวสิค(นางเอก)
หนูไปก่อนนะค่ะ
มิวสิค(นางเอก)
(อยู่ไหนน่า)
มิวสิค(นางเอก)
ควับ! ควับ//👀
มองหาใครสักคนหนึ่งด้วยท่าทางที่ดูร้อนลน
นายุน(เพื่อนของมิว)
-มิว~-
มิวสิค(นางเอก)
นา!//เรียกด้วยเสียงร่าเริง
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตึกตึกตึก//วิ่ง
นายุน(เพื่อนของมิว)
หมับ//
มิวสิค(นางเอก)
อื้ม~ นา~//กอดตอบ
ทั้งคู่สวมกอดเพื่อผ่อนคลายความคิดถึง
นายุน(เพื่อนของมิว)
ไม่ได้เจอกันตั้งนานแน่ ~
นายุน(เพื่อนของมิว)
สมัยโรงเรียนนานาชาติ คิดถึงจัง~
มิวสิค(นางเอก)
คิดถึงเหมือนกัน//ยิ้ม
มิวสิค(นางเอก)
แล้วนี่มึงมารับกูถึงเลยหรอ~//☺️
นายุน(เพื่อนของมิว)
แน่นอนสิ
นายุน(เพื่อนของมิว)
เพื่อนมาหาทั้งทีไม่มารับ ก็กะไร แล้งน้ำใจไปหน่อย//พูดด้วยรอยยิ้ม
มิวสิค(นางเอก)
ขอบใจน่ะเว้ย
นายุน(เพื่อนของมิว)
ไม่เป็นไรๆ
นายุน(เพื่อนของมิว)
เรื่องแค่นี้เอง
นายุนตอบสีหน้ายิ้มแย้มไม่เป็นไร
นายุน(เพื่อนของมิว)
แล้วนี่มึงทานอะไรมารึยัง
มิวสิค(นางเอก)
เนี่ย ท้องน้อยในกระเพาะถามหาแล้ว//ลูบท้อง
นายุน(เพื่อนของมิว)
งั้นไปหาอร่อยๆทานดีกว่า
จากนั้นทั้งคู่เดินกอดคอขึ้นรถไปร้านอาหารบริเวณใกล้ๆกับสนามบิน
มิวสิค(นางเอก)
(โห เอาเรื่องน่ะเนี่ย)
มิวสิคอึ้งกับร้านอาหารที่ถูกจัดตกแต่งไม่ดูหรูหรา
นายุน(เพื่อนของมิว)
//นั่งลง
นายุน(เพื่อนของมิว)
สั่งอาหารค่ะ~//ยกมือเรียก
นักพนักงานเด็กเสริฟ
รับอะไรดีค่ะ
พนักงานเสริ์ฟมาพร้อมเสียงหวานๆใส
นายุน(เพื่อนของมิว)
ดิฉันเอา
นายุน(เพื่อนของมิว)
_+&++&+&//สั่งอาหาร
นายุน(เพื่อนของมิว)
แล้วมึงอ่ะ//หันไปถาม
มิวสิค(นางเอก)
-*((_(&-(//สั่งอาหารจริงจัง
นักพนักงานเด็กเสริฟ
-รับทราบค่ะ โปรดรอซักครู่หนึ่งก่อนนะคะ-//โน้มตัว
ทั้งคู่ได้พูดคุยสัพเพเหระต่างๆ
เรื่องทุกข์สระสุขดิบในระหว่างทานข้าวไปด้วย
นายุน(เพื่อนของมิว)
เอ่อ แล้วนี่มึงจะอยู่ที่เกาหลีเลยใช่ไหม?
เพื่อนของมิวสิคได้ทำการเอ่ยทักนขึ้นระหว่างรอของหวานอร่อยๆ
มิวสิคตอบสีหน้านิ่งกับเพื่อน
นายุน(เพื่อนของมิว)
แล้วมึงอยู่ได้หรอ
นายุน(เพื่อนของมิว)
คนเดียว
มิวสิค(นางเอก)
ได้อยู่แล้ว~//สีหน้าสบายๆ
นายุน(เพื่อนของมิว)
แต่กูเป็นห่วงมึงหว่ะ เพราะคนอย่างมึง
มิวสิค(นางเอก)
ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เดี๋ยวกูจ้างแม่บ้านเอาก็ได้
นายุน(เพื่อนของมิว)
แต่ว่า---!//สีหน้าเป็นห่วง
นักพนักงานเด็กเสริฟ
-ขอหวานมากแล้วค่ะ-
ระหว่างที่นายุนพูดมีเสีนงพนักงานเสริฟเค้ก
เสียงพนักงานวัยรุ่นทำงานไดู้ขึ้นมาพร้อมเสริฟของหวาน
มิวสิค(นางเอก)
กินก่อนไหมมึง
มิวสิค(นางเอก)
แล้วค่อยคุยเรื่องนั้นต่อ
จากนั้นพวกเขาก็ตัดเค้กอย่างเอร็ดอร่อย เพียงกัน สองคน
นายุน(เพื่อนของมิว)
เฮ่อ~ อิ่มแปล้!//นอยกางพุง
มิวสิค(นางเอก)
เฮ้ยๆนี่ร้านเขา นั่งให้ดีๆ//ตีแขนเตือนเพื่อนเบา
นายุน(เพื่อนของมิว)
รู้แล้วน่า~
แอดมิน(ผู้แต่ง)
ก็เล่นซัดของหวานซะเยอะแบบนั้นสมควร
นายุน(เพื่อนของมิว)
คิดเงินค่---//ยกมือขึ้นจะบอก
มิวสิค(นางเอก)
เดี๋ยวก่อนมึง
นายทุนที่กำลังจะยกมือเรียกพนักงานคิดเงิน ก็ถูกเพื่อนสาวขัดซะก่อน
มิวสิค(นางเอก)
มื้อนี้เดี๋ยวกูจ่ายเอง
นายุน(เพื่อนของมิว)
ไม่เป็นไรน่า~ แค่มื้อนี้เอง~ ไม่ทำให้กระเป๋าตังค์กูหมดหรอก
มิวสิค(นางเอก)
ไม่ต้องหรอก
มิวสิค(นางเอก)
มึงเติมน้ำมันมาแล้ว//สีหน้าจริงจัง
นายุน(เพื่อนของมิว)
แต่นั้นรถกูไง ยังไงๆกูก็กะเติมก่อนมารับมึงอยู่แล้ว
มิวสิค(นางเอก)
แต่กูเกรงใจมึง
มิวสิค(นางเอก)
ให้กูออกเถอะ
มิวสิค(นางเอก)
คิดเงินสดค่า~//กวักมือเรียกพนักงาน
นักพนักงานเด็กเสริฟ
-ค่า~-//เดินมา
มิวสิค(นางเอก)
-เท่าไหร่คะ-
มิวสิคเริ่มคุยกับพนักงานเสริ์ฟอย่างจริงจัง
นักพนักงานเด็กเสริฟ
฿+&++&
ในระหว่างนั้นนายุยก็จ้องมองเพื่อนสาวไทยของเธอ
นายุน(เพื่อนของมิว)
แล้วแต่มึงเลยละกัน//ทำหน้าเอ็นดู
นายุน(เพื่อนของมิว)
(หึ เพราะมึงเป็นคนแบบนี้ไง)
นายุน(เพื่อนของมิว)
(ถึงได้ยังรักมึงไง)
นายุน(เพื่อนของมิว)
(มิวสิค)
ใบหน้าของนายุนที่ยิ้มแย้มและ อ่อนโยนมายังเพื่อนสนิท
มิวสิค(นางเอก)
หลังทานเสร็จแล้วไปไหนดี~
นายุน(เพื่อนของมิว)
ช็อปเป็นไง//😁
นายุน(เพื่อนของมิว)
ไหนๆมึงก็กะว่าจะอยู่เกาหลีแล้วถือว่าซื้อของเข้าบ้านเลย
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตามที่มึงจองไว้
มิวสิค(นางเอก)
-ดีเลยมึง-//☺️
ทั้งคู่จับมือกันไปห้างเพื่อซื้อของ
ทั้งได้ทำการช้อปปิ้งซื้อของสนุกสนานเป็นเวลานานๆ จนถึงเวลาดึกดื่น
ณ โรงแรม เวลา 5 ทุ่มครึ่ง
แอดมิน(ผู้แต่ง)
จบสำหรับตอนแรก
แอดมิน(ผู้แต่ง)
เรื่องอื่นยังไม่จบเปิดเรื่องใหม่ซะล่ะ
แอดมิน(ผู้แต่ง)
เอาล่ะจบแค่นี้
แอดมิน(ผู้แต่ง)
เจอกันตอนต่อไป
แอดมิน(ผู้แต่ง)
อย่าลืม กดหัวใจ กดชอบ กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้แอดมินทำเรื่องต่อ
มิวสิค(นางเอก)
-ห๊ะ! โรงแรมที่จองพักถูกยกเลิก-
Ep.2 ไม่อยู่ก่อนไม่รู้
ณ โรงแรม เวลา 5 ทุ่มครึ่ง
มิวสิค(นางเอก)
-ห๊ะ! โรงแรมที่จองพักถูกยกเลิก-
มิวสิค(นางเอก)
-ทำไมถึงกับเลิกได้!!-
ตัวประกอบ
-คือทางโรงแรมของเรามีลูกค้ารายใหญ่มารับบริการจำนวนมาก-
ตัวประกอบ
-ทำให้ต้องยกเลิกคุณลูกค้าออกจากการบริการอย่างช่วยไม่ได้-
มิวสิค(นางเอก)
-แต่ฉันจองโรงแรมนี้ก่อนแล้วน่ะค่ะ!-//โวยวาย
มิวสิค(นางเอก)
-แถมยังจับจองเป็นอาทิตย์!- //โวยวาย
มิวสิค(นางเอก)
-ถูกยกเลิกแล้ว!! ทำไมไม่แจ้งให้ดิฉันทราบล่วงหน้าก่อน!-
มิวสิค(นางเอก)
-แต่นี่คุณเพิ่งมาบอก!-
มิวสิค(นางเอก)
ปัญหา ณ ตอนนี้คือไม่ใช่ลูกค้าใหญ่อะไรของคุณ!! แต่เป็นการที่ทางพวกคุณยกเลิกแล้วไม่โทรแจ้งดิฉันต่างหาก!!!//โวยวาย
มิวสิคโมโหเดือดใส่พนักงานที่ต้อนรับเธอ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ใจเย็นเว้ย มึง
นายุนสะกิดแขนเพื่อนที่กำลังเดือดพล่านพร้อมลงทัวร์ใส่พนักงาน
มิวสิค(นางเอก)
จะให้เย็นได้ยังไง! กูอุตส่าห์ของเป็นอาทิตย์! กูเสียเงิน! แล้วสุดท้ายเป็นเนี้ย
มิวสิค(นางเอก)
ให้กูเย็นได้หรอ!
มิวสิค(นางเอก)
แล้วอย่างเงี้ย กูจะอยู่ที่ไหน!
มิวสิค(นางเอก)
ใครจะรับผิดชอบ!!!
แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะตอนนี้เธอกำลังเดือดพล่าน
ตัวประกอบ
-ขออภัยในความไม่สะดวกใน ณ ที่นี้อีกครั้งด้วยค่ะ-
ตัวประกอบ
-แต่เราไม่สามารถรับจำนวนคนมาพักอาศัยได้แล้วค่ะ-
ตัวประกอบ
-เพื่อเป็นการชดเชยดิฉันจะขอทำการคืนเงินค่าที่พักบริการให้น่ะค่ะ-
แต่ทางพนักงานก็ตอบโต้กับมิวสิคที่กำลังเดือดพล่านอย่างใจเย็น
พนักงานพูดแบบนั้นออกไปก็ก้มตัวขอโทษ จัดการคืนเงินให้กับมิวสิคที่อุส่าห์ลงทุนสั่งจองในราคาแสนแพง
มิวสิค(นางเอก)
ตึกตึกตึกตึกตึก//เดิน
ตัวประกอบ(2)
-เห้ๆ ดูสิๆ เดินมาอย่างอารมณ์เสียเลยอ่ะ-
ตัวประกอบ(2)
-ก็น่ะ~ เป็นชาวต่างชาติ-
ตัวประกอบ(2)
-ถ้าเทียบลูกค้าใหญ่เราที่เป็นเกาหลีแท้ๆคงต้องให้ความสัมพันธ์มากกว่าอยู่แล้ว-
มิวสิค(นางเอก)
ชิ้ง!//หันมองค้อนใส่
มิวสิคฟังภาษาเกาหลีออกได้ยินคำหัวเราะจึงเลี้ยวค้อนดุใส่ทันที
เหล่าสาวๆพนักงานถูกสายตาดุราวเสือร้ายมองมา เลยวิ่งหนีไป
นายุน(เพื่อนของมิว)
เฮ้ยๆ หมับ//จับแขน
นายุน(เพื่อนของมิว)
อย่าไปทำสายตาดุๆแบบนั้นใส่พนักงานอื่นๆ
นายุนที่เห็นเพื่อนดูเลี้ยวค้อนใส่จึงห้ามปราม
มิวสิค(นางเอก)
นี่เย็นแล้ว!
มิวสิค(นางเอก)
รู้ไหมมึง แค่กูไม่เดินไปตบมันกลางคาตรงนี้ก็นับว่าดีเท่าไหร่!!!
สายตาของมิวสิคเต็มไปด้วยความดุร้ายราวกับเสือร้าย
นายุน(เพื่อนของมิว)
เอาน่าๆ//ลูบหลัง
นายุนลูบหลังมิวสิคที่กำลัฃอารามณ์พรวดพล่านพร้อมระเบิด
มิวสิคเงียบเหลือแต่เสียงหายใจแรงๆราวกับสงสติอารมณ์
มิวสิค(นางเอก)
(แล้วนี่กูจะอยู่ที่ไหนหว่ะ)
มิวสิค(นางเอก)
(ณ เวลาแม่ง 4-5 ทุ่มแล้วจะมีโรงแรมไหนรับเนี่ย)
มิวสิค(นางเอก)
(แม่ง เอ๊ย!!!)
มิวสิคถอดหายใจออกมาพร้อมกับสีหน่าตึงเครียด โมโห
นายุนเห็นเพื่อกำลังเครียดเพราะเนื้องจากไม่มีที่อยู่อาศัยก็ทำเศร้า
นายุน(เพื่อนของมิว)
จริงสิ!//💡
นายุน(เพื่อนของมิว)
กูนึกออกแล้ว!
นายุน(เพื่อนของมิว)
กูหาที่ๆมึงอยู่แล้ว มิว
นายุนหันไปพูดกับมิวสิคสีหน้ามีความหวัง
มิวสิค(นางเอก)
จริงหรอที่ไหน!!
มิวสิคทำหน้ายิ้มดีใจเป็นจานดาวเทียมในทันที
นายุน(เพื่อนของมิว)
แต่ว่า..ไม่รู้ว่าที่ๆอยู่ มึงจะอยู่รอดไหม
นายุนพยักหน้าตอบด้วยท่าทียิ้มแย้ม
มิวสิค(นางเอก)
รอดไม่รอด ถ้าไม่ลองไปอยู่ก่อนคงไม่รู้หรอก!
นายุน(เพื่อนของมิว)
โอเค ถ้ามึงคิดแบบนั้นก็ดี!//สีหน้าดีใจ
นายุน(เพื่อนของมิว)
เดี๋ยวกูพามึงไปตอนนี้เลย!//😁
มิวสิค(นางเอก)
ขอบคุณใจ มึง!!
มิวสิค(นางเอก)
ฟึ่บ หมับ!//🤗
มิวสิคพุ่งตัวไปโผลกอดทันทีด้วยความดีใจ
นายุน(เพื่อนของมิว)
งั้นไปเถอะมึง!
ทั้งคู่จับมือขับรถมุ่งหน้าไปยังจุดนัดหมาย
ภาพฉลาดด้านหลังคิดซะว่าตอนกลางคืนน่ะค่ะ
มิวสิค(นางเอก)
(ที่นี้หรอ...)
มิวสิค(นางเอก)
(แล้วทำไมถึงเป็นคอนโดได้ล่ะ)
มิวสิคงงกับนายุนเพื่อนสมัยเรียนด้วยกัน ถึงพามาคอนโด ตึกใหญ่ๆ 3-4 ตระหง่ายตรงหน้านี้
มิวสิค(นางเอก)
(ดูหรูหรา)//😮
มิวสิค(นางเอก)
ตึกตึกตึก//เดินนำหน้า
นายุน(เพื่อนของมิว)
เฮ้ยๆ มึงอย่าเพิ่งไปไหน เดี๋ยวกูติดต่อคนๆหนึ่งก่อน
นายุนทักมิวสิคที่กำลังเหมือนจะเดินเข้าคอนโด 4-5 ตึกตรงหน้า พร้อมค้นหาอะไรซักอย่าง
มิวสิค(นางเอก)
(ติดต่องั้นหรอ?)
มิวสิคงุนงงกับนายุนเะื่อนสาวที่พามาที่คอนโด
นายุน(เพื่อนของมิว)
ติ๊ดติ๊ดติ๊ดติ๊ด//กด
นายุนหยิบมือถือโทรหาใครสักคนหนึ่ง
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด//มือถือวางแนบที่หู
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ดตรู๊ดตรู๊ด
นายุน(เพื่อนของมิว)
รับสิ//พึมพัม+แนบมือถือที่หู
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด//โทร
นายุน(เพื่อนของมิว)
-รับสายสิ ทำไมถึงไม่รับสายล่ะเนี่ย-//น้ำเสียงเริ่มกระส่าย
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตึกตึกตึก//เดินกระสับกระส่าย
นายุนทำท่าร้อนลนกับเบอร์โทรใครสักคนที่ยังไม่รับสายเธอ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตึกตึกตึกตึก//เดินซ้ายขวา
นายุนเริ่มเดินกระสับกระส่ายเดอนไปเดินมา
มิวสิค(นางเอก)
//มองนายุนเดินไปเดินมา
ทางมิวสิคเพียงแค่เห็นเพื่อนดูร้อนลน ไม่ส่งเสียงใดๆ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตรู๊ด ตรู๊ด ตรู๊ด//📞
นายุน(เพื่อนของมิว)
เร็วๆสิ เร็วๆ//พิมพัมร้อนรน
นายุน(เพื่อนของมิว)
ตู๊ด//รับ
นายุน(เพื่อนของมิว)
!!!!//ดีใจ
นายุนดีใจขึ้นทันเมื่อมีเสียงรับสาย
ขอโทษค่ะ ไม่สามารถติดต่อได้ขณะนี้
นายุน(เพื่อนของมิว)
อ่ะ//ค้าง
Sorry, can't be contacted right now.
แต่ก็ต้องเงิบขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเสียงคนที่รับกลับไม่ใช่เจ้าเบอร์ที่เธอโทรกับเป็นเสียงข้อความอัตโนมัติ
นายุน(เพื่อนของมิว)
-เฮ้อ!-
นายุน(เพื่อนของมิว)
-ทำไมถึงไม่รับสายเนี่ย!-//💢
นายุน(เพื่อนของมิว)
-미친 형!-//🗯️
นายุน(เพื่อนของมิว)
ทำบ้า! อะไรอยู่!!//🗯️โวยวาย
นายุนเริ่มโมโหกับผู้ไม่รับสายโทรของเธอใส่มือถือ
นายุน(เพื่อนของมิว)
ชิ้ง//💡
นายุน(เพื่อนของมิว)
หรือว่าไอ้นั้นอีกแล้ว!!//🗯️
นายุน(เพื่อนของมิว)
โถ่เว้ย! เอาอีกแล้วน่ะ!//🗯️
เธอนึกขึ้นได้ก็ของขึ้นอีกครั้ง
ทางมิวสิคเห็นเพื่อนของตัวเอง โมโหโวยวายก็งงเล็กน้อย
นายุน(เพื่อนของมิว)
ขึ้นเถอะมึง!
พร้อมบอกให้มิวสิคไปด้วยกับเธอ
มิวสิค(นางเอก)
อืม//พยักหน้า
มิวสิค(นางเอก)
(ทำไมรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดีเลย)
มิวสิค(นางเอก)
ตึกตึกตึกตึกตึก
ทางมิวสิคไม่พูกอะไรออกมามีเพียงพยักหน้าตอบและเดินไปด้วยความกังวล
ทั้งครูยื่นอยู่ตรงหน้าห้องของประตู
ทั้งคู่ได้ยินเสียงแปลกดังออกมาจากห้อง
แอดมิน(ผู้แต่ง)
จบกับตอนที่ 2
แอดมิน(ผู้แต่ง)
เดี๋ยวตอนที่ 3 จะมา
แอดมิน(ผู้แต่ง)
โปรดรอสักครู่
แอดมิน(ผู้แต่ง)
อย่าลืมกดไลค์ กดหัวใจ เป็นกำลังใจให้แอดมิน
แอดมิน(ผู้แต่ง)
แค่นี้แหละ
มิวสิค(นางเอก)
(เสียงร้องอย่างกับควายถูกเชือด)//😑
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
