รักนิรันด์ของฉันและเธอ
ตอนที่1.
หงส์หลินเป็นธิดาแห่งเมืองฟู่หยางเธอเวลาที่เธอเบื่อเธอจะขอหลงซานซึ่งเป็นบิดาของเธอออกไปเดินเล่นที่สวนข้างๆวังเธอเป็นเด็กที่ร่าเริงเป็นมิตรและไร้เดียงสา
ในระหว่างที่เธอกำลังยืนชมนกชมไม้อยู่นั้นก็มีชายแปลกหน้าโผล่ขึ้นมา
หงส์หลิน
ป...ปล่อยข้านะ! ใครก็ได้ช่--
เธอโดนปิดปากและโดนลักพาตัวแต่ในเวลานั้นเอง
"ปล่อยแม่นางบัดเดี๋ยวนี้"
เสียงชายหนุ่มปริศนาดังขึ้น
ชายหนุ่มซามูไรได้ใช้ปลายดาบอันแหลมคมไปทาบที่ลำคอของชายแปลกหน้าผู้นั้นปลายดาบของเขามันพร้อมจะสังหารผู้คนได้ทุกเมื่อ
" ข้าบอกให้ปล่อยนางผู้นี้ไง! "
หงส์หลินสลบลงบนอกแกร่งของหนุ่มนักดาบเพราะฤทธิ์ยาสลบ
"มาจากที่ใดกลับไปที่นั่น!"
ชายหนุ่มตวัดไล่ชายแปลกคนดังกล่าวกลับไปที่ที่ตนจากมา
หลินเสี้ยว
นี่หรือแม่นางหงส์หลิน?
หลินเสี้ยว นักดาบชายหนุ่มที่เก่งกาจเขาคือบุตรชายแห่งเมืองเฉียนซานขึ้นชื่อว่าเป็นเมืองที่เข้มงวดเรื่องการฝึกซ้อมโดยเฉพาะเรื่องการต่อสู้หลินเสี้ยวเป็นทายาท แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้นและเขาไม่เคยคิดจะมีความรักเลยจนมาวันหนึ่งเขาได้รับภารกิจที่ยิ่งใหญ่
ตอนที่2.
เปลือกตาบางเบาได้เปิดขึ้นและกวาดสายตาไปรอบๆห้องก็พบว่าบิดามารดากำลังนั่งอยู่ข้างๆเธอ
มือของท่านทั้งสองได้กุมมือบางเล็กของเธอเอาไว้อย่างไม่ปล่อย
หลงเหลิน
หงส์หลิน!เจ้าตื่นแล้ว
หงส์หลิน
เกิดอะไรขึ้นหรือเพคะท่านพ่อ..ท่านแม่
องค์หญิงที่ณ.ตอนนี้สภาพร่างกายค่อนข้างอ่อนแอค่อยๆพยุงร่างเดินไปหานักดาบซามูไรที่ได้ช่วยเธอไว้
นักดาบชายหนุ่มที่กำลังยืนกอดอกชมดอกไม้ข้างหลังวังก็ได้หันไปตามเสียงรองเท้าที่กำลังเดินตรงมาที่เขา
หลินเสี้ยว
ถวายบังคมพ่ะย่ะค่ะองค์หญิง
นักดาบผู้เก่งกาจก้มหัวคำนับให้กับทายาทผู้สูงส่งอย่างหงส์หลิน
หงส์หลิน
ข้ามิรู้ว่าจะต้องตอบแทนท่านด้วยสิ่งใดท่านต้องการสิ่งใดหรือเพื่อเป็นการตอบแทนที่ท่านช่วยชีวิตข้าไว้
หลินเสี้ยว
กระหม่อมมิต้องการสิ่งใดจากท่านขอเพียงแค่ท่านไม่เป็นอันตรายก็เพียงพอแล้วพ่ะย่ะค่ะ
หงส์หลินยืนครุ่นคิดอยู่สักครู่
หงส์หลิน
หากท่านเดือดร้อนอะไรท่านสามารถมาเรียกร้องขอความช่วยเหลือจากข้าได้เพื่อเป็นการตอบแทนที่ท่านช่วยข้า
นักดาบชายหนุ่มไม่ได้ปริปากพูดขอบคุณแต่พยักหน้าให้กับพระธิดาแห่งเมืองฟู่หยาง
หลินเสี้ยว
กระหม่อมขอตัวพ่ะย่ะค่ะ
ไม่ทันจะได้ก้าวเท้าเดินออกจากวังหงส์หลินได้ฉุดรั้งนักดาบผู้นั้นไว้เสียก่อน
หลินเสี้ยว
หลินเสี้ยว พ่ะย่ะค่ะ
หลินเสี้ยวหายไปในพริบตาทันทีที่บอกชื่อ
ตอนที่3.
เสียงฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าของหลินเสี้ยวอย่างรุนแรง
หยงหยาน
เถลไถลไปไหนอีกล่ะทีนี้ข้าบอกแล้วใช่หรือไม่ว่าให้เจ้าอยู่แต่ในตำหนักนี้เพียงเท่านั้น!!!
หลินเสี้ยว
ลูกประทานโทษขอรับท่านพ่อ
หยงหยาน
และต่อจากนี้ข้ากับเจ้าไม่ได้เป็นพ่อลูกกันอีกต่อไป
หลินเสี้ยว
ท...ท่านพ่อขอรับ
หลินเสี้ยว
ทะ..ท่านพ่อฟังลูกก่อนพ่ะย่ะค่ะ
มีทหาร2-3คนมาลากตัวหลินเสี้ยวออกไป
หลินเสี้ยวเดินออกจากเมืองเฉียนซานอย่างโศกเศร้าแต่เขานึกได้ว่าหงส์หลินให้เขาสามารถไปอยู่ที่เมืองฟู่หยางของเธอได้
หงส์หลิน
ท่านพ่อเพคะข้าขอออกไปเดินเล่นนะเพคะ
ธิดาองค์น้อยออดอ้อนบิดาขอออกไปเดินเล่นที่สวนหลังวัง
หลงซาน
นี่ลูกยังไม่รู้สึกกลัวเลยหรือที่เคยมีพวกชั้นต่ำจะเข้ามทำร้ายลูก
เธอออดอ้อนผู้เป็นบิดาอย่างสุดฤทธิ์เท่าที่จะทำได้แต่ในขณะนั้นเองนอกวังเกิดเรื่องชุนละมุนกัน
ทหารเมืองฟู่หยาง
เข้าไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ
หลินเสี้ยว
ข้าขอเข้าไปทูนถามพระธิดาหงส์หลินเถิด
ทหารเมืองฟู่หยาง
ไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ
หลินเสี้ยว
ข้าขอเพียงแค่ครั้งเดียวเถิด
ทหารเมืองฟู่หยาง
ข้าบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้!
ทหารหลายนายยืนล้อมรอบเขาพร้อมกับใช้อาวุธทาบไปที่หลังคอและต้นคอของเขา
เสียงดาบร่วงและเสียงคมดาบที่กระทบกันดังไปถึงในวังหงส์หลินและบิดาของเธอจึงหยุดชะงักและอดสงสัยไม่ได้ว่ามีผู้บุกรุกเข้ามาหรือไม่
หลงซาน
หงส์หลินลูกอยู่ตรงนี้ก่อนพ่อจะไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
บิดาของเธอถืออาวุธและเดินออกจากวังอย่างไม่รอช้า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
