หลงรักแม่ทัพอสูร
ตอนที่1
จิ้นเสี่ยวหงส์
ท่านพ่อ..ท่านกล้าพานางเข้ามาในบ้านของท่านแม่ได้อย่างไรข้าไม่ยอมรับในตัวของนางแน่นอน
จิ้นกวงซา
เจ้าอย่าคิดมากไปเลยนะลูกรัก..แม่ของเจ้าตายไปครบ1ปีพอดี..เจ้าไม่คิดจะให้พ่อเจ้าคนนี้มีคนคอยดูแลเลยรึ
หลงเสี่ยวเจี้ยน
ท่านพี่เจ้าคะ...อย่าโกรธลูกเลยนางยังเด็กนัก
จิ้นเสี่ยวหงส์
หุปปากของแกไปซะ!!!นังโสเพณี...แกไม่ใช้ท่านแม่ของข้าอย่ามาเรียกข้าว่าลูก
เพี้ย!!!มือของผู้เป็นพ่อตบเข้าที่แก้มนวลขาวดั่งหิมะยามฤดูหนาว...
จิ้นเสี่ยวหงส์
ท่านพ่อ!!!...ต่อจากนี้ไปท่านกับข้าอย่าได้เจอกันอีกเลย..
สิ้นคำพูดนั้น...นางหันหลังวิ้งออกจากบ้านที่เกิดมาจนกระทั่งตั้งสติได้ก็รู้สึกตัวว่าตัวเองวิ่งมาใจกลางป่าใหญ่เสียแล้ว
หลงเสี่ยวเจี้ยน
ท่านพี่!!..ท่านทำกับนางแบบนั้นจะดีหรือ
ในใจของนางสะใจยิ่งนัก...เมื่อเห็นผู้เป็นลูกของสามีหนีไป
จิ้นกวงซา
ช่างนางเถอะ!!..ตอนนี้ก็ค่ำแล้วเดี๋ยวนางก็กลับมาเองไม่ต้องไปสนใจนางหรอก
จิ้นกวงซา
ต่อให้นางไปสามวันเจ็ดวันข้าก็จะไม่ตามหานางเป็นแน่...ข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้า.."หลงเสี่ยวเจี่ย ที่รักของข้า"
หลงเสี่ยวเจี้ยน
ท่านพี่พูดอะไรแบบนั้นละเจ้าคะ..ข้าเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว
จิ้นกวงซา
งั้นเราควรจะพักผ่อนกันได้แล้ว...ในเมื่อไม่มีใครอยู่...
อื้ม...อ๊ะ.......แรงอีกค่ะกวงซา...แรงอีก...อูว์..อ่าส์....อ๊ะ..เร็วอีก..อีกค่ะ
ตอนที่2
จิ้นเสี่ยวหงส์
ให้ตายสิ!!!ข้าวิ่งมาไม่รู้ทิศทางเลยด้วยซ้ำ..ฮึกๆๆ..ฮือ..ท่านแม่ข้าควารทำอย่างไรดี..ท่านแม่ท่านเห็นข้าหรือไม่ท่าเห็นลูกสาวคนเดียวของตะกูลจิ้นไหม...ข้าคิดถึงท่านเหลือเกิน..มารับข้าไปอยู่ด้วยเถิดได้โปรด..ท่านแม่......
ความเสียใจนี้ทำให้นางเหมือนคนเจียนบ้า..นางเดินไปอย่างไร้ทิศทางน้ำตาที่อาบแก้มนวลนั้นยังคงไหลไม่หยุด...
จนกระทั่งนางได้พบใครคนหนึ่ง..แต่แล้ว...วูป!!แรงกำลังที่นางมีนั้นหมดลงจากการร้องให้
เค้าผู้ที่ยืนมองเธออย่างสงสัย...พลางถามในใจว่านางผู้นี้เป็นใครมาจากไหนทำไมถึงมาอยู่ที่แบบนี้ได้
แสงสลัวๆ..ทำให้สายตาของเธอผู้นี้มองได้ไม่ชัดนัก
จางหลงเหว้ย
ฝื้นแล้วหรอ...!!
จิ้นหงส์สาวผู้บริสุทธิ์กลับต้องตกใจเมื่อคนที่อยู่ตรงหน้ากลับเป็นชายหน้าตาหล่อเหลา..นัยย์ตาดำคมกริบดังมีดเล่มงามที่พร้อมจะหั่นใจสาวๆได้โดยง่ายกลับจ้องมองมาที่นางอย่างกับนางเป็นลูกแกะที่พร้อมจะโดนมีดเล่มนั้นแล่ออกเป็นชิ้นๆ
จิ้นเสี่ยวหงส์
ทะ..ทะ..ท่านเป็นใคร!!
สายตาคู่นั้นกลับไม่มีความเกรงกลัวหรือตกใจแต่อย่างใด...แต่กลับขยับร่างกายอันกำยำและทรงพลังนั้นเข้าหาเธอ..ทำให้เธอยิ่งกลัวและตกใจทวีคูณมากขึ้นเรื่อยๆ
เค้าผู้นั้นใช้มือเพียงข้างเดียวคล้องเอวของเธอเข้ามากระชั้นชิดแนบกายของชายหนุ่มจนสาวเจ้าร่างน้อยบอบบางเพิ่งรู้สึกตัวว่าเสื้อผ้าของนางหายไปจนหมดสิ้นเหลือไว้แค่เพียงผ้าห่มผืนหนานุ่มแต่แฝงไปด้วยกลิ่นกายของชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าทำเอาสาวเจ้าหน้าแดงถึงใบหู..ชวนให้ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าของนางนั้นหยุดไม่ได้ที่จะพรมจูบอันร้อนแรงลงที่คอและเนินอกอันอวบอิ่มของนางผู้นั้น
จิ้นเสี่ยวหงส์
หยุดนะ!!...ได้โปรดอย่าทำอะไรข้าเลยนะ..ข้าขอร้องละท่านอย่าทำอะไรข้าเลย..ข้ากลัวแล้ว
จางหลงเหว้ย
ข้าทำอะไรเจ้า!!
เสียงอันเย็นเยื่อกของเค้าทำให้หญิงที่อยู่ตรงหน้ากลัวจนหน้าของเธอที่ขาวนวลอยู่แล้วกลับดูซีดเผือกยิ่งขึ้น
จางหลงเหว้ย
เจ้าไม่รู้รึวิ่งกลางป่าเขาแบบนี้จะเจอกับอะไรบ้าง
จิ้นเสี่ยวหงส์
ทะ..ทะ..ท่านอย่าทำอะไรข้าเลยนะข้ากลัวแล้วปล่อยข้าไปเถอะ
จางหลงเหว้ย
เจ้าคิดว่าข้าจะใจดีปล่อยเจ้าไปรึ...
จางหลงเหว้ย
เจ้าคิดผิดแล้วละสาวน้อยร่างกายของเจ้าช่างสวยงามนักคิดเสียว่าเป็นค่าตอบแทนที่ข้าช่วยเจ้าไว้จากสัตว์ร้ายในป่านี้ก็แล้วกัน
เพี้ย!!!เสียงมือของนางกระทบกับแก้มชายหนุ่มรูปงามผู้นั้นจนหน้าหันไปตามแรงกระทบ
จิ้นเสี่ยวหงส์
เจ้ามันคนป่าเถื่อนยิ่งกว่าสัตว์ร้ายในป่านี้เสียอีกเจ้ามันคนจิตใจต่ำช้าหาได้เหมือนมนุษย์ทั่วไปไม่..ข้าจะไม่ยอมยกร่างกายนี้ให้เจ้าแน่ต่อให้ข้าต้องตายข้าก็ไม่ยอม
จางหลงเหว้ย
งั้นเจ้าคงไม่รู้สินะว่าทำไมร่างกายเจ้าถึงได้เปลือยเปล่าเช่นนี้
เสียงของเค้าบาดลึกถึงก้นบึ้งของหัวใจนาง...นางครุ่นคิดอยู่นานพอสมควร...น้ำใสๆจากตาคู่นั้นพลันไหลออกมาในใจก็คิดแค่ว่าชีวิตนี้หมดแล้วป่นปี่หมดแล้วทั้งครอบครัวทังพรมห์จรรย์ที่รักษาไว้ให้ชายที่นางอยากจะใช้ชีวิตร่วมกัน..วันนี้มันได้พังทลายหมดแล้ว
ตอนที่3
หมดแล้วชีวิตนี้ของข้าท่านแม่มารับข้าไปอยู่ด้วยเถิด...ในใจของนางยังคงร้องเรียกหาแม่ของนางที่จากไปถึงจะนานนับปีแล้วก็ตาม
หงุดหงิดชะมัด...เอาแต่ร้องไห้แบบนี้แล้วจะให้อดใจไหวได้ยังไง..อดทนไว้จางหลงเว่ย..อดทน..อดทน...
จิ้นเสี่ยวหงส์
ชีวิตข้าทำไมกัน....ท่านแม่...ท่านแม่...มารับข้าที่เถิดข้าไม่อยากอยู่แล้วชีวิตของข้าป่นปี้หาดีไม่มารับข้าที...ได้โปรด
จางหลงเหว้ย
เจ้าร้องไปก็เท่านั้นที่นี่ป่าใหญ่กว้างขวางหลายร้อยลี้ร้องไปก็เปล่าประโยชน์
สิ้นเสียงชายผู้นั้นเค้ากลับหยิบเชื่อกที่เตรียมไว้เพื่อการล่าสัตว์มาผูกแขนสองข้าของนางรวมกันไว้...นางเองก็ดิ้นสุดแรงที่มีแต่ก็ไม่สามรถสู้แรงของชายหนุ่มผู้นั้นได้เลย
จิ้นเสี่ยวหงส์
ปล่อย!!ปล่อยข้านะได้โปรดเถิด
จางหลงเหว้ย
ปล่อยเจ้าไปข้าก็เสียเวลาแย่อุตสาห์อุ้มมาตั้งไกล...ของดีแบบนี้ข้าจะปล่อยไปได้อย่างไรเล่า
สิ้นเสียงของชายหนุ่ม...เค้าใช้มือใหญ่ข้างเดียวของเข้าตรึงหญิงสาวไว้พร้อมกับบรรเลงจูบไปตามเนินอกพร้อมทั้งริมฝีปากที่นุ่มนวลของเค้าใช้มันดูดดุลยอดเนินอกสีชมพูที่ดูคล้ายกลีบบัวที่กำลังบานสะพรั่งดูน่าดอมดม...
จิ้นเสี่ยวหงส์
อ๊ะส์....ท่าน..อย่าทำข้าเลยได้โปรด...อ๊ะ....
แพลบ!!..ชายที่อยู่ตรงหน้าเธอกับก้มลงตรงเนินสวาท..ทำให้หญิงสาวถึงกับร้องเสียงหลง..เค้าทำเหมือนเสือที่หิวโหยพลางใช้ลิ้นที่นุ่มนวลแต่ทว่าแข็งแก่งราวกับหอกคมที่พร้อมจะทิ้มแทงเธอทุกเมื่อ..เค้าตวัดรับกับน้ำผึ้งที่หยาดเยิ้มราวกับรวงผึ้งที่กำลังได้ที่...น้ำผึ้งนั้นหวานจนชายผู้นั้นแท่บไม่อยากจะหยุดเลย..
จิ้นเสี่ยวหงส์
อ๊ะส์...อืม..ท่านอย่านะ...อ๊ะส์..ๆๆ.ๆ
จางหลงเหว้ย
ดูหน้าของเจ้าในตอนนี้สิ...มันกำลังบอกกับข้าอย่างชัดเจนว่าเจ้าต้องการข้า
ชายหนุ่มไม่พูดเปล่า..เค้ากลับใช้นิ้วอันเรียวสวยได้รูปค่อยๆชอนใชเข้าถ่ำสวาทของสาวน้อยอย่างช้าๆ
จิ้นเสี่ยวหงส์
ไม่!!!...ข้าเจ็บ..ได้โปรดเถิดปล่อยข้าไปเถอะข้าจะไม่บอกใครเรื่องนี้แน่ปล่อยข้าเถอะนะ
จางหลงเหว้ย
ต่อจากนี้เจ้าจะได้รู้ว่านรกมีจริง
จิ้นเสี่ยวหงส์
ไม่นะ...ไม่..ไม่!!!
ชายหนุ่มรูปงามจัดแจงถอดเสื้อผ้าของเค้าอย่างชำนาน..แต่ทว่าแก่นกายอันกำยำแข็งแรงและดูยาวกว่าปกติพร้อมที่จะทำศึกในคืนนี้อย่างบ้าคลั้ง
จางหลงเหว้ย
ทำไมละตกใจรึของข้ามันเป็นยังไงไหนลองบอกข้ามาสิ
จิ้นเสี่ยวหงส์
ไม่!!ไอ้คนชั่ว..ทุเรศไอ้คนสาระเลว
ไม่ทันได้พูดความในใจชายหนุ่มกลับจับแก่นกายของเค้ายัดเข้าปากของนางเผื่อปิดคำด่ากราดอย่างบ้าคลั้ง...ดันเข้าออกอย่างรุนแรงจนหญิงสาวร่างบางถึงกับสำลักความไคร่ของเค้าชายตรงหน้าถึงได้ดึงออกมาพร้อมกับพูดว่า
จางหลงเหว้ย
เป็นยังไงรสชาติของผู้ชายอย่างข้าอร่อยดีไหม
จิ้นเสี่ยวหงส์
ถุ้ย!!..ไอ้คนทุเรศ ลามก..คนชั่วข้าเกลียดเจ้า..ไอ้คนเห็นแก่ได้
จางหลงเหว้ย
เห็นแก่ได้หรอ..!!
เค้าหยุดพูดพร้อมทั้งจับแก่นกายกำยำของเค้ายัดเข้าถ้ำโพรงสวาทของหญิงสาวจนมิดแท่ง..ยัดเช้าออกอย่างรุนแรงทำให้หญิงสาวแทบขาดใจจากความเจ็บปวดนั้นเค้าไม่ปราณีแม้กระทั้งเธอร้องขอชีวิต...เค้ายังคงกระทำแบบป่าเถื่อนกับเธอเยี่ยงสัตว์ร้ายในป่านั้น...จนชายหนุ่มเสร็จเพลงรักไปแล้วแต่ไหนเลยเค้ากลับไม่มีทีท่าวะจะหมดกำลัง..ยังคงกระทำและกระทำกับหญิงสาวจนนางนั้นถึงขั้นสลบไป
จางหลงเหว้ย
หึ!!นึกว่าจะดีเหมือนปาก...ทนได้แค่นี้เองหรอ..เมียข้า!!!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
