เด็กสาวม.4 นามว่า เทียน หรือ นางสาว คันศร วิรุฬ เด็กสาวชาวไทย เธอได้ตายด้วยเหตุช้วยแมวจมน้ำในวัยเพียง 16ปี
เด็กสาวผู้โชคร้ายได้รับการช้วยเหลือจากยมบาลที่ไม่สามารถส่งเธอไปสวรรค์ หรือ
นรกได้ ด้วยแต้มบุปกับความบาปของเธอที่มีความดีและความบาปที่มากและทั้งสองอย่างนั้นมีจำนวนเท่ากันจึงทำได้เพียงแค่
ส่งเธอไปเกิดเป็นมนุษด้วยแต้มบุญความดี
และเธอได้ไปเกิดที่หนังฆาตกรอย่างFRIDYTHE13 th ด้วยความบาปของเธอ
โดยเธอไม่รู้เลยว่า เธอได้ไปเกิดใหม่ในหนัง ฆาตกรที่เธอพึ่วดูจบไปอาทิตย์ ที่แล้ว เธอจะใช้ความทรงจำที่หลงเหลืออยู่เอาตัวรอด จากฆาตกร เจสัน วอร์ฮีส์ ได้หรือไม่
หรือจะเป็นการทำให้ฆาตกรตกหลุมรักกันแน้
...จะหนีความตาย...
...หรือจะมีความรัก...
นางสาว คันศร วิรุฬ
อายุ16
เกิดใหม่ตอนไปเขาค่ายที่ทะเลสาบ คริสตัน ด้วยร่างกายที่เป็นเด็กประถมและหน้าตาเหมือนเธอตอนเด็กทั้งชื่อและเป็นคนไทย
รูปตอนโต
รูปตอนเด็ก
"ก็มาดิค่ะไอ้พวกลิงเผือก"
"ไม่ได้เก่งแต่เกิด แต่พ่อสอนให้เปิดแต่เด็ก"
🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼🌼
เจสัน วอร์ฮีส์
ลูกชายของแม่ครัวพาเมรา
กำเนิดที่เมืองเล็กๆที่คริสตัน
เกิดวันที่ ศุกร์ 13 มิถุนายน 1946
เจสันมีโรค Hydrocephalicหรือ โรคภาวะน้ำคั่งเกิน มีกระโหลกส่วนหัวที่ใหญ่ผิดปกติ อาจจะมีอาการป่วยทางจิตและ ดาวน์ซินโดรม
รูปตอนโต
รูปตอนเด็ก
"เธอเป็นนางฟ้าหรอ? ทำไม่ถึงเก่งทุกอย่างละ"
"อือ!ชอบมากๆเลยเทีย"
💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀💀
💐🌸🏵💐🌸🏵💐🌸🏵💐🌸🏵💐
..."อย่าทำร้ายเขาน่ะ"...
..."ทำไม่นายต้องตามฉันด้วย...
............................
..."ทำไม่ชอบเรียกฉันว่าเทียเนี้ยฉันชื่อทียน...
ยะ!!°^°"
......................
..."ลาก่อนฉันต้องกลับแล้วเจอกันใหม่น่ะ"...
..."รัก-รักมากๆ"...
......................
..."เจอแล้ววว~"...
..."ที่รัก เทีย"...
......................
..."เธอคือรักแรกของฉัน"...
..."อึก!เจ็บน่ะเจสัน"...
......................
ไรท์ขอแนะนำว่าใครที่ต้องการแบบสยองขวัญคงต้องไปหาอ่านเรื่องอื่นนะเพราะเรื่องนี้เน้นหว่านนิด
อาจจะมีคำหยาบคาย
ใครที่ไม่ชอบสามารถกดออกได้เลยน่ะครับ
ประวัติเจสันเล็กน้อย
เชื่อว่าใครๆ ต้องรู้จักปิศาจร้ายในตนนี้ได้เป็นอย่างดี เจสัน วอร์ฮีส์ ฆาตกรหน้ากากฮ็อกกี้ แห่งทะเลสาปคลิสตัล ในประวัติข้อมูล เจสัน วอร์ฮีส์ เกิดขึ้นที่เมืองเล็กๆ แห่งหนึ่ง เกิดจากมารดาชื่อ พาเมรา วอร์ฮีส์ ในตัวเจสันเมื่อเกิดมาก็มีอาการจิตใจที่ไม่ปกติ เมื่อแม่ของตัวเขารู้เช่นนั้นก็พาเขาไปอยู่แต่ในบ้านไม่ยอมให้ออกเดินทางไปไหน แต่ต่อมาแม่เจสัน ได้งานที่ต้องเข้าเมืองคลิสตัลแต่ต้องพาเจสันไปด้วย ในเวลาที่แม่ทำงานไปก็ปล่อยให้เจสันอยู่เพียงลำพัง โดยเขาได้ไปนั่งเล่นแถวทะเลสาปคลิสตัล แต่เรื่องโชคร้ายก็เกิดขึ้นเมื่อมีกลุ่มวัยรุ่นได้แกล้งเจสันแล้วผลักเขาตกน้ำ หลังจากที่เจสันตกลงไปในน้ำก็ว่ายน้ำกระเสือกกระสนจนในที่สุดหมดแรงแล้วก็ตายในที่สุด ซึ่งผู้ดูแลในพื้นที่ไม่สนใจใยดีเพราะกำลังทำกิจกรรมกับหญิงสาวเสพสุขราคะของตัวเองจนไม่สนใจในหน้าที่แต่อย่างใด แล้วหลังจากนั้นเจ้าหน้าที่ก็รีบมาขนหาศพ เจสัน วอร์ฮีส์ แต่ก็หาไม่เจอทำให้ผู้เป็นแม่เสียใจแล้วจิตหลุด แล้วตามล่าพวกวัยรุ่นที่ทำให้ลูกเขาต้องตาย เมื่อนาง พาเมรา ได้ฆ่าแก้แค้นจนสำเร็จก็ต้องโดนตามล่าแล้วนางพาเมร่าก็ถูกยิง แต่ความน่ากลัวขอเขายังไม่หมดเพราะก่อนที่นาง พาเมรา จะตายได้ไปทำมนต์ดำปลุกชีพ เจสัน วอร์ฮีส์ ถ้าเมื่อใดเขาตายลงก็ขอให้ เจสัน มาเป็นนักฆ่าที่เก่งกาจไม่มีวันตาย และผลมันเป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ เจสันได้ตื่นขึ้นจากแม่น้ำแล้วค่อยฆ่าผู้คน ซึ่งผู้ที่ฆ่ามารดาคือ อลิส

เมื่อ เจสัน วอร์ฮีส์ ได้ตื่นขึ้นก็ได้ไปหาถุงคลุมหน้าตัวเองเพื่อปกปิดหน้าที่รังเกียจ แล้วต่อจากนี้ เจสัน จะตามล่าแก้แค้นสำหรับคนที่ฆ่ามารดา แล้วเขาก็ทำภารกิจได้สำเร็จ ได้นำหัวของอลิสไปเซ่นไหว้แม่ ในที่สุด แต่ใครบอกว่าเขาจะหยุดฆ่าเมื่อฆ่า นางอลิส ได้สำเร็จ เจสัน ก็เริ่มจะสนุกกับการฆ่ามากยิ่งขึ้นเขาตามล่าเด็กแถว แม่น้ำทะเลสาปคลิสตัล มาโดยตลอดเพื่อนำศพไปถวายบูชาแม่ของเขา แต่แล้วเจสันต้องมาพลาดท่าให้กับผู้หญิงสาว จินนี่ โดยจินนี่ใช้ขวานจามไปที่หัวไหล่แล้ว เจสัน วอร์ฮีส์ ก็ล้มลง ทันใดนั้นเธอวิ่งหนีออกมาจนพบเจอเจ้าหน้าที่ เมื่อเจ้าหน้าที่ไปตรวจสอบก็ไม่พบร่างศพของเจสัน แต่แท้จริงแล้วเจสันยังไม่ตายได้หลบหนีไปยังเมือง Havan จนในที่สุดเขาก็ได้มาเจอหน้ากากฮ็อกกี้ที่นี่แล้วก็สวมใส่ตั้งแต่นั้นมาจนมาเป็นสัญลักษณ์ของเจ้าตัวในที่สุด

หลังจากที่ได้หน้ากากมาแล้ว เจสัน วอร์ฮีส์ ก็เริ่มทำการฆ่าผู้คนที่อยู่ในเมืองมาตลอด ซึ่งยิ่งได้กลิ่นคาวเลือดมากเท่าไรก็รู้สึกดีใจไม่น้อย แต่แล้วในที่สุด เจสัน ต้องพลาดท่าให้กับตำรวจ FBI โดยการถูกยิงที่หัวแล้วโดนฟันที่คอจนสลบตาย แต่เมื่อแน่ใจแล้วว่าตายตำรวจก็ได้นำศพไปที่โรงพยาบาลเพื่อฉัตรสูตรศพ แต่ตอนนั้น เจสัน วอร์ฮีส์ ได้ตื่นขึ้นแล้วไล่ฆ่า ตำรวจ นางพยาบาล และ หมอ จนหมดทั้งโรงพยาบาล จนเป็นตำนานเล่าขาน แล้วทำให้ผู้คนหวาดกลัว เจสัน จนหมดในเวลากลางคืนทำให้คนไม่ว่าจะเมืองไหนแทบไม่อยากออกไปข้างนอกเลย
ความสามารถพิเศษเจสัน คือ ฆ่าไม่มีวันตาย มีร่างกายที่แข็งแกร่งกำยำ มีเรี่ยวแรงดุจช้างสาร มีอาวุธคือดาบยาวเล่มใหญ่ที่ค่อยฆ่าคนไปเรื่อยไม่หยุด แต่ปิศาจตนนี้ใช่ว่าจะฆ่าไม่ได้เพราะ เจสัน วอร์ฮีส์ มีจุดอ่อนคือกลัวน้ำเป็นอย่างมาก แล้วมีผู้คนได้รู้วิธีการฆ่าเจสันให้ตายสนิทด้วยการหามีดกริชอาคมแล้วปักลงที่หัวใจของ เจสัน วอร์ฮีส์ เพื่อทำให้มันลงไปในขุมนรกแล้วไม่กลับขึ้นมาอีกต่อไป นี่ละคือที่มาของตำนาน เจสัน วอร์ฮีส์ ศุกร์ 13
จบ
ยังไม่แก้คำผิด
...อาจะมีคำหยาบคาย...
......................
...และการใช้ความรุนแรง...
......................
...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...
......................
...ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน...
......................
ณ โรงเรียนหญิงวิทยา
"อือ~สอบเสร็จสักที"เด็กสาวผมดำยาวในชุดนักเรียนพูดขึ้นพร้อมกับยืนบิดขี้เกียจข้างโต๊ะสอบ
แต่ยืนได้ไม่พอนาที เธอก็ต้องสะดุ้งกับเสียงของครูคุมสอบ
"เด็กหญิง คันศร วิรุฬ นั่งลงด้วยค่ะ"ครูสาวพูดขึ้นเมื่อเห็นนักเรียนลุกขึ้นจากที่นั่งโดยที่ยังไม่ถึงเวลาออกจากห้องสอบ
คันศร วิรุฬ ชื่อเล่นว่าเทียน
"โถ้~ครูค่า~หนูเป็นนางสาวแล้วนะค่าอายุ16แล้วอ่าา~"เทียนทำท่าอิดอ่อนพูดจาแง่งอนใส่ครูของเธอ
"ถ้าเธอทำตัวให้สมกับเป็นนางสาวครูก็จะเรียกเธอว่านางสาวแล้วถ้าเธอทำตัวเป็นเด็กก็เอาเด็กหญิงไปใช้ก่อนน่ะ😄😄😄"
กริ้งๆ~🔔
เสียงกริ้งหมดเวลาสอบดังขึ้นครูสาวลุกขึ้นเดินไปเก็บข้อสอบของเด็กเเต่ละคน แต่ก่อนที่จะได้ลุกจากที่นั่งเสียงประกาศลำโพงโรงเรียนพร้อมกับเสียงครูผู้ชายได้พูดขึ้น
ตึก!ๆ📢📣
[แฮ้มๆ!นักเรีนที่จะเดินกลับบ้านขับรถกลับบ้านช้วยฟังทางนี้ด้วยครับ ให้นักเรียนดูที่ท้องฟ้าวันนี้ด้วยครับว่าฝนนั้นใกล้ตกแล้ว ให้นักเรียนทุกคนรีบกลับบ้านโดยด่วนเพราะวันนี้ฝนอาจจะตกหนักได้]
เทียนมองขึ้นไปที่ท้องฟ้าตามที่ประกาศ ก็พบว่าฝนมันใกล้ตกเต็มที่แล้วแต่มือของเธอก็ไม่ได้อยู่นิ่งเธอต้องรีบเก็บของกลับบ้านอย่างที่เขาประกาศเอาไว้
และเสียงประกาศก็ดังขึ้นอีกครั้ง
[ขอแจ้งให้เข้าใจอีกครั้งว่าให้รีบกลับบ้านโดยด่วนหรือโทรหาผู้ปกครองให้มารับสำหรับนักเรียนที่เอารถมาแต่ลืมเอาเสื้อกันฝนมาด้วยให้มาเอาที่ห้องพักครูใกล้ประตูโรงเรียนด้วย ขอจบการประกาศเพียงเท่านี้]
กึก 🔇
เทียนที่เก็บกระเป๋าไปด้วยฟังไปด้วยได้หยิบเสื้อกันฝนในกระเป๋าเธอ ที่พกมาด้วย มาส่วมใส่เธอคิดว่าไม่ต้องโทรหาพ่อให้มารับก็ได้ บ้านของเธอไม่ได้ไกลขนาดนั้นเสียหน่อย แค่เดินตามทางไปผ่านบ้านอีกห้าหลังแล้วเลี้ยวเขาซอย ก็เดินไปถึงสะพานไม้ พอข้ามไปก็ถึงทางเขาหมู่บ้านแล้ว
คิดได้อย่างนั้น เทียนก็ได้ทำการเดินออกจากห้องสอบ แต่ก็ต้องหยุดเมื่อได้ยินเสียงของครูสาวดังขึ้น
"คันศร เธอจะเดินกลับบ้านแล้วหรอ"ครูสาวถามขึ้นด้วยความเป็นหวง เพราะดูเหมือนนักเรียนคนนี้ของเธอจะเดินกลับบ้านเองเสียแล้ว
"ค่ะ"เทียนตอบกลับครูสาว
"ให้ครูไปส่งดีกว่าไหม"ครูสาวถามกลับไป
แต่เด็กสาวกลับสายหน้าไปมา
"ไม่เป็นไรค่ะ บ้านอยู่ใกล้ๆเองค่ะ"เธอพูดขึ้น
ครูสาวที่รู้นิสัยเด็กคนนี้ดีก็ได้แค่เพียงถอดหายใจ"งันก็รีบกลับบ้านได้แล้วดูเหมือนฝนจะเริ่มลงแล้ว"
🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧🌧
ซ่าๆ~
เสียงฝนที่เริ่มแรงขึ้นและลมที่เริ่มพัดแรงเทียนได้เดินไปถึงสะพานแต่หางตาของเธอก็ไปสะดุดกับอะไรกลมสีส้มๆอยู่ตรงกิ่งไม้ข้างแม่น้ำแถมมันร้องด้วยว้ะไหนๆขอดูดิตัวไร ○-○
"!!!!(เห้ย!! เหี้-ย!!แมวนี้หว่า!!)"เทียนที่เห็นแบบนั้นจึงถอดกระเป๋าออกและวิ่งไปหาเจ้าแมวโดยที่เธอได้ผ่านป้ายที่เขียนว่า อุบัติเหตุเกิดบ่อย☡☡
ซ่าๆ
เทียนจึงลงไปในน้ำเพื่อเอาแมวขึ้นจากน้ำ
"ขึ้นไปเลยแมวน้อย ฮึบ!!ฉันต้องรีบขึ้นจากน้ำแล้วสิ เอะ!!ฮึบ!!อะไรเกาะขาเนี้ย!!บ้าเอ้ย!!!ขึ้นไม่ได้"เทียนที่พยายามดิ้นอย่างแรงเพื่อให้หลุดจากอะไรสักอย่างที่มันติดที่เท้าเธอ
ซ่าๆ!!
1 ชั่วโมงแล้วแต่เธอก็ยังไม่สามารถหลุดออกจากตรงนี้ได้เลยแม้แต่น้อย เธอสามารถอยู่ได้ถึง1ชั่วโมงก็ถือว่าเธอยื้อเวลาได้ดีแค่ไหนแล้ว แต่คงยื้อต่อไปไม่ได้แล้วเพราะอากาศที่เริ่มเย็นและน้ำที่เย็นเฉียบฝนที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่องมันทำให้เธอรู้สึกอ่อนแรงเป็นอย่างมาก
ถ้าเธออยู่นิ่งๆคงปอดบวมตายแน้และถ้าเธอดิ้นเธอคงหมดแรงและตายแน้เหมือนไม่มีทางออกเลยแม้แต่น้อย กิ่งไม้เล็กและมีหนามต่างพัดพาตามน้ำมาทำให้ตัวของเทียนได้รับบาดเจ็บจากการโดนกิ่งไม้บาดอีกด้วย
แมวน้อยที่อยู่ด้านบนก็ไม่สามารถช้วยอะไรเธอได้เลยมันทำได้เพียงแค่ร้องมันไม่สามารถช้วยผู้มีพระคุณได้เลย
แต่เสียงหนึ่งก็ดังพร้อมกับดวงไฟน้อยแม้ฝนจะตกแรงแต่เธอก็พอจับใจความได้
"เทียน!!!"
"ลูกอยู่ไหนเทียน!!"
มันคือเสียงของพ่อเธอนั้นเองแต่เธอไม่เหลือเรียวแรงแล้ว เธอไม่ไหวแล้ว
และท้อนไม้ขนาดใหญ่ก็ได้พัดมาทางเธอมันฟ้าดเข้าที่หน้าเธออย่างจัง
ผั้วะ!!!
ร่างของเธอค่อยๆหลุดลอยไปตามน้ำที่เชียว
🌊⛈🌊⛈🌊⛈🌊⛈🌊⛈🌊⛈🌊⛈🌊⛈🌊
.
.
.
.
.
.
.
ณ เบื่องล่างของพิภพ
เคร้ง!!ๆ เคร้ง!!ๆ
"อ้ากกกก!!ช้วยด้วย"
"ฮือๆฉันผิดไปแล้วปลอยฉันไปได้แล้ว!!!"
"ฆ่ า ฉันสักที่เถอะ!!!ขอร้องละ!!!"
"ร้อนนนนน!!!!"
"หุบ ปาก!!!แล้วลงไป ไอ้ พวกมนุษย์"
เสียงโหยหวนและเสียงต่างๆดังเข้าหูหญิงสาวที่หลับอยู่
"จงตื่นเสียมนุษยเอ๋ย"เสียงทุ้มต่ำดูวังเวงแปลกทำให้หญิงสาวที่หลับอยู่ค่อยๆลืมตาตื่น
"คันศร วิรุฬ ตายในวันศุกร์ บาปและบุญ มีมากและเท่ากัน"
เธอมองคนตรงหน้าที่พูดชื่อของเธอ เป็นชายร่างใหญ่ที่นั่งอยู่บนซากโครงกระดูก มันดูสยองสำหรับเธอมาก เธอไม่สามารถมองอย่างละเอียดเธอรู้แค่เพียงว่าเป็นร่างดำขนาดใหญ่ เธอพยายามมองแค่ไหน
แต่ดูเหมือนยิ่งมองภาพตรงหน้าก็ยิ่งมั่วแถมมันยังทำให้เธอปวดหัวอีกด้วย
เธอจึงต้องก้มหัวลงเพราะยิ่งมองเธอรู้สึกว่าเธอจะเป็นไข่เป็นหนาวเสียให้ได้
ร่างใหญ่สีดำเริ่มพูดขึ้น
"เจ้ารู้หรือไม่ ว่าไม่เคยมีมนุษย์ที่ทำความดีและบาปออกมาเท่ากันมาก่อนช่างแปลกเสียจริงฮ้าๆ☺"
เทียนได้เพียงแค่ก้มหน้าฟัง เธอเริ่มรู้แล้วว่าที่นี้คือที่ไหน บุญ บาป และเสียงโหยหวน ความร้อนที่เหมือนลงไปในหม้อที่มีแต่น้ำเดือดไม่ต่างอะไรจากนรก และที่นี้คือนรกแน้ คนตรงหน้าเธอคงเป็นยมบาล
"มนุษย์เอ๋ยเจ้าคงรู้แล้วว่าที่นี้คือที่ใด"เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นมันก้องอยู่ในหูเธอไปมา
"ของขวัญของความดีคือการขึ้นสวรรค์ ของขวัญของการทำบาปคือการลงนรก เจ้ามนุษย์เอ๋ยเจ้าไม่สามารถไปได้ทั้งสองอย่าง เพียงแค่บาปและบุญเจ้ามีค้าเท่ากัน"
ตึง!!
เสียงบางอย่างกระทบกันเสียงดังทำให้เทียนที่นั่งก้มหน้าต้องสะดุ้งอย่างแรง
"มนุษย์เอ๋ยจงใช้ความดีของเจ้าไปเกิดเป็นมนุษย์เสีย!! และจงชดใช้บาปของเจ้าในชาติใหม่เสีย!!"
วี้ดดดดดดด!!!!~
เสียงวี้ดร้องโหยหวนดังก้องไปทั้วขุมนรกเหล่าคนบาปทั้วขุมนรกต่างร้องโหยหวน
เทียนที่รู้สึกเหมือนร่างกายกำลังร่วงหล่นไปในอากาศเธอหายใจไม่ออกและร่างเธอลอยไปอย่างไม่สิ้นสุด
เฮอออออ
.
💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐🌸💐
แง้มๆๆน้องกำลังไปหาตัวเอกแย้ว😆
—————————————————————————
จบ
ยังไม่แก้คำผิด
...อาจะมีคำหยาบคาย...
......................
...และการใช้ความรุนแรง...
......................
...ไม่มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครเสียหาย...
......................
...ควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน...
......................
"เที-"
"ตื่-"
"เทียน!!!"
"!!!!"สะดุ้งตื่น
"ครูว่าการที่เธอเป็นใหม่จากประเทศไทยก็ควรเปิดหูเปิดตากับการได้ออกมาเข้าค่ายไม่ใช้มานอนเธอควรดูวิวข้างนอกแทนที่จะมานอนนะ"
"ค-ค่ะ(ใครว้ะ??)"เทียนที่ตกใจกับการที่เธอตื่นกระทันหัน เทียนได้ทำการมองไปรอบๆจนไปสะดุดกับกระจกในกระเป๋า ที่วางข้างเบาะนั่งเธอ
เทียนมองไปที่กระเป๋าก่อนที่จะเห็นป้ายชื่อที่เขียนว่าคันศร วิรุณ
"ช-ชื่อเรานี้!!!ต-แต่คงชื่อเหมือนเรามั้ง(??) เทียนวางป้ายชื่อลงก่อนจะหยิบกระจกขึ้นมาแทนเธอมองเข้าไปในกระจกก่อนที่เธอจะอุทานออกมาเป็นสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ
"เชี้-ย!!!!ทำไม่หน้าเหมืนกันว้ะ!!!"เทียนที่เผลอตกใจแรงจึงได้ตะโกนออกมาอย่างไม่รู้ตัว ทำให้ทุกคนบนรถหันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน
"ข-โทษค่ะ"เทียนที่รู้สึกว่าเธอคงพูดเสียงดังเกินไปจึงได้ขอโทษคนบนรถและเธอค่อยหันมาก้มหน้าดูกระจกต่อ
และทุกคนบนรถที่มองเธอเริ่มหันมานินทาเธอที่นั่งอยู่คนเดียว
ซุบซิบๆ
'นี้ๆดูดิยัยเด็กใหม่นั่งคนเดียวละ'
'นั้นดิทำไม่นั่งคนเดียวละ'
'นี้นายไม่รู้หรอแม่ฉันบอกมาว่าคนไทยกินหมาละ"
'หว่า~น่ากลัวชะมัด'
คำนินทาต้างๆได้ลอยเข้าหูเทียนไปจนหมดไม่ใช้ว่าเธอยอมให้คนอื่นนินทาหลอกเพียงแต่เธอกำลังคิดว่า
"(อยากหยุมหัวไอ้พวกนั้นจังค่ะ)"
"(แล้วคนไทยกินหมาบ้าน พ่อ มึ-งดิ)"
"(เดียวแม่ฟ้าดด้วยพระบาทาเลยไอ้พวกลิงเผื่อกนิ)"
ตอนนี้เทียนกำลังด่าพวกที่มากล่าวว่าเธออย่างเมามันส์
แต่เธอก็ได้ข้อมูลดีๆมาเสียด้วยสิ
อย่างที่1คือเธอได้มาเกิดใหม่จริงๆและในร่างของเธอ
อย่างที่2ที่นี้ไม่ใช้ประเทศไทยและดูจากภาษาที่พวกเขาพูดก็อังกฤษ แต่แปลกๆเลยคื่อเธอฟังพวกเขารู้เรื่องด้วยแถมยังพูดภาษาบ้านเขาแบบลื้นปื้ดอีกด้วย
เทียนใช้เวลาที่เหลือคิดทบทวนเรื่องต่างของเธอ เธอคิดถึงพ่อของเธอเเละเพื่อนๆที่โรงเรียนเป็นอย่างมากแล้วดูตอนนี้สิเธอตายแล้วแถมยังมาเกิดที่ไหนก็ไม่รู้
"เฮ้อออ~หยุดคิดมากได้แล้วตัวเรา"หยุดดรามาดีกว่าเรา ตัวของเธอนั้นคิดว่าเศร้าไปก็คงไม่มีประโยชน์อะไร สู้ไปหาข้อมูลเอาตัวรอดดีกว่า และถ้าจำไม่ผิดท่านยมบาลที่ส่งเรามาเกิดได้พูดว่า จงชดใช้บาปของเจ้าในชาติใหม่เสีย ปรึ้ย!!คิดแล้วขนลุก
แล้วได้ยินมาว่ารถที่เรากำลังนั่งคือรถที่จะพาเราไปเขาค่ายได้ยินว่าที่ ทะเลสาบคริสตัน มั้ง
เทียนได้คิดเรื่องต่างๆจนรถที่เธอนั่งได้หยุดลง
เอี้ยด~
"ถึงแล้วทุกคนเตรียมตัวลงจากรถแล้วไปเข้าแถมที่กระท้อมไม้ ฝังนั้นนะ"ครูคนนั้นพูดจบก็ได้เดินลงไปจากรถ"
เวลา10:14นาที
หลังจากที่เธอไปยืนเข้าเเถวและฟังผู้คุมเขาอธิบายเกี่ยวกับที่นี้และข้อห้ามเสร็จได้เดินไปกะนุงกะนิ้งกับผู้คุมอีกคนโดยทิ้งเด็กๆให้เล่นกัน
แต่มีเพียงเทียนคนเดียวที่อยู่ตามลำพังเพราะเธอไม่มีเพื่อน
";^;เศร้าว้ะไม่มีเพื่อน"เทียนที่ไม่รู้จักที่นี้ดีจึงได้แค่เดินไปเลื้อยๆจนไปเห็นเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่ตัวเขาใส่แค่กางเกงตัวของเขาใหญ่กว่าเธอมาก
"(ใครนะลูกของคนแถวนี้หรอ ต้องทำความรู้จักสะแล้วสิจะได้มีเพื่อนแก้เหงา ฮิๆๆ~)"คิดได้อย่างนั้นเทียนจึงเดินไปด้านหลังของเด็กชาย
"นี้นายนะ!!"เทียนได้เรียกเด็กชายคนนั้น
"!!!!"สะดุ้ง
"โอ้ะ!!ไงนายชื่ออะไรหรอ(วิชาลับ มารยาหาเพื่อนแบบ200%)"เทียนถามขึ้นเมื่อเห็นเขาลุกขึ้นแต่ไม่หันหน้ามามองเธอเลยเนี้ยสิ
แต่ด้วยความอยากรู้อยากเห็นของเธอหรือเรียกง่ายๆคือ เผือก
แอบย่องไปข้างหน้า(ขอดูหน้าหน่อยละกัน)ต้อมความเผือกมั้กทำงานได้ดีเสมอสำหรับเธอ เยียมฮะมุง
"(เอะ!!หน้าเขา)"เทียนที่เห็นหน้าของถึงกับตกใจเป็นเพราะใบหน้าของเขาดูบิดเบียวเป็นอย่างมาก
"!!!ย-อย่ามอง!!"ปิดหน้า
แต่ดูเหมือนการกระทำของเทียนจะเป็นการทำให้เด็กชายตรงหน้ากลัวเสียแล้วและเขากำลังหนีเธอ
หมับ!!!
แต่มีหรอทีคนอย่างเทียนปลอยใครไปง่ายๆอะเพราะเธอคนนี้มันร้ายจ้าาา👁👄👁
"(ไม่ปลอยไปหรอกนะ)"
เธอยังไม่อยากอยู่ตามลำพังหลอกนะยังไงเธอก็ต้องเอาไอ้เด็กผู้ชายคนนี้มาอยู่เป็นเพื่อนให้ได้
"ปลอยนะ!!"ดิ้น
"ด-เดี๋ยวดิฉันแค่อย่ากมีเพื่อนนั่งเล่นด้วยเเค่นั้นเองนะ(ขอละไอ้ชายมาอยู่เป็นเพื่อนฉันก่อนยิ่งไอ้พวกเด็กเผื่อกนั้นหาว่าเธอกินหมาอยู่)"ทำไม่ถึงดิ้นแรงจังค่ะ(ว้ะ)แต่ดูจากที่เธอพูดไปเมื่อกี้จะทำให้เขาหยุดดิ้นได้เสียที่(;^;เอ้อขอบคุณที่หยุดดิ้นแขนจะหลุดอยู่แล้วเนี้ย)
"พ-เพื่อนหรอ"เขาเปิดหน้าตัวเองออกก่อนที่จะมองผู้หญิงตรงหน้าที่จะมาขอให้เขาเป็นเพื่อนนั่งด้วยและเขาค่อยๆชี้มาที่ตัวเองและพูดขึ้น
"ฉ-ฉันหรอ"ท่าทางของเขาดูไม่มั้นใจอย่างไรไม่รู้สำหลับเทียนนั้นกลับคิดว่า(น่าสงสารจังติดอ่างหรอเนี้ย)เธอไม่ได้สนใจหน้าตาเขาแล้วเนี้ยสิ
"อืม!!^-^ฉันไม่มีเพื่อนเลยช้วยมานังกับฉันได้ไหมล่ะ"เทียนถามขึ้นด้วยความตื่นเต้น
แต่ท่าทางของเขาก็ดูหวาดกลัวอยู่ดีปากของเขาสันเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง
มันดูขัดใจเธอมากอย่างนึ่ง"นายอยากถามอะไรฉันหรือป่าว(เร็วๆหนุ่มน้อยฉันยังไม่อยาดอยู่คนเดียวหรอกนะ!!)"
แล้วเขาก็เริ่มเปิดปากพูดขึ้น
''หน้า-ไม่ ก-กลัวหรออึก!!"เขาชี้มาที่หน้าตัวเองและทำท่าเหมือนจะร้องด้วยสิ
"ห้ะ!(เดี๋ยวๆไอ้การที่กำลังจะร้องนี่คืออะไรใครมาเห็นคงคิดว่าฉันแกล้งเขาแน้ๆแล้วที่กลัวคือเรื่องแค่นี้ถึงตอนแรกจะตกใจก็เถอะ๐ 3๐แต่หนเาตาของเขาก็ไม่ได้หน้ากลัวขนาดนั้นเสียหน่อยในชาติก่อนคนที่มีหน้าแบบนี้ก็มีทั้วไปแถมบางคนยังได้เป็นคนดังอีก)"เทียนที่มัวขมวนคิ้วคิดเรื่องในหัวอยู่นั้นกลับลทมไปว่ามีเด็กชายอยู่ตรงหน้า
เขาที่เห็นผู้หญิงตรงหน้าไม่ตอบอะไรสักที่เเถมยังเอาแต่ทำคิ้วขมวนอยู่จึงได้คิดว่า
...***ใครๆก็กลัวเขาทั้งนั้นแหละเพราะ...
...หน้าตาเขามันหน้าเกลียด...
...คงมีแค่เพียงแม่ของเขาเท่านั้นที่รักเขาคนเดียว***...
"ง-งันไปก่อนนะ"เขาค่อยๆหันหลังกลับ
แต่มีหรือที่คนอย่างเทียนจะปลอยไปง่ายๆเธอยังไม่อยากกลายเป็นคนใจร้ายที่ดูคนแค่เปลือกนอกหรอกนะ-^-
"ไม่ๆนายนะไม่ได้หน้ากลัวหรอกนะนายนะออกจะปกติเหมือนคนทั่วไป นายเป็นแค่พิการเองอย่าไปคิมากสิถ้ามีคนยอมรับตัวนายได้ก็คือฉันไง แล้วก็นะ!!มานั่งเป็นเพื่อนกลับฉันได้หรือป่าวล่ะที่นี้"ประโยคสุดท้ายเธอได้ตะโกนออกมาอย่างเสียงดัง
ตึกตักๆ
"เจสัน"เขาพูดขึ้น
"อ-อะไรน่ะนายพูดว่าอะไร"เทียนที่เหนือยจากการที่เธอตะโกนได้แต่ ฮอบแฮ้กๆเหมือนหมาจนลืมฟัง
"ช้วยเรียกผมว่าเจสันด้วยครับ"เขาพูดขึ้นและเขาพูดเสียงดังฟังชัดกว่าเดิม
"อืม!!เรียกฉันว่าเทียนนะเจสัน"
เจสัน~
เจสัน~
เจสัน~
เจสัน~
ตึกตักๆ
ตึกตักๆ
ไม่รู้ทำไม่ตัวของเจสันถึงรู้สึกแปลกกับผู้หญิงตรงหน้ากันแน้ ตอนเธอเรียกชื่อเขาด้วยรอยยิ้มแถมยังไม่ว่าเขาหน้าเกลียดและไม่กลัวอีกด้วยด้วย เธอบอกว่ายอมรับในตัวเรา เขารู้ว่าสึกว่าหน้าเขามันร้อนแปลกๆแถมหัวใจมันยังเต้นแรงแปลกๆเสียแล้ว
.
.
.
.
.
"หืม?(ทำไม่เจสันหน้าเเดงแปลกๆว้ะ แต่ที่น่าสงสัยที่สุดคือเขาชื่อเจสันแถมยังหน้าตาแบบนี้.....!!!!!ม-ไม่หรอกมั้ง😅ยมบาลคงไม่ให้เราใช้บาปโดยวิ่งเอาตัวรอดจากฆาตกรหรอกมั้ง??)"
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻🌼🌻
แฮ้มมม~ยัยเทียนของเราเริ่มสงสัยแล้วสิ
แถมยังไปหลงตกน้องเจสันเสียได้
—————————————————————————
จบ
ยังไม่แก้คำผิด
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
