เกมนี้เธอแพ้ Yeonbin
ตานี้ จะเป็นตาสุดท้ายของเราสอง
วีระ
เกมนี้พี่แพ้อีกแล้วสินะ
วีระ
เกมหน้าพี่ห้ามยอมเด็ดขาด
วีระ
ถ้าพี่ชนะผม แสดงว่าพี่ยอมให้ผมจริงๆ
วีระ
แต้ถ้าพี่แพ้ แสดงว่าพี่มันก็แค่คนกากๆคนนึงที่ทำอะไรไม่เป็นเลย
วีระ
ผมจะเป็นทาสพี่ตลอดชีวิต ถ้าพี่ชนะ
วีระ
ถ้าผมชนะพี่ต้องเป็นทาสผม
ชาร์ต
รอกติกาเกมหน้าได้เลย
ชาร์ต
กำลังออกอีก10นาทีนี้
ชาร์ต
แล้วเรารู้ยังหล่ะว่าเป็นคนล่า
ชาร์ต
เด็กน้อยของพี่อยู่ไหนน้าา
ชาร์ต
อพาตเม้นที่43ตึก2ชั้น3ห้องสุดท้าย
ชาร์ต
วิ่งออกมาตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วครับเด็กน้อย
ชาร์ต
พี่ไม่อยากรุนแรงกับหนูนะครับ
วีระ
สู้ไม่ได้ก็ยอมแพ้ไปนะ
ชาร์ต
เมียใครวะ น่ารักจัง~
ชาร์ต
ครางอย่างเสียวเลยนะครับ
ชาร์ต
แล้วก็เลิกเล่นเกมนี่ซ๊ะ
ชาร์ต
เพราะหนูวีระเป็นของพี่เพียงคนเดียวไงครับ:)
วีระ
พี่ก็ของผมคนเดียวน่า! เลิกเล่นด้วยเลย!
ชาร์ต
อยู่แล้วครับ เพื่อหนูวีระทั้งคน
วีระ
คนกากแบบพี่จะทำอะไรผมได้
วีระ
แค่ผมอยู่นิ่งๆในอพาตเม้นแบบนี้พี้ก็หาไม่เจอละ
ผมทำตัวเองชิวๆไม่ต้องไปดิ้นลนเดือดร้อนอะไรเพราะคนพี่มันไม่รู้ที่อยู่ผมด้วยซ้ำ
แล้วอีกอย่าง ถ้าพี่รู้ที่อยู่ผมจริงๆผมก็ไม่ยอมให้พี่เอาผมง่ายๆหรอก เสียแต้มไม่พอยังเสียตัวอีก เหอะ ไม่มีทางสะหล่ะ
อีกคนทักผมมาในแชท พร้อมกับบอกว่าอยู่ที่หน้าอพาตเม้นของผมแล้ว ให้ตายเถอะ
วีระ
แม่ง เป็นสต็อกเกอร์รึไงวะ
ผมรีบเปิดประตูห้องออกไปทันที ขืนอยู่ในห้องต่อมีหวังได้โดนกันพอดี
ผมวิ่งออกไปจนถึงทางลงบันไดก็พบกับพี่ชาร์ตเดินมาแล้วมองผมด้วยใบหน้ายิ้มๆ
คนพี่พูดกับผมด้วยท่าทีนิ่งๆ เหมือนกำลังตั้งท่าทีจะจับตัวผมได้ทุกเมื่ออย่างใจเย็น
ผมจนมุมจริงๆเลยคิดอะไรไม่ออกแล้วจึงต้องจำใจยอมปล่อยหมัดหนักๆใส่ใบหน้าอีกคน แต่อีกคนกลับไม่หลบหมัดของผมเลย
ระหว่างที่คนพี่ได้แต่เช็ดเลือดที่มุมปากแล้วเผยยิ้มออกมา ผมเลยถือโอกาสนี้ชิ้งหนีมาทันที
ชาร์ต
ต่อยพี่แบบนี้ไม่ดีเลยนะ
ผมวิ่งออกมาใกล้แล้ว แต่ผมก็ยังได้ยินเสียงฝีเท้าที่วิ่งตามผมมาติดๆ ทำไมถึงวิ่งเร็วได้ขนาดนี้วะ
ผมวิ่งจนแรงใกล้จะหมดอยู่แล้ว ตอนนี้เหลืออีก15นาที ทำไมมันนานงี้วะ!
ผมไม่มีทางเลือกเลยต้องเดินเข้าไปในเขตที่มีคนพุ้งพร้าน
ชาร์ต
หว่า..คนเยอะสะด้วยสิ
ชาร์ต
แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับกูหรอกนะ:)
ผมวิ่งจนสุดแรงจะทน ผมเหนื่อยเกินไป ตอนนี้ผมต้องพัก ผมเลยนั่งพักที่ม้านั่งตัวนึง ผมมั้นใจแล้วว่าอีกนานเลยกว่าพี่มันจะตามตัวผมเจอ หึ และนั้นคงจะหมดเวลาไปแล้วหล่ะ
ตอนนี้ผมไม่คิดอะไรแล้วสับเท้าวิ่งอีกครั้ง
คนเหี้ยอะไรวะแม่งทำไมอึดงี้ ตัดมาที่ผมแรงวิ่งก็น้อยลง ตอนนี้คนพี่วิ่งตามมาติดๆเลย
ผมตัดสินใจวิ่งเข้าตึกร้าง ผมว่ามันคงไม่กล้าพอที่จะวิ่งเข้ามาในที่อันตรายแบบนี้หรอก เหอะ
เว้นแต่..ถ้ามันไม่โรคจิตขนาดต้องตามล่าผมขนาดนี้
เอาแล้วไงหล่ะ ผมสะดุดก้อนอิฐบ้าๆนี่ล้มจนได้ เข่าถลอกเลย
เสียงฝีเท้าเร่งเข้ามาหาผมเรื่อยๆ
และก็ใช่ คนพี่มายืนอยู่ตรงหน้าผมแล้ว..
ผมคงไม่รอดแล้วหล่ะ..จบแล้ว เกมนี้
คนตรงหน้าผมย่อตัวลงมาหาผมก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าของเขามาซับเลือดที่แผลของผม
ผมไม่พูดอะไร ได้แต่มองคนพี่ซับเลือดให้ผมอยู่แบบนี้
ชาร์ต
ถ้าพี่ไม่วิ่งไล่เราขนาดนี้เราก็คง ไม่ต้องเจ็บตัวแบบนี้ พี่ขอโทษ
คนพี่ก้มลงเลียแผลที่เข่าของผมอย่างอ่อนโยน ทั้งๆที่มันไม่ได้ช่วยรักษาอะไรเลย มีแต่เพิ่มความแสบให้เปล่าๆ
วีระ
ซี๊ดดด..พะ..พอเลย เชื้อโรคทั้งนั้น
ชาร์ต
พี่ไม่คิดว่าเราจะเล่นจริงจังขนาดนี้
ชาร์ต
ตอนที่เราวิ่งเข้ามาในนี้ พี่เป็นห่วงเรามากเลยนะ
ชาร์ต
แล้วก็เป็นอย่างที่พี่คิดจริงๆ
ชาร์ต
ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่พลาดตกตึกไปอะ ห๊ะ!
มือหนาฟาดลงไปที่ต้นขาของผมแรงๆไปทีนึง
ชาร์ต
เจ็บก็ดี! จะได้จำ! ละวิ่งเข้ามาในนี้ทำเหี้ยไรก่อน!
วีระ
กะ..ก็คิดว่าพี่มึงจะไม่กล้าเข้ามา..
ชาร์ต
แต่มีมึงอยู่ในนี้ไง กูเลยกล้า!
ชาร์ต
ไม่ต้องมาแงเลยไอ้เด็กดื้อ
วีระ
ทำไมต้องเป็นห่วงขนาดนี้ด้วย..
ชาร์ต
กูชอบมึงตั้งแต่มึงเข้าเกมมาแรกๆละ ตั้งแต่มึงมีแต้มเท่าอุนจิมด
ชาร์ต
ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง
วีระ
พี่มึงรู้ปะ ทำไมผมถึงทักไปหาพี่
ชาร์ต
ซึ่งกูก็ยอมละแต้มกู30แต้มก็อยู่ที่มึง
วีระ
ผมก็ชอบพี่อะ ผมถึงมาเล่นเกมนี้ไงเมื่อรู้ว่าพี่เล่นอะ
ผมกับพี่ชาร์ตเงียบกริบ ใบหน้าพี่แกเริ่มขึ้นสีแดงนิดๆ ผมก็เช่นกัน
ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดนั่งหันหลังให้อีกคนตัวผมก็เอนนอนราบไปกับพื้นก่อนจะยกสะโพกขึ้น
ผมหันมองคนพี่ที่ตอนนี้หน้าแดงทำอะไรไม่ถูก ผมก็เขินเป็นนะ แต่... ทำไงได้อะ ผมถอดกางเกงขาสั้นของตัวเองลงแล้วใช้นิ้วเรียวยาวของผมลูบวนไปมาที่รูรักของตัวเอง
วีระ
ฮึก..เอาของพี่..สะ..ใส่เข้ามาได้มั้ย
ตอนนี้ผมไม่อยากมองอะไรแล้ว ผมก้มหน้ามุดแขนตัวเองก่อนจะรู้สึกอุ่นๆเหมือนมีอะไรกำลังดันเข้ามาที่ช่องทางหลังของผม
ชาร์ต
อื่มส์~..อ่า ครั้งแรกเหรอหื้อ
ผมเงียบไม่ตอบอีกคน ใครจะกล้าบอกวะ...ก็ครั่งแรกหน่ะสิ
ชาร์ต
มันแน่น..เกินไป มันจะเจ็บนะ
ผมไม่ให้คนพี่ได้พูดต่อ เห็นชักช้าอยู่นั้นแหละผมเลยจัดการขยับสะโพกเอง ลำบากจังวะ..นะ...แน่นก็เเน่น เจ็บก็เจ็บ
วีระ
อ๊ะส์~..ซี๊ดส์ อะๆ...อื้ออส์~
ดูเหมือนคนด้านหลังผมจะทนไว้ไหวแล้วเลยจับสะโพกของผมไว้ แล้วกระแทกแกนเข้ามาอย่างแรงและเร็วมากด้วย
วีระ
พะ!..อ๊ะส์ๆๆๆ!..พี่ ระ เร็วไป อ๊าส์!..อะ อ๊ะส์ๆๆ!
ชาร์ต
อื่มมส์~ เราเริ่มเองนะ..อ่าาส์~
วีระ
ฮึก!..อะ อ๊ะส์ๆๆๆ!~..อื้อส์ อ๊ะส์!
วีระ
พะ..อ๊าส์ๆ~ พี่ถ่ายคลิป อื้อส์..ผมหน่อย อ๊ะส์ อ๊ะส์ๆๆๆ!~
วีระ
อ๊ะส์ๆ!..อยาก อ๊าส์!..เห็น ซี๊ดส์..อื้อส์ๆๆ~
คนพี่หยิบมือถือตัวเองขึ้นมาแล้วถ่ายคลิปของผม ถ้าผมมาย้อนดูทีหลัง ผมคงอายตัวเองมากแน่เลย
วีระ
ฮึก..อ๊ะส์ๆๆ!..ไม่ไหว อ๊าส์~ แล้ว..อื้ออส์~ อ๊ะส์! อ๊าส์~~
ผมกระตุกเสร็จไป แต่คนข้างหลังผมยังไม่เสร็จนี่สิ อึดจริงๆเลย..
ชาร์ต
ทนหน่อยนะ อ่าาส์~ อื่มส์ๆ..
วีระ
งื้ออส์~..อ๊ะส์ๆๆๆ! อ๊าส์ๆ..อ๊ะส์ๆๆ
คนพี่กระแทกผมอยู่แบบนี้สักพักก็กระตุกออกมา ฮื้อ..แถมไม่เอาออกด้วยนะ
ชาร์ต
พี่ขอโทษ อ่าส์~ แต่พี่ไม่ผิดนะครับ
ชาร์ต
โถ่ ทีเมื่อกี้ยังให้เอาเลย
อีกคนถอดแกนกายออกจากช่องรักของผม ผมรู้เลยว่าน้ำนั่นมันกำลังไหลลงมาตามหว่างขาของผม
ชาร์ต
ไม่ต้องเอามือปิดหน้าเลย
พี่ชาร์ตใส่กางเกงให้ผมตามเดิม แล้วอุ้มผมพาดบ่าเดินออกจากตึกร้างบ้าๆนี่
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าครั้งแรกของผมคือตึกร้างแบบนี้อะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
