ปะป๋าของไออุ่น
Chapter 1
ทิศ
เห็นว่าเทอมนี้ทะเลาะกับอาจารย์ศิลปะด้วย แต่คงไม่มีปัญหาอะไรมากครับ
อัคนี
ก็ต้องดูสิ ปี 1 แล้วนะเรา
อัคนี
แล้วเรียนศิลปกรรม แต่มีปัญหากับอาจารย์สอนศิลป์เนี่ยนะ
ไออุ่น
ก็อาจารย์สอนไม่รู้เรื่องเองนี่
ไออุ่น
ก็แค่บอกไปว่าที่พูดมาตั้งแต่ต้นเทอมน่ะ ไม่ได้ความรู้อะไรเลย
ไออุ่น
แล้วนี่ ปะป๋าจะให้อะไรเป็นของขวัญไหม
ไออุ่น
ผมได้ B แค่วิชาเดียวนะ
ไออุ่น
ต้องมีของขวัญแล้วนะแบบนี้
อัคนี
ถ้าลงเรียนซัมเมอร์จะมีของขวัญให้
ไออุ่นหันไปมองทิศ เขาทำได้แค่ส่งยิ้มให้กำลังใจมาแค่นั้น ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
เมื่อไออุ่นเห็นแบบนั้น เขาก็เดินเข้าไปหาปะป๋าของเขาก่อนจะนั่งลงบนตักของอีกฝ่าย
ไออุ่น
ทำไมถึงยังบังคับอีก
มือหนาของอัคนีละจากเอกสารบนโต๊ะแล้วมารวบเอวบางนั้นไว้
อัคนี
ถ้าเรียนซัมเมอร์ก็จะจบเร็วกว่าปกติ
อัคนี
ไม่อยากมาอยู่กับปะป๋าเร็วๆหรอ
อัคนี
งั้นก็คงไม่อยากอยู่ด้วยกันจริงๆน่ะสิ🥺
ไออุ่น
ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยนะ
ไออุ่น
แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะ
ไออุ่นยิ้มก่อนจะลุกขึ้นจากตักและลงไปนั่งคุกเข่าในระดับสายตาที่ตรงกับเป้าหมาย
มือเรียวเอื้อมไปรูดซิบกางเกงออกก่อนจับเอาแท่งเอ็นอุ่นๆให้โผล่พ้นออกจากกางเกงออกมา
ลิ้นร้อนเลียที่ริมฝีปากเบาๆพล่างมือเรียวชัดรูดแก่นกายเสมือนเตรียมพร้อม
ไออุ่นเงยหน้าขึ้นไปมองอัคนีที่ตอนนี้กำลังกัดปากมองการกระทำของเด็กที่นั่งอยู่ด้านล่าง ไออุ่นยิ้มก่อนจะขยับตัวไปข้างหน้าและใช้ลิ้นร้อนแตะลงไปยังหัวของแท่งเอ็นและเลียไปมา
จากนั้นก็ครอบปากลงไปพร้อมกับลงลีลาการอมอย่างชำนาญ
เสียงครางเบาๆของอัคนีส่งออกมาพร้อมกับมือหนาที่วางบนหัวของเด็กเล็กที่กำลังโขกเขาอยู่
การกระทำของเด็กน้อยทำเอาอัคนีเคลิ้มจนปลดปล่อยน้ำสีขาวออกมาในเวลาไม่นาน
ไออุ่นยิ้มพร้อมเช็ดปากด้วยนิ้วเรียวยาวก่อนจะหอมลงไปที่แก้มของอัคนีและเดินออกจากห้องไป
ความสัมพันธ์ของเขาทั้งคู่ไม่ใช่เพียงพ่อลูกบุญธรรม แต่มันมากกว่านั้น และมันเริ่มขึ้นตั้งแต่ไออุ่นอายุ 18
Chapter 2
ไออุ่น
ใกล้จะวันเกิดปะป๋าแล้ว
ไออุ่น
ผมให้อะไรปะป๋าดีครับ
ทิศ
อะไรที่คุณอุ่นให้ นายก็ชอบหมดแหละครับ
ไออุ่น
แต่ว่าอยากให้อะไรที่ใหม่ๆบ้างนี่นา
ไออุ่น
พี่ทิศว่าผมทำของให้ปะป๋าจะชอบไหม
ทิศ
ถ้าของมันจากคุณอุ่น เป็นอะไรนายก็ชอบครับ
ไออุ่น
น่าจะให้ไอเดียกันบ้างนะครับ
ไออุ่น
จะว่าไปแล้ว ผมขึ้นปี 1 แบบนี้
ไออุ่น
ปะป๋าจะให้อุ่นไปทำงานให้เลยหรือเปล่านะ
ไออุ่น
ถ้าเป็นแบบนั้น พี่ทิศจะมาช่วยผมใช่ไหม
ทิศ
ยังไงก็ต้องดูแลคุณอุ่นกับนายอยู่แล้ว
ไออุ่นรีบเดินไปยังห้องรับแขกในบ้าน เมื่อไปถึงก็เจอน้ำหอมเพื่อนสนิทของเขานั่งรออยู่ตรงโซฟา
ไออุ่น
มีอะไรหรือเปล่า ทำไมมาไม่บอกเลยล่ะ
น้ำหอมไม่ตอบอะไรแต่กลับทำท่าทางแปลกๆก่อนจะพาไออุ่นขึ้นไปบนห้องนอนของไออุ่นเอง
น้ำหอม
รู้หรือเปล่าว่าเราถูกรับมาเลี้ยง
น้ำหอม
แล้วอุ่นอยู่กับเขาได้ยังไง
ไออุ่น
ก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อยหนิ
น้ำหอม
อุ่นเคยถามไหมว่าเขาไปรับอุ่นมาเลี้ยงจากที่ไหน
น้ำหอม
บ้านเด็กกำพร้าหรือข้างถนน
ไออุ่น
เขาอาจจะไม่อยากพูดถึงก็ได้
น้ำหอม
แล้วทำไมต้องพูดถึงไม่ได้
น้ำหอม
มันเป็นเรื่องไม่ดีหรอ
น้ำหอม
เราอยากรู้จักตัวเอง เราอยากรู้ว่าเรามาจากไหน ต้นกำเนิดเป็นใคร เราไม่ใช่ลูกจริงๆของเขา
น้ำหอม
ถ้าเกิดวันนึงเขาแต่งงานกับคนอื่นแล้วมีลูกด้วยกันล่ะ
น้ำหอม
สายเลือดจะสู้สายน้ำได้ไง
น้ำหอมนั่งลงบนเตียงแล้วมองไปยังไออุ่น
ไออุ่น
ช่วยตามหา..ว่าเป็นใครน่ะหรอ
น้ำหอม
อย่างน้อยได้รู้จักตัวเองบ้างก็ยังดี
ไออุ่นเม้มริมฝีปากเพื่อคิดถึงสิ่งที่เพื่อนพูด มันก็จริงที่เขามีสิทธิ์จะถูกทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ พอมาคิดๆดูแล้วเขาก็ไม่เคยถามเรื่องตัวเองจากอัคนีเลย
ไม่ใช่เพราะไม่อยากรู้แต่เขาคิดว่าไม่ควรถามเพราะเขาอยากอยู่กับอัคนี
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าถ้าวันหนึ่งอัคนีแต่งงานกับคนอื่นแล้วมีครอบครัว เขาที่มาจากที่ไหนไม่รู้ก็อาจจะถูกไล่ออกไปให้พ้นก็ได้เหมือนกัน
การได้รู้พื้นเพที่แท้จริงของตัวเองก็อาจจะเป็นการเตรียมพร้อมก็ได้
Chapter 3
ถ้าเกิดลองมองย้อนไปในวันที่ผมรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกของปะป๋า วันนั้นมันคือวันที่ผมแน่ใจมากๆว่าผมหลงรักปะป๋าของตัวเอง
รักในแบบที่ไม่ใช่พ่อลูก ตอนนั้นความรู้สึกผิดมันจุกเต็มหัวใจจนคนรอบข้างรู้สึกได้
และวันที่ปะป๋าเดินเข้ามาถามผมก็มาถึง
อัคนี
ช่วงนี้เป็นอะไรหรือเปล่า
อัคนี
ทิศบอกว่าเราเหม่อบ่อยมากๆ
อัคนี
มีเรื่องอะไรก็บอกปะป๋าได้นะ
อัคนี
เรื่องที่โรงเรียนหรือเปล่า?
ผมตอบออกไปพร้อมกับก้มหน้า ผ่านไปไม่นานใบหน้าของผมก็ถูกใครบางคนช้อนให้เงยขึ้น
ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ถ้าจะตอบออกไปว่าไม่มีก็คงไม่เชื่อ
ผมเบะปากออกมาเล็กน้อย เมื่ออีกคนเห็นก็รีบดึงผมเข้าไปกอด
ไออุ่น
รู้สึก..มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ควรเกิดขึ้นเลยครับ
ผมพูดออกไปจนกระทั่งปะป๋าผละผมออก
ผมพูดออกไป สิ่งที่ได้กลับมาคือเสียงหัวเราะของปะป๋าพร้อมกับการลูบหัว
ไออุ่น
มันเป็นเรื่องที่แย่มากนะครับ
อัคนี
ทำไมล่ะ การรักปะป๋ามันแย่ขนาดนั้นเลยหรอไง😕
ไออุ่น
แต่ผมดันรู้สึกกับปะป๋า...
ไออุ่น
ดันรู้สึกรักปะป๋า..
ผมก้มหน้าลงอีกครั้งก่อนจะพูดให้ชัดเจน
ไออุ่น
รักปะป๋า..แบบคนรักกัน
ไออุ่น
รู้สึกแบบนั้นน่ะครับ
ผมร่ายคำที่จะบอกให้เข้าใจออกมา เมื่อเงยหน้าขึ้นก็พบกับสีหน้าที่แสดงความตกใจของปะป๋า
แน่ล่ะ ตอนนี้ลูกชายของเขากำลังสารภาพรักกับเขาอยู่นี่ไง
ไออุ่น
ทั้งๆที่ปะป๋าเป็นพ่อ
ไออุ่น
แต่กลับรู้สึกบ้าๆแบบนี้
ไออุ่น
ผมจะพยายามลบมันออกไปครับ😔
อัคนี
ที่จะบอกคือมันไม่แปลก
ปะป๋าพูดย้ำอีกครั้งก่อนจะเดินไปที่โต๊ะแล้วก็หยิบเอกสารนึงออกมา
อัคนี
แต่พอมาเป็นแบบนี้คิดว่าบอกเลยดีกว่า
ปะป๋ายื่นเอกสารนั่นมาให้ผม ผมปรายตาอ่านหัวข้อของเอกสารก็พบว่ามันคือเอกสารรับรองบุตรบุญธรรม
อัคนี
เราไม่ใช่พ่อลูกกันจริงๆ
อัคนี
ก็ไม่แปลกใจหรอกนะที่อุ่นจะรู้สึกแบบนั้น
อัคนี
แต่รู้ใช่ไหมว่าถึงจะรู้แบบนี้ก็ต้องจัดการความรู้สึกของตัวเองนะ
อัคนี
เพราะสุดท้ายเราก็คือพ่อลูกกัน
ถึงจะบอกแบบนั้น แต่หลังจากวันนั้นปะป๋ากลับทำตัวสนิทสนมกับผมมากกว่าเดิม เริ่มแตะเนื้อต้องตัวและสุดท้ายก็ลงเอยบนเตียงในวันเกิดของผมตอนผมอายุ 18
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
