...*คำเตือน*...

...นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา18+และไม่มีการทำร้ายศิลปินแต่อย่างใด ถูกแต่งเพื่อความทันเบิงเพียงเท่านั้น โปรดใช้วิจารญาณในการอ่านด้วยนะครับ^^...

...*ไม่ชอบกดออกนะ"...

|

บอมกยู - ชานเตส

ยอนจุน - ลูอีส

ซูบิน - แม็ค

ฮยูนิง ไค - โซน

แทฮยอน - เจมส์

|

"ลูอีสมึง แฮปปี้เบิร์ดเดย์เว้ย" ชายร่างสูงใหญ่ผมสีบลอร์นขาวสวยรีบเดินเข้าไปกอดคอชายร่างสูงหุ่นบางสวยราวอย่างนายแบบเลือนผมสีดำเป็นเงาสลวย แขนข้างซ้ายของโซนพาดไปที่ไหล่กว้างของลูอีสและเสียงพูดที่สดใจบอกสุขสันต์วันเกิดเพื่อนรัก 

"โอ้โหเพื่อน มึงแม่งเพื่อนจริงว่ะ จำวันเกิดกูได้ด้วย" ลูอีสยกมือขึ้นบีบแก้มเพื่อนรักเพื่อนแท้ของตนอย่างหมั่นเขี้ยว อีกฝ่ายก็ไม่ได้มีท่าทีจะปัดมือของลูอีสออกด้วย

"กูกับมึงคบกันมากี่ปีแล้ว จะ20ปีแล้วไอ้แก่" 

"แก่เหี้ยไรโซน กูยังไม่แก่"

"จะ32แล้วนะเพื่อน" โซนพูดพรางตบบ่าของลูอีสเชิงบอกว่ายอมรับที่ตัวเองแก่สะเถอะ

"มึงก็30แล้วไอ้อ้วน"

"ที่งี้อะด่าอ้วนเลยนะ เจ็บเลย"

"อ้วนเองช่วยไม่ได้ เออมึง คืนนี้ไปตี้วันเกิดกัน มึงว่างใช่มะ?" 

"ว่างดิ่ จะไปตอนไหนเดี๋ยวกูไปรับ ขากลับจะได้กลับรถกู"

"เดี๋ยวนัดอีกที"

ทั้งสองคนยืนคุยกันอยู่สักพักก็มีเสียงของผู้ชายอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบและปนด้วยความหงุดหงิด " เกะกะ ขวางทางครับ ช่วยหลีกทางหรือไม่ก็ไปคุยกันที่อื่นนะครับ" ทั้งสองคนหันมามองก็พบกับหนุ่มในชุดเสื้อเชิเตสีขาวเนคไทสีดำสองคนที่เป็นเด็กฝึกงานบริษัทร์ของพวกเขา คำพูดคำจาของหนุ่มเลือนผมสีน้ำตาลมัดรวบไว้ข้างหลังนั้นทำให้ลูอีสหัวเริ่มอุ่นเครื่องขึ้นมาทันที

"ไอ้เด็กนี่ พูดกับรุ่นพี่ให้มันดีๆหน่อย อย่าปากดีให้มันมาก" ลูอีสเสยผมขึ้นทีนึงก่อนจะเอามือล่วงกระเป๋ากางเกงยืนเก็กท่า

"เห้อ ผมว่าผมก็พูดดีแล้วนะครับรุ่นพี่ลูอีส พี่ต่างหากที่คิดว่าที่ผมพูดมันไม่ดี"

"ว้อย!!! กูหมายถึงให้มึงพูดแบบมีมารยาทไอ้สัส! มึงเข้าใจมั้ยไอ้! ชาน! เตส!" ลูอีสหัวระเบิดทันทีที่ความที่ตนบอกเด็กฝึกงานคนนี้มันตีไม่แตก

"อ๋อเหรอ คนแบบพี่น่ามีมารยาทด้วยมากมั๊ง" ชานเตสยิ้มเย้ยคนที่เป็นรุ่นพี่ที่เขาสามารถเรียกลุงเลยก็ได้ เพื่อนตัวสูงผมสีดำจับไหล่ทั้งสองข้างของชานเตสแล้วพยายามบอกว่าคนตรงหน้าคือรุ่นพี่ แต่ชานเตสก็ไม่สน รุ่นพี่แล้วไงไม่ทำตัวให้น่ามีมารยาทให้เอง

"หน๊อย! ไอ้เด็กนี่!" ลูอีสพุ่งตัวเข้าใส่ชานเตสพร้อมกับดึงขอเสื้อของเขาขึ้นอย่างแรงจนกระดุมเสื้อด้านลนสุดหลุดออกมา

"เห้ยยยเพื่อนน เราว่าเข้าไปทำงานเราดีกว่าเน๊อะ แม่งมึงไปประชิดตัวน้องเขาจวนจะจูบกันอยู่ละ" โซนรีบลากเพื่อนตัวดีอย่างลูอีสเข้าไปที่ห้องทำงานทันที 

"ไม่ มึง กูจะไปอัดหน้ามัน!"

"กัดกันทุกวันเน๊อะอีเหี้ยย กูขอให้ได้กัน!"

"มึงบ้าปะ! แค่คิดก็ขนลุกแล้วอีเหี้ย!"

เด็กฝึกงานทั้งสองที่มองดูรุ่นพี่ที่กึ่งดันกึ่งลากเพื่อนอยู่นั้นมองดูอยู่ด้วยความเหนื่อยใจ

"แต่กูเห็นด้วยกับรุ่นพี่โซนนะ ทะเลาะกันทุกวันไอ้ห่า ขอให้ได้กันไอ้"

"...อือฮึ" 

ชานเตสรีบจัดแจงเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยที่สุดและหยิบเข็มกรัดในกระเป๋าเป้มาติดแทนกระดุมที่หลุดหายไปแล้วตอนที่โดนกระชาก

|

19:34

"ช้าว่ะ กูยืนรอตั้งนาน" ลูอีสมองคนที่พึ่งเปิดประตูรถมารับและก็บ่นที่อีกคนนั้นมาช้าไป30กว่านาที

"ช้าเหี้ยไรกูพึ่งถึงบ้านตอน6โมงแม่งก็เล่นทักมาจะไปทุ่ม เล่นแดกแต่หัววันเลยนะมึง"

"หัววันพ่อมึงสิ มืดแล้ว"

"เออๆ รีบขึ้นรถ" 

ลูอีสรีบเดินไปที่ประตูเบาะหน้าที่เพื่อนเปิดให้แล้วปิดประตูลง รถถูกเคลื่อนตัวออกจากเขตบ้านของลูอีสตรงไปที่ผับเจ้าโปรดที่ทั้งสองชอบไปกันตอนอยู่มหาลัย 

22:45

อึก อึก อึก

"หมดแก้ว~" แก้วรูปทรงสูงถูกวางลงบนโต๊ะมือที่จับแก้วนั้นอ่อนแรงลงทุกทีปลายนิ้วเป็นสีชมพูไล่ขึ้นมาที่ใบหน้าที่แดงอ่อนๆดวงตาลืมแลไม่ลืมแล ลูอีสกระดกไปไม่รู้กี่แก้วต่อกี่แก้ว แต่ที่รู้แน่ๆลูอีสกับโซนดื่มไวน์ที่มีแอลกอฮอร์แรงพอสมควรแล้ว2ขวด แต่ดูท่าโซนจะไม่เมาเลยสักนิด

"หมดแก้วแล้วพักก่อน เดี๋ยวหลับแล้วอดต่อ" 

"อะเค เดะขอไปแดนส์ให้ตื่นก่อน"

"เคครับ เดี๋ยวรินไวน์รอเลย555"

ลูอีสยืนขึ้นแล้วรีบเดินดุ้มๆเข้ากลุ่มคนที่กำลังโยกย้ายไปตามจังหวะเพลง ไม่รอช้าลูอีสก็เริ่มโชร์ลีลาการเต้นที่แสนพึลึกพิกลของตนออกมาท่าประหลาดต่างๆ และอยู่ๆก็มีชายหนุ่มมากมายมองเรือนร่างของลูอีสที่กำลังเต้นร่อนเอวตามจังหวะอย่างสนุกสนานชายใจถึงหลายคนเดินเข้ามาประชิดตัวของเขาก่อนจะลูบไล้ส่วนนู้นส่วนนี้ไปทั่ว ลูอีสไม่ได้สนใจและยังเต้นร่อนอยู่แบบนั้นจนรู้สึกว่ามันเริ่มจะไม่ดีแล้วเมื่อชายคนนึงมาประกบหลังของลูอีสแล้วก้มลงสูดดมกลิ่นกายของเขาด้วยความกระหายและลูบหน้าท้องผ่านเสื้อเชิ๊ตที่ดำตัวบางของเขา ลูอีสพยายามหลีกเลี้ยงจากชายคนนี้แต่ก็โดนกอดเอวไว้แน่นจนหลีกออกห่างไม่ได้

|

Rrrrr-Rrrr--

มือหนาหยิบมือถือที่อยู่ในกระป๋ากางเกงออกมาก่อนจะกดรับสายแล้วพูดกับเสียงปลายสายด้วยน้ำเสียงค่อนข้างหงุดหงิด

"ว่า"

"โอ้โห เสียงดังขนาดนี้กูว่าชัวร์ การ์ดกูบอกว่ามึงมาผับ"

"เออ ทำไม จะมาปลดปล่อย"

"สงสารเพื่อนมึงต้องแบกกลับ"

"กูสิแบกเพื่อน นอนเมาแอ้งแม๊งไปละ ว่าแต่พี่มึงโทรมามีไร"

"เข้ามาที่ห้องทำงานกูหน่อยแปบนึง"

"เค"

ชานเตนกดวางสายแล้วหันมองเพื่อนตัวเองที่เมาฟุบไปกับโต๊ะแล้วก็ถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นเดินลึกเข้าไปที่บันไดด้านในที่มีการ์ดยืนอยู่แล้วเดินขึ้นไปเพื่อไปห้องทำงานของพี่ชายตัวเอง เมื่อมาถึงหน้าห้องเจ้าตัวก็โทรบอกพี่ชายให้ออกมาปลดล็อครหัสห้องให้เขาเข้าไป

"ว่ามา มีไรพี่เจมส์"

"คืนนี้เฝ้าที่นี่แทนกูที กูต้องกลับบ้านไปเคลียร์กับพ่อ"

"อ๋อ อืม เดี๋ยวเฝ้าให้ กูจะได้ไม่ต้องแบกไอ้ต่ายยักษ์นั้นด้วย"

"นอนห้องมึงเลยนะ ส่วนเพื่อนมึงเดี๋ยวกูให้พนักงานเปิดให้อีกห้อง"

"อืม แค่นี้ใช่เปล่า?"

"ใช่"

ชานเตสยืนนิ่งเงียบไม่ขยับไปไหนมาสักพักจนคนพี่นั่งงงกับน้องตัวเอง

"เป็นไรอะ?"

"แล้วมึงจะให้กูขยับสังขารมาทำเหี้ยไรรรร บอกตอนโทรเมื่อกี้ได้ไอ้ง้าวววววว!"

"กูอยากคุยแบบนี้อะมีปัญหาอ๋อ!?"

"เออ ไม่มีก็ได้วะ!" ชานเตสรีบหันหลังเดินออกจากห้องทันทีปล่อยให้คนพี่นั่งกลั่นขำที่ทำให้เขาหัวร้อน ชานเตสเดินลงมาก็จะรีบเดินกลับไปที่โต๊ะของเขาแต่สายตาดันไปเหลือบเห็นคนคนนึงที่คุ้นตาเขาจึงหันไปมองให้แน่ใจและใช่คนคนนี้เขารู้จักดีแล้วก็กัดกันอยู่ทุกวัน ชานเตสไม่อะไรและเตรียมจะเดินกลับแต่ก็ต้องหยุดและมองลูอีสต่อเพราะอีกคนนั้นกำลังเบี่ยงตัวเองหนีไปทางอื่นแต่ก็โดนชายตัวสูงอย่างกับเสาไฟฟ้ายิ่งกว่าเสาไฟฟ้ามาประชิดจนหนีไม่ได้แต่เมื่อชานเตสมองอีกสักพักก็เห็นรุ่นพี่คนนี้เต้นสะบัดร่อนสะขนาดนั้นขนาดจะหนีก็ยังเต้น เชื่อเขาเลยแบบนี้จะหนีรอดเหรอวะถามจริง ยิ่งมองชานเตนก็ยิ่งอนาจและสงสารเขาเลยเดินเข้าช่วยลูอีสโดยการเดินเข้าไปประกบที่ด้านหน้าของลูอีสแล้วคว้าเอวอีกคนมากอดไว้แน่นพร้อมกับส่งสายตาที่เหมือนกับคนหวงของของตัวเงให้กับคนที่มาประชิดตัวลูอีสตอนต้น เขาจิปากเสียอารมณ์ไปทีนึงแต่ก็ยอมถอยออกไป ชานเตสลากรุ่นพี่คนนี้ออกมาจากวงเหล่านักเต้นกลางคืน 

"ใครวะ...ชาน.." ลูอีสมองคนที่ลากตนออกมาก็รู้ทันทีว่าคือชานเตส ลูอีสมองหน้าของเด็กที่เขากัดกันทุกวันที่ไปทำงานไม่ละสายตา มือของเขาที่ตอนแรกเกาะอยู่ที่แขนของชานเตสก็ค่อยๆเลื่อนต่ำลงมาที่เอวแล้วดันชานเตสเข้ามาแนบชิด รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปนความสนุกเผยขึ้นบนใบหน้าของลูอีส

"น้องชานเตสมาทำอะไรที่นี่เหรอครับหื้อ?" ลูอีสก้มหน้าลงมาที่ใบหูของชานเตสก่อนจะพูดด้วยเสียงทุ่มต่ำที่ชวนให้หลงใหลเป็นอย่างมาก

"ก็มาแดกเหล้าไงครับ ถามแปลก"

ลูอีสถึงกับชะวักไปแปบนึงพรางคิดไอ้เด็กนี่กวนตีนตลอดเลยอีเหี้ย แต่ก็ไม่หลุดออกจากลุคที่คีพไว้เพื่อแกล้งชานเตสต่อ มือหนาเริ่มลูบไล้ไปตามตัวของชานเตสจนคนที่โดนกระทำต้องจับมือของเขาออก

"อ่าา ผมว่าพี่เมาหนักแล้วนะครับ"

"ไม่เมาสักหน่อย~" ลูอีสยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าชานเตสในระยะที่สัมผัสถึงลมหายใจของกันและกัได้ ปากของทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึง2เซนด้วยซ้ำ

"พี่จะเล่นอย่างนี้เหรอครับ?" ดวงตาจ้องมองไปที่นัยตาของลูอีสที่เขาก็อ่านออกว่าอีกคนนั้นกำลังสนุกที่ได้ทำแบบนี้

"เล่นอะไรครับหื้อ?"

ชานเตสยิ้มร้ายออกมาก่อนจะพูดที่ข้างหูของลูอีสด้วยเสียงทุ่มต่ำและแหบเบาๆ"ก็ เล่น แบบที่เราอยากเล่นไงครับ" ชานเตสควงแขนของลูอีสและออกแรงดึงเบาๆเชิงบอกให้ตามเขามา ลูอีสเดินตามมาจนถึงหน้าบันไดก่อนที่ทั้งสองจะเดินผ่านการ์ดที่คุมขึ้นไปลูอีสแอบสงสัยเล็กน้อยว่าทำไมการ์ดถึงให้พวกเขาผ่านขึ้นไปง่ายๆแบบนี้แต่ก็ชั่งมันเถอะ เจ้าเสือน้อยกำลังจะติดกับเขาทั้งทีจะมาสงสัยอะไรให้เสียอารมณ์ ชานเตสหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องห้องนึงก่อนที่เขาจะใส่รหัสแต่แปลกที่ทำไมเขาไม่บังมันไว้หรือเอามือปิดไม่ให้ลูอีสมองแต่กลับกดให้ดูโต้งๆอย่างนั้นเลย ชานเตสรีบพาลูอีสเข้ามาในห้องแล้วจัดการปิดประตูทันที

"มาครับน้องชานเตส เรามาเล่นเกมกันเถอะ"

"อย่ารีบสิครับ พี่ลูอีส" ชานเตสเดินเข้าไปในห้องโดนไม่บอกว่าไปทำอะไร ลูอีสที่ไม่รู้จะทำอะไรก็เดินไปยืนรอที่ปลายเตียงสักพักชานเตสก็เดินออกมาพร้อมของในมือมากมาย กุญเเจมือ ปลอกคอที่มีสายลากเป็นโซ่ หูแมวแบบคาดผม และหางแมวแบบเสียบที่หัวเสียบมันไม่ได้เล็กเลย ลูอีสมองชานเตสก็คิดว่าคงจะเป็นพวกโอตาคุมาโซแล้วคงอยากให้ลูอีสใช้ของพวกนี้กับเขา 

แต่เหมือนเขาจะคิดผิด..ชานเตสโยนของทุกอย่างลงบนเตียงเหลือไว้เพียงหูแมวในมือก่อนที่เขาจะยกมันขึ้นมาคาดไว้ที่หัวของลูอีส คนโดนใส่หูแมวถึงกับสตั้นนิ่งไปสักพักหนึ่งพรางคิดอ่าวเห้ยไม่เหมือนที่กูคิดไว้นี่หว่า ลูอีสดูท่าจะไม่ดีเลยเริ่มทำตัวแกล้งเมาทันที เขาทำท่าฟุบไปกับซอกคอของชานเตสแล้วคลอเคลียเบาๆ หวังว่าเจ้าหนุ่มผมน้ำตาลนี่จะไม่ทำอะไรคนเมา แต่ลูอีสก็คิดผิดอีกแล้วเขาโดนยกตัวลอยโยนลงเตียงทันที สายตาของลูอีสมองต่ำลงก็พบว่าตรงเป้ากางเกงของชานเตสนั้นตุงนูนขึ้นมา การที่ลูอีสคลอเคลียที่คอขอชานเตสมันเป็นการปลุกอารมณ์ให้เขาพุ่งขึ้นสูง ไม่ทันที่ลูอีสจะตั้งตัวก็โดนจับอ้าขาทั้งสองข้างแล้วโดนดึงตัวให้เขาไปประชิดตัวกับชานเตส ตรงส่วนที่ตุงออกมาของชานเตสมันชนเข้ากับของของลูอีส คนใต้ร่างนิ่งทำอะไรไม่ถูกใบหน้าเริ่มร้อนและขึ้นสีแดง มือทั้งสองของลูอีสยกขึ้นมาดันไหล่ของชานเตสกันไว้ไม่ให้เขาโน้มตัวลงมา

"หึ "

ชานเตสถอดเข็มขัดตัวเองออกมาแล้วจับข้อมือทั้งสองของลูอีสไว้ก่อนจะมัดเอาไว้ อย่างชำนาญ ลูอีสไปไม่ถูกเพราะไม่เคยเจอเหตุแบบนี้กับตนเลยจะทำอะไรก็เป็นไม่ได้ยากทั้งๆที่เขาพยายามลุกหนีแค่ก็โดนชานเตสจับกดลงเตียงเหมือนเดิม มือของชานเตสเอื้อมไปหยิบปลอกคอขึ้นมาสวมใส่ที่คอของลูอีสก้อนจะดึงสายให้มันรัดเข้ากับคอไม่แน่นมากแล้วออกแรงดึงเบาๆ

"อ่ะ!"

"หือ ผมแค่ดึงเองนะครับ ร้องแล้วเหรอ"

ลูอีสหน้าแดงอีกแล้วเขาไม่อยากจะเชื่อตัวเองที่เผลอปล่อยเสียงแบบนั้นออกมาได้ไง แต่ดูเหมือนคนที่สนุกมากในตอนนี้คงจะเป็นชานเตส เขายิ้มพอใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ ชานเตสค่อยๆปลดเข็มขัดและถึงกางเกงของคนใต้ร่างอย่างใจเย็น ที่เขาทำได้แบบนี้เพราะอีกฝ่ายนั้นนอนนิ่งไม่ขัดขืนเขาเลย เมื่อเขาถอดออกมาและปัดมันทิ้งลงข้างล่างแล้วก็มองแกนกลางของคนที่นอนอยู่นั้นลุกขึ้นมาจ่อตรงมาที่หน้าของเขา เพราะอย่างนี้สินะเลนไม่ขัดขืนอะไร ชานเตสเอื่อมมือไปหยิบหางแมวเสียบขนสีดำสวยเขากำลังจะยัดมันเข้าไปในทางด้านหลังของลูอีสแต่ก็ยั้งไว้ก่อน ชานเตสลุกขึ้นเดินไปเปิดตู้เย็นเครื่องเล็กที่ข้างเตียงแล้วหยิบโซจูที่เขาชอบออกมา 

"ถ้าหมดขวดนี้ เท่ากับพี่ยอมผมนะ" ชานเตสเปิดขวดโซจูอย่างชำนาญก่อนจะยกกระดกทั้งอย่างนั้น

"หมายความว่าไง..อ่ะ!---" สายที่เชื่อมติดกับปลอกคอถูกดึงขึ้นอย่างแรงลูอีสจะร้องออกมาแต่ก็ถูกปิดปากด้วยปากของชานเตสที่มีโซจูอยู่ในปาก เขาพยายามป้อนโซจูให้ลูอีสแต่แทบจะไม่เข้าปากเลย โซจูไหลออกมาจากปากของทั้งสองคนที่ประกบกันค่อยๆลากลงมาที่ลำคอของลูอีส ชานเตสที่เปลี่ยนจากการป้อนเป็นการจูบแทนเสียงจูบที่ดังออกมาเรื่อยๆลิ้นที่ต่างคนต่างช่วงชิงความกระหายจากปากของอีกฝ่าย ก่อนที่จะเป็นชานเตสเองที่ผละจูบอออกมาก้มลงไล่เลียคราบโซจูที่ซอกคอขาวของอีกฝ่าย ชานเตสกระดกโซจูอีกครั้งและหยิบหางเเมวเสียวบขึ้นไปบนเตียงแทรกกลางตัวของลูอีสแล้วโน้มตัวก้มไปจูบป้อนโซจูอีกที่ ครั้งนี้ลูอีสรับโซจูจากเขาไม่หยดย้อยออกมาเลยสักนิดระหว่างป้อนนั้นมือที่กำหางเเมวเสียบก็ไม่อยู่นิ่ง มันถูกจ่อไปที่ช่องทางรักของลูอีสก่อนที่จะถูกดันเข้าไปจนมิดหัว

"อึก!..อื้อออ!" มือของลูอีสกำเสื้อของคนข้างบนตัวจนยับ ความรู้สึกเจ็บจากทางด้านหลังที่ไม่เคยมีใครมาลุกล้ำมาก่อนอยู่ๆก็มาโดนเจ้าหางแมวที่เสียบเข้าไปมันทั้งปวดนึบข้างใน ชานเตสผละจูบออกเเละก็กระดกโซจูต่อแบบนี้จนหมดขวด เขาแถบจะไม่เป็นคนดื่มมันเลยด้วยซ้ำ ลูอีสต่างหากที่เป็นคนดื่ม

"อร่อยมั้ยครับ?"

"อื้ออ..."

"หึ ตามที่บอกนะครับ หมดขวดแล้วพี่ต้องยอมผม"

"....ฮึก"

มือของชานเตสเลิกเสื้อของลูอีสขึ้นเขาก้มลงไปเลียยอดอกของลูอีส วนลิ้นไปมาและดูดกัดเบาๆ ตัวของลูอีสสั่นไปทั้งตัว มือถูกมัดที่สั่นเทายกขึ้นมาขยุ่มกลุ่มผมเบาๆของคนที่กำลังสนุกกับการกินนม ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงทั้งหน้าที่มีผลมาจากโซจูและอาการเสียวทั้งตัว ริมฝีปากหนาเริ่มปริปากออกมาส่งเสียงหวานๆให้ได้ยิน ชานเตสผละปากออกจากยอดอก ใบหน้าที่เหมือนจะเริ่มมีอาการคล้ายหงุดหงิดปรากฏขึ้นบนหน้าของเขา ชานเตสเข้าไปจูบลูอีสอีกครั้งเป็นจูบที่รุนแรงกว่าเดิม กะให้อีกคนไม่ได้จังหวะหายใจเลยทีเดียว ลูอีสครางบอกว่าตัวเองหายใจไม่ทันแต่ชานเตสก็ไม่ผละออกสักทีแถมยังกดปากลงหนักกว่าเดิม เขาหน่ะไม่ชอบเสียงครางของลูอีสเอาสะเลย มันทำให้เขาอยากจะคลั่งให้ได้ตรงนั้น มือของลูอีสเริ่มสั่นริกๆจากการหายใจไม่ออกชานเตสเลยผละจูบ แล้วก็มองคนใต้ร่างที่หลับตารีบหายใจสูดอากาศเข้าปอด ภาพของลูอีสที่เขาเห็นตอนนี้ มันไม่ต่างอะไรกับแมวยั่งสวาทดีๆนี่เอง 

"พี่แม่ง..น่าเย็ดว่ะ"

"..ชาน..อ๊ะส์!!" 

ชานเตสดึงหางแมวเสียบออกจากช่องทางด้านหลังแทบจะทันทีซึ่งนั้นมันทำให้ลูอีสเจ็บมาก มากจนน้ำตาเล็ดออกมา ชานเตสรูดซิปกางเกงลงทันทีและก็จับเอาแก่นกายของตนนั้นยัดเข้าไปที่ทางด้านหลัง ความเจ็บพุ่งปี๊ดขึ้นมาจากช่องทางด้านหลังของลูอีส เจ็บจนอยากจะร้องไห้แต่กลับร้องไม่ออก แต่ความเจ็บมันยังไม่จบเมื่อคนข้างบนตัวเขาก็ออกแรงกระแทกแก่นเข้ามาแบบไม่ยั้ง ไม่เบิกทางไม่ค่อยๆทำแต่ใส่เข้ามาทีเดียวไม่ยั้ง ลูอีสร้องครางออกมาสุดเสียง ดังพอๆกับเสียงเนื้อกระทบกัน ชานเตสยิ่งกระแทกแรงขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเสียงครางของลูอีสเขาแทบคลั่งและอยากจะเอาลูอีสให้สลบตรงนี้ไปเลย ยิ่งเขากระแทกแรงเท่าไรลูอีสก็ร้องเสียงหวานและดังมากเท่านั้น ชานเตสเริ่มกัดฟันแล้วเอื่อมมือไปบีบคอของลูอีส

"อั่ก!..อ่ะส์.."

"รำคาญ ครางอยู่นั้นแหละ..ซี๊ดส์.."

ลูอีสครางออกมาได้ไม่สุดเสียงระบายความเจ็บและเสียวจากทางด้านหลังได้ไม่เต็มที่แต่เขากลับรู้สึกดีที่โดนแบบนี้ ลูอีสยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนที่ตาดำของเข้าจะมองขึ้นไปด้านบนด้วยตาเยิ่มๆ

"หึ ฟินจนตาเหลือกเลยนะครับ อ่าาห์~ พี่แม่งโครตXเลย"

ชานเตสกระแทกใส่ไม่ยั้งและยังกระแทกโดนจุดเสียวของลูอีสถี่อีกด้วยเลยทำให้ลูอีสนั้นแตกก่อน น้ำสีขาวขุ่นเลอะหน้าท้องของลูอีส ชานเตสหยุดกระแทกแล้วเลื่อนตัวก้มลงเลียน้ำตรงหน้าท้องของคนที่นอนอยู่ 

"ไม่อยากกระแทกแล้วว่ะพี่ ใช้...ให้ผมหน่อยดิ่" เขาจิ้มไปที่ปากของอีกคน ลูอีสอ้าปากออกเล็กน้อยแต่นิ้วของชานเตสนั้นกลับสอดเข้ามาแถมยังแทงลึกไปถึงลึกจนเขาเกือบสำลัก 

"อึก!.."

"ซ้อมก่อนสิครับ" ชานเตสพูดยิ้มๆแล้วขยับนิ้วไปมาในปาก ลูอีสเริ่มดูดสลับกับเลียนิ้วของชานเตส ลูอีสยังไม่เคยออรัลให้ใครเลยไม่ชำนาญในเรื่องนี้จึงทำแบบเก้ๆกังๆ  ชานเตสดึงนิ้วออกแล้วดึงลูอีสให้นั่งก่อนจะกดหัวของลูอีสให้อมแก่นกายของตัวเอง แก่นกายของชานเตสค่อนข้างใหญ่พอสมควรลูอีสอมเข้าไปได้แค่หัวพออีกคนดันเข้ามาให้ลึกกว่าเดิมลูกอีสก็แทบจะสำลัก มันยาวเกินไป 

"อื้ออส์..อื้อส์~"

ลูอีสจัดการขยับปากขึ้นลงช้าๆ แถมด้วยมันขยับยากเพราะแน่นปากเขาเลยทำมันได้ไม่ดีนัก แต่อีกคนกลับสนุกและเด่งส่วนขึ้นมาจนลูอีสนั้นจุกคอจนต้องเอาปากออกทันที

"ฮ่ะ! แค่กๆ!"

"ทำได้แค่นี้เหรอครับหื้อ?" ชานเตสพูดเหมือนเย้ยลูอีส แต่มีเหรอที่ลูอีสจะทำได้แค่นี้ เขาไม่สนอะไรแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมตักของอีกคน กอดคอแล้วใส่ลูกอ้อนเข้าไป

"หงือ..ทำได้แค่นี้แล้วทำไมเหรอ~" ลูอีสขย่มตักเบาๆจนคนที่โดนขย่มถึงกับต้องรีบคว้าเอวของลูอีสมากอดไว้แน่น

"ทำแบบนี้คือยังไวครับพี่ลูอีส? อยากโดน?"

"อื้อ"

"อื้อนี่คืออะไรเหรอครับแมวยั่ว"

"อยากให้มึงเย็ดอีก"

"กลายเป็นแมวอยากได้ควยไปแล้วเหรอครับ หึ"

ชานเตสจับแก่นกายยัดเข้าช่องทางรักขอลูอีสอีกครั้งพร้อมกับนอนราบไปกับเตียงโดยที่มีลูอีสนั่งทับแก่นอยู่ด้านบนก่อนที่เขาจะเริ่มกระแทกสวนขึ้นมา ท่านี้ทั้งลึกทั้งจุกสำหรับลูอีสเขาจึงร้องแทบไม่ออกได้แต่อ้าปากปล่อยให้น้ำลายไหลเลอะมุมปาก น้ำตาไหลลงมาด้วยความฟินเสียวเขาเป็นคนที่ชอบโดนกระทำแบบนี้ไปแล้ว มันทำให้ลูอีสรู้สึกดีจนบอกไม่ถูก ชานเตสกระแทกเข้าไปลึกๆก่อนจะถึงจุดสุดของตัวเอง น้ำอุ่นๆพุ่งใส่ในช่องรักของลูอีส ความรู้สึกที่ลูอีสรับได้คือความอุ้นและเยอะอยู่ภายในช่องทางด้านหลังของตนแล้วตัวเขาเองก็เสร็จรอบที่สองเลอะหน้าท้องของชานเตส

"อ่ะ..อ๊าส์~"

ดวงตาของคนที่นั่งคร่อมอยู่บนร่างของชารเตสเริ่มพร่ามัวก่อนที่ลูอีสจะสลบลงไปที่อ้อมอกแล้วหลับไป ชานเตสมองคนที่สลบไปแล้วพรางยกมือขึ้นลูบกลุ่มผมสีดำสวยเบาๆ

|

07:50

เปลือกตาสวยของลูอีสลืมขึ้นมา ดวงตาที่ยังไม่ตื่นดีคล้ายคนที่จะนอนหลับลงไปต่อ แต่ก็ดันนึกได้ว่าวันนี้ทำงานเขาเลยรีบเด่งตัวขึ้นจะลงจากเตียงทันทีไม่ทันที่เท้าจะก้าวต่อก็เจ็บแปล๊บที่สะโพกและช่องทางด้านหลังเขาล้มตัวลงไปกับพื้น

"...อ๊าก..อะไรวะเนี้ยยยย เอ๊ะ"

ลูอีสหันมองดูรอบๆก็รู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของตัวเอง แล้วนี่มันห้องไผวะสู่! เขาเอามือกุมหัวพยายามคิดทบทวนทุกอย่างแต่ก็คิดได้แค่ว่าเขามาตี้วันเกิดตัวเองกับโซนเพื่อนรักก็แค่นั้น ลูอีสพยายามพยุงตัวเองขึ้นเพื่อมองหามือถือของตนที่อยู่ตรงหัวโต๊ะข้างเตียงเขาปลดล็อครหัสเสร็จแล้วก็พึ่งมาสังเกตุว่านี่ไม่ใช่มือถือของตัวเอง แต่ทำไมวอลเปเปอร์มันถึงเป็นรูปหน้าเขา แล้วนี่มันมือถือใครหล่ะเนี้ย แล้วทำไมถึงใช้เลขวันเกิดเขาตั้งเป็นรหัสเหมือนกับเครื่องเขาเลยหล่ะ อย่าบอกนะ...ว่านี่คือมือถือของโซน!? ลูอีสคิดแบบนี้ก่อนจะตะหงิกใจอีกทีว่าโซนใช้เคสมือถือที่มุ๊งมิ๊งมาก แต่เคสอันนี้มันแบบเดียวกับที่เขาใช้ เขาไม่แน่ใจเลยกดเข้าไปที่แกลลอรี่เผื่อจะมีรูปเจ้าของมือถือแต่เขากลับเจอแต่รูปภาพของเขาตอนทำงานอยู่ที่บริษัทพอเลื่อนลงมาเรื่อยๆก็เริ่มเจอรูปเขาตอนที่อยู่มหาลัยเป็นรูปที่อยู่ในผับที่เขาชอบไปประจำตอนอยู่มหาลัย ลูอีสเห็นวีดีโออันนึงที่เขานั้นไปเต้นร่อนต่อหน้าเพื่อนๆที่มาผับนี้เป็นเพื่อนเขาตอนนั้น มุมถ่ายมาจากมุมใกล้ และเสียงที่เล็ดลอดออกมาจากคลิปเป็นคำพูดที่ชัดถ้อยชัดคำ 'น่ารักจัง' เสียงนี้ทำให้ลูอีสถึงกับหน้ากินไก่ดิบทันที เสียงของชานเตสเด็กฝึกที่กัดกับเขาทุกครั้งที่เจอหน้ากัน 

แกร๊ก!

ลูอีสรีบหันหลังไปมองเสียงเปิดประตูจากด้านหลัง คนที่ยืนนิ่งตามเนื้อตัวมีหยดน้ำเกาะตามตัวหน่อยๆนุ่งผ้าขุนหนูสีชมพูอ่อน ลูอีสถึงกับหน้าขึ้นสีที่เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าท่อนบนของชานเตส แขนเป็นล่ำไม่พอหน้าท้องก็เป็นล่ำๆอีก แล้วทำไมเราต้องใจสั่นรัวเป็นปืนกลอย่างนี้นะ แต่แล้วทุกสิ่งอย่างที่ลูอีสลืมไปชั่วขณะก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ยิ่งเขาจำได้มากจนละเอียดยิ๊บก็แทบจะบิดเป็นเกรียวสะตรงนั้น ลูอีสปามือถือของชานเตสลงที่เตียงอย่างแรงดังตุบ

"....เปิดดู..แล้วเหรอ"

เจ้าของมองมือถือของตนที่ถูกโยนลงเตียงอย่างไม่ใยดี เขาหันกลับมามองคนที่ยืนกำหมัดแน่นพร้อมใบหน้าที่ขึ้นดีแดงฉาดเหมือนลูกมะเขือเทศ 

"มันหมายความว่ายังไงวะ!!?"

"ก่อนที่พี่จะแหกปากช่วยแหกตาดูตัวเองก่อนครับ เย็นมั้ยครับนั้นหน่ะ"

ลูอีสรีบก้มลงดูเรือนร่างของตัวเองที่ไม่มีอะไรปกปิดเลยแม้แต่กางเกงใน ลูอีสรีบกระโดดขึ้นเตียงมุดผ้าห่มไปทันทีแต่ก็ลืมว่าตัวเองเจ็บสะโพกอยู่เลยไม่ได้ระวัง

"อร๊าว!!"

ชานเตสเดินมาที่เตียงแล้วเอื่อมมือไปหยิบมือถือของตนมาเช็คสภาพว่ายังอยู่ดีมีชีวิตต่อการใช้งานต่อรึเปล่า

"สรุปมันยังไง"

"ก็..ตามนั้นแหละพี่"

"ไอ้โรคจิต! อร๊ากกกก-"

ลูอีสคลุมโปงขดตัวจนเป็นก้อนชานเตสมองก็อดขำไม่ได้ดูก็รู้ว่ากำลังเขินอยู่ ชานเตสเดินไปตีบั้นท้ายอีกคนผ่านผ้าห่มเบาๆแล้วดึงผ้าห่ม

"ไปอาบน้ำครับ เพื่อนพี่รออยู่"

"อะไร๊! ไม่ใช่กลับไปแต่มะคืนแล้วหร๊อ!"

"ก็รุ่นพี่โซนเขารอพี่ทั้งคืนไงครับ ผมเลยเปิดห้องให้พี่เขาไปนอนรอพี่อีกห้องนึงอะ"

"ม๊ายยยย"

"ไปอาบน้ำครับแมวขี้ยั่ว"

"พ่อมึงสิอีสัส!"

ชานเตสดึงผ้าห่มของลูอีสสำเร็จแล้วก็ช้อนตัวลูอีสในท่าเจ้าสาวตรงดิ่งไปที่ห้องน้ำทันที

-จบ-

เดี๋ยววววว ยังงงบ่จบ

"อื้มมม...มึนหัวจังว๊ะ!"

โซนบ่นพึมพำพร้อมหยี้ตาของตัวเองเพื่อให้ตัวเองนั้นตื่นอย่างตาสว่าง โซนขยับตัวพรางจะลุกขึ้นแต่ก็เหมือนมีอะไรบางอย่างรั้งเขาไว้แล้วก็พยายามจะมุดอกของเขาอยู่

"ตัวเหี้ยไรวะ.."

โซนรีบดึงผ้าห่มลงก็พบกับหัวทุยๆของคนคนนึงที่กำลังมุดเข้ามาที่อกของเขา โซนขยับใบหน้าของคนที่นอนมุดอกเขาอย่างเบามือเพื่อดูว่าใคร

"...ไอ้ชิบหาย น้องแม้ค อีเฮี้ยยย กูทำอะไรเด๊กกกกก"

-จบ-