...ท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวในเดือนมิถุนายน ชายหนุ่มอายุราว 23—24 ปีกำลังยืนอยู่บนถนน ในมือถือกระดาษ 1 ปึก เมื่อมองดูดีๆ ก็เห็นได้ชัดเลยว่าคือเรซูเม่นั่นเอง ใช่แล้ว เขาเพิ่งเดินออกมาจากบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในเมืองซ่งหยุนบริษัทเชียนเยี่ยจี๋ถวน และยังคงคิดถึงประโยคที่ผู้สอบสัมภาษณ์พูด"ตำแหน่งที่คุณมาสมัคร เราได้คนเรียบร้อยแล้ว ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ"ชายหนุ่มหน้าสลด เมื่อนึกถึงแววตาของผู้สอบสัมภาษณ์ที่เย้ยหยันเขาอันที่จริงแล้ว เขาผ่านการสอบสัมภาษณ์ในตำแหน่งนี้ไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว และวันนี้ก็แค่กรอกข้อมูลบางส่วนเพิ่มเท่านั้น แต่กลับเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันขึ้นเสียก่อนเขารู้ว่า คงเป็นเพราะมีหลานของใครสักคน ที่มีอำนาจและฐานะ ต้องการตำแหน่งนี้ ดังนั้น เขาจึงโดนเตะโด่งออกมาอย่างน่าอนาถ"แมร่งเอ๊ย ชอบดูถูกคนอื่น!" เด็กหนุ่มระบายความในใจ ด้วยความรู้สึกสุดจะทน.....

บทเรื่อง

ปีนี้เป็นปีสุดท้ายของการเรียนในมหาวิทยาลัย เพื่อนของเขาหลายคนได้งานทำแล้ว เดิมทีเขาได้ทำงานกับบริษัทที่ดีที่สุดในเมืองซ่งหยุน จนเพื่อนๆเองก็ยังอิจฉา แต่น่าเสียดาย ที่กลับเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นกริ๊งง.....เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ชายหนุ่มหยิบขึ้นมาดู เมื่อเห็นเบอร์ที่แสดงอยู่บนหน้าจอ เขาค่อยๆคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนรับสาย"ลี่ลี่" ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล คนที่โทรมาคือแฟนสาวของเขา เฝิงลี่ลี่"หนิงเทา" เสียงแผ่วเบาลอดผ่านโทรศัพท์ "เธอ.....สัมภาษณ์ไม่ผ่านใช่ไหม?"หนิงเทาตกใจเล็กหน่อย แม้ว่าจะไม่รู้ว่าลี่ลี่รู้ได้อย่างไร แต่ก็ตอบกลับด้วยความรู้สึกหดหู่: "อือ"หลังเงียบไปครู่หนึ่ง หนิงเทาก็เริ่มพูดออกมาอย่างโกรธแค้น: "ต้องโทษไอ้เด็กเส้นใหญ่นั่น ไม่งั้นผมคงสัมภาษณ์ผ่านไปแล้ว"เมื่อนึกถึงเด็กเส้นที่มาแย่งตำแหน่งงานของตัวเองไป หนิงเทาก็พาลโมโหเรื่องอื่นๆ ไปด้วย"หนิงเทา พวกเราเลิกกันเถอะ" หลังจากเงียบไปราวสิบวินาที

บทเรื่อง

เฝิงลี่ลี่ก็เอ่ยปากออกมา"เลิก.....เลิกกัน?" หนิงเทาอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนเอ่ยเสียงสั่น"ลี่ลี่ เธออย่ามาล้อเล่นซี้ซั้ว วันนี้ไม่ใช่เอพริลฟูลเดย์ซะหน่อย"เขาตั้งสติชั่วครู่ ก่อนพูดออกมาอย่างรวดเร็ว "ผมรู้ว่าคุณกำลังโทษผม ที่ผมไม่มีงานทำ ลี่ลี่ ขอเวลาผมหน่อย ผมต้องหาได้ดีกว่า....."พูดยังไม่ทันจบ กลับถูกเฝิงลี่ลี่ขัดจังหวะ "หนิงเทา เราเลิกกันเถอะ เราไม่เหมาะกัน""ตรงไหนที่ว่าไม่เหมาะ?" มุมปากของหนิงเทากระตุก"ไอ้น้อง ฉันบอกนายให้เอง ว่าตรงไหนที่ไม่เหมาะ" เขาได้ยินเสียงผู้ชายลอดเข้ามาทางโทรศัพท์ "เพราะนายมันจน นายมันไม่มีฐานะ พูดแบบนี้เข้าใจแล้วใช่ไหม?""นาย นายเป็นใคร?" หนิงเทาขมวดคิ้ว และตอบกลับไปอย่างโมโห "ลี่ลี่ล่ะ ให้เธอพูดสาย!""ฮาๆๆ ฉันคือแฟนของลี่ลี่ ลี่ลี่เขาไม่สนนายหรอก" ชายคนนั้นหัวเราะเยาะเสียงดัง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน: "อ้อ ใช่แล้ว ฉันลืมบอกนายไป ฉันนี่ล่ะ คือคนที่แย่งตำแหน่งงานของนาย!"

เมื่อพูดจบประโยค สายโทรศัพท์ถูกตัด หนิงเทาแข็งทื่ออยู่หลายวินาที แทบจะอยากขว้างมือถือทิ้งอย่างขาดสติ แต่ฉุกคิดได้แล้วก็เก็บมันไว้เหมือนเดิม ภายในใจของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ความโกรธที่ไม่มีที่ระบาย เพราะเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าคนที่แย่งตำแหน่งงานของเขาจะมาแย่งแฟนของเขาด้วย นี่เป็นเรื่องที่ยากเกินทนของผู้ชายทุกคน"แม่งเอ้ย! ฉันจะต้องเป็นคนรวยให้ได้ ไม่ว่าต้องแลกกับอะไรก็ตาม!" หนิงเทากัดฟันพูดประโยคนี้ออกมาทีละคำ ๆ"ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตามงั้นเหรอ?" ทันใดนั้น เสียงที่เยือกเย็นก็ได้ดังขึ้นในหัวของหนิงเทา มันทำให้เขาเกือบจะตกใจตาย"ใครน่ะ" หนิงเทาถามออกไปด้วยความรำคาญ และด่าอยู่ในใจ นี่มันปีแห่งความซวยจริง ๆ เลย!"นายไม่ต้องรู้หรอกว่าฉันเป็นใคร" เสียงที่เยือกเย็นนั้นดังขึ้นอีกครั้ง "ฉันสามารถทำให้นายรวยได้ นายเพียงแค่รับปากว่าไม่ว่าต้องแลกกับอะไรก็ยอมตกลงไหม?""คน.....คนรวย?" หนิงเทาเสียงสั่น จากนั้น สูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำให้เสียงตนเองเป็นปกติ "สามารถทำให้ผมกลายเป็นคนรวยได้จริงเหรอ?""ได้สิ!" เสียงที่เยือกเย็นตอบกลับมาอย่างง่ายๆ"งั้นคุณรีบช่วยทำให้ผมเป็นคนรวยทีเถอะ ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรผมก็ยอม!" หนิงเทาพูดอย่างรวดเร็ว ที่จริง เขาไม่ค่อยจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง แต่ก็ยังแอบหวังอยู่ลึก ๆ หากเรื่องนี้เป็นความจริงขึ้นมาล่ะ?แต่เมื่อหนิงเทาพูดจบ ในหัวของเขาก็มีเสียงติ๊งต่อง ข้อมูลฉบับหนึ่งผุดขึ้นมาในหัวของเขา"15:15 ผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับ 2 ของบริษัทเซียนเย่กรุ๊ปถังซานแบ่งหุ้นทั้งหมดในนามตน 5 เปอร์เซ็นต์โยกย้ายเข้าบัญชีในนามหนิงเทา"''หุ้น.....หุ้น 5 เปอร์เซ็นต์!" หนิงเทาตกตะลึง เสียงก็เริ่มสั่นขึ้นมา เขารู้สึกถึงเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ในใจของเขาสั่นไหว!"เรื่องจริงเหรอ?" หนิงเทาไม่อยากจะเชื่อ เพราะมันกะทันหันเกินไป"คุณหนิงใช่ไหมครับ?" ทันใดนั้น เสียงชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น หลังจากสิ้นเสียงนั้น ก็มีชายวัยกลางคนสวมสูทสีดำเดินตรงเข้ามาทางเขา ย่างก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็วเสียงนั้นดึงหนิงเทาให้กลับมาจากความตกใจ มองที่คนแปลกหน้าตรงหน้า หนิงเทางงงวยเป็นอย่างมาก เขาไม่รู้จักชายคนนี้มาก่อน แววตาของชายคนนี้ดูเฉียบแหลม ทำให้รู้สึกว่าต้องเป็นคนที่ไม่ธรรมดาแน่ชายคนนั้นยืนอยู่เบื้องหน้าของหนิงเทา ในมือของเขาถือรูปถ่ายขนาด 1 นิ้ว เขาเพ่งดูที่รูปถ่าย หันมามองหนิงเทา และพูดอย่างมั่นใจ: "ไม่ผิดแน่ เป็นคุณนั่นเอง""คุณคือ..." หนิงเทานิ่ง...งงไปชั่วขณะ เขาดูรูปที่ชายคนนั้นถืออยู่ คิดไม่ถึงว่ารูปขนาด 1 นิ้วนั่นจะเป็นรูปของเขาเองจริงๆ มันทำให้เขารู้สึกตกใจมาก: "คุณ......มีรูปของผมได้ยังไง?""คุณหนิง ผมขอแนะนำตัวเองก่อน" ชายคนนั้นค่อย ๆ ยิ้ม "ผมชื่อเกาลี่ เป็นทนาย คุณคือลูกความของผม ผมมีสัญญาฉบับหนึ่งต้องการให้คุณเซ็นชื่อ""สัญญาเหรอ?" หนิงเทารู้สึกถึงอะไรบางอย่าง หัวใจของเขาเต้นเร็วอย่างห้ามไม่ได้"คืออย่างนี้ครับ" เกาลี่อธิบาย: หุ้น 5 เปอร์เซ็นต์ในนามของผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับ 2 ของบริษัทเซียนเย่กรุ๊ปถังซาน จะถูกโยกย้ายเข้าในนามคุณ ภายในครึ่งชั่วโมง คุณเพียงแค่เซ็นรับ และนับแต่นี้เป็นต้นไป คุณก็คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับ 2 ของบริษัทเซียนเย่กรุ๊ป!"ความจริงแล้ว เกาลี่ออกจากโรงพยาบาลอันดับ 1 ของจังหวัดจนได้พบหนิงเทาตอนนี้ ความรู้สึกตกตะลึงในใจของเขาไม่ได้ลดน้อยลงเลย ถึงแม้จะเป็นทนายแนวหน้าคนหนึ่งของประเทศ เจอเรื่องต่าง ๆ มามากมาย แต่ว่า วันนี้ เขากลับเจอเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกช็อก เรื่องที่ยากที่จะใจเย็นลงได้ นั่นก็คือผู้ถือหุ้นรายใหญ่อันดับ 2 ของบริษัทเซียนเย่กรุ๊ปถังซาน ได้โยกย้ายหุ้นบริษัทเซียนเย่กรุ๊ปที่ตนเองถือไว้อยู่ทั้งหมด 5 เปอร์เซ็นต์ลงในนามของคนที่ชื่อหนิงเทา ซึ่งเป็นเรื่องที่น่าตกใจมากหนิงเทาเป็นใครกัน ขนาดชื่อเกาลี่ก็ยังไม่เคยได้ยินมาก่อน เป็นคนดังตั้งแต่เมื่อไหร่ จากนั้น เขาจึงได้ตรวจสอบข้อมูล และนึกไม่ถึงว่าจะเป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัย และไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรเลยกับถังซาน เพียงแค่กะพริบตาครั้งเดียวก็รวยระดับพันล้าน!ถังซานไม่มีทายาท ภรรยาก็พึ่งประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อไม่กี่ปีมานี้ เดิมที ถังซานจะนำหุ้นของตนไปก่อตั้งกองทุนการกุศล แต่ทว่า ก่อนที่จะสิ้นใจ คิดไม่ถึงว่าจะโยกย้ายหุ้นทั้งหมดของตนเข้าในนามของหนิงเทา เรื่องนี้ สำหรับภายในบริษัทเซียนเย่กรุ๊ปแล้ว ถือว่าเป็นเรื่องที่ใหญ่มาก!!

หนิงเทาตะลึงงัน เพียงชั่วพริบตาเขาก็มีหุ้นของบริษัทเชียนเย่กรุ๊ปถึง 5 เปอร์เซ็นต์ เชียนเย่กรุ๊ปที่เป็นบริษัทระดับท็อป 500 ของโลก นั่นก็หมายความว่าเขากลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองของบริษัทเชียนเย่กรุ๊ป!พระเจ้า! หุ้นแค่ 5 เปอร์เซ็นต์ แต่มีมูลค่าเกินกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวน!ที่สำคัญเขากับถังซานไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกันเลย ถ้าจะบอกว่าเกี่ยว ก็คงมีแค่เรื่องที่เป็นคนจีนเหมือนกัน แต่ถังซานก็ไม่เคยรู้จักเขามาก่อนหนิงเทาสูดหายใจเข้าลึก ๆ พยายามทำใจให้สงบลง แล้วใช้มือหยิกน่องตัวเองอย่างแรงจนต้องร้องออกมา ถึงจะแน่ใจว่านี่ไม่ใช่ความฝัน!"คุณหนิง เป็นอะไรไปครับ?" เกาลี่งุนงงกับท่าทีของหนิงเทา แน่นอนว่าเขาไม่รู้หรอกว่าหนิงเทาช็อกหนักกว่าเขาตอนนี้ซะอีก!"ไม่เป็นไร" หนิงเทาค่อย ๆ รวบรวมสติกลับมา ในเมื่อไม่มีความเกี่ยวข้อง งั้นก็แสดงว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่เป็นคนมอบสิ่งนี้ให้เขา หนิงเทารู้สึกได้ถึงความสุดยอดของเจ้าของเสียงนั้น!นึกถึงภาพตัวเองที่เคยเป็นคนกระจอก ๆ แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นมหาเศรษฐีพันล้านในชั่วพริบตา ช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริง ๆ"ได้สิ ผมจะเซ็นสัญญาฉบับนี้เดี๋ยวนี้เลย" หนิงเทาพยายามใช้น้ำเสียงเป็นปกติที่สุด"โอเคครับ" เกาลี่ส่งสัญญาการโอนย้ายหุ้นให้หนิงเทา และชี้ตรงพื้นที่ว่าง "เพียงแค่เซ็นชื่อตรงนี้ คุณก็จะกลายเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่อันดับสองของบริษัทเชียนเย่กรุ๊ปครับ!"หนิงเทาพยักหน้า ก่อนหยิบปากกามาเซ็นชื่อตนเองแล้วส่งคืน เป็นการเซ็นสัญญาแบบเร่งด่วนหนิงเทาคิดแล้วคิดอีกก่อนเอ่ยปากถามอย่างกะทันหัน "คุณเกา ผมอยากทราบว่าเงินที่ผมจะใช้ได้มีจำนวนเท่าไหร่?"เกาลี่คิดในใจอย่างเร็ว และตอบกลับทันใด "คุณหนิงครับ หลังจากที่สัญญาฉบับนี้มีผลบังคับใช้ ประเมินจากการเจริญเติบโตของเชียนเย่กรุ๊ปแล้ว เงินที่คุณจะใช้ได้ก็น่าจะราว ๆ หนึ่งร้อยล้านหยวนครับ""นะ.....หนึ่งร้อยล้านหยวน!" หนิงเทาอุทานออกมาอย่างตกใจ"ใช่ครับ หนึ่งร้อยล้านหยวนในตอนนี้เท่านั้น" เกาลี่พูดต่อ "ถ้าคุณต้องการเงินมากกว่านี้ ก็แค่ขายหุ้นทิ้ง แต่นี่เป็นทางเลือกที่ไม่ค่อยฉลาดนักนะครับ หากมองจากราคาตลาด ตอนนี้หุ้น 5 เปอร์เซ็นต์ของเชียนเย่กรุ๊ปอาจจะมีมูลค่าแค่หนึ่งหมื่นล้านหยวน แต่ถ้าประเมินจากการเจริญเติบโตของบริษัท อีกไม่เกิน 2 ปี ราคาในตลาดอาจสูงขึ้นถึง 1.5 เท่าเลยทีเดียว!""แล้วผมจะใช้เงินหนึ่งร้อยล้านหยวนนี้ได้ยังไง?" หนิงเทาถามตรงไปตรงมา เขามองข้ามเรื่องที่เกาลี่พูดไว้ในตอนท้ายไปโดยสิ้นเชิง"คุณหนิง ตอนนี้ยังใช้ไม่ได้ครับ เนื่องจากสัญญาฉบับนี้ยังไม่มีผลบังคับใช้" เกาลี่ตอบ"แล้วพอจะมีวิธีทำให้ผมใช้เงินหนึ่งร้อยล้านได้ตอนนี้เลยไหม?" น้ำเสียงของหนิงเทาจริงจัง แต่เบาราวกับพูดกับตัวเอง"ตอนนี้คงไม่ได้หรอกครับคุณหนิง แต่ขอเวลาผมสักหน่อย ภายใน 24 ชั่วโมงนี้ผมรับรองว่าคุณจะใช้เงินได้แน่ ๆ" เกาลี่คิดในใจ ทำไมลูกความคนนี้ถึงรีบร้อนขนาดนี้ การจะทำให้สัญญานี้มีผล ต้องผ่านอีกหลายขั้นตอน กว่าจะผ่านทุกขั้นตอนต้องใช้เวลาอย่างน้อย 24 ชั่วโมงหนิงเทาเงียบไป ความจริงประโยคที่เขาเพิ่งพูดไปเมื่อครู่ตั้งใจจะพูดกับเสียงที่อยู่ในหัวของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงกำลังรอคำตอบ"หนึ่งร้อยล้านหยวนเข้าบัญชีของนายแล้ว!" ในที่สุดเสียงเยือกเย็นนั้นก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง ถึงแม้จะฟังดูเยือกเย็น แต่สำหรับหนิงเทาแล้วกลับเป็นเสียงที่ไพเราะราวกับเสียงสวรรค์"คุณหนิงครับ?" เมื่อเห็นหนิงเทาเงียบไป เกาลี่จึงคิดว่าเขาโมโหเรื่องที่ไม่สามารถนำเงินหนึ่งร้อยล้านหยวนออกมาใช้ได้ทันทีหนิงเทาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วถามเกาลี่ "คุณมีรถไหม?""มี มีครับ" เกาลี่พยักหน้า ไม่รู้ว่าหนิงเทาถามเรื่องนี้ทำไม"พาผมไปที่ธนาคารเจี้ยนเซ่อหน่อย!" หนิงเทาพูดอย่างตรงไปตรงมา"ไม่มีปัญหาครับ" เกาลี่พยักหน้า"เดี๋ยวก่อน!" เดินไปได้ไม่กี่ก้าว จู่ ๆ หนิงเทาก็หยุดเดิน และหยิบโทรศัพท์มือถือหัวเว่ยราคาพันกว่าหยวนออกจากกระเป๋ากางเกง"เอาล่ะ อยากทำแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว!" หนิงเทาพูดจบก็เขวี้ยงโทรศัพท์มือถือลงพื้นอย่างแรง เสียงดังตุบ โทรศัพท์มือถือแตกกระจายเป็นเสี่ยง ๆ"วู้ สะใจ!" หนิงเทาก้มหยิบซิมการ์ดจากซากมือถือที่แตก