"โรงเรียนซ่งชิง"

"ณ ห้อง6/8"

อาจารย์: นักเรียนห่าวถิง!!! ตื่นเดี๋ยวนี้

[ทุบโต๊ะ!!!]

"สะดุ้งตื่น"

ห่าวถิง: อย่าส่งเสียงดังสิครับอาจารย์ ผมต้องการพักผ่อน

อาจารย์: งั้นก็ออกไปนอกห้องเดี๋ยวนี้ เพื่อนๆเค้าจะเรียน!!

ห่าวถิง: พูดเองนะครับ

"ลุกขึ้น"

"ออกจากห้อง"

ห่าวถิง: ซุนป๋อไปด้วยกันมั้ย

ซุนป๋อเซี่ยง: เดี๋ยวตามไป อย่าลืมซื้อไก่ทอดของโปรดของชั้นรอไว้ด้วย

"เสียงออดโรงเรียน"

ซุนป๋อเซียง: วันนี้นะอาจารย์เค้าโกรธจัดจนไม่มีอารมณ์สอนเลยวะ55555

ห่าวถิง: ต้องขอบคุณชั้นเลยนะเว้ย

"ยื่นไก่ทอดให้"

ห่าวถิง: เอามาเลย200 ชั้นอุตส่าห์ปีนรั้วโรงเรียนไปซื้อไก่ให้แกเลยนะเว่ย

ซุนป๋อเซี่ยง: ล้วงเอาสิวะในกระเป้ากางเกงชั้นน่ะ

"ล้วงกระเป๋ากางเกง"

ห่าวถิง: มีแค่50เนี่ยนะ แกนะแกชั้นไม่น่าปีนไปซื้อให้เลย

ซุนป๋อเซี่ยง: หน่าหน่า ยังไงเราก็เพื่อนซี้กัน

"เสียงโทรศัพท์"

ซุนป๋อเซียง: รีบไปหายัยนั่นเถอะเดี๋ยวจะมีปัญหากันได้นะ

ห่าวถิง: โอเคงั้นเจอกัน

"ห้องพยาบาล"

ซีหยู๋: ทำไมไม่ยอมรับสายชั้นชั้นโทรหานายตั้งหลายรอบ

ห่าวถิง: ก็ช่วงนี้ชั้นไม่ว่าง

ซีหยู๋: นายเริ่มจะไม่สนใจชั้นแล้วนะ วันนี้ชั้นขอตัดขาดกับนายห่าวถิง!!!

"ออกจาห้อง"

ห่าวถิง: ทำไม!!!ชั้นมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ

หยู๋ซีกู้: เออ~ นายช่วยลูกออกจากเตียงประจำของชั้นได้มั้ย พอดีชั้นเพลียๆน่ะ

ห่าวถิง: เออ... ด..ได้สิ

"ตะลึงในความน่ารัก"

ห่าวถิง: นายชื่ออะไรหรอ

หยู๋ซีกู้: เออ หยู๋ซีกู้

ห่าวถิง: โอเคชั้นจะจำเอาไว้นะ (เขิน)

"วิ่งออกจากห้อง"

หยู๋ซีกู้: อะไรของเค้ากันนะ

ครูห้องพยาบาล: อ่าวซีกู้ วันนี้ก็ไม่ได้ทานข้าวหรอกหรอ

หยู๋ซีกู้: ไม่เป็นไรครับผมยังไม่หิว

ครูห้องพยาบาล: นายทานข้าวบ้างนะเดี๋ยวจะไม่มีแรงเอา

หยู๋ซีกู้: ครับ งั้นผมขอตัวพักผ่อนก่อนนะครับ

ครูห้องพยาบาล: งั้นเชิญพักผ่อนตามสบายนะ

"ปิดประตู"

"ณ ตอนเย็น"

เพื่อนซีหยู๋: ดูนั่นสิซีหยู๋ พี่ซีกู้เเหละหล่อใช่มั้ยล่ะ

ซีหยู๋: ชั้นรู้วิธีที่จะทำให้พี่ห่าวถิงกลับมาสนใจชั้นได้แล้วแหละ ขอบใจเธอมากนะ

"เดินเข้าไปทักทาย"

ซีหยู๋: สวัสดีค่ะพี่ซีกู้ หนูชื่อซีหยู๋นะคะ

หยู๋ซีกู้: เออ ครับยินดีที่ได้รู้จักครับ

ซีหยู๋:///แกล้งล้ม

หยู๋ซีกู้:เป็นอะไรมั้ยครับ

ซีหยู๋:ขอบคุณมากนะคะถ้าไม่ได้พี่ช่วยคงเป็นแผลไปแล้วแน่ๆเลยค่ะ

///ซุนป๋อเซี่ยงเดินมาเห็น//

"โทรหาห่าวถิง"

(/เสียงในโทรศัพท์/)

ซุนป๋อเซี่ยง:ชั้นเจอยัยซีหยู๋อยู่กับผู้ชายคนอื่นว่ะ

ห่าวถิง: อะไรนะ ตอนนี้ซีหยู๋อยู่ที่ไหน

ซุนป๋อเซี่ยง: ตรงหน้าโรงเรียน แกรีบมาดูให้เต็มตาเลยนะ

ห่าวถิง:โอเคชั้นกำลังไป

"วางสาย"

ห่าวถิง: หอบ///

ห่าวถิง:ไหนวะ

ซุนป๋อเซี่ยง: นั่นไงยืนคุยกันอยู่ตรงนั้น

ห่าวถิง:////หันมอง

ห่าวถิง:นั่นมันหยู๋ซีกู้นี่ ทำไมถึงมาอยู่กับแฟนชั้นได้ //โกรธ//

"ความเดิมตอนที่แล้ว"

​​​ห่างถิง: นั่นมันหยู๋ซีกู้นี่ ทำไมไปอยู่กับแฟนชั้นได้วะ//โกรธ///

​​​​​"วิ่งไปดึงมือ"

หลีซีหยู๋: โอ้ย!!!ชั้นเจ็บนะ

ห่างถิง: ทำไมถึงทำกับชั้นแบบนี้ซีหยู๋

"สบัดมือ"

หลีซีหยู๋: ชั้นแค่อยากทำให้นายสนใจชั้นบ้างนายเปลี่ยนไปนะห่าวถิง นายดูเย็นชากับชั้นมากขึ้น

"เดินหนี"

ห่าวถิง:โถ่เว้ย!!!!

"หันมองหยู๋ซีกู้"

ห่าวถิง: นายได้เจอดีแน่

"หยู๋ซีกู้ได้เดินไปเหมือนไม่มีเกิดขึ้น"

​​ห่าวถิง: นี่นายจะไม่รู้สึกผิดหน่อยหรอที่ทำให้พวกเราผิดใจกัน

หยู๋ซีกู้: ชั้นไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย เค้าเข้ามาทักชั้นเองและชั้นก็แค่ทักทายกลับแต่เค้าก็ล้มชั้นก็แค่ช่วย

หยู๋ซีกู้: ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวนะ

​​​​​​"ณ ร้านชาที่ทำงานของหลูจื้อกัง"

หลูจื้อกัง: ซีกู้ชั้นฝากนายปิดร้านแทนชั้นด้วยนะพอดีวันนี้ชั้นมีเข้าฟิตเนสน่ะ

หยู๋ซีกู้: โอเคครับพี่จื้อกังเดี๋ยวทางร้านผมจัดการให้ครับพี่จื้อกังรีบไปเถอะครับ

"ออกจากร้าน"

ฟิตเนสแห่งหนึ่งที่ซุนป๋อทำงานอยู่

ซุนป๋อเซียง: เห้อวันนี้เหนื่อยจังนะ เจอแต่อะไรก็ไม่รู้ 

หลูจื้อกัง: เอิ่ม...พอดีผมมาเข้าฟิตเนสครั้งแรกน่ะครับ ช่วยเป็นเทรนเนอร์ให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ

ซุนป๋อเซียง: ด..ได้ครับ ว่าแต่ชื่ออะไรหรอครับ

หลูจื้อกัง: ชื่อหลูจื้อกังครับเรียกผมจื้อกังก็ได้ครับ

ซุนป๋อเซียง: โอเคครับพี่จื้อกัง ///ยิ้ม///

หลูจื้อกัง: งั้นผมขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะครับ

"เปิดประตูห้องน้ำ"

[ซุนป๋อเซียงแอบถ่ายรูปจื้อกัง]

ซุนป๋อเซียง: หล่อจังแหะ

หลูจื้อกัง: รอนานมั้ยครับ 

ซุนป๋อเซียง:ไม่นานครับ///ยิ้มเขิน///

(ในใจป๋อเซียง)

ทำไมเค้าถึงหล่อขนาดนี้ แล้วร่างกายอันบอบบางของเค้าทำชั้นอยากปกป้องเค้าจริงๆ

​​​​​ญาติซุนป๋อเซียง(เจ้าของฟิตเนส)

::กลับกันได้แล้วนะ มันดึกมากแล้ว ซุนป๋อก็ช่วยเก็บอุปกรณ์เข้าที่ด้วยนะ

ซุนป๋อเซียง: โอเคครับ 

ซุนป๋อเซียง: เออ ว่าแต่พี่จื้อกังจะมาฟิตเนสวันไหนบ้างหรอครับ

หลูจื้อกัง: ก็น่าจะทุกวัน พุธ พฤหัสบดี น่ะ เพราะชั้นทำร้านชาอยู่น่ะดลยไม่ค่อยมีเวลา

ซุนป๋อเซียง: อ๋อครับ เดี๋ยวฟิตเนสจะปิดแล้วนะครับ พี่จื้อกังก็เตรียมตัวกลับได้แล้วนะครับ

หลูจื้อกัง: ชั้นก็กำลังจะกลับพอดีเลย งั้นชั้นขอตัวก่อนนะไว้เจอกัน

"ตอนเช้า ณ โรงเรียน"

เซี่ยงห่างถิง: ซุนป๋อนายว่าวันนี้จะทำอะไรดัวะ อาจารย์ก็เล่นลากัน2คาบติดเลย 

ซุนป๋อเซียง: นายก็ได้ซื้อไก่ทอดมาให้ชั้นอีกสิวะ55555

เซี่ยงห่าวถิง: ไม่เอาอะ ชั้นไปนอนห้องพยาบาลดีกว่า

ซุนป่อเซี่ยง: งั้นเจอกันตอนคาบ3

"เปิดประตูห้องพยาบาล"

เซี่ยงห่าวถิง: เห้ยย!! (ปิดปาก)

หยู๋ซีกู้นอนหลับอยู่บนเตียงประจำ

​​​​​​เซี่ยงห่าวถิง: ครั้งนี้แหละ ชั้นจะต้องแก้เเค้นแกให้ได้หยู๋ซีกู้

ค่อยๆย่องไปหยิบปากกาที่หัวเตียง

"สะดุดขาเตียงล้มไปโดนซีกู้"

ซีกู้ตื่น//

​​​​หยู๋ซีกู้: นายจะทำอะไร นายมาทำอะไรที่นี่ ช่วยด้วยครับ!!!!

เซี่ยงห่าวถิง: เงียบสิวะ ///เอามือปิดปากซีกู้/// [ตะลึงในความน่ารัก] //คิดในใจ ทำไมหัวใจมันเต้นแบบนี้นะ//

"เสียงเปิดประตู"

ครูห้องพยาบาล: นายจะทำอะไรซีกู้น่ะห่าวถิง ออกมาจาห้องเดี๋ยวนี้ 

เซี่ยงห่าวถิง: ก็ได้ครับ //